Overig
alle pijlers
Spanningen door kerstdiner
dinsdag 23 december 2008 om 13:06
Ik lees hier wel eens topics waarin vrouwen klagen over (schoon)familie waar ze met de kerst moeten 'opdraven', waar te weinig rekening wordt gehouden met hun eigen wensen etc.
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
woensdag 24 december 2008 om 18:47
woensdag 24 december 2008 om 18:52
quote:Piper_ schreef op 24 december 2008 @ 16:51:
Wie lust er nou geen rijst??
Ik vind rijst niet lekker, niet dat ik ervan over m'n nek ga, maar ik vind er gewoon echt niets aan, pasta idem trouwens. Gelukkig is 't maar 'n bijgerecht en kun je 't dus makkelijk laten staan terwijl je je te goed doet aan de vlees en vis gerechten. In 'n restaurant vraag ik altijd om friet ipv rijst. Als ik bij iemand te gast ben zou ik dat nooit doen, maar 't gewoon laten staan.
Mij maak je ook veel blijer met 'n stokbroodje, frietjes of gebakken aardappeltjes bij m'n hoofdgerecht.
Wie lust er nou geen rijst??
Ik vind rijst niet lekker, niet dat ik ervan over m'n nek ga, maar ik vind er gewoon echt niets aan, pasta idem trouwens. Gelukkig is 't maar 'n bijgerecht en kun je 't dus makkelijk laten staan terwijl je je te goed doet aan de vlees en vis gerechten. In 'n restaurant vraag ik altijd om friet ipv rijst. Als ik bij iemand te gast ben zou ik dat nooit doen, maar 't gewoon laten staan.
Mij maak je ook veel blijer met 'n stokbroodje, frietjes of gebakken aardappeltjes bij m'n hoofdgerecht.
woensdag 24 december 2008 om 18:56
quote:LouiseP schreef op 24 december 2008 @ 15:42:
[...]
Hey, heb je hier 'bewijzen' voor? Ik ben namelijk ook zwanger en snak naar iets roods, maar ja, je wordt echt heel bang gemaakt...
nee, het hele punt met rauw rundvlees is dat het listeria KAN bevatten, en daar KAN je ziek van worden en dan KAN je een miskraam of schade aan het larfje oplopen.
iedere KAN is in het veilige nederland 0,000001 procent kans maar het is reden genoeg om compleet hysterisch met filet om te gaan en een carpacciofobie te ontwikkelen.
feit is dat je dit minieme risico loopt en daar is het advies op gebaseerd. De kans dat je iets oploopt is vele, vele malen kleiner dan dat je de loterij wint of een zesling krijgt, maarged, heoretisch is het een goed advies.
ook al is het in bijv heel belgie 1 keer voorgekomen de afgelopen 5 jaar dat iemand listeria opliep door voedsel (rauwmelkse kaas, in dit geval)
wat ik vrolijk 2 x negen maanden naast me heb neergelegd omdat als je ergens trek in hebt, je er wsch gewoon behoefte aan hebt.
maar als je er niet gerust op bent zou ik alleen al voor je gemoedsrust het zekere voor het onzekere nemen.
wat betreft oma, het was een topwijffie.
'gelijke monniken, gelijke kappen, maar ik ben de baas, en nou effe kappen'
[...]
Hey, heb je hier 'bewijzen' voor? Ik ben namelijk ook zwanger en snak naar iets roods, maar ja, je wordt echt heel bang gemaakt...
nee, het hele punt met rauw rundvlees is dat het listeria KAN bevatten, en daar KAN je ziek van worden en dan KAN je een miskraam of schade aan het larfje oplopen.
iedere KAN is in het veilige nederland 0,000001 procent kans maar het is reden genoeg om compleet hysterisch met filet om te gaan en een carpacciofobie te ontwikkelen.
feit is dat je dit minieme risico loopt en daar is het advies op gebaseerd. De kans dat je iets oploopt is vele, vele malen kleiner dan dat je de loterij wint of een zesling krijgt, maarged, heoretisch is het een goed advies.
ook al is het in bijv heel belgie 1 keer voorgekomen de afgelopen 5 jaar dat iemand listeria opliep door voedsel (rauwmelkse kaas, in dit geval)
wat ik vrolijk 2 x negen maanden naast me heb neergelegd omdat als je ergens trek in hebt, je er wsch gewoon behoefte aan hebt.
maar als je er niet gerust op bent zou ik alleen al voor je gemoedsrust het zekere voor het onzekere nemen.
wat betreft oma, het was een topwijffie.
'gelijke monniken, gelijke kappen, maar ik ben de baas, en nou effe kappen'
woensdag 24 december 2008 om 18:56
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 december 2008 @ 17:38:
Ben jij eigenlijk wel van iets of iemand tante , Elllllllllllninjo ?
Nee, want ik heb geen broers of zussen, dus gelukkig ook geen daar eventueel bijkomende kinderen van.
Lijkt mij dus echt helemaal niet leuk dat er elke keer kleine kinderen bij zijn als je met je ouders samen wilt eten bijv.
Ben jij eigenlijk wel van iets of iemand tante , Elllllllllllninjo ?
Nee, want ik heb geen broers of zussen, dus gelukkig ook geen daar eventueel bijkomende kinderen van.
Lijkt mij dus echt helemaal niet leuk dat er elke keer kleine kinderen bij zijn als je met je ouders samen wilt eten bijv.
woensdag 24 december 2008 om 18:57
quote:Piper_ schreef op 24 december 2008 @ 18:47:
[...]
Volwassen ook niet hoor...gezien de moeite met incasseren en haar super lage frustratie-tolerantie. Ik ken echt niemand die zo fel tekeer gaat om zoiets doodsimpels als het doen en laten van kinderen.Denk dat menig forummer aan mijn incasseringsvermogen nog 'n puntje kan zuigen.
[...]
Volwassen ook niet hoor...gezien de moeite met incasseren en haar super lage frustratie-tolerantie. Ik ken echt niemand die zo fel tekeer gaat om zoiets doodsimpels als het doen en laten van kinderen.Denk dat menig forummer aan mijn incasseringsvermogen nog 'n puntje kan zuigen.
woensdag 24 december 2008 om 19:06
woensdag 24 december 2008 om 19:11
quote:Piper_ schreef op 24 december 2008 @ 19:01:
Ja knudde...ik had het kunnen weten; jij bent het ding van mijn broer. Die maak je ook zo blij met een kindermenuutje.
neu, doe mij maar kreeft, gamba's, st. jacobsschelpen etc. en dan zodanig dat de bijgerechten overbodig worden (rijst is tenslotte armeluisvoer)
quote:Piper_ schreef op 24 december 2008 @ 19:06:
[...]
Joh, het zal allemaal best. Ik weet wel dat jij optilt slaat zodra je geconfronteerd wordt met een kind.Ja, net zo 'op tilt' als wanneer ik hier iets over zo'n zeikerige schoonmuts lees. Lekker om je op hypothetische irritaties online af te kunnen reageren. Irl kom ik kinderen niet vaak tegen, laat staan in mijn leefomgeving, dus er valt niets op tilt te slaan.
Ja knudde...ik had het kunnen weten; jij bent het ding van mijn broer. Die maak je ook zo blij met een kindermenuutje.
neu, doe mij maar kreeft, gamba's, st. jacobsschelpen etc. en dan zodanig dat de bijgerechten overbodig worden (rijst is tenslotte armeluisvoer)
quote:Piper_ schreef op 24 december 2008 @ 19:06:
[...]
Joh, het zal allemaal best. Ik weet wel dat jij optilt slaat zodra je geconfronteerd wordt met een kind.Ja, net zo 'op tilt' als wanneer ik hier iets over zo'n zeikerige schoonmuts lees. Lekker om je op hypothetische irritaties online af te kunnen reageren. Irl kom ik kinderen niet vaak tegen, laat staan in mijn leefomgeving, dus er valt niets op tilt te slaan.
woensdag 24 december 2008 om 19:11
o, citeer oma verkeerd:
gelijke monniken gelijke kappen, nou ff luisteren anders vallen er klappen, zo was ie
elninjoo is de kwaadste niet toch, ik snap alleen niet waarom ze altijd zo provocatief aanwezig moet zijn op topics over kinderen.
we weten het nou wel, ook mensen die zelf kinderen hebben vinden (andermans) kinderen niet altijd leuk maar elninjoo heeft op de 1 of andere manier de neiging dat altijd en overal uit te dragen.
maar het lijkt me een leuk mens.
gelijke monniken gelijke kappen, nou ff luisteren anders vallen er klappen, zo was ie
elninjoo is de kwaadste niet toch, ik snap alleen niet waarom ze altijd zo provocatief aanwezig moet zijn op topics over kinderen.
we weten het nou wel, ook mensen die zelf kinderen hebben vinden (andermans) kinderen niet altijd leuk maar elninjoo heeft op de 1 of andere manier de neiging dat altijd en overal uit te dragen.
maar het lijkt me een leuk mens.
woensdag 24 december 2008 om 19:15
quote:RosieRo schreef op 24 december 2008 @ 19:11:
o, citeer oma verkeerd:
gelijke monniken gelijke kappen, nou ff luisteren anders vallen er klappen, zo was ie
elninjoo is de kwaadste niet toch, ik snap alleen niet waarom ze altijd zo provocatief aanwezig moet zijn op topics over kinderen.
we weten het nou wel, ook mensen die zelf kinderen hebben vinden (andermans) kinderen niet altijd leuk maar elninjoo heeft op de 1 of andere manier de neiging dat altijd en overal uit te dragen.
dat doe ik ook in schoonloedertopics hoor
quote:maar het lijkt me een leuk mens.dank je!
o, citeer oma verkeerd:
gelijke monniken gelijke kappen, nou ff luisteren anders vallen er klappen, zo was ie
elninjoo is de kwaadste niet toch, ik snap alleen niet waarom ze altijd zo provocatief aanwezig moet zijn op topics over kinderen.
we weten het nou wel, ook mensen die zelf kinderen hebben vinden (andermans) kinderen niet altijd leuk maar elninjoo heeft op de 1 of andere manier de neiging dat altijd en overal uit te dragen.
dat doe ik ook in schoonloedertopics hoor
quote:maar het lijkt me een leuk mens.dank je!
woensdag 24 december 2008 om 19:58
quote:elninjoo schreef op 24 december 2008 @ 19:11:
[...]
neu, doe mij maar kreeft, gamba's, st. jacobsschelpen etc. en dan zodanig dat de bijgerechten overbodig worden (rijst is tenslotte armeluisvoer)
Ja precies...een kindermenuutje dus. Heeeeeeeeel veel vlees (of vis zo je wilt), patat en let op...het allerbelangrijkste van een kindermenuutje: GEEN groente.
Mijn kinderen zijn trouwens gek op gamba's.
[...]
neu, doe mij maar kreeft, gamba's, st. jacobsschelpen etc. en dan zodanig dat de bijgerechten overbodig worden (rijst is tenslotte armeluisvoer)
Ja precies...een kindermenuutje dus. Heeeeeeeeel veel vlees (of vis zo je wilt), patat en let op...het allerbelangrijkste van een kindermenuutje: GEEN groente.
Mijn kinderen zijn trouwens gek op gamba's.
woensdag 24 december 2008 om 20:46
quote:elninjoo schreef op 24 december 2008 @ 20:32:
'k moet 't eerste restaurant nog tegenkomen waarbij kreeft thermidor tussen de kindermenu's staat
je weet dus wel wat er bij de kindermenu's staat
maarre als ik alleen jouw nick zie heb ik altijd t idee dat je veel met kinderen hebt
'k moet 't eerste restaurant nog tegenkomen waarbij kreeft thermidor tussen de kindermenu's staat
je weet dus wel wat er bij de kindermenu's staat
maarre als ik alleen jouw nick zie heb ik altijd t idee dat je veel met kinderen hebt
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 24 december 2008 om 20:52
quote:elninjoo schreef op 24 december 2008 @ 20:32:
'k moet 't eerste restaurant nog tegenkomen waarbij kreeft thermidor tussen de kindermenu's staat
Lees jij de kíndermenu's Ninjoo? Jij durft.
Man, ik krijg al paarse bulten als er een Bart Smit krantje op de mat valt.
'k moet 't eerste restaurant nog tegenkomen waarbij kreeft thermidor tussen de kindermenu's staat
Lees jij de kíndermenu's Ninjoo? Jij durft.
Man, ik krijg al paarse bulten als er een Bart Smit krantje op de mat valt.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
woensdag 24 december 2008 om 20:58
woensdag 24 december 2008 om 21:29
donderdag 25 december 2008 om 00:57
Wel frappant , Elninjo , dat jij altijd weet wat je zou doen in het geval je kinderen , schoonouders , een schoonzus , een zwager , een vent , een broer of een zus zou hebben die .... vul maar wat in ... terwijl je in feite met niets ervaring hebt . Beetje makkelijk lullen dan , vind je niet ?
Maar als jij je hele leven niets hebt hoeven delen , geen speelgoed , geen aandacht van je ouders , etc , dan begrijp ik sommige reacties weer wel . In ieder geval waar ze vandaan komen , dan .
Maar als jij je hele leven niets hebt hoeven delen , geen speelgoed , geen aandacht van je ouders , etc , dan begrijp ik sommige reacties weer wel . In ieder geval waar ze vandaan komen , dan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 25 december 2008 om 01:02
quote:elninjoo schreef op 24 december 2008 @ 18:56:
[...]
Lijkt mij dus echt helemaal niet leuk dat er elke keer kleine kinderen bij zijn als je met je ouders samen wilt eten bijv.
Want ? Dan heb je de volledige aandacht niet meer ?
Weet je wat nou zo leuk is als je je ouders als opa en oma ziet ? Dat je weer beleeft hoe leuk ze vroeger ook met jou deden . En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze minstens zoveel v houden van wat jij op de wereld hebt gepl**rd .
[...]
Lijkt mij dus echt helemaal niet leuk dat er elke keer kleine kinderen bij zijn als je met je ouders samen wilt eten bijv.
Want ? Dan heb je de volledige aandacht niet meer ?
Weet je wat nou zo leuk is als je je ouders als opa en oma ziet ? Dat je weer beleeft hoe leuk ze vroeger ook met jou deden . En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze minstens zoveel v houden van wat jij op de wereld hebt gepl**rd .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 25 december 2008 om 07:33
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 december 2008 @ 00:57:
Wel frappant , Elninjo , dat jij altijd weet wat je zou doen in het geval je kinderen , schoonouders , een schoonzus , een zwager , een vent , een broer of een zus zou hebben die .... vul maar wat in ... terwijl je in feite met niets ervaring hebt . Beetje makkelijk lullen dan , vind je niet ?
Maar als jij je hele leven niets hebt hoeven delen , geen speelgoed , geen aandacht van je ouders , etc , dan begrijp ik sommige reacties weer wel . In ieder geval waar ze vandaan komen , dan .
Toen ik begin 20 was ging ik nog met mijn jeugdvrienden om die ook aan de kids gingen dus ik heb 't ook zelf kunnen ervaren hoe hinderlijk dat is als mensen 't alleen nog maar over hun kind kunnen hebben en het kind, indien aanwezig, gesprekken onmogelijk maakt.
En nu hoor af en toe de verhalen van mijn kinderloze vriendinnen die 'n sibling met kroost op bezoek hebben gehad die weer iets gesloopt hebben of de hele tijd stoorzenders vormden terwijl zij met elkaar wilden praten en ik kan mij daar dan heel goed bij voorstellen hoe ik me daarbij zou voelen.
Mijn ouders hebben 'n druk sociaal leven, maar idd, als ik hen nodig heb dan zijn ze er voor mij. Moet zeggen dat ik dat ik het heerlijk vind om echt van hen op aan te kunnen en niet ergens halverwege hun prioriteitenlijst te staan. Ik weet zeker dat ze geweldig lieve grootouders zouden zijn geworden, maar goed, ik ben hun enige en ik ambieer 't moederschap niet en gelukkig ben ik ook nooit in die richting gepushed. Daar hoor ik wel 'ns andere verhalen over, dat ouders hun volwassen dochter echt doorzeuren dat ze hen opa en oma moet maken. Zodanig zelfs dat een kennis van mij het contact met haar ouders geheel verbroken heeft. (Klein)kinderen willen hebben vormt blijkbaar bij sommige mensen 'n obsessie.
Wel frappant , Elninjo , dat jij altijd weet wat je zou doen in het geval je kinderen , schoonouders , een schoonzus , een zwager , een vent , een broer of een zus zou hebben die .... vul maar wat in ... terwijl je in feite met niets ervaring hebt . Beetje makkelijk lullen dan , vind je niet ?
Maar als jij je hele leven niets hebt hoeven delen , geen speelgoed , geen aandacht van je ouders , etc , dan begrijp ik sommige reacties weer wel . In ieder geval waar ze vandaan komen , dan .
Toen ik begin 20 was ging ik nog met mijn jeugdvrienden om die ook aan de kids gingen dus ik heb 't ook zelf kunnen ervaren hoe hinderlijk dat is als mensen 't alleen nog maar over hun kind kunnen hebben en het kind, indien aanwezig, gesprekken onmogelijk maakt.
En nu hoor af en toe de verhalen van mijn kinderloze vriendinnen die 'n sibling met kroost op bezoek hebben gehad die weer iets gesloopt hebben of de hele tijd stoorzenders vormden terwijl zij met elkaar wilden praten en ik kan mij daar dan heel goed bij voorstellen hoe ik me daarbij zou voelen.
Mijn ouders hebben 'n druk sociaal leven, maar idd, als ik hen nodig heb dan zijn ze er voor mij. Moet zeggen dat ik dat ik het heerlijk vind om echt van hen op aan te kunnen en niet ergens halverwege hun prioriteitenlijst te staan. Ik weet zeker dat ze geweldig lieve grootouders zouden zijn geworden, maar goed, ik ben hun enige en ik ambieer 't moederschap niet en gelukkig ben ik ook nooit in die richting gepushed. Daar hoor ik wel 'ns andere verhalen over, dat ouders hun volwassen dochter echt doorzeuren dat ze hen opa en oma moet maken. Zodanig zelfs dat een kennis van mij het contact met haar ouders geheel verbroken heeft. (Klein)kinderen willen hebben vormt blijkbaar bij sommige mensen 'n obsessie.
donderdag 25 december 2008 om 09:01
Toen ik begin 20 was ging ik nog met mijn jeugdvrienden om die ook aan de kids gingen dus ik heb 't ook zelf kunnen ervaren hoe hinderlijk dat is als mensen 't alleen nog maar over hun kind kunnen hebben en het kind, indien aanwezig, gesprekken onmogelijk maakt.
En nu hoor af en toe de verhalen van mijn kinderloze vriendinnen die 'n sibling met kroost op bezoek hebben gehad die weer iets gesloopt hebben of de hele tijd stoorzenders vormden terwijl zij met elkaar wilden praten en ik kan mij daar dan heel goed bij voorstellen hoe ik me daarbij zou voelen.
Meis, niet om lullig te doen, maar je hebt geen idee. Echt geen idee. Geeft niks, maar ken je beperkingen qua gevoelens en kennis op een bepaald gebied. Dat zou je wijzer maken, of in elk geval tonen, dan steeds het hoogste woord over iets waar je niets van weet.
Een mening vormen op basis van kijken 'en me voorstellen dat' ... tja, zo ken ik er ook nog wel een paar. "Mensen die alleen wonen zitten daar altijd maar zo zieligjes.. ik kan me voorstellen dat ze heel eenzaam zijn... beetje sneu ook, niemand wil kennelijk met ze..." Nee, niet waar? Ok, jij zult het beter weten dan ik, ik geloof wél graag een ervaringsdeskundige
Oh en ik, jongste van zeven, kan trouwens áltijd op mijn ouders terugvallen.. en óók nog eens op zes broers en zussen! Wat een luxe..al die aandacht
En nu hoor af en toe de verhalen van mijn kinderloze vriendinnen die 'n sibling met kroost op bezoek hebben gehad die weer iets gesloopt hebben of de hele tijd stoorzenders vormden terwijl zij met elkaar wilden praten en ik kan mij daar dan heel goed bij voorstellen hoe ik me daarbij zou voelen.
Meis, niet om lullig te doen, maar je hebt geen idee. Echt geen idee. Geeft niks, maar ken je beperkingen qua gevoelens en kennis op een bepaald gebied. Dat zou je wijzer maken, of in elk geval tonen, dan steeds het hoogste woord over iets waar je niets van weet.
Een mening vormen op basis van kijken 'en me voorstellen dat' ... tja, zo ken ik er ook nog wel een paar. "Mensen die alleen wonen zitten daar altijd maar zo zieligjes.. ik kan me voorstellen dat ze heel eenzaam zijn... beetje sneu ook, niemand wil kennelijk met ze..." Nee, niet waar? Ok, jij zult het beter weten dan ik, ik geloof wél graag een ervaringsdeskundige
Oh en ik, jongste van zeven, kan trouwens áltijd op mijn ouders terugvallen.. en óók nog eens op zes broers en zussen! Wat een luxe..al die aandacht
donderdag 25 december 2008 om 09:59
quote:jemamem schreef op 25 december 2008 @ 09:01:
Meis, niet om lullig te doen, maar je hebt geen idee. Echt geen idee. Geeft niks, maar ken je beperkingen qua gevoelens en kennis op een bepaald gebied. Dat zou je wijzer maken, of in elk geval tonen, dan steeds het hoogste woord over iets waar je niets van weet.
Een mening vormen op basis van kijken 'en me voorstellen dat' ... tja, zo ken ik er ook nog wel een paar. "Mensen die alleen wonen zitten daar altijd maar zo zieligjes.. ik kan me voorstellen dat ze heel eenzaam zijn... beetje sneu ook, niemand wil kennelijk met ze..." Nee, niet waar? Ok, jij zult het beter weten dan ik, ik geloof wél graag een ervaringsdeskundige
Oh en ik, jongste van zeven, kan trouwens áltijd op mijn ouders terugvallen.. en óók nog eens op zes broers en zussen! Wat een luxe..al die aandacht :-)Dat jij dat nu prettig vindt zo'n groot gezin, wil niet zeggen dat ik geen idee heb. Ik houd niet van drukte en kinderen brengen nu eenmaal veel drukte met zich mee. De keren dat ik bij mensen was waar kinderen rondliepen te dreinen en te aandachttrekken, vond ik dat echt niet te harden. Gewoon zelf ervaren dus dat dat helemaal niets voor mij is. Dus waarom heb ik geen idee? Smaken verschillen nu eenmaal, niet iedereen is gediend van dezelfde soort levensstijl.
Meis, niet om lullig te doen, maar je hebt geen idee. Echt geen idee. Geeft niks, maar ken je beperkingen qua gevoelens en kennis op een bepaald gebied. Dat zou je wijzer maken, of in elk geval tonen, dan steeds het hoogste woord over iets waar je niets van weet.
Een mening vormen op basis van kijken 'en me voorstellen dat' ... tja, zo ken ik er ook nog wel een paar. "Mensen die alleen wonen zitten daar altijd maar zo zieligjes.. ik kan me voorstellen dat ze heel eenzaam zijn... beetje sneu ook, niemand wil kennelijk met ze..." Nee, niet waar? Ok, jij zult het beter weten dan ik, ik geloof wél graag een ervaringsdeskundige
Oh en ik, jongste van zeven, kan trouwens áltijd op mijn ouders terugvallen.. en óók nog eens op zes broers en zussen! Wat een luxe..al die aandacht :-)Dat jij dat nu prettig vindt zo'n groot gezin, wil niet zeggen dat ik geen idee heb. Ik houd niet van drukte en kinderen brengen nu eenmaal veel drukte met zich mee. De keren dat ik bij mensen was waar kinderen rondliepen te dreinen en te aandachttrekken, vond ik dat echt niet te harden. Gewoon zelf ervaren dus dat dat helemaal niets voor mij is. Dus waarom heb ik geen idee? Smaken verschillen nu eenmaal, niet iedereen is gediend van dezelfde soort levensstijl.
donderdag 25 december 2008 om 10:17
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 december 2008 @ 01:02:
[...]
Want ? Dan heb je de volledige aandacht niet meer ?
Weet je wat nou zo leuk is als je je ouders als opa en oma ziet ? Dat je weer beleeft hoe leuk ze vroeger ook met jou deden . En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze minstens zoveel v houden van wat jij op de wereld hebt gepl**rd .
Fijn dat dat bij jou zo werkt. Ik zie een heel groot verschil tussen mijn ouders als ouders en mijn ouders als grootouders.
Het geduld, de aandacht etc die ze voor de kleinkids hebben (hadden, nu ze zo oud zijn is dat ook minder natuurlijk) die hadden ze écht niet voor ons hoor.
[...]
Want ? Dan heb je de volledige aandacht niet meer ?
Weet je wat nou zo leuk is als je je ouders als opa en oma ziet ? Dat je weer beleeft hoe leuk ze vroeger ook met jou deden . En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze minstens zoveel v houden van wat jij op de wereld hebt gepl**rd .
Fijn dat dat bij jou zo werkt. Ik zie een heel groot verschil tussen mijn ouders als ouders en mijn ouders als grootouders.
Het geduld, de aandacht etc die ze voor de kleinkids hebben (hadden, nu ze zo oud zijn is dat ook minder natuurlijk) die hadden ze écht niet voor ons hoor.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
