
Tenenkrommende herinneringen uit je jeugd.

maandag 11 augustus 2008 om 14:37
Gisteravond, geen idee waarom, moest ik er opeens weer aan denken. Hoe we, bij onze 'moderne, leuke, jonge godsdientleraar' - wij praten over midden jaren tachtig - klassikaal het lied 'Blowing in the wind' ('The answer, my friend'......) van Bob Dylan moesten zingen. Dat stichtelijke zaadlied was voor mij toen al een reden om nooit meer iets met Dylans werk te maken te willen hebben.
Zo heeft iedereen wel een paar van dit soort tenenkrommende jeugdherinneringen. Heb je bij de majorettes gezeten, sleepten pa en ma je mee naar jeugdtheater waar je geen bal aanvond, moest je altijd uit beleefdheid lachen om de zouteloze grappen van die vermoeiende oom, of heb je jezelf een keer enorm voor paal gezet? Dump je herinneringen en frustraties hier!
(p.s. Geen doorlekverhalen meer, graag. Originaliteit is een deugd )
Zo heeft iedereen wel een paar van dit soort tenenkrommende jeugdherinneringen. Heb je bij de majorettes gezeten, sleepten pa en ma je mee naar jeugdtheater waar je geen bal aanvond, moest je altijd uit beleefdheid lachen om de zouteloze grappen van die vermoeiende oom, of heb je jezelf een keer enorm voor paal gezet? Dump je herinneringen en frustraties hier!
(p.s. Geen doorlekverhalen meer, graag. Originaliteit is een deugd )
maandag 11 augustus 2008 om 22:23
Estafette lopen met sportdag in de eerste en tweede van de Mavo en dan elk jaar weer op je muil gaan omdat je harder wilt lopen dan dat je lichaamsbouw dat toelaat...en dan verliezen natuurlijk en het boe-geroep van de mensen langs de kant (gasten uit 5 VWO enzo)....nee, ik sta graag in de sportschool maar hardlopen doe ik nooooooooooooooooooooooooiiiiiit meer.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 11 augustus 2008 om 22:43
Het is geen trauma en er zijn er meer van dit kaliber genoemd, maar goed:
We hadden een survivalweek op school. De pil deed ik toen nog niet aan en uiteraard ongesteld die week. Tja, geen normale wc in de wijde omtrek te bekennen en de mannelijke leraren die meegingen hadden uiteraard geen idee waarom ik (en nog wat dames met mij) per se halverwege de dag ergens naar een toilet moesten (wat ook niet mocht/kon). Het ergste was nog dat ik na een lange fietstoch echt vet doorgelekt was en een mannelijke leraar tegen me zei: 'goh volgens mij heb je ergens ingezeten'. Nou, je kon mn klagneoten opvegen. De arme man snapte er niks van. En ik, ik stamelde iets over in de modder zitten.....
Nog een ongesteldheidsverhaal; het is me altijd bijgebleven. Girl werd op n ochtend wakker en oja hoor, ongesteld. Op zich niet erg, geen drama'', trauma''. Echter, we zouden die dag met de hele family bij wijze van verjaardaguitje van familielid naar het subtropisch zwembad gaan. Ik had er al dagen naar uitgekeken. Dus no way dat ik niet mee zou gaan. Ik heb me die ochtend toch staan prutsen met tampons joh, maar niet gelukt. Toen zei mams dat ik maar beter thuis kon blijven. Zij waren met zn allen lekker naar t zwembad en ik zat in mn eentje alleen ongesteld te wezen.
Daarnaast ook nog wel een leuke gymblunder, maar is zeker geen trauma. Ik ging eens een mooie sprong over de kast maken. Blijf ik me toch met mn voet achter dat ding hangen en maak een prachtige zweefduik over de kast, boem op de mat. Men, heb bijna in mn broek gepist van het lachen, en de rest van de klas maar denken dat ik me zwaar bezeerd had.
We hadden een survivalweek op school. De pil deed ik toen nog niet aan en uiteraard ongesteld die week. Tja, geen normale wc in de wijde omtrek te bekennen en de mannelijke leraren die meegingen hadden uiteraard geen idee waarom ik (en nog wat dames met mij) per se halverwege de dag ergens naar een toilet moesten (wat ook niet mocht/kon). Het ergste was nog dat ik na een lange fietstoch echt vet doorgelekt was en een mannelijke leraar tegen me zei: 'goh volgens mij heb je ergens ingezeten'. Nou, je kon mn klagneoten opvegen. De arme man snapte er niks van. En ik, ik stamelde iets over in de modder zitten.....

Nog een ongesteldheidsverhaal; het is me altijd bijgebleven. Girl werd op n ochtend wakker en oja hoor, ongesteld. Op zich niet erg, geen drama'', trauma''. Echter, we zouden die dag met de hele family bij wijze van verjaardaguitje van familielid naar het subtropisch zwembad gaan. Ik had er al dagen naar uitgekeken. Dus no way dat ik niet mee zou gaan. Ik heb me die ochtend toch staan prutsen met tampons joh, maar niet gelukt. Toen zei mams dat ik maar beter thuis kon blijven. Zij waren met zn allen lekker naar t zwembad en ik zat in mn eentje alleen ongesteld te wezen.
Daarnaast ook nog wel een leuke gymblunder, maar is zeker geen trauma. Ik ging eens een mooie sprong over de kast maken. Blijf ik me toch met mn voet achter dat ding hangen en maak een prachtige zweefduik over de kast, boem op de mat. Men, heb bijna in mn broek gepist van het lachen, en de rest van de klas maar denken dat ik me zwaar bezeerd had.

maandag 11 augustus 2008 om 22:50
Ook iets waar ik me erg voor schaam: heb nl weleens in mn broek geplast. We waren met een klein groepje na schooltijd nog aan het oefenen voor het toneelstuk en we waren op een gegeven moment wel zó melig. Echt, ik stikte bijna van t lachen, maar ja, daarbij verloor ik ook éven de controle over mijn blaas. Mèn heb me echt vreselijk omzichtig door het gebouw bewogen en gelukkig mochten we onze kostuums aandoen, waardoor het uiteindelijk (hoop ik althans; al heb ik nog steeds het idee dat een van de leraren heb gezien heeft) nog meeviel.
maandag 11 augustus 2008 om 22:53
quote:Omen schreef op 11 augustus 2008 @ 19:54:
Op de lagere school zaten we gegroepeerd rondom tafeltjes, een stuk of 4 kinderen per groepje.
De juf liep rond om te kijken of we goed voor onszelf werkten.
Tijdens het rondlopen begon ze opeens opvallend te sniffen. "Jongens... wie van jullie heeft er in de poep gestaan?"
Zonder erbij na te denken voelde ik onder mijn schoen en jawel hoor... de poep zat onder mijn schoen. En nu ook aan mijn hand.
Uiteindelijk weet ik niet meer wat ik heb gedaan daarna om er weer vanaf te komen. Maar dat moment dat ik me realiseerde hoe ongelooflijk stom het was om te vóelen i.p.v. te kíjken...
+ thee over scherm
Ik vind die van Borodini trouwens ook echt erg. Respecteer mensen die voor hun geloof uitkomen, maar dan liever dat het andersmans ouders zijn en niet de jouwe...
Op de lagere school zaten we gegroepeerd rondom tafeltjes, een stuk of 4 kinderen per groepje.
De juf liep rond om te kijken of we goed voor onszelf werkten.
Tijdens het rondlopen begon ze opeens opvallend te sniffen. "Jongens... wie van jullie heeft er in de poep gestaan?"
Zonder erbij na te denken voelde ik onder mijn schoen en jawel hoor... de poep zat onder mijn schoen. En nu ook aan mijn hand.
Uiteindelijk weet ik niet meer wat ik heb gedaan daarna om er weer vanaf te komen. Maar dat moment dat ik me realiseerde hoe ongelooflijk stom het was om te vóelen i.p.v. te kíjken...
+ thee over scherm
Ik vind die van Borodini trouwens ook echt erg. Respecteer mensen die voor hun geloof uitkomen, maar dan liever dat het andersmans ouders zijn en niet de jouwe...
dinsdag 12 augustus 2008 om 02:14
In mijn broek geplast van het lachen toen ik bij een goede vriendin logeerde.
Mijn schone onderbroek die iemand uit mijn tas gevist had (ik zou gaan logeren bij een vriendin) op school en die de klas rondging.
Alles in combinatie met gym (coopertesten, niet of als laatste gekozen worden, douchen met allemaal meiden die veel dunner waren dan ik, softbal waarbij ik altijd eindigde met iets wat geraakt was door die kutbal, angst voor de bal en hard uitgelachen worden daarom, grote borsten hebben en dan rondjes moeten rennen). Wat heb ik me daar later vaak onderuit gewerkt.
Mijn vader die ervan overtuigd was dat gene niet nodig was en dus als je moest plassen onderweg op vakantie, je gezellig naast de auto mocht langs de snelweg.
Mijn moeder in haar compleet idiote kledingcreaties die naar school kwam.
Mijn moeder in vele pijnlijke situaties die ik dan weer recht zette ("ze maakte een grapje" "ze bedoelde het niet zo" "tja ze is een beetje apart, niets persoonlijks") aangezien ze mensen heel effectief kon/kan beledigen en het zelf niet door heeft.
Ik werd voor 't eerst ongesteld toen ik 10 was. Ik was gewend voor mijzelf te zorgen dus kocht tampons en dat was dat. Zonder mijn moeder in te lichten, niet alsof haar het interesseerde. Mijn stiefzus ontdekte het en die had een enorm overgangsritueel gedeeld met haar moeder (ze was nu een vrouw bladiebla, kreeg een mooi cadeau enz). En dat zou ik ook hebben! Zij mee op zondagavond naar mijn moeder en uitleggen dat ik ongesteld was geworden en dat dat natuurlijk heeeeel speciaal was (en ik met het schaamrood op mijn kaken ernaast naar de vloer turend). Mijn moeder keek haar compleet overrompeld en lichtelijk geirriteerd aan. Haar reactie was zich om te draaien en weer weg te lopen. Ik vond het zo lief van mijn stiefzus. En tegelijkertijd zo naief. Maar ik ben nog steeds dankbaar dat iemand het heel wat vond ook al vond mijn moeder het verder niet boeiend .
Mijn schone onderbroek die iemand uit mijn tas gevist had (ik zou gaan logeren bij een vriendin) op school en die de klas rondging.
Alles in combinatie met gym (coopertesten, niet of als laatste gekozen worden, douchen met allemaal meiden die veel dunner waren dan ik, softbal waarbij ik altijd eindigde met iets wat geraakt was door die kutbal, angst voor de bal en hard uitgelachen worden daarom, grote borsten hebben en dan rondjes moeten rennen). Wat heb ik me daar later vaak onderuit gewerkt.
Mijn vader die ervan overtuigd was dat gene niet nodig was en dus als je moest plassen onderweg op vakantie, je gezellig naast de auto mocht langs de snelweg.
Mijn moeder in haar compleet idiote kledingcreaties die naar school kwam.
Mijn moeder in vele pijnlijke situaties die ik dan weer recht zette ("ze maakte een grapje" "ze bedoelde het niet zo" "tja ze is een beetje apart, niets persoonlijks") aangezien ze mensen heel effectief kon/kan beledigen en het zelf niet door heeft.
Ik werd voor 't eerst ongesteld toen ik 10 was. Ik was gewend voor mijzelf te zorgen dus kocht tampons en dat was dat. Zonder mijn moeder in te lichten, niet alsof haar het interesseerde. Mijn stiefzus ontdekte het en die had een enorm overgangsritueel gedeeld met haar moeder (ze was nu een vrouw bladiebla, kreeg een mooi cadeau enz). En dat zou ik ook hebben! Zij mee op zondagavond naar mijn moeder en uitleggen dat ik ongesteld was geworden en dat dat natuurlijk heeeeel speciaal was (en ik met het schaamrood op mijn kaken ernaast naar de vloer turend). Mijn moeder keek haar compleet overrompeld en lichtelijk geirriteerd aan. Haar reactie was zich om te draaien en weer weg te lopen. Ik vond het zo lief van mijn stiefzus. En tegelijkertijd zo naief. Maar ik ben nog steeds dankbaar dat iemand het heel wat vond ook al vond mijn moeder het verder niet boeiend .
dinsdag 12 augustus 2008 om 02:22
Oh en nog een erge. Een andere zus kaartte na verloop van tijd aan bij mijn moeder dat ik echt bh's nodig had. Ik had al een tijd borsten maar durfde er niet om te vragen. Mijn moeder bestudeerde eens mijn rondingen en besloot dat het idd tijd werd. Wij "gezellig" samen naar de V&D en ze dook continu mijn pashokje binnen of het goed zat en om opmerkingen te maken over mijn te dikke figuur. Wat voelde ik me ellendig. Kwam er ook nog een verkoopster bij. Die zag mijn misere, werkte mijn moeder vriendelijk maar met ferme hand het hokje uit en heeft me geholpen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 03:21
Ik was 11 en al ongesteld. Het was zomer en mijn vriendinnen wilden gaan zwemmen, ik durfde niet te zeggen dat ik ongesteld was, dus mijn moeder gaf me een tampon. Ze legde keurig uit wat ik er mee moest en bood zelfs nog aan te helpen (maar dát wilde ik natuurlijk niet) Het zwembad was 7 km. fietsen en onderweg had ik vreselijke pijn, maar ik had geen idee dat dat niet hoorde... vervolgens gingen we leuk zwemmen en kwam opeens mijn tampon bovendrijven. Gruwel!
Ik had dat ding dus gewoon ergens tussengemoffeld, wist ik veel...
Ik had dat ding dus gewoon ergens tussengemoffeld, wist ik veel...
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:25
Tenenkrommend? Al mijn acties uit verliefdheid. Vroeger noemde je dat "dwepen". Tegenwoordig zou ik het eerder "stalken" noemen. ( )
Verder inderdaad doorlekverhalen, al is dat eerder genant: mijn eerste menstruatie begon... in de stad. Met buikpijn en doorlekken (gelukkig maar een beetje). Eenmaal thuis dacht ik dat ik in mijn broek gepoept had. Wist ik veel, ik zag bruinige vlekken in mijn broek. Voor de zekerheid toch maar een maandverbandje gepakt en dat was het dan. Inderdaad: niet verteld aan mijn moeder en om een of andere reden heeft mijn moeder ook de vlekken niet geregistreerd. Zus was het trots komen vertellen en kreeg een horloge. Ik vertelde het niet (moeder kwam er op een bepaald moment achter dat ik maandverband gebruikte) en kreeg niets. (Van dezelfde moeder dus, niks stiefs hier)
Eerste keer tampongebruik was ook zo'n verhaal. We zouden gaan zwemmen inderdaad en ik ging de dag van tevoren dan maar oefenen met een tampon (die tegenwoordigheid van geest had ik nog wel). Tampon in, stad in... en of het nou kwam omdat mijn menstruatie te heftig was voor de mini of omdat ik niet kon/durfde/snapte dat ik moest verwisselen: geen idee. Feit is dat ik op de weg terug blij was dat we op de fiets waren en mooi dat ik niet meer van mijn zadel omhoog kwam. Ook niet met stoppen. Genant!!!
Verder inderdaad doorlekverhalen, al is dat eerder genant: mijn eerste menstruatie begon... in de stad. Met buikpijn en doorlekken (gelukkig maar een beetje). Eenmaal thuis dacht ik dat ik in mijn broek gepoept had. Wist ik veel, ik zag bruinige vlekken in mijn broek. Voor de zekerheid toch maar een maandverbandje gepakt en dat was het dan. Inderdaad: niet verteld aan mijn moeder en om een of andere reden heeft mijn moeder ook de vlekken niet geregistreerd. Zus was het trots komen vertellen en kreeg een horloge. Ik vertelde het niet (moeder kwam er op een bepaald moment achter dat ik maandverband gebruikte) en kreeg niets. (Van dezelfde moeder dus, niks stiefs hier)
Eerste keer tampongebruik was ook zo'n verhaal. We zouden gaan zwemmen inderdaad en ik ging de dag van tevoren dan maar oefenen met een tampon (die tegenwoordigheid van geest had ik nog wel). Tampon in, stad in... en of het nou kwam omdat mijn menstruatie te heftig was voor de mini of omdat ik niet kon/durfde/snapte dat ik moest verwisselen: geen idee. Feit is dat ik op de weg terug blij was dat we op de fiets waren en mooi dat ik niet meer van mijn zadel omhoog kwam. Ook niet met stoppen. Genant!!!
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:26
quote:HaagsLoesje schreef op 11 augustus 2008 @ 19:56:
[...]
Nou, het spijt me, maar ik vind het op zijn zachts gezegd apart. Opzich dat mensen willen bidden in een restaurant niet zo, ieder zijn ding, maar wanneer dat op een nogal harde toon wordt gedaan zou ik het niet weten te waarderen. En zingen na afloop, nogmaals sorry, maar dat zal toch flink op mijn lachspieren werken
Het zou niet alleen op mijn lachspieren werken het zou mij ook irriteren. Je bent in een restaurant...Rekening houden met andere gasten is dan wel gewenst!
@ Boro...Echt een trauma dan idd! En dan vooral dat je ook echt moest meezingen!! haha
[...]
Nou, het spijt me, maar ik vind het op zijn zachts gezegd apart. Opzich dat mensen willen bidden in een restaurant niet zo, ieder zijn ding, maar wanneer dat op een nogal harde toon wordt gedaan zou ik het niet weten te waarderen. En zingen na afloop, nogmaals sorry, maar dat zal toch flink op mijn lachspieren werken
Het zou niet alleen op mijn lachspieren werken het zou mij ook irriteren. Je bent in een restaurant...Rekening houden met andere gasten is dan wel gewenst!
@ Boro...Echt een trauma dan idd! En dan vooral dat je ook echt moest meezingen!! haha
Perfectionisme is niet perfect...

dinsdag 12 augustus 2008 om 09:33
quote:girl-1983 schreef op 11 augustus 2008 @ 22:43:
Nog een ongesteldheidsverhaal; het is me altijd bijgebleven. Girl werd op n ochtend wakker en oja hoor, ongesteld. Op zich niet erg, geen drama'', trauma''. Echter, we zouden die dag met de hele family bij wijze van verjaardaguitje van familielid naar het subtropisch zwembad gaan. Ik had er al dagen naar uitgekeken. Dus no way dat ik niet mee zou gaan. Ik heb me die ochtend toch staan prutsen met tampons joh, maar niet gelukt. Toen zei mams dat ik maar beter thuis kon blijven. Zij waren met zn allen lekker naar t zwembad en ik zat in mn eentje alleen ongesteld te wezen.
Dit heb ik precies hetzelfde gehad!!
Met verschil dat ik voor het eerst ongesteld was geworden. Kon ik mijn vriendinnetje afbellen dat ik niet naar haar partijtje in dat superleuke subtropische zwemparadijs kon!
Huilen!
En mijn moeder ondertussen verrukt uitroepen: "je bent een echte vrouw! Geen meisje meer! Whooohoo!" Moest zelfs mijn vader bellen die in het buitenland zat om het hem te vertellen.
Maar ik wilde helemaal geen vrouw zijn! Ik wilde zwemmen!
(by the way: ik was 10)
Nog een ongesteldheidsverhaal; het is me altijd bijgebleven. Girl werd op n ochtend wakker en oja hoor, ongesteld. Op zich niet erg, geen drama'', trauma''. Echter, we zouden die dag met de hele family bij wijze van verjaardaguitje van familielid naar het subtropisch zwembad gaan. Ik had er al dagen naar uitgekeken. Dus no way dat ik niet mee zou gaan. Ik heb me die ochtend toch staan prutsen met tampons joh, maar niet gelukt. Toen zei mams dat ik maar beter thuis kon blijven. Zij waren met zn allen lekker naar t zwembad en ik zat in mn eentje alleen ongesteld te wezen.
Dit heb ik precies hetzelfde gehad!!
Met verschil dat ik voor het eerst ongesteld was geworden. Kon ik mijn vriendinnetje afbellen dat ik niet naar haar partijtje in dat superleuke subtropische zwemparadijs kon!
Huilen!
En mijn moeder ondertussen verrukt uitroepen: "je bent een echte vrouw! Geen meisje meer! Whooohoo!" Moest zelfs mijn vader bellen die in het buitenland zat om het hem te vertellen.
Maar ik wilde helemaal geen vrouw zijn! Ik wilde zwemmen!
(by the way: ik was 10)
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:35
Wij hadden thuis niet veel te besteden en Nike's e.d. kregen we dus niet. Kan me nog herinneren dat ik in groep 7 zat en ik schoenen van de Bristol kreeg. En niet eentje die ik zelf mooi vond, maar een degelijke, lelijke bruine schoen die lekker warm zou moeten zijn. Nou kocht mijn moeder kleren altijd 'op de groei' zo ook deze schoen. Maar omdat hij dus iets te groot was kreeg je altijd van die mooie deuken in mijn schoenen.
Wat ben ik uitgelachen met die schoenen. Schaamde me er zo erg voor dat ik ze expres kapot heb gemaakt. Al waren de schoenen die volgde niet veel beter :S
Wat ben ik uitgelachen met die schoenen. Schaamde me er zo erg voor dat ik ze expres kapot heb gemaakt. Al waren de schoenen die volgde niet veel beter :S
Perfectionisme is niet perfect...
dinsdag 12 augustus 2008 om 09:48
Sja, daar valt verder niet zo veel over te vertellen. Behalve wat ik al schreef, dat ik nogal vasthoudend kon zijn als ik verliefd was.
Verder ook geen tenenkrommende gym-ervaringen (ik liep altijd hard achter de voorste renner aan, dan was ik tenminste snel klaar), geen ouders die me voor schut zetten, eigenlijk heb ik best een leuke jeugd gehad.
Verder ook geen tenenkrommende gym-ervaringen (ik liep altijd hard achter de voorste renner aan, dan was ik tenminste snel klaar), geen ouders die me voor schut zetten, eigenlijk heb ik best een leuke jeugd gehad.

dinsdag 12 augustus 2008 om 10:37
Ook erg:
toen ik voor het eerst ongesteld werd, kreeg ik maandverband en moeders vertelde me wat ik daarmee moest doen. Ging allemaal prima. Helaas was tijdens de voorlichtingspraatjes iemand vergeten te vertellen (of ik heb het niet opgepikt) dat een vrouw, als het goed is, met een zekere regelmaat ongesteld wordt.
Na mijn periode bleef ik dus trouw maandverbandjes gebruiken, want stel dat je ineens weer ongesteld werd. Gelukkig kwam mijn moeder er vrij snel achter dat het verband wel erg hard ging en heeft me even goed voorgelicht.
toen ik voor het eerst ongesteld werd, kreeg ik maandverband en moeders vertelde me wat ik daarmee moest doen. Ging allemaal prima. Helaas was tijdens de voorlichtingspraatjes iemand vergeten te vertellen (of ik heb het niet opgepikt) dat een vrouw, als het goed is, met een zekere regelmaat ongesteld wordt.
Na mijn periode bleef ik dus trouw maandverbandjes gebruiken, want stel dat je ineens weer ongesteld werd. Gelukkig kwam mijn moeder er vrij snel achter dat het verband wel erg hard ging en heeft me even goed voorgelicht.

dinsdag 12 augustus 2008 om 13:02
naar aanleiding van Boro's bid- en zingverhaal, kwam er nog een herinnering bij me op.
Vroeger waren wij thuis katholiek. Daar hoorde natuurlijk de kerkgang elke zondag bij en ook bij andere christelijke feesten waren we van de partij in de kerk. Ik zong in het kinderkoor en we gingen naar een rk-school.
In de vastentijd had de kerk echter als leuke verbroedering van de parochianen bedacht dat we en masse soep kwamen eten in de kerk. En zo geschiede..
Vraag me niet waarom, maar ik vond die wekelijkse soepavond vreselijk beschamend. Daar was eigenlijk geen enkele reden, want de halve klas deed eraan mee. Als ouders er geen zin in hadden, konden de kinderen zelfs aanhaken bij de leerkrachten die het spul dan begeleiden.
Was het dan de associatie van 'gaarkeuken', zoals we met ons soepkommetje in de rij moesten staan, die me zo tegenstond?
Ik weet het echt niet.
Vroeger waren wij thuis katholiek. Daar hoorde natuurlijk de kerkgang elke zondag bij en ook bij andere christelijke feesten waren we van de partij in de kerk. Ik zong in het kinderkoor en we gingen naar een rk-school.
In de vastentijd had de kerk echter als leuke verbroedering van de parochianen bedacht dat we en masse soep kwamen eten in de kerk. En zo geschiede..
Vraag me niet waarom, maar ik vond die wekelijkse soepavond vreselijk beschamend. Daar was eigenlijk geen enkele reden, want de halve klas deed eraan mee. Als ouders er geen zin in hadden, konden de kinderen zelfs aanhaken bij de leerkrachten die het spul dan begeleiden.
Was het dan de associatie van 'gaarkeuken', zoals we met ons soepkommetje in de rij moesten staan, die me zo tegenstond?
Ik weet het echt niet.

dinsdag 12 augustus 2008 om 13:32
Ik had ooit het plan opgevat een cake te gaan bakken als verrassing, maar de boter was nog wel erg hard. En ik had natuurlijk geen geduld om die boter eerst een uurtje buiten de koelkast te leggen.
Néé, ik had iets heel slims bedacht. Ik zou de boter wel even op iets warms leggen. Verwarming was niet aan, magnetrons waren er nog niet, maar er was vast wel iets warms in huis te vinden.
Ja hoor, het motortje van de pomp van mijn vaders aquarium was lekker warm. Slimmerikje had de boter er op gelegd en was éven iets anders gaan doen.
Een uur later trof ik de vette kledderzooi in het kastje rond de aquariumpomp aan. Poetsen poetsen poetsen, maar toch kreeg ik het nooit meer echt weg. En mijn vader maar verbaasd zijn, dat het daar ineens zo smerig en vettig aanvoelde. Ik heb het nooit durven zeggen.
Néé, ik had iets heel slims bedacht. Ik zou de boter wel even op iets warms leggen. Verwarming was niet aan, magnetrons waren er nog niet, maar er was vast wel iets warms in huis te vinden.
Ja hoor, het motortje van de pomp van mijn vaders aquarium was lekker warm. Slimmerikje had de boter er op gelegd en was éven iets anders gaan doen.
Een uur later trof ik de vette kledderzooi in het kastje rond de aquariumpomp aan. Poetsen poetsen poetsen, maar toch kreeg ik het nooit meer echt weg. En mijn vader maar verbaasd zijn, dat het daar ineens zo smerig en vettig aanvoelde. Ik heb het nooit durven zeggen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:52
Ik was 14 en mijn eerste vriendje mocht blijven eten van mijn moeder. Wij komen na school de keuken binnen en het lieve jong vraagt: Wat eten we eigenlijk vanavond moeder van 30-?
Waarop mijn moeder zegt: Andyvie, aardappels en piemel!
Ik dacht dat ik niet roder kon worden. Ik zie hem nog steeds af en toe wel eens en hij vraagt altijd of wij thuis verse worst nog steeds piemel noemen........
Waarop mijn moeder zegt: Andyvie, aardappels en piemel!
Ik dacht dat ik niet roder kon worden. Ik zie hem nog steeds af en toe wel eens en hij vraagt altijd of wij thuis verse worst nog steeds piemel noemen........
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:03
Moeder en vader alcoholist, stiefvader gestoord, heel veel schulden, geen geld voor fatsoenlijke kleding dus krijgertjes, alleen mee op schoolreis als iemand anders geld gaf etc. etc. ect. En als klap op de vuurpijl pretendeerden mijn ouders Jehovahs getuigen te zijn (dus drie keer in de week studies, geen kerst sint verjaardagen etc, langs de deuren de hele mikmak). Need i say more???
Maar ik ben nog nooit doorgelekt....
Maar ik ben nog nooit doorgelekt....