Overig
alle pijlers
Thuis wonen
donderdag 11 januari 2018 00:28
Wat is een 'normale' leeftijd om het huis uit te gaan?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
vrijdag 12 januari 2018 11:27
Ik denk dat dat deels ook te maken heeft met de (veranderende) maatschappij.NYC schreef: ↑12-01-2018 11:16Eens, maar in zekere zin kun je dat ook omdraaien. Iemand die is gaan studeren, op kamers gegaan, in een (andere) stad is gaan wonen, die is niet: op zijn zestiende fulltime gaan werken, tot zijn 30e bij zijn ouders gebleven, nooit het dorp uit geweest etc.
Waarmee ik niet wil zeggen dat de persoon die met 16 fulltime werkt/tot 30 thuiswoont/dorp nooit verlaat per definitie ongelukkig wordt en spijt krijgt maar het soort leven wordt zelden door iemand (die een andere keuze heeft gemaakt) genoemd als: "Nou kijk, dat had ik nou ook liever gewild."
En spijt van een vies studentenhuis of spijt van een bepaalde studiekeuze dat kan allemaal, of concluderen dat het leven in een drukke stad je niet trekt, maar de ene manier van leven wordt echt veel minder vaak genoemd als 'dat had mij nou ook ideaal geleken' dan de andere manier van leven. Is echt mijn ervaring op basis van wat mensen over hun eigen leven zeggen. Dus mijn idee daarover is: probeer het tenminste, je kunt er altijd nog op terugkomen als het echt niks voor je is.
Studeren, het studentenleven, het wordt nogal opgehemeld en er heerst het idee dat je pas succesvol bent als je een dikbetaalde baan hebt. En dat je die 'vanzelf' krijgt als je maar gestudeerd hebt.
Het idee dat je alleen maar gelukkig kunt zijn als je op alle gebieden het maximale uit jezelf gehaald hebt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 12 januari 2018 11:31
Maar denk jij dan dat die mensen die dit niet hebben een soort 'verkeerd' of vertekend beeld over hun eigen ongelukkige gevoel daarbij hebben? Of juist andersom, dat degenen die het wel hebben en/of geprobeerd hebben zwijgen over hun ware gevoel erbij en in werkelijkheid helemaal niet zo gelukkig zijn als het lijkt?Solomio schreef: ↑12-01-2018 11:27Ik denk dat dat deels ook te maken heeft met de (veranderende) maatschappij.
Studeren, het studentenleven, het wordt nogal opgehemeld en er heerst het idee dat je pas succesvol bent als je een dikbetaalde baan hebt. En dat je die 'vanzelf' krijgt als je maar gestudeerd hebt.
Het idee dat je alleen maar gelukkig kunt zijn als je op alle gebieden het maximale uit jezelf gehaald hebt.
Met andere woorden: eigenlijk leiden veel mensen een leven waar ze helemaal niet blij van worden. Óf velen doen alsof. Óf mensen denken onterecht dat ze op een andere manier gelukkiger hadden kúnnen zijn.
vrijdag 12 januari 2018 11:36
Ik vind het wel normaal eigenlijk. Ik zou je wel voor de zekerheid inschrijven bij een woningbouwvereniging just in case. Stel dat je wel gaat samenwonen en de relatie gaat over, heb je sneller een woning. En zo zijn er nog meer dingen waarom het handig is altijd ingeschreven te staan bij een woningbouwvereniging.
vrijdag 12 januari 2018 11:40
Ik denk dat het ingewikkeld is, maar dat het sowieso zo is dat het 'makkelijker' is om je ongeluk te wijten aan externe factoren.
En geluk aan eigen inspanning.
Dus mensen met een matig bestaan 'hebben de kansen niet gehad' en mensen met een goed bestaan 'hebben daar hard voor gewerkt'.
Matig en goed staan wat mij betreft dan niet voor het economische, maar voor hoe tevreden iemand is.
Het idee dat je alles aan jezelf te danken/wijten hebt vind ik echt een nadeel van onze huidige maatschappij, hoewel het voor sommige mensen geen kwaad kan iets meer verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te nemen, denk ik dat over het algemeen mensen veel minder vrije keus hebben dan we denken.
En geluk aan eigen inspanning.
Dus mensen met een matig bestaan 'hebben de kansen niet gehad' en mensen met een goed bestaan 'hebben daar hard voor gewerkt'.
Matig en goed staan wat mij betreft dan niet voor het economische, maar voor hoe tevreden iemand is.
Het idee dat je alles aan jezelf te danken/wijten hebt vind ik echt een nadeel van onze huidige maatschappij, hoewel het voor sommige mensen geen kwaad kan iets meer verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te nemen, denk ik dat over het algemeen mensen veel minder vrije keus hebben dan we denken.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 12 januari 2018 11:52
Ik denk dat het per persoon verschillend is, ik ken mensen die met hun 17e of 18e niet wisten hoe snel ze moesten vertrekken maar ik ken ook twee mensen die 37 zijn en nog steeds thuiswonen. Zelf was ik 22 toen ik op mezelf ging wonen.
Doe gewoon wat goed voelt voor jou, en voor je ouders natuurlijk. Verder doet andermans mening er niet echt toe, zoveel mensen, zoveel meningen.
Doe gewoon wat goed voelt voor jou, en voor je ouders natuurlijk. Verder doet andermans mening er niet echt toe, zoveel mensen, zoveel meningen.
vrijdag 12 januari 2018 11:53
Het was hier eigenlijk toch wel de bedoeling dat ze rond hun 18e het huis uit zouden gaan, maar zonder basisbeurs is dat echt niet meer te betalen. Gelukkig is de reistijd naar de uni maar ongeveer een half uur, deur tot deur, maar ik moet (als ouder) nog wel wennen aan de onregelmatige tijden. Kind komt regelmatig pas na 18.30 uur thuis vanwege het een of ander, en ik vind het sneu om haar dan zelf haar eten te laten opwarmen. Aan de andere kant vind ik het ook weer niet reëel om van mij te verwachten dat ik in twee shifts zorg voor een maaltijd.
Het plan is nu dat ze haar master toch wel als uitwonend student gaat doen.
Ik vind veel jongeren wel veeleisend tegenwoordig. Ik ken er een paar die op zoek zijn naar hun eerste woning (rond de 22). Ze kunnen een hypotheek krijgen, maar verwachten wel een 'af' huis dat helemaal naar hun smaak is. Opgegroeid in perfecte huizen met alle gemakken en dienstverlening door hun ouders, en dan willen ze wel minstens zoiets ervoor terug. Dat terwijl 'wij' zijn begonnen in piepkleine flatjes, met gedateerde keukens en badkamers, waarvoor je moest sparen om het op te knappen.
Het plan is nu dat ze haar master toch wel als uitwonend student gaat doen.
Ik vind veel jongeren wel veeleisend tegenwoordig. Ik ken er een paar die op zoek zijn naar hun eerste woning (rond de 22). Ze kunnen een hypotheek krijgen, maar verwachten wel een 'af' huis dat helemaal naar hun smaak is. Opgegroeid in perfecte huizen met alle gemakken en dienstverlening door hun ouders, en dan willen ze wel minstens zoiets ervoor terug. Dat terwijl 'wij' zijn begonnen in piepkleine flatjes, met gedateerde keukens en badkamers, waarvoor je moest sparen om het op te knappen.
vrijdag 12 januari 2018 11:53
We leven in een individualistische tijd met doorgaans een legio aan keuzemogelijkheden. Als er dan iets niet zo goed afloopt, is het: eigen schuld, dikke bult, je had ook iets anders kunnen kiezen. Of calvinistisch nog een tandje erbovenop om het toch voor elkaar te krijgen. De hele wereld ligt immers voor je open.
Volgens mij zijn we een beetje uit het oog verloren dat met 'gewoon tevreden zijn' helemaal niet zoveel mis is, dat tevredenheid je doel blijkt te zijn in plaats van groots, meeslepend en succesvol.
Volgens mij zijn we een beetje uit het oog verloren dat met 'gewoon tevreden zijn' helemaal niet zoveel mis is, dat tevredenheid je doel blijkt te zijn in plaats van groots, meeslepend en succesvol.
vrijdag 12 januari 2018 13:05
100% mee eens.Solomio schreef: ↑12-01-2018 11:40Ik denk dat het ingewikkeld is, maar dat het sowieso zo is dat het 'makkelijker' is om je ongeluk te wijten aan externe factoren.
En geluk aan eigen inspanning.
Dus mensen met een matig bestaan 'hebben de kansen niet gehad' en mensen met een goed bestaan 'hebben daar hard voor gewerkt'.
Matig en goed staan wat mij betreft dan niet voor het economische, maar voor hoe tevreden iemand is.
Het idee dat je alles aan jezelf te danken/wijten hebt vind ik echt een nadeel van onze huidige maatschappij, hoewel het voor sommige mensen geen kwaad kan iets meer verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te nemen, denk ik dat over het algemeen mensen veel minder vrije keus hebben dan we denken.
De kans dat iemand ongelukkig is met gemaakte keuzes, hangt daarom denk ik ook af van hoe het eigen succes wordt gezien tov het succes van anderen. Als mensen met dezelfde kansen, het 'beter' doen dan jij, heb je blijkbaar een foute keus gemaakt. Zo zullen velen vinden dat het basisschoolhoofd het goed heeft aangepakt. Die is de baas, dat is succes. Terwijl er ongetwijfeld schoolhoofden zijn die bij nader inzien liever een universitaire opleiding hadden gedaan. De kans op ontevredenheid en het idee dat je fout hebt gekozen, lijkt me dan ook groter naar mate er meer mensen (met dezelfde kansen) succesvoller zijn dan jij.
Of dat in jouw ogen zijn. Want je ziet die anderen natuurlijk vooral hoe zij willen dat jij ze ziet.
vrijdag 12 januari 2018 13:23
Ja, maar dan moet je er wel oog voor hebben dan een ander het slechter heeft dan jij.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 12 januari 2018 13:28
vrijdag 12 januari 2018 13:40
Ja, en ook vooral wat jij ziet als succesvol.
Een vriendin van mij is 27 en doet min of meer ongeschoold werk en haar man ook. Maar ze heeft twee geweldige zoontjes, een koophuis en is getrouwd met een echt leuke kerel. Een andere vriendin van ons heeft een universitaire studie, buitenland ervaring en leuke baan maar is single en heeft een huurwoning want nog geen vast contract en vergelijkt zich met deze mensen en vind dat ze nog niets bereikt heeft.
Beide hebben andere dingen bereikt en zijn succesvol op hun eigen manier.
vrijdag 12 januari 2018 13:47
Als je een jaar of 23 bent vind ik toch dat het tijd wordt om het huis uit te gaan. Je kan niet voor altijd maar op je ouders blijven leunen. Op een bepaald moment is het echt tijd om je eigen leven op te bouwen en je eigen verantwoordelijkheden te nemen.
Zelf ging ik op mijn 18e op kamers en ik kijk ontzettend positief terug op die periode. Ik leefde onder bijstandsniveau, op een kamer van 10 vierkante meter, maar ik had het nooit willen missen. Eigenlijk denkt iedereen die ik nog ken uit die tijd er hetzelfde over, voor ons had het zijn charme.
Zelf ging ik op mijn 18e op kamers en ik kijk ontzettend positief terug op die periode. Ik leefde onder bijstandsniveau, op een kamer van 10 vierkante meter, maar ik had het nooit willen missen. Eigenlijk denkt iedereen die ik nog ken uit die tijd er hetzelfde over, voor ons had het zijn charme.
vrijdag 12 januari 2018 13:53
Precies dit.Zwartvlekje schreef: ↑12-01-2018 13:40Ja, en ook vooral wat jij ziet als succesvol.
Een vriendin van mij is 27 en doet min of meer ongeschoold werk en haar man ook. Maar ze heeft twee geweldige zoontjes, een koophuis en is getrouwd met een echt leuke kerel. Een andere vriendin van ons heeft een universitaire studie, buitenland ervaring en leuke baan maar is single en heeft een huurwoning want nog geen vast contract en vergelijkt zich met deze mensen en vind dat ze nog niets bereikt heeft.
Beide hebben andere dingen bereikt en zijn succesvol op hun eigen manier.
Ik heb nogal de neiging me te vergelijken met mensen die wel die universitaire studie hebben gedaan en een carrière hebben opgebouwd. Dan voel ik me weleens mislukt.
Maar gelukkig lukt het me regelmatig om te kijken naar wat me wel gelukt is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 12 januari 2018 13:54
Ik weet eigenlijk niet hoe mijn vriendinnen erover denken, maar ik had het graag overgeslagen.N00R85 schreef: ↑12-01-2018 13:47Als je een jaar of 23 bent vind ik toch dat het tijd wordt om het huis uit te gaan. Je kan niet voor altijd maar op je ouders blijven leunen. Op een bepaald moment is het echt tijd om je eigen leven op te bouwen en je eigen verantwoordelijkheden te nemen.
Zelf ging ik op mijn 18e op kamers en ik kijk ontzettend positief terug op die periode. Ik leefde onder bijstandsniveau, op een kamer van 10 vierkante meter, maar ik had het nooit willen missen. Eigenlijk denkt iedereen die ik nog ken uit die tijd er hetzelfde over, voor ons had het zijn charme.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 12 januari 2018 14:02
Juist. Op lastigere momenten hebben we de neiging om te kijken naar wat beter had gekund. Binnen de kansen die we hadden en binnen ons idee van succes. Schiet je niks mee op als die kans voorbij is. Het maakt het alleen maar lastiger om tevreden te zijn met wat je wel hebt.Zwartvlekje schreef: ↑12-01-2018 13:40Ja, en ook vooral wat jij ziet als succesvol.
Een vriendin van mij is 27 en doet min of meer ongeschoold werk en haar man ook. Maar ze heeft twee geweldige zoontjes, een koophuis en is getrouwd met een echt leuke kerel. Een andere vriendin van ons heeft een universitaire studie, buitenland ervaring en leuke baan maar is single en heeft een huurwoning want nog geen vast contract en vergelijkt zich met deze mensen en vind dat ze nog niets bereikt heeft.
Beide hebben andere dingen bereikt en zijn succesvol op hun eigen manier.
Ik moet ineens aan mijn moeder denken
'Eet je bord leeg, in Afrika hebben ze honger!'
Heel jammer, maar daar kon ik weinig mee. Ik zat achter een bord smerige zuurkool te dromen van heerlijke macaroni.
vrijdag 12 januari 2018 14:10
vrijdag 12 januari 2018 18:34
Mijn ouders waren ook niet streng, maar een spontane after party op dinsdagavond om 04:20u zouden ze toch wel van opkijken.Blondie456 schreef: ↑11-01-2018 17:58Ik snap wel wat je daar mee bedoelt. Ik ben ook een echte stapper maar mijn ouders waren helemaal niet streng en daarom heb ik in thuis wonen nooit een soort van 'beperking' gezien. Nu met mijn zoon doe ik hetzelfde.
Spontaan de trein naar Barcelona nemen vanuit de kroeg zonder bagage zouden ze ook niet persé begrijpen.
Regelmatig willekeurige couchsurfers of onbekende vrienden van vrienden te logeren zitten ze ook niet op te wachten.
Mijn ouders waren vooral makkelijk in dat ik nooit voor een tijd thuis hoefde te zijn en ook dronken thuis kon komen. Maar daar houdt het echt wel bij op. En met name mijn moeder is iemand die, als ze er zicht op heeft, toch wil dat je dagelijks een warme maaltijd eet en een beetje bij daglicht opstaat enzo.
vrijdag 12 januari 2018 19:23
En dan hebben we het nog niet over liefjes/dates/one night stands gehadLizBakker schreef: ↑12-01-2018 18:34Mijn ouders waren ook niet streng, maar een spontane after party op dinsdagavond om 04:20u zouden ze toch wel van opkijken.
Spontaan de trein naar Barcelona nemen vanuit de kroeg zonder bagage zouden ze ook niet persé begrijpen.
Regelmatig willekeurige couchsurfers of onbekende vrienden van vrienden te logeren zitten ze ook niet op te wachten.
Mijn ouders waren vooral makkelijk in dat ik nooit voor een tijd thuis hoefde te zijn en ook dronken thuis kon komen. Maar daar houdt het echt wel bij op. En met name mijn moeder is iemand die, als ze er zicht op heeft, toch wil dat je dagelijks een warme maaltijd eet en een beetje bij daglicht opstaat enzo.
Groot gelijk geef ik je hierin! Hoe relaxt je ouders ook zijn, ik ervaar toch dat er altijd noge en verschil is
vrijdag 12 januari 2018 20:23
En zelfs als je ouders ook zo relaxt zijn dat ze ook geen problemen hebben met alle liefjes/dates/one night stands en ook niet met dat je het (hun!) aanrecht volstouwt met afwas tot het laatste bord gebruikt is en de pannen drie dagen aangekoekt met een mac&cheese prutje etc dan nog kun je je afvragen of je dat per se wil als je 18, 19 jaar bent. Dat je ouders dat allemaal zo direct en gedetailleerd van moment tot moment zien.
zaterdag 13 januari 2018 00:26
Waarom zou je dat allemaal willen?NYC schreef: ↑12-01-2018 20:23En zelfs als je ouders ook zo relaxt zijn dat ze ook geen problemen hebben met alle liefjes/dates/one night stands en ook niet met dat je het (hun!) aanrecht volstouwt met afwas tot het laatste bord gebruikt is en de pannen drie dagen aangekoekt met een mac&cheese prutje etc dan nog kun je je afvragen of je dat per se wil als je 18, 19 jaar bent. Dat je ouders dat allemaal zo direct en gedetailleerd van moment tot moment zien.
zaterdag 13 januari 2018 00:47
Euh ja, dat vooral ja, haha! Mijn ouders zijn heel vrij, maar ze hoeven niet alles te weten. Maar goed, de meeste one night stands hebben er ook geen zin in om ‘s ochtends met ouders aan het ontbijt te zitten, dus dat zou niet echt een probleem zijn.chentolove schreef: ↑12-01-2018 19:23En dan hebben we het nog niet over liefjes/dates/one night stands gehad
Groot gelijk geef ik je hierin! Hoe relaxt je ouders ook zijn, ik ervaar toch dat er altijd noge en verschil is
Maar mijn ouders stuurden heel erg aan op op kamers wonen, dus ik weet niet beter. Mijn ene broer heeft tot z’n 24e thuis gewoond en mijn moeder vond toen ook echt dat er teveel volwassenen in huis waren. Ze hebben ‘m echt een beetje moeten aansporen, want hij was niet heel ondernemend hierin. Uiteindelijk is hij vanuit huis gaan samenwonen. Nog zoiets waar mijn ouders principieel op tegen zijn, maar het is zijn leven natuurlijk.
Ik ben dus duidelijk gebrainwashed door mijn ouders, haha! Ik zou het zo over doen.
Maar zoals ik het hier lees, staan velen er anders in. Dat kan.
zaterdag 13 januari 2018 07:08
We zijn allemaal gebrainwashed door onze ouders, dat heet opvoeding.LizBakker schreef: ↑13-01-2018 00:47Euh ja, dat vooral ja, haha! Mijn ouders zijn heel vrij, maar ze hoeven niet alles te weten. Maar goed, de meeste one night stands hebben er ook geen zin in om ‘s ochtends met ouders aan het ontbijt te zitten, dus dat zou niet echt een probleem zijn.
Maar mijn ouders stuurden heel erg aan op op kamers wonen, dus ik weet niet beter. Mijn ene broer heeft tot z’n 24e thuis gewoond en mijn moeder vond toen ook echt dat er teveel volwassenen in huis waren. Ze hebben ‘m echt een beetje moeten aansporen, want hij was niet heel ondernemend hierin. Uiteindelijk is hij vanuit huis gaan samenwonen. Nog zoiets waar mijn ouders principieel op tegen zijn, maar het is zijn leven natuurlijk.
Ik ben dus duidelijk gebrainwashed door mijn ouders, haha! Ik zou het zo over doen.
Maar zoals ik het hier lees, staan velen er anders in. Dat kan.
Maar blijkbaar heeft dat bij je broer toch een ander effect gehad.
Volwassen worden betekent ook dat je de ideeën die je van huis uit meekrijgt opnieuw bekijkt en al of niet zelf 'adopteert'.
Ik ben van huis uit ook enorm 'gestimuleerd' om uit huis te gaan, op kamers, studeren. En ik heb dat bij mijn eigen kinderen dus juist niet gedaan, omdat ik die meer vrijheid wilde geven om zelf te ontdekken wat bij ze past.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 januari 2018 07:23
Maar lieverd, jij bent jij. Met al je pluspunten. Met al je successen. Met al je leuke eigenschappen.
Ik lees je en ik lees iemand die volgens mij heel slim, verstandig en weloverwogen is.
Jij doet er toe!
