Overig
alle pijlers
Van roepnaam overstappen naar echte naam
zaterdag 7 november 2009 om 16:55
Hey allemaal,
Mijn ouders hebben er bij mijn geboorte voor gekozen me een officiele naam te geven en een roepnaam. Mijn roepnaam wijkt ontzettend af van mijn 'echte' naam, eigenlijk is het een totaal nieuwe naam.
Sinds enkele jaren is er in mijn leven nogal veel veranderd. Ik ben ruim 15 kilo afgevallen, afgestudeerd en een hele nieuwe carriere opgestart met veel succes. Veranderd van huisje en door al deze dingen voel ik me nu ook een totaal anders mens dan een paar jaar geleden. Veel vrienden geven ook aan dat ik erg ten positieve veranderd ben.
Mijn roepnaam identificeer ik nog heel erg met mijn oude leven. Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten. Ik voel me daardoor nog steeds een klein meisje en heb daar steeds meer moeite mee.
Nu zit ik eraan te denken over te stappen naar mijn officiele naam als een start van mijn nieuwe leven.Maar ik twijfel daar tegelijkertijd ook over.
Ik identificeer me nog niet echt met mijn officiele naam natuurlijk, dus dat moet groeien. Daarnaast zal het voor mijn omgeving nogal een verandering zijn. Hoe lang zou het duren voordat ze eraan gewend zijn? Zullen ze er sowieso ooit aan wennen?
En dan de andere praktische rompslomp natuurlijk. Bij officiele instanties kan ik met mijn officiele naam terecht, maar heel veel instanties, organisaties etc kennen ook alleen mijn roepnaam. En dan nog de kennissen die je niet dagelijks spreekt. Ik besef me dat het even zal duren voordat alles omgeschakeld is.
En daarnaast nog mijn ouders die me bij mijn geboorte mijn roepnaam hebben meegegeven. Natuurlijk is wat mensen ervan vinden niet doorslaggevend, maar toch. Het weegt wel mee en ik wil hen ook niet kwetsen.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
Mijn ouders hebben er bij mijn geboorte voor gekozen me een officiele naam te geven en een roepnaam. Mijn roepnaam wijkt ontzettend af van mijn 'echte' naam, eigenlijk is het een totaal nieuwe naam.
Sinds enkele jaren is er in mijn leven nogal veel veranderd. Ik ben ruim 15 kilo afgevallen, afgestudeerd en een hele nieuwe carriere opgestart met veel succes. Veranderd van huisje en door al deze dingen voel ik me nu ook een totaal anders mens dan een paar jaar geleden. Veel vrienden geven ook aan dat ik erg ten positieve veranderd ben.
Mijn roepnaam identificeer ik nog heel erg met mijn oude leven. Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten. Ik voel me daardoor nog steeds een klein meisje en heb daar steeds meer moeite mee.
Nu zit ik eraan te denken over te stappen naar mijn officiele naam als een start van mijn nieuwe leven.Maar ik twijfel daar tegelijkertijd ook over.
Ik identificeer me nog niet echt met mijn officiele naam natuurlijk, dus dat moet groeien. Daarnaast zal het voor mijn omgeving nogal een verandering zijn. Hoe lang zou het duren voordat ze eraan gewend zijn? Zullen ze er sowieso ooit aan wennen?
En dan de andere praktische rompslomp natuurlijk. Bij officiele instanties kan ik met mijn officiele naam terecht, maar heel veel instanties, organisaties etc kennen ook alleen mijn roepnaam. En dan nog de kennissen die je niet dagelijks spreekt. Ik besef me dat het even zal duren voordat alles omgeschakeld is.
En daarnaast nog mijn ouders die me bij mijn geboorte mijn roepnaam hebben meegegeven. Natuurlijk is wat mensen ervan vinden niet doorslaggevend, maar toch. Het weegt wel mee en ik wil hen ook niet kwetsen.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
zaterdag 7 november 2009 om 19:05
quote:isapisa schreef op 07 november 2009 @ 17:05:
oja dat heb ik ook gedaan, welliswaar toen ik veel jonger was, met de overgang van basischool naar voortgezet..
t heeft even wat voeten in aarde gehad, maar nu zoveel jaren later zijn er nog maar weinig mensen die weten hoe ik eigenlijk echt heet, ik heb wel eens in een wachtkamer gezeten toen werd ik geroepen met mijn off. naam en ik had echt niet in de gaten dat het over mij ging
Gewoon je zelf blijven noemen zoals je genoemd wilt worden en mensen blijven verbeteren..suc6Om hier nog even op terug te komen. Ik was even erg benieuwd hoe je omgeving op je keuze reageerde... Konden ze het zich voorstellen dat je van naam veranderde? En hoe reageerden je ouders? Zij hebben toch met zorg een roepnaam voor je uitgekozen, dus ben toch bang dat ik hen beledig.
oja dat heb ik ook gedaan, welliswaar toen ik veel jonger was, met de overgang van basischool naar voortgezet..
t heeft even wat voeten in aarde gehad, maar nu zoveel jaren later zijn er nog maar weinig mensen die weten hoe ik eigenlijk echt heet, ik heb wel eens in een wachtkamer gezeten toen werd ik geroepen met mijn off. naam en ik had echt niet in de gaten dat het over mij ging
Gewoon je zelf blijven noemen zoals je genoemd wilt worden en mensen blijven verbeteren..suc6Om hier nog even op terug te komen. Ik was even erg benieuwd hoe je omgeving op je keuze reageerde... Konden ze het zich voorstellen dat je van naam veranderde? En hoe reageerden je ouders? Zij hebben toch met zorg een roepnaam voor je uitgekozen, dus ben toch bang dat ik hen beledig.
zaterdag 7 november 2009 om 19:14
Ik heb op mijn veertiende besloten om mijn echte naam te gaan gebruiken en mijn roepnaam maar te laten voor wat het was. Nu scheelt het dat mijn roepnaam afgeleid van mijn echte naam was, dus dat was makkelijk.
Mijn roepnaam eindigt/eindigde ook op "je" en ik vond het als kleuter al verschrikkelijk. Ik zal een jaar of vijf zijn geweest toen ik huilend bij mijn moeder op schoot zat te jammeren waarom mijn zusje wel een mooie naam had en ik niet! Het gekke was dat ik niet met mijn roepnaam gepest werd of iets dergelijks (op de flauwe rijmpjes na die op iedereens naam worden gemaakt), maar dat ik hem dus echt spuuglelijk vond.
Afijn, na jarenlang mijn naam afschuwelijk te hebben gevonden, heb ik op mijn veertiende gezegd dat iedereen mij bij mijn echte naam moest noemen. Mijn ouders deden er aanvankelijk lacherig over, maar bijna iedereen heeft zonder problemen mijn echte naam in gebruik genomen en ik heb er geen vreemde reacties op gekregen. Ik vond mijn echte naam beter bij mij passen en dat vond de rest van mijn omgeving ook! (tenminste, dat hebben ze tegen me gezegd)
Nu heb ik nog een hardnekkige vriendin die mij nog bij mijn roepnaam noemt, maar zij is de enige. Ik reageer niet op mijn roepnaam en het voelt ook niet als een naam die van mij is. Maar goed, dat heeft het ook nooit gedaan.
Mijn roepnaam eindigt/eindigde ook op "je" en ik vond het als kleuter al verschrikkelijk. Ik zal een jaar of vijf zijn geweest toen ik huilend bij mijn moeder op schoot zat te jammeren waarom mijn zusje wel een mooie naam had en ik niet! Het gekke was dat ik niet met mijn roepnaam gepest werd of iets dergelijks (op de flauwe rijmpjes na die op iedereens naam worden gemaakt), maar dat ik hem dus echt spuuglelijk vond.
Afijn, na jarenlang mijn naam afschuwelijk te hebben gevonden, heb ik op mijn veertiende gezegd dat iedereen mij bij mijn echte naam moest noemen. Mijn ouders deden er aanvankelijk lacherig over, maar bijna iedereen heeft zonder problemen mijn echte naam in gebruik genomen en ik heb er geen vreemde reacties op gekregen. Ik vond mijn echte naam beter bij mij passen en dat vond de rest van mijn omgeving ook! (tenminste, dat hebben ze tegen me gezegd)
Nu heb ik nog een hardnekkige vriendin die mij nog bij mijn roepnaam noemt, maar zij is de enige. Ik reageer niet op mijn roepnaam en het voelt ook niet als een naam die van mij is. Maar goed, dat heeft het ook nooit gedaan.
zaterdag 7 november 2009 om 19:20
quote:dignity schreef op 07 november 2009 @ 16:55:
Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
Hoi Froukje (gokje ),
Ik heb doopnamen en een roepnaam die ik heb laten verbasteren tot een korte versie die er wel iets van weg heeft, maar ongeveer 100x leuker, vlotter en sterker is dan mijn echte roepnaam.
Omdat het een roepnaam is, heb ik natuurlijk niets officieels hoeven laten veranderen - dat scheelt een hoop rompslomp waar jij waarschijnlijk wel mee te maken krijgt.
Bij mij was het geen impulsief besluit - ik baalde al jaren van mijn oorspronkelijke roepnaam en wilde iets anders. Maar ik zocht naar het juiste moment om het te introduceren bij vrienden, familie en collega's.
Dat moment kwam toen ik een andere baan kreeg - ideale situatie natuurlijk om jezelf vanaf dat moment altijd anders voor te stellen.
Daardoor wende het snel voor mezelf.
Binnen mijn familie wordt ik doorgaans nog steeds aangesproken met mijn oorspronkelijke roepnaam en het is 50/50 bij mijn vrienden.
Ik ben er erg blij mee en mijn nieuwe roepnaam past veel beter bij me dan mijn oorspronkelijke roepnaam Als jij die verwachting ook hebt, dan moet je het gewoon doen
Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
Hoi Froukje (gokje ),
Ik heb doopnamen en een roepnaam die ik heb laten verbasteren tot een korte versie die er wel iets van weg heeft, maar ongeveer 100x leuker, vlotter en sterker is dan mijn echte roepnaam.
Omdat het een roepnaam is, heb ik natuurlijk niets officieels hoeven laten veranderen - dat scheelt een hoop rompslomp waar jij waarschijnlijk wel mee te maken krijgt.
Bij mij was het geen impulsief besluit - ik baalde al jaren van mijn oorspronkelijke roepnaam en wilde iets anders. Maar ik zocht naar het juiste moment om het te introduceren bij vrienden, familie en collega's.
Dat moment kwam toen ik een andere baan kreeg - ideale situatie natuurlijk om jezelf vanaf dat moment altijd anders voor te stellen.
Daardoor wende het snel voor mezelf.
Binnen mijn familie wordt ik doorgaans nog steeds aangesproken met mijn oorspronkelijke roepnaam en het is 50/50 bij mijn vrienden.
Ik ben er erg blij mee en mijn nieuwe roepnaam past veel beter bij me dan mijn oorspronkelijke roepnaam Als jij die verwachting ook hebt, dan moet je het gewoon doen
zaterdag 7 november 2009 om 19:29
Ik ben even advocaat van de duivel...
Toen ik nog op de middelbare school zat, had ik een vriendin die na de zomervakantie ineens anders genoemd wilde worden. Zij had een naam die niet veel voorkomt, en waarbij mensen volgens haar vaak dachten dat ze een jongen was. Ik zag dat probleem niet zo, maar ik kon me wel voorstellen dat dat gebeurde. Nu was alleen haar nieuwe naam eentje die ook niet veel voorkwam, en die nogal ' bekakt' overkwam. Als ik haar was, had ik, net zoals jij van plan bent, voor een van mijn doopnamen gekozen. Dat is minder gedoe, en wordt ook beter begrepen. Er werd nog heel lang, als zij er niet bij was, haar oude naam gebruikt.
Voor mij persoonlijk heeft het veranderen van je naam een associatie met onzekerheid, of anders willen zijn dan je bent. Ik ken ook iemand die geboren is als Alie, maar Allison genoemd wil worden. Tsja. Bang om doorsnee te zijn?
Zou er wel iemand echt blij zijn met zijn naam? Als ik eens goed naar de mijne kijk, vind ik het ook niet echt wat, maar ja, het hoort wel bij mij. Er zijn trouwens wel namen die ik, als ik die zou hebben, ook wel zou willen veranderen. Ik wens je succes met je afweging, ik wilde ook de andere kant even belichten.
Toen ik nog op de middelbare school zat, had ik een vriendin die na de zomervakantie ineens anders genoemd wilde worden. Zij had een naam die niet veel voorkomt, en waarbij mensen volgens haar vaak dachten dat ze een jongen was. Ik zag dat probleem niet zo, maar ik kon me wel voorstellen dat dat gebeurde. Nu was alleen haar nieuwe naam eentje die ook niet veel voorkwam, en die nogal ' bekakt' overkwam. Als ik haar was, had ik, net zoals jij van plan bent, voor een van mijn doopnamen gekozen. Dat is minder gedoe, en wordt ook beter begrepen. Er werd nog heel lang, als zij er niet bij was, haar oude naam gebruikt.
Voor mij persoonlijk heeft het veranderen van je naam een associatie met onzekerheid, of anders willen zijn dan je bent. Ik ken ook iemand die geboren is als Alie, maar Allison genoemd wil worden. Tsja. Bang om doorsnee te zijn?
Zou er wel iemand echt blij zijn met zijn naam? Als ik eens goed naar de mijne kijk, vind ik het ook niet echt wat, maar ja, het hoort wel bij mij. Er zijn trouwens wel namen die ik, als ik die zou hebben, ook wel zou willen veranderen. Ik wens je succes met je afweging, ik wilde ook de andere kant even belichten.
zaterdag 7 november 2009 om 19:41
Shada, dank voor je reactie. Ik snap je punt, maar dat is het dus voor mij niet. Mijn naam geeft me gewoon niet meer het goede gevoel. Dat heeft misschien wel iets met onzekerheid te maken, maar niet met wel of niet doorsnee zijn. Want mijn doopnaam is ook een redelijk doorsnee naam, dus daar hoef ik het niet voor te doen.
Maar goed, ook de tegenkant van zo'n keuze is belangrijk, zeker nu ik de knoop nog niet heb doorgehakt.
Maar goed, ook de tegenkant van zo'n keuze is belangrijk, zeker nu ik de knoop nog niet heb doorgehakt.
zaterdag 7 november 2009 om 19:51
quote:mamalelie schreef op 07 november 2009 @ 17:54:
Ik zou wel eens willen weten om welke (oude) naam het gaat. Want een naam met -tje erachter die niet veranderd kan worden???????
Froutje, Antje, Adje/Atje, Maartje, Kootje, vanallestje. Er zijn er nog best wel veel geloof ik.
Ik kende vroeger wel een meisje die haar naam ineens veranderd wilde hebben. Omdat ze 17 was op dat moment is dat niet echt serieus genomen. Voor zover ik weet word ze nog stug bij haar oude naam genoemd, maar houd ze zelf ook stug vol dat ze anders heet.
Eigenlijk hebben anderen het maar te accepteren wat je met je naam doet, maar om nu zoveel aan een naam op te hangen vind ik persoonlijk ook wel weer ver gaan. Kun je niet dagboeken verbranden ofzo? Dat is veel minder verwarrend
Ik zou wel eens willen weten om welke (oude) naam het gaat. Want een naam met -tje erachter die niet veranderd kan worden???????
Froutje, Antje, Adje/Atje, Maartje, Kootje, vanallestje. Er zijn er nog best wel veel geloof ik.
Ik kende vroeger wel een meisje die haar naam ineens veranderd wilde hebben. Omdat ze 17 was op dat moment is dat niet echt serieus genomen. Voor zover ik weet word ze nog stug bij haar oude naam genoemd, maar houd ze zelf ook stug vol dat ze anders heet.
Eigenlijk hebben anderen het maar te accepteren wat je met je naam doet, maar om nu zoveel aan een naam op te hangen vind ik persoonlijk ook wel weer ver gaan. Kun je niet dagboeken verbranden ofzo? Dat is veel minder verwarrend
zaterdag 7 november 2009 om 19:55
quote:gelukkigmeisje schreef op 07 november 2009 @ 18:16:
weet je 100% zeker dat je je naam wilt veranderen?
Ik heb een schoonzusje die al tig keer van naam is veranderd...dus na de eerste naamsverandering wij allemaal hard ons best doen...was ze er zelf binnen een jaar weer zat van....en ze heeft een paar jaar lang tussen die twee namen geswitcht....nou niemand weet ooit hoe we haar moeten noemen....Gewoon: "hey jij daar"
weet je 100% zeker dat je je naam wilt veranderen?
Ik heb een schoonzusje die al tig keer van naam is veranderd...dus na de eerste naamsverandering wij allemaal hard ons best doen...was ze er zelf binnen een jaar weer zat van....en ze heeft een paar jaar lang tussen die twee namen geswitcht....nou niemand weet ooit hoe we haar moeten noemen....Gewoon: "hey jij daar"
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 7 november 2009 om 22:47
quote:Madhe schreef op 07 november 2009 @ 19:51:
[...]
Froutje, Antje, Adje/Atje, Maartje, Kootje, vanallestje. Er zijn er nog best wel veel geloof ik.
Froutje - Frederike
Antje - Anne/Anneke/Anke
Maartje - Marie/Mara/Maren
Kootje - Cato (klemtoon op de a)
Zoiets bedoelde ik. Dan neem je dus je eigen naam en maakt daar een volwassen variant op. Hoewel ik moet toegeven dat ik met Froutje wel even mijn wenkbrauen bij elkaar had
[...]
Froutje, Antje, Adje/Atje, Maartje, Kootje, vanallestje. Er zijn er nog best wel veel geloof ik.
Froutje - Frederike
Antje - Anne/Anneke/Anke
Maartje - Marie/Mara/Maren
Kootje - Cato (klemtoon op de a)
Zoiets bedoelde ik. Dan neem je dus je eigen naam en maakt daar een volwassen variant op. Hoewel ik moet toegeven dat ik met Froutje wel even mijn wenkbrauen bij elkaar had
zaterdag 7 november 2009 om 23:02
