Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
dinsdag 1 juli 2008 om 14:25
Pfff...vandaag bij Symfora groep geweest, gesprek met een psychiatrisch verpleegkundige en daarna met een psychiater...
Dat eerste gesprek vond ik echt helemaal niks, ik had totaal geen connectie met die vrouw. Ze vroeg me waarom ik dacht dat ik ADD had (logisch), dus ik verteld over de chaos die ik altijd in mijn hoofd heb, dat ik veel moeite heb met drukke ruimtes en met concentreren.
We hebben het eventjes over vroeger gehad, en dat ik ook een echte jobhopper ben geweest de afgelopen jaren. En dat ik 2x aan een opleiding was begonnen, maar niet afgemaakt had.
Aan het eind v/h gesprek zei ze dat wel meer mensen vaak van baan wisselen en over het feit dat ik gewoon vriendinnen heb en relaties gehad heb, dat ik normaal overkwam.
Dat ik moeite heb met diepere vriendschappen en dat ik al 2 1/2 jaar geen relatie (of iets dat maar in die richting wijst) heb gehad, daar hebben we het niet over gehad. Voor mijn gevoel had ik echt nog niet alles gezegd, maar kon dat bij haar ook niet...
Daarna moest ik in de wachtkamer zitten zodat zij even met de psychiater kon overleggen.
Ik zit daar in die wachtkamer mezelf op te vreten, voelde me niet serieus genomen en had eigenlijk het idee van 'laat maar, ik doe het zelf wel en loop weg.' Maar oke, ik ben er nou toch, dus laat ik maar afwachten hoe het met die psych gaat.
Ik bij die man nog een keer mijn verhaal doen, maar hij vroeg verder over mijn familie enzo... mijn moeder is manisch depressief, we verdenken mijn vader en broer ervan dat ze autistisch zijn (broer is al in therapie geweest) en mijn zusje heeft borderline. Toen ging bij hem toch een alarmbelletje rinkelen, en vroeg hij waar ik nog meer last van had...
Uiteindelijk kon ik er ook wat beter over praten (bij hem had ik dus een veel beter gevoel) en kwam er toch uit dat ik veel trekken van AD(H)D vertoonde.... Binnenkort op gesprek met afdeling persoonlijkheidsstoornis, haha ... hij zei dat ADD in dezelfde groep gedaan werd, niet dat ik zo'n stoornis had, hoor!
Dusssss....heel knap als je tot hier gekomen bent, maar wou m'n verhaal eventjes kwijt!!!
Dat eerste gesprek vond ik echt helemaal niks, ik had totaal geen connectie met die vrouw. Ze vroeg me waarom ik dacht dat ik ADD had (logisch), dus ik verteld over de chaos die ik altijd in mijn hoofd heb, dat ik veel moeite heb met drukke ruimtes en met concentreren.
We hebben het eventjes over vroeger gehad, en dat ik ook een echte jobhopper ben geweest de afgelopen jaren. En dat ik 2x aan een opleiding was begonnen, maar niet afgemaakt had.
Aan het eind v/h gesprek zei ze dat wel meer mensen vaak van baan wisselen en over het feit dat ik gewoon vriendinnen heb en relaties gehad heb, dat ik normaal overkwam.
Dat ik moeite heb met diepere vriendschappen en dat ik al 2 1/2 jaar geen relatie (of iets dat maar in die richting wijst) heb gehad, daar hebben we het niet over gehad. Voor mijn gevoel had ik echt nog niet alles gezegd, maar kon dat bij haar ook niet...
Daarna moest ik in de wachtkamer zitten zodat zij even met de psychiater kon overleggen.
Ik zit daar in die wachtkamer mezelf op te vreten, voelde me niet serieus genomen en had eigenlijk het idee van 'laat maar, ik doe het zelf wel en loop weg.' Maar oke, ik ben er nou toch, dus laat ik maar afwachten hoe het met die psych gaat.
Ik bij die man nog een keer mijn verhaal doen, maar hij vroeg verder over mijn familie enzo... mijn moeder is manisch depressief, we verdenken mijn vader en broer ervan dat ze autistisch zijn (broer is al in therapie geweest) en mijn zusje heeft borderline. Toen ging bij hem toch een alarmbelletje rinkelen, en vroeg hij waar ik nog meer last van had...
Uiteindelijk kon ik er ook wat beter over praten (bij hem had ik dus een veel beter gevoel) en kwam er toch uit dat ik veel trekken van AD(H)D vertoonde.... Binnenkort op gesprek met afdeling persoonlijkheidsstoornis, haha ... hij zei dat ADD in dezelfde groep gedaan werd, niet dat ik zo'n stoornis had, hoor!
Dusssss....heel knap als je tot hier gekomen bent, maar wou m'n verhaal eventjes kwijt!!!
dinsdag 1 juli 2008 om 15:07
www.addonline.nl daar kun je ook veel vinden over ADD
woensdag 2 juli 2008 om 00:05
Hoi dames (zijn er ook heren?),
vandaag diagnose gekregen, toch ADHD, ik dacht al die tijd zelf zonder de H, ben altijd zo moe en lichamelijk vrij inactief...
Maar veel onrust van binnen en wel gefriemel aan vanalles... en dat hoort er dan toch bij. Zeggen ze haha.
Dus vanaf vandaag officieel bestempeld en bestickerd
vandaag diagnose gekregen, toch ADHD, ik dacht al die tijd zelf zonder de H, ben altijd zo moe en lichamelijk vrij inactief...
Maar veel onrust van binnen en wel gefriemel aan vanalles... en dat hoort er dan toch bij. Zeggen ze haha.
Dus vanaf vandaag officieel bestempeld en bestickerd
If you don\'t believe in yourself, no one else will
donderdag 3 juli 2008 om 10:19
Casablanca, ik zit ook te wachten totdat de groep gaat starten. Waar ik woon is psyq nog maar net begonnen en de groep is nog niet groot genoeg om te kunnen starten. Maar ik heb er wel zin in, andermans verhalen horen en ik ben altijd in voor nieuwe contacten opdoen. Kan zomaar zijn dat wij elkaar dan tegenkomen. Ik woon in Leiden, trouwens.
Ben benieuwd hoe jij het gaat ervaren.
Ik heb momenteel alleen elke twee weken een coachingsgesprek van 30 minuten. Moet eerlijk zeggen dat ik dat kort vind, en de frequentie is ook minimaal. Ik heb er eigenlijk niet zo heel veel aan, maar ga er toch heen. Ik had gedacht dat ik therapie zou krijgen, elke week een uur op gesprek maar dat blijkt zo niet te zijn. Dus in die zin valt het me tegen, maar misschien willen ze eerst een completer beeld voordat er andere middelen worden ingezet. Want zo'n intake is natuurlijk ook niet voldoende om in kaart te brengen wat er speelt. Elke keer als ik daar ben wordt het onderwerp medicatie aangesneden en elke keer zeg ik dat k dat liever niet wil. Daarom vind ik het vervelend dat het in elk gesprek wordt aangekaart, want lijkt me wel duidelijk dat ik er geen voorstander van ben. Het wekt bij mij irritatie op en dat bevordert niet de voortgang. Maar ik kijk het even aan en wacht totdat die groep start.
Over druk zijn; het kan dat je van buiten heel rustig bent qua gedrag, maar vanbinnen erg onrustig. Tijdens een gesprek bespreken we waar ik tegenaan loop en regelmatig zegt de psych dat dat ook heel duidelijk adhd gedrag is, dat het heel vaak voorkomt. Ik dacht dat het iets was wat bij mijn persoonlijkheid hoort (wat natuurlijk ook zo is) maar toch heel kenmerkend voor iemand die adhd heeft. Bijv. dat ik er zo slecht tegen kan als iets wat gedaan moet worden, wordt uitgesteld. Wij moeten al een hele tijd dingen kopen/doen in ons huis en dat gebeurt niet, In mijn hoofd ben ik er dan heel vaak mee bezig, kan het niet van me afzetten. Het ergste is dat ik er zelf ook aan kan beginnen maar dat lukt me dan niet. Dus de onrust blijft en ik word er chagrijnig van. Ook heb ik dan de neiging om te zeggen dat het voor mij niet meer hoeft. Alles of niets, in feite. En dat maakt me dan eigenlijk ook niet blij. En natuurlijk kom ik er na een tijdje weer op terug, waarop vriend dan zegt; maar het hoefde toch niet meer? Grr...zit mezelf in de weg.
Ben benieuwd hoe jij het gaat ervaren.
Ik heb momenteel alleen elke twee weken een coachingsgesprek van 30 minuten. Moet eerlijk zeggen dat ik dat kort vind, en de frequentie is ook minimaal. Ik heb er eigenlijk niet zo heel veel aan, maar ga er toch heen. Ik had gedacht dat ik therapie zou krijgen, elke week een uur op gesprek maar dat blijkt zo niet te zijn. Dus in die zin valt het me tegen, maar misschien willen ze eerst een completer beeld voordat er andere middelen worden ingezet. Want zo'n intake is natuurlijk ook niet voldoende om in kaart te brengen wat er speelt. Elke keer als ik daar ben wordt het onderwerp medicatie aangesneden en elke keer zeg ik dat k dat liever niet wil. Daarom vind ik het vervelend dat het in elk gesprek wordt aangekaart, want lijkt me wel duidelijk dat ik er geen voorstander van ben. Het wekt bij mij irritatie op en dat bevordert niet de voortgang. Maar ik kijk het even aan en wacht totdat die groep start.
Over druk zijn; het kan dat je van buiten heel rustig bent qua gedrag, maar vanbinnen erg onrustig. Tijdens een gesprek bespreken we waar ik tegenaan loop en regelmatig zegt de psych dat dat ook heel duidelijk adhd gedrag is, dat het heel vaak voorkomt. Ik dacht dat het iets was wat bij mijn persoonlijkheid hoort (wat natuurlijk ook zo is) maar toch heel kenmerkend voor iemand die adhd heeft. Bijv. dat ik er zo slecht tegen kan als iets wat gedaan moet worden, wordt uitgesteld. Wij moeten al een hele tijd dingen kopen/doen in ons huis en dat gebeurt niet, In mijn hoofd ben ik er dan heel vaak mee bezig, kan het niet van me afzetten. Het ergste is dat ik er zelf ook aan kan beginnen maar dat lukt me dan niet. Dus de onrust blijft en ik word er chagrijnig van. Ook heb ik dan de neiging om te zeggen dat het voor mij niet meer hoeft. Alles of niets, in feite. En dat maakt me dan eigenlijk ook niet blij. En natuurlijk kom ik er na een tijdje weer op terug, waarop vriend dan zegt; maar het hoefde toch niet meer? Grr...zit mezelf in de weg.
donderdag 3 juli 2008 om 10:26
Alfie, het is idd niet zo fijn als je het gevoel hebt dat je niet serieus wordt genomen. Ik vind dat ze daar juist heel adequaat en integer mee om moeten gaan, omdat je niet voor niets bij ze terecht bent gekomen. Gelukkig voor jou nam de psychiater je wel serieus en bleek dat je gevoel goed zat.
Volgens mij gebeurt het vaak dat een patient goed op de hoogte is van een bepaald ziektebeeld want je leest je toch goed in. Tenminste, ik lees er alles over wat los en vast zit dus veel nieuwe dingen worden er dan niet verteld. Het gaat er nog om dat er een diagnose kan worden gesteld en daar heb toch hulp voor nodig.
Het is altijd goed om kritisch te blijven, niet klakkeloos aannemen wat ze tegen je zeggen. Eruit halen waar je iets mee kunt en de rest laten voor wat het is.
Over stoornissen; mij werd verteld dat het vaak voorkomt dat iemand naast adhd nog een stoornis heeft. Gaat vaak samen met depressie. Niet zo gek natuurlijk, als je compleet vastloopt en je zo enorm druk en gespannen bent. Je bent continu bezig om alle zeilen bij te zetten en dan nog verloopt het stroef.
Ik ben benieuwd of er bij mij nog iets anders aan het licht gaat komen, volgens mij niet, maar je weet het niet. Als het zo is, dan ben ik blij dat er begeleiding voorhanden is.
Volgens mij gebeurt het vaak dat een patient goed op de hoogte is van een bepaald ziektebeeld want je leest je toch goed in. Tenminste, ik lees er alles over wat los en vast zit dus veel nieuwe dingen worden er dan niet verteld. Het gaat er nog om dat er een diagnose kan worden gesteld en daar heb toch hulp voor nodig.
Het is altijd goed om kritisch te blijven, niet klakkeloos aannemen wat ze tegen je zeggen. Eruit halen waar je iets mee kunt en de rest laten voor wat het is.
Over stoornissen; mij werd verteld dat het vaak voorkomt dat iemand naast adhd nog een stoornis heeft. Gaat vaak samen met depressie. Niet zo gek natuurlijk, als je compleet vastloopt en je zo enorm druk en gespannen bent. Je bent continu bezig om alle zeilen bij te zetten en dan nog verloopt het stroef.
Ik ben benieuwd of er bij mij nog iets anders aan het licht gaat komen, volgens mij niet, maar je weet het niet. Als het zo is, dan ben ik blij dat er begeleiding voorhanden is.
donderdag 3 juli 2008 om 15:12
Hey,
Er is bij mij vijf jaar geleden ADD geconstateerd en nog is het een hele zoektocht geweest. Ik heb Neurofeedbacktrainingen gedaan en dat heeft bij mij niet geholpen. Dus wat ik eigenlijk als allerlaatste wilde - aan de medicijnen - is nu gebeurd. En het slaat aan.
Verder heb ik me aangemeld bij PsyQ. Zij gaan verder kijken welke medicijnen het best bij me passen, en gaan me ook op meerdere vlakken begeleiden. Structuur in mijn leven brengen zodat ik meer op tijd kom, op financieel gebied, met studie, met werk, op relationeel vlak etc.
Dus voor de mensen hierboven die kortgelden met die psychiaters gesproken hebben... ik raad jullie aan om contact te zoeken met PsyQ. Ik heb namelijk ook gesprekken gehad met meerdere psychiaters en psychologen en weet dus hoe jullie je voelen. Zoals altijd - onbegrepen dus.
Kijk eens op www.psyq.nl (meen ik, zoek het anders via google op) en kijk verder ook eens op www.levente.nl
Succes
Er is bij mij vijf jaar geleden ADD geconstateerd en nog is het een hele zoektocht geweest. Ik heb Neurofeedbacktrainingen gedaan en dat heeft bij mij niet geholpen. Dus wat ik eigenlijk als allerlaatste wilde - aan de medicijnen - is nu gebeurd. En het slaat aan.
Verder heb ik me aangemeld bij PsyQ. Zij gaan verder kijken welke medicijnen het best bij me passen, en gaan me ook op meerdere vlakken begeleiden. Structuur in mijn leven brengen zodat ik meer op tijd kom, op financieel gebied, met studie, met werk, op relationeel vlak etc.
Dus voor de mensen hierboven die kortgelden met die psychiaters gesproken hebben... ik raad jullie aan om contact te zoeken met PsyQ. Ik heb namelijk ook gesprekken gehad met meerdere psychiaters en psychologen en weet dus hoe jullie je voelen. Zoals altijd - onbegrepen dus.
Kijk eens op www.psyq.nl (meen ik, zoek het anders via google op) en kijk verder ook eens op www.levente.nl
Succes
donderdag 3 juli 2008 om 18:38
Ik kom ook weer even binnenvallen, mijn internet lag er deze week uit.
Lees niks terug van Biebeltje en Pastcy, ben benieuwd hoe het met jullie is!
Hier nogal een zware periode. Gisteren voor het eerst naar mijn coach geweest. Fijne vent, die gewoon naar me luisterde, doorvroeg en me serieus nam. Hij wist alleen nog niet zo goed wat ie met me aanmoest Omdat ik zelf werk met adhd'ers en autisten kon hij me weinig nieuws vertellen over het maken van schema's, planningen, enz. Het probleem is dat ik voor mezelf die dingen niet in de praktijk kan brengen en daar gaan we ons de komende tijd meer in verdiepen.
Toen ik daarna mijn vriend zag hebben we fikse ruzie gekregen. Ik vertelde over hoe het was bij de coach en voor mijn gevoel zei vriendlief precies wat heel mijn omgeving al jaren roept.... Als je nou gewoon je dingen afmaakt, als je nou gewoon ook doet wat je je voorneemt, als je nou gewoon... Laaiend werd ik ervan!!! Als het zo "gewoon" was dan had ik het toch allang gedaan!!! Hij snapt er duidelijk geen ene zier van.
Vandaag dus ook echt een baaldag. Heb daarom vanmiddag gespijbeld van mijn werk en had gelukkig wel de drive om thuis iets te doen. Heb mijn administratie gedaan, alhoewel het om me heen nog bezaaid is met mappen, laatste restjes om op te bergen en het oud papier... En omdat er behalve dat nog zoveel gedaan moet worden in mijn huis houd ik er niet eens een goed gevoel aan over. Bleh!
Ben denk ik echt toe aan vakantie, nog een weekje. Alhoewel ik nu al aan het stressen ben over alles wat ik wil doen in de vakantie en dat past er natuurlijk niet in. Heb gewoon weer eens het gevoel dat ik op alle fronten tekort schiet. Op het werk, in mijn huishouden, naar vriend, vriendinnen, mijn ouders. En ook nog naar mezelf, omdat het me niet lukt om mijn zo nodige rust te pakken, goed te eten en niet zoveel te roken.
Lees niks terug van Biebeltje en Pastcy, ben benieuwd hoe het met jullie is!
Hier nogal een zware periode. Gisteren voor het eerst naar mijn coach geweest. Fijne vent, die gewoon naar me luisterde, doorvroeg en me serieus nam. Hij wist alleen nog niet zo goed wat ie met me aanmoest Omdat ik zelf werk met adhd'ers en autisten kon hij me weinig nieuws vertellen over het maken van schema's, planningen, enz. Het probleem is dat ik voor mezelf die dingen niet in de praktijk kan brengen en daar gaan we ons de komende tijd meer in verdiepen.
Toen ik daarna mijn vriend zag hebben we fikse ruzie gekregen. Ik vertelde over hoe het was bij de coach en voor mijn gevoel zei vriendlief precies wat heel mijn omgeving al jaren roept.... Als je nou gewoon je dingen afmaakt, als je nou gewoon ook doet wat je je voorneemt, als je nou gewoon... Laaiend werd ik ervan!!! Als het zo "gewoon" was dan had ik het toch allang gedaan!!! Hij snapt er duidelijk geen ene zier van.
Vandaag dus ook echt een baaldag. Heb daarom vanmiddag gespijbeld van mijn werk en had gelukkig wel de drive om thuis iets te doen. Heb mijn administratie gedaan, alhoewel het om me heen nog bezaaid is met mappen, laatste restjes om op te bergen en het oud papier... En omdat er behalve dat nog zoveel gedaan moet worden in mijn huis houd ik er niet eens een goed gevoel aan over. Bleh!
Ben denk ik echt toe aan vakantie, nog een weekje. Alhoewel ik nu al aan het stressen ben over alles wat ik wil doen in de vakantie en dat past er natuurlijk niet in. Heb gewoon weer eens het gevoel dat ik op alle fronten tekort schiet. Op het werk, in mijn huishouden, naar vriend, vriendinnen, mijn ouders. En ook nog naar mezelf, omdat het me niet lukt om mijn zo nodige rust te pakken, goed te eten en niet zoveel te roken.
donderdag 3 juli 2008 om 22:20
hoi!
Ik kom ook weer keertje binnenvallen.. heb afgelopen week wel meegelezen maar niet gereageerd, heb beetje een baalperiode en kan me nergens toe zetten. Ik heb echt werkelijk nergens zin in. Dat fijne positieve energieke gevoel wat ik in het begin had met de medicatie lijkt de laatste 3 weken echt compleet verdwenen.. ik ben chaggerijnig, geen zin om leuk te doen, wil eigenlijk alleen maar hangen en zeuren.. slaat natuurlijk nergens op, dat weet ik ook wel maar weet ook even niet hoe ik mezelf er weer uit kan trekken. Het zal vast meespelen dat het op het werk ook niet vlekkeloos loopt en het nog steeds knal-druk is, maar normaal kan ik het toch beter relativeren. MAar nu is het een grote warboel in mijn hoofd en kan de hoofdzaken niet meer van bijzaken onderscheiden, zie niet meer waar ik moet beginnen en wat reeele gedachten zijn en wat niet. Misschien wel herkenbaar?
En tja.. ik ga dus in het cirkelte van geen zin=geen zin om te koken=slecht eten en natuurlijk ook weer meer roken, niet goed slapen dus het naar bed gaan uitstellen om vervolgens weer eind van de week compleet uitgeput te zijn. En dan ook nog morgenochtend een intensief gesprek op het werk ... pfff... Ik denk toch echt nu ik het zo neerschrijf dat ik de coach maar ga mailen dat het misschien toch wel handig is om begeleiding te krijgen (na de groepsdingen had ik geen afspraak meer gepland en ik had het een beetje laten verzuimen..)
Sorry voor al het gezeur, ik merk dat ik momenteel even niet anders kan, daarom wilde ik eerst ook niets schrijven maar ja.. moest ik het misschien toch even kwijt.. al voel ik me nu alweer schuldig dat ik niet op jullie reageer omdat ik niet de concentratie kan vinden om mijn reacties goed neer te schrijven.. maar wens jullie wel even alle goeds!
Ik kom ook weer keertje binnenvallen.. heb afgelopen week wel meegelezen maar niet gereageerd, heb beetje een baalperiode en kan me nergens toe zetten. Ik heb echt werkelijk nergens zin in. Dat fijne positieve energieke gevoel wat ik in het begin had met de medicatie lijkt de laatste 3 weken echt compleet verdwenen.. ik ben chaggerijnig, geen zin om leuk te doen, wil eigenlijk alleen maar hangen en zeuren.. slaat natuurlijk nergens op, dat weet ik ook wel maar weet ook even niet hoe ik mezelf er weer uit kan trekken. Het zal vast meespelen dat het op het werk ook niet vlekkeloos loopt en het nog steeds knal-druk is, maar normaal kan ik het toch beter relativeren. MAar nu is het een grote warboel in mijn hoofd en kan de hoofdzaken niet meer van bijzaken onderscheiden, zie niet meer waar ik moet beginnen en wat reeele gedachten zijn en wat niet. Misschien wel herkenbaar?
En tja.. ik ga dus in het cirkelte van geen zin=geen zin om te koken=slecht eten en natuurlijk ook weer meer roken, niet goed slapen dus het naar bed gaan uitstellen om vervolgens weer eind van de week compleet uitgeput te zijn. En dan ook nog morgenochtend een intensief gesprek op het werk ... pfff... Ik denk toch echt nu ik het zo neerschrijf dat ik de coach maar ga mailen dat het misschien toch wel handig is om begeleiding te krijgen (na de groepsdingen had ik geen afspraak meer gepland en ik had het een beetje laten verzuimen..)
Sorry voor al het gezeur, ik merk dat ik momenteel even niet anders kan, daarom wilde ik eerst ook niets schrijven maar ja.. moest ik het misschien toch even kwijt.. al voel ik me nu alweer schuldig dat ik niet op jullie reageer omdat ik niet de concentratie kan vinden om mijn reacties goed neer te schrijven.. maar wens jullie wel even alle goeds!
vrijdag 4 juli 2008 om 09:59
Er wordt wat afgeworsteld hier, dames. Balen hoor. Hopelijk van snel voorgaande aard.
Met mij gaat het eigenlijk wel goed de laatste tijd. Ik doe zelfs af en toe wat en het post rondbrengen maakt dat ik veel beweeg en dat doet me heel goed. Dat heb ik echt nodig.
Minder is dat ik niet van mijn gezicht af kan blijven en mijn huid momenteel heel slecht is. Ik zie er als een puisterige puber uit en dat op mijn veertigste. Als ik me lelijk voel heb ik echt het idee dat mijn leven op hold staat, geen zin ergens naartoe te gaan bijvoorbeeld want hoe minder mensen me zien hoe beter. Maar dat gevoel heeft gelukkig toch niet de overhand nu.
Straks ga ik weer naar de GGZ, ben nu bezig met het invullen van de lijsten die ik meegekregen heb. Toch weer typisch, vlak vantevoren hè.
xx lisa.
Met mij gaat het eigenlijk wel goed de laatste tijd. Ik doe zelfs af en toe wat en het post rondbrengen maakt dat ik veel beweeg en dat doet me heel goed. Dat heb ik echt nodig.
Minder is dat ik niet van mijn gezicht af kan blijven en mijn huid momenteel heel slecht is. Ik zie er als een puisterige puber uit en dat op mijn veertigste. Als ik me lelijk voel heb ik echt het idee dat mijn leven op hold staat, geen zin ergens naartoe te gaan bijvoorbeeld want hoe minder mensen me zien hoe beter. Maar dat gevoel heeft gelukkig toch niet de overhand nu.
Straks ga ik weer naar de GGZ, ben nu bezig met het invullen van de lijsten die ik meegekregen heb. Toch weer typisch, vlak vantevoren hè.
xx lisa.
vrijdag 4 juli 2008 om 21:55
zaterdag 5 juli 2008 om 18:50
Lisa, fijn dat het redelijk gaat en dat het proces voor een eventuele diagnose in gang is nu.
Ansje, jouw cirkeltje klinkt heel erg bekend... Je rot voelen-nergens zin in hebben-niet de energie hebben om te koken/eten-je nog rotter voelen-daardoor nog meer roken-je nog rotter voelen, enz. Mijn asbak zit nu ook erg vol en heb eten klaar liggen in de koelkast om te koken, maar weet nu al dat ik dit niet ga opbrengen.
Doordat ik me er vanavond op verheugd had om mijn vriend te zien en dit nu niet doorgaat, om dingen waaraan hij niet echt iets aan kan doen en ik eigenlijk ook niet, voel ik me echt ontzettend rot. Kan er niet tegen dat ik mijn humeur zo laat beïnvloeden door dit, ben dan ook boos op mezelf, en eigenlijk ook op vriendlief (maar dat vind ik onterecht, dus nog bozer op mezelf), en laat me dan meetrekken door alle frustraties en negatieve gevoelens over mezelf de laatste tijd. Bleh!!!
Pfff ik hoop zo dat ik me morgen goed voel, eindelijk weer eens bijna een hele dag helemaal voor mezelf. Wat zal het fijn zijn om dan vrolijk mijn eigen ding te kunnen doen, de energie te hebben om lekker mijn huis aan kant te maken, allerlei klusjes te doen die nog moeten gebeuren. En hoe zwak vind ik mezelf dat ik op dit moment het gevoel heb dat ik dit zelf niet in de hand heb, dat ik bang ben dat ik alles niet voor elkaar krijg. Terwijl ik toch echt de enige ben die daar invloed op heb, en hoe moeilijk kan het zijn om die invloed positief te gebruiken???
Ansje, jouw cirkeltje klinkt heel erg bekend... Je rot voelen-nergens zin in hebben-niet de energie hebben om te koken/eten-je nog rotter voelen-daardoor nog meer roken-je nog rotter voelen, enz. Mijn asbak zit nu ook erg vol en heb eten klaar liggen in de koelkast om te koken, maar weet nu al dat ik dit niet ga opbrengen.
Doordat ik me er vanavond op verheugd had om mijn vriend te zien en dit nu niet doorgaat, om dingen waaraan hij niet echt iets aan kan doen en ik eigenlijk ook niet, voel ik me echt ontzettend rot. Kan er niet tegen dat ik mijn humeur zo laat beïnvloeden door dit, ben dan ook boos op mezelf, en eigenlijk ook op vriendlief (maar dat vind ik onterecht, dus nog bozer op mezelf), en laat me dan meetrekken door alle frustraties en negatieve gevoelens over mezelf de laatste tijd. Bleh!!!
Pfff ik hoop zo dat ik me morgen goed voel, eindelijk weer eens bijna een hele dag helemaal voor mezelf. Wat zal het fijn zijn om dan vrolijk mijn eigen ding te kunnen doen, de energie te hebben om lekker mijn huis aan kant te maken, allerlei klusjes te doen die nog moeten gebeuren. En hoe zwak vind ik mezelf dat ik op dit moment het gevoel heb dat ik dit zelf niet in de hand heb, dat ik bang ben dat ik alles niet voor elkaar krijg. Terwijl ik toch echt de enige ben die daar invloed op heb, en hoe moeilijk kan het zijn om die invloed positief te gebruiken???
zaterdag 5 juli 2008 om 20:16
dinsdag 8 juli 2008 om 09:00
Jaja... ben weer terug dus van vakantie. Is daar niet altijd even goed gegaan. Maar verder wel een leuke vakantie.
Maar daarna dus weer huizenhoog opzien tegen m'n werk. Ben Zelfs angstig om naar de psycholoog te gaan komende week omdat ik me toch niet serieus genomen voel. IK voel toch dat er iets niet goed is met mij. Hoe kan iemand anders dan zeggen dat zij denkt dat er misschien wel helemaal niets mis is? Anyway... Ik moest dus eigenlijk nadenken over wat er dan allemaal mis is. Maar dat weet ik gewoon niet. Kan dat niet onder woorden brengen voor mijn gevoel. Ik heb gewoon een gevoel. Ik maak geen bewuste keuzes, ik denk niet na. Ik kan niet bewust kennis uit mijn hoofd aanboren, dat komt vanzelf als ik het nodig heb. Ik weet dat ik iets wil kopen, maar ik kan niet zeggen wat, dat weet ik pas als ik het tegenkom in de winkel.
Heb maar tegen manlief gezegd dat hij een keer met de psycholoog moet gaan praten, kan hij misschien beter uitleggen wat er "mis" is.
Wat die ADHD groepen betreft: Zijn heel gezellig hoor! Je vertelt gewoon zoveel als waar je zelf behoefte aan hebt, niets moet. En het is een feest van herkenning om de verhalen van anderen te horen.
Ansje, bij mij ging het ook lekker in het begin met de Ritalin, maar na een tijdje werd ik echt heel erg "depressief". Had nergens meer zin in etc. Volgens de psychiater kan Ritalin wel enigszins dat effect hebben (aggressiviteit en chagrijnigheid).
Ik vond mijn contacten met de psychiater ook wel erg prettig. Hij sprak toch op een heel ander niveau dan de psychologe. Zij is ook wel prettig, maar ze kan dus blijkbaar niet echt hoogte krijgen van wat er nu dwarszit bij mij (en zelf weet ik het ook niet en dat is nog veel frustrerender).
Volgens m'n zusje kon ik het naar haar toe heel helder vertellen (en manlief vond dat ik het naar hem toe ook heel helder kon vertellen). Maar dan praat ik gewoon vanuit m'n gevoel zonder na te denken en dan komt het dus wel, maar bij de psycholoog kan ik niet zo onbevangen vanuit mijn gevoel iets verwoorden... Dus dan komt er niets zinnigs uit.
Baal er wel een beetje van hoor...
Maar daarna dus weer huizenhoog opzien tegen m'n werk. Ben Zelfs angstig om naar de psycholoog te gaan komende week omdat ik me toch niet serieus genomen voel. IK voel toch dat er iets niet goed is met mij. Hoe kan iemand anders dan zeggen dat zij denkt dat er misschien wel helemaal niets mis is? Anyway... Ik moest dus eigenlijk nadenken over wat er dan allemaal mis is. Maar dat weet ik gewoon niet. Kan dat niet onder woorden brengen voor mijn gevoel. Ik heb gewoon een gevoel. Ik maak geen bewuste keuzes, ik denk niet na. Ik kan niet bewust kennis uit mijn hoofd aanboren, dat komt vanzelf als ik het nodig heb. Ik weet dat ik iets wil kopen, maar ik kan niet zeggen wat, dat weet ik pas als ik het tegenkom in de winkel.
Heb maar tegen manlief gezegd dat hij een keer met de psycholoog moet gaan praten, kan hij misschien beter uitleggen wat er "mis" is.
Wat die ADHD groepen betreft: Zijn heel gezellig hoor! Je vertelt gewoon zoveel als waar je zelf behoefte aan hebt, niets moet. En het is een feest van herkenning om de verhalen van anderen te horen.
Ansje, bij mij ging het ook lekker in het begin met de Ritalin, maar na een tijdje werd ik echt heel erg "depressief". Had nergens meer zin in etc. Volgens de psychiater kan Ritalin wel enigszins dat effect hebben (aggressiviteit en chagrijnigheid).
Ik vond mijn contacten met de psychiater ook wel erg prettig. Hij sprak toch op een heel ander niveau dan de psychologe. Zij is ook wel prettig, maar ze kan dus blijkbaar niet echt hoogte krijgen van wat er nu dwarszit bij mij (en zelf weet ik het ook niet en dat is nog veel frustrerender).
Volgens m'n zusje kon ik het naar haar toe heel helder vertellen (en manlief vond dat ik het naar hem toe ook heel helder kon vertellen). Maar dan praat ik gewoon vanuit m'n gevoel zonder na te denken en dan komt het dus wel, maar bij de psycholoog kan ik niet zo onbevangen vanuit mijn gevoel iets verwoorden... Dus dan komt er niets zinnigs uit.
Baal er wel een beetje van hoor...
dinsdag 8 juli 2008 om 09:03
Ow, over kinderen. Ik heb ze nog niet. Ben er ook nog niet klaar voor, kan niet eens voor mezelf zorgen, laat staan voor een kind. Ben gewoon bang dat ik zo'n babietje iets aandoe als ik er even helemaal doorheen zit. Ik kan namelijk heel gemeen worden (lees: agressief) als ik me aan iets of iemand erger en als zo'n babietje de hele tijd ligt te huilen op een dag dat ik me toch al zwaar k*t voel en helemaal niets kan hebben...
Ik heb nu twee katten die het al moeten ontgelden als ik ze even zat ben (sluit ze dan buiten van de kamer waar ik zelf ben, alleen probeert de oudste dan elke keer zelf de deur open te maken om toch binnen te komen of gaan ze hard zitten miauwen voor de deur).
Ik heb nu twee katten die het al moeten ontgelden als ik ze even zat ben (sluit ze dan buiten van de kamer waar ik zelf ben, alleen probeert de oudste dan elke keer zelf de deur open te maken om toch binnen te komen of gaan ze hard zitten miauwen voor de deur).
dinsdag 8 juli 2008 om 10:07
Hm het lijkt erop dat we allemaal even niet zo bruisen van de energie. Het weer werkt ook absoluut niet mee, heeft echt invloed op mijn humeur.
Biebeltje, kun je bij die psycholoog niet hetzelfde trucje doen als bij de psychiater? Of mis je daarvoor teveel een klik?
Die mensen hebben natuurlijk ook overleggen met elkaar en dus zal die psycholoog heus wel weten wat er aan de hand is. Ze/hij zal je serieus moeten nemen, of wat je misschien ook kunt doen is vragen om een andere. Is niks raars aan, het klikt of het klikt niet. Grote kans dat het met een ander beter gaat. Anders heeft die begeleiding ook maar weinig zin.
De groep is hier nog niet gestart, omdat er nog te weinig aanmeldingen zijn. Jammer maar ik wacht af.
Ik heb nu ook weer dat lamlendige gevoel van niks willen. Ben ook somberder dan een paar weken geleden. Het is zo raar; het ging heel kort veel beter en in die periode heb ik een slaapkamer geschilderd. Ging als een speer en daarna was ik moe, moe, moe. En nu wil ik niks, slaap ook slecht.
Vandaag een gesprek met een leiddinggevende over mijn werk, zal me benieuwen. Ik zie er als een berg tegenop, ben er maar kort uit geweest en toch ben ik bang dat het niet lukt. Raar hoe die dingen werken; ik werk al jaren en nu ik er even uit ben, heb ik angst om te gaan werken. Maar thuiszitten geeft ook geen voldoening, dus wat wil ik nou?
Ik moet vrijdag weer naar de psych, ze zal wel over medicatie beginnen. Wil het niet, maar zoals ik me nu voel is het ook niks. Ik zie op tegen bijwerkingen, vorige keer was dat een hel. En ik voelde me zo afgestompt, kon niet meer echt enthousiast zijn, en dat wil ik zo graag terug.
Ik baal van dat gevoel alsof ik 80 ben, en nergens van geniet.
Lisa, je bent goed bezig zo te zien! Fijn dat je iets hebt waar je toch van kunt genieten. En hopelijk komt er nu schot in de zaak, en kun je je laten behandelen.
Halvemaan, ik herken het ook, dat je van de minste tegenslag zo uit het veld geslagen kan voelen. Ik ging compleet flippen omdat ik mijn fietssleutel kwijt was, helemaal over de zeik. Dat geeft aan dat we niet erg stabiel zijn, maar dat komt wel terug.
Voel je je in de steek gelaten omdat je je vriend niet kan zien?
Vaak heeft dat soort dingen een achterliggende betekenis; ik herken dat ook. In mijn hoofd maak ik het dan groter dan het is. Zegt vriend ook weleens, jij maakt van een mug een olifant. Terwijl er helemaal geen betekenis achter zit, alleen maar dat hij niet kan vanwege tijd tekort. Misschien helpt het als je puur naar de feiten kijkt? Hij komt niet want hij heeft het druk. Dat is het feit, en jij hangt er waarschijnlijk dieper liggende gevoelens aan vast?
Biebeltje, kun je bij die psycholoog niet hetzelfde trucje doen als bij de psychiater? Of mis je daarvoor teveel een klik?
Die mensen hebben natuurlijk ook overleggen met elkaar en dus zal die psycholoog heus wel weten wat er aan de hand is. Ze/hij zal je serieus moeten nemen, of wat je misschien ook kunt doen is vragen om een andere. Is niks raars aan, het klikt of het klikt niet. Grote kans dat het met een ander beter gaat. Anders heeft die begeleiding ook maar weinig zin.
De groep is hier nog niet gestart, omdat er nog te weinig aanmeldingen zijn. Jammer maar ik wacht af.
Ik heb nu ook weer dat lamlendige gevoel van niks willen. Ben ook somberder dan een paar weken geleden. Het is zo raar; het ging heel kort veel beter en in die periode heb ik een slaapkamer geschilderd. Ging als een speer en daarna was ik moe, moe, moe. En nu wil ik niks, slaap ook slecht.
Vandaag een gesprek met een leiddinggevende over mijn werk, zal me benieuwen. Ik zie er als een berg tegenop, ben er maar kort uit geweest en toch ben ik bang dat het niet lukt. Raar hoe die dingen werken; ik werk al jaren en nu ik er even uit ben, heb ik angst om te gaan werken. Maar thuiszitten geeft ook geen voldoening, dus wat wil ik nou?
Ik moet vrijdag weer naar de psych, ze zal wel over medicatie beginnen. Wil het niet, maar zoals ik me nu voel is het ook niks. Ik zie op tegen bijwerkingen, vorige keer was dat een hel. En ik voelde me zo afgestompt, kon niet meer echt enthousiast zijn, en dat wil ik zo graag terug.
Ik baal van dat gevoel alsof ik 80 ben, en nergens van geniet.
Lisa, je bent goed bezig zo te zien! Fijn dat je iets hebt waar je toch van kunt genieten. En hopelijk komt er nu schot in de zaak, en kun je je laten behandelen.
Halvemaan, ik herken het ook, dat je van de minste tegenslag zo uit het veld geslagen kan voelen. Ik ging compleet flippen omdat ik mijn fietssleutel kwijt was, helemaal over de zeik. Dat geeft aan dat we niet erg stabiel zijn, maar dat komt wel terug.
Voel je je in de steek gelaten omdat je je vriend niet kan zien?
Vaak heeft dat soort dingen een achterliggende betekenis; ik herken dat ook. In mijn hoofd maak ik het dan groter dan het is. Zegt vriend ook weleens, jij maakt van een mug een olifant. Terwijl er helemaal geen betekenis achter zit, alleen maar dat hij niet kan vanwege tijd tekort. Misschien helpt het als je puur naar de feiten kijkt? Hij komt niet want hij heeft het druk. Dat is het feit, en jij hangt er waarschijnlijk dieper liggende gevoelens aan vast?
woensdag 9 juli 2008 om 20:24
Biebeltje, ik begrijp je helemaal met het niet kunnen verwoorden wat je voelt... zelf weet je wel wat je mankeert, maar zodra er gevraagd wordt waar je precies last van hebt, kun je de juiste woorden niet vinden. En dat dat nou juist hetgene is wat je bij een psych moet doen...
Een vriendin van me zei dat ik een dagboek bij moet houden, met dingen waar ik allemaal tegenaan loop... Misschien dat dat helpt, als me er toe kan zetten
Halvemaan, vervelend dat je op zo'n moment (dat dingen anders lopen dan je van plan was) zo streng bent voor jezelf.
Je kan het toch niet helpen dat je dat gevoel krijgt? En je bent zeker niet de enige die met dat gevoel worstelt
Julus, succes morgen. Kun je geen andere medicatie krijgen dan de vorige keer, dat je misschien wat minder bijwerkingen krijgt?
Een vriendin van me zei dat ik een dagboek bij moet houden, met dingen waar ik allemaal tegenaan loop... Misschien dat dat helpt, als me er toe kan zetten
Halvemaan, vervelend dat je op zo'n moment (dat dingen anders lopen dan je van plan was) zo streng bent voor jezelf.
Je kan het toch niet helpen dat je dat gevoel krijgt? En je bent zeker niet de enige die met dat gevoel worstelt
Julus, succes morgen. Kun je geen andere medicatie krijgen dan de vorige keer, dat je misschien wat minder bijwerkingen krijgt?
woensdag 9 juli 2008 om 22:17
Lisa; leuk die tip van dat lopen. Eerst was dat vanzelfsprekend, toen ik mijn hondje nog had... Maar sinds zij overleden is niet meer. Maar bedenk me nu wel dat ik vrijdag, wanneer ik vrij ben en de hele dag wil poetsen, misschien kan beginnen met een rondje hardlopen. Door alle drukte enzo is dat er de laatste tijd echt niet van gekomen.
Grrr, ik had vanavond een 'hyperfocus' die ik absoluut niet kon gebruiken! Kreeg mijn loonstrook, zag dat er iets niet klopte en heb ongeveer 2 uur lang alle loonstroken en urenlijstjes enz uit zitten zoeken... Het was weliswaar nodig, want volgens mijn berekeningen klopten er nog meer dingen niet, maar alles wat ik wilde doen is niet gebeurd... Wilde even opruimen en strijken, morgen ben ik heel de dag niet thuis en dan kon ik vrijdag meteen met poetsen beginnen ipv puin ruimen, maar dat is nu natuurlijk niet gebeurd. En als ik dan vrijdag puin heb geruimd, komt poetsen er waarschijnlijk niet van...
Maar goed, kop op, wie weet lukt dat me wel allemaal!
Ga nu mijn spullen pakken en zonder te kijken de deur achter me dicht trekken om naar vriendlief te gaan. Ik zie het vrijdagochtend wel weer... Dan is mijn vakantie begonnen en heb ik hopelijk ook weer wat meer tijd om op jullie te reageren!
Grrr, ik had vanavond een 'hyperfocus' die ik absoluut niet kon gebruiken! Kreeg mijn loonstrook, zag dat er iets niet klopte en heb ongeveer 2 uur lang alle loonstroken en urenlijstjes enz uit zitten zoeken... Het was weliswaar nodig, want volgens mijn berekeningen klopten er nog meer dingen niet, maar alles wat ik wilde doen is niet gebeurd... Wilde even opruimen en strijken, morgen ben ik heel de dag niet thuis en dan kon ik vrijdag meteen met poetsen beginnen ipv puin ruimen, maar dat is nu natuurlijk niet gebeurd. En als ik dan vrijdag puin heb geruimd, komt poetsen er waarschijnlijk niet van...
Maar goed, kop op, wie weet lukt dat me wel allemaal!
Ga nu mijn spullen pakken en zonder te kijken de deur achter me dicht trekken om naar vriendlief te gaan. Ik zie het vrijdagochtend wel weer... Dan is mijn vakantie begonnen en heb ik hopelijk ook weer wat meer tijd om op jullie te reageren!
donderdag 10 juli 2008 om 01:21
Hoi Hoi
Wat ben ik blij dit forum gevonden te hebben.
Ik ben 23 jaar en kom uit Gorinchem (ZH) En weet sinds september 2007 dat ik een Adhder ben en ben kort daar na met ritalin begonnen. Dit ging niet goed en raakte nog dieper in de negatieve spiraal zelfs zo ver dat ik het niet meer zag zitten. Ik ben gestopt met ritalin en heb een tijdje zonder medicatie gezeten en mezelf weer naar boven gevochten. Helaas was het van korte duur en zit weer in de spiraal naar beneder.
Sinds 2 weken heb ik dex-nogwat haha potje kwijt
Ik voel nog geen byzondere veranderingen en krijg donderdag(vandaag) een gesprek met me behandelaar
Ik ben een paar maanden geleden in contack gekomen met een specialist in Add/Adhd (geloof balans)
en ben daar enorm veel mee geholpen.
Ook ben ik in een ADHD groep geplaatst en moet zeggen zoals ik eerder al las het is echt een FEEST van erkennig en begrip en vreselijk veel lol en niks moet alles mag.
Morgen (vandaag) ga ik weer naar de cursus
Ik heb er nu geen zin in omdat ik zo vermoeid ben en het een flink stukkie rijden is (voor mij) maar als ik er eenmaal ben voel ik me geweldig en heb ik alle energie.
Ook is me huishouden een vreselijke ramp en weet niet waar ik moet beginnen. ik zou graag hulp van buitenaf willen (persoonlijk begeleider ofzo ) maar dat kost weer mega veel geld.
Vriendschappen kan ik amper onderhouden en ook weinig begrip van de omgeving omdat ik nogal rustig en stil overkom.
Ook zit ik in de ziektewet En heb een zw uitkering van nog geen 300,- per maand.(woon samen) Ik heb nooit full time kunnen volhouden en ben op oproepbazis gaan werken en sinds september zit ik in de ziektewet
en ben bezig met het UWV met reintregratie
maar die zien me het liefst vandaag nog werken want Adhd en de problemen die het kan geven is bij hun nouwelijks bekend.
Vrijdag mag ik weer gezellig bij hun langs om te vertellen hoe het gaat.
Ik wil eerst me leven GOED op de rails hebben voordat ik weer met een baantje begint. Als ik weer begin moet het gelijk goed zijn niet dat ik het weer verknal heb al zoveel baantjes gehad dat ik heel de omgeving al ken cua werkplekken.
Als er vragen zijn hoor ik het graag
Groetjes Lynny
Wat ben ik blij dit forum gevonden te hebben.
Ik ben 23 jaar en kom uit Gorinchem (ZH) En weet sinds september 2007 dat ik een Adhder ben en ben kort daar na met ritalin begonnen. Dit ging niet goed en raakte nog dieper in de negatieve spiraal zelfs zo ver dat ik het niet meer zag zitten. Ik ben gestopt met ritalin en heb een tijdje zonder medicatie gezeten en mezelf weer naar boven gevochten. Helaas was het van korte duur en zit weer in de spiraal naar beneder.
Sinds 2 weken heb ik dex-nogwat haha potje kwijt
Ik voel nog geen byzondere veranderingen en krijg donderdag(vandaag) een gesprek met me behandelaar
Ik ben een paar maanden geleden in contack gekomen met een specialist in Add/Adhd (geloof balans)
en ben daar enorm veel mee geholpen.
Ook ben ik in een ADHD groep geplaatst en moet zeggen zoals ik eerder al las het is echt een FEEST van erkennig en begrip en vreselijk veel lol en niks moet alles mag.
Morgen (vandaag) ga ik weer naar de cursus
Ik heb er nu geen zin in omdat ik zo vermoeid ben en het een flink stukkie rijden is (voor mij) maar als ik er eenmaal ben voel ik me geweldig en heb ik alle energie.
Ook is me huishouden een vreselijke ramp en weet niet waar ik moet beginnen. ik zou graag hulp van buitenaf willen (persoonlijk begeleider ofzo ) maar dat kost weer mega veel geld.
Vriendschappen kan ik amper onderhouden en ook weinig begrip van de omgeving omdat ik nogal rustig en stil overkom.
Ook zit ik in de ziektewet En heb een zw uitkering van nog geen 300,- per maand.(woon samen) Ik heb nooit full time kunnen volhouden en ben op oproepbazis gaan werken en sinds september zit ik in de ziektewet
en ben bezig met het UWV met reintregratiemaar die zien me het liefst vandaag nog werken want Adhd en de problemen die het kan geven is bij hun nouwelijks bekend.
Vrijdag mag ik weer gezellig bij hun langs om te vertellen hoe het gaat.
Ik wil eerst me leven GOED op de rails hebben voordat ik weer met een baantje begint. Als ik weer begin moet het gelijk goed zijn niet dat ik het weer verknal heb al zoveel baantjes gehad dat ik heel de omgeving al ken cua werkplekken.
Als er vragen zijn hoor ik het graag
Groetjes Lynny
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag!
donderdag 10 juli 2008 om 21:26
hier een korte update.. ik heb nog steeds een energiepeil van 0,0 dus daarom zal er vast niet iets langs en zinnigs uitkomen..
Lisa, ja dat is altijd goed om 's ochtends 'actief' te beginnen.. maar helaas voor mij blijkbaar niet de oplossing, want fiets al een kwartier 's ochtends naar mijn werk..
Biebeltje, ja ik begin ook te denken dat het door de ritalin komt dat ik me zo bleegghhh voel met een kort lontje.. Ik kan me er alleen nog niet toe zetten om de psychiater te bellen, vraag me niet waarom... Ik ga sowieso vanaf maandag minderen, kijken of het verschil maakt. Het is zo raar, omdat ik er in het begin echt positief op reageerde en me veel krachtiger voelde..
Ga onder de douche staan, om de chaggerijnigheid nog groter te maken heb ik ontzettende nek/schouderklachten gekregen... hopen dat dat beetje weg trekt..
Lisa, ja dat is altijd goed om 's ochtends 'actief' te beginnen.. maar helaas voor mij blijkbaar niet de oplossing, want fiets al een kwartier 's ochtends naar mijn werk..
Biebeltje, ja ik begin ook te denken dat het door de ritalin komt dat ik me zo bleegghhh voel met een kort lontje.. Ik kan me er alleen nog niet toe zetten om de psychiater te bellen, vraag me niet waarom... Ik ga sowieso vanaf maandag minderen, kijken of het verschil maakt. Het is zo raar, omdat ik er in het begin echt positief op reageerde en me veel krachtiger voelde..
Ga onder de douche staan, om de chaggerijnigheid nog groter te maken heb ik ontzettende nek/schouderklachten gekregen... hopen dat dat beetje weg trekt..
donderdag 10 juli 2008 om 22:52
vrijdag 11 juli 2008 om 16:28
Kyra; hulp van buitenaf hoeft niet verschrikkelijk veel geld te kosten. Wanneer jij ervan overtuigd ben dat je dit niet voor elkaar krijgt ivm je adhd kan je bij het CIZ een indicatie aanvragen voor hulp hierbij. Deze hulp wordt dan vergoed, mits je dus een indicatie krijgt (www.ciz.nl)
Ook gesprekken met een coach, die je kan ondersteunen in de dingen waar je tegen aan loopt, kan via je ziektekosten verzekering geregeld worden.
Ook schrijf je dat je samenwoont. Ik weet hoe je partner is, maar je kan ook samen eens kijken hoe je dingen beter aan kan pakken. Fijn dat je zoveel energie haalt uit de bijeenkomsten. Je kan ook daar eens vragen of zij tips hebben voor die dingen die je het moeilijkst vindt.
Ansje; wat balen dat het niet goed gaat op dit moment. Heb je enig idee hoe je uit die neerwaartse spiraal kan komen?
En moeilijk he, als je weet dat je bepaalde dingen moet doen, maar je er niet toe kan zetten. Daar heb ik helaas ook nog geen oplossing voor gevonden. Soms helpt een 'to-do-list' wel en dan zonder 'nadenken' juist die dingen afhandelen. Ik vergelijk het wel eens met bvb van een duikplank afspringen. Daar moet je ook niet denken, gewoon diep adem halen, tot 3 tellen en springen. Ik doe dat soms ook met de dingen waar ik tegenop zie of die ik zonder te weten blijf uitstellen. Telefoon pakken, diep ademhalen, tot 3 tellen en bellen! Zonder na te denken over wat je moet zeggen ofzo. Meestal komt dat op het moment zelf wel (want das dan weer het voordeel van adhd)
Hier gaat het een stuk beter, want ik heb vakantie!!! En omdat we, vanwege het slechte weer, waarschijnlijk pas eind volgende weekend weggaan heb ik heerlijk veel lege dagen voor me liggen. Waarin ik makkelijk mijn huis kan opruimen, poetsen en nog 101 dingen kan doen die ik graag een keer af wil maken. Dat geeft echt ontzettend veel rust.
Ook gesprekken met een coach, die je kan ondersteunen in de dingen waar je tegen aan loopt, kan via je ziektekosten verzekering geregeld worden.
Ook schrijf je dat je samenwoont. Ik weet hoe je partner is, maar je kan ook samen eens kijken hoe je dingen beter aan kan pakken. Fijn dat je zoveel energie haalt uit de bijeenkomsten. Je kan ook daar eens vragen of zij tips hebben voor die dingen die je het moeilijkst vindt.
Ansje; wat balen dat het niet goed gaat op dit moment. Heb je enig idee hoe je uit die neerwaartse spiraal kan komen?
En moeilijk he, als je weet dat je bepaalde dingen moet doen, maar je er niet toe kan zetten. Daar heb ik helaas ook nog geen oplossing voor gevonden. Soms helpt een 'to-do-list' wel en dan zonder 'nadenken' juist die dingen afhandelen. Ik vergelijk het wel eens met bvb van een duikplank afspringen. Daar moet je ook niet denken, gewoon diep adem halen, tot 3 tellen en springen. Ik doe dat soms ook met de dingen waar ik tegenop zie of die ik zonder te weten blijf uitstellen. Telefoon pakken, diep ademhalen, tot 3 tellen en bellen! Zonder na te denken over wat je moet zeggen ofzo. Meestal komt dat op het moment zelf wel (want das dan weer het voordeel van adhd)
Hier gaat het een stuk beter, want ik heb vakantie!!! En omdat we, vanwege het slechte weer, waarschijnlijk pas eind volgende weekend weggaan heb ik heerlijk veel lege dagen voor me liggen. Waarin ik makkelijk mijn huis kan opruimen, poetsen en nog 101 dingen kan doen die ik graag een keer af wil maken. Dat geeft echt ontzettend veel rust.
vrijdag 18 juli 2008 om 18:55
Hallo dames, ik leef nog.
Maar tijd om te forummen heb ik nog amper. Ik weet nog wel hoe een pc er uitziet, maar thuis ben ik of te moe of er zit kroost van me op. Er is veel, heel veel, veranderd hier.
De burnout heeft me uiteindelijk heel positieve dingen opgeleverd. Het vrijwilligerswerk, de mantelzorg, die uiteindelijk veel te veel van mijn kracht eisten staan op een zacht pitje of zijn helemaal opgedoekt. Daarentegen heb ik nu de baan die ik graag wilde hebben en vertrek elke werkdag met plezier naar mijn baas en collega's. De structuur in de chaos, ik werk als doktersassistente, doen me goed.
Okay, de burnout is nog niet over. Dit zal nog wel een tijdje duren. Maar ik voel me duizend procent beter dan ooit. En dat straal ik dan ook weer uit. Mijn gezin is blij voor en mét mij. En ik ben eindelijk verzekerd van een vast eigen inkomen. Dat ook weer leuke extra's biedt naast de standaard dingen. Allereerst natuurlijk wel geld in mijn nieuwe garderobe, lekker luchtje, nieuw jasje gestoken.
De (over)vermoeidheid die hier genoemd werd herken ik zeker wel. In mijn geval te wijten aan een ingebouwd motertje (ADHD) dat moeite had zich aan te passen aan de Ritalin en veranderde levensstijl. Doseren en grenzen herkennen is al moeilijk voor een ADHD'er, maar je vermoeidheid goed blijven voelen als je medicatie gebruikt is ook een kunst. Het kost ook een heleboel energie als je nog niet zo heel lang medicatie gebruikt en je leven opnieuw gaat (leren) indelen. Dat is iets waar toch wel veel ADHD'ers tegenaan lopen. ADHD bij volwassenen is wat dat betreft toch wel een stuk ingrijpender dan bij kinderen. Wij, volwassenen, moeten veel meer oude patronen aanpassen en doorbreken. Niet bepaald niks.
Euhm, weer een heel lang stuk. Sorry, ik was hier ook veuls te lang niet.
Maar tijd om te forummen heb ik nog amper. Ik weet nog wel hoe een pc er uitziet, maar thuis ben ik of te moe of er zit kroost van me op. Er is veel, heel veel, veranderd hier.
De burnout heeft me uiteindelijk heel positieve dingen opgeleverd. Het vrijwilligerswerk, de mantelzorg, die uiteindelijk veel te veel van mijn kracht eisten staan op een zacht pitje of zijn helemaal opgedoekt. Daarentegen heb ik nu de baan die ik graag wilde hebben en vertrek elke werkdag met plezier naar mijn baas en collega's. De structuur in de chaos, ik werk als doktersassistente, doen me goed.
Okay, de burnout is nog niet over. Dit zal nog wel een tijdje duren. Maar ik voel me duizend procent beter dan ooit. En dat straal ik dan ook weer uit. Mijn gezin is blij voor en mét mij. En ik ben eindelijk verzekerd van een vast eigen inkomen. Dat ook weer leuke extra's biedt naast de standaard dingen. Allereerst natuurlijk wel geld in mijn nieuwe garderobe, lekker luchtje, nieuw jasje gestoken.
De (over)vermoeidheid die hier genoemd werd herken ik zeker wel. In mijn geval te wijten aan een ingebouwd motertje (ADHD) dat moeite had zich aan te passen aan de Ritalin en veranderde levensstijl. Doseren en grenzen herkennen is al moeilijk voor een ADHD'er, maar je vermoeidheid goed blijven voelen als je medicatie gebruikt is ook een kunst. Het kost ook een heleboel energie als je nog niet zo heel lang medicatie gebruikt en je leven opnieuw gaat (leren) indelen. Dat is iets waar toch wel veel ADHD'ers tegenaan lopen. ADHD bij volwassenen is wat dat betreft toch wel een stuk ingrijpender dan bij kinderen. Wij, volwassenen, moeten veel meer oude patronen aanpassen en doorbreken. Niet bepaald niks.
Euhm, weer een heel lang stuk. Sorry, ik was hier ook veuls te lang niet.
