ADD / ADHD.....

@Suzeli, tegen wat voor dingen loop je tegenwoordig aan in sociaal contact (dus afgezien van hoe je je als kind gedroeg en afgezien van wat de verklaring kan zijn)? Waarin uit 'terughoudend' zich bv en zijn er ook andere dingen waar je tegenaan loopt?



Ik kan me iig voorstellen dat het handig is om goed te kunnen omschrijven wat op sociaal gebied concreet je struikelblokken zijn, ook tbv evt second opinion. Voor zover je dit zelf waar kunt nemen natuurlijk. Iemand met adhd heeft denk ik deels toch ook andere problemen met sociaal contact dan iemand met pdd-nos. Jouw alternatieve verklaring ('vaak deksel op neus gehad') is waarschijnlijk niet afdoende om pdd-nos uit te kunnen sluiten; ook kindjes met pdd-nos zullen dat vaak meemaken en ook bv leeftijds-inadequaat gedrag vertonen.

Waar ik mee zat (tis al minder) is dat ik geen vriendinnen heb van mezelf. Ik ken al onze vrienden via mijn vriend.

Als ik zelf nieuwe contacten wil leggen kom ik vaker en makkelijker aan de klets met mannen. Alleen, naja je weet waar veel mannen op uit zijn als ze een gesprek aangaan met een vrouw. Daarnaast werk ik in een wereldje waar bijna alleen mannen werken en ook bij bij favo hobby zal ik niet veel vrouwen tegenkomen. Da's lastig vriendinnen maken. Verder is ook mee OH met collega's een beetje lastig, 't gaat iig niet over de nieuwste lentecollectie van de esprit (alleen over de groote van de bikini;s zegmaar)

En verder ben ik redelijk persoon gericht in vriendschappen. En mijn partner is mijn beste vriend. Verder niet echt behoefte aan diepgaande vriendschappen. Ik hoop wel dat het contact met de meiden uit onze vriendengroep (heren zijnoudklasgenoten van mijn vriend) wat hechter wordt als we verhuist zijn. (dan wonen we in hetzelfde dorp) (Ik hoop dat we samen kunnen gaan sporten / zwemmen en ff samen naar de stad is dan ook makkelijker)

Suzeli, ik zat net rond te snuffelen op de website van adhdvereniging Impulsdigitaal. Daar kwam ik zonet een presentatie tegen over het onderscheiden van ADHD en ASS (oa PDD-NOS), van Dr. Anne van Lammeren van het Universitair Medisch Centrum Groningen.



Je vindt hem hier, op ongeveer tweederde vd pagina.



Deze powerpointpresentatie hoort bij een lezing die in 2006 gehouden is; ik vond hem zonder dat praatje erbij niet zo informatief. Maar ik krijg wel de indruk dat deze man zich er uitgebreid in verdiept heeft. Als je zelf in het noorden vh land woont is deze meneer misschien een goeie voor een second opinion en anders kan hij je wellicht iemand aanraden in je eigen regio.

K houd hem in de gaten.



Opzich heb ik al een plek voor een second opinion. probleem is alleen dat dat tweedelijn's was dus ik moest eerst wel naar het riagg. Ze hebben me we aangeboden dat als ik me niet goedvoelde bij de uitkomst dat ik dan wel naar ze toe kan.



Als ik in mijn hart kijk denk ik niet dat ik PDD-nos heb. Ik kan als ik wil wel sociale contacten aangaan alleen heb ik geen vertrouwen dat mensen me aardig vinden. Dus ik ga er van te voren al van uit dat mensen me toch niet mogen (you get wat you wish for) Ik heb in het kader van mijn werk al een coachingstraject gedaan en het is nu al een stuk beter, sociaal gezien (als het PDD-NOS was had het nooit zo kunnen verbeteren in een half jaar, was een kwestie van moed verzamelen ) . Alleen kan ik nog steeds mijn kop er niet bijhouden, wat ik ook doe Mijn conclusie: ADD.

Wie zocht er nou ook alweer een PDA die ook 'kleurtjes kon'?



Ik heb net een iPod Touch gekocht, jeej! En die vind ik op dit punt echt prima. De kleurtjes die ik in m'n iCal aan activiteiten toe heb gekend zijn ook op de iPod zichtbaar en in de iPod zelf kan ik ook kleuren toekennen aan nieuwe activiteiten en die van al ingevoerde activiteiten wijzigen.



Nu zoek ik nog een manier om m'n iPod te hacken zodat ik zelfgekozen (langere) alarmgeluiden aan agenda-aktiviteiten kan koppelen (in iCal al gelukt, daar heb ik nu een liedje van Cake om me na m'n lunch weer terug naar m'n computer te lokken en hoor ik Leonard Cohen als m'n werkdag voorbij is )

Een uur geleden heb ik m'n eerste ritalinnetje genomen. Ik voel wel wat... maar wat? Alsof dingen scherper worden, zowel beelden als gedachten. Maar dat vind ik nu (nog?) niet speciaal prettig, eerder beetje raar. Alsof ik 'strak sta'. Fysiek ben ik ook een beetje trillerig. Zijn misschien ook wel zenuwen.



Wat ik wel prettig vind is dat het zware gevoel dat ik de afgelopen tijd zo had (somberheid, lethargie) weg lijkt. De hobbel om aan dingen te beginnen is er opeens niet meer, alsof iemand hem heeft weggetoverd; wel een maffe ervaring.



Wat ook anders is: normaal lijkt m'n hoofd van binnen eigenlijk wel een beetje op een hele slechte planning in iCal- of Outlook: een berg overlappende gedachten, met allemaal kleurtjes en vormen, waardoor niks goed 'leesbaar' is en het onmogelijk is maar naar één ding tegelijk te kijken. En nu met die ritalin achter de kiezen schuiven de verschillende gedachteblokjes opeens uit elkaar, zelfs met lege ruimte ertussen, zodat ik ze nu stuk voor stuk kan bekijken. (Het zal wel zijn dat ik de afgelopen 2 dagen voor het eerst serieus bezig ben geweest met het maken van dagplanningen, met iCal, dat m'n mentale beeld ook opeens een iCal-layout krijgt )



Ik ken dit overzichtelijke 'beeld' wel, maar eigenlijk alleen van extreme stresssituaties; dan word ik nl voor de verandering superhelder en rustig terwijl mensen om me heen dan vaak juist chaotisch gaan rondrennen of zich verlamd voelen. Maar ik vind het wel een heel vreemd om dit nu opeens te ervaren terwijl ik suf achter m'n computertje zit te typen met uitzicht op een zonnig raam en twee luie katten op de bank en zonder dat er verder ook maar iets speciaal dramatisch fout dreigt te gaan!

Fijn voor je dat die ritaline zo goed aan lijkt teslaan Phiien!

Ik reageer alleen met dit want ik ben moe en moet naar bed,

Gr Spongebabe

Dank je voor je reactie Sponge! Wat was jij nog laat op joh, kon je niet slapen?



Ik zit me nu af te vragen of m'n helder-worden nav die ritalin gister misschien gewoon een stressreactie was (ik schreef zelf immers ook al op dat ik dan vergelijkbaar helder kan zijn) Nou ja ik merk het vandaag. Heb net het tweede pilletje iin m'n mik. Vind het nog steeds best spannend. Had gister een soort rottige hoofdpijn die ik anders nooit heb van 1-4 uur nadat ik het pilletje had genomen en dat terwijl ik het nog wel expres tijdens het eten had genomen... pfff kan dat lang duren? Had ook erg veel moeite om in slaap te komen, en dat ondanks melatonine-pilletje dat anders echt prima werkt.



Hoe ging het opbouwen bij jullie trouwens?



Ik krijg gelijk al 10 mg, 3 keer per dag. Elders op internet lees ik dat dit als startdosering best hoog is (in de artsenfolder vd medicijnproducent las ik een aanbevolen startdosis avn 0,25 mg per kg lichaamsgewicht, dan kom ik uit op 3 keer ruim 5 mg, niet 10 mg) en er daardoor behoorlijk veel bijwerkingen op kunnen treden. Over 2 weken wil de psychiater (of arts in opleiding feitelijk) het zelfs nog verder opbouwen naar 3 x 15 mg.

Phien; ik ben ook begonnen met 3x 10. De eerste dag vooral, heb ik heel wazig voor me uit zitten staren eigenlijk. Hoofdpijn had ik ook, vrij stevig maar wisselend over de dag. 's Avonds meestal het ergste, ws omdat ik mijn laatste pilletje om 16 uur had.



Na 2 weken ben ik naar 3x20 gegaan geloof ik. Daar zit ik nu nog steeds op. Omdat ik vooral last had van benauwd gevoel op e borst en geen eetlust meer had viel ik erg snel af. van 68 naar 62 in 5 weken tijd is best veel.



Nu ik (weer)... wat regelmatiger mijn Ritalin inneem merk ik nog wel die hoofdpijn. Vraag me wel eens af of het écht ritalin-gerelateerd is, maar goed. Alles kan he



Ik hield de eerste 2 weken, en steeds 1 of 2 weken na een dosiswisseling een dagboekje bij van welke (bij) werkingen ik meende op te merken. Ik vroeg dit ook aan mijn omgeving, vriendinnen en mijn vriend.



Zo merkt mijn vriend soms (vaak) nog voor ik het zelf merk dat het tijd is voor een pilletje. Ik schijn nogal te gaan staren en heel afwezig te zijn. Meestal begint hij dat te zeggen na 3,5 uur. Klopt precies met mijn eigen waarnemingen. Ik neem dus om de 3,5 - 4 uur 2x10 mg

Trouwens... het móet me ff van het hart; die reclame van de Nuon... ik vond het wel érg herkenbaar. Ik kan nóg lang naar de wasmachine staren



Reclame Nuon Wasmachine

het is dat wij een raamloze wasmachine (bovenlader) hebben, maar anders...



Had je die hoofdpijn ook in de tijd dat je je ritalin wél regelmatig slikte? Zou het kunnen dat je die hoofdpijn nu weer hebt omdat je lichaam opnieuw aan de ritalin moet wennen?



Ik had zonet trouwens mijn moeder aan de telefoon en die zei na een gesprek over van alles en nog wat dat ik heel OK en vooral ook relaxt klonk; wel een pak van m'n hart want ik voel me nl wél raar met die pilletjes op (als in: anders dan ik normaal ben) en omdat ik jaren geleden van antidepressiva beetje maf (druk, ontremd) werd zonder dat zelf door te hebben, vind ik het toch wel spannend nu.



Zonet was ik buiten en zag ik opeens zoveel! Ik zag flats in de verte die me nooit opgevallen waren en merkte iedereen op die langs liep. Klinkt misschien niet erg fijn, maar normaliter zit ik juist in een soort mist waardoor ik goede vrienden niet eens opmerk als ze vlak langs me lopen, dus ik vond dit eigenlijk wel een verbetering.



Maar studeren lukt niet best, moet brainstormen voor nieuw essay en m'n hoofd is itt normaal opeens té blanco... (normaliter juist te vol).



Hopelijk trekt dat nog bij; Pippin jij was eerst dus ook behoorlijk wazig, dat vind ik wel een geruststelling

Ik ben ook begonnen met 10 mg per keer eerst om de 3 uur later om de 2,5 uur(ben vergeten hoeveel x per dag precies)

Maar bij mij werkt het erg snel uit en daarom kwam ik er per toeval achter dat 20 mg per x bij mij beter werkt(Dat is wel een hoge dosering hoor niet gebruikelijk wat ik begrepen heb.Maar die verhging is pas na ongeveer 10 jaar gebruik geweest hoor 20 mg is in het begin zeker teveel denk ik,maar 10 mg is de standaard dosering al ken ik een man die een halve pil per keer slikt omdat het anders teheftig voor hem is.



In die introductiegroep zit een man die ook aan een half pilletje genoeg heeft alleen hij is nog maar sinds een week gestart.Ik ga er een eind aan breien want ik moet morgen weer vroeg op(gister wat tekort geslapen zoals je zag

Doeg!

Suzeli; misschien is het al eerder gevraagd, maar als je zo weinig vertrouwen hebt in het Riagg waarom laat je je dan daar onderzoeken? Kan je dan niet beter naar een vrijgevestigde psychiater gaan? Die worden over het algemeen ook gewoon vergoed.

Soms is het trouwens moeilijk om de verschillen tussen PDD-nos en ADHD te zien. Een paar jaar geleden werden er bv nog 'dubbele' diagnoses gegeven, nu doen ze meestal een 'hoofddiagnose met kenmerken van ...'. De stoornissen hebben een overlap en duidelijke verschillen. Als je klachten vooral op het gebied van de overlap zitten wordt het dus moeilijk.

Zoals Phien (geloof ik) trouwens haar problemen met sociale contacten omschreef herken ik heel goed. Wat ik in mijn werk zie bij jongeren met PDD-NOS is dat ze vaak dingen in sociaal contact 'onlogisch' vinden (waarom vragen mensen elkaar hoe het gaat als ze toch altijd goed antwoorden, ook al het niet zo is ), ze moeite hebben met oogcontact maken (dit kost teveel energie), en misschien wel het belangrijkste; dat ze mensen onvoorspelbaar vinden en dat is vervelend voor ze en kost ook heel veel energie. Mensen met ASS (en dus ook PDD-NOS) denken anders dan andere mensen. Andere mensen automatiseren prikkels; als iemand een vreemde ruimte binnenloopt waarin een grote ovale tafel staat, met allemaal mannen in pak er omheen, die allemaal papieren voor zich hebben, enz. pakken zij al die 'prikkels' in 1 keer samen tot de uitkomst: vergadering. Mensen met ASS zien al deze prikkels los, 1 voor 1 en tellen die niet automatisch op, het kost hen langer en meer energie om tot de uitkomst 'vergadering' te komen. (Ik hoop dat het zo begrijpelijk is, eigenlijk zou ik dit schematisch moeten uitleggen, maarja dat kan ik hier niet).

Een goede vriend van mij, die PDD-NOS heeft en HB is, heeft me ook ooit uitgelegd waarom het contact met mensen voor hem zo vermoeiend is. Hij heeft namelijk een hekel aan veranderingen en onvoorspelbaarheid. Het kost hem veel energie om een situatie opnieuw in te schatten (zoals in het vb). En mensen zijn nooit hetzelfde. Ze hebben andere kleren aan, geven verschillende reacties op dezelfde dingen, hebben een wisselend humeur, enz. Dit betekent dus voor hem dat in sociale contacten juist dat gebeurd waar hij zo'n hekel aan heeft.

(Pfff alvast mijn excuses voor het langdradige, maar wil altijd zo duidelijk mogelijk zijn )



Ik vind het interessant om over jullie reacties op de medicijnen te lezen. Ik slik nu al een tijdje medicijnen en vind het steeds moeilijker om uit te leggen wat het verschil nu is. Ook nu ik sinds een maand rond lunchtijd extra concerta slik vind ik het trouwens moeilijk te 'zien' en onder woorden te brengen. Maarja ik vergeet die ook de helft van de tijd, dus misschien komt het daardoor ook. Maar ook heb ik het gevoel dat het toch ook afhankelijk van mijn dag blijft hoe ik me voel en dus ook hoeveel invloed de medicijnen hebben (of ik goed heb geslapen, of mijn dag vol is of niet, of er structuur inzit of niet, enz).



Alles is sowieso wisselend bij mij, dat maakt het ook altijd wel vaag. Gister was ik bij mijn coach en hij vraagt dan hoe het gaat; met werk, samenwonen, enz. Maarja ik heb hem dan al een paar weken niet gezien en dan kan ik zo moeilijk antwoord geven op die vraag. In die paar weken is het namelijk altijd wel van slecht naar goed gegaan en alles ertussen in. Dus wat is dan het antwoord op de vraag?

Soms heb ik ook heel veel last van mezelf en mijn adhd en ben ik super gefrustreerd en op andere dagen of momenten weer veel minder. Daarom voer ik misschien ook nooit oplossingen uit ofzo, omdat als ik dat eindelijk wil gaan doen, het probleem al niet meer actueel is. Maarja, het komt wel altijd terug.

quote:Halvemaan schreef op 26 maart 2009 @ 11:01:

Suzeli; misschien is het al eerder gevraagd, maar als je zo weinig vertrouwen hebt in het Riagg waarom laat je je dan daar onderzoeken? Advies huisarts en alle andere instanties die ik gebeld heb verwezen me naar ............het riagg



Een goede vriend van mij, die PDD-NOS heeft en HB is, heeft me ook ooit uitgelegd waarom het contact met mensen voor hem zo vermoeiend is. Hij heeft namelijk een hekel aan veranderingen en onvoorspelbaarheid. Bij mij is dit absoluut niet het geval, ik haal juist energie uit nieuwe dingen, ik verheug me er op en kan eigenlijk niet zonder uitzicht op iets nieuws dan wordt n.l. alles saai en ga ik nog een versnellinkje achteruit, kan soms wel uit mijn slof schieten als iets niet gaat zoals gepland maar da's toch weer add Het kost hem veel energie om een situatie opnieuw in te schatten (zoals in het vb). En mensen zijn nooit hetzelfde. Ze hebben andere kleren aan, geven verschillende reacties op dezelfde dingen, hebben een wisselend humeur, enz. Dit betekent dus voor hem dat in sociale contacten juist dat gebeurd waar hij zo'n hekel aan heeft.

Suzeli, de arts-assistent die mij begin deze week medicatie voorschreef begon ook 'subtiel' te suggereren dat ik misschien geen adhd maar pdd-nos heb. De aanleiding was dat ik zei dat ik niet goed dingen tegelijk kan doen.



Haar reactie (even dacht ik, waarom verandert ze nou opeens van onderwerp...?): "Ja, adhd is tegenwoordig toch wel een hype, dat willen mensen dan toch liever dan bijvoorbeeld pdd-nos. Hoe gaat het bij jou trouwens op sociaal gebied?"



Wat ik met die opmerking over 'niet goed dingen tegelijk kunnen doen' bedoelde te zeggen was dat ik het erg lastig vind om meerdere langetermeinprojecten naast elkaar te plannen. Anderzijds doe ik vaak juist zes of meer dingen tegelijk, als in mail checken, kletsen met iemand, drie verschillende dingen op internet opzoeken en een boek lezen.



Toen ik dat verhelderde trok ze haar 'pdd-nos-hypothese' weer in. Dus dat zal dan ook wel iets zijn wat pdd-nos van adhd onderscheidt: waar adhd-ers vaak (te)veel dingen door elkaar doen, kunnen veel mensen met pdd-nos dat kennelijk juist totaal niet.



Toen we die pdd-nos-suggestie eenmaal onschadelijk had gemaakt zei ze trouwens ook nog, "Voor veel mensen is het natuurlijk ook wel een handig excuus he, zo'n diagnose adhd" -> ik heb verhelderd dat als ik iets niet wil, het wel een excuus is om niks meer te hoeven doen; ik wil juist heel graag eindelijk eens in het normale tempo kunnen meedraaien, nu in m'n studie en later in een baan, ipv steeds weer vast te lopen, traag en te laat te zijn met vrijwel alles wat ik 'moet'.



Toen zei ze, "Ja, en sommige mensen vinden natuurlijk ook gewoon dat ze te passief zijn en dat saaie dingen ze teveel moeite kosten. Dan is zo'n pepmiddel als ritalin natuurlijk wel aantrekkelijk. Wordt ook wel vaker door gewone studenten geslikt he, dat geeft dan toch een fijne boost vlak voor een tentamen, dan hebben ze veel minder tijd nodig voor zo'n tentamen en kunnen ze ook 's nachts doorstuderen."





Ik heb maar niet gezegd dat ik als ik écht de adrenalinerush van een tentamen heb, ik hyperfocussend en al juist zonder ritalin supersnel werk en bijna altijd zonder wat voor middeltjes dan ook de laatste nacht doortrek... Nu ik die ritalin slik heb ik zelfs de indruk dat ik dat nu juist niet meer zou kunnen; hyperfocussen lukt niet meer! Dus zoals het nu gaat zou ik m'n ritalin juist niet slikken als ik een tentamen moet voorbereiden...



Ze is trouwens nog maar net op de adhd-afdeling begonnen als psychiater in opleiding. En ze heeft dus nog wat, ehm, bijzondere ideeën. Ik kreeg half de neiging om te gaan verdedigen waarom ik toch echt adhd 'heb', bizar natuurlijk want ík ben niet degene die die diagnose gesteld heeft, dat heeft haar collega gedaan naar aanleiding van een behoorlijk grondig onderzoek.

Ik heb dus exact hetzelfde als jij beschrijft. 30 dingen tegelijk doen, niets afmaken, toch maar wat nieuws beginnen, en ondertussen afwassen, de was opvouwen, de kamer opruimen en een boek lezen



Ik weet we waarom dat mens na de intake dacht aan PDD-NOS.

Ik had mijn verhaal al 4 keer eerder afgestoken en om te voorkomen dat het me (voor de verandering) aan het janken maakte heb ik het een pietsie emotiloos opgerateld. A la dis mijn verhaal en doe er wat nuttigs mee. Ik had n.l. geen zin om te gaan zitten janken daar. Ben net zo blij dat ik door mijn coaching niet meer alles op mijn gevoel laat werken. Ik functioneerde n.l. wat slecht omdat ik juist heel veel opmerkingen met mijn gevoel ipv verstand opving. (wordt ik in eens als emotieloos bestempeld tis ook nooit goed)



Ik wist ook niet goed wie ik aan moest kijken want ik had een stagiair voor de intakegespreken, hij schreef en stelde in het eerste gesprek de vragen. In het tweede gesprek zat zij er ook bij. Toen wist ik niet meer wie ik aan moest kijken, en sowieso leid het af als ik iemand aan kijk en ik moet tegelijk nadenken en ik word verlegen als ik iemand aankijk terwijl ik het over mezelf heb.

quote:Halvemaan schreef op 26 maart 2009 @ 11:01:

Soms heb ik ook heel veel last van mezelf en mijn adhd en ben ik super gefrustreerd en op andere dagen of momenten weer veel minder. Daarom voer ik misschien ook nooit oplossingen uit ofzo, omdat als ik dat eindelijk wil gaan doen, het probleem al niet meer actueel is. Maarja, het komt wel altijd terug.Dat is zo ongelofelijk herkenbaar!



Dit is in mijn geval denk ik zelfs 1 vd belangrijkste redenen dat allerlei praat-therapie bij mij niet veel deed. Ik liep ergens tegenaan, besprak dat, dan paste ik de tips vd therapeut (als ze die al gaf... bij psycho-analyse krijg je die niet eens) eerst niet toe, merkte vervolgens dat het vanzelf weer 'over' ging, kwam de keer daarop weer met een heel ander issue aan, cyclus herhaalde zich, met steeds wisselende maar terugkerende problemen. En zonder dat er ook maar iets veranderde. Tot ik of de therapeut het zat waren. En dan zat ik een jaar later weer bij een ander. Op die manier heb ik vijf therapeuten 'afgewerkt', daarnaast nog aantal studiebegeleidinggroepjes, een tweejarige psychologische training (16 weekenden) en zo ging ik ook met hulp/steunpogingen van docenten, vrienden en familieleden om. En heeel soms probeerde ik een advies of iets wat ik zelf had bedacht echt uit te voeren en dat hield ik dan een dag vol ofzo. (mooi rood wordt het hier met die smileys )



Ben vandaag trouwens voor het eerst bij m'n coach geweest. Ik kon nu al bij haar terecht, echt heel fijn! En met haar hoop ik die 'hulp-resistentie' nu eindelijk eens te kunnen doorbreken. Omdat zij echt op praktische begeleiding gericht is, bovendien heeeel goed weet wat adhd is en dit patroon kent en ik nu ook weet wat dat ik dat heb. En wie weet gaat de medicatie het ook wel makkelijker voor me maken. Maar daar ga ik nog maar even niet van uit.



Wat zijn jullie ervaringen met coaching trouwens?



Ennem... hebben jullie van hulpverleners eigenlijk vaker van die opmerkingen gekregen zoals die ik hierboven opschreef van die psychiater? Dat een deel vd mensen met de diagnose adhd helemaal geen adhd hebben maar die diagnose 'geregeld' hebben als excuus en/of omdat ze dan gratis 'peppillen' mogen? En dat zo'n hulpverlener dan probeert te checken of je er ook 'zo eentje' bent? Na al m'n jaren therapie, pillen en begeleiding was ik voor het eerst echt totaal verbluft... Vanwege het wantrouwen vooral eigenlijk, zowel richting mij als richting haar collega die de diagnose bij mij heeft gesteld. Is dat, ehm, gangbaar bij hulpverleners die adhd behandelen? (mijn intakester en coach zijn gelukkig totaal niet zo, nemen m'n klachten gewoon serieus, maar misschiein heb ik het daar dus wel uitzonderlijk goed mee getroffen )



Halvemaan ik vond je uitleg over pdd-nos trouwens erg verhelderend! (toen ik m'n vorige bericht postte had ik het nog niet gelezen )

Jeetje Phien, wat een ontzettende troela die assistent arts! Het is dat ik van mezelf weet dat ik altijd te verbaasd ben in dat soort situaties om eens flink assertief te reageren, maar anders had ik hier neer kunnen zetten dat ik in jouw geval haar er eens flink van langs had gegeven! Goed dat je je er niks van aantrekt hoor!

Ik herken het dus ook totaal niet, tenminste niet van hulpverleners of medici. Wel uit mijn omgeving helaas, maarja dat is een ander verhaal.

Ennuh, ik ben blij dat je mijn verhaal over pdd-nos helder vond haha.



Suzeli; ik ben natuurlijk geen psychiater, maar het lijkt mij echt een 'contra-indicatie' voor pdd-nos als je juist graag veranderingen hebt! Ik ben nog nooit een pdd-nosser tegengekomen die dat heeft en ik heb er tijdens mijn werk toch al heel veel gezien. Ik blijf het ook raar vinden dat ze zoiets vermoeden vanwege het 'emotieloos' vertellen van je verhaal. Ik herken dat namelijk wel, kan dat zelf ook heel goed. Ik dacht dat dit bij mij altijd komt doordat ik hulpverlener ben en daardoor gewend ben om 'zakelijk', analystisch en 'to the point' moeilijke situaties te verwoorden. Maar als meerdere mensen het herkennen is het misschien wel een add/adhd trekje.



Hier heb ik gistermiddag te horen gekregen dat mijn auto heel veel geld gaat kosten om te laten keuren en dus besloten om een nieuwe te kopen. En sindsdien doe ik dus bijna niks anders meer dan op internet zoeken, zoeken en nog eens zoeken. Ik moet toegeven dat ik het iets beter onder controle heb dan ik van mezelf verwachtte, dat is denk ik toch de medicatie. Maar pff wat is dat moeilijk dat je niet gewoon even zelf in een winkel iets kan uitzoeken. Dat je moet zoeken, dat andere mensen zich ermee bemoeien, dat je een weloverwoge keuze moet maken.... Bleh!



Over een tijdje hebben we trouwens op het werk deskundigheidsbevordering over ... ADHD. Na wat pushen van wat collega´s heb ik mijn baas een mail gestuurd wat de plannen daarvoor zijn en of ik evt iets kan betekenen als ´ervaringsdeskundige´. Vindt het enerzijds wel leuk, heb ik meestal geen moeite om voor een groep te staan, maar vind het ook wel eng omdat het nu wel over mezelf gaat. Maar goed, eerst maar eens afwachten wat de reactie wordt.

quote:Halvemaan schreef op 27 maart 2009 @ 14:38:

Suzeli; ik ben natuurlijk geen psychiater, maar het lijkt mij echt een 'contra-indicatie' voor pdd-nos als je juist graag veranderingen hebt! Ik ben nog nooit een pdd-nosser tegengekomen die dat heeft en ik heb er tijdens mijn werk toch al heel veel gezien. Ik blijf het ook raar vinden dat ze zoiets vermoeden vanwege het 'emotieloos' vertellen van je verhaal. Ik herken dat namelijk wel, kan dat zelf ook heel goed. Ik dacht dat dit bij mij altijd komt doordat ik hulpverlener ben en daardoor gewend ben om 'zakelijk', analystisch en 'to the point' moeilijke situaties te verwoorden. Maar als meerdere mensen het herkennen is het misschien wel een add/adhd trekje.







K heb het er gister ook nog ff met mijn moeder overgehad. We zijn eigenlijk allebei (en jij dus ook) van mening dat ik een paar trekjes heb die PDD-NOS wel zodanig tegenspreken dat ze zich wel in hele moeilijke bochten moeten gaan wringen willen ze mij onder het kopje PDD-NOS schuiven



@phien: Succes met de ritalin, ik volg je verhaal met belangstelling.



@Halvemaan: als je een goedkoop en zuinig boodschappenkarretje zoekt adviseer ik een Suzuki Swift 1.0 (sorry kon het niet laten)

Suzeli, ik heb nu een swift... En ik weet dat ze heel goed zouden moeten zijn en zuinig is ie zeker, maarja met de kosten van de keuring erbij zou ik in het halve jaar dat ik em heb al meer geld kwijt zijn aan onderhoud dan dat ik ervoor betaald heb. En daar baal ik dan zo van dat ik gewoon een andere wil haha. Dus ik surf nog even verder

Halvemaan, je kunt natuurlijk ook gewoon opnieuw een Suzuki Swift kopen, maar dan in een andere kleur... Dan kun je je wijdvertakkende interetzoektocht (erg herkenbaar) iig elimineren en weet je ook wat je kunt verwachten... Saaie oplossing natuurlijk, lang niet zo aantrekkelijk als een heel ander nieuw autootje vinden , maar wel efficient.



Of is er iets bijzonders aan de hand met (APK?)keuringen van Swifts in het algemeen waardoor die bij uitstek duur uitvallen?

@ Halvemaan, wij hebben hem helaas ook om die reden weggedaan. Achteraf wel spijt van. Bij ons moest er een nieuwe versnellingsbak in (700 euro) en het ding han 900 euro gekost. Eigenlijk hadden we het gewoon (al dan niet door beun de haas) moeten laten doen dan hadden we er waarschijnlijk wel weer 2 jaar mee kunnen doen. Want de inruil waarde van het ding lag bij de nieuwe auto al even hoog als de aanschaf en de reparatiekosten bij elkaar. (snappie't nog)

(mag ik onbeleefd naar jou bedragen m.b.t. je swift?)

Suzeli; succes met alles.. klinkt ingewikkeld allemaal. Heb het niet helemaal meegekregen; maar dat ligt aan mijn hoofd van de afgelopen dagen.



Ik was woensdag op het punt om alles te stoppen qua school. Gewoon weggaan en nooit meer terugkomen. Zó zat van alles wat me niet lukt, zo moe en wars van 'moeten', van reflectieverslagen moeten inleveren (ik reflecteer me een rotje altijd.. bah!), toets die eraan komt, niet weten waar i kmoet beginnen, het onderscheid van belangrijk naar niet-belangrijk niet kunnen maken; de ene dag heel gemotiveerd zijn om iets te doen en de andere dag (of een paar uur later) weer niet.



Gék word ik van mezelf. Ik ontwijk zelfs het naar huis gaan omdat ik niet in mijn eigen huis wil zijn, bij dat wat mij herinnert aan alles wat ik moet/ wil / had moeten doen. En ook dát irriteert.



Grrmbl.

Suzeli, je mag onbeleefd zijn hoor Ik heb mijn swift voor 850 euro gekocht, al 500 euro uitgegeven aan nieuwe banden, nieuwe uitlaat en iets omdat hij olie lekte. En daar zou nou dan nog 500 bijkomen voor lekkende schokdempers en kapotte gordels (heeft de puppy kapot geknaagd hihi).

Maar ik richt me nu vooral op een 106, anders zie ik door de bomen idd het bos niet meer!

Phien; ik wil echt niet nog een keer een swift, is idd echt te saai! Zeker ook omdat ik nooit echt een heel goed gevoel had bij deze auto... Das denk ik iets vrouwelijks ofzo Had hiervoor een Renaultje 5 en daar was ik echt trots op.



Pippin; balen dat je zoveel frustratie hebt van school! Af en toe is het gewoon allemaal teveel en lijkt alles onmogelijk en veel te moeilijk. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik mezelf altijd probeer voor te houden dat het altijd ook weer over gaat, ik weet dat als ik zo de balen heb ik dingen ook niet meer echt kan relativeren en ook geen mogelijkheden meer wil/ kan zien. Is er niemand die je kan helpen om in ieder geval eens overzichtelijk op papier te zetten wat er allemaal moet en wanneer? Vaak haalt dat iig al heel veel onrust weg...

Halvemaan; Ellende is dat ik weet wat er moet gebeuren. Ik kan alleen niet ermee bezig op eea manier. Ik weet even niet wat er dan toch steeds gebeurt in mijn hoofd.



Naja, wat je zegt; het waait wel over. Ben nu al een poos op het HBO bezig, ik ga me vast wel redden.