ADD / ADHD.....

trouwens



Ik heb een suffe ontsteking in mijn voet. Loop op krukjes omdat het lopen zelf niet zo goed gaat. Fietsen en autorijden echter wel, dus ik ben nog wel redelijk mobiel. Toen ik vanmiddag rondreed in de auto bedacht ik me dat ik (nadat ik al een bikini en bh had gekcoht) dat ik naar Bataviastad wilde. Dus ik afslaan en met krukjes Bataviastad doorgehupst. En daarna weer in de auto en naar de Ikea. *Zucht*



Waarom?

Ik moet zeggen heb zelf het boek niet ... Ben zelf de adhd er en mijn vriend had geen behoefte aan het boek ....

hallo

phien toen ik stratera had werd dat gewoon vergoed hoor dus dat scheelde ook !



en oh wat leuk dat jullie die "ellende ook allemaal hebben" hihi

maar maken jullie ook onnozele leuke dingen mee?

ik liep laatst in de stad langs een kleding winkel ,staat daar een paspop met een mini jurkje aan, ik bedenk me geen moment en kijk of die pop wel een onderbroek aan heeft

je begrijpt hoe me vriend keek!!

haha

Hoop81: dank je wel voor het opzoeken van de titel. Ik ga het binnenkort in de bibliotheek even opzoeken. Kan vriend zelf kijken of hij het wat vind of niet.



Pippin: jammer dat jij niet zo veel aan dat boekje hebt gehad.

En je maakt zo wel een behoorlijke rondreis: van Bataviastad naar Ikea . Gaat het verder wel goed met je voet?



Hier weinig nieuws....heb deze week wel twee deadlines voor practicumopdrachten, dus dat zal wel weer nachtwerk worden ....

En verder tel ik toch wel de dagen af voor de volgende afspraak (die pas aan t eind van de maand is)

Hi

Ha ha M amsieannemarie dat is nou een impulsieve actie!

Deze ook!

He hoi,



Sponge, jij hier ook weer eens! Hoe gaat het met je?



Onnozele leuke dingen... ik denk niet dat ik ze opmerk laat staan onthou. Aandachtstekort he Al denk ik eerder dat het eraan ligt dat m'n vrienden, familie en vriend over het algemeen van weinig opkijken. Nu bij m'n sportteam merk ik soms aan de reacties opeens wel dat m'n impulsieve grappen en opmerkingen soms nogal ehm, ongebruikelijk kunnen zijn en soms als net op of over het randje van gepast worden opgevat. Soms levert dat vervelende situaties op, soms leuke, maar onthouden doe ik ze hoe dan ook niet...



Hier gaat het OK. Ik ben weer wat bijgeslapen van het slaaptekort van m'n eerste week dexamfetamine. Het spul lijkt te werken, niet alleen op m'n energieniveau (bijwerking) maar ook op m'n concentratie. Komende vrijdag gaat de dosis omhoog van 3x5 naar 3x7.5, ben benieuwd. De werking is nu nog wel steeds krap een uur te kort, ik hoop eigenlijk dat dat bij die hogere dosis bijtrekt zodat ik niet weer vaker hoef te gaan slikken. Gister heb ik iig een lange studiedag gemaakt, vanochtend voor het eerst in weken zelfs al om 9 uur a/d studie! Komende maandag een essay inleveren, ga nu weer snel verder!



Deb succes met je opdrachten en Pippin beterschap met je voet! Hoe vond je Bataviastad trouwens? (als je nog iets ervan hebt waargenomen in je hupsende staat )



Mastermind, die zweetaanvallen zijn denk ik echt de rebound. Maar vraag anders even aan je psychiater.

autsj.....ik kwam er gisteravond pas achter dat ik vandaag een deadline had om 9 uur vanmorgen. Ik heb vrolijk de hele nacht zitten doorwerken (dat dan weer wel, en dan gaat het concentreren ook een stuk beter )

Vriendlief keek wel lichtelijk verbaasd toen hij mij vanmorgen nog vrolijk aan tafel zag werken. Nu ja, nu toch wel behoorlijk moe, dus maar even een paar uurtjes slapen om even snel bij te tanken.



Ik baal hier toch altijd van. Nu ja, nu minder omdat het nu ingeleverd en klaar is (al ben ik er niet tevreden over). Tis niet de eerste keer dat me dit gebeurd, en op het moment dat ik er dan achter kom ga ik gelijk weer piekeren, waarom ik dit niet anders had kunnen aanpakken, al eerder kunnen beginnen en toch op z'n minst weten dat de deadline vandaag is i.p.v. een hele andere dag in mijn hoofd hebben.



Sorry, als t er wat warrig staat en de ego-post, ben moe

Het zou wel fijn voor je zijn phien, wanneer je hier beter op reageert.

Ha mensen, ben ik ook weer even. Ik ben productief en vrij energiek en merk dat ik dan gelijk minder op dit topic kom. Dan ben ik juist even blij dat ik minder beheerst word door mijn 'kwalen' en wil er minder mee te maken hebben, denk ik. Ik ben vorig weekend met mijn man drie dagen in Amsterdam geweest, in een klein B&B-tje zonder internet en tv. Na twee nachten vond ik het eigenlijk wel welletjes... ik wilde naar huis, dingen doen, opruimen, werken. Maar het was wel heerlijk hoor, zo samen, lekker eten, luieren, filmpje enzo, met een bootje drie dagen door de grachten gevaren ook.



Deb, dat gebeurt mij dan weer niet, dat ik niet weet dat ik een deadline heb. Ik werk er onbewust naartoe, naar dat laatste moment. Ik ben één keer vergeten op te schrijven dat er een proefwerk was, in de vierde van de middelbare school, hahaha, dat soort dingen weet ik dan nog. Het was Engels en het was ook nog een uitgebreid proefwerk over alle stof die tot dan toe, dus in vier jaar, behandeld was. Ik had zonder te hebben geleerd (gelukkig ben ik erg goed in Engels) mooi toch een 9,7 en dat had een 10 moeten zijn, want het enige foutje dat ik had was een onverklaarbaar foutje dat ik eigenlijk nooit zou maken. Maar dit geheel terzijde.

Anyway.

Ik heb voor de lichaamsbeweging eens per week een post-rondbreng-wijkje. Een paar dagen terug fietste ik op weg om een rondje te gaan doen. Kom ik bij de straat waar ik wilde beginnen, wil het eerste stapeltje post uit mijn fietstas pakken... lege bagagedrager. Fietstas bij de garagedeur laten staan, haha, dan kan ik wel om mezelf lachen hoor.



Veel typischer: toen man en ik dus vorige week naar Amsterdam gingen, moesten er duizend dingen op het laatste moment. Mijn werk kostte meer tijd dan ingeschat en ik moest er zaterdagochtend nog aan bezig. Het huis poetsen werd uiteindelijk een excuusbriefje voor de rommel aan schoonmoeder die bij ons in huis kwam. Relaxt inpakken van de tas werd een stressvolle race tegen de klok.

Elke vakantie of paar dagen weg is het hetzelfde. Ik zweer altijd dat ik voortaan de dag voor vertrek al vrij plan. Dat doe ik dan ook wel, maar omdat ik vervolgens denk zeeën van tijd te hebben, stel ik andere dingen weer uit of pak er toch nog een spoedklusje tussendoor, en dan is het weer hetzelfde liedje.

En ga ik niet relaxt maar supergestresst van huis. Bah, bah, bah.

xx lisa.

Hallo iedereen (voor degene die me nog kennen tenminste ). Het is al lang geleden dat ik gepost heb, weet eigenlijk niet zo goed waardoor. Heb weinig rust om achter de computer te zitten en misschien is het ook wel een goed teken dat ik hier niet zo veel kom op dit moment!



Ik kan deadlines of afspraken trouwens ook prima vergeten hoor! Ben zelfs ooit bijna te laat voor mijn middelbare school examen gekomen, omdat ik er niet bij stil had gestaan dat ik die had... En vrijdag nog te laat bij mijn psych omdat ik het vergeten was... Gelukkig keek ik toevallig in mijn agenda, maar 5 minuten nadat ik normaal gesproken had moeten vertrekken...



Dinsdag ga ik trouwens een deskundigheidsbevordering geven aan mijn collega's over adhd. Ben benieuwd, heb me opzich redelijk voorbereid (in mijn ogen tenminste) en vind het niet erg om voor een groep te staan.



Wat ik trouwens nog wel wil droppen... De laatste tijd praat ik met mijn coach over mijn het contact met mijn moeder en ook in bredere zin over mijn ouders/ gezin. O.a. omdat ik mijn moeder vroeger tot wanhoop kon drijven en zij geen idee had wat ze daarmee moest (ook omdat mijn oudere broer een voorbeeldige baby/peuter/kleuter was) heb ik nu amper een band met haar. Daar zijn nog meer redenen voor, maar dan wordt het een heel uitgebreid verhaal. In ons gezin wordt dit door mijn ouders niet erkend, het bestaat gewoon niet en ik probeer meestal maar zo goed mogelijk mee 'net alsof' te doen. Heeft iemand hier ook een problematische relatie met (één van) haar ouders? Vraag me namelijk af of dat het vaker voorkomt bij adhd'ers, of dat de combi tussen mijn moeders karakter en verleden en mijn adhd gewoon toeval is...



Ik heb trouwens niet teruggelezen, maar voor alle bekenden een hug en iedereen veel succes met alles!

hoi halve maan, leuk om weer iets van jou te lezen. Oei...je middelbare school examen vergeten..dat is mij gelukkig niet overkomen. Maar goed, bij mij werd dat allemaal behoorlijk gestructureerd door de 'huiswerkklas' waar ik bij was. Dat maakt denk ik ook dat ik nu pas merk dat ik zulk soort dingen vergeet, terwijl ik dat vroeger zonder die huiswerkklas vast ook was vergeten.



jammer dat het contact met je moeder niet verloopt zoals je zou willen. Zelf herken ik dat niet, bij mij thuis in het gezin was ik nl de 'ideale' baby (stil, rustig, vroeg nergens om) en mijn broertje juist niet. Ook leeft mijn moeder nu erg mee en verdiept ze zich er ook echt in door boeken/artikelen over ADD te lezen. Wel gaat het bij mij meer om ADD dan om ADHD (toen de psycholoog met mij de kenmerken langs ging, herkende ik 9 van de 10 punten van concentratie en een van de 10 van hyperactiviteit&impulsiviteit), dus misschien dat dat wel nog uitmaakt. Misschien dat anderen hier het wel herkennen?



Hoe gaat het met de anderen? Gaat het bij jou nog steeds beter met de nieuwe medicijnen, phien?



Zelf ben ik nu al druk aan het piekeren over de komende twee weken. Zowel omdat dan de afspraak met mijn moeder en de psychologe is, als ook dat de tentamenweek en practicum deadlines eraan komen die ik eigenlijk allemaal moet halen, omdat de vakken nooit meer gegeven gaan worden. Om die reden heb ik er ook nog eens een extra tentamen bij gekregen en tsja....alles uitstellen doe ik nog steeds , ondanks dat ik dit toch al wel een tijdje weet

Eigenlijk moet ik typen. Typen als een gek voor een inleveropdracht voor maandag a.s. Er hangt veel vanaf. Maar .. ik zit mijn tijd te ver-forummen.



oh. Misschien moet ik een Ritalientje. *zucht*



Hoe gaat 't met iedereen?

Pippin, hoe is het nu met je opdracht?



Deb; fijn dat je moeder juist zo haar best doet om zoveel mogelijk over ADD te weten te komen? Toen ik net mijn diagnose had heb ik mijn ouders wel het boek 'je bent er één of je kent er één', laten lezen. Van mijn vader weet ik dat hij het gelezen heeft, van mijn moeder weet ik dat eigenlijk niet eens. Het is ook niet echt een onderwerp van gesprek, alleen als ik er over begin. Maar meestal probeer ik dit te voorkomen, omdat het vaak voor mij voornamelijk frustratie oplevert, omdat mijn ouders allebei nogal snel terugvallen op 'maar dat heeft iedereen toch wel eens' of 'soms moet je je ook gewoon tot dingen dwingen, anders kan/ doe je het straks helemaal niet meer.'



De informatie-ochtend voor mijn collega's ging trouwens supergoed, heb van iedereen positieve reactie's en complimenten gehad! En zoals al eerder te horen gekregen dat ik hier iets mee zou moeten doen, omdat ik er blijkbaar goed in ben... En dan komt meteen de vraag: 'wat wil ik nou eigenlijk echt worden als ik groot ben?' weer omhoog. Het geven van voorlichting/ lezingen/ informatie aan groepen vind ik leuk en blijkbaar ben ik er goed in, maar kan je daar ook je werk van maken? En hoe dan? Allemaal vragen waar ik niet uit kom.



Verder is het hier een beetje een verveel-zondag, iets waar ik bijna nooit last van heb! Maar geen zin om echt iets te doen, maar ook geen rust om echt lui een beetje te lezen ofzo....

Opdracht is af Echt idioot maar ik heb heel erg doorgewerkt kennelijk. Om half tien was het klaar, waar ik verwacht had nog wel tot een uur of 1 door te moeten werken. Hoera



Was wel weer lekker eh.. besluiteloos. Toch maar dit, of maar dat. Titel cursief of toch maar vet.. *zucht*



Nja, het is af. Straks maar naar bed en hopen dat ik morgen tentamen goed maak en slaag in de stad. Moet nog schoenen sjoppen (ja, moet). Vind het vreselijk altijd, maar ik moet wel.

Halvemaan; van voorlichtingen geven enzo kan je zeker je beroep maken! Ligt er vast ook wel een beetje aan welk vakgebied je werkzaam bent, of gaat werken, maar er is vast wel iets mogelijk.



Je kan bijvoorbeeld ook denken aan het geven van presentatietrainingen of technieken; of een boek schrijven en daar lezingen over geven etc. Laat je creativiteit maar komen



Je mag het mij ook leren, ik bak er niets van Gelukkig heb ik straks eerst een 'veilig' schriftelijk tentamen. Later deze week een mondeling, wat ik echt vreselijk vind.

De Hartstichting zoekt op dit moment iemand (met een paramedische achtergrond bij voorkeur) om regelmatig voorlichting te geven aan groepen. Dat is dan wel freelance werk en het is dan ongeveer eens per twee weken dat je een voorlichting moet geven. Ik heb erover getwijfeld te solliciteren, vind het erg leuk. Maar ik heb momenteel meer dan genoeg werk waarvoor ik bovendien niet op uur en tijd de deur voor uit hoef en dat is op dit moment in mijn leven veel praktischer.

Maar... misschien iets voor jou Halvemaan?

Als je een aantal van deze activiteiten kunt aantrekken, in de loop der tijd, kun je er misschien inderdaad je werk van maken. Je zult wel vaste opdrachtgevers moeten hebben of een baan waarin je kernactiviteit dan presentaties geven is. Je moet kennis van zaken hebben, eenmalig een voorlichting/presentatie geven voor een opdrachtgever zal niet vaak mogelijk zijn.



xx lisa.

Hallo allemaal,



Ik heb morgen een intake gesprek met mijn student-psycholoog om te kijken of mijn studie-problemen te wijten kunnen zijn aan ADD. Ik herken me goed in sommige dingen; te laat komen, extreem uitstelgedrag, afdwalen tijdens gesprekken of tijdens lezen, chaotisch thuis/stage, rusteloos.



Eigenlijk ging mijn studie altijd wel redelijk, behalve dat ik voor mijn gevoel na het eerste jaar bijna continu onder presteerde. Ik kreeg alles pas op het laatste moment gedaan; kon me dan pas concentreren en dan ging het ineens heel goed. Maar de laatste tijd (naja, afgelopen twee jaar) lukt het me steeds minder om vlak voor de deadlines dat concentratievermogen aan te zetten; ik ben te rusteloos, heb geen vertrouwen meer in mezelf en het lukt niet meer.

Lekker dan, vlak voor je afstuderen.



Maar voor ik jullie lastig ga vallen met al m'n frustraties, vroeg ik me af of jullie het volgende herkennen: ik voel me vaak 'opgesloten' in mijn hoofd. Ik denk continu. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er mensen zijn soms niet denken. Ik keek mijn vriend met grote verbazing aan toen hij vertelde dat hij tijdens seks niet dacht. Kan dat?!

Alleen als ik harde muziek op het staan, lijkt het wat minder te zijn. Alsof het dan wat overstemt wordt.



Maar het is regelmatig zo erg, dat de gedachten in mijn hoofd zoveel aandacht kosten, dat ik me niet meer op de sociale gebeurtenissen om me heen kan concentreren. Regelmatig loop ik dan kort gewoon weg (en bezoek de wc belachelijk vaak )

Vriendinnen weten dat ik op vakantie zo rond de 4de dag gewoon met rust gelaten moet worden. Dan ga ik bewust twee meter achter te lopen en zit in m;n eigen wereldje. Gesprekken volgen is me dan te zwaar; kost te veel energie, dus ik laat me maar mee zuigen.



Herkennen jullie dit? Ik vind het vooral storend, omdat ik nogal een piekeraar ben en daardoor nogal neerslachtig kan zijn. En ik moet er rekening mee houden dat ik vrijwel altijd een uur wakker lig voor ik m'n gedachten 'uit' krijg. En delen van gesprekken missen is niet altijd even handig.



Ik zie het eigenlijk niet terug in de omschrijvingen, dus ik twijfel steeds met wat er nou is. Ik weet ook niet of ik het wil of niet. Ergens lijkt het me zo fijn om het gewoon een naam te kunnen geven, maar vooral om het gericht aan te kunnen pakken. Aan de andere kant is het dan iets waar ik voor de rest van mijn leven aan vast zit en ben ik bang dat ik me alleen maar aan loop te stellen en stiekem gewoon te lui ben.



(Maar dat laatste hadden meer mensen, las ik ^^;;)



Zo, ik ga mijn student-psycholoog weer even lastig vallen.

Hallo allemaal,



Ik heb een tijdje geen moet / zin / gelegenheid gehad om hier te schrijven maar ik wil toch even vertellen hoe het gelopen is enzo.



Ik ben in mei bij het riagg getest op ADD en ASS. Conclusie: PDD-NOS met ADD kenmerken. Met daarbij de opmerking 'eigenlijk weten we het niet zo'. Schijn een nogal complex geval te zijn.

Om verder een lang verhaal kort te maken. Eind mei ben ik begonnen met (b-merk) ritalin en ik ben nu nogsteeds aan het uitproberen want ik kan nog steeds niet echt zeggen wat nu de uitwerking er van is bij mij. Voordeeltjes voorlopig, ik ben actiever en ik slaap dieper. Nadeeltje: Kramp in mijn schouders.



Voor evt coaching wil ik niet naar het riagg. Daarvoor heb ik geinformeerd bij het ADHD-centrum Gelderland in Nijmegen. Voorlopig 1 telefoongesprek gehad, moet er nog even over nadenken of het nu wel schikt. Ben nogal druk de komende tijd met 'n huis.



Kent een van jullie dit centrum en wat zijn de ervaringen er mee?



Verder stuiter ik weer lekker door het leven en ga ik alweer opzoek naar een nieuwe baan. Da's net ff een minpuntje.



Groetsels



Suzeli

Bedankt voor de tips over het presenteren/ geven van lezingen... Maar denk dat ik het vooral interessant vind binnen mijn eigen vakgebied, ben ook bang dat als ik het over dingen moet doen die ik zelf niet interessant vind, ik het niet zo goed voor elkaar krijg. O.a. omdat mijn voorbereiding dan echt goed moet zijn, en dat is nou weer niet mijn sterkste punt

Heb wel het idee om volgend schooljaar losse vakken op de universiteit te gaan volgen. Op die manier kan ik kijken of ik dat kan en me hopelijk wat beter oriënteren op wat ik leuk vind en wat ik zou willen. Durf er alleen niet zeker van te zijn of dat me lukt, moet nog met mijn baas overleggen en dan nog uitzoeken wanneer die vakken gegeven worden enzo, en aangezien de scholen over een paar weken dichtgaan...



Fency; ik herken zeker wel wat je zegt hoor! En in mijn ogen past het ook heel erg bij AD(H)D. Ik heb ook heel lang gedacht dat 'altijd denken' (en bijna altijd ook nog verschillende dingen tegelijkertijd) normaal was, totdat ik erachter kwam dat mensen blijkbaar ook aan 'niets' kunnen denken, meestal maar aan 1 ding tegelijk denken, bijna nooit gesprekken in hun hoofd voeren en zelfs hun gedachten stop kunnen zetten... Allemaal dingen waar ik me heel weinig bij voor kan stellen!

Als je AD(H)D hebt is het moeilijk om een gesprek te volgen, omdat je onvoldoende concentratie hebt en snel bent afgeleid door dingen van buitenaf, maar ook door dingen in je hoofd. Daardoor mis je soms dingen die er gezegd worden, maar ik mis bv. ook vaak de non-verbale signalen, of hóe iets gezegd wordt. In grote groepen vind ik het vaak nog moeilijker, omdat daar nog veel meer afleiding is en veel meer prikkels. Het naar de wc gaan herken ik ook, daar is tenminste even rust, en kan je even op adem komen.

Ik vond het wel mooi dat je schreef dat je in je hoofd 'opgesloten' zit, ik herkende het meteen, maar heb er zelf nooit een woord voor kunnen vinden. Ook het gaan slapen is bij mij hetzelfde, duurt ook altijd lang. En soms lukt het sowieso niet om mijn hoofd te stoppen. Iedereen denkt dan dat ik lig te piekeren, maar vaak is dat niet zo. Het gaat helemaal niet om iets belangrijks, het zijn alleen maar losse flarden, maar stoppen kan ik het niet. Ik heb zo vaak gewenst dat ik een 'uitknopje' op mijn hoofd kon laten maken...



Moet nu boodschappen gaan doen, aangezien ik mijn vriend beloofd heb op mijn vrije dag ook wat bij te dragen aan ons huishouden, voordat ik vanmiddag met een vriendin in de zon ga zitten! (Hebben jullie trouwens ook zo'n hekel aan boodschappen doen? Ik dwaal altijd maar wat door die supermarkt, moet tien keer heen en weer voordat ik alles van mijn lijstje hebt, en al die mensen om je heen, al die keuzes..)

@halvemaan, ja en dan veel te veel meenemen uit de supermarkt! Als mijn vriend wel eens meegaat dan loopt hij als een politieagent naast me: " nee, dat hebben we niet nodig, we moeten alleen....hebben"



@fency, ja hoor, juist erg herkenbaar wat je schrijft!

Laatst had ik een echte eye-opener: een vriendin van mij is overspannen thuis en vertelde dat ze voor het eerst weer naar een feestje was gegaan. Ze kwam binnen en werd voor haar gevoel overspoeld door alle aanwezige mensen, de geluiden en alles wat ze zag.

Normaal, vertelde ze, overzag ze altijd gelijk zo'n situatie. Ze keek wie waar stond, waar de hapjes en drankjes zich bevonden en ging dan doelgericht daarop af. Nu was het van: oh daar staat die en die, ooh lekker kroketten, of toch nootjes, drinken, drinken, waar haal ik dat, hee een bekende, waar stonden nou die nootjes? Ze kon zich niet concentreren op een gesprek omdat er een liedje werd gedraaid wat ze leuk vond of omdat ze dorst had. Ook wist ze niet goed waar ze het over moest hebben omdat ze zoveel gedachten had en niets kon verzinnen om te zeggen.



Toen ze dat vertelde realiseerde ik me ineens dat ik dat ALTIJD heb. En dus ook dacht dat dat voor iedereen zo is! Echt een rare gewaarwording dat 'normale' mensen de wereld echt heel anders waarnemen.



en ja, die uitknop zou ik ook wel willen. Bij mij heeft de diagnose adhd heel veel goed gedaan, hoewel ik er in eerste instantie behoorlijk door van slag ben geraakt. Ik heb het ook lange tijd niet echt willen geloven. Nu ik er aan gewend ben en mijn leven erop heb aangepast merk ik dat ik veel rustiger ben. Er is een duidelijke structuur voor een aantal zaken waa het vroeger altijd op misliep en dat zorgt al voor een stuk minder gepieker. Hierdoor slaap ik ook beter!

Wow, toch wel herkenning dus! Ik dacht altijd dat hyperfocus op iets externs was, zoals ik het ken van een vriend die compleet opgaat in een computerspelletje. Maar hij dacht dat je ook soort van kunt hyperfocussen op je eigen gedachten; dat je daar dan volledig in op gaat en dat herken ik wel heel erg.



Ik had gister dus gesprek met de studentpsycholoog en volgens die test had ik net voldoende kenmerken om door te gaan voor een diagnose. Maar die lijst was ook voor ADHD, en bij zou het sowieso ADD zijn. Ik ben wel wat rusteloos, bijvoorbeeld dat ik thuis vaak op sta als ik achter de computer zit om even wat te lopen. Maar ik herken het alles er uit flappen en het hele rusteloze van een ADHD'er niet (al beweert mijn vriend wel dat ik heel rusteloos overkom, omdat ik dingen niet afmaak, op sta, andere dingen doe en dan weer verder ga).



Ik moet nu weer een nieuwe, uitgebreidere test invullen. Maar ik vind het zo lastig om te bepalen of ik iets nu heb, of dat eigenlijk iedereen dat wel heeft.

He hoi allemaal,



Leuk, weer 'n nieuw iemand hier. Welkom Fency! Ik herken je verhaal trouwens ook bijna woord voor woord, denk ook dat het juist erg typisch adhd is.



Oh en wat je schreef over die diagnose, 'dan heb ik het m'n hele leven', en dat je dat een beklemmend idee vindt... Tsja, oa daarom zag ik het eerst ook niet zitten. Dacht dat zo'n diagnose m'n zelfvertrouwen en zelfbeeld aan zou tasten ofzo, dat ik niet langer 'gewoon Phien' zou zijn, maar (ook voor mezelf) 'Phien de adhd-er'.



Maar het tegendeel is het geval nu ik de diagnose heb. Tijdens en vlak na dat diagnosetraject focuste ik erg op die diagnose (dus zeg december-maart van dit jaar), maar sinds die tijd is het alsof ik juist door die diagnose opeens mezelf steeds meer begin te 'zien'. Ik snap nu eindelijk waar ik al die jaren zo mee geworsteld heb, waarom ik bepaalde dingen doe zoals ze doe, waarom bepaalde kritiek van anderen ook steeds weer terug blijft komen. En daardoor kan ik het gelijk ook beter loslaten ofzo. Ik vecht niet meer tegen de bierkaai, ik heb gewoon adhd. En dat is soms lastig. Niet meer en niet minder. En daarnaast ben en blijf ik gewoon ik.



Daarnaast, adhd zal dan aangeboren zijn, (en zelfs uiten de klachten zich bij niemand hetzelfde), hoe je er mee omgaat en ook de rest van je karakter zijn en blijven natuurlijk 'eigen'.



Ach, en of je je nou laat diagnostiseren of niet, je zit hoe dan ook de rest van je leven aan jezelf vast. Of dat nou met adhd is, zonder adhd of met ongediagnosticeerde adhd. Die diagnose verandert niks aan jou. Het kan je wel meer handvatten geven om dingen die je lastig vindt en waar je steeds weer op kapot loopt, anders aan te gaan pakken. Om beter voor jezelf te zorgen, dus eigenlijk, zodat juist je mooie kanten beter tot hun recht kunnen komen...



Sterkte met 't diagnostisch onderzoek, ik vond het iig erg spannend en ook wel lastig (inderdaad, steeds de vraag 'heb ik dit nou echt meer dan anderen of niet?' Dat eeuwige twijfelen aan m'n eigen antwoorden, en aan m'n eigen zelfwaarneming ook). Kom je nog vertellen hoe 't verder gaat/afloopt?

Oh ja en ik kwam hier eigenlijk om wat te schrijven over m'n ervaringen met de dexamfetamine, zoals ik een tijdje terug beloofde. Ik slik het spul nu een maand, eerst twee weken 5 mg, nu sinds 2 weken 7,5 mg, drie keer per dag met 4 uur tussentijd.



In het begin vond ik het vooral lastig dat ik er beroerd van sliep (max 3 uur per nacht) en er overdag vooral wat mellow van werd. Beetje euforisch. De eerste dagen zat ik op een festival, toen kwam het nog wel goed uit maar toen ik daarna weer thuiszat kon ik me bv echt niet tot studeren zetten. Voelde me veel te goed om maar de noodzaak te voelen me tot iets inspannends te zetten... Beetje omgekeerde van het beoogde effect dus, behalve dan dat ik me opeens echt fantastisch kon ontspannen terwijl me dat zelfs met ritalin moeite kostte. De werking leek in dit opzicht meer op wat ik had toen ik seroxat slikte, vijf jaar geleden. Daar werd ik ook heel mellow van, voelde me prima, alle angst weg en deed helemaal geen bal meer.



Toen de derde week de dosis omhoog ging klaarde m'n hoofd opeens echt op. Voelde me een dag ofzo wat speedy, maar veel minder dan in het begin met ritalin. Heb toen echt als een gek gewerkt om m'n achterstallige studiewerk in te halen op tijd voor de inleverdatum. En ben me toen wel gaan realiseren dat ik echt heel erg op m'n slaap moet letten met dit spul. Overdag kon ik net als met de ritalin opeens echt niet meer hyperfocussen, alleen gewoon focussen (heel prettig overigens), met gewone pauzes. Maar omdat ik geen rebound had, als het spul uitgewerkt was toch niet kon slapen en ook nog zoveel werk te doen had, werd het opeens verleidelijk om 's nachts nog 'even' (zeg tot 3 à 4 uur... ) door te werken. En dan om 7 uur weer op, en verder werken. Hield dat ook ongeveer een week vol, terwijl ik dan normaliter na twee dagen van het slaapgebrek al zou zijn gecrasht. Overdag hield het spul me wakker en kwiek, kon ik effectief studeren, en 's avonds als het uitgewerkt was ging ik hyperfocussend en al nog even 5 uur nonstop door (= m'n voornaamste studiemethode in m'n pre-medicatietijd; kon dan bijna alleen 's avonds en 's nachts de rust vinden om te studeren). En dan de volgende dag weer 'n pilletje zodat ik ook dan overeind bleef... Ik was doodmoe, maar ik moest en zou gewoon die studieopdracht afmaken, ik had al een week uitstel gekregen van de docent en wilde bij haar niet nogmaals het zielige miepje uithangen die het allemaal niet kan bolwerken...



Nou ja, roofbouw op m'n lijf dus eigenlijk. Vorige woensdag zei ik aan de telefoon tegen een vriend al dat ik eigenlijk niet begeep dat ik uberhaupt nog kon rondliep, laat staan kon studeren. De volgende dag ging ik een paar dagen op vakantie en stortte ik in. Kreeg een infectie aan m'n teen die zich snel uitbreidde naar m'n hele voet, me een nacht koorts bezorgde en waarvoor ik een fikse antibioticakuur kreeg. En toen pas realiseerde ik me dat ik echt te ver was gegaan...



Met ritalin had me hetzelfde kunnen overkomen eigenlijk, denk ik, 't zit ook gewoon in m'n karakter dit soort akties. De voornaamste reden dat zoiets toen niet is gebeurd en nu wel ligt 'm er denk ik dan toch in dat ik het toen op studiegebeid bewust rustig hield (vond die medicatie zo spannend toen nog), terwijl ik nu in een strak studieschema zit tot eind augustus, als ik m'n scriptie uiterlijk in kan leveren.



Hoe dan ook, deze week ben ik nog wat moe, maar slaap weer goed en kan me overdag nog steeds echt goed concentreren. Én ik heb itt bij de ritalin nu al een maand geen last gehad van stemmingswisselingen. Soms een humeurig dagje of middag gehad, maar niet te vergelijken met de pijlloos diepe putten waarin ik mezelf met de ritalin soms opeens bevond. En heb ook geen last meer gehad van dat angstige gevoel waarvan ik bij m'n hogere dosis ritalin zo baalde. En itt bij ritalin geen rebounds, hoofdpijn, afgevlakte gevoelens of het gevoel alleen nog maar mechanisch te kunnen doen wat moest en m'n spontaniteit zo'n beetje kwijt te zijn.



Het enige nadeel van het spul is dat de doorbloeding in m'n voeten, die sowieso al sinds m'n 16e beroerd is, er nogal onder lijkt te lijden, waardoor die ontsteking in m'n teen waarschijnlijk mede veroorzaakt wordt. Daarvoor heb ik over een week een afspraak met de huisarts. Hopelijk weet hij een andere oplossing dan 'stop direct met die pillen', want op elk ander vlak ben ik er echt blij mee.

Fency, jaaaaa heel herkenbaar. Met medicatie heb ik dat volle hoofd minder. Slapen kan ik niet zonder mezelf af te leiden met lezen. Als ik niet lees tot mijn ogen dichtvallen, kan ik gerust een hele nacht wakker zijn.



Verder heb ik nog niet bijgelezen, heb ook weinig tijd momenteel en moet nu weer naar buiten, mijn steeds veel te hard pratende en schreeuwende kinderen een beetje dempen. De buren hebben tenslotte ook recht op een beetje rust.

xx lisa.

Hoi Allemaal,



Vertel ik eerst een vrolijk verhaal over hoe lief mijn ouders wel niet meedenken en lezen...valt dat nu toch wel een beetje tegen......

We hadden het over hoe ver ik was met mijn studie en daar waren ze niet heel erg blij mee ....

Ze vroegen dan ook hoe het leren bij mij ging en toen ik vertelde dat ik vaak heel erg mijn best deed, maar geen idee meer had wat ik had gelezen, kwam mijn vader gelijk met dat het dan te moeilijk was....autsj. Nu ja, wel lastig nu allemaal, aangezien ze mij niet meer willen financieren, dus het wordt voor mij allemaal behoorlijk gaan uitzoeken hoe ik dat ga aanpakken. Alleen gaan werken en evt. de studie er nog naast, of deeltijd en dan de studie ernaast of fors gaan lenen en wel voltijds studeren. Zelf had ik in elk geval graag door willen studeren tot in elke geval oktober, omdat ik dan voor mezelf ook echt duidelijk heb of het idd aan de ADD ligt dat het studeren niet lukt, of toch ergens anders aan.



Verder heb ik inmiddels de uitslag: ik heb idd ADD. Volgende stap is dan medicatie, maar daarvoor kan ik pas in augustus terecht bij de psychiater, dus dat duurt toch nog wel weer even,vind ik wel erg jammer. Ook bieden ze een traject aan met cognitieve gedragstherapie. Die kan individueel of in de groep. De groep start pas in september, maar lijkt mij eigenlijk wel het interessantst, al heb ik wel gevraagd of er wel mensen in de groep zaten die ongeveer in eenzelfde doelgroep zitten als ik. Zo niet, dan doe ik het alsnog liever individueel. Dat hoor ik verder ook pas in augustus, want dan konden ze me meer vertellen over de samenstelling van de groep (er zijn nu nog maar 4 aanmeldingen..). En individueel kan ik wel gelijk beginnen. Verder heb ik gelijk een gesprek met de studieadviseur aangevraagd, om te vragen wat de mogelijkheden op de uni zijn qua begeleiding en ook qua stufi.

Is voor jou trouwens ook wel interessant phien, als het je door een handicap niet lukt om binnen tien jaar af te studeren, kan je aanvragen om alsnog de stufi echt om te zetten in een beurs. Hoe dat precies zit weet ik niet, dat moet ik verder nog nagaan, maar dit zag ik op de site van mijn uni bij studeren en een handicap.

Merk dat de diagnose voor mij op dit moment wel een bepaalde opluchting geeft, dat het dus echt niet aan luiigheid en geen zin hebben ligt dat het met de studie niet lukt.



@ suzeli, ik ken het centrum niet. Maar wat ik me voor kan stellen is dat het wel iets gerichter coacht dan het riagg. Verder balen van je baan. Succes met werk zoeken!



@phien, fijn dat deze medicatie beter aanslaat. Ik vind het prettig om van je te lezen, dan weet ik waar ik wel en niet op moeten latten en naar moet vragen wanneer ik zelf aan de medicatie ga.



@fency, dat bepalen of jij ergens meer last van hebt an iemand anders, dat vond ik ook erg lastig. Mij hielp het vaak wel om me dan te vergelijken met vriendinnen of mensen die ik heel goed ken. Zo sta ik erom bekend dat ik veel kwijt ben en altijd te laat kom. Dus dat is echt iets wat anders is dan bij de rest van mijn vrienden. Soms kan je trouwens ook gewoon vragen wat de psycholoog ermee bedoelt. Die van mij was er erg goed in om de vraag dan net iets anders te formuleren dat ik het wel of niet herkende.



@halvemaan, zelf ben ik twee jaar geleden naar een studie keuze/loopbaanadvies bureau gegaan. Dat heeft mij wel erg geholpen met het kiezen. Volgens mij hebben ze zoiets ook bij hogescholen en uni's. Misschien dat dat jou kan helpen?



tis wel weer een heel verhaal geworden....oeps....