ADD / ADHD.....

@ rouke...

ik heb het gelezen...en komt idd veel overeen met adhd. helaas dat ze bij jouw eerst hebben gedacht aan adhd en toen pas schildklier problemen...



bij mij is het juist anders om gedaan...ik ben volledig gescreent op hormonale problemen en schildklier. ben namelijk bij een fysio geweest die ermee kwam en toen ik ook nog vochtophopingen kreeg heeft mijn dokter het helemaal uit laten zoeken...(bleek later bijwerkingen van een ander medicijn te zijn)



die van mij werkt naar behoren dus is het niet...

pas een jaar na dit alles heb ik bij het ggz aangegeven dat ik op adhd gescreent wilde worden...en ja hoor dat was het...

mijn lichamelijke klachten zijn niet opgelost maar mijn geestelijke krijgen nu wel een plekje...



maar ben het met je eens dat de diagnose adhd te snel wordt gegeven...wat jij hebt komt namelijk vaker voor (3 % ) dan adhd (1 %) maar het is gewoon een tijdje een mode ziekte geweest vooral bij kleine kids. als ze een beetje druk waren en geen vwo advies kregen op school was het meteen adhd. de huidige generatie ouders vind dat zijn haar kind goed moet presteren en anders is er iets aan de hand...terwijl een kind ook gewoon vmbo intelligentie kan hebben of gewoon spelerig kan zijn..is niets mis mee maar er wordt te veel verwacht nu van kids....helaas... zolang de huidige generatie ouders hun kind geen kind meer laten zijn zullen steeds meer kids onterecht adhd gediagnostiseerd worden (en andere aandoeningen)

Hoops, ik weet niet of die diagnose te snel wordt afgegeven hoor... bij kinderen kan ik er weinig zinnigs over zeggen want geen ervaring mee, maar als het om volwassenen gaat heb ik die indruk zeker niet.



En foute diagnoses kunnen altijd gesteld worden. Zo zijn mijn concentratieproblemen jaren lang gediagnosticeerd geweest als veroorzaakt door faalangst, terwijl die echt niet weggingen toen ik angst-vrij was. En wél door de ritalin te verhelpen bleken... Precies omgekeerd als het verhaal van Rouke dus.



Vaak is het voor artsen en psychiaters denk ik ook gewoon erg lastig om te ontdekken waar nou precies de oorzaak van een probleem ligt. En soms maken artsen en psychiaters ook gewoon fouten, ondanks dat ze beter zouden moeten weten. Het blijven mensen...

Pippin wat fijn dat je je toets gewoon hebt gehaald, ondanks dat je een ander gedeelte vd lesstof had geleerd dan gevraagd werd nog wel



Als jij excel op je compu hebt staan zou je mijn excelsheet trouwens gewoon moeten kunnen openen zonder daar verder wat speciaals voor te hoeven doen. Als je wil dat ik 'm je stuur (of iemand anders hier) mail dan even naar engelien80 op gmail punt com.

quote:Phien schreef op 15 mei 2009 @ 16:47:

Hoops, ik weet niet of die diagnose te snel wordt afgegeven hoor... bij kinderen kan ik er weinig zinnigs over zeggen want geen ervaring mee, maar als het om volwassenen gaat heb ik die indruk zeker niet.

.



nee bij volwassenen wordt het juist helemaal niet vaak gediagnostiseerd. zelf liep ik al 2 jaar bij het ggz met een paniekstoornis ....en ik moest er toch nog zelf mee komen...

psychologie is daarom zo moeilijk omdat je niet vast kan stellen nav een paar simpele dingen zo van we maken ff en foto en we weten het....



bij kids is het een ander verhaal het lijkt wel of ieder kind iets heeft is het niet dyslectisch of heeft het geen dyscalculie dan wel adhd of pdd nos of is hoog begaaft... begrijp mij goed heb er zelf geen ervaringen mee heb geen kids...maar zie het in mijn omgeving heel veel en ken veel meiden die lerares zijn op school en die vertellen ook veel van dat soort verhalen...

Nja, leraren roepen wel vaker dingen die als een tang op een varken slaan. Naar mijn mening is het te snel stellen van een diagnose bij kinderen een eindeloze en vruchteloze discussie. Bovendien krijg ik, wanneer iemand zegt 'de leraar zegt dat..' al gelijk jeuk. Niet om jou Hoops, echt niet. Maar ik heb zowel beroepsmatig als prive geen goede ervaringen met leraren op basis- MBO- en HBO- onderwijs. Er lopen overal rotte appelen tussen natuurlijk. Ik ken er nl ook genoeg goeie.



Vandaag heel wat aan gerommeld in huis (kamer). Heb best nog wel wat gedaan, maar ook veel rondgelummeld terwijl ik eigenlijk een vak wat is blijven liggen wilde gaan bijwerken. Maar goed, daar heb ik morgen ook nog voor. Straks eerst maar eens de printer opstarten en eea aan lesstof gaan afdrukken..

Bowie, trouwens nog gefeliciteerd met je zwangerschap!



Leuk en spannend zeg. Hoe staat het nu met je concentratie enzo?

Ja Bowie, proficiat!

Ik weet helemaal niet meer hoe het met mijn 'verschijnselen' stond in de zwangerschappen. Hoewel, het buitenproportioneel reageren op dingen was nog vele malen sterker. Maar dat is niet echt vreemd in een zwangerschap natuurlijk. Verder sliep ik heel slecht, lag uren wakker 's nachts. Niet zo zeer door piekeren, maar gewoon, wakker. Een zelfde effect als ik nu heb als ik per ongeluk te laat koffie gedronken heb(na 19.00 uur). Dan word ik 's nachts wakker en blijf een paar uur wakker.

Bij de oudste gaf dat niet, ik kon 's morgens gewoon blijven liggen en gaan werken zodra mij dat goeddunkte. Bij de tweede was dat een ander verhaal, omdat de oudste toen een peutertje was (ze schelen anderhalf jaar). Dan kun je na een gebroken nacht wel uit willen slapen, maar moet je er zijn voor je oudste kind.

Daar begon de echte vermoeidheid, dus zo halverwege de zwangerschap van mijn jongste. Ik wist toen godzijdank nog niet dat het na zijn geboorte nog drie (!!!) jaar zou duren eer hij redelijk goede nachten zou gaan maken...

In die jaren heb ik dan ook nooit gedacht aan ADHD/ADD of iets van dien aard. Alle dingen waar ik tegenaan liep, konden ook verklaard worden uit chronisch slaapgebrek.

Pas toen de nachten beter werden, ik mijn werk had opgezegd en álle tijd had om de dingen te gaan doen die ik wilde doen, maar me er nóg niet toe kon zetten... enfin, toen viel het kwartje pas. Maar dat heb ik hier al vaak verteld.



Phien, dat is een mooie omschrijving ja, wonderbaarlijk gevoel dat je kunt hebben als dingen opeens anders blijken te kunnen verlopen.

Ik moet er bijvoorbeeld echt aan wennen dat ik mijn werk tegenwoordig soms ruim voor de deadline af heb. Ik word er dan bijna onrustig van!

En sinds een paar dagen heb ik zelfs zin om te gaan opruimen in huis. Niet dat ik het al gedaan heb, maar ik heb er wel zin in, hahaha. Dan is er wel dat stemmetje dat me waarschuwt, dat ik die zin al veel vaker gehad heb, dat er dan altijd wat tussenkomt (of zorg ik daar onbewust zelf voor?) waardoor het er niet van komt en de rommel blijft liggen.

Ik wil het wel proberen gestructureerd aan te pakken, anders begin ik weer ergens, moet halverwege stoppen en ga er nooit mee verder. De andere kant is dat ik, als ik een echt plan van aanpak maak, de moed me in de schoenen zinkt en ik het sowieso toch weer ga frustreren, dat plan, want dat schijn ik te 'moeten'.

Anyway. Vanmiddag gaan de kinderen een paar uur naar mijn ouders. Mijn man zit in het buitenland. Ik heb nog een uurtje werk te doen dat morgenmiddag af moet zijn en voor vandaag is het dat. Dus ik kan aan de slag. Poetsen, opruimen.

Ik ga beginnen met de stapel paperassen op de keukentafel. Iemand hier gaf eens de tip om één ordner te gebruiken, met tabbladen op alfabet. Dat lijkt me goed. Als ik verschillende mappen aanmaak, komen de papieren daar misschien bij één opruimronde in, daarna nooit meer. En staan die mappen er vijf jaar later nog met een paar blaadjes erin.

Ik ga nu één ordner aanhouden voor alle papieren, behalve rekeningen. Die gaan in de andere. En alles dat met belastingen en het huis te maken heeft, gaat in de map die daarvoor is en die redelijk is bijgehouden. Dat moet toch kunnen lukken?

Ook ga ik de werkkamer beneden 'ontmantelen', is het plan. Toch alle administratie naar mijn werkkamer boven. Beneden houden we dan een klein hoekje aan voor een laptop en de drie ordners voor de lopende zaken. De rest van de werkruimte wordt denk ik speelgoed-opslag annex kinderkliederruimte. Het was voorheen bijkeuken, dus betegeld en klaar om te schilderen en kleien.

Grrrrrr, mijn vingers jeuken, ik wil beginnen, maar het frustreert me nu alweer dat ik op nog niet eens 1 % uit kan komen vandaag van alles dat ik wil doen. Iemand tips om me daardoor niet uit het veld te laten slaan?



Pippin, goed man, toets toch gehaald!



En Rouke... ik weet niet, de posting komt me een beetje Astrada-achtig voor...



xx lisa.

bedankt voor de felicitaties



Phien, ik merk dat mijn concentratie nog minder is dan hiervoor. Ik ben ook amper in staat om een verhaal af te maken omdat ik dan alweer aan iets anders denk. Heb ik normaal ook wel maar nu word ik er zelf ook moe van. Het is ook weer een continue wervelstorm van gedachten in mijn hoofd. Ik probeer het maar over me heen te laten komen en er niet te veel in mee te gaan want dan word het piekeren. Toevallig is een vriendinnetje van mij ( met adhd) ook zwanger en die heeft hetzelfde. Ook toename v/d klachten.

Ik heb altijd begrepen dat het juist afneemt, echt balen.



@ lisa, tja hier weinig tips. Je plannen klinken goed dus dat is al een ding. Ik begin zelf eigenlijk altijd impulsief en daar heb ik zelf geen last van. ( mijn vriend wel overigens) Het komt uiteindelijk altijd af, al is het maanden later. Komt omdat ik het wel erg fijn vind om te sjouwen en te ruimen ( in plaats van studeren of werken ) . Als ik troep veroorzaak gooi ik het in een doos of in een leegstaande kamer en trek de deur dicht, probleem opgelost, toch? Maar goed, ik begrijp je probleem wel. Het zorgvuldig plannen en ook uitvoeren van dit soort acties is gewoon erg lastig. Misschien moet je het opdelen in kleinere acties die je ook snel tussendoor kunt doen? Iedere keer een stukje en niet van je zelf verwachten dat je het binnen nu en no-time af hebt?



@ pippin, gefeliciteerd met je voldoende!



@ rouke, volgens mij ben je inmiddels alweer verdwenen van het forum maar ik wil toch nog even reageren: Ik trek de toon van je bericht eerlijk gezegd heel slecht. Vervelend voor je dat het bij jou allemaal niet goed is gelopen maar dit houd niet automatisch in dat jij nu de wijsheid in pacht hebt.

En ja, mijn schildklier is onderzocht en nee daar is niets mis mee.

De naam astrada kwam ook al even bij mij naar boven.....

Bowie, ik heb dus de hele middag Blokken online zitten spelen, pffff, verslavend. Pas om kwart voor vijf ofzo heb ik stofzuiger en poetsdoek ter hand genomen. Niet veel kunnen doen, alleen zuigen en dweilen beneden plus de trap, toen kwamen de kinderen weer thuis.

Morgen verder.



Bij mij is het plannen geen probleem, daar ben ik een kei in. De uitvoering is het punt. Als ik iets overdacht en gepland heb, is het voor mijn gevoel al gebeurd, zeg maar. Het is een grote tegenvaller dat ik er dan daadwerkelijk nog uren praktisch werk in moet steken. Ik ben echt van het beleid en de aansturing, zeg maar. Helaas heb ik thuis geen personeel voor de uitvoering. Ja, mijn man, haha, voor een aantal dingen zoals tuin en klussen enzo. Die stuur ik aan en hij voert ze uit. Maar administratie etc is toch echt mijn pakkie-an. Zou een extern iemand ook niet kunnen doen.

Ik heb mijn werkster ook opgezegd, dat is ook zoiets. Ze was hier net een paar weken. Maar ze kwam afspraken niet goed na en poetste ook niet zo denderend, dus dat was ook niet fijn.

Anyway, ik houd goede hoop, ooit komt het af...

xx lisa.

quote:lisa schreef op 17 mei 2009 @ 22:41:

<knip> Als ik iets overdacht en gepland heb, is het voor mijn gevoel al gebeurd, zeg maar. Het is een grote tegenvaller dat ik er dan daadwerkelijk nog uren praktisch werk in moet steken. Ik ben echt van het beleid en de aansturing, zeg maar. <knip>

haha Lisa, bij mij psies zo. Doet me denken aan toen ik als kind een viool kreeg. Ik had jaren gezeurd dat ik een viool wilde. Toen ik hem kreeg was ik binnen no time en omdat het bleek dat ik het niet zomaar kon, maar eerst heel veel saaie oefeningen moest doen die ook nog eens beroerd klonken door m'n gebrek aan techniek... M'n moeder had me, haar kennende, daar ongetwijfeld wel ongeveer 1000 keer voor gewaarschuwd voor ik het ding kreeg, maar ja, beetje afwezig soms, hoorde toch al vaak niet wat mensen zeiden... en in dit geval wilde ik wss m'n mooie viool-droom ook gewoon niet laten verpesten.



Heb nog een aantal jaren les gehad, maar oefenen (zelfs 5 minuten toen de 'norm' van m'n juf op 45 min per dag kwam te liggen) bleef, hm, nogal moeizaam op z'n minst. Terwijl ik het toen echt het allermooiste instrument vond dat er bestond en bij vioolconcerten helemaal weg kon dromen...



Ik denk dat ik pas sinds een paar jaar een heel klein beetje begin te accepteren dat het vaak niet genoeg is om je dingen in je hoofd voor te stellen (en daarna weer wat anders, en daarna weer wat anders... zo hou je de verveling wel op een afstand); dat je om iets te bereiken ook echt wat moet dóen. En begin ik dat doen/oefenen heeeeeeeel langzaam heeeel soms ook nog wel leuk te vinden. Zoals nu de trainingen met m'n roeiteam. Had ik een paar jaar geleden al snel weer opgegeven, veel te frusterend om steeds nog niet te kunnen wat je eigenlijk wilt... Maar nu heb ik er vaak echt lol in om beter te worden met z'n allen.



Oh ja en met koken/bakken oefen ik ook al heel lang. Maar ook dan volg ik -- om de verveling voor te zijn -- eigenlijk nooit 2x dezelfde procedure. Als ik de ingredienten of de manier van bereiden echt niet ken, volg ik de eerste keer nog heel soms nog een recept, maar de tweede keer wordt het opeens al iets heel anders. De eerste keer wordt het dan ook vaak lekkerder dan de tweede... pas bij de vierde of vijfde keer ontdek ik soms iets wat het ook echt lekkerder maakt dan het originele recept. Maar ook dat herhaal ik vaak niet...



Ik herinner me ook (ik dwaal toch niet af he ) een toneelstukje in het eerste jaar van m'n studententijd op een bonte avond, waarvoor we precies hadden afgesproken wie wat zou zeggen. ik kwam echter op het moment supreme met een hele andere tekst op de proppen. Vonden m'n medespelers helemaal niet leuk, en ik maar vinden dat ze zeurden... Het was toch veel minder saai zo? Die oorspronkelijke tekst hadden we toch min of meer al 'gehad' door hem vantevoren zo uit te kauwen, heel wat anders doen was dan toch veel leuker...? (later nog 'echte stukken' gespeeld, toen heb ik me wel weten in te houden. Maar het spelen van vaste stukken/teksten zal nooit m'n hobby worden)

hallo

ik heb een maand of drie geleden aan mijn psychiater gevraagd(ik zie hem regelmatig ivm depressie, angstklachten)of ik niet eens getest kon worden op adhd of add, omdat ik altijd zo'n last heb van innerlijke onrust/onvrede. heb toen 3 schriftelijke tests gedaan waaruit hij opmaakte dat t goed mogelijk was dat ik t zou kunnen 'hebben'en heeft me toen ritalin voorgeschreven. ben toen gelijk begonnen met 4x 10 mg per dag en voelde me op zich wel oke, niet heel erg speedy in ieder geval. toen zei hij dat ik dan ws. add heb omdat ik anders wel heel druk ervan was geworden. op zich voel ik me nu niet heel veel beter. dus....ja ik weet t niet, zal ik ze door blijven slikken..... of.... iemand hier ervaring mee? groetjes landa

He Landa, da's nog niet zo'n simpele vraag, oef...



Merk je er helemaal niks van? Of verbeteren sommige dingen terwijl andere dingen verslechteren en voel je je daarom per saldo niet beter?



Als je er helemaal niks van merkt, kan het zo zijn dat je dosis nog te laag is om effect te kunnen merken (verschilt erg per persoon hoeveel je van die pillen opneemt en hoe snel je lijf het ook weer afbreekt). Als je ook met een hogere dosis niks blijft merken... slaat het bij jou kennelijk neit aan. Dat kan. Dan kun je evt andere adhd-medicatie gaan proberen, zoals dextro-amfetamine. Of (al wordt dat niet vergoed) strattera oid.



Als je er wel wat van merkt (bv meer rust in je hoofd) maar dat geen verbetering is (bv daardoor inspriatie/crativiteit kwijt terwijl je die in je werk hard nodig hebt ofzo), dan is 't middel gewoon niet goed voor je; dan werkt het wel, maar heb je teveel last vd bijwerkingen om daar profijt bij te hebben.



Hoe dan ook is je psychiater degene die het best moet kunnen beoordelen of je beter een lagere/hogere dosis, een ander verdeelde dosis, een ander middel of helemaal geen stimulantia kunt gebruiken.

Ik vind trouwens wel dat die psychiater rap is met voorschrijven hoor. 3 schriftelijke tests en ook nog alleen ingevuld door jou, niet eens door je ouders / goede vriend ofzo, is niet veel... Is hij wel gespecialiseerd in adhd?



Het schijnt trouwens zo te zijn dat medicatie bij mensen met ADD veel minder vaak aanslaat dan bij mensen met ADHD.



En ritalin je niet speedy maakt wordt tegenwoordig niet meer gezien als een bewijs dat je ADD of ADHD hebt. Dat je er rustig onder blijft kan bv ook samenhangen met de dosis. En ik ken ook supergeorganiseerde niet-adhd-ers die van ritalin toch echt suf en slaperig werden en juist helemaal niet druk!



Verder begon ik (adhd) met medicatie pas echt beter te functioneren op het moment dat ik, met hulp van wat boeken en een coach, ook de structuur in m'n dagen vergrootte. Medicatie alleen is soms wel een voorwaarde om verbetering te krijgen, maar niet het enige wat je daarvoor nodig hebt.



Hoe dan ook, als het zo blijft dat je met medicatie geen duidelijke verbetering merkt... zou ik het vooral niet blijven slikken. Het zijn toch amfetaminen en er zitten ook allerlei medische risico's aan vast, bv op hartritmestoornissen, verhoogde bloeddruk etc. In mijn geval heb ik mét ritalin zoveel minder last van stress (kan beter ontspannen, beter plannen etc) dat ik denk dat het negatieve gezondheidseffect vd ritalin op m'n hart en bloeddruk daarmee iig deels gecompenseerd wordt. Maar als je echt geen verbetering merkt...

hee phien,

dankje voor je uitgebreide reactie! nee ik denk niet dat ik nog lang doorga met ritalin. ik betrap me er op dat ik t blijf nemen omdat t mijn honger stilt. en das natuurlijk geen goede reden he!!! maar de psychiater kent mij al meer dan 1.5 jaar dus schrijft t niet "zomaar"voor. ik gebruik ook efexor, gebruik jij ook nog iets naast de ritalin?

Nee, honger stillen lijkt me geen goede reden.



Maar is het mss een idee om je een keer uitgebreid en grondig op AD(H)D te laten screenen in een instelling die daar in gespecialiseerd is? Mss is ritalin het niet voor jou, maar kan een ander adhd-middel, evt in combinatie met coaching, je wel veel verder helpen. Dat die psychiater je al anderhalf jaar kent betekent nog niet dat 'ie genoeg van adhd afweet om jou op dit gebied goed te kunnen begeleiden...



Nee, ik gebruik niks ernaast. Ik heb voor ik ritalin slikte wel eens een tijd seroxat gebruikt. Ben lang behandeld geweest voor depressie en angsten, die steeds in allerlei vormen weer terug bleven komen en onbehandelbaar leken. Nu blijkt dat die klachten waarschijnlijk het gevolg van adhd waren -- steeds op allerlei gebieden falen terwijl je geen idee hebt waar dat door komt, kan erg depressie- en angstbevorderend zijn. Met de ritalin merk ik hoe dan ook dat m'n depressieve neigingen veel beter te handelen zijn. Het verbetert niet direct m'n stemming, maar het gaat me nu wel veel beter af om goed voor mezelf te zorgen, ontspanning en werk in evenwicht te houden, stress in te perken etc. en daardoor blijft m'n stemming nu waarschijnlijk stabieler.

.

Schoneslaapster, inderdaad alarmpjes laten afgaan. Maar ik herken het, ik ben nu al ruim een half jaar aan de pillen en kom nu pas een beetje tot regelmatig innemen. 's Middags vergat ik het meestal en nu gaat er een alarmpje om vier uur uit mijn telefoon. Helaas kan die telefoon maar een keer per dag een wekker laten afgaan, maar dit scheelt al veel.

Soms ga ik naar boven om een pilletje te pakken, en dan weet ik even later niet meer zeker of ik er nu wel of niet eentje genomen heb, dat is zoiets raars... Om dat te ondervangen moet ik een pillendoosje kopen. Ha, dat schrijf ik NU meteen op en ga dat vandaag halen.

Bij mij heeft de medicatie ook als effect dat ik veel minder trek heb. Dat komt mij wel goed uit, want er moet een kilo of vijftien af. Ik heb van de week weer gemerkt dat het bij mij echt het snoepen bij de tv is. Ik kan niet rustig tv kijken zonder erbij te eten of snoepen. Gelukkig kijk ik de laatste tijd erg weinig, want wat er komt vind ik over het algemeen niks.

Om aan mijn beweging te komen heb ik een postwijk. Op woensdag worden de kratjes met post bij mijn deur gezet en dat moet uiterlijk vrijdagavond bezorgd zijn. Ik moet die post eerst nog sorteren. Dat vind ik héérlijk om bij de tv te doen. Niet bij een serie, maar wel bij een actualiteitenprogramma. En dan heb ik dus ook geen behoefte aan eten.

Was vouwen, ook zo'n heerlijk werkje om te combineren. Eigenlijk zou ik moeten breien, dat is een ideaal iets voor bij de tv. Maar daar ben ik heel slecht in. Ik heb eens een sjaal gebreid, ik had 30 steken opgezet. Soms voelde ik dat het niet klopte en telde de steken, dan waren het er opeens 27. Of 32, hahaha. Die sjaal had dan ook geen rechte lange kant toen-ie klaar was... Daarna heb ik de breipennen maar aan de wilgen gehangen.



Het twijfelen aan de diagnose en de medicatie is iets dat heel veel mensen hier hebben, toch? Ik ook regelmatig. Nu ik mijn pillen redelijk gestructureerd inneem, denk ik toch wel dat het werkt. Ik wil me er wel nog veel meer in gaan verdiepen, maar dat komt er nu niet van. Ik heb wel nagevraagd of concerta vergoed wordt door mijn verzekeraar, maar dat is niet zo. Strattera ook niet.

xx lisa.

Schoneslaapster, als je hyper wordt van die medicatie betekent dat sowieso nog niet dat je geen adhd hebt hoor. 'Hyperactiviteit' staat nl ook als bijwerking vermeld in de bijsluiter. Maar het kan wel betekenen dat een ander medicijn voor jou geschikter is.



Maar waaruit bestaat dat hyperige? Word je in je hoofd en gedrag ook echt drukker of is het meer dat je je 'strak' voelt staan?



Als je van die pillen echt op alle vlakken drukker wordt (dus ook bv sneller praten, meer friemelen, sneller jagende gedachten), dan doet het gewoon precies het omgekeerde van wat het zou moeten doen. En dit spul bouwt niet op in je bloed, op zich moet je direct al kunnen merken of het middel je drukker of juist rustiger maakt. Regelmatiger slikken zal dáár niet zoveel aan veranderen.



Ik werd er iig vanaf het allereerste pilletjes in m'n hoofd, spreektempo en friemel-wise rustiger van. Terwijl ik wél het gevoel had 'strak' te staan; en dat voelde ik ook toen ik de dosis verhoogde en toen ik weer begon met slikken nadat ik een paar dagen had overgeslagen omdat ik ziek was. Als ik regelmatig slik gaat dat gevoel van strak-staan weg, terwijl de rustgevende effecten van het spul blijven.

@Schoneslaapster: je schrijft dat je nu het idee hebt veel sneller op van alles te gaan hyperfocussen, maar is dat echt hyperfocus? Ken je hyperfocus goed van voor je het spul slikte?



Ik merk nl net als jij ook dat ik me met ritalin op alles beter kan concentreren, dus ook op onbelangrijke dingen, en aan die onbelangrijke dingen kan ik dan ook teveel tijd besteden, maar bij mij voelt het toch wel echt anders dan de hyperfocus die ik ken van voor de medicatie. Die ben ik nu helemaal kwijt... helaas, want ik vond het altijd wel een lekker gevoel -- al was het voor m'n omgeving vrij rampzalig...



Als ik hyperfocus is het alsof de wereld om me heen verdwijnt. Ik kan dan ook opeens tien nauw aan elkaar verwante dingen tegelijk doen én perfect overzicht houden (zonder hyperfocus deed ik ook 10 dingen maar verloor ik juist steeds het overzicht; dat heb ik nu ook niet meer). Als ik hyperfocus voelt het alsof ik in de studiestof word gezogen -- gefocust blijven kostte me dan even echt geen enkele moeite, m'n motivatie is absoluut en totaal.



Mét medicatie zit m'n concentratie- en motivatieniveau ergens tussen hyperfocus en m'n normale ongefocustheid in: ik kan me nu prima ergens op concentreren (lijkt daarin op hyperfocus, al is de concentratie lager), maar ik moet me er bij lastiger taken -- studie -- wel echt toe blijven zetten, ik kan er niet meer door meegesleept worden (wijkt daarin af van hyperfocus).



Ik weet niet of je daar wat in herkent?



Mét medicatie kan ik wél 'zomaar' concentratie ergens voor opbregen omdat het 'moet', als ik daarvoor kies. Alleen heb ik nooit wat anders geleerd dan het volgen van m'n impulsen. Als ik geen medicatie slik levert die impulsieve dagindeling me juist winst op; omdat ik m'n concentratie toch niet kan afdwingen kan ik dan maar beter kan profiteren van elk beetje focus dat ik op welk moment dan ook maar krijg.



De eerste maand 'op ritalin' gebruikte ik die toegenomen concentratie 'uit gewoonte' ook voor alles wat maar in me opkwam en voor m'n studieproductiviteit deed het dan ook nog niet zoveel. Sinds een paar weken oefen ik er nu mee om bewuster te kiezen wat ik wil en wat ik moet, en hoe ik dat in een dag kan proppen. Oa door een studieplanning te gebruiken (met dagtaken en een tijdschatting).



En ja het is nog steeds verleidelijk dingen te gaan doen die minder frusterend, saai en/of direct bevredigender zijn dan studeren of huishouden, zoals bv forummen. M'n frustratietolerantie is met die medicatie wel hoger geworden, maar het huishouden en het lezen van studieboeken zijn desondanks niet opeens m'n hobby geworden. Ik maak niet opeens mee dat ik denk, verhip heb ik zomaar de hele middag een uittreksel zitten maken terwijl ik eigenlijk op het viva-forum wilde posten en een vriendin wilde bellen...

Crisis wat een lap tekst!



En nu kies ik ervoor om weer aan de studie te gaan

.

ik heb ook bijna alle symptomen van ADD. Alles valt opeens op zijn plek, waarom ik vroeger zoveel buitengesloten werd, waarom ik geen vriendinnetjes had..

Ook de chaos is een groot probleem, het is voor mij erg moeilijk om mijn kamer bijv op te ruimen, omdat ik telkens weer wordt afgeleid door iets. Vaak is mijn kamer een dag of 2 later weer een gigantische puinhoop.

Het grootste probleem is voor mij denk ik de concentratie, het is echt heel erg moeilijk om te blijven concentreren op wat iemand zegt. Zodra het te langdradig wordt dwalen mijn gedachtes helemaal af. Heel vaak kan ik gewoon niet zeggen wat diegene ook net heeft gezegd.

Mijn vriend heeft overigens ook ADD, maar omdat we nog maar kort een relatie hebben en hij het nog niet tegen me wilde vertellen weet ik dat ook nog maar pas. Dit schijnt best wel zeldzaam te zijn, een add'er die met een add'er een relatie krijgt



Ik wil me zeker laten behandelen, alleen word alles vergoed als je cz basis hebt+aanvullend jongeren met een eigen risico van 650 euro?

op dit moment ben ik student en ik kan het echt niet betalen als het niet vergoed wordt

@ jasminn, volgens mij wordt de hulp vanuit psyq gewoon vergoedt vanuit de AWBZ, dus heeft het niets te maken met je verzekering. Eventuele medicatie weer wel maar dat is vooral als je bijvoorbeeld concerta gaat gebruiken.

Het is nu mei, voordat je de diagnose hebt, ingesteld bent op medicatie ( er wordt volgens mij altijd gestart met Ritalin en dit wordt gewoon vergoed) ben je echt al weer wat maanden verder. Misschien gewoon einde van het jaar je verzekering aanpassen, als het nodig blijkt te zijn? Zo heb ik het toen wel gedaan in ieder geval.



@ lisa, ja het uitvoeren is inderdaad het probleem, maar bij mij vooral bij mijn studie. Bij het klussen in huis en opruimen is het juist omgekeerd. Ik plan eigenlijk niets hierin maar sta dan ineens om 22 uur 'savonds mijn muur groen te verven ( of blauw, of lime, of beige) .

Of ik besluit ineens mijn trapkast op te gaan ruimen een dag voor een tentamen. Gevolg is een huiskamer vol zooi ( want geen zin om het af te maken), niet geleerd voor het tentamen ( dus ga ik ook niet) en een gestresste vriend (want die komt thuis in de zooi).



Mijn vriend denkt vaak dat ik hier wel wat aan kan veranderen, vooral omdat ik er ook wel erg om kan lachen dat ik zo ben. Ik zie er de humor wel van in zeg maar. Hierdoor heeft hij het idee dat ik het niet serieus genoeg neem ( bijvoorbeeld het altijd te laat komen, overal) en niet genoeg mijn best doe om het te veranderen. Het is best lastig om hem uit te leggen dat dit mijn manier is om ermee om te gaan, humor. Daarnaast heeft hij wel een klein beetje gelijk want ook ik ben in staat om te leren van bepaalde situaties waarop het vaak mis gaat.



Nu ben ik dus zwanger en heb gelijk het kleine kamertje leeggehaald. Alle troep eruit, 7 vuilniszakken zooi uit huis, echt een bevrijdend gevoel. Vervolgens begin ik het behang van de muur te trekken Niet handig omdat we net een kwartier ervoor hadden besproken dat we pas na de 20 weken-echo het kamertje gaan behangen ivm de kleur enzo.

Is niet zo fijn om 31/2 maand met een kale betonmuur te zitten zeg maar.......

Ik heb nu dus een paar kale plekjes op de muur, maar kon mezelf nog wel stoppen. Ik ben me steeds bewuster van mijn impulsiviteit en leer dus ook beter om mezelf hierin af te remmen ( helaas vaak wel net te laat.... )



zooooo......lekker lang stuk weer.....

@ schoneslaapster.... spss is idd een *** pakket...sterkte ermee

Wat een hoop herkenbare dingen weer zeg.

Waar ik momenteel erg tegenaan loop is structuur. Daginvulling en dat ook nakomen. En een gebrek aan energie. Ik ben zo moe de hele tijd. Wil het liefste hele tijd slapen.

Ben bijna klaar nu met mijn opleiding tot coach/counselor, het eerste jaar. Moet er nog genoeg aan doen, maar ik DOE het gewoon niet. Zo frustrerend. Ik heb ook totaal geen ritme.

Word beetje gek van mezelf!