Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 25 juli 2007 om 15:54
Ik kamp zelf al lang, eigenlijk vanaf jongs af aan, dat ik concentratieproblemen heb. Mn aandacht ergens volledig op richten is moeilijk voor mij waardoor het automatisch ook moeilijk voor mij is om echt te `genieten´ van dingen. Hierdoor lijk ik ook depressief. Ik gebruik al een paar maanden Prozac. Het is op zich wel rustiger in mn hoofd dus dat ik kalmer overkom als ik er weer eens een zooitje van heb gemaakt e.d. maar echt concentreren lijkt me niet te lukken. Het lijkt net dat mijn hoofd `leeg` is en niet in staat is om ook maar iets tot zich door te laten dringen. Wie herkent dit misschien wat onduidelijke verhaal?
De eerste keer dat ik een jaar geleden naar een psychiater ging kreeg ik meteen Ritalin voorgeschreven omdat de psych erop gokte dat ik misschien weleens ADD zou willen hebben. Ik heb de medicatie gebruikt maar werd er wat duf van en enorm geremd van in mn hoofd. Ook kreeg ik last van reboundverschijnselen. En toen ik stopte met gebruik werd ik extreem somber. Ik weet nu nog steeds niet wat ik moet doe, ik zwem wat rond.Gewoon doorgaan met Prozac en/of Ritalin of een vergelijkbaar middel of iets anders? Ik heb ook een akelig gevoel over psychostimulantia omdat het lichamelijk erg schadelijk is maar ook omdat het psychotisch kan maken.
Ik hoop dat iemand dit begrijpt en iets kan adviseren.
De eerste keer dat ik een jaar geleden naar een psychiater ging kreeg ik meteen Ritalin voorgeschreven omdat de psych erop gokte dat ik misschien weleens ADD zou willen hebben. Ik heb de medicatie gebruikt maar werd er wat duf van en enorm geremd van in mn hoofd. Ook kreeg ik last van reboundverschijnselen. En toen ik stopte met gebruik werd ik extreem somber. Ik weet nu nog steeds niet wat ik moet doe, ik zwem wat rond.Gewoon doorgaan met Prozac en/of Ritalin of een vergelijkbaar middel of iets anders? Ik heb ook een akelig gevoel over psychostimulantia omdat het lichamelijk erg schadelijk is maar ook omdat het psychotisch kan maken.
Ik hoop dat iemand dit begrijpt en iets kan adviseren.
woensdag 25 juli 2007 om 16:12
Ik zou zeggen: Ga toch nog een keertje naar de dokter en laat er eens opnieuw naar kijken. Geef ook aan wat voor klachten je van de medicatie ondervindt! (zegt de leek 
)
Ik ben nu zelf bezig al mijn testresultaten netjes in een bestandje neer te zetten voor het dossier van de huisarts. En er gelijk maar even op aandringen dat ik van hem wel verwacht er serieus mee om te springen!!!
(want het schiet weer eens niet op op het werk... Geen controle van bovenaf en ik zit weer 3/4 van de dag te fierljeppen op internet... ;()
)Ik ben nu zelf bezig al mijn testresultaten netjes in een bestandje neer te zetten voor het dossier van de huisarts. En er gelijk maar even op aandringen dat ik van hem wel verwacht er serieus mee om te springen!!!
(want het schiet weer eens niet op op het werk... Geen controle van bovenaf en ik zit weer 3/4 van de dag te fierljeppen op internet... ;()
vrijdag 27 juli 2007 om 10:17
Goedemorgen hier!
weer even het topic doorgelezen, dus het is weer tijd voor een reactie van mijn kant...
@ Biebeltje --> Die chaos en manier van opruimen zoals jij beschreef, echt herkenbaar! Dat is ook m'n manier van "ordenen". Ook de sauna vind ik vreselijk, hoe kan men dat ontspannend vinden. Zweten doe ik daar niet van de warmte, maar eerder van de nervositeit en het gevoel van "ik moet hier normaal doen en stil zitten".
Ben je trouwens vandaag al naar de huisarts geweest? Ik werd er binnen 10 minuten doorverwezen naar de psych. Heb a.s. week m'n intake-gesprek....
@ Rosanne26 --> De enige tip die ik je kan geven is om eens wat internettesten te doen en die mee te nemen naar de huisarts. Vervolgens een soort van second opinion aanvragen bij de psych. Want zo doorgaan zoals je nu doet houd natuurlijk niemand vol!
Ik heb dus a.s. week m'n intake bij de psych. Best wel spannend!
Heeft er iemand tips om die 1 1/2 uur door te komen, is het handig om wat ingevulde internettesten mee te nemen of een lijstje met dingen waar ik last van heb?
Goed weekend allemaal!
weer even het topic doorgelezen, dus het is weer tijd voor een reactie van mijn kant...
@ Biebeltje --> Die chaos en manier van opruimen zoals jij beschreef, echt herkenbaar! Dat is ook m'n manier van "ordenen". Ook de sauna vind ik vreselijk, hoe kan men dat ontspannend vinden. Zweten doe ik daar niet van de warmte, maar eerder van de nervositeit en het gevoel van "ik moet hier normaal doen en stil zitten".
Ben je trouwens vandaag al naar de huisarts geweest? Ik werd er binnen 10 minuten doorverwezen naar de psych. Heb a.s. week m'n intake-gesprek....
@ Rosanne26 --> De enige tip die ik je kan geven is om eens wat internettesten te doen en die mee te nemen naar de huisarts. Vervolgens een soort van second opinion aanvragen bij de psych. Want zo doorgaan zoals je nu doet houd natuurlijk niemand vol!
Ik heb dus a.s. week m'n intake bij de psych. Best wel spannend!
Heeft er iemand tips om die 1 1/2 uur door te komen, is het handig om wat ingevulde internettesten mee te nemen of een lijstje met dingen waar ik last van heb?
Goed weekend allemaal!
vrijdag 27 juli 2007 om 10:53
Ja, ben vanochtend geweest. Dacht heel slim, ga zo vroeg mogelijk, dan mis je zo min mogelijk werktijd....
Dus ik zat bij de huisarts (nieuwe, dus was er voor de eerste keer) wat dingen op te noemen waar ik last van had, en het ging steeds moeizamer, kwam moeilijk uit mijn woorden totdat uiteindelijk de tranen me over de wangen liepen... En ik probeerde echt zo hard om niet te huilen! Een echte huilbui zat vlak onder de oppervlakte maar kon ik nog net met heel veel pijn en moeite binnen houden tot na het gesprek. Toen heb ik buiten bij kijn fiets en op weg naar huis even heel hard staan huilen. Manlief opgebeld (I need you!!!! ;(), die vroeg nog of hij naar me toe moest komen (ja, liefst wel natuurlijk, maar doe toch maar niet) in plaats van direct naar m'n werk maar eerst even naar huis gegaan om wat te kalmeren, maar het zit me nu nog steeds allemaal erg hoog en de waterlanders staan nog steeds paraat. Dus ik denk dat ik er vandaag maar een kort dagje van maak...
Resultaat: Ik moest maar even contact opnemen met de psycholoog voor een intake gesprek om er samen naar te kijken wat er aan de hand is allemaal en te kijken wat er daarna gaat gebeuren. Maar ik ga dan geen AD(H)D in de mond nemen. Alleen de stellingen van die testen waar ik tegenaan loop allemaal op een rijtje zetten onder het mom: Hier heb ik allemaal last van!
En ik moest maar eens kijken naar "Emotioneel Lichaamswerk". Of ik daar iets mee kon.
Ik snap best dat artsen een beetje huiverig zijn om ergens gelijk een stempel op te plakken. En dat mensen tegenwoordig al zelf een diagnose hebben gesteld aan de hand van internet. Dus vandaar dat ik mijn aanpak met de psycholoog wat aan ga passen. (Ow man, mijn typ dyslexie wordt met de dag erger!!!)
En ik zou dolgraag een weekendje willen relaxen (stelde ze voor dat het goed was af en toe een onthaastdag te nemen), lekkere massages en huidbehandelingen etc. (daar heb ik dan wel weer het geduld voor, als ze lekker aan het friemelen zijn, zolang ze maar iets met me aan het doen zijn). Maar we hebben net een huis gekocht en de auto moet naar de garage en er moet ook wat in dat huis komen te staan etc. dus ik zie even niet in waar we dat geld (en tijd) voor relaxen vandaan halen. Dan zit ik me de hele tijd op te naaien of we er financieel wel aan kunnen, dus dat schiet ook niet op.
Sorry voor mijn lange tekst.... Moet blijkbaar even mijzelf kwijt..
Dus ik zat bij de huisarts (nieuwe, dus was er voor de eerste keer) wat dingen op te noemen waar ik last van had, en het ging steeds moeizamer, kwam moeilijk uit mijn woorden totdat uiteindelijk de tranen me over de wangen liepen... En ik probeerde echt zo hard om niet te huilen! Een echte huilbui zat vlak onder de oppervlakte maar kon ik nog net met heel veel pijn en moeite binnen houden tot na het gesprek. Toen heb ik buiten bij kijn fiets en op weg naar huis even heel hard staan huilen. Manlief opgebeld (I need you!!!! ;(), die vroeg nog of hij naar me toe moest komen (ja, liefst wel natuurlijk, maar doe toch maar niet) in plaats van direct naar m'n werk maar eerst even naar huis gegaan om wat te kalmeren, maar het zit me nu nog steeds allemaal erg hoog en de waterlanders staan nog steeds paraat. Dus ik denk dat ik er vandaag maar een kort dagje van maak...
Resultaat: Ik moest maar even contact opnemen met de psycholoog voor een intake gesprek om er samen naar te kijken wat er aan de hand is allemaal en te kijken wat er daarna gaat gebeuren. Maar ik ga dan geen AD(H)D in de mond nemen. Alleen de stellingen van die testen waar ik tegenaan loop allemaal op een rijtje zetten onder het mom: Hier heb ik allemaal last van!
En ik moest maar eens kijken naar "Emotioneel Lichaamswerk". Of ik daar iets mee kon.
Ik snap best dat artsen een beetje huiverig zijn om ergens gelijk een stempel op te plakken. En dat mensen tegenwoordig al zelf een diagnose hebben gesteld aan de hand van internet. Dus vandaar dat ik mijn aanpak met de psycholoog wat aan ga passen. (Ow man, mijn typ dyslexie wordt met de dag erger!!!)
En ik zou dolgraag een weekendje willen relaxen (stelde ze voor dat het goed was af en toe een onthaastdag te nemen), lekkere massages en huidbehandelingen etc. (daar heb ik dan wel weer het geduld voor, als ze lekker aan het friemelen zijn, zolang ze maar iets met me aan het doen zijn). Maar we hebben net een huis gekocht en de auto moet naar de garage en er moet ook wat in dat huis komen te staan etc. dus ik zie even niet in waar we dat geld (en tijd) voor relaxen vandaan halen. Dan zit ik me de hele tijd op te naaien of we er financieel wel aan kunnen, dus dat schiet ook niet op.
Sorry voor mijn lange tekst.... Moet blijkbaar even mijzelf kwijt..
vrijdag 27 juli 2007 om 10:57
Ow, en ik had een probleem met m'n zelfvertrouwen.... Ja DUH!!!!!! Vertel me eens wat nieuws!!!
Weet je... In theorie weet ik wel hoe zaken zouden moeten. Maar in de praktijk werkt het toch heel anders bij mij, dan kan ik die theorie gewoon niet toepassen... Zelfde: ik weet wel dat ik het niet slecht doe, maar ik geloof mezelf niet.
En nu ben ik vergeten wat ik wilde schrijven...;(
Weet je... In theorie weet ik wel hoe zaken zouden moeten. Maar in de praktijk werkt het toch heel anders bij mij, dan kan ik die theorie gewoon niet toepassen... Zelfde: ik weet wel dat ik het niet slecht doe, maar ik geloof mezelf niet.
En nu ben ik vergeten wat ik wilde schrijven...;(
vrijdag 27 juli 2007 om 11:19
Ben op dreef vandaag 
Bedenk me net: Juist omdat ik me zoveel aantrek van wat mensen van me vinden gedraag ik me continu op een 'sociaal wenselijke' manier (behalve als ik thuis ben dan... dan ben ik soms alles behalve sociaal) waardoor mensen om mij heen mij ervaren 'als ieder andere'.
Ik val in het dagelijks leven niet op door afwijkend gedrag omdat ik me 'sociaal wenselijk' gedraag. Maar ik besef me nu dat ik dat dus eigenlijk helemaal niet ben. Dat ik daardoor mijn eigen ik onderdruk. Nu weet ik absoluut niet wat of wie mijn eigen ik dan eigenlijk wel is, maar goed...
Dat verklaart waarschijnlijk ook mijn continue vermoeidheid omdat ik de hele dag bezig ben een rol te spelen...
Bedenk me net: Juist omdat ik me zoveel aantrek van wat mensen van me vinden gedraag ik me continu op een 'sociaal wenselijke' manier (behalve als ik thuis ben dan... dan ben ik soms alles behalve sociaal) waardoor mensen om mij heen mij ervaren 'als ieder andere'.
Ik val in het dagelijks leven niet op door afwijkend gedrag omdat ik me 'sociaal wenselijk' gedraag. Maar ik besef me nu dat ik dat dus eigenlijk helemaal niet ben. Dat ik daardoor mijn eigen ik onderdruk. Nu weet ik absoluut niet wat of wie mijn eigen ik dan eigenlijk wel is, maar goed...
Dat verklaart waarschijnlijk ook mijn continue vermoeidheid omdat ik de hele dag bezig ben een rol te spelen...
woensdag 1 augustus 2007 om 12:12
Haalloooo....
Hoe is het met jullie allemaal?
Ben zelf nogal ondersteboven van mijn intakegesprek. Die test op de computer vond ik echt onzinnig! De gemiddelde test op internet maakt nog duidelijker waar je last van hebt. Kreeg veel vragen die totaal niet over AD(H)D gingen, maar de meeste gingen over depressieverschijnselen.
Vervolgens na het gesprek en de test met 3 (!) mensen een korte evaluatie gehad. Zij dachten dat het niet zozeer AD(H)D is, maar dat ik mijzelf altijd te hoge verwachtingen opleg, te perfectionistisch ben en mijzelf teveel wegcijfer voor anderen. Dat is soms ook wel het geval, maar daar heb ik geen last van!
Over een aantal weken moet ik weer op gesprek en hebben ze de uitslag...
Zo, ik heb het weer even van me af kunnen schrijven, bedankt!
Hoe is het met jullie allemaal?
Ben zelf nogal ondersteboven van mijn intakegesprek. Die test op de computer vond ik echt onzinnig! De gemiddelde test op internet maakt nog duidelijker waar je last van hebt. Kreeg veel vragen die totaal niet over AD(H)D gingen, maar de meeste gingen over depressieverschijnselen.
Vervolgens na het gesprek en de test met 3 (!) mensen een korte evaluatie gehad. Zij dachten dat het niet zozeer AD(H)D is, maar dat ik mijzelf altijd te hoge verwachtingen opleg, te perfectionistisch ben en mijzelf teveel wegcijfer voor anderen. Dat is soms ook wel het geval, maar daar heb ik geen last van!
Over een aantal weken moet ik weer op gesprek en hebben ze de uitslag...
Zo, ik heb het weer even van me af kunnen schrijven, bedankt!
woensdag 1 augustus 2007 om 12:30
Huh, een evaluatiegesprek? Dat heb ik niet gehad. Da's niet eerlijk.
De werkwijze verschilt dus wel per testende locatie, blijkbaar. Die vragen heb je die zelf in moeten voeren of werden de vragen gesteld en werden jouw antwoorden door de vraagsteller ingevoerd? Bij mij in ieder geval de tweede manier. Er zat nog iemand naast die de intakes zou moeten leren, al leek hij er meer verstand van te hebben dan de ander.
Bij mij werden ook vragen gesteld die over depressies/angststoornissen e.d. gingen. Dat is om een totaal beeld te krijgen vermoed ik.
Was je ook zo ontzettend moe na de intake of ben je alleen van slag omdat niet direct aan AD(H)D gedacht wordt? Vielen de vragen je op zich mee?
Zelf loop ik eigenlijk nog steeds op wolken, omdat mijn man eindelijk toegaf dat mijn problemen niet meer terug te voeren zijn naar mijn incestverleden. Eindelijk is voor hem ook duidelijk dat er iets anders is en dat mijn verleden echt verleden is.
Wat dat betreft zal het me eigenlijk een beetje een worst zijn wat er uit de bus komt. Ik weet dat mijn man wéér compleet achter me staat en bereid is om samen er aan te werken.
De werkwijze verschilt dus wel per testende locatie, blijkbaar. Die vragen heb je die zelf in moeten voeren of werden de vragen gesteld en werden jouw antwoorden door de vraagsteller ingevoerd? Bij mij in ieder geval de tweede manier. Er zat nog iemand naast die de intakes zou moeten leren, al leek hij er meer verstand van te hebben dan de ander.
Bij mij werden ook vragen gesteld die over depressies/angststoornissen e.d. gingen. Dat is om een totaal beeld te krijgen vermoed ik.
Was je ook zo ontzettend moe na de intake of ben je alleen van slag omdat niet direct aan AD(H)D gedacht wordt? Vielen de vragen je op zich mee?
Zelf loop ik eigenlijk nog steeds op wolken, omdat mijn man eindelijk toegaf dat mijn problemen niet meer terug te voeren zijn naar mijn incestverleden. Eindelijk is voor hem ook duidelijk dat er iets anders is en dat mijn verleden echt verleden is.
Wat dat betreft zal het me eigenlijk een beetje een worst zijn wat er uit de bus komt. Ik weet dat mijn man wéér compleet achter me staat en bereid is om samen er aan te werken.
woensdag 1 augustus 2007 om 14:52
Lolotte, dat is dan wel fijn ja, dat je in ieder geval je man weer achter je hebt staan.
Die van mij vindt het nog steeds allemaal maar onzin. Maar als ik een afspraak wilde maken... so be it.
Dus ik op maandag vrolijk opgebeld... zijn die mutsen allemaal met vakantie daar! Verdorie... Zet ik eens gelijk een paar stappen achter elkaar (normaal duurt zoiets dan weer weken tot maanden bij mij), zijn ze er gewoon niet!
Die van mij vindt het nog steeds allemaal maar onzin. Maar als ik een afspraak wilde maken... so be it.
Dus ik op maandag vrolijk opgebeld... zijn die mutsen allemaal met vakantie daar! Verdorie... Zet ik eens gelijk een paar stappen achter elkaar (normaal duurt zoiets dan weer weken tot maanden bij mij), zijn ze er gewoon niet!
woensdag 1 augustus 2007 om 16:38
Hè balen, dat je man het onzin vindt, Biebeltje. Dat nu echt iedereen op vakantie is natuurlijk ook. Maar daar valt weinig aan te doen. Het is vakantietijd en helaas moet je dan geduld proberen te hebben.
Zet alvast een herinnering in je agenda om een tweede poging te wagen! En laat je vooral niet uit het veld slaan als je dan nog niet direct aan de beurt bent. Het is ontzettend druk weet ik uit ervaring. En je moet echt volhouden om dingen voor elkaar te krijgen.
Heeft je man het idee dat er niets aan de hand is, ziet hij niet waar je problemen mee hebt?
Lastig als hij het als onzin af doet.Ik neem aan dat je al met hem hebt proberen te praten. Heb je hem ook al eens iets (op internet) laten lezen over AD(H)D? Testen en symptomen kunnen hem in ieder geval inzicht geven in wat jij voelt en ervaart.
Mijn man is op een gegeven moment er zelf toch maar eens naar gaan kijken. In eerste instantie zag hij het niet bij mij. Maar toen hij wat dingen gelezen had herkende hij me er zeker wel in.
Wat bij ons het grote verschil, denk ik, maakt is dat mijn leven gewoon heel erg veranderd is de afgelopen twee jaar. Van huismoeder ben ik nu een keihard buiten de deur werkende vrouw. En ja, nu valt meer en meer op dat ik dingen niet overzie, te snel op me neem en dat ik in bepaalde dingen overenthousiast ben om vervolgens er niets in te zien waardoor het niet af komt.
Aangezien mijn man me in de 24 jaar dat we samen zijn met veel meer dingen gesteund heeft ben ik blij dat hij er nu gewoon wéér klaar voor staat. Hoewel het hier niet altijd koek en ik soms behoorlijk over hem kan zeuren bof ik toch wel met hem. Ik denk dat een ander het al heel wat jaren geleden voor gezien had gehouden. Aan de andere kant laat het wel zien, iets wat ik nooit zo erg durfde te geloven, is dat ik ook wel een leuk mens dat de moeite waard is moet zijn.
Zet alvast een herinnering in je agenda om een tweede poging te wagen! En laat je vooral niet uit het veld slaan als je dan nog niet direct aan de beurt bent. Het is ontzettend druk weet ik uit ervaring. En je moet echt volhouden om dingen voor elkaar te krijgen.
Heeft je man het idee dat er niets aan de hand is, ziet hij niet waar je problemen mee hebt?
Lastig als hij het als onzin af doet.Ik neem aan dat je al met hem hebt proberen te praten. Heb je hem ook al eens iets (op internet) laten lezen over AD(H)D? Testen en symptomen kunnen hem in ieder geval inzicht geven in wat jij voelt en ervaart.
Mijn man is op een gegeven moment er zelf toch maar eens naar gaan kijken. In eerste instantie zag hij het niet bij mij. Maar toen hij wat dingen gelezen had herkende hij me er zeker wel in.
Wat bij ons het grote verschil, denk ik, maakt is dat mijn leven gewoon heel erg veranderd is de afgelopen twee jaar. Van huismoeder ben ik nu een keihard buiten de deur werkende vrouw. En ja, nu valt meer en meer op dat ik dingen niet overzie, te snel op me neem en dat ik in bepaalde dingen overenthousiast ben om vervolgens er niets in te zien waardoor het niet af komt.
Aangezien mijn man me in de 24 jaar dat we samen zijn met veel meer dingen gesteund heeft ben ik blij dat hij er nu gewoon wéér klaar voor staat. Hoewel het hier niet altijd koek en ik soms behoorlijk over hem kan zeuren bof ik toch wel met hem. Ik denk dat een ander het al heel wat jaren geleden voor gezien had gehouden. Aan de andere kant laat het wel zien, iets wat ik nooit zo erg durfde te geloven, is dat ik ook wel een leuk mens dat de moeite waard is moet zijn.
woensdag 1 augustus 2007 om 17:02
Volgende week hebben ze welgeteld een half uur telefonisch spreekuur, dus maar gelijk proberen te bellen... Als ik dan een afspraak kan plannen (maakt dan niet zo veel uit wanneer) ben ik al lang tevreden.
Ach, manlief ziet wel dat er iets niet lekker zit, maar volgens hem kunnen we dat samen wel aanpakken. Zolang ik maar niet blijf roepen 'alles' op de vraag 'wat er mis is'. Maar ik denk dat er te veel scheef zit om het zelf stap voor stap aan te gaan pakken.
Ik denk ook dat het nu veel sterker en heftiger naar boven komt omdat mijn omgeving eindelijk prima is. Ik heb net een huis gekocht, familie in hetzelfde land, relatie loopt in principe lekker, ik heb een toffe baan... Dus dan is er ineens tijd om naar jezelf te kijken.
Tsja, ik zou hem nog mijn lijst met punten waar ik last van heb voor gaan lezen (lijst is in het Nederlands en dat spreekt en leest hij nog niet). Misschien helpt dat wel...
Hij weet in ieder geval dat ik (over het algemeen) geen plezier heb in seksuele activiteiten (volgens hem ligt dat aan de pil) maar dat ik in mijn hoofd dan altijd met andere dingen bezig ben... Niet leuk voor hem natuurlijk... Maar ik kan er niets aan doen (met mijn disturbed mind
)
Heb het er met mijn oude baas (sinds gisteren) over gehad (hele gebeuren)... Was wel een goed gesprek, maar ja, wat kun je er verder mee? Volgens hem moest ik maar aan yoga gaan doen.
Ach, manlief ziet wel dat er iets niet lekker zit, maar volgens hem kunnen we dat samen wel aanpakken. Zolang ik maar niet blijf roepen 'alles' op de vraag 'wat er mis is'. Maar ik denk dat er te veel scheef zit om het zelf stap voor stap aan te gaan pakken.
Ik denk ook dat het nu veel sterker en heftiger naar boven komt omdat mijn omgeving eindelijk prima is. Ik heb net een huis gekocht, familie in hetzelfde land, relatie loopt in principe lekker, ik heb een toffe baan... Dus dan is er ineens tijd om naar jezelf te kijken.
Tsja, ik zou hem nog mijn lijst met punten waar ik last van heb voor gaan lezen (lijst is in het Nederlands en dat spreekt en leest hij nog niet). Misschien helpt dat wel...
Hij weet in ieder geval dat ik (over het algemeen) geen plezier heb in seksuele activiteiten (volgens hem ligt dat aan de pil) maar dat ik in mijn hoofd dan altijd met andere dingen bezig ben... Niet leuk voor hem natuurlijk... Maar ik kan er niets aan doen (met mijn disturbed mind
)Heb het er met mijn oude baas (sinds gisteren) over gehad (hele gebeuren)... Was wel een goed gesprek, maar ja, wat kun je er verder mee? Volgens hem moest ik maar aan yoga gaan doen.
woensdag 1 augustus 2007 om 17:09
[quote=
quote: Biebeltje reageerde
]
Sauna, heerlijk en rampzalig tegelijk... 2 minuten voelen voor mij aan als minstens een kwartier. Dan moet ik er ook gewoon uit. En dat is niet van de hitte... Je kan daar gewoon helemaal niets... Alleen stilzitten en naar jezelf luisteren. Gruwel!!!
[/quote]Ik lees nog wel zo nu en dan met jullie mee, maar hier moest ik erg om lachen... voor 'jullie' heel vervelend, ik weet het... maar wel erg herkenbaar!
Sauna?? Mijn man (ADHD) gaat er vol goeie moed heen, maar genieten??? Lukt niet!!! Toen we nog niet wisten dat hij ADHD had, ben ik een keer zoooo boos :@geworden op hem in de sauna!! 'doe nou eens normaal, ontspan, relax!!!'. Nu weet ik dat dat echt niet lukt!
quote: Biebeltje reageerde
]
Sauna, heerlijk en rampzalig tegelijk... 2 minuten voelen voor mij aan als minstens een kwartier. Dan moet ik er ook gewoon uit. En dat is niet van de hitte... Je kan daar gewoon helemaal niets... Alleen stilzitten en naar jezelf luisteren. Gruwel!!!
[/quote]Ik lees nog wel zo nu en dan met jullie mee, maar hier moest ik erg om lachen... voor 'jullie' heel vervelend, ik weet het... maar wel erg herkenbaar!
Sauna?? Mijn man (ADHD) gaat er vol goeie moed heen, maar genieten??? Lukt niet!!! Toen we nog niet wisten dat hij ADHD had, ben ik een keer zoooo boos :@geworden op hem in de sauna!! 'doe nou eens normaal, ontspan, relax!!!'. Nu weet ik dat dat echt niet lukt!
woensdag 1 augustus 2007 om 19:18
Lastig voor je, Biebeltje, dat je hem in zijn taal duidelijk moet proberen te maken dat ondanks alles wat nu goed loopt er van alles mis voelt. En inderdaad het zelf stap voor stap proberen uit te vinden is een hele toer en je kunt er ook dingen misschien mee verergeren. Juist omdat je het beiden anders ziet en voelt, zonder duidelijke aanwijzing waarom dat zo is.
Ik hoop voor je dat het snel lukt tussen dat telefonisch spreekuur te komen en dan de eerste stap gezet te hebben. Ook al moet je dan misschien nog wachten dan heb je dat vast achter de rug.
Van mezelf weet ik maar al te goed dat als ik ergens op moet wachten ik al snel denk het dan wel zelf op te knappen. Daar moet ik nu om waken, aangezien jongste nog doorgetest moet worden én ik moet uitvinden wie de hoofdbehandelaar van andere zoon is nu de andere verdwenen blijkt te zijn.
Erg lastig allemaal en normaal zou ik dan al afhaken.
Ik hoop voor je dat het snel lukt tussen dat telefonisch spreekuur te komen en dan de eerste stap gezet te hebben. Ook al moet je dan misschien nog wachten dan heb je dat vast achter de rug.
Van mezelf weet ik maar al te goed dat als ik ergens op moet wachten ik al snel denk het dan wel zelf op te knappen. Daar moet ik nu om waken, aangezien jongste nog doorgetest moet worden én ik moet uitvinden wie de hoofdbehandelaar van andere zoon is nu de andere verdwenen blijkt te zijn.
Erg lastig allemaal en normaal zou ik dan al afhaken.
woensdag 1 augustus 2007 om 19:23
Ik zou er ook niet aan moeten denken om in een sauna te zitten. Vreselijk, stil zitten, zweten en .....niks dus.
Mijn lichaam en geest kunnen zich totaal niet ontspannen. Enige mogelijkheid is om te gaan slapen. En soms lukt ook dat niet eens meer. Daarom slik ik al jaren eens in de drie of vier maanden een dag of twee een slaapmiddel. Als ik dat niet doe pleeg ik ontzettend roofbouw op mijn lichaam.
Tijdens de intake dacht ik daar zelf niet eens aan. Mijn man kwam daar op een gegeven moment mee op de proppen. Voor mij is het zo gewoon om continue onder hoogspanning te staan en regelmatig uitgeput te zijn dat ik er niet eens aan denk. Man ziet dat natuurlijk beter.
Biebeltje, daarom zou ik je toch aanraden om je vriend en iemand die je langer en beter kent mee te nemen als die mogelijjkheid er is. Ondanks dat je zelf heel veel kunt uitleggen ziet hij en die ander je vanuit een ander oogpunt en dat kan een completer beeld geven.
Mijn lichaam en geest kunnen zich totaal niet ontspannen. Enige mogelijkheid is om te gaan slapen. En soms lukt ook dat niet eens meer. Daarom slik ik al jaren eens in de drie of vier maanden een dag of twee een slaapmiddel. Als ik dat niet doe pleeg ik ontzettend roofbouw op mijn lichaam.
Tijdens de intake dacht ik daar zelf niet eens aan. Mijn man kwam daar op een gegeven moment mee op de proppen. Voor mij is het zo gewoon om continue onder hoogspanning te staan en regelmatig uitgeput te zijn dat ik er niet eens aan denk. Man ziet dat natuurlijk beter.
Biebeltje, daarom zou ik je toch aanraden om je vriend en iemand die je langer en beter kent mee te nemen als die mogelijjkheid er is. Ondanks dat je zelf heel veel kunt uitleggen ziet hij en die ander je vanuit een ander oogpunt en dat kan een completer beeld geven.
maandag 6 augustus 2007 om 13:03
Lijkt me inderdaad wel een idee om iemand mee te nemen. Maar denk dat ik de eerste afspraak even alleen ga (is geen doorverwijzing op grond van ADHD, maar gewoon een advies van de huisarts). Dus eerst maar eens bespreken wat zij denken dat er eventueel mis is.
Heb net gebeld met de psychologenpraktijk. Zijn tijdens de vakantie maar 3 x een half uurtje open. Dus kwam uit bespreking, zag de tijd en maar gelijk in de telefoon geklommen.
Ik sta geregistreerd en moet nu wachten op een afspraak (maandje of zo...)
Heb net gebeld met de psychologenpraktijk. Zijn tijdens de vakantie maar 3 x een half uurtje open. Dus kwam uit bespreking, zag de tijd en maar gelijk in de telefoon geklommen.
Ik sta geregistreerd en moet nu wachten op een afspraak (maandje of zo...)
dinsdag 7 augustus 2007 om 16:06
Whoehahahaa, dat dacht ik dus ook vrijwel direct.
Het ziet er allemaal wel gelikt uit, maar het leidt ontzettend af. Zit nu teruluurs te worden van een wapperende mascaraborstel.
Gelukkig ben ik met vier stuiterende kids wel wat gewend, maar toch.
Terwijl ik daarnet met mijn zorgvrager op stap was was er telefoon geweest om de afspraak voor zoon(13) te verzetten van 5 september naar morgenochtend. Mooi dat er gebeld was, want terwijl ik terugbelde kon ik mooi weer even vragen wie zijn nieuwe csaemanager is én vragen wanneer ik nu eens hoor wanneer jongste getest kan worden. Ik was al van plan dat vandaag of morgen te doen, maar zo kon ik het dus niet meer "vergeten".
Ik ben al dagen zo duf als een konijn, maar de drukte in mijn hoofd is er niets minder om. Van mij mag het snel 6 september zijn, dan weet ik waar ik aan toe ben. Én de kids zijn dan weer naar school. Vakantie is leuk hoor, maar als je niet echt weg gaat valt het met zo'n stel stuiterballen niet mee.
Ik vind de smileys wel ontzettend leuk. Je moet er alleen rekening mee houden ze echt direct te plaatsen, anders verschijnen ze allemaal onderaan je bericht.
Het ziet er allemaal wel gelikt uit, maar het leidt ontzettend af. Zit nu teruluurs te worden van een wapperende mascaraborstel.
Gelukkig ben ik met vier stuiterende kids wel wat gewend, maar toch.
Terwijl ik daarnet met mijn zorgvrager op stap was was er telefoon geweest om de afspraak voor zoon(13) te verzetten van 5 september naar morgenochtend. Mooi dat er gebeld was, want terwijl ik terugbelde kon ik mooi weer even vragen wie zijn nieuwe csaemanager is én vragen wanneer ik nu eens hoor wanneer jongste getest kan worden. Ik was al van plan dat vandaag of morgen te doen, maar zo kon ik het dus niet meer "vergeten".
Ik ben al dagen zo duf als een konijn, maar de drukte in mijn hoofd is er niets minder om. Van mij mag het snel 6 september zijn, dan weet ik waar ik aan toe ben. Én de kids zijn dan weer naar school. Vakantie is leuk hoor, maar als je niet echt weg gaat valt het met zo'n stel stuiterballen niet mee.
Ik vind de smileys wel ontzettend leuk. Je moet er alleen rekening mee houden ze echt direct te plaatsen, anders verschijnen ze allemaal onderaan je bericht.
woensdag 8 augustus 2007 om 13:18
Afgelopen weekend ruzie met mijn man gekregen en die is nog niet uitgesproken. Tenminste niet naar zijn zin en hij is nogal een volhouder. Nu moest ik vanochtend vroeg op en dus dacht hij vannacht nog weer te praten....pffff. Hij begrijpt mij niet en ik hem niet en zo werd het dus behoorlijk laat.
Vanochtend retevroeg uit bed om op tijd op de afspraak voor zoon te komen. Nou da's gelukt en we stonden vrij snel weer buiten. Er lag bij de administratie netjes een briefje met de naam van de (waarschijnlijk) nieuwe casemanager van zoon (13) en voor jongste komt een afspraak. Met dan dezelfde casemanager. Alleen moest ik nog even de verwijzing regelen. Euhhh, ik weet dat ik vorige week bij de huisarts was en het erover heb gehad. Maar aangezien ik er met dochter zat en we nogal zaten te giebelen ben ik glad vergeten of ik die nu al wel of niet in huis heb.
Nu woon ik in het centrum van de stad en de afspraak was in Scheveningen. Geen probleem ik had een strippenkaart opzak...tenminste met genoeg strippen voor de heenweg. Probleem! Hoe kom je in de middle of nowhere een strippenkaart? Euh, niet dus.
We zijn dan maar een eind onze kant op gaan wandelen, wat heel gezellig was. En steeds onderweg even gekeken voor een sigarettenzaak o.i.d. om een kaart te kopen. Of de duvel er mee speelde was dat waar ze hem al zouden verkopen steeds onmogelijk vanwege het uitverkocht zijn. De automaat bij een AH deed niet wat ik wilde en zo zijn we tot bijna thuis gelopen.
Mijn hoofd een chaos, want hoe kan ik dat vergeten te controleren. Heb ik nu wel of niet die verwijzing en hoe prop ik alles wat ik moet doen vandaag doen?
Ik moet nu nog naar mijn zorgvrager om haar te douchen en met haar te gaan wandelen. Thuis moet opgeruimd, ik moet papierzaken regelen en nog veel meer.
Eigenlijk heb ik het even helemaal gehad en wil ik liefst slapen. Dat is de enige methode om te ontspannen, rust in mijn kop te krijgen, maar dat gaat er echt niet van komen. Ik weet dus nu al dat er zo weer van alles niet af is, ik dingen kwijt maak doordat ik met mijn hoofd niet bij het opruimen ben.
CHAOS!!!
Ik eet mijn pc op als 6 september gezegd wordt dat ik GEEN ADHD heb.: :
Vanochtend retevroeg uit bed om op tijd op de afspraak voor zoon te komen. Nou da's gelukt en we stonden vrij snel weer buiten. Er lag bij de administratie netjes een briefje met de naam van de (waarschijnlijk) nieuwe casemanager van zoon (13) en voor jongste komt een afspraak. Met dan dezelfde casemanager. Alleen moest ik nog even de verwijzing regelen. Euhhh, ik weet dat ik vorige week bij de huisarts was en het erover heb gehad. Maar aangezien ik er met dochter zat en we nogal zaten te giebelen ben ik glad vergeten of ik die nu al wel of niet in huis heb.
Nu woon ik in het centrum van de stad en de afspraak was in Scheveningen. Geen probleem ik had een strippenkaart opzak...tenminste met genoeg strippen voor de heenweg. Probleem! Hoe kom je in de middle of nowhere een strippenkaart? Euh, niet dus.
We zijn dan maar een eind onze kant op gaan wandelen, wat heel gezellig was. En steeds onderweg even gekeken voor een sigarettenzaak o.i.d. om een kaart te kopen. Of de duvel er mee speelde was dat waar ze hem al zouden verkopen steeds onmogelijk vanwege het uitverkocht zijn. De automaat bij een AH deed niet wat ik wilde en zo zijn we tot bijna thuis gelopen.
Mijn hoofd een chaos, want hoe kan ik dat vergeten te controleren. Heb ik nu wel of niet die verwijzing en hoe prop ik alles wat ik moet doen vandaag doen?
Ik moet nu nog naar mijn zorgvrager om haar te douchen en met haar te gaan wandelen. Thuis moet opgeruimd, ik moet papierzaken regelen en nog veel meer.
Eigenlijk heb ik het even helemaal gehad en wil ik liefst slapen. Dat is de enige methode om te ontspannen, rust in mijn kop te krijgen, maar dat gaat er echt niet van komen. Ik weet dus nu al dat er zo weer van alles niet af is, ik dingen kwijt maak doordat ik met mijn hoofd niet bij het opruimen ben.
CHAOS!!!
Ik eet mijn pc op als 6 september gezegd wordt dat ik GEEN ADHD heb.: :
woensdag 8 augustus 2007 om 13:29
Zo! Kan aan je tekst ook wel zien dat het even chaos is zeg! Hopelijk kunnen jullie de onenigheid snel uitpraten!
Wel fijn dat er nu wat meer duidelijkheid is rondom die casemanagers!
En ja, zul je altijd zien dat je nergens een buskaart kunt kopen... (op de bus zelf kon ook niet?)
Bij ons heeft het gisteren ook even flink geknald zeg!
Man had een paar dagen eerder een glas kapot laten vallen. Lag her en der nog wat glas in de keuken en de jonge kat vond dat wel interessant dus die ging met die kleine stukjes aan de haal. Al een paar keer gevraagd of man dat even op wil ruimen...
Kwam er op neer dat ik dat maar moest doen, want hij ging het eten koken.. Ja? Nou en? Ik wil even ontspannen.
Eigenlijk helemaal geen reden om helemaal uit m'n vel te springen, maar gebeurde dus wel. Baal er zo van... Waarom niet gewoon even dat glas opruimen? Maar hij had het laten vallen, dus dan ruimt hij het ook maar weer op... En dan word ik zo tegendraads...
Word er zo moe van dat ik bij dit soort dingen gelijk ga flippen...
Zit nu al te balen dat mijn PC de hele tijd vastloopt.
Wel fijn dat er nu wat meer duidelijkheid is rondom die casemanagers!
En ja, zul je altijd zien dat je nergens een buskaart kunt kopen... (op de bus zelf kon ook niet?)
Bij ons heeft het gisteren ook even flink geknald zeg!
Man had een paar dagen eerder een glas kapot laten vallen. Lag her en der nog wat glas in de keuken en de jonge kat vond dat wel interessant dus die ging met die kleine stukjes aan de haal. Al een paar keer gevraagd of man dat even op wil ruimen...
Kwam er op neer dat ik dat maar moest doen, want hij ging het eten koken.. Ja? Nou en? Ik wil even ontspannen.
Eigenlijk helemaal geen reden om helemaal uit m'n vel te springen, maar gebeurde dus wel. Baal er zo van... Waarom niet gewoon even dat glas opruimen? Maar hij had het laten vallen, dus dan ruimt hij het ook maar weer op... En dan word ik zo tegendraads...
Word er zo moe van dat ik bij dit soort dingen gelijk ga flippen...
Zit nu al te balen dat mijn PC de hele tijd vastloopt.
donderdag 9 augustus 2007 om 14:18
Nou... Hier moet ik echt aan wennen zo'n nieuw forum. Constant van boven naar beneden scrollen om alle berichten makkelijk te kunnen lezen, en dan is mijn beeldscherm best groot. Dan al die vrolijk gekleurde buttons en Carice hiernaast die mij (en vele anderen) met grote ogen aanstaard.Echt op m'n gemak voel ik me niet zo...
Genoeg daarover...
Las net dat jullie allebei in de clinch lagen met jullie buddy. Echt vervelend hè, zo'n situatie! Soms barst dan echt de bom. Wat mij altijd wel helpt is om het van me af te schrijven en het vervolgens onder het genot van een lekker drankje op de bank of tijdens het avondeten bespreekbaar te maken. Om altijd te eindigen met een lieve en "Wat ben jij stom, maar toch wel lief".
Misschien dat jullie dat allang geprobeerd hebben...
Las ergens anders op dit forum een topic over partners van AD(H)Ders. Best leuk om mee te lezen, zie je gelijk de andere kant van het verhaal.
Maar wat daar eigenlijk een vraag was: Is AD(H)D een volledige stoornis of is het ook een groot deel iemands persoonlijkheid?
Wat vinden jullie daarvan?
Ga weer even verder met werken! Tot de volgende keer,
Genoeg daarover...
Las net dat jullie allebei in de clinch lagen met jullie buddy. Echt vervelend hè, zo'n situatie! Soms barst dan echt de bom. Wat mij altijd wel helpt is om het van me af te schrijven en het vervolgens onder het genot van een lekker drankje op de bank of tijdens het avondeten bespreekbaar te maken. Om altijd te eindigen met een lieve en "Wat ben jij stom, maar toch wel lief".
Misschien dat jullie dat allang geprobeerd hebben...
Las ergens anders op dit forum een topic over partners van AD(H)Ders. Best leuk om mee te lezen, zie je gelijk de andere kant van het verhaal.
Maar wat daar eigenlijk een vraag was: Is AD(H)D een volledige stoornis of is het ook een groot deel iemands persoonlijkheid?
Wat vinden jullie daarvan?
Ga weer even verder met werken! Tot de volgende keer,
donderdag 9 augustus 2007 om 16:56
Even heel kort: In principe wordt je ermee geboren dus in hoeverre je het een karaktertrek kan noemen...
Daarnaast kom je er vaak pas op latere leeftijd achter dat er iets 'mis' is. Je hebt je je hele vroegere leven op een bepaalde manier gedragen dus het lijkt mij erg moeilijk om dan karakter en stoornis uit elkaar te halen. Volgens mij is dat deels ook met elkaar verweven.
Daarnaast kom je er vaak pas op latere leeftijd achter dat er iets 'mis' is. Je hebt je je hele vroegere leven op een bepaalde manier gedragen dus het lijkt mij erg moeilijk om dan karakter en stoornis uit elkaar te halen. Volgens mij is dat deels ook met elkaar verweven.
vrijdag 10 augustus 2007 om 01:44
De storm in Huize Lolotte is gaan liggen. Man heeft de hoop op "sorry" al opgegeven. Valt niet mee twee koppige mensen bij elkaar. Ja, ik kan er ook wt van. Ik heb gister de meeste dingen, in ieder geval alle belangrijke dingen, voor elkaar gekregen. Dat scheelt. We hebben het ook allebei gewoon echt erg druk. Zo komt hij nu net pas thuis, terwijl hij vanochtend om half acht al de deur uit was.
Heb ik net even wat te eten in elkaar geknutseld en gezorgd dat dat er ook nog gezellig uitzag.
Hij werkt zich rot, ik werk nog bij mijn hulpvrager en heb de kids de rest van de dag om me heen. Schoolvakantie is leuk, maar komt dit keer niet zo goed uit. Zeker niet nu jongste zo ontzaglijk druk is. Hij kan geen vijf tellen stil zitten, rustig spelen en ophouden met praten is er al helemaal niet bij.
Van alle bozigheid die hij zich daarmee op de hals heeft gehaald de laatste dagen is zijn zenuwkuchje weer terug.
Of ADHD een stoornis of een karaktertrek is zou ik niet durven zeggen. Daar moet ik eens over nadenken. De laatste dagen denk ik veel aan mijn moeder. Als ik kijk naar hoe ik functioneer dan zie ik veel van haar terug. Het chaotische, ondoordacht ergens in stappen en dan vervolgens het in de soep laten lopen. Maar tegelijkertijd zie ik de moodswings van mijn vader. Die kon ook ineens zo ontzettend boos zijn. Wat het ook is, ik ben duidelijk een kind van mijn ouders.
Heb ik net even wat te eten in elkaar geknutseld en gezorgd dat dat er ook nog gezellig uitzag.
Hij werkt zich rot, ik werk nog bij mijn hulpvrager en heb de kids de rest van de dag om me heen. Schoolvakantie is leuk, maar komt dit keer niet zo goed uit. Zeker niet nu jongste zo ontzaglijk druk is. Hij kan geen vijf tellen stil zitten, rustig spelen en ophouden met praten is er al helemaal niet bij.
Van alle bozigheid die hij zich daarmee op de hals heeft gehaald de laatste dagen is zijn zenuwkuchje weer terug.
Of ADHD een stoornis of een karaktertrek is zou ik niet durven zeggen. Daar moet ik eens over nadenken. De laatste dagen denk ik veel aan mijn moeder. Als ik kijk naar hoe ik functioneer dan zie ik veel van haar terug. Het chaotische, ondoordacht ergens in stappen en dan vervolgens het in de soep laten lopen. Maar tegelijkertijd zie ik de moodswings van mijn vader. Die kon ook ineens zo ontzettend boos zijn. Wat het ook is, ik ben duidelijk een kind van mijn ouders.
vrijdag 10 augustus 2007 om 10:53
Hoi, Ik lees nog met jullie mee! (ben dat topic begonnen dat hier werd genoemd over partners van ADHD'ers).
De bom die barst is helemaal herkenbaar! Wow, wat hadden wij hier een ruzie gister! Niet normaal en erg vervelend ;( !!
Bij ons heeft het enerijds met ADHD te maken... moodswings, lichte depressie, niet uit laten praten, alweer op een ander onderwerp overgaan en daardoor de partner het gevoel te geven dat er niet geluisterd wordt, etc. Door dat laatste punt is het vaak meer eenstrijd wie er gehoord wordt door de ander, dan dat het soms nog daadwerkelijk over een onderwerp gaat. En dan wordt alles zo gecompliceerd, dat ik soms niet eens meer weet waarover de ruzie nou begon!!! Herkenbaar???
Maar de vraag blijft inderdaad: wat is de ADHD en wat niet??
Er zit natuurlijk ook een heel stuk karakter bij en dat samen met mijn karakter (ben ook een lekker vurig persoon ... dat botst soms gigantisch!!
Maar op de vraag terug te komen of ADHD een stoornis is of karaktertrek:
ADHD het is nogal een 'modegrill' (geweest), dus ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen denken dat het een karaktertrek is (niet in dit topic hoor
Als ik mijn eigen man hoor: 'het staat nooit stil in mijn hoofd, er loopt altijd een motortje, daardoor heb ik nooit rust, kan niet tegen veel prikkels daardoor, voelt zich nooit 100% gelukkig, er 'mist' altijd wel iets (lichte depressieve gevoelens: kan ook kenmerkend zijn voor ADHD), stroom over van energie, etcetcetc...
Dan ben ik ervan overtuigd dat het een stoornis is!
Het is het laatste jaar (bijna) dagelijks een gevecht voor hem geweest.
Als ik hem vraag rustiger te doen (vraag ik nu bijna nooit meer hoor, want ik weet dat dat niet gaat), is zijn antwoord: vergelijk me met iemand met 1 been die je vraagt een marathon te lopen.
Dat gaat dus niet. Er is geen sprake van onwil, maar pure onmacht.
Ik zie het dus duidelijk als een stoornis, waarbij je wel reeel moet blijven en kritisch: niet alles is ADHD natuurlijk. Karakter vormt iemand ook!
Hey meiden!! Ik lees hier zo nu en dan mee! Heel knap hoe jullie bezig zijn!!!
Allemaal alle goeds hoor!!! Het is vaak helemaal niet simpel, dus even een kleine hart onder de riem. Toitoitoi!!!!!!!!!!!!!
Groetjes,
Biker
De bom die barst is helemaal herkenbaar! Wow, wat hadden wij hier een ruzie gister! Niet normaal en erg vervelend ;( !!
Bij ons heeft het enerijds met ADHD te maken... moodswings, lichte depressie, niet uit laten praten, alweer op een ander onderwerp overgaan en daardoor de partner het gevoel te geven dat er niet geluisterd wordt, etc. Door dat laatste punt is het vaak meer eenstrijd wie er gehoord wordt door de ander, dan dat het soms nog daadwerkelijk over een onderwerp gaat. En dan wordt alles zo gecompliceerd, dat ik soms niet eens meer weet waarover de ruzie nou begon!!! Herkenbaar???
Maar de vraag blijft inderdaad: wat is de ADHD en wat niet??
Er zit natuurlijk ook een heel stuk karakter bij en dat samen met mijn karakter (ben ook een lekker vurig persoon ... dat botst soms gigantisch!!
Maar op de vraag terug te komen of ADHD een stoornis is of karaktertrek:
ADHD het is nogal een 'modegrill' (geweest), dus ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen denken dat het een karaktertrek is (niet in dit topic hoor
Als ik mijn eigen man hoor: 'het staat nooit stil in mijn hoofd, er loopt altijd een motortje, daardoor heb ik nooit rust, kan niet tegen veel prikkels daardoor, voelt zich nooit 100% gelukkig, er 'mist' altijd wel iets (lichte depressieve gevoelens: kan ook kenmerkend zijn voor ADHD), stroom over van energie, etcetcetc...
Dan ben ik ervan overtuigd dat het een stoornis is!
Het is het laatste jaar (bijna) dagelijks een gevecht voor hem geweest.
Als ik hem vraag rustiger te doen (vraag ik nu bijna nooit meer hoor, want ik weet dat dat niet gaat), is zijn antwoord: vergelijk me met iemand met 1 been die je vraagt een marathon te lopen.
Dat gaat dus niet. Er is geen sprake van onwil, maar pure onmacht.
Ik zie het dus duidelijk als een stoornis, waarbij je wel reeel moet blijven en kritisch: niet alles is ADHD natuurlijk. Karakter vormt iemand ook!
Hey meiden!! Ik lees hier zo nu en dan mee! Heel knap hoe jullie bezig zijn!!!
Allemaal alle goeds hoor!!! Het is vaak helemaal niet simpel, dus even een kleine hart onder de riem. Toitoitoi!!!!!!!!!!!!!
Groetjes,
Biker
