Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
goed bezig! Hoe was t bij de kapper? Vast goed gegaan? !
vrijdag 11 januari 2019 18:10
Ik was best wel gespannen, eenmaal daar vooral in het begin last van angst voor de angst. Ik heb een fitbit en daar kon ik mijn hartslag op zien en die was tussen de 100 en 105. Maar ik bleef rustig, werd ook wel wat afgeleid door gesprek met de kapper. Op een gegeven moment merkte ik dat de spanning wat zakte. En uiteindelijk was mn hartslag zelfs gedaald naar 75 
. Het is allemaal goed gegaan. Dus ik ben blij.
. Het is allemaal goed gegaan. Dus ik ben blij.
vrijdag 11 januari 2019 19:38
Hoi allemaal,
Hier gaat het redelijk. Ik had afgelopen woensdag een drukke dag. Eerst een stuk gewandeld, daarna tussentijds consult bij de psychiater vanwege toename van de klachten. Ik ben geswitcht van psychiater(geen klik), maar mijn nieuwe psychiater heeft vakantie dus kwam ik weer bij mijn oude psychiater. De toename van mijn klachten kon niet door de medicatie komen en vervolgens vroeg hij of dit niet had kunnen wachten tot mijn nieuwe psychiater terug zou zijn. Nou nee dus anders zat ik hier niet. Nu is het afwachten tot mijn nieuwe arts weer terug is. Daarna naar de kapper geweest. (ik herken je angst Evylime!) Als er maar niets gebeurd, als ik maar niet in paniek raakt dat soort gedachten. Gelukkig zijn ze op de hoogte van mijn klachten en was het rustig in de zaak. s' Avonds ben ik voor het eerst naar de volleybal geweest. Was wel leuk, maar desondanks toch de gedachten die maar doorgaan. Ook angstig gevoeld. Ondanks dat ik wel van alles onderneem blijven de klachten aanwezig en kan het niet loslaten. Gisteren 3 uurtjes gewerkt, nou ja meer aanwezig geweest. Dat ging ook wel ok, ook zelf met de auto heen en teruggereden. Maar goed genoeg over mij.
Kaatje71 : Wat fijn dat het wat beter met je gaat afgezien van de lichamelijke klachten dan. Dat je even niet weet waar je het over moet hebben met de therapeut herken ik met name als het beter gaat. Ik wil er dan eigenlijk ook niet mee bezig zijn of over praten omdat ik bang ben dat het dan weer wat oproept.
Evylime: Jij bent ook goed bezig! Zeker het reizen met de trein vind ik echt een prestatie. En wat fijn dat je hier trots op kunt zijn. Ik kan zelf niet trots zijn als ik de dingen heb gedaan die ik eng vind, omdat het gewoon hele normale dingen zijn die ik altijd zonder problemen kon doen.
Hier gaat het redelijk. Ik had afgelopen woensdag een drukke dag. Eerst een stuk gewandeld, daarna tussentijds consult bij de psychiater vanwege toename van de klachten. Ik ben geswitcht van psychiater(geen klik), maar mijn nieuwe psychiater heeft vakantie dus kwam ik weer bij mijn oude psychiater. De toename van mijn klachten kon niet door de medicatie komen en vervolgens vroeg hij of dit niet had kunnen wachten tot mijn nieuwe psychiater terug zou zijn. Nou nee dus anders zat ik hier niet. Nu is het afwachten tot mijn nieuwe arts weer terug is. Daarna naar de kapper geweest. (ik herken je angst Evylime!) Als er maar niets gebeurd, als ik maar niet in paniek raakt dat soort gedachten. Gelukkig zijn ze op de hoogte van mijn klachten en was het rustig in de zaak. s' Avonds ben ik voor het eerst naar de volleybal geweest. Was wel leuk, maar desondanks toch de gedachten die maar doorgaan. Ook angstig gevoeld. Ondanks dat ik wel van alles onderneem blijven de klachten aanwezig en kan het niet loslaten. Gisteren 3 uurtjes gewerkt, nou ja meer aanwezig geweest. Dat ging ook wel ok, ook zelf met de auto heen en teruggereden. Maar goed genoeg over mij.
Kaatje71 : Wat fijn dat het wat beter met je gaat afgezien van de lichamelijke klachten dan. Dat je even niet weet waar je het over moet hebben met de therapeut herken ik met name als het beter gaat. Ik wil er dan eigenlijk ook niet mee bezig zijn of over praten omdat ik bang ben dat het dan weer wat oproept.
Evylime: Jij bent ook goed bezig! Zeker het reizen met de trein vind ik echt een prestatie. En wat fijn dat je hier trots op kunt zijn. Ik kan zelf niet trots zijn als ik de dingen heb gedaan die ik eng vind, omdat het gewoon hele normale dingen zijn die ik altijd zonder problemen kon doen.
zaterdag 12 januari 2019 01:01
Daar ben ik weer, de afgelopen tijd verloopt redelijk rustig qua paniek/angst aanvallen, sinds vorige week gestart met fysiotherapie en ik ben zelfs al 3 keer naar de sportschool geweest na 7 maand tijd (best trots want lichamelijke beweging maakt me vaak bang door de lichamelijke sensaties) alleen was ik er vanavond ook en liep ik op de loopband, standje slak. Alleen gaf de hartslag meter van de loopband ineens 192 hartslag aan, dus daar kon ik wel weer heel erg om gaan malen (nog steeds vraag ik me af of dat gewoon een error was, moet haasft wel)
Maar afgezien dat de paniekaanvallen nu rustig zijn maak ik me nog van tijd tot tijd erg druk om mijn gezondheid en alle lichamelijke kwaaltjes die ik nog heb, dat heeft natuurlijk ook tijd nodig.
Alleen maak ik me nu alweer druk aangezien ik vandaag een röntgenfoto moest laten maken van mijn longen (direct uitgaan van het ergste, en mij daardoor toch weer afwezig zwak gaan voelen, steken op de borst, allemaal spanning natuurlijk)
Maar ik maak stappen en daar ben ik iedergeval heel blij om
Maar afgezien dat de paniekaanvallen nu rustig zijn maak ik me nog van tijd tot tijd erg druk om mijn gezondheid en alle lichamelijke kwaaltjes die ik nog heb, dat heeft natuurlijk ook tijd nodig.
Alleen maak ik me nu alweer druk aangezien ik vandaag een röntgenfoto moest laten maken van mijn longen (direct uitgaan van het ergste, en mij daardoor toch weer afwezig zwak gaan voelen, steken op de borst, allemaal spanning natuurlijk)
Maar ik maak stappen en daar ben ik iedergeval heel blij om
zaterdag 12 januari 2019 20:29
Ik herken maar al te goed de angst voor de angst en jezelf (onbewust) angstig maken door angstige gedachten.
Gaat met mij best oke; mijn pms fase voorlopig weer even achter de rug.
Zondag en vandaag lekker aan het schaatsen geweest in de ijshal met gezin en vandaag met een vriendin.
Ik kijk de laatste tijd regelmatig ASMR filmpjes op YouTube; vooral voor het slapen gaan. Misschien kennen jullie het 'kippevel' gevoel wel als iemand bijv je haar kamt of als iemand iets voor je tekent. Deze sensatie heet ASMR. Je word er heerlijk loom van en het schijnt goed te helpen tegen angst en depressie. Er zijn heel veel filmpjes van op Youtube met verschillende triggers. Het is maar net waar je kippevel
van krijgt. Niet iedereen schijnt er gevoelig voor te zijn maar ben je t wel kan het zeker positief werken!!
Gaat met mij best oke; mijn pms fase voorlopig weer even achter de rug.
Zondag en vandaag lekker aan het schaatsen geweest in de ijshal met gezin en vandaag met een vriendin.
Ik kijk de laatste tijd regelmatig ASMR filmpjes op YouTube; vooral voor het slapen gaan. Misschien kennen jullie het 'kippevel' gevoel wel als iemand bijv je haar kamt of als iemand iets voor je tekent. Deze sensatie heet ASMR. Je word er heerlijk loom van en het schijnt goed te helpen tegen angst en depressie. Er zijn heel veel filmpjes van op Youtube met verschillende triggers. Het is maar net waar je kippevel
van krijgt. Niet iedereen schijnt er gevoelig voor te zijn maar ben je t wel kan het zeker positief werken!!
woensdag 16 januari 2019 09:43
Hé matz. 
Je schrijft dat het het voelt als hormonen maar dat dat nog te vroeg is. Misschien een verkeerde aanname van mij, maar ' stelt t jou gerust' als je weet hoe het komt dat je je minder goed voelt. Dat je er een oorzaak voor heb en er zo toch wat controle over heb?
Ik vraag daar omdat ik dat zelf ook heb, en me daar steeds meer bewust van ben. Ik probeer om dit los te laten. Soms heb je gewoon een mindere dag. Zonder oorzaak, dat probeer ik me vaak voor te houden. Sterkte in elk geval.
Die ASMR filmpjes. .ik heb er een paar bekeken en het is geloof ik niets voor mij. .Maar ik lees dat veel mensen zich er fijn bij voelen dus goed dat t je helpt!
Hoop dat je dag opklaart!
Je schrijft dat het het voelt als hormonen maar dat dat nog te vroeg is. Misschien een verkeerde aanname van mij, maar ' stelt t jou gerust' als je weet hoe het komt dat je je minder goed voelt. Dat je er een oorzaak voor heb en er zo toch wat controle over heb?
Ik vraag daar omdat ik dat zelf ook heb, en me daar steeds meer bewust van ben. Ik probeer om dit los te laten. Soms heb je gewoon een mindere dag. Zonder oorzaak, dat probeer ik me vaak voor te houden. Sterkte in elk geval.
Die ASMR filmpjes. .ik heb er een paar bekeken en het is geloof ik niets voor mij. .Maar ik lees dat veel mensen zich er fijn bij voelen dus goed dat t je helpt!
Hoop dat je dag opklaart!
woensdag 16 januari 2019 18:01
Ik heb precies hetzelfde. Als ik het kan plaatsen kan ik er beter mee omgaan. Hoop nog steeds op die "wonderpil" en dat bijv. een hormoonkuur mij kan helpen om hier door te komen. Hier gaat het nog steeds redelijk, zolang ik maar niet uit huis hoef. Daar ga ik natuurlijk niet in mee en maak elke dag een wandeling. Altijd weer die spanning en dat unheimische gevoel terwijl het elke keer goed gaat. Wanneer houdt dit eens op en kan ik alles weer doen zonder er over na te denken?
woensdag 16 januari 2019 21:40
Ja ik ben ook heel bang. Ik wordt heel snel bang ook. Altijd al geweest, ook als kind. Ik heb ook een angststoornis en kan de aura zien van mensen. Sommige mensen maken me echt bang maar ja. Ik mis echt mijn hondje. Hij kwam altijd tegen me aan knuffelen en dat mis ik. Ik mis ook wel iemand die zegt het komt wel goed. Soms wil ik echt dat ik dood was omdat ik zo bang ben en dat ik niks was. Angst is de ergste emotie vind ik.
.
woensdag 16 januari 2019 22:03
Ik heb ook weer vreselijke last van piekergedachten. Er spelen momenteel wat dingen op het werk waarin ik tegen mijn angsten aan loop. Zo moet onze afdeling deze week naar Amsterdam voor een bijeenkomst maar ik durf niet mee. Het houdt me nachtenlang wakker wat voor smoes ik ga bedenken omdat ik niet iedereen op de afdeling wil vertellen dat ik zo bang ben om te reizen. (De leidinggevende weet er wel van) Maar vandaag had ik een leugentje om bestwil bedacht en later kwam het min of meer uit dat het niet klopte en ik schaamde me zo diep. Kon niets uitbrengen, kreeg het warm en begon helemaal te hyperventileren. Wilde me echt ziek melden toen. ![😞]()
Maar ik ben gebleven. En heb me voorgenomen vanaf nu maar eerlijk te zijn over mijn angsten. Ben nu helemaal kapot omdat ik vannacht geen oog heb dichtgedaan. Ik maak het mezelf zo moeilijk! Hoe gaan jullie daarmee om? Zijn jullie eerlijk over je angsten naar de buitenwereld?
Maar ik ben gebleven. En heb me voorgenomen vanaf nu maar eerlijk te zijn over mijn angsten. Ben nu helemaal kapot omdat ik vannacht geen oog heb dichtgedaan. Ik maak het mezelf zo moeilijk! Hoe gaan jullie daarmee om? Zijn jullie eerlijk over je angsten naar de buitenwereld?
Do you want to be right?
Or happy?
woensdag 16 januari 2019 22:14
Ik ben heel open over mijn angst- en paniekaanvallen en depressieve klachten. Het valt mij op dat iedereen tot nu toe daar goed en begripvol op reageert. Iedereen kent wel iemand met of heeft zelf angst- en of paniekaanvallen. Ik merk dat openheid over de klachten mijn klachten doet verminderen. Ik hoef me niet meer goed/sterk te houden. Ik voel nog steeds wel de spanning maar het slaat minder snel door naar een paniekaanval doordat men op de hoogte is.
donderdag 17 januari 2019 07:09
donderdag 17 januari 2019 08:58
Gizmo en Matz, daar hebben jullie helemaal gelijk in. Maar ik merk dat de schaamte bij mij heel diep zit en dat ik het daardoor verschrikkelijk moeilijk vind om te zeggen. Had als kind vaak ook allerlei angsten en werd daarmee gepest door klasgenoten en sommige leraren vonden dat ik me niet zo moest aanstellen dus dat gevoel is bij mij nog heel sterk aanwezig als ik het moet vertellen aan mensen waar ik niet zo heel veel mee heb zoals bepaalde collega's....
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 17 januari 2019 09:20
donderdag 17 januari 2019 09:46
Vanille wat klinkt je angst en depressie heftig zeg. Heb je op dit moment wel hulp, want als ik lees dat je soms dood wil, dan heeft de angst je wel echt stevig in zijn greep. Soms kom je er zelf niet uit en moet je hulp vragen.
Qua openheid. Op werk ben ik open, maar ik merk wel dat ze in t begin erg hun best deden om me te helpen. Nu blijkt dat na 4 jaar de angst en paniek eigenlijk aanwezig blijven op sommige momenten, merk ik dat het begrip minder wordt. Of misschien is dat mijn eigen gevoel van toch nog schaamte. Want ik schaam me er ook voor. Tegen kennissen ben ik liever niet heel open (denk aan ouders van vrienden van de kinderen). Ik wil liever niet dat t bij vriendjes van mijn kinderen terecht komt. En dat is wel gebeurd in t verleden en ik wil niet dat mijn kinderen erop worden aangesproken. Dus ik ben wat voorzichtiger geworden.
Als ik dan iets benoem zeg ik dat ik last van angst en paniek heb of snel stress . Het woord 'stoornis' vind ik ook zwaar klinken.
Vandaag een mindere dag. Slechte nacht, paniek, duizelig, druk op de weg en ik zit helemaal alleen op werk. ..Dus geen afleiding of iemand om mee te praten. Vandaar dat ik stiekem even forum in mijn werk tijd (door ik nooit een voel me nu al schuldig![🙁]()
)
Succes iedereen
Qua openheid. Op werk ben ik open, maar ik merk wel dat ze in t begin erg hun best deden om me te helpen. Nu blijkt dat na 4 jaar de angst en paniek eigenlijk aanwezig blijven op sommige momenten, merk ik dat het begrip minder wordt. Of misschien is dat mijn eigen gevoel van toch nog schaamte. Want ik schaam me er ook voor. Tegen kennissen ben ik liever niet heel open (denk aan ouders van vrienden van de kinderen). Ik wil liever niet dat t bij vriendjes van mijn kinderen terecht komt. En dat is wel gebeurd in t verleden en ik wil niet dat mijn kinderen erop worden aangesproken. Dus ik ben wat voorzichtiger geworden.
Als ik dan iets benoem zeg ik dat ik last van angst en paniek heb of snel stress . Het woord 'stoornis' vind ik ook zwaar klinken.
Vandaag een mindere dag. Slechte nacht, paniek, duizelig, druk op de weg en ik zit helemaal alleen op werk. ..Dus geen afleiding of iemand om mee te praten. Vandaar dat ik stiekem even forum in mijn werk tijd (door ik nooit een voel me nu al schuldig
)Succes iedereen
vrijdag 18 januari 2019 07:19
Ik werk zelf met maar 5 collega's en we vertellen elkaar best veel. Zij weten van mijn angsten af. Ik ben nl sinds vorig jaar van werk geswitched..ik werkte jaren als doktersassistente/medisch secretaresse in het ziekenhuis en had al tijden dat ik bij vlagen erg hypochondrisch was (ziektevrees). Twee jaar terug werden mijn angsten heviger door pms en kort daarop maakte ik iets heftigs mee met mijn moeder. Ik heb me toen ziekgemeld..
Ik werk nu op een hogeschool als secretarieel medewerker. Bevalt me erg goed!! Mijn collega's weten ervan. Ik noem het geen stoornis, dst klinkt zo 'zwaar'.
Kun je misschien een paar collega's in vertrouwen nemen? Je hoeft het ook niet aan iedereen te vertellen...
En misschien waar je nu tegenaan loopt? Dat je naar Amsterdam gaat en dat je dat erg spannend vindt?
Wat vervelend dat je vroeger niet begrepen werd..en nog steeds zullen sommige mensen er niks van snappen maar ook genoeg wel.
vrijdag 18 januari 2019 07:24
Ik ga zelf een lichtlamp bestellen. Ik heb me er in verdiept en het schijnt niet alleen te helpen tegen winterdepressie maar sowieso tegen een opgewekter humeur, meer energie en het verhoogd je serotonine. Gebruik je een antidepressiva dan kan het de werking ervan versterken dus daar moet je wel om denken en overleggen met je behandelaar.
vrijdag 18 januari 2019 10:06
Zo'n lamp heb ik ook over na zitten denken. M.i. is mijn hoofdprobleem niet een depressie maar meer de angst/onrust die mij beperkt. Hier wordt ik dan wel depressief van. Vanavond weer een paar uurtjes naar mijn werk. Voel me in de ochtend nog steeds nerveus. In de loop van de dag trekt dat weer wat bij, maar zodra ik naar buiten moet/ga neemt de spanning weer toe. Kan niet wachten tot het weer gewoon normaal. Geduld, geduld, geduld. Dat is het toverwoord van deze periode. Ik moet hierbij niet vergeten wat ik allemaal al bereikt heb. Daarom schrijf ik het nogmaals voor mezelf op:
- Ik weer eet goed.
- Ik kook elke dag voor mezelf.
- Ik kan mijn huishouden weer doen.
- Ik kan weer autorijden, wel alleen in de omgeving maar toch.
- Ik heb 2 nieuwe sporten opgepakt.
- Ik heb nieuwe contacten gelegd.
- Ik kan inmiddels weer 3x3 uur werken.
- Gesprekken kunnen weer eens over iets anders gaan dan alleen mijn problemen.
- Ik ga dagelijks naar buiten om een stukje te lopen.
- Ik doe weer zelf mijn boodschappen.
Dat is wel een wereld van verschil met een paar maanden geleden.
Matz laat me even weten wat de lamp voor jou doet als je deze hebt gebruikt. Ben benieuwd.
Kaatje71 hopelijk heb je vandaag een betere dag. Vind dat soort dagen altijd moeilijk, bang voor een terugval. Stiekem forummen is helemaal niet erg. Kun je toch even je verhaal en gevoel kwijt en dat lucht mij altijd wel op.
Engelsedropmetspikkels Evylime hoe gaat het met jullie?
- Ik weer eet goed.
- Ik kook elke dag voor mezelf.
- Ik kan mijn huishouden weer doen.
- Ik kan weer autorijden, wel alleen in de omgeving maar toch.
- Ik heb 2 nieuwe sporten opgepakt.
- Ik heb nieuwe contacten gelegd.
- Ik kan inmiddels weer 3x3 uur werken.
- Gesprekken kunnen weer eens over iets anders gaan dan alleen mijn problemen.
- Ik ga dagelijks naar buiten om een stukje te lopen.
- Ik doe weer zelf mijn boodschappen.
Dat is wel een wereld van verschil met een paar maanden geleden.
Matz laat me even weten wat de lamp voor jou doet als je deze hebt gebruikt. Ben benieuwd.
Kaatje71 hopelijk heb je vandaag een betere dag. Vind dat soort dagen altijd moeilijk, bang voor een terugval. Stiekem forummen is helemaal niet erg. Kun je toch even je verhaal en gevoel kwijt en dat lucht mij altijd wel op.
Engelsedropmetspikkels Evylime hoe gaat het met jullie?
vrijdag 18 januari 2019 15:16
Goed bezig Gizmo! Heel goed ook dat je die verschillen zelf ook opmerkt! Het gaat met kleine stapjes, maar steeds een beetje meer vooruit.
Het gaat met mij wel oke eigenlijk. Had vandaag afspraak bij de psychiater over mijn medicatie. Heb vooral eigenlijk mijn vragen gesteld, en hij adviseerde me om het in ieder geval nog 6 maanden te blijven gebruiken en als het gaat zoals het nu gaat dan na 6 maanden afbouwen. Als het nodig is kan ik altijd nog ophogen.
Mijn motto dit jaar is een beetje: fuck it, ik doe het gewoon. Gisteren vroeg een vriendin of ik zin had om koffie te drinken ergens. En heel even dacht ik: nee dat vind ik eng. En daarna had ik zoiets van: maar ik vind het wel heel leuk, niet teveel nadenken, gewoon doen.
En dat wil ik met bijna alles proberen te doen. Niet teveel nadenken.
Het gaat met mij wel oke eigenlijk. Had vandaag afspraak bij de psychiater over mijn medicatie. Heb vooral eigenlijk mijn vragen gesteld, en hij adviseerde me om het in ieder geval nog 6 maanden te blijven gebruiken en als het gaat zoals het nu gaat dan na 6 maanden afbouwen. Als het nodig is kan ik altijd nog ophogen.
Mijn motto dit jaar is een beetje: fuck it, ik doe het gewoon. Gisteren vroeg een vriendin of ik zin had om koffie te drinken ergens. En heel even dacht ik: nee dat vind ik eng. En daarna had ik zoiets van: maar ik vind het wel heel leuk, niet teveel nadenken, gewoon doen.
En dat wil ik met bijna alles proberen te doen. Niet teveel nadenken.
zaterdag 19 januari 2019 10:57
Wat goed Evylime! !! Echt heel gaaf om te lezen!
Hier niet zo goed. We hadden t laatst over schaamte. Donderdag was ik bij iemand die weet van mijn angst, toen ik via de app wat vervelende berichten kreeg over onze zoon en school. Niets verschrikkelijks, maar wel iets waar ik van slag van raakte. Ik uitte dat en er kwamen tranen (ook door de slechte nachten van eerder die week). Ik kreeg meteen advies ('je moet t je niet zo aantrekken joh') vragen over mijn therapie (want je ben al 3x geweest toch. ..wat doet je therapie hieraan) en natuurlijk tips! Want iedereen kent of heeft een wondermiddel. En dat MOET je gewoon proberen. Doe je dat niet, ja dan is t een beetje je eigen schuld dat je je nog zo voelt.
En ik schaamde me gewoon zo. Ik voelde me zo dom dat ik blijkbaar na al die tijd nog zo snel wankel ben. Maar vooral omdat ik niet kon uiten dat dit niet zomaar op te lossen is door een bezoekje aan een wonder dokter die mijn chakra's recht zet ofzo. Ik liet alles over me heen komen. En probeerde de paniek en angst binnen de perken te houden om te laten zien dat ik echt wel stoer en sterk ben.
En dat ben ik ook, alleen op mijn eigen manier.
Nou sorry voor dit lange misschien bozige verhaal. Ik weet dat de meeste mensen gewoon willen helpen en t beste met me voor hebben, maar soms zit je er gewoon niet op te wachten.
Fijne zaterdag.
Hier niet zo goed. We hadden t laatst over schaamte. Donderdag was ik bij iemand die weet van mijn angst, toen ik via de app wat vervelende berichten kreeg over onze zoon en school. Niets verschrikkelijks, maar wel iets waar ik van slag van raakte. Ik uitte dat en er kwamen tranen (ook door de slechte nachten van eerder die week). Ik kreeg meteen advies ('je moet t je niet zo aantrekken joh') vragen over mijn therapie (want je ben al 3x geweest toch. ..wat doet je therapie hieraan) en natuurlijk tips! Want iedereen kent of heeft een wondermiddel. En dat MOET je gewoon proberen. Doe je dat niet, ja dan is t een beetje je eigen schuld dat je je nog zo voelt.
En ik schaamde me gewoon zo. Ik voelde me zo dom dat ik blijkbaar na al die tijd nog zo snel wankel ben. Maar vooral omdat ik niet kon uiten dat dit niet zomaar op te lossen is door een bezoekje aan een wonder dokter die mijn chakra's recht zet ofzo. Ik liet alles over me heen komen. En probeerde de paniek en angst binnen de perken te houden om te laten zien dat ik echt wel stoer en sterk ben.
En dat ben ik ook, alleen op mijn eigen manier.
Nou sorry voor dit lange misschien bozige verhaal. Ik weet dat de meeste mensen gewoon willen helpen en t beste met me voor hebben, maar soms zit je er gewoon niet op te wachten.
Fijne zaterdag.
zaterdag 19 januari 2019 11:12
Hoi allemaal,
Ik heb helaas een verleden met angstklachten. Veel therapieen gehad en nooit medicatie. Maar er bleven altijd wel kleine klachten onder de oppervlakte. Maar we te handelen. Afgelopen zomer overspannen geraakt door diverse factoren waaronder werk en druk gezin. En boem de angsten waren weer in volle hevigheid terug. Ook een zwaar ijzertekort lichamelijk ook moe.
Slechter slapen en veel angstgedachten. Overal tegenop zien. Gespannen. Huilen. Uiteindelijk met een vaststellingsovereenkomst uit elkaar gegaan en vanaf november thuis. Weer in therapie, mirena spiraal voor de hevige bloedingen. Begonnen met runningtherapie. Merkte wel weer wat verbetering in december. Maar nu gaat het weer minder.
Ik voel me gespannen en heb erg irreele angstgedachten. Vooral de angst dat ik omval en door de gespannenheid in mijn lijf let ik er heel erg op wat ik voel. Het is druk in mn hoofd. Kan mezelf helemaal overpiekeren met mn angsten.
Ik weet t soms even niet hoe ik nu verder moet. Medicijnen? Weer werken? Zou het de hormonen vd Mirena zijn die meespelen?
Van de psych moet ik dingen aangaan ondanks de angst. Dit doe ik wel maar gevolg is dat ik daarna weer zon last heb van spanning.
Ik zoek tips, herkenning en de bevestiging dat het op termijn weer beter gaat.
Ik heb helaas een verleden met angstklachten. Veel therapieen gehad en nooit medicatie. Maar er bleven altijd wel kleine klachten onder de oppervlakte. Maar we te handelen. Afgelopen zomer overspannen geraakt door diverse factoren waaronder werk en druk gezin. En boem de angsten waren weer in volle hevigheid terug. Ook een zwaar ijzertekort lichamelijk ook moe.
Slechter slapen en veel angstgedachten. Overal tegenop zien. Gespannen. Huilen. Uiteindelijk met een vaststellingsovereenkomst uit elkaar gegaan en vanaf november thuis. Weer in therapie, mirena spiraal voor de hevige bloedingen. Begonnen met runningtherapie. Merkte wel weer wat verbetering in december. Maar nu gaat het weer minder.
Ik voel me gespannen en heb erg irreele angstgedachten. Vooral de angst dat ik omval en door de gespannenheid in mijn lijf let ik er heel erg op wat ik voel. Het is druk in mn hoofd. Kan mezelf helemaal overpiekeren met mn angsten.
Ik weet t soms even niet hoe ik nu verder moet. Medicijnen? Weer werken? Zou het de hormonen vd Mirena zijn die meespelen?
Van de psych moet ik dingen aangaan ondanks de angst. Dit doe ik wel maar gevolg is dat ik daarna weer zon last heb van spanning.
Ik zoek tips, herkenning en de bevestiging dat het op termijn weer beter gaat.
zaterdag 19 januari 2019 11:20
Goedemorgen dames!
Ik heb (ook) last van een paniekstoornis sinds een halfjaar. Ik wil graag met jullie meeschrijven! Zelf heb ik erg veel last avn verhoogde spanningen en gedachtes die maar door blijven gaan. Ze stoppen niet, het gaat automatisch en ik word helemaal gek van mezelf. Toen mijn paniekstoornis net begon toen was het wel heftig. Ik kon niet meer eten, ik kon niet meer slapen, ik wilde niet meer leven, elke dag 2 à 3 paniekaanvallen. Niet te doen. Nu 6 maanden later gaaat het beter.
De december maand heb ik ervaren als dankbaar. Dankbaar dat ik mij zo goed heb mogen voelen en het zo gezellig had met mijn vrienden en familie. Alleen nu zit ik weer in een zware dip. Al meer dan een week nu. Ik slaap slechter. Ik heb paniekaanvallen als ik niet voor 12 uur in slaap val. Gedachtes dat het leven geen zin meer heeft. En die gedachtes daar word ik zo ontzettend bang van, pfff. Ik wil wel leven, ik wil gelukkig worden. Hoezo denkt mijn brein opeens dat het geen zin meer heeft?
Het slechte slapen hakt er wel in. Ik gebruik slaapmedicatie voor het slapen, maar dat helpt niet als ik zo in paniek ben. Verder slik ik geen ad en bij nood gebruik ik wel eens een oxazepammetje. Ik heb hulp voor de angstklachten. Maar ik wil ook graag met jullie meepraten voor herkenning en lotgenoten.
X
Linnie
Ik heb (ook) last van een paniekstoornis sinds een halfjaar. Ik wil graag met jullie meeschrijven! Zelf heb ik erg veel last avn verhoogde spanningen en gedachtes die maar door blijven gaan. Ze stoppen niet, het gaat automatisch en ik word helemaal gek van mezelf. Toen mijn paniekstoornis net begon toen was het wel heftig. Ik kon niet meer eten, ik kon niet meer slapen, ik wilde niet meer leven, elke dag 2 à 3 paniekaanvallen. Niet te doen. Nu 6 maanden later gaaat het beter.
De december maand heb ik ervaren als dankbaar. Dankbaar dat ik mij zo goed heb mogen voelen en het zo gezellig had met mijn vrienden en familie. Alleen nu zit ik weer in een zware dip. Al meer dan een week nu. Ik slaap slechter. Ik heb paniekaanvallen als ik niet voor 12 uur in slaap val. Gedachtes dat het leven geen zin meer heeft. En die gedachtes daar word ik zo ontzettend bang van, pfff. Ik wil wel leven, ik wil gelukkig worden. Hoezo denkt mijn brein opeens dat het geen zin meer heeft?
Het slechte slapen hakt er wel in. Ik gebruik slaapmedicatie voor het slapen, maar dat helpt niet als ik zo in paniek ben. Verder slik ik geen ad en bij nood gebruik ik wel eens een oxazepammetje. Ik heb hulp voor de angstklachten. Maar ik wil ook graag met jullie meepraten voor herkenning en lotgenoten.
X
Linnie
zondag 20 januari 2019 08:33
[quote=kaatje71 post_id=29482262 time=1547714786 user_id=211628
Vandaag een mindere dag. Slechte nacht, paniek, duizelig, druk op de weg en ik zit helemaal alleen op werk. ..Dus geen afleiding of iemand om mee te praten. Vandaar dat ik stiekem even forum in mijn werk tijd (door ik nooit een voel me nu al schuldig![🙁]()
)
Succes iedereen
[/quote]
Herkenbaar..als,ik me niet fijn voel vind ik het meestal fijn om wat sociale contacten om me heen te hebben. Dat haalt me weer uit mijn eigen gedachten.
Voel je niet schuldig Kaatje..ik kan me heel goed voorstellen dat het fijn is om het even te delen. Ik doe dat ook wel s hoor, tijdens het werk.
Vandaag een mindere dag. Slechte nacht, paniek, duizelig, druk op de weg en ik zit helemaal alleen op werk. ..Dus geen afleiding of iemand om mee te praten. Vandaar dat ik stiekem even forum in mijn werk tijd (door ik nooit een voel me nu al schuldig
)Succes iedereen
[/quote]
Herkenbaar..als,ik me niet fijn voel vind ik het meestal fijn om wat sociale contacten om me heen te hebben. Dat haalt me weer uit mijn eigen gedachten.
Voel je niet schuldig Kaatje..ik kan me heel goed voorstellen dat het fijn is om het even te delen. Ik doe dat ook wel s hoor, tijdens het werk.
zondag 20 januari 2019 08:45
Kanelly en Linniex welkom!
Je verhaal delen kan echt helpen!
Kanelly ik herken wel wat in jouw verhaal. Ik was ook 5 jaren redelijk 'angst vrij'. Wel dingetjes maar ik had zo mijn maniertjes om ermee om te gaan. Totdat ik 2 jaar geleden veel last kreeg van pms..en dan vooral in de toename van mijn angstklachten. Had t eerst niet door maar ben bij gaan houden wannneer ik me zo rot voelde en dat was dus voor de menstruatie. Na de menstruatie voelde ik me weer 'mezelf' zeg maar. Door een heftige gebeurtenis zakte ik alleen weer helemaal terug in mijn angstoornis. Bij spanningen heb ik ook last van dwang bleeeh.
Ik herken wat je schrijft..het aangaan van je angsten zorgt ook weer voor veel spanning en wellicht weer voor klachten. Teminsten voor mij zijn spanningen juist een trigger waardoor ik me alleen maar rottiger voel. Herken je dat? Ik probeer iets spannends te doen als ik in een goede periode zit (geen pms klachten). Hormonen kunnen echt wel veel invloed hebben op hoe je je voelt.
Je verhaal delen kan echt helpen!
Kanelly ik herken wel wat in jouw verhaal. Ik was ook 5 jaren redelijk 'angst vrij'. Wel dingetjes maar ik had zo mijn maniertjes om ermee om te gaan. Totdat ik 2 jaar geleden veel last kreeg van pms..en dan vooral in de toename van mijn angstklachten. Had t eerst niet door maar ben bij gaan houden wannneer ik me zo rot voelde en dat was dus voor de menstruatie. Na de menstruatie voelde ik me weer 'mezelf' zeg maar. Door een heftige gebeurtenis zakte ik alleen weer helemaal terug in mijn angstoornis. Bij spanningen heb ik ook last van dwang bleeeh.
Ik herken wat je schrijft..het aangaan van je angsten zorgt ook weer voor veel spanning en wellicht weer voor klachten. Teminsten voor mij zijn spanningen juist een trigger waardoor ik me alleen maar rottiger voel. Herken je dat? Ik probeer iets spannends te doen als ik in een goede periode zit (geen pms klachten). Hormonen kunnen echt wel veel invloed hebben op hoe je je voelt.
