Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 17 januari 2020 13:06
Ik reageer ander x tje uitgebreider, maar gelukkig ben ik er nog..ik was zooo bang.
Oxazepam ,en bisoprolol ingenomen(betablokker) en ben gaan slapen. Of nou slapen..ben al vanaf half5 wakker. Nu enorm zweten, wat hartkloppingen en ontzettend moe. Ik moet steeds aan mijn man denken als ik zo een paniekaanval heb...
Bedankt voor je berichtje
vrijdag 17 januari 2020 13:18
Je bent moe, verdrietig, bang: dat geeft hartkloppingen. Probeer goed te ademen vanuit buik, lang uitademen. Dat kan helpen. Kun je iemand bellen, doe dat, voel je niet bezwaard. Dat is ook voor jezelf zorgen, dat verdien je en dat ben je waard. Kan ook een luisterlijn als sensoor zijn, dat is anoniem.
Ik wens je veel liefs toe en blijf hier het vooral van je afschrijven. Iedereen zit hier in een gelijkaardig schuitje. Het zal beter worden, langzaam, maar beter.
Ik wens je veel liefs toe en blijf hier het vooral van je afschrijven. Iedereen zit hier in een gelijkaardig schuitje. Het zal beter worden, langzaam, maar beter.
zaterdag 18 januari 2020 09:49
Lieve Rammie, wat moet dat heftig zijn joh...ook voor je kinderen. Heb je een goed sociaal netwerk?
Wat mij altijd goed helpt bij t in slaap vallen is asmr filmpjes kijken of luisteren. Schrijf hier maar van je af..
Libe, fijn dat de echo goed was! Pas goed op jezelf
Hier begon deze week het 'normale leven' weer na t overlijden van mn schoonmoeder. Ik voelde me nerveus en onrustig...ik pak in situaties die spanning bij me oproepen altijd mn oude angsten vast..hypochondrie..
Laatste paar dagen ging t beter en kon ik ook weer t verdriet voelen.
Ik verlang deze maanden altijd zo naar de lente..
Wat mij altijd goed helpt bij t in slaap vallen is asmr filmpjes kijken of luisteren. Schrijf hier maar van je af..
Libe, fijn dat de echo goed was! Pas goed op jezelf
Hier begon deze week het 'normale leven' weer na t overlijden van mn schoonmoeder. Ik voelde me nerveus en onrustig...ik pak in situaties die spanning bij me oproepen altijd mn oude angsten vast..hypochondrie..
Laatste paar dagen ging t beter en kon ik ook weer t verdriet voelen.
Ik verlang deze maanden altijd zo naar de lente..
maandag 20 januari 2020 10:56
Rammie, ik hoop dat je inmiddels weer een beetje tot rust bent gekomen anders nogmaals sterkte!
Aanstaande zaterdag is de beste vriend van mijn man jarig. Er is dan groot feest. Het feest is meer dan een uur rijden vanaf hier. Er zal een dj komen en er wordt gedanst.
Dit alles vind ik ronduit verschrikkelijk. Mijn man houdt er ook niet van, maar hij voelt zich verplicht om te gaan. Hij wil heel graag dat ik mee ga, maar ik wil niet mee. Aan de andere kant vind ik het ontzettend lullig om hem alleen te laten gaan. Maar ik heb dus geen zin in een avondje afzien. Ik ben bang voor drukke ruimtes met harde muziek. Dat lokt bij mij angst uit en nu ik zwanger ben zit ik daar al helemaal niet op te wachten. Ik wil ook niet al na een half uur gaan omdat ik het niet trek. Dan vestig ik alleen maar de aandacht op mij. Ik wil dus het liefst dat mijn man alleen gaat. Maar dan voel ik mij zo'n spelbreker. Ik blijf hier maar over piekeren en ik word er niet goed van.![😓]()
Wat zouden jullie doen?
Aanstaande zaterdag is de beste vriend van mijn man jarig. Er is dan groot feest. Het feest is meer dan een uur rijden vanaf hier. Er zal een dj komen en er wordt gedanst.
Dit alles vind ik ronduit verschrikkelijk. Mijn man houdt er ook niet van, maar hij voelt zich verplicht om te gaan. Hij wil heel graag dat ik mee ga, maar ik wil niet mee. Aan de andere kant vind ik het ontzettend lullig om hem alleen te laten gaan. Maar ik heb dus geen zin in een avondje afzien. Ik ben bang voor drukke ruimtes met harde muziek. Dat lokt bij mij angst uit en nu ik zwanger ben zit ik daar al helemaal niet op te wachten. Ik wil ook niet al na een half uur gaan omdat ik het niet trek. Dan vestig ik alleen maar de aandacht op mij. Ik wil dus het liefst dat mijn man alleen gaat. Maar dan voel ik mij zo'n spelbreker. Ik blijf hier maar over piekeren en ik word er niet goed van.
Wat zouden jullie doen?
Do you want to be right?
Or happy?
maandag 20 januari 2020 15:41
libe schreef: ↑20-01-2020 10:56Rammie, ik hoop dat je inmiddels weer een beetje tot rust bent gekomen anders nogmaals sterkte!
Aanstaande zaterdag is de beste vriend van mijn man jarig. Er is dan groot feest. Het feest is meer dan een uur rijden vanaf hier. Er zal een dj komen en er wordt gedanst.
Dit alles vind ik ronduit verschrikkelijk. Mijn man houdt er ook niet van, maar hij voelt zich verplicht om te gaan. Hij wil heel graag dat ik mee ga, maar ik wil niet mee. Aan de andere kant vind ik het ontzettend lullig om hem alleen te laten gaan. Maar ik heb dus geen zin in een avondje afzien. Ik ben bang voor drukke ruimtes met harde muziek. Dat lokt bij mij angst uit en nu ik zwanger ben zit ik daar al helemaal niet op te wachten. Ik wil ook niet al na een half uur gaan omdat ik het niet trek. Dan vestig ik alleen maar de aandacht op mij. Ik wil dus het liefst dat mijn man alleen gaat. Maar dan voel ik mij zo'n spelbreker. Ik blijf hier maar over piekeren en ik word er niet goed van.Wat zouden jullie doen?
Nou het gaat nog steeds niet zo; hyperventilatie, hartkloppingen
Hele dagen door,en wat ik net had; mijn zwager belde mij,en op t moment dat ik zijn naam in beeld op tel.zag, kreeg ik hartkloppingen en soort druk op mn borst, buikpijn. We hadden nooit echt contact,nu na t overlijden v mijn man,wel wat meer, maar heb nooit echt een band met hem gehad..Net maar huisarts gebeld,en aan assistente gevraagd..wordt hier zooo moe van.
Maar herkennen jullie dit? Als er een bepaald persoon belt; gelijk buikpijn..hartkloppingen etc.?
Sorry voor t warrige verhaal
@Libe: ik zou niet gaan,als je weet dat het je angst gaat opleveren,dan maar avondje thuis.
maandag 20 januari 2020 15:41
Hoi libe lastig zeg. Drukke ruimte, muziek, dj ik zou er ook niet blij van worden. Maar beste vriend van je man, die heel graag wil dat je mee gaat...
Een paar mogelijke oplossingen:
- aangeven bij jullie vriend dat jullie komen, maar dat jullie kort blijven. Als hij de beste vriend van je man is, weet hij misschien ook wel iets van je klachten en begrijpt hij t vast, zeker met je zwangerschap.
Op t 'feest' (helemaal geen feest) zelf, kun je oordoppen in doen. Zie je bijna niet zitten, geluid wordt mooi gedempt.
- jullie gaan, je boekt een hotel in de buurt en na een uurtje pak je een taxi naar hotel en je man kan blijven. Heb je gelijk een weekendje weg (kost wel even wat geld)
Maar als je t echt niet ziet zitten, mag je altijd zeggen dat je niet wil. Dat je t jammer vindt, maar dat t je teveel kost aan energie en je dat nu niet hebt.
Ik weet van mezelf dat ik me bij dit soort dingen echt gek kan maken. Daarom zou ik een beslissing nemen (zo snel mogelijk) en t dan' afsluiten'. Anders blijft t in je hoofd draaien en piekeren en maken.
Wat je ook beslist, het is goed!
Een paar mogelijke oplossingen:
- aangeven bij jullie vriend dat jullie komen, maar dat jullie kort blijven. Als hij de beste vriend van je man is, weet hij misschien ook wel iets van je klachten en begrijpt hij t vast, zeker met je zwangerschap.
Op t 'feest' (helemaal geen feest) zelf, kun je oordoppen in doen. Zie je bijna niet zitten, geluid wordt mooi gedempt.
- jullie gaan, je boekt een hotel in de buurt en na een uurtje pak je een taxi naar hotel en je man kan blijven. Heb je gelijk een weekendje weg (kost wel even wat geld)
Maar als je t echt niet ziet zitten, mag je altijd zeggen dat je niet wil. Dat je t jammer vindt, maar dat t je teveel kost aan energie en je dat nu niet hebt.
Ik weet van mezelf dat ik me bij dit soort dingen echt gek kan maken. Daarom zou ik een beslissing nemen (zo snel mogelijk) en t dan' afsluiten'. Anders blijft t in je hoofd draaien en piekeren en maken.
Wat je ook beslist, het is goed!
maandag 20 januari 2020 20:34
Hey Kaatje, bedankt voor je reactie en het meedenken! Slimme tip over oordoppen, die heb ik toevallig. Ik ben er nog steeds niet helemaal over uit wat ik ga doen, maar jouw opties gaan zeker helpen om een keuze te maken. Ben een beetje bang dat ik ga afwachten tot de dag zelf en dan afga op hoe ik me voel, maar dat is niet handig want dan blijf ik er over piekeren....fijn dat jij het herkent in elk geval.
Do you want to be right?
Or happy?
maandag 20 januari 2020 20:41
Rammie, jij ook bedankt voor je tip! Ik denk idd dat het ook wel veel van me vraagt, en hoe belangrijk is het nou werkelijk zo'n feest?
Ik herken het gevoel van paniek in plotselinge sociale situaties. Die overvallen me dan en dan krijg ik het ook. Had het laatst ook toen ik mijn buurvrouw onverwacht moest helpen met iets. Vind je het wel fijn dat hij contact met je zoekt of zit je er niet zo op te wachten? Anders zou ik gewoon aangeven dat je het heel goed bedoeld vindt van hem dat hij belt, maar dat je op dit moment even genoeg hebt aan jezelf.
Ik herken het gevoel van paniek in plotselinge sociale situaties. Die overvallen me dan en dan krijg ik het ook. Had het laatst ook toen ik mijn buurvrouw onverwacht moest helpen met iets. Vind je het wel fijn dat hij contact met je zoekt of zit je er niet zo op te wachten? Anders zou ik gewoon aangeven dat je het heel goed bedoeld vindt van hem dat hij belt, maar dat je op dit moment even genoeg hebt aan jezelf.
Do you want to be right?
Or happy?
maandag 20 januari 2020 20:57
Rammie ik denk dat we tegelijk reageerden...
Wat onwijs moeilijk moet dit voor je zijn.
Weet je waarom je die reactie kreeg toen je zwager belde?
Kon de assistente van je huisarts je een beetje helpen? Iets zeggen om je wat te kalmeren?
Ik wou dat ik iets kon zeggen om je je beter te laten voelen, of je raad kon geven of wat dan ook... maar dat kan ik niet. Dus behalve je lezen en je laten weten dat ik met je mee leef, kan ik niet. Schrijf hier van je af, als t je oplucht.
Wat onwijs moeilijk moet dit voor je zijn.
Weet je waarom je die reactie kreeg toen je zwager belde?
Kon de assistente van je huisarts je een beetje helpen? Iets zeggen om je wat te kalmeren?
Ik wou dat ik iets kon zeggen om je je beter te laten voelen, of je raad kon geven of wat dan ook... maar dat kan ik niet. Dus behalve je lezen en je laten weten dat ik met je mee leef, kan ik niet. Schrijf hier van je af, als t je oplucht.
dinsdag 21 januari 2020 07:34
Rammie; ik denk dat je zo'n gevoel krijgt omdat dat veel spanning oplevert. Misschien dat de spanning dat hij belt jou toch (onbewust) veel spanning oplevert en je lichaam dan zo'n reactie geeft.
Ik heb een x gehad toen ik zwanger was en toevallig ook net een nieuwe baan had in t ziekenhuis dat ik per ongeluk de arts het verkeerde dossier had gegegeven. Ik had t gevoel dat ik van mn stokje zou gaan..was gewoon teveel op dat moment (ook door zwschap).
Live; zo herkenbaar zulke situaties. Dat kiezen voor jezelf ook weer niet goed voelt. Luister goed naar je lichaam...nu je zwanger bent is dat gewoon even heel belangrijk.
Ik ga morgen naar de huisarts met iets wat ik al een tijd uitgesteld heb en vind t doodeng...ik vind zoiets zo lastig op één of andere manier. Ben nogal hypochondrisch nl
Ik heb een x gehad toen ik zwanger was en toevallig ook net een nieuwe baan had in t ziekenhuis dat ik per ongeluk de arts het verkeerde dossier had gegegeven. Ik had t gevoel dat ik van mn stokje zou gaan..was gewoon teveel op dat moment (ook door zwschap).
Live; zo herkenbaar zulke situaties. Dat kiezen voor jezelf ook weer niet goed voelt. Luister goed naar je lichaam...nu je zwanger bent is dat gewoon even heel belangrijk.
Ik ga morgen naar de huisarts met iets wat ik al een tijd uitgesteld heb en vind t doodeng...ik vind zoiets zo lastig op één of andere manier. Ben nogal hypochondrisch nl
dinsdag 21 januari 2020 09:32
matz schreef: ↑21-01-2020 07:34Rammie; ik denk dat je zo'n gevoel krijgt omdat dat veel spanning oplevert. Misschien dat de spanning dat hij belt jou toch (onbewust) veel spanning oplevert en je lichaam dan zo'n reactie geeft.
Ik heb een x gehad toen ik zwanger was en toevallig ook net een nieuwe baan had in t ziekenhuis dat ik per ongeluk de arts het verkeerde dossier had gegegeven. Ik had t gevoel dat ik van mn stokje zou gaan..was gewoon teveel op dat moment (ook door zwschap).
Live; zo herkenbaar zulke situaties. Dat kiezen voor jezelf ook weer niet goed voelt. Luister goed naar je lichaam...nu je zwanger bent is dat gewoon even heel belangrijk.
Ik ga morgen naar de huisarts met iets wat ik al een tijd uitgesteld heb en vind t doodeng...ik vind zoiets zo lastig op één of andere manier. Ben nogal hypochondrisch nl
Wat zijn jullie allemaal ontzettend lief
Ik reageer wven hieronder. Gisteren mocht ik bij de huisarts komen; op spoedplek,want oxazepam hielp niet.
Arts heeft me duidelijk uitgelegd dat dit echt door spanning in mn lichaam komt,die zit nu na het plotseling overlijden v kijn man zo hoog,en de mix met mijn angsstoornis,maakt het nog lastiger.
Gisteren was het precies 5mnd geleden dat mijn man was overleden,dus had veel gehuild,en dan dat belletje met de link in mijn hoofd met mijn zwager dat ik nooit een band met hem had, gaf zoveel spanning. Het vage was; ik zag zn naam op telefoon scherm en bammmm gelijkkk hoge hartslag! Zo bizar.
Rust is echt het toverwoord zei de huisarts..vooral bij angsstoornissen..luisteren naar je gevoel,en zeker niet mensen pleasen en grenzen aangeven. Dus ik heb zwager gebeld en uitgelegd, ik zei app voortaan maar.
Misschien warrig geheel geworden. Hoop dat jullie t snappen dames.
Nogmaals bedankt..fijn dat jullie er zijn
❤
woensdag 22 januari 2020 07:25
@Rammie, als het een troost is: het is allemaal herkenbaar. Voor iemand met een angststoornis is dat helaas 'normaal', die hartkloppingen en paniek. En daar word je dan nog banger van. Een trauma, zoals jouw verdriet, kan dat allemaal terug ophalen. Je pakt het goed aan, vind ik. Met de huisarts en dat je jouw grens bij je zwager hebt aangegeven. En later, als het verdriet wat meer een plek heeft, kun je misschien wat grotere stappen nemen. Op jouw tempo!
@Libe, ook herkenbaar en lastig. Want rust is goed, maar vermijden is niet altijd goed. Het kan ook de angst voeden. Heeft je vriend begrip voor je angst? Is het echt geen optie om wel te gaan, maar naar huis te kunnen wanneer jij wilt? Ook al is dat snel?
@matz, je vindt het doodeng en je gaat toch: dat is moedig. You go, girl!
@Libe, ook herkenbaar en lastig. Want rust is goed, maar vermijden is niet altijd goed. Het kan ook de angst voeden. Heeft je vriend begrip voor je angst? Is het echt geen optie om wel te gaan, maar naar huis te kunnen wanneer jij wilt? Ook al is dat snel?
@matz, je vindt het doodeng en je gaat toch: dat is moedig. You go, girl!
woensdag 22 januari 2020 08:38
Je huisarts heeft dit zo mooi gezegd. Voor mij is dit precies hoe je met een angststoornis moet omgaan. Juist omdat wij van nature graag pleasen omdat we anderen niet teleur willen stellen. Heel goed van je dat je aan je zwager hebt aangegeven dat hij je voortaan een appje stuurt!
Laflamande; mijn vriend heeft er wel begrip voor al is het voor hem natuurlijk ook niet altijd makkelijk. Ik geloof dat hij ook wel alleen wil gaan als het moet, maar dat vindt hij niet zo fijn als met mij samen. Ik heb nog steeds geen definitieve beslissing gemaakt, ik ga het er denk ik ook nog een keer met hem over hebben.
Do you want to be right?
Or happy?
woensdag 22 januari 2020 12:59
Matz hoe is t gegaan bij de huisarts? Als t te privé is, hoef je t natuurlik niet te zeggen, maar ik was benieuwd.
En hoe is t met de rest?
Hier eigenlijk wel goed. We hadden zaterdag een etentje en normaal is dat echt aanleiding voor veel piekeren (gaan/ niet gaan etc.), stress en gedoe, maar dit keer 'gewoon' gegaan en zelfs een voor, hoofd en nagerecht genomen.
Helaas wel de halve nacht op t toilet gezeten (toch stress die dan op mijn buik slaat), maar ik had t ervoor over. Gek hoe ik soms dingen vrij makkelijk doe, terwijl diezelfde dingen soms ook voor veel stress en angst zorgen.
En hoe is t met de rest?
Hier eigenlijk wel goed. We hadden zaterdag een etentje en normaal is dat echt aanleiding voor veel piekeren (gaan/ niet gaan etc.), stress en gedoe, maar dit keer 'gewoon' gegaan en zelfs een voor, hoofd en nagerecht genomen.
Helaas wel de halve nacht op t toilet gezeten (toch stress die dan op mijn buik slaat), maar ik had t ervoor over. Gek hoe ik soms dingen vrij makkelijk doe, terwijl diezelfde dingen soms ook voor veel stress en angst zorgen.
donderdag 23 januari 2020 11:12
Ik laat mezelf ook weer even horen. Ga nog even alles bij lezen hoor.
Het gaat hier nog steeds niet zo lekker...
Dacht gisteren dat ik me ietsje beter voelde maar dat is vandaag weer helemaal weg
Wilde net even naar de stad gaan om iets leuks voor mezelf te kopen en ben gewoon omgedraaid..
Liep naar de Bushalte en voelde het eigenlijk al, ben ook ongesteld nu.
Ik stond bij de bushalte en de bus kwam aanrijden en zag die overvolle bus (en een oude bekende) en ben toen omgedraaid.. ik dacht nee, dit gaat me nu echt niet lukken. Sowieso die drukte tegenwoordig ook altijd..
Baal er wel van,.. zit nu op de bank met een cafeïne vrije koffie en stuk chocola met het gevoel van :'Laat maar'
Vind het zo jammer, maar vind winkelen enzo helemaal niet meer leuk, hoop toch echt dat gevoel nog een beetje terug te krijgen hoor, kon daar altijd zo van genieten...
Ben wel met supplementen begonnen, Teunisbloemolie en Vitamine D, hopelijk gaat het helpen. Ook op advies van jou Matz, Maca durfde ik alleen niet goed. Door de angst ook weer bang om iets te slikken.. maar misschien dat dit ook helpt.
Ben er wel een beetje klaar mee om me altijd zo te voelen eigenlijk en dan vooral de ochtenden.
Eind van de middag gaat het vaak ineens beter maar dan is het al te laat om nog naar de stad te gaan of iets anders te doen, zucht...
Het gaat hier nog steeds niet zo lekker...
Dacht gisteren dat ik me ietsje beter voelde maar dat is vandaag weer helemaal weg
Wilde net even naar de stad gaan om iets leuks voor mezelf te kopen en ben gewoon omgedraaid..
Liep naar de Bushalte en voelde het eigenlijk al, ben ook ongesteld nu.
Ik stond bij de bushalte en de bus kwam aanrijden en zag die overvolle bus (en een oude bekende) en ben toen omgedraaid.. ik dacht nee, dit gaat me nu echt niet lukken. Sowieso die drukte tegenwoordig ook altijd..
Baal er wel van,.. zit nu op de bank met een cafeïne vrije koffie en stuk chocola met het gevoel van :'Laat maar'
Vind het zo jammer, maar vind winkelen enzo helemaal niet meer leuk, hoop toch echt dat gevoel nog een beetje terug te krijgen hoor, kon daar altijd zo van genieten...
Ben wel met supplementen begonnen, Teunisbloemolie en Vitamine D, hopelijk gaat het helpen. Ook op advies van jou Matz, Maca durfde ik alleen niet goed. Door de angst ook weer bang om iets te slikken.. maar misschien dat dit ook helpt.
Ben er wel een beetje klaar mee om me altijd zo te voelen eigenlijk en dan vooral de ochtenden.
Eind van de middag gaat het vaak ineens beter maar dan is het al te laat om nog naar de stad te gaan of iets anders te doen, zucht...
donderdag 23 januari 2020 12:10
Ik heb ooit een keer een document ergens gevonden wat angsten en wat er met je lichaam gebeurt heel goed uitlegd. Misschien kan ik dat hier delen als het kan en mag?
Met mij gaat het met ups en downs. Ik doe m'n ding wel maar nu wel met eerst wat spanning vooraf. Zo apart vind ik dat, in 2019 ging het best goed, en nu door december is ineens die balans helemaal in de war ofzo. Gisteren ook weer die twijfels over mn vriend en ik, pff. Terwijl, als ik rationeel nadenk, ik hem helemaal niet kwijt wil. Kan het me niet eens voorstellen. Maar als ik me wat down voel of spanning heb dan zijn die twijfels er ineens.
Ik zie angst ook als een soort 2e persoon. Ik heb bv vanavond een concert en ik zie er best tegenop om eerlijk te zijn. "ik" heb er zin in maar "het", de angst dus, niet. En zo zie ik dat met meerdere dingen. Ook met die twijfels over mn vriend. Ik heb die twijfels niet maar "het" wel. Alleen "het" kan soms zo overtuigend zijn. Pfff. Ben ook maar gestopt met hopen dat t zo snel mogelijk weer beter gaat, het zal wel even duren zolang ik het allemaal maar de tijd geef. Tijd is alles zullen we maar zeggen ookal wens je soms dat we een halfjaar verder zijn haha.
Ik ga zo maar eens richting school, heb een toets bleh. En daarna richting Amsterdam voor het concert. Zal het uiteindelijk vast wel leuk vinden al ben ik op dit moment blij als ik vannacht weer in bed lig haha. Hoe is jullie dag? Ik hoop rustig voor iedereen
Met mij gaat het met ups en downs. Ik doe m'n ding wel maar nu wel met eerst wat spanning vooraf. Zo apart vind ik dat, in 2019 ging het best goed, en nu door december is ineens die balans helemaal in de war ofzo. Gisteren ook weer die twijfels over mn vriend en ik, pff. Terwijl, als ik rationeel nadenk, ik hem helemaal niet kwijt wil. Kan het me niet eens voorstellen. Maar als ik me wat down voel of spanning heb dan zijn die twijfels er ineens.
Ik zie angst ook als een soort 2e persoon. Ik heb bv vanavond een concert en ik zie er best tegenop om eerlijk te zijn. "ik" heb er zin in maar "het", de angst dus, niet. En zo zie ik dat met meerdere dingen. Ook met die twijfels over mn vriend. Ik heb die twijfels niet maar "het" wel. Alleen "het" kan soms zo overtuigend zijn. Pfff. Ben ook maar gestopt met hopen dat t zo snel mogelijk weer beter gaat, het zal wel even duren zolang ik het allemaal maar de tijd geef. Tijd is alles zullen we maar zeggen ookal wens je soms dat we een halfjaar verder zijn haha.
Ik ga zo maar eens richting school, heb een toets bleh. En daarna richting Amsterdam voor het concert. Zal het uiteindelijk vast wel leuk vinden al ben ik op dit moment blij als ik vannacht weer in bed lig haha. Hoe is jullie dag? Ik hoop rustig voor iedereen
donderdag 23 januari 2020 20:28
@yesss, is ook balen. Mijn ochtenden waren (zijn) ook altijd lastiger. Maar kan je uit ervaring vertellen dat het beter kán worden. Jarenlang durfde ik de supermarkt niet meer in. Toen het langzaam beter werd, kon ik dat opeens wel weer. (Heb nog jaren daarna echt genoten van op mijn gemak door de supermarkt kuieren, elke keer weer 
.
@Evylime, het kost inderdaad tijd. En moeite. Hoop dat de toets goed ging en het concert boven verwachting leuk is!
. @Evylime, het kost inderdaad tijd. En moeite. Hoop dat de toets goed ging en het concert boven verwachting leuk is!
zaterdag 25 januari 2020 20:32
Herkenbaar allemaal bovenstaande dingen! Iets willen doen terwijl je angst niet mee werkt.
Ik heb vandaag een slechte dag. Had me vanochtend min of meer voorgenomen om toch naar het feest te gaan, maar helaas kreeg ik daarna een paniekaanval om een stomme onbenullige reden. Ik merkte al dat ik daar de laatste dagen wat gevoelig voor was. Had steeds hyperventilatie en onrust in mijn lijf. Na die paniekaanval is het niet meer goed gekomen. Ik voelde me enorm huilerig, had pijn in mijn hart, maag en buikpijn en ik kreeg constante angst en piekergedachten over mijzelf, over mijn zwangerschap, over het feest waar ik niet heen kan etc...ik voelde me wanhopig. Mijn man heeft me bij mijn ouders neergezet en is alleen gegaan. Ook al weet ik dat het niet raar is dat ik niet mee ga naar het feest, ik voel me er toch op een vreemde manier schuldig om. Omdat het komt door die stomme angsten die ik heb. Mijn man zegt dat ik mezelf zo lang gek maak van angst, totdat ik niets meer kan. Toch zijn er ook goede dagen, waarop ik meer kan dan ik denk. Dus ik denk dat dit gewoon mijn dag niet is.
Ik heb vandaag een slechte dag. Had me vanochtend min of meer voorgenomen om toch naar het feest te gaan, maar helaas kreeg ik daarna een paniekaanval om een stomme onbenullige reden. Ik merkte al dat ik daar de laatste dagen wat gevoelig voor was. Had steeds hyperventilatie en onrust in mijn lijf. Na die paniekaanval is het niet meer goed gekomen. Ik voelde me enorm huilerig, had pijn in mijn hart, maag en buikpijn en ik kreeg constante angst en piekergedachten over mijzelf, over mijn zwangerschap, over het feest waar ik niet heen kan etc...ik voelde me wanhopig. Mijn man heeft me bij mijn ouders neergezet en is alleen gegaan. Ook al weet ik dat het niet raar is dat ik niet mee ga naar het feest, ik voel me er toch op een vreemde manier schuldig om. Omdat het komt door die stomme angsten die ik heb. Mijn man zegt dat ik mezelf zo lang gek maak van angst, totdat ik niets meer kan. Toch zijn er ook goede dagen, waarop ik meer kan dan ik denk. Dus ik denk dat dit gewoon mijn dag niet is.
Do you want to be right?
Or happy?
zondag 26 januari 2020 08:45
Ach Libe, wat naar en dan ook nog een schuldgevoel. Wat je man zegt, is logisch vanuit zijn standpunt - hij heeft dan ook geen angststoornis. Dan lijkt het net alsof je jezelf gek maakt, jezelf even bij elkaar kunt rapen en door je angst heen gaan. Maar zo werkt dat niet. Of ja, met begeleiding, hele kleine stappen en soms medicatie. Maar niet zomaar even.
Voel je niet schuldig alsjeblieft. Je had het je voorgenomen, dat is al een eerste kleine stap. Nu niet gelukt, een volgende keer misschien wel. Het is een ziekte, zo mag je het echt zien, met een buikgriep had je ook niet gekund.
Zie het inderdaad als een slechte dag. Koester de goede. Hoop dat vandaag zo'n goede is.
Voel je niet schuldig alsjeblieft. Je had het je voorgenomen, dat is al een eerste kleine stap. Nu niet gelukt, een volgende keer misschien wel. Het is een ziekte, zo mag je het echt zien, met een buikgriep had je ook niet gekund.
Zie het inderdaad als een slechte dag. Koester de goede. Hoop dat vandaag zo'n goede is.
zondag 26 januari 2020 11:42
Och meis, zo herkenbaar, maar voel je ajb niet schuldig. We maken kleine stapjes. Ik probeer laatste tijd elke dag een halfuur te wandelen,en merk echt dat dat me goed doet. En tijdens t wandelen let ik op mn ademhaling(ook omdat ik enorm hyperventileer).libe schreef: ↑25-01-2020 20:32Herkenbaar allemaal bovenstaande dingen! Iets willen doen terwijl je angst niet mee werkt.
Ik heb vandaag een slechte dag. Had me vanochtend min of meer voorgenomen om toch naar het feest te gaan, maar helaas kreeg ik daarna een paniekaanval om een stomme onbenullige reden. Ik merkte al dat ik daar de laatste dagen wat gevoelig voor was. Had steeds hyperventilatie en onrust in mijn lijf. Na die paniekaanval is het niet meer goed gekomen. Ik voelde me enorm huilerig, had pijn in mijn hart, maag en buikpijn en ik kreeg constante angst en piekergedachten over mijzelf, over mijn zwangerschap, over het feest waar ik niet heen kan etc...ik voelde me wanhopig. Mijn man heeft me bij mijn ouders neergezet en is alleen gegaan. Ook al weet ik dat het niet raar is dat ik niet mee ga naar het feest, ik voel me er toch op een vreemde manier schuldig om. Omdat het komt door die stomme angsten die ik heb. Mijn man zegt dat ik mezelf zo lang gek maak van angst, totdat ik niets meer kan. Toch zijn er ook goede dagen, waarop ik meer kan dan ik denk. Dus ik denk dat dit gewoon mijn dag niet is.
Mijn tip ook; MAGNESIUM Tauraat en huisarts zei ook VALERIAAN!!! Echt waar..slik t nu bijna een maand (magnesium tauraat)en voel me beter. Ik had het helemaal uitgezocht,welke er bij een angsstoornis past,zelfs uur aan de lijn gezeten met een orthomoleculair. Weet je baat t niet..
Fijne zondag iedereen,ik ga wandelen..zonnetje is er
rammie wijzigde dit bericht op 26-01-2020 12:02
Reden: Spelfouten en aangevuld
Reden: Spelfouten en aangevuld
0.71% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 08:58
Dankjewel voor jullie lieve reacties. Gisteren ging het gelukkig alweer wat beter. De zon scheen hier ook en dat is altijd goed voor mijn humeur. Heb nog steeds veel buikpijn, maar het heeft er denk ik mee te maken dat mijn darmen van slag zijn door de zwangerschap.
Goed dat je bent gaan wandelen Rammie! Ik slik ook elke dag magnesium en valeriaan slikte ik ook, maar helaas mag ik de valeriaan pillen niet meer gebruiken in de zwangerschap. Ik drink het nu af en toe in thee vorm (niet te sterk).
Goed dat je bent gaan wandelen Rammie! Ik slik ook elke dag magnesium en valeriaan slikte ik ook, maar helaas mag ik de valeriaan pillen niet meer gebruiken in de zwangerschap. Ik drink het nu af en toe in thee vorm (niet te sterk).
Do you want to be right?
Or happy?
maandag 27 januari 2020 13:27
maandag 27 januari 2020 21:03
Ik reageer morgen. Niet echt in staat vandaag.
Heb vandaag een dag van: ‘vele mensen verlaten me, voel me eenzaam’.
Mijn beste vriendin wil niet echt meer afspreken in verband dat ze op haar zelf wil richten.
Ben veel mensen ‘verloren’ door mijn angststoornis en dit doet mij ook weer pijn? Dates, vriendinnen... net alsof mensen mij niet meer zien staan.
Iemand herkenbaar? Tips?
Ondanks gaat het wel beter kwa angststoornis. Mijn beste vriendin nam me overal mee naar toe, gezellig uitjes, elkaars zorgen delen: daarom raakt me dit.
Heb vandaag een dag van: ‘vele mensen verlaten me, voel me eenzaam’.
Mijn beste vriendin wil niet echt meer afspreken in verband dat ze op haar zelf wil richten.
Ben veel mensen ‘verloren’ door mijn angststoornis en dit doet mij ook weer pijn? Dates, vriendinnen... net alsof mensen mij niet meer zien staan.
Iemand herkenbaar? Tips?
Ondanks gaat het wel beter kwa angststoornis. Mijn beste vriendin nam me overal mee naar toe, gezellig uitjes, elkaars zorgen delen: daarom raakt me dit.
