Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 19 februari 2020 om 07:25
Ik heb sinds ik 'n keer op een homo viel een enorm goeie gaydar gekregen. Enkel bij mannen overigens, bij vrouwen valt dat me meestal nooit op.impala schreef: ↑18-02-2020 23:47Zit het kunnen dat hij zelf ook autist is? Of iemand heel close tot hem? Het gebeurt niet vaak dat mensen het herkennen bij vrouwen die redelijk normaal functioneren en een gewone baan hebben. Al heeft dat traject waar hij van wist hem natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toch.. It takes one to know one. Heel vaak dan. Ik heb bv totaal geen gaydar, zeker niet bij vrouwen, maar autisten pik ik er zó uit.
Autisten herken ik ook nog niet erg goed.
woensdag 19 februari 2020 om 08:19
Ik was het al bijna vergeten, maar maandag kwam de ziekenhuis rekening. Het was boven 3000 euro. Gelukkig heb ik een hospitalisatie verzekering want anders was het 7000 euro. Maar het blijft veel geld voor iets wat ik liever niet had meegemaakt.
Ook had ik nog iets op Twitter. Ik post daar wel eens rond dingen met autisme die er verschijnen. Zo is er persoon waar ik al meer dan jaar dingen post en likes krijg vrij vaak. Maar vorige week ging het over gebarsten scherm bij haar. Gepost dat het wel goedkomt en ze het wel kunnen maken. En dat ze niet droevig moest zijn. Ik heb dan sorry gepost, en gezegd dat ze wel droevig mag zijn na aantal posts zonder likes. Ik weet niet wat ik moet denken ben ook niet geblokt. Misschien beeld ik het me in en had ik niet sorry moeten zeggen. Het kan zo moeilijk zijn. Ik weet dat ze dat soort dingen niet graag heeft zeggen hoe te voelen. Maar het is moeilijk was ik geblokt of aanvaarde ze de excuses dan wist ik wat ik moest doen. Ik wilde ook enkel maar haar gerustellen dat het wel te maken was. Maar nu is het vreemd al zal negeren ook wel betekenen dat ik best niet meer reageer denk ik. Op die manier snap ik weer waarom ik liever zwijg, communiceren kan zo complex zijn. Voor je het weet doe je iets verkeerd. Ik zit er wel mee. Vroeger was het simpeler gewoon heel de dag zwijgen en geen gedoe. Maar meer kan ik niet doen dan sorry, ik zal de gevolgen moeten dragen. En nooit meer kunnen posten op inhoudelijk de post die ik het beste vind.
Ook had ik nog iets op Twitter. Ik post daar wel eens rond dingen met autisme die er verschijnen. Zo is er persoon waar ik al meer dan jaar dingen post en likes krijg vrij vaak. Maar vorige week ging het over gebarsten scherm bij haar. Gepost dat het wel goedkomt en ze het wel kunnen maken. En dat ze niet droevig moest zijn. Ik heb dan sorry gepost, en gezegd dat ze wel droevig mag zijn na aantal posts zonder likes. Ik weet niet wat ik moet denken ben ook niet geblokt. Misschien beeld ik het me in en had ik niet sorry moeten zeggen. Het kan zo moeilijk zijn. Ik weet dat ze dat soort dingen niet graag heeft zeggen hoe te voelen. Maar het is moeilijk was ik geblokt of aanvaarde ze de excuses dan wist ik wat ik moest doen. Ik wilde ook enkel maar haar gerustellen dat het wel te maken was. Maar nu is het vreemd al zal negeren ook wel betekenen dat ik best niet meer reageer denk ik. Op die manier snap ik weer waarom ik liever zwijg, communiceren kan zo complex zijn. Voor je het weet doe je iets verkeerd. Ik zit er wel mee. Vroeger was het simpeler gewoon heel de dag zwijgen en geen gedoe. Maar meer kan ik niet doen dan sorry, ik zal de gevolgen moeten dragen. En nooit meer kunnen posten op inhoudelijk de post die ik het beste vind.
woensdag 19 februari 2020 om 08:39
Zijn moeder werkt met moeilijke jongeren en hij vindt zelf dat hij goed door mensen heen kan kijken.impala schreef: ↑18-02-2020 23:47Zit het kunnen dat hij zelf ook autist is? Of iemand heel close tot hem? Het gebeurt niet vaak dat mensen het herkennen bij vrouwen die redelijk normaal functioneren en een gewone baan hebben. Al heeft dat traject waar hij van wist hem natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toch.. It takes one to know one. Heel vaak dan. Ik heb bv totaal geen gaydar, zeker niet bij vrouwen, maar autisten pik ik er zó uit.
Maar die jongeren, da's dan weer zo'n extreme categorie, die associatie zou ik echt niet willen
woensdag 19 februari 2020 om 08:42
Spike, ik lees je stukje over harder worden, maar ook weer niet te. Ik herken je strubbelingen zo goed.
Voor jezelf opkomen is belangrijk, en het kan best dat anderen daar aan moeten wennen maar dat is dan maar zo. Uiteindelijk wennen ze inderdaad aan wie je bent, dat komt heus in orde. Maar dat jij meer voor jezelf opkomt, zorgt er ook voor dat jíj daar iets positiefs aan over houdt. Win win eigenlijk.
Voor jezelf opkomen is belangrijk, en het kan best dat anderen daar aan moeten wennen maar dat is dan maar zo. Uiteindelijk wennen ze inderdaad aan wie je bent, dat komt heus in orde. Maar dat jij meer voor jezelf opkomt, zorgt er ook voor dat jíj daar iets positiefs aan over houdt. Win win eigenlijk.
woensdag 19 februari 2020 om 08:48
Green, hoe is het gesprek gegaan?
Diva, lukt het om een beetje ritme te krijgen? Lijkt me een rotfase waar je nu in zit.
Kwebbeltje, snap ik helemaal, lange teksten. Maar wellicht is dat iets wat bij 'ons' hoort? Ik ben heel zorgvuldig in mijn teksten en ja, ook breedsprakig, omdat er steeds meer zijtakken in mijn gedachten opkomen waar ik het dan óók nog over wil hebben, haha.
Pplakke, sterkte met alles, en bedenk: je kunt niet anders dan dóórgaan, dus doe dat dan ook maar.
Hoe gaat het met je opa?
Diva, lukt het om een beetje ritme te krijgen? Lijkt me een rotfase waar je nu in zit.
Kwebbeltje, snap ik helemaal, lange teksten. Maar wellicht is dat iets wat bij 'ons' hoort? Ik ben heel zorgvuldig in mijn teksten en ja, ook breedsprakig, omdat er steeds meer zijtakken in mijn gedachten opkomen waar ik het dan óók nog over wil hebben, haha.
Pplakke, sterkte met alles, en bedenk: je kunt niet anders dan dóórgaan, dus doe dat dan ook maar.
Hoe gaat het met je opa?
woensdag 19 februari 2020 om 09:02
Dat heb ik bij vlagen ook. Zeker als ik erg druk ben in mijn hoofd. En nu je midden in dat diagnostisch onderzoek zit kan ik me heel erg goed voorstellen dat dat extra energie kost waardoor je je nu extreem moe voelt. Het weer zit natuurlijk ook niet echt mee...GreenLadyFern schreef: ↑18-02-2020 17:38Ik ben erg moe. ... Daarna loop ik leeg en moet ik gaan liggen, forummen of een simpel youtubefilmpje kijken. Moe, misselijk hoofdpijn. Dan weer een aantal uren opladen.
Is dit iets wat jullie herkennen? Zo ja, hoe ga je er mee om?
Vooral de hoofdpijn en soms migraine brengt me van slag. Ben tot niks in staat, ik weet niet hoe lang het gaat duren dus heel mijn planning klopt niet meer.
Ik lag ook bijna ieder weekend plat van de hoofdpijn. Ben er voor naar de huisarts geweest. Heb ook een tijdje een hoofdpijnkalender bijgehouden. Uiteindelijk door de neuroloog een medicijn voorgeschreven gekregen en sindsdien eigenlijk geen hoofdpijn meer.
woensdag 19 februari 2020 om 09:07
@ Femke, Ik denk dat zo lang je werkgever je niet anders gaat behandelen, je er helemaal niks mee hoeft (of moet willen).
Ik ben zelf heel open over mijn diagnose. Juist om duidelijk uit te kunnen leggen waar mijn kwaliteiten zitten en hoe ik het beste werk (niet dat ik dan altijd benoem dat ik een autisme diagnose heb hoor).
En soms kom je er in zo'n gesprek achter dat iemand er ook ervaring mee heeft, of je op een andere manier kan steunen met advies of begrip.
Dan blijkt dat we toch allemaal maar mensen zijn met allemaal onze eigen sores...
Nu werk ik wel in een omgeving met een relatief hoog aantal mensen met autisme (al dan niet gediagnosticeerd) of ander, soms wat typisch gedrag. Dat scheelt natuurlijk ook wel...
Ik ben zelf heel open over mijn diagnose. Juist om duidelijk uit te kunnen leggen waar mijn kwaliteiten zitten en hoe ik het beste werk (niet dat ik dan altijd benoem dat ik een autisme diagnose heb hoor).
En soms kom je er in zo'n gesprek achter dat iemand er ook ervaring mee heeft, of je op een andere manier kan steunen met advies of begrip.
Dan blijkt dat we toch allemaal maar mensen zijn met allemaal onze eigen sores...
Nu werk ik wel in een omgeving met een relatief hoog aantal mensen met autisme (al dan niet gediagnosticeerd) of ander, soms wat typisch gedrag. Dat scheelt natuurlijk ook wel...
woensdag 19 februari 2020 om 11:29
@femke09 Naar het schijnt word het afwachten met pijnstilling. Het kan dagen of maanden duren volgens mijn vader. 2 jaar geleden had hij eens open wonden aan teen. En toen wilden ze die afzetten. Maar is toen niet gebeurd hij wilde niet en toen is het genezen heel traag, terwijl dokters zeker waren dat die teen dood was. Zijn broer had eerder ook zo iets. Zijn voet hadden ze afgezet, en dan nadien been en dan was hij dood. En die broer was jonger.
Zelf ga ik maar door omdat zelfmoord iets is waar ik niet toe in staat ben zal ik maar zeggen. Maar toch kijk ik ik uit naar de dag dat ik er niet meer ben. Hoewel rondlopen met bloedende stoelgang was ook soort zelfmoord. Want ik had het kunnen zeggen voor ik neerviel want voelde al langer dat het goed mis was die week. Dus op die manier ben ik er wel toe instaat hoewel het dan een natuurlijke dood zou zijn.
Zelf ga ik maar door omdat zelfmoord iets is waar ik niet toe in staat ben zal ik maar zeggen. Maar toch kijk ik ik uit naar de dag dat ik er niet meer ben. Hoewel rondlopen met bloedende stoelgang was ook soort zelfmoord. Want ik had het kunnen zeggen voor ik neerviel want voelde al langer dat het goed mis was die week. Dus op die manier ben ik er wel toe instaat hoewel het dan een natuurlijke dood zou zijn.
donderdag 20 februari 2020 om 09:22
De laatste tijd blijft het voor mij fout lopen op het werk. Er is ginds ook veel verandert (grote klant erbij, nieuwe werkuren, enige collega heeft ontslag genomen, wederom een machine defect), dus ergens geloof ik dat het niet geheel aan mezelf ligt.
Al een week in ziekteverlof, bezig met vacatures te bekijken en sollicitatiebrieven op te stellen, wilt mijn huisarts nu dat ik een nieuw diagnosetraject inga om te bekijken of er meer speelt dan ASS omdat ze bij opnames vijftien jaar geleden ook vermoedens hadden van schizofrenie en een bipolaire stoornis.
Voor het eerst sprak ze nu ook over permanent arbeidsongeschikt.
Dat laatste valt slecht bij mij omdat ik er te weinig kennis van heb en me enorme zorgen maak over de financiële implicaties hiervan. Enerzijds zou een definitieve afkeuring voor gemoedsrust zorgen, maar anderzijds heb ik altijd veel en hard gewerkt en zou ik het liefst gewoon aan de slag blijven; alleen lukt het momenteel niet.
Het lastigste is nog het gevoel geen controle meer te hebben over wat er gebeurd, alsof ik niet anders meer kan dan anderen laten beslissen wat er moet gebeuren.
Al een week in ziekteverlof, bezig met vacatures te bekijken en sollicitatiebrieven op te stellen, wilt mijn huisarts nu dat ik een nieuw diagnosetraject inga om te bekijken of er meer speelt dan ASS omdat ze bij opnames vijftien jaar geleden ook vermoedens hadden van schizofrenie en een bipolaire stoornis.
Voor het eerst sprak ze nu ook over permanent arbeidsongeschikt.
Dat laatste valt slecht bij mij omdat ik er te weinig kennis van heb en me enorme zorgen maak over de financiële implicaties hiervan. Enerzijds zou een definitieve afkeuring voor gemoedsrust zorgen, maar anderzijds heb ik altijd veel en hard gewerkt en zou ik het liefst gewoon aan de slag blijven; alleen lukt het momenteel niet.
Het lastigste is nog het gevoel geen controle meer te hebben over wat er gebeurd, alsof ik niet anders meer kan dan anderen laten beslissen wat er moet gebeuren.
zaterdag 22 februari 2020 om 15:48
@ Femke: wat raar dat jouw werkgever dat zo even tijdens een praatje in de gang aan jou vraagt. Zolang je gewoon goed functioneert, lijkt me dat het niet uit hoeft te maken. Maar ik zou er zelf ook niet blij mee zijn dat hij het zo te weten krijgt.
Ik ben nog steeds bezig met alles in kaart te brengen met de psycholoog. Ze wil nu, voorafgaand aan de diagnostiek (testen enzo), eerst een gesprek met mijn ouders erbij plannen, voor de ontwikkelingsanamnese. Ouders vinden het goed, maar psych werkt daar maar één dag en die dag is voor mijn ouders vanwege de afstand (2,5 uur enkele reis) en hun werk heel onhandig. Ze zegt dat ze mee wil denken, maar ze doet dat niet door aan die ene dag vast te blijven houden. Komende week even knopen doorhakken, want zo vind ik het ook niks. 'We laten het even bezinken.' Daar kan ik niks mee.
Verder heb ik binnenkort een slaaponderzoek om hopelijk uit te kunnen sluiten dat mijn vermoeidsheidsklachten aan een slaapstoornis te wijten zijn.
@ Femke: hoelang heeft het hele diagnosetraject bij jou destijds geduurd? Ik lees dat het bij jou begon met vermoeidheidsklachten, net als bij mij dus. Ik vind het nu al lang duren en ik loop sinds november bij de psych...
Ik ben nog steeds bezig met alles in kaart te brengen met de psycholoog. Ze wil nu, voorafgaand aan de diagnostiek (testen enzo), eerst een gesprek met mijn ouders erbij plannen, voor de ontwikkelingsanamnese. Ouders vinden het goed, maar psych werkt daar maar één dag en die dag is voor mijn ouders vanwege de afstand (2,5 uur enkele reis) en hun werk heel onhandig. Ze zegt dat ze mee wil denken, maar ze doet dat niet door aan die ene dag vast te blijven houden. Komende week even knopen doorhakken, want zo vind ik het ook niks. 'We laten het even bezinken.' Daar kan ik niks mee.
Verder heb ik binnenkort een slaaponderzoek om hopelijk uit te kunnen sluiten dat mijn vermoeidsheidsklachten aan een slaapstoornis te wijten zijn.
@ Femke: hoelang heeft het hele diagnosetraject bij jou destijds geduurd? Ik lees dat het bij jou begon met vermoeidheidsklachten, net als bij mij dus. Ik vind het nu al lang duren en ik loop sinds november bij de psych...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 22 februari 2020 om 16:08
Het diagnosetraject had ik helemaal niet bij mijn vaste psych maar juist bij iemand die mij niet eerder had gezien van dezelfde praktijk. Zo ook het gesprek met mijn moeder erbij.Imaginary_Diva schreef: ↑22-02-2020 15:48@ Femke: wat raar dat jouw werkgever dat zo even tijdens een praatje in de gang aan jou vraagt. Zolang je gewoon goed functioneert, lijkt me dat het niet uit hoeft te maken. Maar ik zou er zelf ook niet blij mee zijn dat hij het zo te weten krijgt.
Ik ben nog steeds bezig met alles in kaart te brengen met de psycholoog. Ze wil nu, voorafgaand aan de diagnostiek (testen enzo), eerst een gesprek met mijn ouders erbij plannen, voor de ontwikkelingsanamnese. Ouders vinden het goed, maar psych werkt daar maar één dag en die dag is voor mijn ouders vanwege de afstand (2,5 uur enkele reis) en hun werk heel onhandig. Ze zegt dat ze mee wil denken, maar ze doet dat niet door aan die ene dag vast te blijven houden. Komende week even knopen doorhakken, want zo vind ik het ook niks. 'We laten het even bezinken.' Daar kan ik niks mee.
Verder heb ik binnenkort een slaaponderzoek om hopelijk uit te kunnen sluiten dat mijn vermoeidsheidsklachten aan een slaapstoornis te wijten zijn.
@ Femke: hoelang heeft het hele diagnosetraject bij jou destijds geduurd? Ik lees dat het bij jou begon met vermoeidheidsklachten, net als bij mij dus. Ik vind het nu al lang duren en ik loop sinds november bij de psych...
Wat is de reden dat jouw psych maar 1 dag werkt trouwens? Dat lijkt me erg vervelend, iemand die zo weinig bereikbaar en onflexibel is. Wellicht beter een andere praktijk/psych zoeken?
Ik heb vorig jaar ook een slaaponderzoek gehad en daar is lichte slaapapneu uitgekomen. Ik zou zo'n apparaat gaan testen, maar dat heb ik afgebeld omdat m'n moeder in het ziekenhuis lag. Kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat dat iets voor mij gaat zijn. Ben al zwaar overprikkeld op geluiden en ook nog iets over je gezicht moeten dragen, geef het heel weinig kans. Maar wellicht dat ik, mocht ik dit jaar toevallig een poosje in rustiger vaarwater komen mentaal, ik toch nog wel een keer wil uitproberen. Meer om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen dan dat ik er ook maar een procentje in geloof.
zaterdag 22 februari 2020 om 19:36
Met het traject ben ik denk driekwart jaar bezig geweest, ook omdat het weer een heel rijtje was: huisarts, psycholoog, psychiater en expertise centrum voor autisme. Dat laatste was wat verder weg, ik heb mijn vader daar mee naartoe genomen voor een gesprek, mijn moeder hebben ze niet gesproken. Wel kon het afsluitende gesprek met FaceTime en toen dat niet goed werkte hebben we gewoon gebeld. Dat zou voor jouw ouders denk wel een oplossing zijn toch, Diva?
Red Bull, apart dat zoiets er dan uitkomt. Ik zou daar in nieuwsgierigheid ook t.z.t. achteraan gaan als ik jou was.
Red Bull, apart dat zoiets er dan uitkomt. Ik zou daar in nieuwsgierigheid ook t.z.t. achteraan gaan als ik jou was.
zaterdag 22 februari 2020 om 19:42
Ach ja, werkgever, die moet onderhand wel denken dat ik compleet gestoord ben. Donderdagavond akkefietje gehad met ex, hij maakt mijn kinderen van streek. In zijn boosheid appte hij dat ik ze dan maar van school moest ophalen vrijdag. Anders dan anders heb ik daar serieus op gereageerd (standpunt per heden: ik laat niet meer over me heen lopen!) en ik ben ze op gaan halen. (Normaal blijven ze vrijdags bij ex tot aan zaterdag). Heel stressvol gebeuren, kinderen bij m'n ouders gebracht en terug naar m'n werk.
Werkgever kwam eind vd middag pas op kantoor, dus die keek alleen om het hoekje voor een 'prettig weekend!' en toen heb ik alle angst en spanning er zo uitgegooid, dat ik voor m'n kinderen ben opgekomen en zo.
Ik zat er echt doorheen, niet het meest fraaie plaatje. Uiteindelijk bleek mijn moeder gekookt te hebben/mochten we bij haar blijven eten en heb ik daarna met de kinderen thuis op de bank een leuke film gekeken. Heel relaxt en gezellig allemaal, daar had ik niet op gerekend.
Werkgever kwam eind vd middag pas op kantoor, dus die keek alleen om het hoekje voor een 'prettig weekend!' en toen heb ik alle angst en spanning er zo uitgegooid, dat ik voor m'n kinderen ben opgekomen en zo.
Ik zat er echt doorheen, niet het meest fraaie plaatje. Uiteindelijk bleek mijn moeder gekookt te hebben/mochten we bij haar blijven eten en heb ik daarna met de kinderen thuis op de bank een leuke film gekeken. Heel relaxt en gezellig allemaal, daar had ik niet op gerekend.
zondag 23 februari 2020 om 21:39
Lees helaas nu pas deze post.femke09 schreef: ↑19-02-2020 08:42Spike, ik lees je stukje over harder worden, maar ook weer niet te. Ik herken je strubbelingen zo goed.
Voor jezelf opkomen is belangrijk, en het kan best dat anderen daar aan moeten wennen maar dat is dan maar zo. Uiteindelijk wennen ze inderdaad aan wie je bent, dat komt heus in orde. Maar dat jij meer voor jezelf opkomt, zorgt er ook voor dat jíj daar iets positiefs aan over houdt. Win win eigenlijk.
In ieder geval bedankt nog voor je reactie.
Heb altijd erg veel problemen gehad in het voor mezelf kunnen opkomen.
Jarenlang durfde ik dit gewoon niet, uit angst voor conflicten, schuldgevoelens en andere nare situaties.
Ook was ik bang voor andermans reacties, zoals teleurstellingen, boosheid oid.
Daar begin ik echter steeds meer overheen te groeien.
Heb nog wel stappen hierin te zetten.
Het besef en bewustzijn hierin is er echter wel steeds meer.
dinsdag 25 februari 2020 om 09:59
Voor mijzelf opkomen: dat vind ik ook lastig. Sommige - vooral invloedrijke - mensen accepteren dat niet, en hebben liever dat ik mijn mond gewoon dichthoud. Zij proberen excuses te vinden voor hun gedrag, en gebruiken liever negatieve uitspraken over ASS dan dat ze de waarheid vertellen. Ik vind deze mensen dan ook bijzonder irritant. Ze hebben dan ook geen greintje respect!
World of Warcraft: Legion
dinsdag 25 februari 2020 om 10:10
Laatst was ik met mijn vriendin in Minsk. Ik was een dag eerder in het hotel dan zij. Ik heb met haar afgesproken dat ik 's ochtends op het station zou zijn om haar op te halen.
In Minsk ben ik volslagen onbekend dus ik gebruikte Google Maps om de weg te vinden. Ik haalde haar op, en we liepen zonder Google Maps dezelfde weg terug. Dat vond zij erg vreemd. Hoe kan ik de weg vinden met al die vreemde straatnamen? Tja, ik heb daar bepaalde manieren voor. Om daar te komen moet ik eerst bij het hotel een park oversteken. Dan een grote verkeersstraat, de Проспект Победителей (Prospekt Pobeditelej), dan een grote brug over, de straat daarna heet Вуліца Леніна (Vulica Lienina), links is er een smalle lange strook met groen en bijzondere stenen. Dan een groot kruispunt met de McDonald's aan de linkerkant. Daar moet ik rechtsaf, de Праспект Незалежнасці (Praspiekt Niezaliežnasci) op. Ik lijk daar feeling voor te hebben. Voor mij is het handig om het Cyrillische schrift snel te kunnen lezen.
Eerder was ik met haar in Nizjni Novgorod in Rusland; haar zus woont daar. Maar op een gegeven moment wist ik een kortere weg naar het hotel dan zij, ondanks dat zij vaker in Nizjni Novgorod kwam, en haar zus daar woont.
Ik heb volgens mij een enorm besef van plaats; ik weet na één keer de weg in een wildvreemde stad, in een land waar ik voor het eerst ben... In een gebouw ben ik daarentegen snel gedesoriënteerd en raak ik in de war. Vooral als het gebouw veel muren en zuilen kent zoals mijn werkplek en het hotel waar ik in Minsk was. De lobby vind ik niet erg overzichtelijk, maar het hotel was voor de rest uitstekend en ook nog eens goedkoop.
In Minsk ben ik volslagen onbekend dus ik gebruikte Google Maps om de weg te vinden. Ik haalde haar op, en we liepen zonder Google Maps dezelfde weg terug. Dat vond zij erg vreemd. Hoe kan ik de weg vinden met al die vreemde straatnamen? Tja, ik heb daar bepaalde manieren voor. Om daar te komen moet ik eerst bij het hotel een park oversteken. Dan een grote verkeersstraat, de Проспект Победителей (Prospekt Pobeditelej), dan een grote brug over, de straat daarna heet Вуліца Леніна (Vulica Lienina), links is er een smalle lange strook met groen en bijzondere stenen. Dan een groot kruispunt met de McDonald's aan de linkerkant. Daar moet ik rechtsaf, de Праспект Незалежнасці (Praspiekt Niezaliežnasci) op. Ik lijk daar feeling voor te hebben. Voor mij is het handig om het Cyrillische schrift snel te kunnen lezen.
Eerder was ik met haar in Nizjni Novgorod in Rusland; haar zus woont daar. Maar op een gegeven moment wist ik een kortere weg naar het hotel dan zij, ondanks dat zij vaker in Nizjni Novgorod kwam, en haar zus daar woont.
Ik heb volgens mij een enorm besef van plaats; ik weet na één keer de weg in een wildvreemde stad, in een land waar ik voor het eerst ben... In een gebouw ben ik daarentegen snel gedesoriënteerd en raak ik in de war. Vooral als het gebouw veel muren en zuilen kent zoals mijn werkplek en het hotel waar ik in Minsk was. De lobby vind ik niet erg overzichtelijk, maar het hotel was voor de rest uitstekend en ook nog eens goedkoop.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 25 februari 2020 om 16:03
Dit is voor mij ook zeer herkenbaar.hans66 schreef: ↑25-02-2020 09:59Voor mijzelf opkomen: dat vind ik ook lastig. Sommige - vooral invloedrijke - mensen accepteren dat niet, en hebben liever dat ik mijn mond gewoon dichthoud. Zij proberen excuses te vinden voor hun gedrag, en gebruiken liever negatieve uitspraken over ASS dan dat ze de waarheid vertellen. Ik vind deze mensen dan ook bijzonder irritant. Ze hebben dan ook geen greintje respect!
In feite maken dit soort mensen gewoon misbruik van je en willen je onder de duim houden.
En dat hoef je niet te pikken.
dinsdag 25 februari 2020 om 16:05
dinsdag 25 februari 2020 om 18:29
@ RB: ik zou het ivm de objectiviteit van het onderzoek niet erg vinden als de ontwikkelingsanamnese door iemand anders dan mijn huidige psych gedaan zou worden. Die man zou ook de verdere testen gaan afnemen.
Mijn psych werkt één dag bij de praktijk waar ik nu zit en verder bij een andere praktijk. Dit is ivm haar opleiding. Omdat ik geen volledige dagen werk, is het qua afspraken niet zo'n probleem. Maar nu dus wel heel onhandig, ook omdat mijn ouders met hun beroep niet zomaar vrij kunnen krijgen.
Ik denk niet dat ik apneu heb, maar ik val wel vaak in slaap overdag, dus ik vind het wel fijn om het uit te laten zoeken.
@ Hans: ik ben heel slecht met de weg in een vreemde stad. Ik loop standaard de verkeerde kant uit, soms zelfs met Google maps...
Mijn psych werkt één dag bij de praktijk waar ik nu zit en verder bij een andere praktijk. Dit is ivm haar opleiding. Omdat ik geen volledige dagen werk, is het qua afspraken niet zo'n probleem. Maar nu dus wel heel onhandig, ook omdat mijn ouders met hun beroep niet zomaar vrij kunnen krijgen.
Ik denk niet dat ik apneu heb, maar ik val wel vaak in slaap overdag, dus ik vind het wel fijn om het uit te laten zoeken.
@ Hans: ik ben heel slecht met de weg in een vreemde stad. Ik loop standaard de verkeerde kant uit, soms zelfs met Google maps...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 25 februari 2020 om 19:23
Maar kan dat gesprek met je ouders niet via de telefoon/facetime dan?Imaginary_Diva schreef: ↑25-02-2020 18:29@ RB: ik zou het ivm de objectiviteit van het onderzoek niet erg vinden als de ontwikkelingsanamnese door iemand anders dan mijn huidige psych gedaan zou worden. Die man zou ook de verdere testen gaan afnemen.
Mijn psych werkt één dag bij de praktijk waar ik nu zit en verder bij een andere praktijk. Dit is ivm haar opleiding. Omdat ik geen volledige dagen werk, is het qua afspraken niet zo'n probleem. Maar nu dus wel heel onhandig, ook omdat mijn ouders met hun beroep niet zomaar vrij kunnen krijgen.
Ik denk niet dat ik apneu heb, maar ik val wel vaak in slaap overdag, dus ik vind het wel fijn om het uit te laten zoeken.
@ Hans: ik ben heel slecht met de weg in een vreemde stad. Ik loop standaard de verkeerde kant uit, soms zelfs met Google maps...
Overigens een psych in opleiding? Vind je dat niet vervelend? Vind levenservaring in combinatie met ervaring in dit werkgebied toch wel een vereiste voor mijzelf. Heb bij m'n nieuwe praktijk ook gezegd dat ik geen jonkie wilde en zit nu bij een van de oprichters/eigenaren van de toko. Dat is meer mijn match zeg maar
woensdag 26 februari 2020 om 12:57
Idem hier. Mijn huidige psychologe is grofweg tien jaar ouder dan ik en heeft veel ervaring met autisme, met haar kan ik praten als gelijke. Bij een jongere psycholoog of psychiater voel ik snel aan wat ze willen horen en praat ik ze makkelijk naar de mond; geen oordeel over hun kunnen, maar ervaring lijkt me wel belangrijk op dit vlak.redbulletje schreef: ↑25-02-2020 19:23Maar kan dat gesprek met je ouders niet via de telefoon/facetime dan?
Overigens een psych in opleiding? Vind je dat niet vervelend? Vind levenservaring in combinatie met ervaring in dit werkgebied toch wel een vereiste voor mijzelf. Heb bij m'n nieuwe praktijk ook gezegd dat ik geen jonkie wilde en zit nu bij een van de oprichters/eigenaren van de toko. Dat is meer mijn match zeg maar
woensdag 26 februari 2020 om 13:27
Gut ik ben juist heel slecht in de weg terugvinden. Ben steeds met andere dingen bezig. Als ik in een onbekende stad een winkel uitloop weet ik al niet meer van welke kant ik kwam.
Psycholoog die ik nu heb heeft genoeg ervaring maar is verder aan het studeren tot psychotherapeut dus dat kan ook nog. Ik vind het geen probleem.
Had vorige week nogal een heftige week. Deze week gaat het ietsje beter, omdat ik mezelf gewoon vrij heb gegeven van alles.
Gisteren wel compleet van slag omdat de carnavalsoptocht werd ingehaald (uitgesteld vanwege het weer afgelopen weekend) en ik woon in een klein dorp dus ik kon letterlijk de hele dag het dorp niet uit.
Aanstaande maandag uitslag van het autisme onderzoek.
Maar nu is bipolair ook nog in de mix gekomen. Ik hoop dat ik daar morgen al wat van hoor. (En dat ik geen bipolaire stoornis heb, maar goed, ik heb niks te kiezen).
Psycholoog die ik nu heb heeft genoeg ervaring maar is verder aan het studeren tot psychotherapeut dus dat kan ook nog. Ik vind het geen probleem.
Had vorige week nogal een heftige week. Deze week gaat het ietsje beter, omdat ik mezelf gewoon vrij heb gegeven van alles.
Gisteren wel compleet van slag omdat de carnavalsoptocht werd ingehaald (uitgesteld vanwege het weer afgelopen weekend) en ik woon in een klein dorp dus ik kon letterlijk de hele dag het dorp niet uit.
Aanstaande maandag uitslag van het autisme onderzoek.
Maar nu is bipolair ook nog in de mix gekomen. Ik hoop dat ik daar morgen al wat van hoor. (En dat ik geen bipolaire stoornis heb, maar goed, ik heb niks te kiezen).
woensdag 26 februari 2020 om 13:37
Precies die ervaring. Dus bij een psycholoog na 'geen klik' precies gezegd wat ze wilde, zodat we af konden ronden. Huisarts was al tevreden met deze poging dus toen verzon ze gelukkig iets anders.Moirmel schreef: ↑26-02-2020 12:57Idem hier. Mijn huidige psychologe is grofweg tien jaar ouder dan ik en heeft veel ervaring met autisme, met haar kan ik praten als gelijke. Bij een jongere psycholoog of psychiater voel ik snel aan wat ze willen horen en praat ik ze makkelijk naar de mond; geen oordeel over hun kunnen, maar ervaring lijkt me wel belangrijk op dit vlak.
Met de psychosomatische fysiotherapeute kon ik meer sparren, als gelijken praten. Voelde me geen patiënt en het heeft wel (iets) geholpen.
woensdag 26 februari 2020 om 13:40
Ook mét Google loop ik inderdaad rustig de verkeerde kant op. Maar nu ik er alleen voor sta met twee kinderen, móét ik soms de weg wel in alle rust weten te vinden, ter plekke, omdat de kinderen erop vertrouwen dat ik weet wat ik doe. Gelukkig gaat dat meestal goed, Google is mijn grote vriend en ach, soms zijn we wat langer onderweg omdat ik met een onlogisch idee de verkeerde snelweg koos of zo. Het is gelukkig geen ramp
woensdag 26 februari 2020 om 14:37
@ RB: ik denk dat ze van dezelfde leeftijd is als ik, wat betekent dat ze niet net van de universiteit komt. Ze is bezig met de opleiding tot psychotherapeut en in het kader daarvan werkt ze 1 dag bij een andere praktijk.
Ze zegt dat ze wel ervaring met autisme heeft, maar niet veel met volwassen vrouwen. Daarom wil ze het bij mij ook grondig onderzoeken, met hulp van collega's.
Het liefst heb ik natuurlijk iemand die wel veel ervaring heeft met autisme bij vrouwen, maar ik heb er nu geen slecht gevoel bij. Ik heb laatst wel gevraagd wat ze op basis van de gesprekken denkt, of autisme überhaupt de oorzaak van mijn klachten zou kunnen zijn en ze sluit het niet uit. Maar ze vindt wel dat ik door de weken heen een ontwikkeling heb doorgemaakt. Blijkbaar kan dat bij autisme niet (?)
Ik vind het allemaal nog wel heel onduidelijk, hoe alles gaat. Maar voor nu is het gesprek met mijn ouders het belangrijkst en daarna de testen.
Ze wilde het gesprek niet via de telefoon doen, want ze wil op bepaalde gezichtsuitdrukkingen kunnen inspringen zei ze. Met facetime of Skype heb ik zelf niet zo'n goede ervaringen, want de verbinding is bij mij echt nooit goed en dat praat dan niet fijn. Ik ga nu vragen of het op mijn voorkeursdag kan en anders moet mijn moeder maar vervanging proberen te regelen. Ik wil het niet te lang meer uitstellen, want zo kom ik niet veel verder.
Ze zegt dat ze wel ervaring met autisme heeft, maar niet veel met volwassen vrouwen. Daarom wil ze het bij mij ook grondig onderzoeken, met hulp van collega's.
Het liefst heb ik natuurlijk iemand die wel veel ervaring heeft met autisme bij vrouwen, maar ik heb er nu geen slecht gevoel bij. Ik heb laatst wel gevraagd wat ze op basis van de gesprekken denkt, of autisme überhaupt de oorzaak van mijn klachten zou kunnen zijn en ze sluit het niet uit. Maar ze vindt wel dat ik door de weken heen een ontwikkeling heb doorgemaakt. Blijkbaar kan dat bij autisme niet (?)
Ik vind het allemaal nog wel heel onduidelijk, hoe alles gaat. Maar voor nu is het gesprek met mijn ouders het belangrijkst en daarna de testen.
Ze wilde het gesprek niet via de telefoon doen, want ze wil op bepaalde gezichtsuitdrukkingen kunnen inspringen zei ze. Met facetime of Skype heb ik zelf niet zo'n goede ervaringen, want de verbinding is bij mij echt nooit goed en dat praat dan niet fijn. Ik ga nu vragen of het op mijn voorkeursdag kan en anders moet mijn moeder maar vervanging proberen te regelen. Ik wil het niet te lang meer uitstellen, want zo kom ik niet veel verder.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
