Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 20 januari 2020 17:30
@Diva: klopt, intake gehad! Het was voornamelijk gegevens controleren, globale historie etc. Maar ik ben al een tijdje in behandeling bij deze ggz aanbieder dus alles staat er eigenlijk al in.
Wel heel fijn: schema gekregen en daarop staat precies wat we gaan doen. En we pakken lekker door!
Over twee weken het DSM interview. Week erna interview met mijn ouders erbij voor ontwikkelingsgeschiedenis.
Daarna behandelavies. Als de diagnose gesteld wordt ga ik door naar psychoeducatie en daarna specifieke behandelmodules.
Als ik geen ass heb doorverwijzing naar Centrum Persoonlijkheid.
Als er twijfel is ga ik meedraaien met de psycho educatie om te kijken in hoeverre ik me er in herken en de behandelaren het herkennen in mij.
Lekker duidelijk, daar kan ik wat mee! Heel fijn.
Zie er wel ongelofelijk tegenop als mijn ouders mee gaan. Mijn opvoeding is niet de beste geweest dus met ouders praat ik nooit over mijn problemen. Ben vooral bang voor ruzie, omdat ze niet eerlijk zijn. Dat ga ik nog wel aangeven van tevoren.
Heb alle gesprekken ook met dezelfde persoon, dat is ook prettig.
Wel heel fijn: schema gekregen en daarop staat precies wat we gaan doen. En we pakken lekker door!
Over twee weken het DSM interview. Week erna interview met mijn ouders erbij voor ontwikkelingsgeschiedenis.
Daarna behandelavies. Als de diagnose gesteld wordt ga ik door naar psychoeducatie en daarna specifieke behandelmodules.
Als ik geen ass heb doorverwijzing naar Centrum Persoonlijkheid.
Als er twijfel is ga ik meedraaien met de psycho educatie om te kijken in hoeverre ik me er in herken en de behandelaren het herkennen in mij.
Lekker duidelijk, daar kan ik wat mee! Heel fijn.
Zie er wel ongelofelijk tegenop als mijn ouders mee gaan. Mijn opvoeding is niet de beste geweest dus met ouders praat ik nooit over mijn problemen. Ben vooral bang voor ruzie, omdat ze niet eerlijk zijn. Dat ga ik nog wel aangeven van tevoren.
Heb alle gesprekken ook met dezelfde persoon, dat is ook prettig.
maandag 20 januari 2020 21:19
@Imaginary_Diva Vandaag begint die diarree te minderen. Als dat wegblijft zal het stilaan wel beteren met energie. Al blijft het zwaar is al 3 maanden dat ik zwak ben. Dat duurt nog een half jaar eer ik terug beetje conditie heb in beste geval. Normaal wandel ik elke dag een uur rondjes in de living. En dan nog huishoudelijke dingen. Ook staat staat die maagzuurremmer bekend om magnesium tekort te geven. Normaal at ik elke dag pure chocolade om magnesium te hebben. Maar zit met dat dieet. Voor de bloeding was ik lichamelijk gezond buiten die knie. Nu die pillen en dieet zorgen dat ik allerlei mineralen niet meer binnenkrijg. Ik voel dat zowel aan mijn lichaam als aan mijn geheugen. Maar hoewel ik liever dood zou zijn. Voel ik nog steeds niet dat ik dat zou durven. Terwijl zo een gedoe toch wel invloed heeft op je hersenen. Ik vraag me af of die volgende pillen me zo gaan beïnvloeden dat het ik het wel zou durven. Het is tenslotte soort drug en daarvan doe je vlotter wat je normaal niet durft. Ik vind het spannend, maar wat als ik weer niets voel. Met die morfine had ik vooral dat ik suf en traag was, maar zou niet durven zelfmoord doen, ik besefte denk ik nog veel. Terwijl ik gedacht had roze olifanten te zullen zien. Ach ik zal wel zien ooit moet ik toch eens doodvallen daar moet ik me mee troosten. O ja bedankt voor knuffel.
woensdag 22 januari 2020 19:27
@ Plakke: ik hoop juist dat je je door de nieuwe pillen beter gaat voelen! En nog een knuffel 
Die kun je volgens mij wel gebruiken!
@ Green: oh wat fijn, een schema, lekker duidelijk. Had ik dat ook maar.
Het maakt toch wel verschil hoe je bij een instelling binnenkomt: voor een gericht onderzoek of breed (zoals ik). En jij zat daar ook al natuurlijk.
Gesprek met ouders erbij lijkt mij ook moeilijk, helemaal als je band niet zo goed is. Ik weet niet of ik zo'n gesprek ook nog krijg. Nog niks van diagnostiek gehoord, zou wel in januari zijn zei ze, maar niet bij haar. Ik zou bericht krijgen.
Gesprek vandaag was mwoah. Misschien moet ik zelf maar een schema maken waar ik het allemaal nog over wil gaan hebben. Dan kunnen we niks vergeten en stuur ik toch een beetje.
Die kun je volgens mij wel gebruiken!@ Green: oh wat fijn, een schema, lekker duidelijk. Had ik dat ook maar.
Het maakt toch wel verschil hoe je bij een instelling binnenkomt: voor een gericht onderzoek of breed (zoals ik). En jij zat daar ook al natuurlijk.
Gesprek met ouders erbij lijkt mij ook moeilijk, helemaal als je band niet zo goed is. Ik weet niet of ik zo'n gesprek ook nog krijg. Nog niks van diagnostiek gehoord, zou wel in januari zijn zei ze, maar niet bij haar. Ik zou bericht krijgen.
Gesprek vandaag was mwoah. Misschien moet ik zelf maar een schema maken waar ik het allemaal nog over wil gaan hebben. Dan kunnen we niks vergeten en stuur ik toch een beetje.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 22 januari 2020 21:29
@Imaginary_Diva Morgen moet ik naar ziekenhuis. En denk dat ik het dan ga weten welke pillen. Maar heb zelf al opgezocht en Prednison is denk ik grote kans het geen ik ga moeten nemen. En dat zijn niet bepaald leuke pillen als je die bijwerkingen leest. https://medikamio.com/nl-nl/geneesmidde ... letten/pil
Maar ik bloed nog steeds nu en dan, die operatie heeft enkel die klep en vernauwing weg gedaan. Dus zal niet anders kunnen. De pillen die ik nu neem maagbeschermer zijn ook lastig. Ze geven hoge bloeddruk want ik zie soms flitsen voor mijn ogen. En ook zijn men ogen precies opgeblazen ballonnen. En de eerste uren als ik het neem kan ik me moeilijk concentreren.
Vanmorgen waren ze hier aan het werken in de straat en thuisverpleging zei daar iets over. En ik kon niets uitbrengen daar over, ik onthoud zelfs niet in welke arm die spuit gezet werd, krijg ik die bloedverdunner spuit gaat het precies beter. Maar dat stopt zondag en dan ga ik nog meer last krijgen. Het is gewoon verschrikkelijk als een verdoofde versufte vol drugs opgepepte zit ik hier zonder kracht. En gisteren brachten ze zitmaaier terug. Terwijl ik amper 10 minuten kan stappen. Over aantal maanden gaat alles groeien en ik kan dat niet bijhouden op deze manier. Toen ik met men knie zat dat deed pijn en kon amper gaan. Maar men hersenen en kracht bleven hetzelfde want nam geen pillen. Buiten dat ik zo al liever dood wilde moet ik nu ook nog eens gemarteld worden door die vieze pillen en streng dieet. Ik voel me nooit meer ontspannen. Het is een misdaad als ze mij niet kunnen genezen op een leefbare manier. Dan moeten ze het toegeven en me helpen voorgoed van deze last af te komen. Het is toch verboden mensen te martelen. Bedankt voor de knuffel.
Maar ik bloed nog steeds nu en dan, die operatie heeft enkel die klep en vernauwing weg gedaan. Dus zal niet anders kunnen. De pillen die ik nu neem maagbeschermer zijn ook lastig. Ze geven hoge bloeddruk want ik zie soms flitsen voor mijn ogen. En ook zijn men ogen precies opgeblazen ballonnen. En de eerste uren als ik het neem kan ik me moeilijk concentreren.
Vanmorgen waren ze hier aan het werken in de straat en thuisverpleging zei daar iets over. En ik kon niets uitbrengen daar over, ik onthoud zelfs niet in welke arm die spuit gezet werd, krijg ik die bloedverdunner spuit gaat het precies beter. Maar dat stopt zondag en dan ga ik nog meer last krijgen. Het is gewoon verschrikkelijk als een verdoofde versufte vol drugs opgepepte zit ik hier zonder kracht. En gisteren brachten ze zitmaaier terug. Terwijl ik amper 10 minuten kan stappen. Over aantal maanden gaat alles groeien en ik kan dat niet bijhouden op deze manier. Toen ik met men knie zat dat deed pijn en kon amper gaan. Maar men hersenen en kracht bleven hetzelfde want nam geen pillen. Buiten dat ik zo al liever dood wilde moet ik nu ook nog eens gemarteld worden door die vieze pillen en streng dieet. Ik voel me nooit meer ontspannen. Het is een misdaad als ze mij niet kunnen genezen op een leefbare manier. Dan moeten ze het toegeven en me helpen voorgoed van deze last af te komen. Het is toch verboden mensen te martelen. Bedankt voor de knuffel.
donderdag 23 januari 2020 19:31
Ik ben dus vandaag geweest in ziekenhuis. En moet puri-nethol nemen voor het slapen. https://www.apotheekhetquadraat.nl/gene ... ri-nethol/
Hoewel het ook beschadigent klinkt. Lijkt er niets van gek worden bij te staan. Ik zal wel zien wat het met me doet maar goed denk ik niet.
Hoewel het ook beschadigent klinkt. Lijkt er niets van gek worden bij te staan. Ik zal wel zien wat het met me doet maar goed denk ik niet.
vrijdag 24 januari 2020 07:29
Voorlopig weinig bijwerkingen, maar kan nog na aantal weken komen. Vooral op plaatsen waar cellen zich snel vernieuwen staat er. Wat ik wel had is vreemde geur bij plassen. En zat te rusten in de stoel vanmorgen, half versuft. En heb ik soort droom of filmpje dat ik zie. Van overbuur die zijn electrische garage poort naar binnen valt. Maar dit kan niet want zit in geleiders. Ik zag die buur achteruit stappen en hij was niet geraakt. Maar was een witte poort en hij heeft een bruine. Vreemd dat ik dit krijg normaal droom ik zelfs nooit. En er klopten dingen niet zo als de kleur van die poort. Goed zal dit wel niet zijn. En ook weer een wc vol bloed. Al kan je nooit weten hoeveel het is. Pillen en bloed en bijwerkingen terwijl ik vroeger enkel bloed had. Hoe gaat dit aflopen ik weet het niet.
vrijdag 24 januari 2020 12:56
@ Plakke: ik zou me voorlopig richten op wat je wel kunt. Al is het alleen maar op de bank zitten en een film of serie kijken op tv. En niet teveel opzoeken over pillen en bijwerkingen op Internet. Je maakt jezelf zo helemaal gek.
Probeer erop te vertrouwen dat de artsen weten wat nu goed voor jou is. Je hebt die operatie nog maar net gehad en het is heel begrijpelijk dat je je nu niet prettig voelt en dat het nog niet genezen is etc. Het lijkt me heel naar voor jou!
Probeer erop te vertrouwen dat de artsen weten wat nu goed voor jou is. Je hebt die operatie nog maar net gehad en het is heel begrijpelijk dat je je nu niet prettig voelt en dat het nog niet genezen is etc. Het lijkt me heel naar voor jou!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 24 januari 2020 14:40
@Imaginary_Diva Ik zit al maanden in bed of in de zetel. Tv kijken, ik kijk mee met men ouders. Maar het is niet echt kijken ik staar maar wat zonder te volgen. Opzoeken dat is wel verplicht je moet altijd de bijsluiter lezen voor inname. En het is niet allemaal erg. Er is 1 zeldzame bijwerking die ik hoop te krijgen. Er staat dat sommige mannen stoppen met zaad maken en definitief onvruchtbaar worden. Ook al ben ik maagd, de gedachte dat ik in staat ben mijn zieke rare ik door te geven. Dat heb ik nooit geen leuke gedachten gevonden. Ik zou dus blij zijn moest ik onvruchtbaar worden, denk ik. Ik ben er niet zo zeker van dat die artsen weten wat ze doen. Crohn is een soort mysterie. Maar ik doe wat ze zeggen dat is het belangrijkste. En dank u voor die knuffel, lief van je.
maandag 3 februari 2020 08:20
Vandaag is mijn vader terug gaan werken. Ik vraag mij af of het gaat lukken, ik hoop het. Vanaf nu werkt hij halftijds, 2 en halve dag per week. Er voor werkte hij 4 volle dagen, dit was omdat hij vanaf 55 extra dagen ouderdoms verlof had per maand voor zwaar werk. Maar nu moet hij naar daar omdat voor halve week ze moeilijk die vrachtwagen bij ons kunnen laten stilstaan. En aangezien heen en terug minstens 75 minuten rijden is. Schilt het volgens mij maar een 6 tal uren dat hij minder weg is. Maar loon is wel gehalveerd en dan is het nog de vraag of hij het fysiek volhoud. Want daar zat het probleem.
Sowieso zat hij van september tot nu nu thuis, dus word een zware periode. Duurt maanden eer je dat werk kledingbakken conditie opgebouwd krijgt. En dat op zijn leeftijd, ik lees bij bv vuilkar dat zij enkel chauffeur werk doen boven bepaalde leeftijd. Maar mijn vader wil dat precies niet doorkrijgen dat hij beter job als enkel chauffeur had gezocht omdat dit fysiek minder zwaar is. Ook is het wat mijn schuld dat hij extra lang thuis zat. Normaal ging hij in december starten. Maar in november kreeg ik darmbloeding, en dan oudejaar operatie waardoor huisdokter hem dus voor mij extra tijd gaf om mijn ziekenhuis gedoe te kunnen doen.
Met mij zie ik het niet meer goedkomen. Ik blijf zwak, word zwart voor men ogen als ik rechtsta. Mijn ogen zien veel minder zelfs ondertiteling op tv is moeilijk. Als ik kwartier wandel ben ik uren moe. Ik voel soms tintelingen in mijn handen, verteer geen vet door chemo pillen en voel me constant misselijk. Het bloeden is wel gestopt sinds die pillen, maar wat betekent dit als ze dan weer voor andere dingen je totaal verzieken. En volgens ik lees worden chemo pillen pas na 3 weken echt grote effecten krijgen. Omdat de cellen dan pas echt vertraagd zijn. Ook ga ik nog minder onthouden want ook die cellen bouwen minder op. Normaal volgens de natuur was ik nu een natuurlijke dood gestorven. Nu ben ik niet dood maar wat er nu is is volgens mij nog erger dan dood zou zijn.
Normaal had ik gedacht te moeten kuisen voor mijn ouders die oud zijn. Maar zelfs dat lukt niet meer. Mijn lichaam is kapot en als iets kapot is moet dit in de vuilnisbak en verbrand. Dat klinkt misschien wreed maar het is veel minder gedoe dan het gedoe van hopeloze verloren zaken proberen te rekken.
Sowieso zat hij van september tot nu nu thuis, dus word een zware periode. Duurt maanden eer je dat werk kledingbakken conditie opgebouwd krijgt. En dat op zijn leeftijd, ik lees bij bv vuilkar dat zij enkel chauffeur werk doen boven bepaalde leeftijd. Maar mijn vader wil dat precies niet doorkrijgen dat hij beter job als enkel chauffeur had gezocht omdat dit fysiek minder zwaar is. Ook is het wat mijn schuld dat hij extra lang thuis zat. Normaal ging hij in december starten. Maar in november kreeg ik darmbloeding, en dan oudejaar operatie waardoor huisdokter hem dus voor mij extra tijd gaf om mijn ziekenhuis gedoe te kunnen doen.
Met mij zie ik het niet meer goedkomen. Ik blijf zwak, word zwart voor men ogen als ik rechtsta. Mijn ogen zien veel minder zelfs ondertiteling op tv is moeilijk. Als ik kwartier wandel ben ik uren moe. Ik voel soms tintelingen in mijn handen, verteer geen vet door chemo pillen en voel me constant misselijk. Het bloeden is wel gestopt sinds die pillen, maar wat betekent dit als ze dan weer voor andere dingen je totaal verzieken. En volgens ik lees worden chemo pillen pas na 3 weken echt grote effecten krijgen. Omdat de cellen dan pas echt vertraagd zijn. Ook ga ik nog minder onthouden want ook die cellen bouwen minder op. Normaal volgens de natuur was ik nu een natuurlijke dood gestorven. Nu ben ik niet dood maar wat er nu is is volgens mij nog erger dan dood zou zijn.
Normaal had ik gedacht te moeten kuisen voor mijn ouders die oud zijn. Maar zelfs dat lukt niet meer. Mijn lichaam is kapot en als iets kapot is moet dit in de vuilnisbak en verbrand. Dat klinkt misschien wreed maar het is veel minder gedoe dan het gedoe van hopeloze verloren zaken proberen te rekken.
maandag 3 februari 2020 13:15
De spreekwoordelijke trap onder je kont is voor mij ook zeer van toepassing.
Ben altijd veel te soft, lievig en onzeker geweest in mijn doen en laten en daardoor ben ik vaak in de problemen gekomen.
Onderrmeer in het opkomen voor mezelf, van me kunnen afbijten, grenzen aangeven, nee durven zeggen etc.
Daardoor heb ik ook veel problemen op sociaal vlak gehad, zoals op de werkvloer, met vriendschappen etc.
Met laatstgenoemde heb ik in het verleden veel problemen gehad.
Een aantal vriendschappen zijn spaak gelopen, ondermeer doordat irritaties, spanningen etc te ver opliepen.
Ook was er sprake van verkeerde communicatie, ireëele verwachtingspatronen, oplopende irritaties etc.
Altijd leek ik alles maar 'goed' te vinden en liet voortdurend over me heen lopen.
Vrijwel nooit durfde ik mijn echte gevoelens te tonen en mijn daadwerkelijke mening te geven.
Door ondermeer mijn ASS heb ik sowieso ook erg veel moeite in de communicatie en dan vooral in het anticiperen en adequaat kunnen reageren.
Heb teveel last van onzekerheid en ben snel geneigd me terug te trekken.
Toch besef ik wel dat alleen harder gaan worden ook niet alleen maar werkt en juist ook weer averechts kan werken, zoals verontwaardiging bij anderen, conflicten etc.
En toch is het zeer belangrijk om harder te gaan worden.
Want het is ook zo dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
Ik moet meer grip op mezelf en mijn leven zien te krijgen.
En ik heb het gevoel dat ik dit momenteel (nog) te weinig heb.
In het verleden heb ik wel assertiviteitstrainingen gedaan en deze waren best nuttig.
Toch is het in de praktijk (in de maatschappij) nog veel complexer en ik vind het vaak moeilijk om me hierin staande te houden.
Voor wie is dit eigenlijk zoal herkenbaar?
Ben altijd veel te soft, lievig en onzeker geweest in mijn doen en laten en daardoor ben ik vaak in de problemen gekomen.
Onderrmeer in het opkomen voor mezelf, van me kunnen afbijten, grenzen aangeven, nee durven zeggen etc.
Daardoor heb ik ook veel problemen op sociaal vlak gehad, zoals op de werkvloer, met vriendschappen etc.
Met laatstgenoemde heb ik in het verleden veel problemen gehad.
Een aantal vriendschappen zijn spaak gelopen, ondermeer doordat irritaties, spanningen etc te ver opliepen.
Ook was er sprake van verkeerde communicatie, ireëele verwachtingspatronen, oplopende irritaties etc.
Altijd leek ik alles maar 'goed' te vinden en liet voortdurend over me heen lopen.
Vrijwel nooit durfde ik mijn echte gevoelens te tonen en mijn daadwerkelijke mening te geven.
Door ondermeer mijn ASS heb ik sowieso ook erg veel moeite in de communicatie en dan vooral in het anticiperen en adequaat kunnen reageren.
Heb teveel last van onzekerheid en ben snel geneigd me terug te trekken.
Toch besef ik wel dat alleen harder gaan worden ook niet alleen maar werkt en juist ook weer averechts kan werken, zoals verontwaardiging bij anderen, conflicten etc.
En toch is het zeer belangrijk om harder te gaan worden.
Want het is ook zo dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
Ik moet meer grip op mezelf en mijn leven zien te krijgen.
En ik heb het gevoel dat ik dit momenteel (nog) te weinig heb.
In het verleden heb ik wel assertiviteitstrainingen gedaan en deze waren best nuttig.
Toch is het in de praktijk (in de maatschappij) nog veel complexer en ik vind het vaak moeilijk om me hierin staande te houden.
Voor wie is dit eigenlijk zoal herkenbaar?
maandag 3 februari 2020 18:25
@pplakke: Ik hoop echt dat het ooit beter wordt voor je. Hoe lang moet je die chemopillen blijven gebruiken?
@Spike76: Ik dacht dat het juist beter ging met je? Maar ik hoor het wel meer, dat als je ineens wel assertief wordt het niet gewaardeerd wordt.
Ik zat vandaag met mijn collega te kletsen. Degene waar de vriendschap mee in een conflict eindigde 2,5 jaar geleden. Ze zit voor me. We doen trouwens al lang weer normaal tegen elkaar. Maar ineens zei ze dat ze toen ons dagje Rotterdam leuk vond en dat nog wel eens zou willen. "Als je zin hebt..."
Ik had die vraag helemaal niet meer verwacht. Ze heeft tijdens me tijdens de ruzie toen een hoop verwijten gemaakt. Onder andere dat ik egoïstisch ben en nooit rekening met anderen houd. Waarom zou ze dan ineens weer met me weg willen?
Ik antwoorde maar vaag: "Nou....." En toen haalde ik een herinnering van dat uitje op. Het lijkt me niet verstandig om nog met haar weg te gaan. Denk dat het snel weer fout gaat dan. Tijdens ons conflict was ze net een pitbull (verbaal).
@Spike76: Ik dacht dat het juist beter ging met je? Maar ik hoor het wel meer, dat als je ineens wel assertief wordt het niet gewaardeerd wordt.
Ik zat vandaag met mijn collega te kletsen. Degene waar de vriendschap mee in een conflict eindigde 2,5 jaar geleden. Ze zit voor me. We doen trouwens al lang weer normaal tegen elkaar. Maar ineens zei ze dat ze toen ons dagje Rotterdam leuk vond en dat nog wel eens zou willen. "Als je zin hebt..."
Ik had die vraag helemaal niet meer verwacht. Ze heeft tijdens me tijdens de ruzie toen een hoop verwijten gemaakt. Onder andere dat ik egoïstisch ben en nooit rekening met anderen houd. Waarom zou ze dan ineens weer met me weg willen?
Ik antwoorde maar vaag: "Nou....." En toen haalde ik een herinnering van dat uitje op. Het lijkt me niet verstandig om nog met haar weg te gaan. Denk dat het snel weer fout gaat dan. Tijdens ons conflict was ze net een pitbull (verbaal).
maandag 3 februari 2020 18:39
@hondenmens;
Het gaat opzicht wel redelijk tot goed met me.
Alleen hangt dit probleem als een loden last om me heen.
Wat een enorme nare situatie voor je.
Met zo'n iemand zou ik absoluut ook niet willen omgaan.
Helemaal niet als diegene op zo'n manier (als een pitbull) communiceerd.
Ze intimiderend en kleinerend ook.
Ooit heb ik een vriend gehad die ook zo kon zijn.
Een enorme giftige blaaskaak en hij kon je op een hele nare en gemene manier ineens aanvallen.
Hij is ook totaal onberekenbaar en manipulatief.
Heb nu al zo'n vijf jaar geen contact meer met hem.
Ben er maar wat opgelucht over en ook blij mee.
Deze persoon heeft mij vrijwel alleen maar (negative) energie gekost.
Hij heeft op een hele nare manier misbruik van mij gemaakt, op zowel emotioneel als sociaal vlak.
En dan vooral in de zin van misbruik van mijn kwetsbaarheid, zwaktes, tekortkomingen etc.
Hij leek precies te weten hoe hij mij kon raken.
Wel moet ik toegeven dat ik niet weerbaar genoeg leek te zijn en zodoende kon hij me steeds onder de duim blijven houden.
Op den duur was ik er echter helemaal klaar mee en heb ik met hem gebroken.
Wil me geen slachtoffer voelen van hem; hoor echter van andere personen die hem kennen ook erg negatieve geluiden.
Het gaat opzicht wel redelijk tot goed met me.
Alleen hangt dit probleem als een loden last om me heen.
Wat een enorme nare situatie voor je.
Met zo'n iemand zou ik absoluut ook niet willen omgaan.
Helemaal niet als diegene op zo'n manier (als een pitbull) communiceerd.
Ze intimiderend en kleinerend ook.
Ooit heb ik een vriend gehad die ook zo kon zijn.
Een enorme giftige blaaskaak en hij kon je op een hele nare en gemene manier ineens aanvallen.
Hij is ook totaal onberekenbaar en manipulatief.
Heb nu al zo'n vijf jaar geen contact meer met hem.
Ben er maar wat opgelucht over en ook blij mee.
Deze persoon heeft mij vrijwel alleen maar (negative) energie gekost.
Hij heeft op een hele nare manier misbruik van mij gemaakt, op zowel emotioneel als sociaal vlak.
En dan vooral in de zin van misbruik van mijn kwetsbaarheid, zwaktes, tekortkomingen etc.
Hij leek precies te weten hoe hij mij kon raken.
Wel moet ik toegeven dat ik niet weerbaar genoeg leek te zijn en zodoende kon hij me steeds onder de duim blijven houden.
Op den duur was ik er echter helemaal klaar mee en heb ik met hem gebroken.
Wil me geen slachtoffer voelen van hem; hoor echter van andere personen die hem kennen ook erg negatieve geluiden.
maandag 3 februari 2020 18:53
@Spike76: Mijn collega is ook niet veranderd, lijkt me. Het afgelopen jaar had ze nog een paar conflicten en viel toen ook haar "belager" aan. Met zulke mensen ben ik liever niet te close.
In sommige dingen moet ik haar wel gelijk geven. Dat ze op het werk weinig rekening houden met ASS. Zij heeft dat ook en ik weet ook wel hoe het is om niet begrepen te worden.
Heel begrijpelijk dat je met die vriend gebroken. Mensen vallen vaak toch terug in oude patronen. Het is dat ik als iemand dan weer aardig doet, dan even denk dat diegene veranderd is. Dat dacht ik bij mijn vroegere buurmeisje ook. Nou ze is geen steek veranderd. Die was nogal wispelturig.
In sommige dingen moet ik haar wel gelijk geven. Dat ze op het werk weinig rekening houden met ASS. Zij heeft dat ook en ik weet ook wel hoe het is om niet begrepen te worden.
Heel begrijpelijk dat je met die vriend gebroken. Mensen vallen vaak toch terug in oude patronen. Het is dat ik als iemand dan weer aardig doet, dan even denk dat diegene veranderd is. Dat dacht ik bij mijn vroegere buurmeisje ook. Nou ze is geen steek veranderd. Die was nogal wispelturig.
maandag 3 februari 2020 21:36
@Hondenmens, bedankt voor de hoop. https://www.jeroenboschziekenhuis.nl/pu ... ion-19704 Volgens deze site zou het kunnen jarenlang dat ik het moet nemen. Het is ook vreemd ik bloede vrij veel nam het en was weg. Maar volgens die site werkt het pas na maanden. Misschien is dit bloeden van die diarree geweest die nu gedaan lijkt. Maar nu ben ik weer op extreem dieet. Ik eet amper vet. Want als ik vet eet verergert de misselijkheid nog. Het staat ook bij bijwerkingen anorexia. Dat kan ik goed geloven iets anders dan fruit en groenten kan ik niet verdragen, en mijd ik dus. Zelfs soja boter kan ik niet meer zien in de pan. Terwijl ik normaal bijna alles lusten. Ik voel mij ook echt niet goed geen energie, zelfs lezen is me te vermoeiend. Maar vreemd genoeg val ik niet verder af. Ik ben op mijn vetarm gewicht waar ik vroeger op mijn gewicht was van vette voeding. Maar eigenlijk hoop ik dat die chemische pillen me dood doen. Maar vrees dat ze dat voorlopig niet gaan doen. Ze gaan me eerst nog wat martelen voor ze ergere dingen gaan tentoon spreiden.
donderdag 6 februari 2020 16:48
Voorlopig de eerste halve week werken is gelukt voor men vader. Dat is toch al 1 goed ding. Hopelijk kan hij het volhouden tot zijn pensioen.
De vaste postbode die hier uitkering bracht, was al tijd niet meer geweest. En sinds aantal maanden komt uitkering rechtstreeks op bankrekening. Omdat vervangers moeilijk deden dat mijn moeder in mijn plaats tekenden. Nu blijkt waarom hij is overleden had blijkbaar pancreaskanker. De wereld is toch slecht afgesteld ik had beter overleden geweest. Maar dat soort dingen is spijtig genoeg niet om te wisselen. Maar het had gemogen van mij.
Ik voel mij zo raar compleet geen kracht in mij. Soms willen mijn hersenen niet meer nadenken. De kat lag op mijn schoot, ik wilde ze weg, het was tijd om te gaan slapen. En mijn moeder stond recht, als ze naar de kant van eet bakje gaat volgt kat haar omdat ze graag geaaid word tijdens eten. Maar ik kan niet bedenken om te zeggen ga even die kant uit in plaats van naar hal. Maar ik wilde het wel vragen maar het komt niet. Al mijn spieren voelen stroef het voelt alsof ik uitgemergeld ben. Hoewel ik terug lichtjes begin bij te komen. Het is zo raar het voelt alsof ik niet meer mij ben. Ook daarom had ik liever dood geweest, als ik zo moet blijven leven. Dat klopt niet als ik mij zo zwak voel, waarom sterf ik dan niet. Het klopt niet met hoe ik me voel ofwel heb je energie en kan je bewegen en denken heel de dag. Zo als ik altijd had. Maar wat ik nu heb is vreemd heel vreemd. Ofwel neemt die darm nu veel minder kracht op. Wat best wel zou kunnen hij is tenslotte doorgesneden. Ofwel zijn die pillen me aan het zwak maken, alleen al die maagzuurremmer staat internet vol dat je stoffen niet meer opneemt. Het is gewoon een zieke boel, normaal was ik doodgebloed dat was mijn pad geweest, het was zelfs pijnloos. Dit nu is niet hoe het had moeten zijn. Maar blijkbaar kun je je doodmoe voelen zonder ook echt dood te gaan.
De vaste postbode die hier uitkering bracht, was al tijd niet meer geweest. En sinds aantal maanden komt uitkering rechtstreeks op bankrekening. Omdat vervangers moeilijk deden dat mijn moeder in mijn plaats tekenden. Nu blijkt waarom hij is overleden had blijkbaar pancreaskanker. De wereld is toch slecht afgesteld ik had beter overleden geweest. Maar dat soort dingen is spijtig genoeg niet om te wisselen. Maar het had gemogen van mij.
Ik voel mij zo raar compleet geen kracht in mij. Soms willen mijn hersenen niet meer nadenken. De kat lag op mijn schoot, ik wilde ze weg, het was tijd om te gaan slapen. En mijn moeder stond recht, als ze naar de kant van eet bakje gaat volgt kat haar omdat ze graag geaaid word tijdens eten. Maar ik kan niet bedenken om te zeggen ga even die kant uit in plaats van naar hal. Maar ik wilde het wel vragen maar het komt niet. Al mijn spieren voelen stroef het voelt alsof ik uitgemergeld ben. Hoewel ik terug lichtjes begin bij te komen. Het is zo raar het voelt alsof ik niet meer mij ben. Ook daarom had ik liever dood geweest, als ik zo moet blijven leven. Dat klopt niet als ik mij zo zwak voel, waarom sterf ik dan niet. Het klopt niet met hoe ik me voel ofwel heb je energie en kan je bewegen en denken heel de dag. Zo als ik altijd had. Maar wat ik nu heb is vreemd heel vreemd. Ofwel neemt die darm nu veel minder kracht op. Wat best wel zou kunnen hij is tenslotte doorgesneden. Ofwel zijn die pillen me aan het zwak maken, alleen al die maagzuurremmer staat internet vol dat je stoffen niet meer opneemt. Het is gewoon een zieke boel, normaal was ik doodgebloed dat was mijn pad geweest, het was zelfs pijnloos. Dit nu is niet hoe het had moeten zijn. Maar blijkbaar kun je je doodmoe voelen zonder ook echt dood te gaan.
dinsdag 18 februari 2020 17:38
Hoe gaat het met jullie? Het is stil hier
Diagnostisch onderzoek bij mij is afgerond. Over twee weken krijg ik de uitslag. Morgen onderzoek voor bipolaire stoornis.
Ik ben erg moe. Ik merk dat ik 2 a 3 uur iets kan doen, zoals bullet journaling, bakken, huishouden, yoga etc. Daarna loop ik leeg en moet ik gaan liggen, forummen of een simpel youtubefilmpje kijken. Moe, misselijk hoofdpijn. Dan weer een aantal uren opladen.
Is dit iets wat jullie herkennen? Zo ja, hoe ga je er mee om?
Vooral de hoofdpijn en soms migraine brengt me van slag. Ben tot niks in staat, ik weet niet hoe lang het gaat duren dus heel mijn planning klopt niet meer.
Diagnostisch onderzoek bij mij is afgerond. Over twee weken krijg ik de uitslag. Morgen onderzoek voor bipolaire stoornis.
Ik ben erg moe. Ik merk dat ik 2 a 3 uur iets kan doen, zoals bullet journaling, bakken, huishouden, yoga etc. Daarna loop ik leeg en moet ik gaan liggen, forummen of een simpel youtubefilmpje kijken. Moe, misselijk hoofdpijn. Dan weer een aantal uren opladen.
Is dit iets wat jullie herkennen? Zo ja, hoe ga je er mee om?
Vooral de hoofdpijn en soms migraine brengt me van slag. Ben tot niks in staat, ik weet niet hoe lang het gaat duren dus heel mijn planning klopt niet meer.
dinsdag 18 februari 2020 18:32
Ik merk dat mijn hoofd soms maar doorratelt waardoor ik voor het avondeten al bekaf ben eigenlijk.GreenLadyFern schreef: ↑18-02-2020 17:38Hoe gaat het met jullie? Het is stil hier
Diagnostisch onderzoek bij mij is afgerond. Over twee weken krijg ik de uitslag. Morgen onderzoek voor bipolaire stoornis.
Ik ben erg moe. Ik merk dat ik 2 a 3 uur iets kan doen, zoals bullet journaling, bakken, huishouden, yoga etc. Daarna loop ik leeg en moet ik gaan liggen, forummen of een simpel youtubefilmpje kijken. Moe, misselijk hoofdpijn. Dan weer een aantal uren opladen.
Is dit iets wat jullie herkennen? Zo ja, hoe ga je er mee om?
Vooral de hoofdpijn en soms migraine brengt me van slag. Ben tot niks in staat, ik weet niet hoe lang het gaat duren dus heel mijn planning klopt niet meer.
Het helpt wel als ik weet dat een dag druk wordt dan kan ik mezelf daar al op instellen.
dinsdag 18 februari 2020 18:33
Als ik een volle dag heb, heb ik ook hoofdpijn. Dan zit ik zo vol prikkels dat ik echt niet veel kan hebben. Nu kan ik het beter doseren gelukkig, de laatste tijd. Als ik een dag heb gewerkt ga ik niet daarna nog vanalles doen.
Ik ben wat meer in de leesstand hier. Dat komt omdat er soms hele lange teksten worden geplaatst en ik dan na een paar regels al het overzicht kwijt raak. Korte berichten gaan wel.
Ik ben wat meer in de leesstand hier. Dat komt omdat er soms hele lange teksten worden geplaatst en ik dan na een paar regels al het overzicht kwijt raak. Korte berichten gaan wel.
dinsdag 18 februari 2020 21:23
Heb een heel tijdje in de leesmodes gestaan hier, nu ff een schrik moment.
Dochter gaat nu een heel traject in, want 'men' vermoed een gedragsstoornis. Intake hebben we net gehad bij de psycholoog.
Anyway, werkgever krijgt daar weleens iets van mee en vanmiddag was ik tijdens werk even naar school geweest voor dochter.
Ik kom terug en vertel tegen werkgever trots dat dochter een zeer goed cijfer heeft gehaald voor een toets. Hij zegt: ze lijkt zeker wel een beetje op jou? Ondanks alles toch erg slim en zo? Een beetje autistisch? Ik zei ja, dat kan wel. Zegt werkgever: Jij bent zelf zeker autist? Ik: uh, ja, da's één van de stickertjes die ik heb gekregen ja.
Gesprek was daarna snel afgelopen (het was chitchat in het voorbijgaan, socializen, zo u wilt). Maar ik baal daar van. Ik heb dit nu open en bloot toegegeven. Ik heb dit bewust een jaar achtergehouden. Wél gezegd dat er 'een' diagnose was (ik ben veel tijd kwijt geweest aan onderzoek naar vermoeidheid, die hiermee, met de combi autisme/add, verband houdt waarschijnlijk) en daar stelde werkgever zich tevreden mee. Er was 'iets' en dat dacht hij al. Prima. Beestje geen naam gegeven, werkgever vond dat niet nodig en ik wilde niet in een hokje gestopt worden.
En nu komt hij er plompverloren toch nog achter. Blêh! Wat moet ik hier nu mee? Ik vind het echt heel vervelend, kan niet goed inschatten wat het vervolg hiervan is.
Dochter gaat nu een heel traject in, want 'men' vermoed een gedragsstoornis. Intake hebben we net gehad bij de psycholoog.
Anyway, werkgever krijgt daar weleens iets van mee en vanmiddag was ik tijdens werk even naar school geweest voor dochter.
Ik kom terug en vertel tegen werkgever trots dat dochter een zeer goed cijfer heeft gehaald voor een toets. Hij zegt: ze lijkt zeker wel een beetje op jou? Ondanks alles toch erg slim en zo? Een beetje autistisch? Ik zei ja, dat kan wel. Zegt werkgever: Jij bent zelf zeker autist? Ik: uh, ja, da's één van de stickertjes die ik heb gekregen ja.
Gesprek was daarna snel afgelopen (het was chitchat in het voorbijgaan, socializen, zo u wilt). Maar ik baal daar van. Ik heb dit nu open en bloot toegegeven. Ik heb dit bewust een jaar achtergehouden. Wél gezegd dat er 'een' diagnose was (ik ben veel tijd kwijt geweest aan onderzoek naar vermoeidheid, die hiermee, met de combi autisme/add, verband houdt waarschijnlijk) en daar stelde werkgever zich tevreden mee. Er was 'iets' en dat dacht hij al. Prima. Beestje geen naam gegeven, werkgever vond dat niet nodig en ik wilde niet in een hokje gestopt worden.
En nu komt hij er plompverloren toch nog achter. Blêh! Wat moet ik hier nu mee? Ik vind het echt heel vervelend, kan niet goed inschatten wat het vervolg hiervan is.
dinsdag 18 februari 2020 21:28
Ik kan het niet tegen mijn vader vertellen want die merkt dan meteen dat werkgever weet dat er iets met mijn dochter is en hij vindt dat je privé en zakelijk per definitie en te koste van alles strikt gescheiden moet houden. Dochter had nooit ter sprake mogen komen en toegeven dat je autist bent is al helemaal uit den boze.
En voor ik kan bedenken bij wie ik dan m'n verhaal kwijt kan, gooit ex er tussenin dat ie verliefd is. Mijn dochter weet er al van en vind de nieuwe vriendin-to-be (het is wederzijds maar ze 'doen rustig aan') helemaal geweldig. Pff. Het mens in kwestie is echt niet verschrikkelijk en ik heb ex zelf de deur gewezen, maar ook nu: weet ik veel hoe ik hier op moet reageren! Mijn hoofd zit al hartstikke vol!!
En voor ik kan bedenken bij wie ik dan m'n verhaal kwijt kan, gooit ex er tussenin dat ie verliefd is. Mijn dochter weet er al van en vind de nieuwe vriendin-to-be (het is wederzijds maar ze 'doen rustig aan') helemaal geweldig. Pff. Het mens in kwestie is echt niet verschrikkelijk en ik heb ex zelf de deur gewezen, maar ook nu: weet ik veel hoe ik hier op moet reageren! Mijn hoofd zit al hartstikke vol!!
dinsdag 18 februari 2020 22:31
Femke: Rottig dat je werkgever je zo tussen neus en lippen door confronteert met zijn vermoedens ( die had hij blijkbaar toch al). Heb je de laatste tijd gemerkt dat je al anders benaderd werd? Of heb je gewoon een vaste taak of vaste functie en gaat dat zijn gangetje als altijd?
Als je verder gewoon functioneert dan is een diagnose helemaal niet interessant, net als dat bekend is dat iemand migraine heeft.
Sterkte met het traject van je dochter. Altijd spannend en energievretend met afspraken enzo
Als je verder gewoon functioneert dan is een diagnose helemaal niet interessant, net als dat bekend is dat iemand migraine heeft.
Sterkte met het traject van je dochter. Altijd spannend en energievretend met afspraken enzo
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
dinsdag 18 februari 2020 22:53
Caretta, het lijkt alsof bij werkgever het kwartje gevallen is dat mijn hoofd áltijd vol zit. Dat onderwerpen niet lukraak uit de lucht komen vallen, ook al lijkt dat zo, maar dat er dan al een hele weg in mijn gedachten is afgelegd met allerlei associaties. Dat merkte ik vorige week zo'n beetje, en dan deze opmerking/conclusie er overheen...
dinsdag 18 februari 2020 23:47
Zit het kunnen dat hij zelf ook autist is? Of iemand heel close tot hem? Het gebeurt niet vaak dat mensen het herkennen bij vrouwen die redelijk normaal functioneren en een gewone baan hebben. Al heeft dat traject waar hij van wist hem natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toch.. It takes one to know one. Heel vaak dan. Ik heb bv totaal geen gaydar, zeker niet bij vrouwen, maar autisten pik ik er zó uit.
.
woensdag 19 februari 2020 06:10
Tegenwoordig staan er wel eens vrouwen met autisme in tijdschriften. Dus mensen die dat lezen kunnen er van op de hoogte zijn. Algemeen komt het meer in de media. Toen ik diagnose kreeg 15 jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Dus vind ik het niet zo vreemd dat die werkgever het in deze tijd kan raden.
Hier gaat het fisiek iets beter. Ik heb zaterdag half uur split geharkt. Maar was wel heel moe 2 dagen, als in niet eens kracht om 5 minuten te stappen. Ik onthoud ook minder dan normaal denk ik. Ik kan ook vaak niet op woorden komen.
Van die maag pillen had ik bloeddruk die de hoogte inging en gaf nog altijd soort viagra bijwerking, minder dan de baxter. En dit is weg met die chemo pillen, mijn immuunsysteem reageerden dus ook op die maag pillen. Maar nu voel ik me misselijk met het minste vet dat ik eet. En mijn hersenen worden snel moe en worden precies platgedrukt dan. Ik sta ook moe op terwijl ik normaal altijd ochtendmens was, ben eigenlijk altijd moe nu.
Ook nog ligt mijn 98 jarige bompa in ziekenhuis sinds eergisteren, met afstervende tenen en been. En hij gaat waarschijnlijk dood. Maar dat wil hij al meerdere jaren. Eigenlijk zat die al 3 jaar in rusthuis te wachten op zijn dood, ik hoop voor hem dat het niet meer te lang duurt. Normaal kwam ik daar om de 2 weken al heel mijn leven met mijn ouders. Maar nu 1 keer geweest sinds november met al dat crohn gedoe.
Hier gaat het fisiek iets beter. Ik heb zaterdag half uur split geharkt. Maar was wel heel moe 2 dagen, als in niet eens kracht om 5 minuten te stappen. Ik onthoud ook minder dan normaal denk ik. Ik kan ook vaak niet op woorden komen.
Van die maag pillen had ik bloeddruk die de hoogte inging en gaf nog altijd soort viagra bijwerking, minder dan de baxter. En dit is weg met die chemo pillen, mijn immuunsysteem reageerden dus ook op die maag pillen. Maar nu voel ik me misselijk met het minste vet dat ik eet. En mijn hersenen worden snel moe en worden precies platgedrukt dan. Ik sta ook moe op terwijl ik normaal altijd ochtendmens was, ben eigenlijk altijd moe nu.
Ook nog ligt mijn 98 jarige bompa in ziekenhuis sinds eergisteren, met afstervende tenen en been. En hij gaat waarschijnlijk dood. Maar dat wil hij al meerdere jaren. Eigenlijk zat die al 3 jaar in rusthuis te wachten op zijn dood, ik hoop voor hem dat het niet meer te lang duurt. Normaal kwam ik daar om de 2 weken al heel mijn leven met mijn ouders. Maar nu 1 keer geweest sinds november met al dat crohn gedoe.
