Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 19 januari 2019 06:23
Maar wat gebeurt er dan als er uiteindelijk een diagnose komt? Hoe reageert de omgeving dan? Die kan onberekenbaar reageren.pplakke schreef: ↑18-01-2019 21:53Ik denk dat er meer dan 28 % zijn met een reguliere baan. Er komen nog steeds volwassenen hier die nog met een diagnose bezig zijn. Dus hebben het goed weten te verhullen met intelligentie. Als er zijn die een geschikte baan vinden en verder bv. niet van een label willen weten. Dan is het goed mogelijk dat het cijfer regulier werkende wat hoger is.
Waarom zijn zij met een diagnose bezig? Op dit moment zou ik zeggen: Als er geen problemen zijn, ga dan niet het diagnosetraject voor autisme in; laat het alsjeblieft zitten. Problemen kunnen erdoor verergeren. Het ligt niet aan de diagnose zelf natuurlijk, maar aan de omgeving; hoe die kan reageren.
hans66 wijzigde dit bericht op 19-01-2019 06:32
21.66% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
zaterdag 19 januari 2019 06:26
Mijn ervaring is dat mijn omgeving niet heel verbaasd was en er verder eigenlijk niets veranderd is.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 19 januari 2019 06:58
Of ze een vermoeden hadden weet ik niet, wel dat ze de diagnose bij me vonden passen.
Overigens viel me wel op dat mensen die wel eens hadden laten merken dat ze soms last hadden van mijn botheid minder verbaasd waren dan mensen die mij communicatief vaardig vonden.
Het beeld van autisme behoeft zeker uitleg, maar daar hou ik van.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 19 januari 2019 12:09
Omdat ze vastlopen op een of andere manier, en op hulp hopen. Maar zou inderdaad ook meer neigen naar zelf situatie aanpassen als je al diagnoseloos volwassen bent kunnen worden. Naar wat wel lukt want de wereld verandert niet omdat je een diagnose hebt.hans66 schreef: ↑19-01-2019 06:23Maar wat gebeurt er dan als er uiteindelijk een diagnose komt? Hoe reageert de omgeving dan? Die kan onberekenbaar reageren.
Waarom zijn zij met een diagnose bezig? Op dit moment zou ik zeggen: Als er geen problemen zijn, ga dan niet het diagnosetraject voor autisme in; laat het alsjeblieft zitten. Problemen kunnen erdoor verergeren. Het ligt niet aan de diagnose zelf natuurlijk, maar aan de omgeving; hoe die kan reageren.
Bij mij op school buitengewoon onderwijs belgie was het motto over autisme geen aanpassingen want de wereld past zich ook niet aan. Als we daar sportdag hadden kon je verschillende dingen vrij doen in een zaal ergens. Dan stond ik maar gans de dag wat toe te kijken van zo ver mogelijk. Want al de rest ging zelf iets doen maar ik deed dat niet graag al dat lawaai en zelf vragen al helemaal niet. Maar waarschijnlijk was de bedoeling naast sport ook zelfstandig dingen kiezen en vragen aan die gene die de sport uitlegt. Maar ik nam nooit zelf initiatief in school door de angst en stress. Er gewoon aanwezig zijn was al een te zware taak voor mij. Dit leiden dan tot situaties dat ik moest vragen maar niets vroeg en zei ook niet in mijn plaats kunnen vragen want de wereld past zich niet aan. Of hoe ik zelfs daar niet tussen pasten en alleen thuis pas.
zaterdag 19 januari 2019 13:42
Pplakke, als iemand vastloopt in het werk of op een andere manier is dat een reden om dat nader te onderzoeken. Men kan dan uiteindelijk bij autisme uitkomen.
In de zin dat ik mij redelijk kon aanpassen, als kind al, ging ik gewoon naar regulier onderwijs, naar de havo. Dat was qua leren een erg groot succes. De basisschool vond dat ik naar het LBO zou moeten, op grond van het beeld dat de school van mij had. Autisme was een mogelijke reden om anders te adviseren, niet mijn intelligentie. Mijn ouders en ik waren het daar niet mee eens dus ging ik uiteindelijk naar de havo.
Ik denk zelfs dat ik mij in extreme mate kan aanpassen. D.w.z. dat anderen in geval van problemen bij mij terechtkunnen.
Het wordt anders als de wereld vindt dat jij je moet aanpassen en vervolgens jou daar niet mee wil helpen.
In de zin dat ik mij redelijk kon aanpassen, als kind al, ging ik gewoon naar regulier onderwijs, naar de havo. Dat was qua leren een erg groot succes. De basisschool vond dat ik naar het LBO zou moeten, op grond van het beeld dat de school van mij had. Autisme was een mogelijke reden om anders te adviseren, niet mijn intelligentie. Mijn ouders en ik waren het daar niet mee eens dus ging ik uiteindelijk naar de havo.
Ik denk zelfs dat ik mij in extreme mate kan aanpassen. D.w.z. dat anderen in geval van problemen bij mij terechtkunnen.
Het wordt anders als de wereld vindt dat jij je moet aanpassen en vervolgens jou daar niet mee wil helpen.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 19 januari 2019 15:08
hans66 Ik heb dan ook een vreemd school verloop eerst kleuterklas, op 7 jaar na 1 jaar 1ste leerjaar gewone school naar buitengewoon onderwijs. Daar kreeg ik eens een prijs of brief na een busreis wegens enige die niet klaagde. Daar in het lager of hoe dit ook noemt zelfs een klas overgeslagen. Om dan houtbewerking te doen om dan wanneer stages komen op 16 naar klas voor beschermd wonen te zakken. Op weer andere school om dat de oude dit niveau niet aanbied. Als het ware van lintzagen op 11 naar papier mache op 16. Om dan op 18 te horen dat je te traag ben voor beschutte werkplaats. Verwarrend en vaak nieuwe mensen terwijl dit voor autisten net moeilijk schijnt te zijn. Ik ben blij dat dit nu allemaal gedaan is.
zaterdag 19 januari 2019 15:17
Bij mij is hoogfunctionerend autisme vastgesteld.
Ik denk zelf echter dat ik PTSS heb vanwege mijn angststoornis en nachtmerries.
Of zijn er hier meer "auties" die ook last hebben van angsten voor mensen en zeer ernstige nachtmerries?
Ik wens jullie het allerbeste met leven in een wereld die niet voor ons gemaakt is. ♡
Ik denk zelf echter dat ik PTSS heb vanwege mijn angststoornis en nachtmerries.
Of zijn er hier meer "auties" die ook last hebben van angsten voor mensen en zeer ernstige nachtmerries?
Ik wens jullie het allerbeste met leven in een wereld die niet voor ons gemaakt is. ♡
zaterdag 19 januari 2019 16:23
zaterdag 19 januari 2019 18:16
Poezenmoedertje angst is ook bij mij ook de oorzaak van veel. Als ik mensen zie stijgt mijn hartslag. Zelfs met familie heb ik dat ik en duurt dit lang als op school put het je volledig uit. Met hoofdpijn en hoge bloeddruk en misselijk en zo tot zelfs vlekken op ogen van hoge bloeddruk. Toch heb ik op een of andere manier met af en toe pijnstillers school kunnen volhouden tot 18. Ik ben niet tegen de wereld ik kan daar alleen niet goed in functioneren. Op twitter heb ik eens gehoord dat dit iets met een kapotte amygdala te maken heeft. Ik ben eerder laag begaafd al weet ik niet welk iq ik heb.
zaterdag 19 januari 2019 20:38
Ik trouwens ook.
Het is wel zo dat het vermogen van iemand met autisme, om zich aan te passen verschillend is. Dat is de essentie van het autismespectrum.
Ik ben voor integratie en/of emancipatie van mensen met autisme en ja dat houdt in dat vooral mensen met autisme zich moeten aanpassen.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 19 januari 2019 20:44
Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat ik me enorm moet aanpassen.hans66 schreef: ↑19-01-2019 20:38Ik trouwens ook.
Het is wel zo dat het vermogen van iemand met autisme, om zich aan te passen verschillend is. Dat is de essentie van het autismespectrum.
Ik ben voor integratie en/of emancipatie van mensen met autisme en ja dat houdt in dat vooral mensen met autisme zich moeten aanpassen.
Hoe meer ik begrijp hoe ikzelf in elkaar zit, hoe meer ik kan zorgen dat ik aan mijn trekken kom, zonder enorme aanpassingen van beide kanten.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 19 januari 2019 20:48
zaterdag 19 januari 2019 21:20
Ik begrijp je volkomen. Ik heb ooit eens alles in een dichtvorm gezet, met als titel: " de grote onbekende."pplakke schreef: ↑19-01-2019 18:16Poezenmoedertje angst is ook bij mij ook de oorzaak van veel. Als ik mensen zie stijgt mijn hartslag. Zelfs met familie heb ik dat ik en duurt dit lang als op school put het je volledig uit. Met hoofdpijn en hoge bloeddruk en misselijk en zo tot zelfs vlekken op ogen van hoge bloeddruk. Toch heb ik op een of andere manier met af en toe pijnstillers school kunnen volhouden tot 18. Ik ben niet tegen de wereld ik kan daar alleen niet goed in functioneren. Op twitter heb ik eens gehoord dat dit iets met een kapotte amygdala te maken heeft. Ik ben eerder laag begaafd al weet ik niet welk iq ik heb.
Ik voel me echt een buitenaards wezen op een voor mij onbekende planeet.
Ik denk niet dat het aan je IQ ligt. Het is gewoon zo dat angst je leven zo kan controleren dat je je niet meer ergens goed op kan concentreren..
Ik wens je alle goeds toe en weet dat je niet alleen staat ♡
zaterdag 19 januari 2019 21:39
Hey Poezenmoedertje, wat vervelend dat je zulke angstklachten hebt...
Ik heb ook (C)PTSS en nog een rijtje diagnoses daarna. Ik heb nu weer EMDR, maar het is de vraag of dat wel helpt. Want dingen krijgen hun lading terug en ook ervaringen die ik vorig jaar al gedaan heb, zijn me weer komen plagen.
Ik heb echt moeten uitleggen wat dat autisme bij mij dan allemaal inhoudt. Want dat had niemand aan zien komen, incl ikzelf. Ik heb schijnbaar ontzettend goed geleerd me aan te passen en mijn stress te verstoppen. Ik heb gymnasium gedaan, een universitaire opleiding afgerond en jarenlang gewerkt totdat ik om lichamelijke redenen uitviel. Ook stabiele, langdurende vriendschappen en relaties. En toch...
Ik voel me ook heel dom. Sinds ik 3,5 jaar geleden compleet gecrasht ben, zeg ik precies de verkeerde woorden, stel ik 3x dezelfde vraag omdat ik het antwoord alweer kwijt ben etc. Dat zou ook voortkomen uit mijn klachten, die veel (mentale) energie vragen.
Ik heb ook (C)PTSS en nog een rijtje diagnoses daarna. Ik heb nu weer EMDR, maar het is de vraag of dat wel helpt. Want dingen krijgen hun lading terug en ook ervaringen die ik vorig jaar al gedaan heb, zijn me weer komen plagen.
Ik heb echt moeten uitleggen wat dat autisme bij mij dan allemaal inhoudt. Want dat had niemand aan zien komen, incl ikzelf. Ik heb schijnbaar ontzettend goed geleerd me aan te passen en mijn stress te verstoppen. Ik heb gymnasium gedaan, een universitaire opleiding afgerond en jarenlang gewerkt totdat ik om lichamelijke redenen uitviel. Ook stabiele, langdurende vriendschappen en relaties. En toch...
Ik voel me ook heel dom. Sinds ik 3,5 jaar geleden compleet gecrasht ben, zeg ik precies de verkeerde woorden, stel ik 3x dezelfde vraag omdat ik het antwoord alweer kwijt ben etc. Dat zou ook voortkomen uit mijn klachten, die veel (mentale) energie vragen.
zaterdag 19 januari 2019 22:15
Ik ook! En dat ik op het MBO al zoveel tijd kwijt was aan huiswerk.Kwebbeltje91 schreef: ↑19-01-2019 21:41Ik vind het echt zo knap van mensen uit dit topic, die aan de universiteit hebben gestudeerd! Ik voel me gewoon bijna dom met mijn mbo-opleiding.
zondag 20 januari 2019 00:59
Ik heb altijd goed en redelijk makkelijk kunnen leren. Het handhaven op de middelbare school tussen andere pubers was meer een issue. Tijdens de verpleegopleiding viel mijzelf al op dat ik alle theorie-toetsen probleemloos maakte, ik liep vast op de praktijk. Ik heb de opleiding afgerond met pijn en moeite. Hierna wel bijna 20 jaar als verpleegkundige gewerkt, ging op zich goed, maar ik liep wel altijd op mijn tenen. De verantwoordelijkheid viel me eigenlijk net te zwaar, ik kan niet tegen acute situaties, en dat is niet zo handig in de verpleging. Ik ontwikkelde hierin ook niet verder. Nu werk ik in een apotheek, ga ook hopelijk de opleiding tot apothekersassistente volgen binnenkort. Gekozen en gevraagd om de basis- opleiding, dat is zonder stage. Bij ons is de volledige opleiding niet perse noodzakelijk omdat wij niets zelf bereiden. En wat boeken uit mijn hoofd leren is geen enkel punt...
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 20 januari 2019 06:53
Na de HAVO deed ik een jaar HBO maar door gebrek aan doorzettingsvermogen stopte ik daarmee. Ik had toen een andere instelling dan later.
Daarna volgde er een aantal cursussen op het gebied van programmeren en administratie. Ik ben ook twee maand programmeur geweest. Ik paste niet in het team. Ik was te lief. Ik functioneerde wel goed. Ik werd ontslagen.
Later een administratief oefenbedrijf. Daar deed ik loonadministratie. Ik leverde boekhoudgegevens voor mensen die boekhouders waren (ook in de context van oefenbedrijf). Daarnaast allerlei cursussen zoals archiveren, notuleren, boekhouden. Ik was eerder een man van de computers. Ik had en heb nog steeds affiniteit met de administratie. Ik werd niet op mijn autisme beoordeeld maar op mijn prestaties. Sociaal was het wel enigszins lastig, maar omdat daar volwassenen zaten kon ik al enigszins aan sociale vaardigheden werken. Voor anderen werd ik wat minder lastig.
Het werk en de cursussen op dat oefenbedrijf werden nergens door mijn autisme beïnvloed. Het ging om presentaties.
Ik heb ook nog werkervaring opgedaan bij een universiteit.
Normaal solliciteren ging niet, maar ik werkte in eerste instantie met behoud van uitkering op school. Ik deed eenvoudige klussen. Ik wist toen vrijwel niets van schooladministratie en nu na 25 jaar nog niets. Ik nam ook de telefoon aan. Ik leerde een aantal kleine zaken. Ik werd ook toezichthouder in een mediatheek, tezamen met een andere collega. Dat liep niet erg goed, want ten eerste had ik weinig verstand van leerlingen. Dat werd gestopt; ook het aannemen van de telefoon.
Het organiseren van meerdere taken was wel een probleem. In welke volgorde moest ik dat doen? Niet in volgorde van binnenkomst, maar in volgorde van deadlines. Deadlines van opdrachten werden niet gegeven; iemand anders hield dat bij. Zij die mij aansturen kennen de schooladministratie, ik niet. Hoe moet ik dan weten in welke volgorde ik de taken moet doen? Dat weet ik toch alleen als ik net zoveel weet dan zij?
Later gesubsidieerde banen, maar uiteindelijk werd verteld dat autisme een probleem was: verstandelijke beperking, leerstoornis, moeite met plannen, en dat ik op een zorgboerderij beter op mijn plek was. Ik snapte hier helemaal niets van. Alles werd aan autisme ondergeschikt gemaakt. Ik probeerde in mijn functioneren verbeteringen door te voeren, maar het kwaad is al geschied. Ik vraag wanneer de opdrachten af moeten zijn, zodat ik zelf de opdrachten kan plannen. Ik merk dat dat geen enkel effect heeft. Er is feitelijk heel wat veranderd in mijn werksituatie en ik heb wel wat dingen bijgeleerd, maar de zogeheten leerstoornis blijft.
Wat had ik anders moeten doen? Ik weet het niet. Ik had belangrijke dingen bij willen leren. In zeer beperkte mate gebeurde dat ook. Maar echte vooruitgang kan ik tot nog toe wel vergeten. "De school had in het verleden mij dingen bij willen leren, maar op een gegeven moment gaf zij dat op." Wat had ze mij bij willen leren? Ik kan dat nu alsnog vragen, maar dat werd sindsdien geweigerd. Verspilde moeite, beweert men.
Daarna volgde er een aantal cursussen op het gebied van programmeren en administratie. Ik ben ook twee maand programmeur geweest. Ik paste niet in het team. Ik was te lief. Ik functioneerde wel goed. Ik werd ontslagen.
Later een administratief oefenbedrijf. Daar deed ik loonadministratie. Ik leverde boekhoudgegevens voor mensen die boekhouders waren (ook in de context van oefenbedrijf). Daarnaast allerlei cursussen zoals archiveren, notuleren, boekhouden. Ik was eerder een man van de computers. Ik had en heb nog steeds affiniteit met de administratie. Ik werd niet op mijn autisme beoordeeld maar op mijn prestaties. Sociaal was het wel enigszins lastig, maar omdat daar volwassenen zaten kon ik al enigszins aan sociale vaardigheden werken. Voor anderen werd ik wat minder lastig.
Het werk en de cursussen op dat oefenbedrijf werden nergens door mijn autisme beïnvloed. Het ging om presentaties.
Ik heb ook nog werkervaring opgedaan bij een universiteit.
Normaal solliciteren ging niet, maar ik werkte in eerste instantie met behoud van uitkering op school. Ik deed eenvoudige klussen. Ik wist toen vrijwel niets van schooladministratie en nu na 25 jaar nog niets. Ik nam ook de telefoon aan. Ik leerde een aantal kleine zaken. Ik werd ook toezichthouder in een mediatheek, tezamen met een andere collega. Dat liep niet erg goed, want ten eerste had ik weinig verstand van leerlingen. Dat werd gestopt; ook het aannemen van de telefoon.
Het organiseren van meerdere taken was wel een probleem. In welke volgorde moest ik dat doen? Niet in volgorde van binnenkomst, maar in volgorde van deadlines. Deadlines van opdrachten werden niet gegeven; iemand anders hield dat bij. Zij die mij aansturen kennen de schooladministratie, ik niet. Hoe moet ik dan weten in welke volgorde ik de taken moet doen? Dat weet ik toch alleen als ik net zoveel weet dan zij?
Later gesubsidieerde banen, maar uiteindelijk werd verteld dat autisme een probleem was: verstandelijke beperking, leerstoornis, moeite met plannen, en dat ik op een zorgboerderij beter op mijn plek was. Ik snapte hier helemaal niets van. Alles werd aan autisme ondergeschikt gemaakt. Ik probeerde in mijn functioneren verbeteringen door te voeren, maar het kwaad is al geschied. Ik vraag wanneer de opdrachten af moeten zijn, zodat ik zelf de opdrachten kan plannen. Ik merk dat dat geen enkel effect heeft. Er is feitelijk heel wat veranderd in mijn werksituatie en ik heb wel wat dingen bijgeleerd, maar de zogeheten leerstoornis blijft.
Wat had ik anders moeten doen? Ik weet het niet. Ik had belangrijke dingen bij willen leren. In zeer beperkte mate gebeurde dat ook. Maar echte vooruitgang kan ik tot nog toe wel vergeten. "De school had in het verleden mij dingen bij willen leren, maar op een gegeven moment gaf zij dat op." Wat had ze mij bij willen leren? Ik kan dat nu alsnog vragen, maar dat werd sindsdien geweigerd. Verspilde moeite, beweert men.
hans66 wijzigde dit bericht op 20-01-2019 07:31
3.07% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
zondag 20 januari 2019 07:26
In mijn negatiefste momenten zeg ik wel eens dat leren het enige is wat ik kan.
Ik studeer nu aan de Open Universiteit en de theoretische modules gaan als een speer.
Zodra er echter een opdracht moet worden gemaakt loop ik vast. Dan heb ik (veel) extra tijd nodig. Meestal omdat ik geen duidelijk beeld heb van wat ik moet gaan doen.
Ik studeer nu aan de Open Universiteit en de theoretische modules gaan als een speer.
Zodra er echter een opdracht moet worden gemaakt loop ik vast. Dan heb ik (veel) extra tijd nodig. Meestal omdat ik geen duidelijk beeld heb van wat ik moet gaan doen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
