Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zondag 14 juli 2019 13:28
hondenmens schreef: ↑14-07-2019 13:20Ik vind het knap dat je voor jezelf kiest en bij sommige mensen apart naar de verjaardag gaat. Doe ik soms ook bij een vriendin die verder weg woont. Toen ze 30 werd zou er een feest met buffet komen en na afloop dansen. Nou dansen kan ik al helemaal niet, geen gevoel voor ritme. Ben 's middags gegaan, zo'n 1,5 uur en weer weg. Ik wil ook op tijd eten. Als ik dat niet doe wordt ik bibberig en voel me slap. Bij een ander moet je maar afwachten wanneer je kunt gaan eten.
Maar dat heb je dan toch uitstekend aangepakt?
Je had ook helemaal niet kunnen gaan, maar in plaats daarvan heb je een tussenweg gekozen.
Dat van dat eten is natuurlijk enorm herkenbaar voor me.
You don't have to fit into the format
zondag 14 juli 2019 13:33
Ik ga eigenlijk helemaal niet meer naar verjaardagen toe van vrienden. Al die mensen en dat sociale gedoe, en ik vind het heel lastig te moeten praten met vreemden en ze vragen wat ik doe (zit al jaren thuis). Dus dat probeer ik te ontwijken door niet meer te gaan. Vriendinnen zie ik altijd apart 1 op 1 en dat vind ik het prettigst.
Verjaardagen van familie vind ik geen enkel probleem, dat voelt heel vertrouwd.
Verjaardagen van familie vind ik geen enkel probleem, dat voelt heel vertrouwd.
zondag 14 juli 2019 14:00
Dit vind ik ook zo'n ramp.
Er zijn periodes geweest dat ik ook niet werkte, en ik vond het ook altijd heel lastig om daarmee om te gaan in een gesprek.
Of dat je iemand tegenkomt, die vraagt: 'Zo, lekker een dagje vrij?'
Eh, ja, zoiets.
En nu ik wel werk, moeten ze per se weten hoeveel uur per week.
Nou, niet zo heel veel uur. Moet ik dat weer uit gaan leggen.
Ik weet wel; ze bedoelen het goed, en ze tonen interesse.
Maar het is zo ellendig om elke keer weer uit te moeten leggen waarom je niet volledig werkt.
Op mijn werk kwam een nieuwe collega. Zij merkte natuurlijk al snel dat ik maar een beperkt aantal uur per week werk.
En ja hoor, daar kwam de vraag: 'Wat doe je hiernaast nog meer voor werk?'
'Niks', heb ik op dat moment alleen maar geantwoord. Zonder verdere uitleg.
Later, toen we elkaar wat beter kenden, heb ik wel het een en ander verteld.
Maar ik word er soms zo moe van.
You don't have to fit into the format
zondag 14 juli 2019 14:02
Het is dat ik ga omdat zij me maar blijft uitnodigen. Voor mij hoeft het niet meer zo. We kennen elkaar al 24 jaar, maar zijn uit elkaar gegroeid, al jaren. En daardoor gauw uitgepraat. Zij nodigt mij veel vaker uit dan ik haar. Omdat ik gewoon weinig connectie meer voel. Op mijn laatste verjaardag waar zij bij was voelde ik me ongemakkelijk. Omdat ik zo weinig wist te zeggen. Binnenkort komt ze weer aan mijn kant van de provincie wonen. Misschien dat het contact weer iets meer wordt. Maar kan ook van niet. Met andere jeugdvriendinnen die hooguit 15 km verderop wonen is het contact ook verwaterd.
@Lisa198: Ik vond het ook lastig toen ik een periode thuis zat of alleen maar dagbesteding had. Nu soms nog als mensen vragen hoeveel uur ik werk. Dat is maar 16 uur (4 ochtenden) en ook genoeg voor me. Als ik zeg dat ik gauw overprikkeld ben wordt het vaak wel begrepen. Maar soms wordt gevraagd of ik al ander werk heb (detacheren was de bedoeling). Dan zeg ik dat er nog niks gevonden is. En antwoord diegene: "Ja maar met 16 uur werken gaan ze daar ook niet naar zoeken." Soms zeg ik dat halve dagen werk en krijg ik de vraag: "Maar werk je dan wel gewoon 5 ochtenden?" Alsof minder werken niet "netjes" of zo.
hondenmens wijzigde dit bericht op 14-07-2019 14:14
26.10% gewijzigd
zondag 14 juli 2019 14:11
Door de overprikkeling ga ik me juist volproppen op sociale gelegenheden waar ik niet onderuit kan. Die schaal met bitterballen die voorbij komt wordt door mij ongegeneerd geplunderd!Lotte35 schreef: ↑14-07-2019 12:50Ik merk ook dat het me goed doet, als ik me er gewoon bij neerleg dat ik graag alleen ben.
Toch blijft het een continue strijd in m'n hoofd, omdat ik (blijkbaar) toch leuk gevonden word door mensen.
Ze blijven me dus uitnodigen, en natuurlijk doet dat ook iets met me. Hoe graag je ook alleen bent, het is altijd fijn te merken dat er van je gehouden wordt. Dus aan de ene kant wil ik dan op de uitnodiging ingaan, en 'stralen tussen de mensen', maar negen van de tien keer valt het zo tegen. Naar een verjaardag kan ik nog heel optimistisch en een soort blij van huis gaan, maar als ik dan vijf minuten binnen ben, zinkt de moed me volledig in de schoenen. Soms al direct als ik een kamer binnenstap, en ik zie daar zo'n hele kluwen mensen zitten.
Dus ga ik vrijwel niet meer naar verjaardagen. Als het om mensen gaat die ik echt in m'n hart heb zitten, ga ik een keertje apart. Dat gaat al veel beter, maar dan nog ben ik het na een uur echt wel zat.
Bij mij komt er ook nog bij dat ik een eetstoornis heb (anorexia), waardoor alles nog iets ingewikkelder wordt. Het autisme versterkt de eetstoornis ook. Door mijn enorme behoefte aan een strak regime, regels en rituelen, is het extra moeilijk de anorexia los te laten.
Ik vermijd dat soort dingen dus ook liever en spreek 1 op 1 af. Niet dat ik dan niet teveel eet, maar het is dan tenminste geen vlucht.
zondag 14 juli 2019 17:35
Vanochtend een doopfeest gehad. Van tevoren bedacht dat ik best binnen kon gaan zitten (feest was buiten) als het teveel zou worden, maar uiteindelijk werkte het prima om tussen het koffiedrinken door de tafel helpen aanvullen met broodjes e.d. Zo ben je 'sociaal' en bezig zonder met iedereen in gesprek te gaan.
Op verjaardagen ga ik graag vroeg, als het nog niet zo druk is, en anders op een andere keer. Dat is doorgaans geen probleem. Het gaat er denk om dat je er voor de jarige bent, niet voor de rest van de visite
Op verjaardagen ga ik graag vroeg, als het nog niet zo druk is, en anders op een andere keer. Dat is doorgaans geen probleem. Het gaat er denk om dat je er voor de jarige bent, niet voor de rest van de visite
zondag 14 juli 2019 18:34
Mij begeven tussen grote roepen mensen trek ik soms goed en soms helemaal niet.
Hangt helemaal van de situatie en samenstelling af (qua personen).
Naar een festival gaan (zoals Lowlands) vind ik nog wel leuk, aangezien je naar vele plekken kunt en je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt.
Maar een besloten feestje, verjaardag oid kan me al erg gaan benauwen.
Vooral als ik weinig aansluiting voel.
Dan begin ik me al snel te vervelen.
Vervelen is trouwens iets wat ik niet heel gauw doe (heb genoeg interessses etc).
Hangt helemaal van de situatie en samenstelling af (qua personen).
Naar een festival gaan (zoals Lowlands) vind ik nog wel leuk, aangezien je naar vele plekken kunt en je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt.
Maar een besloten feestje, verjaardag oid kan me al erg gaan benauwen.
Vooral als ik weinig aansluiting voel.
Dan begin ik me al snel te vervelen.
Vervelen is trouwens iets wat ik niet heel gauw doe (heb genoeg interessses etc).
zondag 14 juli 2019 19:18
Vind je dat jammer?hondenmens schreef: ↑14-07-2019 14:02Met andere jeugdvriendinnen die hooguit 15 km verderop wonen is het contact ook verwaterd.
You don't have to fit into the format
zondag 14 juli 2019 19:21
redbulletje schreef: ↑14-07-2019 14:11Door de overprikkeling ga ik me juist volproppen op sociale gelegenheden waar ik niet onderuit kan. Die schaal met bitterballen die voorbij komt wordt door mij ongegeneerd geplunderd!
En geeft dat je dan rust?
You don't have to fit into the format
zondag 14 juli 2019 19:25
zondag 14 juli 2019 23:33
Herkenbaar, evenals die innerlijke strijd. Soms probeer ik het toch nog omdat ik hoop dat het zal meevallen en mij niet compleet wil afsluiten, maar eigenlijk weet ik best dat ik dit gewoon moet opgeven.
Bij een feestje of iets dergelijks maalt het gans de dag door mijn hoofd dat ik 's avonds nog ergens naartoe moet waardoor er overdag niets gebeurd en de volgende dag zak ik meestal als een pudding in elkaar omdat het te veel geweest is. Wat voor anderen dan ontspanning is, kost mij twee dagen en veelal heb ik er geen hol aan; liever spreek ik personen apart.
redbulletje schreef: ↑14-07-2019 14:11Door de overprikkeling ga ik me juist volproppen op sociale gelegenheden waar ik niet onderuit kan. Die schaal met bitterballen die voorbij komt wordt door mij ongegeneerd geplunderd!
Ik vermijd dat soort dingen dus ook liever en spreek 1 op 1 af. Niet dat ik dan niet teveel eet, maar het is dan tenminste geen vlucht.
Ha, bij mij is het de drank waar ik mij dan op stort. Goede verdoving en zelfs dan zoek ik de stille hoekjes op of ga ik elk kwartier buiten roken zodat ik even alleen ben. Eigenlijk zou een foto van mij even zinnig zijn als mijn fysieke aanwezigheid op die gelegenheden, terwijl ik 1 op 1 vrij goed kan praten met mensen.
Gelukkig weten de meesten ondertussen wel dat ze mij geen plezier doen met een uitnodiging en kan mijn partner zich prima vermaken zonder mij.
maandag 15 juli 2019 00:03
Bij verjaardagen voel ik me vaak erg opgelaten en heb het gevoel dat ik overdreven sociaal loop te doen.
Anderzijds ben ik ook wat bang om de aansluiting te missen, als ik me afzijdig hou oid.
Ook in vriendschappen vind ik verjaardagen soms best lastig, alhoewel het ook weer nuttig en leuk kan zijn om nieuwe mensen te ontmoeten op deze manier.
Anderzijds ben ik ook wat bang om de aansluiting te missen, als ik me afzijdig hou oid.
Ook in vriendschappen vind ik verjaardagen soms best lastig, alhoewel het ook weer nuttig en leuk kan zijn om nieuwe mensen te ontmoeten op deze manier.
maandag 15 juli 2019 00:44
Ja en nee. Ik vond ze leuk tot er een paar andere meiden bij ons groepje kwamen. Die hadden mij weinig te melden en mijn vriendinnen gingen me vanaf toen ook steeds vaker negeren. De gesprekken gingen meestal over uitgaan en jongens. Dat vond ik niet interessant en ik raakte vervreemd van ze. De jaren daarvoor mis ik soms wel. Toen dat nog niet aan de orde was. Maar op de klassenreünie heb ik ze gesproken. Leuke gekletst, maar ze leken me niet veel veranderd dan toen het verwaterde. En die tijd zegt hen niet zoveel. Dus zoals ze nu zijn vind ik het niet jammer. We passen niet meer bij elkaar.
maandag 15 juli 2019 09:39
Mjah, veel van mijn gedrag komt uit een automatisch 'zo hoort het', daar denk ik niet over na. Ik vind het 'leuk' (er is vrijwel niks waar ik wild enthousiast van word, dus vandaar tussen haakjes, maar dit valt in de categorie aangenaam) om een cadeau voor iemand te zoeken. Niet dat dat makkelijk is, want ik kan er heel lang over twijfelen. Het moet goed passen bij de persoon, niet te duur zijn, er niet te goedkoop uit zien, passen bij de verwachting en alles waar je jezelf gek mee kunt maken.
Het is 'sociaal' om acte de presénce te geven op een verjaardag, dús ben ik er. Afwegende hoe lang ik 'moet' blijven om sociaal verantwoord weer op huis aan te gaan. Toen ik nog getrouwd was stuurde ik mijn ex graag naar een verjaardag, dan bleef ik thuis met hoofdpijn/vermoeidheid (die dan daadwerkelijk op kwam zetten) en was ik toch vertegenwoordigd.
Nu ben ik alleen verantwoordelijk. Dus sleep ik mijn kinderen mee (dan kan ik me daar achter verschuilen), kies ik een veilig hoekje uit om rustig thee te drinken of help ik de gastvrouw/heer met verzorgen van de gasten. Het komt niet in mijn hoofd op om niet te gaan.
Ik lees hier dat jullie die keuze soms bewust wél maken. Ik wil daar losser in worden, meer bij mezelf aansluiten, maar dat vind ik nogal lastig. afgelopen weekend weer een verjaardag bezocht, vlug vlug voordat ik moest sporten. En bij het sporten in huilen uitgebarsten omdat het (blijkbaar) toch wat teveel van het goede was.
Lastig om hier een goede modus in te vinden. In ieder geval maar over nadenken. Al is het juist (onder andere) dát wat mij veel vermoeidheid oplevert, dat ik altijd en eeuwig overal maar over nadenk, honderd scenario's uitdenk, gesprekken honderd keer in gedachten voer, vooraf, en recapituleer, achteraf.
Ik zou zo graag af en toe mijn hoofd eens uit willen zetten.
Het is 'sociaal' om acte de presénce te geven op een verjaardag, dús ben ik er. Afwegende hoe lang ik 'moet' blijven om sociaal verantwoord weer op huis aan te gaan. Toen ik nog getrouwd was stuurde ik mijn ex graag naar een verjaardag, dan bleef ik thuis met hoofdpijn/vermoeidheid (die dan daadwerkelijk op kwam zetten) en was ik toch vertegenwoordigd.
Nu ben ik alleen verantwoordelijk. Dus sleep ik mijn kinderen mee (dan kan ik me daar achter verschuilen), kies ik een veilig hoekje uit om rustig thee te drinken of help ik de gastvrouw/heer met verzorgen van de gasten. Het komt niet in mijn hoofd op om niet te gaan.
Ik lees hier dat jullie die keuze soms bewust wél maken. Ik wil daar losser in worden, meer bij mezelf aansluiten, maar dat vind ik nogal lastig. afgelopen weekend weer een verjaardag bezocht, vlug vlug voordat ik moest sporten. En bij het sporten in huilen uitgebarsten omdat het (blijkbaar) toch wat teveel van het goede was.
Lastig om hier een goede modus in te vinden. In ieder geval maar over nadenken. Al is het juist (onder andere) dát wat mij veel vermoeidheid oplevert, dat ik altijd en eeuwig overal maar over nadenk, honderd scenario's uitdenk, gesprekken honderd keer in gedachten voer, vooraf, en recapituleer, achteraf.
Ik zou zo graag af en toe mijn hoofd eens uit willen zetten.
maandag 15 juli 2019 09:53
Ik heb nooit graag aan verjaardagen gedaan en na de lagere school was dat wel zo goed als klaar. Als gezin gingen we met z'n 3 uit eten als het een van onze verjaardagen was, dat was de perfecte manier. Mijn vader hield ook niet van verjaardagen bij familie aflopen dus alleen de opa's/oma's, zeker niet de tantes/ooms/nichtjes. Als een vriendin waarmee ik veel om ga jarig is, dan spreken we een keer 1 op 1 af om te gaan eten.
Het scheelt denk ook als je zelf gewoon geen verjaardagen meer thuis viert, zolang jij anderen niet met die sociale verplichting opzadelt kun je zelf ook makkelijker skippen als je uitgenodigd wordt.
Het scheelt denk ook als je zelf gewoon geen verjaardagen meer thuis viert, zolang jij anderen niet met die sociale verplichting opzadelt kun je zelf ook makkelijker skippen als je uitgenodigd wordt.
maandag 15 juli 2019 11:25
Valdemar_II schreef: ↑14-07-2019 23:33Bij een feestje of iets dergelijks maalt het gans de dag door mijn hoofd dat ik 's avonds nog ergens naartoe moet waardoor er overdag niets gebeurd en de volgende dag zak ik meestal als een pudding in elkaar omdat het te veel geweest is.
Dit is zo ongelofelijk herkenbaar!
Ik ben toch wel blij dat ik weer wat meer meelees in dit topic, want sommige teksten lijken door mijzelf getypt.
Als ik 's avonds nog ergens naartoe moet (gebeurt zelden), staat inderdaad ook mijn hele dag in het teken daarvan.
De hele dag voel ik me dan onrustig.
Sowieso alles wat mijn ritme verstoort maakt me onrustig.
You don't have to fit into the format
maandag 15 juli 2019 11:26
hondenmens schreef: ↑15-07-2019 00:44Ja en nee. Ik vond ze leuk tot er een paar andere meiden bij ons groepje kwamen. Die hadden mij weinig te melden en mijn vriendinnen gingen me vanaf toen ook steeds vaker negeren. De gesprekken gingen meestal over uitgaan en jongens. Dat vond ik niet interessant en ik raakte vervreemd van ze. De jaren daarvoor mis ik soms wel. Toen dat nog niet aan de orde was. Maar op de klassenreünie heb ik ze gesproken. Leuke gekletst, maar ze leken me niet veel veranderd dan toen het verwaterde. En die tijd zegt hen niet zoveel. Dus zoals ze nu zijn vind ik het niet jammer. We passen niet meer bij elkaar.
Ik snap het.
You don't have to fit into the format
maandag 15 juli 2019 13:52
Om die reden heb ik mijn clubjes ook afgezegd. Die waren 's avonds. Maar heel de dag door dacht ik dan steeds: He ik moet nog iets.Lotte35 schreef: ↑15-07-2019 11:25Dit is zo ongelofelijk herkenbaar!
Ik ben toch wel blij dat ik weer wat meer meelees in dit topic, want sommige teksten lijken door mijzelf getypt.
Als ik 's avonds nog ergens naartoe moet (gebeurt zelden), staat inderdaad ook mijn hele dag in het teken daarvan.
De hele dag voel ik me dan onrustig.
Sowieso alles wat mijn ritme verstoort maakt me onrustig.
maandag 15 juli 2019 15:51
Cadeaus zoeken vind ik echt moeilijk, mijn zus is makkelijk zij heeft liefst geld. Mijn ouders hebben geen hobby's. Soms koop ik gewoon niets ze weten dit omdat ze zelf niet weten wat ik zou moeten geven. Nu deze keer heb ik een dab+ radio (fm gaat eens ophouden naar het schijnt) voor hun verjaardag, verjaren op dezelfde dag in augustus (niet even oud). Maar dat compenseert dan dat dit weer duurder is. Die cadeaus is ook weer zo iets raar ik bestel dat, maar zij nemen dit aan want dat durf ik niet van die bezorger aannemen. Gelukkig is dit in gesloten doos en weten ze dus niet wat er in zit. Voor mij weten ze ook nooit wat kopen, ik ook niet echt voor hun dat zit blijkbaar in de familie.
dinsdag 16 juli 2019 15:12
Ik ga over ongeveer een maand een groot verjaardagsfeest houden voor ongeveer 30 man in een restaurant. Ik krijg daarbij hulp, maar het is niet veel werk.
Één groot verjaardagsfeest geeft minder stress dan meerdere kleinere.
Twee jaar geleden deed ik dat ook, en dat is mij goed bevallen.
Één groot verjaardagsfeest geeft minder stress dan meerdere kleinere.
Twee jaar geleden deed ik dat ook, en dat is mij goed bevallen.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 16 juli 2019 15:34
Heel veel plezier morgen en alvast gefeliciteerd!Kwebbeltje91 schreef: ↑16-07-2019 15:28Ik ben morgen jarig, en ga dan naar de dierentuin. Vorig jaar zat ik met een vriendin in een pretpark.
Heb verder geen behoefte om het te vieren. Ik bekijk het per jaar.
woensdag 17 juli 2019 08:35
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag lieve meid! Ik hoop dat je een super leuke dag hebt in de dierentuin. Geniet ervan!Kwebbeltje91 schreef: ↑16-07-2019 15:28Ik ben morgen jarig, en ga dan naar de dierentuin. Vorig jaar zat ik met een vriendin in een pretpark.
Heb verder geen behoefte om het te vieren. Ik bekijk het per jaar.
woensdag 17 juli 2019 10:02
Ook van mij goede verjaardag gewenst.Kwebbeltje91 schreef: ↑16-07-2019 15:28Ik ben morgen jarig, en ga dan naar de dierentuin. Vorig jaar zat ik met een vriendin in een pretpark.
Heb verder geen behoefte om het te vieren. Ik bekijk het per jaar.
