Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 13 juli 2019 09:02
Maar zie je de tegenstrijdigheid?Upward_spiral schreef: ↑12-07-2019 22:28Het is inderdaad belangrijk om jezelf te accepteren zoals je bent.
Ik kan me echt te vaak suf analyseren wat betreft mezelf en lijk mezelf soms echt opnieuw uit te vinden.
En frappant genoeg blijf ik vaak tegen dezelfde situaties aanlopen in de praktijk.
Vooral op sociaal vlak loop ik tegen problemen aan als confrontaties (situaties die voor spanningen, irritaties etc zorgen) te vermijden en voortdurend maar te pleasen.
Daar heb ik niet langer meer trek in
Net als dat negatieve gedoe over mezelf en andere personen.
Het verlamd me alleen maar en maakt me nog onzekerder en kwetsbaarder.
Het wordt tijd om hiermee te gaan afrekenen.
In je eerste zin schrijf je dat je jezelf moet accepteren zoals je bent en in de rest van je post beschrijf je wat je allemaal wilt veranderen aan jezelf.
Accepteer dat je tegen dezelfde situaties blijft aanlopen, dat pleasen beter bij je past dan confrontaties aangaan.
En probeer dan niet jezelf te veranderen (want dat gaat zeer waarschijnlijk niet of nauwelijks lukken), maar probeer je omgeving zo te gaan aanpassen dat je minder confrontatie hoeft te vermijden.
Denk rustig negatief over jezelf, maar realiseer je dat dat jouw gedachtes zijn en niet per se de waarheid.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 juli 2019 11:03
Dit vind ik heel interessant, want ik kamp hier ook mee. Dat van die leer- en meesterhelft had ik nog nooit van gehoord. Vandaar dus dat al mijn therapieën zo weinig hielpen. Op mijn 10e had ik mijn 1e hulpverlener. Ze had nog nooit een kind dat meegemaakt met zo'n laag zelfbeeld als ik. Bij een cursus "Opkomen voor jezelf" werd de laatste les gevraagd of je iets aan de cursus gehad hebt. Ik zei dat ik complimenten nog steeds moeilijk te geloven vind. De docente zei: "Ja wij geven je handvaten en wat je ermee doet is aan jou." Alsof ik er zelf voor koos om me zo onzeker te voelen. Had het van de week nog met mijn moeder over. Stiefvader hoort onze telefoongesprekken soms ook als hij in de woonkamer zit. Hij had tegen mijn moeder gezegd: "Je zult nooit het goede antwoord geven aan Hondenmens. Want ze wil alleen maar horen dat ze niet goed is, want dat blijft ze zeggen." Ik voel me daar zo onbegrepen in. Want het LUKT me gewoon niet om positieve dingen over mezelf te geloven. Dat is geen keus, maar in mijn ogen een onvermogen.Kohaku schreef: ↑11-07-2019 11:08Hey! Lang niet geweest hier. Heb dinsdag gesprek gehad bij een spv-er en die vertelde mij iets wat jullie misschien ook wel herkennen.
Ik haat mezelf. Heel erg. Soms iets minder erg. Als andere mensen tegen mij zeggen 'maar je bent het wel waard! *noemen een aantal redenen met dingen die ik goed kan, of bereikt heb*, kan dit onmogelijk mijn hoofd binnen komen.
Spv-er legde mij uit dat je 2 helften in je hersens hebt, en hij noemde dat geloof ik een leer en een meester helft. Nu werken die helften samen bij neuro typische mensen, maar bij autisme dus niet. Hij zei dat bij mij bv, alleen de leer helft werkt, bij zulke situaties. En dat ik onmogelijk met mijn 'meester-helft' bovenstaande dingen kan aannemen, omdat die helft dus niet werkt tot ik het zelf, dus vanuit mijn lijf zegmaar, ervaren heb.
Dus het kwam er op neer, dat het 'niet raar is' dat ik mezelf haat, omdat ik de positieve dingen die andere mensen over mij zeggen, alleen hoor en niet zelf voel omdat die hersenhelft dus niets doet. Dus het moet in mezelf beginnen, dat positieve iets, anders kan ik er niets mee.
Beetje krom getypt waarschijnlijk, maar ik vond het wel een openbaring voor mezelf, omdat ik altijd dacht dat ik gewoon te hooghartig was ofzo, omdat ik zulke dingen echt niet geloof/kan aannemen.
zaterdag 13 juli 2019 11:07
Voor mij helpt doseren.Lotte35 schreef: ↑12-07-2019 22:42En heb je een idee hoe je hiermee wil gaan afrekenen?
Het vermijden van confrontaties komt me heel bekend voor.
Ik heb er gewoon geen zin in, eigenlijk is alles me te veel 'gedoe'.
Ik kan me ook vreselijk ergeren aan mensen.
Dat is een slechte eigenschap van me.
Maar ik vind veel mensen gewoon zo oninteressant.
Dat is niet erg sympathiek van me, maar dan ben ik kennelijk gewoon niet sympathiek.
Als ik zelf mijn sociale contacten kan bepalen en ervoor zorg dat ertussen redelijk wat tijd is kan ik best goed omgaan met mensen.
Kom ik te vaak met mensen in contact, is er geen rustpauze, dan begin ik me te ergeren, wordt ik bot, loopt het soms uit de hand met compleet ongepast gedrag.
Dus doseren.
Ik bekijk dit niet echt als een slechte eigenschap, gewoon een andere behoefte.
zaterdag 13 juli 2019 11:49
Mooie reactie en hier ben ik het ook wel mee eens.Solomio schreef: ↑13-07-2019 09:02Maar zie je de tegenstrijdigheid?
In je eerste zin schrijf je dat je jezelf moet accepteren zoals je bent en in de rest van je post beschrijf je wat je allemaal wilt veranderen aan jezelf.
Accepteer dat je tegen dezelfde situaties blijft aanlopen, dat pleasen beter bij je past dan confrontaties aangaan.
En probeer dan niet jezelf te veranderen (want dat gaat zeer waarschijnlijk niet of nauwelijks lukken), maar probeer je omgeving zo te gaan aanpassen dat je minder confrontatie hoeft te vermijden.
Denk rustig negatief over jezelf, maar realiseer je dat dat jouw gedachtes zijn en niet per se de waarheid.
Toch zal ik me wel weerbaarder moeten gaan opstellen en ook meer moeten leren incasseren.
zaterdag 13 juli 2019 11:51
Zeer interessante reactie.Valdemar_II schreef: ↑13-07-2019 11:07Voor mij helpt doseren.
Als ik zelf mijn sociale contacten kan bepalen en ervoor zorg dat ertussen redelijk wat tijd is kan ik best goed omgaan met mensen.
Kom ik te vaak met mensen in contact, is er geen rustpauze, dan begin ik me te ergeren, wordt ik bot, loopt het soms uit de hand met compleet ongepast gedrag.
Dus doseren.
Ik bekijk dit niet echt als een slechte eigenschap, gewoon een andere behoefte.
Hoe werkt dat doseren eigenlijk precies voor jou?
Ben ik wel benieuwd naar.
zaterdag 13 juli 2019 12:18
Dit is iets wat ik ook echt aan het leren ben.
You don't have to fit into the format
zaterdag 13 juli 2019 12:23
Valdemar_II schreef: ↑13-07-2019 11:07Voor mij helpt doseren.
Als ik zelf mijn sociale contacten kan bepalen en ervoor zorg dat ertussen redelijk wat tijd is kan ik best goed omgaan met mensen.
Kom ik te vaak met mensen in contact, is er geen rustpauze, dan begin ik me te ergeren, wordt ik bot, loopt het soms uit de hand met compleet ongepast gedrag.
Dus doseren.
Ik bekijk dit niet echt als een slechte eigenschap, gewoon een andere behoefte.
Doseren moet ik sowieso.
Maar eigenlijk heb ik al amper sociale contacten, en ik heb er ook geen behoefte aan.
Ik ben het liefste alleen. Ik kan het heel prima vinden met mezelf.
Als ik alleen ben, heb ik ook geen hekel aan mezelf.
Pas als ik met anderen in contact kom, begint het gezeik in m'n kop.
Want het lukt me niet snel om het 'leuk' te hebben. Ik ben het praten al snel zat, want de meeste gespreksonderwerpen boeien me niet echt.
Daardoor krijg ik dan een slecht gevoel over mezelf.
Vaak kom ik echt ongelukkig thuis, na een middag met andere mensen.
Natuurlijk zijn er wel uitzonderingen hoor.
Een paar mensen met wie ik het redelijk uit kan houden.
En zij met mij
You don't have to fit into the format
zaterdag 13 juli 2019 13:23
Helemaal mee eens!Valdemar_II schreef: ↑13-07-2019 11:07Voor mij helpt doseren.
Als ik zelf mijn sociale contacten kan bepalen en ervoor zorg dat ertussen redelijk wat tijd is kan ik best goed omgaan met mensen.
Kom ik te vaak met mensen in contact, is er geen rustpauze, dan begin ik me te ergeren, wordt ik bot, loopt het soms uit de hand met compleet ongepast gedrag.
Dus doseren.
Ik bekijk dit niet echt als een slechte eigenschap, gewoon een andere behoefte.
Ik heb ook zeker wel sociale contacten nodig om me echt goed te blijven voelen. Maar gedoseerd inderdaad. En liever niet in te grote groepen.
.
zaterdag 13 juli 2019 14:10
Ik heb wel behoefte aan sociaal contact/vriendschappen. Dan wel liefst 1 op 1 afspreken. Vind het moeilijk om met meer mensen tegelijk rekening te houden Kan goed alleen zijn thuis. Maar ga ook graag eens een dagje weg en dat vind ik leuker samen. Ook heb ik geen behoefte aan clubjes meer, ben ik achter. Mijn laatste was badminton en hoewel ik de sport leuk vind, heb ik niks met de mensen die erop zitten. Vind hun manier van praten zo overdreven. En het kost me veel moeite om de deur uit te komen. Sporttas gereedmaken, erheen rijden, omkleden, weer terug. Dan heb ik al geen zin meer.
zaterdag 13 juli 2019 17:43
Ik heb het vooral met grote evenementen en dingen als Koningsdag. Dan wordt je geconfronteerd met je sociale beperkingen en sta je er maar een beetje bij zonder vrienden. Dat is niet leuk terwijl de hele stad juist uitkijkt naar zulke dagen voel ik mij er diep ongelukkig, ze zijn alleen leuk als je ze samen kan beleven maar ik zie de lol er niet van in alleen. Heeft vast met weinig zelfvertrouwen e.d. te maken maar ik wil het liefst meteen weg dan, voel mij er niet tussen horen bij mensen die ik niet ken of op een groot festival.
zaterdag 13 juli 2019 18:00
Maar je hoeft er toch niet naar toe? Ik ga niet naar dat soort gelegenheden, hou ik niet van.lola712 schreef: ↑13-07-2019 17:43Ik heb het vooral met grote evenementen en dingen als Koningsdag. Dan wordt je geconfronteerd met je sociale beperkingen en sta je er maar een beetje bij zonder vrienden. Dat is niet leuk terwijl de hele stad juist uitkijkt naar zulke dagen voel ik mij er diep ongelukkig, ze zijn alleen leuk als je ze samen kan beleven maar ik zie de lol er niet van in alleen. Heeft vast met weinig zelfvertrouwen e.d. te maken maar ik wil het liefst meteen weg dan, voel mij er niet tussen horen bij mensen die ik niet ken of op een groot festival.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 juli 2019 18:05
Nee dat klopt maar de rest van het jaar ben ik ook al veel alleen dus vaak even kijken maar ben dan ook zo weer terug. En ergens steekt het dat het mij niet lukt om naar 'normaal' mee te doen met zoiets.
zaterdag 13 juli 2019 18:11
En in dat laatste, dat oordelen over jezelf, zit het probleem.
Als er 10.000 mensen naar zoiets gaan, gaan er dus 16.990.000 mensen niet. En daar zitten er vast een boel tussen die er niets om geven.
Het is mss helemaal niet zo 'normaal' als jij denkt.
In mijn kringen is het juist normaal om helemaal niet van zulke dingen te houden.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 13 juli 2019 19:55
Ik hou ook absoluut niet van mensen massa dingen. Ik ga zelfs enkel op rustige momenten naar de supermarkt. Iets dat ik vroeger wel deed was naar weide auto crossen, en 4x4 parcour kijken in lokaal fort met mijn vader. Maar dat zijn ruime terreinen en kan je redelijk ruim alleen staan kijken. En dit was omdat wij dit graag zagen niet omdat iedereen dit deed want zo druk was het daar niet. Overvolle tenten of festivals of feestdagen daar ben ik van mijn leven nooit geweest, en ben ik ook niet van plan.
zaterdag 13 juli 2019 23:36
Eens. Ik ga er ook niet naar toe voor het sociale. Ik vind het wel leuk om te zien wat er in de stad gebeurt. Het is interessant omdat het anders is dan de gewone zaterdagdrukte in de stad. Een evenement als Koningsdag ga ik dus niet uit de weg.
World of Warcraft: Legion
zondag 14 juli 2019 01:36
Ik haat mezelf niet. Ik baal dat dingen mislopen in mijn leven en dat het niet lukt om werk te behouden. Maar ik vibd mezelf best leuk.
Ik hou niet van mensenmassa's en snap de lol niet van technofesticals waar men stijf staat van de drugs. Maar het boeit me vrij weinig wat anderen leuk vinden.
Ik hou niet van mensenmassa's en snap de lol niet van technofesticals waar men stijf staat van de drugs. Maar het boeit me vrij weinig wat anderen leuk vinden.
Sugar and spice, and everything nice.
zondag 14 juli 2019 09:54
Jouw bericht doet mij wat denken aan mijn jeugd, toen ik vaak sociale contacten aanging omdat ik dacht dit zo hoorde, een poging om deel uit te maken van de groep als het ware.Lotte35 schreef: ↑13-07-2019 12:23Doseren moet ik sowieso.
Maar eigenlijk heb ik al amper sociale contacten, en ik heb er ook geen behoefte aan.
Ik ben het liefste alleen. Ik kan het heel prima vinden met mezelf.
Als ik alleen ben, heb ik ook geen hekel aan mezelf.
Pas als ik met anderen in contact kom, begint het gezeik in m'n kop.
Want het lukt me niet snel om het 'leuk' te hebben. Ik ben het praten al snel zat, want de meeste gespreksonderwerpen boeien me niet echt.
Daardoor krijg ik dan een slecht gevoel over mezelf.
Vaak kom ik echt ongelukkig thuis, na een middag met andere mensen.
Natuurlijk zijn er wel uitzonderingen hoor.
Een paar mensen met wie ik het redelijk uit kan houden.
En zij met mij
Net het accepteren dat ik graag alleen ben en dat dit best oké is, zorgde bij mij voor enige progressie. Ik ging niet langer mee in sociale contacten waarvan ik dacht dat ze erbij hoorden en zocht vooral diegene waaraan ik zelf ook iets had.
Dat accepteren dat jij jezelf prettiger voelt bij een niet zo stereotiep beeld was voor mij vrij lastig.
zondag 14 juli 2019 10:00
Dit idd. Ik zet mijn sociale masker nu gerichter in.Valdemar_II schreef: ↑14-07-2019 09:54Jouw bericht doet mij wat denken aan mijn jeugd, toen ik vaak sociale contacten aanging omdat ik dacht dit zo hoorde, een poging om deel uit te maken van de groep als het ware.
Net het accepteren dat ik graag alleen ben en dat dit best oké is, zorgde bij mij voor enige progressie. Ik ging niet langer mee in sociale contacten waarvan ik dacht dat ze erbij hoorden en zocht vooral diegene waaraan ik zelf ook iets had.
Dat accepteren dat jij jezelf prettiger voelt bij een niet zo stereotiep beeld was voor mij vrij lastig.
zondag 14 juli 2019 10:00
Voor ik mijn vrouw leerde kennen had ik een redelijk vast schema.Upward_spiral schreef: ↑13-07-2019 11:51Zeer interessante reactie.
Hoe werkt dat doseren eigenlijk precies voor jou?
Ben ik wel benieuwd naar.
Ik had bijgehouden wanneer ik crashte, zag dat dit veelal samenhing met een drukke agenda en vervolgens gaan zoeken naar wat leefbaar was. Toen had ik buiten mijn werk maximum 1 geplande afspraak/week en sommige weken gewoon niets, en dit werkte prima omdat er ook ruimte zat was om de onverwachte zaken op te vangen.
zondag 14 juli 2019 10:27
Ik merk vooral de laatste jaren dat ik niet meer zo nodig naar een groot evenement hoef.
Dingen zoals Koningsdag vind ik juist wel leuk, omdat ik de sfeer wel leuk vind.
Laatst ging ik naar een foute party. Het duurde tot 3 uur 's nachts, maar ik had een redelijk drukke week achter de rug (het was op vrijdag) dus ik zei al van tevoren tegen vrienden: Ik ga dit niet volhouden tot 3 uur. Uiteindelijk zijn we om 1 uur weggereden, ik was de enige met een rijbewijs en ik wilde nog wel wat energie overhouden om te rijden.
Maar ik merkte vooral die avond, dat ik de periode van feestjes wel wat voorbij ben hoor. 10 jaar geleden kon ik het langer volhouden, maar dat tijdperk is voorbij.
Ik vind het wel prima zo. Ondanks dat we eerder weggingen, hebben we het wel erg leuk gehad. Ik weet van tevoren dat ik de dag(en) erna wel wat moet bijkomen, dus dan plan ik gewoon niks.
En dat is ook met een dagje Efteling. De hele dag slenteren, veel mensen om je heen. Lang in de rij staan.
Dingen zoals Koningsdag vind ik juist wel leuk, omdat ik de sfeer wel leuk vind.
Laatst ging ik naar een foute party. Het duurde tot 3 uur 's nachts, maar ik had een redelijk drukke week achter de rug (het was op vrijdag) dus ik zei al van tevoren tegen vrienden: Ik ga dit niet volhouden tot 3 uur. Uiteindelijk zijn we om 1 uur weggereden, ik was de enige met een rijbewijs en ik wilde nog wel wat energie overhouden om te rijden.
Maar ik merkte vooral die avond, dat ik de periode van feestjes wel wat voorbij ben hoor. 10 jaar geleden kon ik het langer volhouden, maar dat tijdperk is voorbij.
Ik vind het wel prima zo. Ondanks dat we eerder weggingen, hebben we het wel erg leuk gehad. Ik weet van tevoren dat ik de dag(en) erna wel wat moet bijkomen, dus dan plan ik gewoon niks.
En dat is ook met een dagje Efteling. De hele dag slenteren, veel mensen om je heen. Lang in de rij staan.
zondag 14 juli 2019 11:09
Efteling moet je ook gewoon door de weeks naartoe buiten de kindervakantie. Dan vind ik het wel goed te handelen, mits je geen dag treft waarop half Nederland studiedag heeft. Dat vind ik een zeer vervelend fenomeen van de laatste jaren. Dat was vroeger niet, dat was een stuk fijner plannen.Kwebbeltje91 schreef: ↑14-07-2019 10:27Ik merk vooral de laatste jaren dat ik niet meer zo nodig naar een groot evenement hoef.
Dingen zoals Koningsdag vind ik juist wel leuk, omdat ik de sfeer wel leuk vind.
Laatst ging ik naar een foute party. Het duurde tot 3 uur 's nachts, maar ik had een redelijk drukke week achter de rug (het was op vrijdag) dus ik zei al van tevoren tegen vrienden: Ik ga dit niet volhouden tot 3 uur. Uiteindelijk zijn we om 1 uur weggereden, ik was de enige met een rijbewijs en ik wilde nog wel wat energie overhouden om te rijden.
Maar ik merkte vooral die avond, dat ik de periode van feestjes wel wat voorbij ben hoor. 10 jaar geleden kon ik het langer volhouden, maar dat tijdperk is voorbij.
Ik vind het wel prima zo. Ondanks dat we eerder weggingen, hebben we het wel erg leuk gehad. Ik weet van tevoren dat ik de dag(en) erna wel wat moet bijkomen, dus dan plan ik gewoon niks.
En dat is ook met een dagje Efteling. De hele dag slenteren, veel mensen om je heen. Lang in de rij staan.
Dingen als gaypride ben ik precies 1 keer naartoe geweest omdat ik wilde fotograferen, maar het is eens maar nooit meer. Het fotograferen is er top, maar die drukte...
zondag 14 juli 2019 11:52
Koningsdag heb ik nooit leuk gevonden. Ik help meestal 's middags in een speeltuin met mijn moeder. Heb het al vaker geschreven. Het is vrijwilligerswerk, daar zijn we jaren geleden ingerold. Maar nu komen we er niet meer vanaf. Dat heeft te maken met gevoel versus verstand. Ingewikkeld.
Feestjes zie ik vaak als een verplicht nummer. Vorige week trouwde mijn stiefzus voor de 2e keer. De dag was in etappes gedeeld en ik mocht zelf weten naar welk deel ik kwam. Allemaal mocht ook, maar dat vond ik teveel. Dus ik ging alleen naar de bbq en dat was al overprikkeld zat. Niet dat er superveel mensen waren, maar we zaten/stonden in een kleine tuin kort op elkaar. Ik erger me aan bepaalde stemmen en na een paar glazen gaan ze harder praten. Dus na ruim 2 uur ben ik weg gegaan. Komende week ga ik naar de verjaardag van een vriendin. Maar bij haar heb ik weinig last van prikkels. Als er 10 gasten komen is dat veel. En ze zijn ook lang niet zo luidruchtig.
Feestjes zie ik vaak als een verplicht nummer. Vorige week trouwde mijn stiefzus voor de 2e keer. De dag was in etappes gedeeld en ik mocht zelf weten naar welk deel ik kwam. Allemaal mocht ook, maar dat vond ik teveel. Dus ik ging alleen naar de bbq en dat was al overprikkeld zat. Niet dat er superveel mensen waren, maar we zaten/stonden in een kleine tuin kort op elkaar. Ik erger me aan bepaalde stemmen en na een paar glazen gaan ze harder praten. Dus na ruim 2 uur ben ik weg gegaan. Komende week ga ik naar de verjaardag van een vriendin. Maar bij haar heb ik weinig last van prikkels. Als er 10 gasten komen is dat veel. En ze zijn ook lang niet zo luidruchtig.
zondag 14 juli 2019 12:50
Valdemar_II schreef: ↑14-07-2019 09:54Jouw bericht doet mij wat denken aan mijn jeugd, toen ik vaak sociale contacten aanging omdat ik dacht dit zo hoorde, een poging om deel uit te maken van de groep als het ware.
Net het accepteren dat ik graag alleen ben en dat dit best oké is, zorgde bij mij voor enige progressie. Ik ging niet langer mee in sociale contacten waarvan ik dacht dat ze erbij hoorden en zocht vooral diegene waaraan ik zelf ook iets had.
Dat accepteren dat jij jezelf prettiger voelt bij een niet zo stereotiep beeld was voor mij vrij lastig.
Ik merk ook dat het me goed doet, als ik me er gewoon bij neerleg dat ik graag alleen ben.
Toch blijft het een continue strijd in m'n hoofd, omdat ik (blijkbaar) toch leuk gevonden word door mensen.
Ze blijven me dus uitnodigen, en natuurlijk doet dat ook iets met me. Hoe graag je ook alleen bent, het is altijd fijn te merken dat er van je gehouden wordt. Dus aan de ene kant wil ik dan op de uitnodiging ingaan, en 'stralen tussen de mensen', maar negen van de tien keer valt het zo tegen. Naar een verjaardag kan ik nog heel optimistisch en een soort blij van huis gaan, maar als ik dan vijf minuten binnen ben, zinkt de moed me volledig in de schoenen. Soms al direct als ik een kamer binnenstap, en ik zie daar zo'n hele kluwen mensen zitten.
Dus ga ik vrijwel niet meer naar verjaardagen. Als het om mensen gaat die ik echt in m'n hart heb zitten, ga ik een keertje apart. Dat gaat al veel beter, maar dan nog ben ik het na een uur echt wel zat.
Bij mij komt er ook nog bij dat ik een eetstoornis heb (anorexia), waardoor alles nog iets ingewikkelder wordt. Het autisme versterkt de eetstoornis ook. Door mijn enorme behoefte aan een strak regime, regels en rituelen, is het extra moeilijk de anorexia los te laten.
You don't have to fit into the format
zondag 14 juli 2019 13:20
Ik vind het knap dat je voor jezelf kiest en bij sommige mensen apart naar de verjaardag gaat. Doe ik soms ook bij een vriendin die verder weg woont. Toen ze 30 werd zou er een feest met buffet komen en na afloop dansen. Nou dansen kan ik al helemaal niet, geen gevoel voor ritme. Ben 's middags gegaan, zo'n 1,5 uur en weer weg. Ik wil ook op tijd eten. Als ik dat niet doe wordt ik bibberig en voel me slap. Bij een ander moet je maar afwachten wanneer je kunt gaan eten.Lotte35 schreef: ↑14-07-2019 12:50Ik merk ook dat het me goed doet, als ik me er gewoon bij neerleg dat ik graag alleen ben.
Toch blijft het een continue strijd in m'n hoofd, omdat ik (blijkbaar) toch leuk gevonden word door mensen.
Ze blijven me dus uitnodigen, en natuurlijk doet dat ook iets met me. Hoe graag je ook alleen bent, het is altijd fijn te merken dat er van je gehouden wordt. Dus aan de ene kant wil ik dan op de uitnodiging ingaan, en 'stralen tussen de mensen', maar negen van de tien keer valt het zo tegen. Naar een verjaardag kan ik nog heel optimistisch en een soort blij van huis gaan, maar als ik dan vijf minuten binnen ben, zinkt de moed me volledig in de schoenen. Soms al direct als ik een kamer binnenstap, en ik zie daar zo'n hele kluwen mensen zitten.
Dus ga ik vrijwel niet meer naar verjaardagen. Als het om mensen gaat die ik echt in m'n hart heb zitten, ga ik een keertje apart. Dat gaat al veel beter, maar dan nog ben ik het na een uur echt wel zat.
Bij mij komt er ook nog bij dat ik een eetstoornis heb (anorexia), waardoor alles nog iets ingewikkelder wordt. Het autisme versterkt de eetstoornis ook. Door mijn enorme behoefte aan een strak regime, regels en rituelen, is het extra moeilijk de anorexia los te laten.
