Borderline en aanverwante zaken II

Hallo! Nog een (tijdelijke) bezoeker hier. Ik zag dat er volgens jullie niet echt op jullie vragen in het 'gevaarlijk-topic' was gereageerd. Waarschijnlijk omdat de antwoorden een beetje ondersneeuwden in de lawine van berichten daar.

Dus even een kopietje van my two cents:

quote:

Geplaatst op Tuesday 12 februari 2008 22.51



Intiem en Robin: ik ben nav dit topic even bij jullie 'op bezoek' geweest. En om eerlijk te zijn vond ik het niet gevaarlijk overkomen. In de zin dat jullie elkaar enorm lijken te steunen en ook niet 'tegenhouden' in het zoeken naar verbetering. (sorry voor de omslachtige manier van formuleren, ik wil echt niemand voor het hoofd stoten ) Ik kreeg in ieder geval niet het beeld dat het een drama-topic is van posters die gezellig samen zwelgen in zelfmedelijden. Als buitenstaander zou ik soms eerder geneigd zijn een schop onder de kont uit te delen dan een aai over de bol, maar ik weet dan ook niet waar jullie mee te maken hebben.



Ik denk eigenlijk dat jullie niet het beste voorbeeld zijn van het 'gevaar' van deze pijler omdat het een behoorlijk hecht groepje is met weinig losse inloop. Daarnaast kreeg ik het idee dat jullie allemaal al een behoorlijk traject achter de rug hebben en dus ook 'officieel' gediagnosticeerd zijn. Dat is wat anders bij nieuwe forummers of topics die gestart worden door labiele/verwarde forummers. Voor hen kan er volgens mij wel een gevaar zijn dat ze zich verliezen in dit forum en de diagnoses die je om de oren vliegen. Maar om dus maar de hele pijler af te schaffen? wat mij betreft niet.Verder ben ik natuurlijk niet ingelezen hier, maar toch een dikke voor Lin!

Hoi Websje, ook leuk dat jij je neus hier even laat zien.

Wat betreft je posting; ja, zo voelt het voor mij hier ook, dus ik kan met de beste wil niet bedenken hoe wij 'gevaarrrrrrrlijk' zouden kunnen zijn.

Ja kijk maar uit..........



Nee hoor,



Bedankt websje voor de moeite!



ps leuke avatar kat

Dank je! ik ben jaren gek geweest op de Aristocats, vandaar.

hey meiden, ik ben ook door het al eerder genoemde topic hier beland en vind het wel zo netjes om mezelf dan even kenbaar te maken. Ik lees nu een paar dagen hier een beetje mee en ik ben geraakt door jullie onderlinge steun naar elkaar. Dat is ook de reden dat ik steeds even kom lezen. Ben ook met mijn eigen vooroordelen geconfronteerd omdat ik verschillende namen hier tegen kom, die ik ook op de rest van het forum tegen ben gekomen. Ik met mijn kleine geest ga er maar vanuit dat je het aan iemand kunt lezen dat hij of zij borderline issues heeft! (schaam me diep, zal er nooit meer vanuit gaan) Mijn welgemeende excusses (volgens mij klopt de spelling niet, maar weet even niet hoe het wel zou moeten) , trek je niets aan wat er op andere topics door anderen gezegd wordt. Jullie weten zelf heel goed waar jullie mee bezig zijn hier,´



groetjes roos (en sorry als het enigzins op ramptoerisme lijkt, was niet zo bedoelt)

hij was weer even beneden, word doodzenuwachtig van dat muisgeklik, God weet waar hij naar zit te kijken. Ik kijk zijn kant niet op, verdrag ik niet.

Het is zo moeilijk om rustig te blijven in al deze emotiestormen. Ik weiger om er doorheen te schieten. Hij zal gezien zijn ziekte (en vooral gebrek aan inzicht daarin) en zijn karakter nooit in staat zijn een liefdevolle relatie te hebben, dat is toch wel erg sneu. Ik dacht dat ik het kon, tot hem doordringen, hem leren wat liefde en communicatie is. Hij vertellen, dat hoe hard je ook gekwetst bent en wat je ook meegemaakt hebt, dat liefde alles heelt. Ik weet absoluut dat ik ook niet makkelijk ben. Overgevoelig. Maar dat is ook mijn kracht. En ik heb inzicht in mijn ziekte, neem daar ook verantwoording voor, leg dat niet bij hem. Het is zo triest, en er zijn zeker momenten dat ik geloofde dat het kon, mogelijk was (eergisteren nog). Maar als ik zijn gedrag van de laatste weken bekijk (en vooral zijn gebrek aan reflectie daarin), dan weet ik dat dit iets is, wat al 2 keer eerder zo is geweest en wat ook altijd zo zal blijven. En het allerergste is, dat hij het gewoon niet ziet. Hij zal altijd periodes hebben waarin hij zichzelf (ook al ziet hij dat niet) en de mensen die het meest van hem houden, saboteert. Waarin hij om heel oneigenlijke redenen het mooiste kapot maakt. Dat is triest.



Ik denk dat ik, met een stabielere partner, nog wel kans maak op geluk.



Morgen ga ik langs alle woningbouwverenigingen om urgentieformulieren op te halen. Vind het eigenlijk ook geen optie om mijn zoon nu acuut op kamers te zetten. Ik zie hem ook eronder uit glijden.



Verder voel ik me echt hondsberoerd. Zweten, trillen, hoofd en buikpijn en vette spierpijn, jakkes.

@ lin , je kent me niet, maar ik wil je toch even een geven en heel veel sterkte wensen

haha, heb ik dus niet voor niets mijn kogelvrije vest aangedaan én helm opgezet voor ik op die 'verstuur bericht'-knop drukte





Sterkte voor eenieder hier en ik hoop dat jullie elkaar nog lang kunnen blijven helpen in dit topic!

en nee shahla, druk maken om mijn onmogelijke situatie, dat doet hij niet. Dat zou liefde zijn.....maar zoals net al omschreven, dat zit er niet in.



Ik trek hier aan het kortste eind. Naast alle pijn, heb ik geen onderdak, heb ik geen geld, geen spullen, enz. Die problemen heeft hij niet. Voor hem veranderd er verder niets, behalve dan dat hij mij verliest. Voor mij veranderd alles.

ik ga zo wel lekker een bord spagettie voor mezelf maken (is mijn lievelingskostje, heb sinds gisterochtend nog maar 1 snee brood op)

Als ik straks weer op mijn poten sta, deze crisis overleefd heb, dan heb ik dat grotendeels aan de meiden hier te danken, dus gevaarlijk? Nee! Constructief? Ja. Dit is mijn noodlijn, niet om te zwelgen, maar om, ondanks die rotziekte, sterk te zijn en te blijven.



Bedankt Rosanne!



Fijn shahla, dat je vriend zo een glaasje komt drinken. Sorry, maar ik moet even niet aan valentijnsdag denken, veel te zuur

Websje, ook jij bedankt voor de knuffel

Fijna avond sha





Wij gaan niks speciaals doen.

Ben nu lekker aan het kokkerellen.



Bedankt voor de respons. Vind ik erg prettig



En Lin, meis kom op!

Lekker eten dalijk, we denken aan je, en hopen allemaal dat hier snel een eind aan komt!

Ik vind het zelf juist erg aardig en leuk dat mensen hier zélf even komen kijken hoe het er hier aan toe gaat in plaats van 'AAAAAAAAH, BORDERLINE! ENG!'



Lin: jij hebt zeker heel veel kans op geluk. Dit is een kloteperiode maar jij bent een topmeid! Wat betreft Valentijn: bwuh... Dat negeer ik gewoon, zonder vriendje vind ik er geen zak aan.



Nog een fijne avond iedereen!

thanks bosch....



Geprobeerd te eten, kreeg 4 happen door mijn strot, het lukt gewoon niet.

De boosheid begint echt te zakken en het verdriet de overhand te nemen......en voorlopig is dit nog echt niet voorbij....

Haihai, ik heb vandaag overleeft, maar zit nu wel uitgeteld met mijn voetjes omhoog op de bank. Vandaag voor het eerst in mijn leven met drie (waarvan 2 onbekende) kinderen onder de drie jaar een hele dag doorgebracht (opgepast) in m'n eentje. Dat was wel even pittig. Zeker toen ik besloot er met de hele bups erop uit te willen en het huis op de derde verdieping in een flat zit zonder lift en ik al die kids lopend (waarvan 1 baby) naar beneden moest zien te krijgen en daarna met een wandelwagen en 2 peutertjes de straat opging...

Ik ben een HELD hahahaha : ) !!

Maat 't was eigenlijk best gezellig vond ik (het viel me heel erg mee, of beter gezegd, dochter was een wandelend drama, maar de 2 andere kindjes opperbraaf).



Sjonge Lin, ik had gehoopt dat je vandaag wat positievere vooruitzichten zou hebben op gebied van wonen. Ik weet niet of mijn volgende vraag uberhaupt realistisch is en of je daar ook wel aan toe bent, maarrrrr...

Kun je nu niet op een hele zakelijke manier e.e.a. voorleggen aan je vriend. iets in de trant van:



Ok, na 4 jaar een relatie wil jij mij van de een op de andere dag weghebben. Goed, dat is inderdaad de best oplossing voor deze situatie, maar dat is niet zomaar 123 te bereiken, Dus ik verwacht daarin hulp van jou, want hierin heb je ook een stuk verantwoordelijkheid net als ik de mijne neem.

-Gewoon zeggen dat het zo IS, want daar moet je geen discussies over krijgen, want dan wordt het heen en weer gooien van modder. Als hij hierin meteen al negatief tegenover staat, laat de eer dan ajb aan jezelf Lin. Dan IS hij ook echt niet meer dan een giga KL**tz*k en laat het er dan bij zitten-

Maar goed, zeg dat je bijvoorbeeld een week de tijd wil. Zeg dat hij een week ergens anders moet gaan zitten (moeder, hotel, vrienden, maakt niet uit wat) en hij jou een week moet geven om een crisisregeling te maken zonder dat hij bovenop je zit. Zeg dat je nu slechts het beste uit deze slechte situatie wil halen en dat hij je dit gewoon moet geven als hij enigzins menselijk is, want dat jij dat ook moet. Punt. Heel zakelijk, verder niks. Geen illusies, want die zeepbel kan ik nu al voor je doorprikken.

Tis goed dat je nu even overschakelt op de overleef stand Lin. De rest komt daarna wel weer. En je bent sueprgoed bezig Lin. Harstikke concreet. Goedzo, nog eventjes volhouden meissie. Je bent een lief, sterk en dapper mens!

En ik weet zeker dat geluk ook voor jou is weggelegd met een gezonde

normale man!



In die weekzou je nl. werkelijk alles uit de kast kunnen

trekken wat er mogelijk is. Kan zoon niet meehelpen met een kamer te zoeken? Kan een vriendin helpen? Kan ik helpen met kamers af te speuren?

Noem het maar.

Lin, heb je al naar de Refter (in Ubbergen, naast Nijmegen) gebeld? Ik weet dat er in het verleden al eens iemand hier gelogeerd heeft voor een klein half jaar. Beste kun je dan je situatie niet specifiek benoemen, maar dat je eventjes in een tussenfase zit, waarbij je graag wat rust zoekt en affiniteit hebt met de refter en hoopte dat je daar voor een kortere of langere periode iets kan huren. Desnoods benoem je dat het je niet gaat om oneindig en dat prima een einddatum wil afspreken. Maar dat je wel even de rust hebt om iets blijvends te organiseren.

de refter

Nee Lin,



dat klopt. Dit is voorlopig nog niet voorbij. De pijn, het verdriet, de walging, de onzekerheid zullen nog lang na blijven sudderen.

Maar bedenk hoe je je zou voelen als je in deze situatie zou blijven?

Zou je daar beter van worden?

Ik vind het zó moedig van je dat je deze stap neemt!



Chapeau! Zo, steek die maar in je zak!



En als dit alles voorbij is, kan jij terugkijken op een rot periode, maar waar je wel beter uitgekomen bent! En dát weet ik zeker.

Lin, vandaag ben je in ieder geval rechtop blijven staan! Ik schrijf misschien niet zo veel maar ik denk heel veel aan je. Morgen wellicht weer. Hou je taai..



rosanna en websje, fijn jullie reacties!



Trusten allemaal.

Jeetje, lieve meiden...wat ben ik blij met jullie. De refter is misschien nog een idee. Ik ga sowieso morgen een rondje woningbouw doen....rij ik gelijk langs de Refter. Ook de antikraaksite geraadpleegd, pfff, 4 woningen in heel Nederland.....en niet in de buurt. En voor de stage van mijn zoon en mijn afspraken (VERS en psycholoog) is dat toch heel erg van belang (daarom is vriendin ook geen optie) dat ik in de buurt blijf

Vanavond heel lang gepraat met iemand die mijn vriend al heel lang kent. Is een heel zwaar moeilijk gesprek geweest, maar wel verhelderd. Ik moest het hele plaatje weten. Ik heb gewoon niet met een normale situatie van doen en natuurlijk, boschebol, zal ik er uiteindelijk beter uit komen dan ik nu zit, maar ook slechter dan toen het nog fijn was met mijn vriend. Ik moet het kind met het badwater weggooien en van dat kind (in normale doen) hou ik zielsveel. Dus alle opties moesten bekeken worden met mensen die weten waar ik in zit. Ik heb ook mijn vriend een mailtje gestuurd met de vraag (zo rustig, en niet aanvallend mogelijk) wat hem in godsnaam bezield (of juist niet bezield) heeft. Ik heb daar geen reactie op gekregen....dus nee, Intiem, ik denk niet dat er een gesprek mogelijk is. En ik kan zeker geen begrip, laat staan steun verwachten voor mijn onmogelijke situatie. Het is wel mijn keus om weg te gaan, wat dat betreft ben ik er nog niet uitgezet. Volgens mij kan dat ook niet zomaar, gezien ik al meer dan een jaar sta ingeschreven op dit adres.



De enige 'spiegel' die mijn vriend heeft, is zijn moeder (volgens mij belde ze vanavond om te vragen of ik al weg was).....en dat is wel de meest beroerde spiegel die hij kan hebben. (voor mij, maar ook zeker voor zichzelf)



Dus morgen maar weer verder zoeken......voel wel weer een migraine opkomen, hopen dat het niet doorzet. Dat het uiteindelijk toch moet breken op datgene wat ik het meest kwetsend vond.....uit liefde had hij dat gewoon moeten laten.



Ik had mijn matras naar beneden willen halen, maar de hond ligt erop, dus weer een nacht op het harde veldbed.



Hoewel ik niet gelovig ben, hoop ik voor morgen op een meewerkend universum...het mag een keer meezitten.



Robin, superlief dat je aan me denkt....en ook alle anderen superbedankt voor alle steun......

*breekt in* Lieve Lin, ik heb een berichtje voor je achtergelaten op "ons eigen" topic, om het topic hier niet te vervuilen, *breekt uit*

tussen gisteravond en nu is er geen woord gewisseld tussen ons.....niets

wakker worden is echt het ergst....dan valt al die ellende als een zware deken over je heen. Ben rond 1 uur in slaap gevallen, rond 6 uur weer wakker van de kou (en dan slaap ik met 2 dikke truien, broek en pantoffels aan) en de auto's die hier voorlangs rijden....Vriend zit ook in de huiskamer...en dat zwijgen begint echt moordend te worden. Ik slaap niet meer op dat veldbed, mijn hele lichaam doet ontzettend zeer. Ik probeerde gisteravond mijn matras nog naar beneden te slepen, maar zat vastgesjord...lukte niet.

dat iemand die zegt zoveel van je gehouden te hebben, zich zo onverschillig kan opstellen en je behandeld als een melaatse.....doet pijn tot op het bot