burn-out wie ook??

Hoi huisje en dertig, ik heb net als jullie in zomer 2004 heftige pfeiffer gehad.Ik kon een tijd niks en toen langzaam het werk weer opgevat. Mei 2005 werkte ik weer full time. In die tijd gebeurde er prive hele nare dingen en heb ik mijn tanden op elkaar gezet en uiteindelijk heb ik dat volgehouden tot januari 2007 en heb sinds dien een burn-out. Ik werk op AT-basis en dat is langzaam opgebouwd en zit nu op halve dagen. Ook ik ben nog steeds erg moe, vooral 's middags en ga nog regelmatig even slapen. Ook gezien mijn leeftijd verwacht ik nu dat het voor mij niet meer realistisch is om te denken dat ik weer de oude eranma word van voor de pfeiffer en de burnout.Dat in de zin van energievoorraad. Anderszijds ben ik wel wijzer en gevoeliger geworden. in de afgelopen jaren.Nou, ik ga me nu ff haasten want ik moet naar mijn werk, groetjes.

hi,



over de bodybalance: ik heb ook een tijd gesport bij less mills sportschool (van achmea) en moest ook 12 of 24 maanden lid worden. je sluit daar een soort contract af. ik heb de mijne opgezegd, sport nu niet en is doodzonde. t loopt bij mij tot sepember. inderdaad, je zit er erg aanvast en de balance lessen deed ik ook, maar ik vind het niet fijn als ik perse op een bepaald tijdstip moet sporten.

Doe nu yoga (ashtanga yoga, wat de basis is voor het populaire power yoga) althans ik probeer het te doen....want de zonnegroet kan ik ik nu twee keer en dan helemaal moe. Ik heb een hele goede dvd van de yoga en kan het dus doen wanneer ik wil. heowel ik hem ook zonder dvd doe hoor. En power of ashtanga yoga is zo intensief, dat je t zeker terug ziet aan je lichaam.

Straks als ik meer energie heb, ga ik weer opbouwen tot ik de hele sessie kan, en ook weer soepel en lenig wordt. daarbij wil ik gaan hardlopen. ik hou er niet van, maar hoor van iedereen dat je erdoorheen moet in het begin. lees in viva topic anders even start2run topic. dat wil ik straks gaan doen.



die sportscholen geven mijn echt weer het gevoel van moeten en daar kan ik nu niet meer goed tegen. ik wil zelf bepalen wanneer ik iets wil en kan.



iemdan vroeg hoelang we thuis zater: ikke nu 6 weken, na veel en veel te lang me hebben voorgesleept ook door contracten ed...had eingelijk ook veel eerder echt een time-out moeten nemen, maar kon niet. ik werk dus niet, en ik denk dat het nog wel een tijd gaat duren. heb nu soms al moeite met de dagelijkse dingen thuis. en ik doe al zeeeer weinig.



vraagje: heeft iemand ervaring met st janskruid? ik las hier iets over dat het kalmerend is, ook heeft vsm het zgn Perika, ik las hierover ook op t viva forum. gebruikt iemand dit?

Aangezien ik soms echt zo gespannen ben en panierkaanvallen/chronische hyperventilatie heb, zou dit helpen?



geloof dat st janskruid de werking van anticonceptie kan verminderen...geld dat ook voor de nuvaring?



vandaag doe ik kalm aan, heb morgen een promotie, 10 uur van huis en s nachts terug....erg leuk en erg zin in, maar zie er wel als een berg tegenop, weet nl dat het te veel voor me is...ga proberen te genieten en daarna twee dagen bijslapen....vind t altijd erg fijn dat mijn vriend mee is dan, die kan me wat steunen.



fijne dag en tot later,



liefs,

elisa

Elisa,

Ik heb ervaring met SInt janskruid, ook vanwege paniekaanvallen. Maar het gebruik ervan kan ook de nuvaring werking beinvloeden. Het helpt mij wel een beetje tegen de ergste paniek (op een gegeven moment was de paniek er al bij 1 voet over de drempel naar buiten, dat heb ik nu niet meer), maar verwacht geen 'wonderen'.. Maar ik probeer het eerst hiermee te redden voordat ik eventueel naar AD zou gaan..



Ik heb me vandaag ziekgemeld tot mijn frustratie. Straks even langs de huisarts voor de pijn in mijn nek en verder hopen dat ik nog terug mag komen bij het uitzendbureau, heb daar verder geen contract ofzo. Kan er soms zo verdrietig van worden dat het leven niet even mag bestaan uit 'er gewoon zijn' , genieten van kleine dingetjes, vogels, de zon, wandeling.. zonder continu de druk te voelen van werken, geld, moeten.. Of is dat gewoon hoe ik het nu ervaar..

hoi, ik wilde nog even vragen of iemand dit herkent:



heb ook af en toe last van een verdofd/tintelend gevoel in linkerwang en dat trekt naar mijn mond en tong. is een hyperventilatie verschijnsel geloof ik, maar erg naar. heb t af en toe, maar hyperventileer eingelijk nooit met gek ademhalen ofzo. wel heb ik dat ik door de gespannenheid in mijn borst.lichaam niet meer diep en goed kan ademen.weet wel zeker dat het daaraan ligt, maar vind al die lichamelijke klachten soms erg beangstigend.





iemand een tip om dit proces te stoppen op het moment?



en, st janskruid beinvloed ook nuvaring....goed dat ik t weet.



ga nu even op bed liggen, ben echt te gespannen..

aoptheek even gebeld over st janskruid...

ze raden af om het te gebruiken, er zijn te veel ernstige bijverschijnselen en invleod op veel medicijnen dat ze t geheel afraden. AD schijnt beter en betrouwbaarder te zijn...jeetje.schijnt veel mis te gaan met st janskruid.



ze vinden t ook verontrustend dat st janskruid vrij verkrijgbaar is.



ze adviseerd te vragen bij reformwinkel, of anders toch met huisarts overleggen



hmm, toch maar niet dan.

Hai Elisa,

Wat naar dat je je zo gespannen voelt. Heb je wellicht toch wat te veel gedaan of geeft morgen misschien zoveel spanning?

Ik heb zelf een aantal weken Sint Janskruid geprobeerd en bij mij werkte het helemaal niet. In die periode ging ik me alleen maar rottiger voelen en ik wist dat ik 'zwaarder'geschut nodig had en heb toen AD gekregen wat bij mij wel goed hielp.

Ik weet van Sints Janskruid dat het idd minder onschuldig is dan gedacht en dat ze het ook uit de vrije verkoop willen gaan halen en alleen nog op recept.

MIsschien dat het gewoon het beste is een afspraak te maken met de huisarts en eventuele medicatie te bespreken.

Voor wat betreft hyperventilatie: Ik heb er zelf ook last van. Ik adem dan voor mijn gevoel ook niet heel raar, toch weet ik wel dat ik het doe. Ik word dan zelf erg duizelig/wazig. Ik heb er zelf last van als het me allemaal teveel wordt, zoals de laatste weken.

Ik geloof dat er meerdere topiccers even een dipje hebben; ben net zelf met een giga huilbui thuis gekomen uit het werk. Loop zwaar op mijn tenen om het maar vol te houden op het werk. Maakt vandaag een collega een opmerking dat de werkdruk helemaal niet zo hoog is en dat als men het niet bevalt ze maar wat anders moeten gaan doen. Voelde onwjs persoonlijk en raakte emotioneel. Heb de huisdeur nog net gehaald en net een giga huilbui gehad. Ik mis mijn overleden vriend dan ook zo erg, verdriet doet dan gewoon echt pijn in mijn lijf. Ik voel me nu uitgeput en leeg.

Ga zo eerst even op bed liggen, moet zo naar de huisarts ivm keelontsteking en ik denk dat ik ook maar even ga bespreken hoe het nu gaat en wat ik het beste kan doen tav medicatie en werk.

Hebben jullie ook weleens zo'n heel alleen gevoel en de neiging om te willen vluchten?Zoals nu heb ik gewoon zin om de trein te pakken naar verweg, gewoon met rust gelaten worden. Alleen als ik er dan langer over na denk heb ik zoiets van "En wat ga ik daar dan helemaal alleen doen?"

Dipdagje dus.

Jullie ook allemaal veel sterkte en een dikke knuffel

huisje, inderdaad wat jij schrijft, vluchten gewoon weg van alles...ik zeg altijd, ik zou wel een tijd in een grot ergens willen gaan zitten tot alles weer beter is...maar dat werkt niet he..we moeten er juist dwars doorheen. hapto zegt dat de nare periodes erbij horen en je moet er juist doorheen om er helemaal overheen te komen.



speelt idd mee dat morgen een drukke dag wordt..laat alles maar komen zoals t komt.



over de hyperventilatie, ik heb dat rpecies zo als jij. weet dat ik het doe alleen inderdaad niet met hygen en zuchten enzo. voel me dan ook wazig en vreemd. kan soms hele tijd duren en soms meerdere periodes op een dag. heb t vroeger ook wel eens een periode gehad, vooral nadat mijn moeder overleden was. stress en emoties dus.

jij moest je vriend, ik heb nu ook extra dat ik mijn moeder is, juist de mensen die er niet meer zijn heb je even hard nodig.

iedereen die zich even wat minder voelt (geloof inderdaad dat er meedere zijn nu): dikke knuffel.



(ps, we gaan over 1 weekje lekker een last minute midweekje naar bungalowpark met ons 3-tjes...beetje zwemmen en wandelen enzo. gaan naar landall vennebos in noordbrabant. zin in!)

Elisa, misschien hebben ze in Landal ook wel zo'n heerlijke grot in het zwemparadijs waar je in kan vluchten , alleen vrees ik dat je niet alleen bent dan.

Wel fijn dat je er veel zin in hebt. Soms ben ik zo moe dat ik geen zin meer heb in weekendjes weg of vakantie, erg he? Dan denk ik, laat me maar gewoon even met rust.

IK denk ook dat hyperventilatie echt een reactie op stress is. Paniekaanvallen treden dan weer op als je bang bent dat er iets naars gaat gebeuren.

Naar he, andere mensen zo hard moeten missen, doet soms echt fysiek pijn.

Ben zlef terug van huisarts; was even bang dat ik AD (nu nog maar 2 mg) moest gaan ophogen, hoeft gelukkig niet. Ze heeft gezegd dat ik mezelf weer heb uitgeput en weer teveel ben gaan denken. Advies is dus: RUST!

Daar ben ik eigenlijk wel blij om!

Ga nu lekker eten, vriendje heeft eten gekookt. Vind ik trouwens ook moeilijk om los te laten en dat hij dan meer in het huis moet doen. Herkenbaar?

Knuffel

hoi,



weet ook zeker van de hyperventilatie komt door de spanning en van de hyperbentilatie krijg je dan weer paniekaanvallen, en zo blijf je doogaan. ik merk heel erg dat als ik bijv hyper ben en ergens erg afgeleid wordt, dat t wel weggaat. ben wel doodmoe achteraf maar de aandacht gaan er dan toch af.



hahah, als ik een grot zie zal ik erin gaan zitten....ze zullen wel denken.  scheelt wel geld,hoef ik geen huisje te reserveren..haha. (heb net geboekt trouwens)



over de huishoudelijke taken...ik had vamiddag nog, vriend kwam uit werk om 16 uur, had dochterjte om 17 uur opgehaald. en toen ie thuiskwam ging ie stofzuigen. en ikke? geslapen tot hij thuiskwam, daarna gooise vrouwen dvd gekeken en verder niks...hij heeft de patatjes gebakken...voel me dan ook wel schuldig soms. maar hij zegt ook: ga jij maar lekker niks doen, hup ga op de bank zitten. echt een kwestie van je over geven.



huisje, advies RUST, is datgene wat ik ook heb, echt een tijd HELEMAAL niks doen en je overgeven aan het niks doen. zonder tijdslimiet en zonder je dingen voor tenemen.waar woon jullie eingelijk allemaal, kunnen we samen niks doen...





groetjes

Hihi, nou als de grot erg fijn is, laat ik me graag uitnodigen!

Ben nu het bad aan het laten vollopen, even het lijf een beetje ontspannen.

Advies RUST is idd een heel duidelijke, overgeven aan het niets doen... Had vandaag nog gesprekje met leidinggevende, niet fijn. Hij legt er veel druk op door indirecte dreigingen te uiten als ik me ziek meld.

Voel me dus erg in de spagaat zitten. Moet eigenlijk rusten, maar... Nou ja, je snapt het wel. Heb besloten vandaag geen besluit te nemen over wel of niet ziekmelden morgen en volgende week. Geen besluit is ook een besluit zullen we maar zeggen!

Wat hebben we toch een lieve mannen! Ben ook echt superblij met mijn vriend, ik zou hem voor geen goud willen missen. Emotioneel is hij erg stabiel en das dus ook erg fijn!

Ik woon zelf in Noord Holland. Ik weet dus niet of we een gezamenlijke grot kunnen vinden zonder het halve land door te reizen

Herken jij het ook dat je vaak helemaal geen behoefte hebt aan sociale contacten? Vaak geen eens zin telefoon aan te nemen om te praten...

Nou meis, ik duik even in mijn lavendelbad! Met fijne muziek op...

Knuffel

Wat ben ik blij dat ik mee ben gaan schrijven; De herkenning is zeer groot. Dat geeft met absoluut het gevoel dat ik niet 'raar' ben

.. Dank jullie wel meiden!



Ik laat de telefoon regelmatig rinkelen Huisje! Geniet van je bad!



Ik woon trouwens in de randstad in Zuid Holland.

P.S. ... hebben die leuke mannen ook een broer ?

Pfoe, ben een weekje op vakantie geweest en het hele forum staat vol!Zoveel herkenning in alle verhalen:Het aan de zijlijn staan, het leren dat niet erg te vinden en zelfs tros op jezelf te zijn als je bewust aan de zijlijn gaat staan (beter aangeven waar je behoefte aan hebt)De omschreven persoonskenmerken zijn ook bij mij hetzelfde! Ik doe nu een opleiding Mind en Body Coaching, waarin je vooral veel met jezelf aan de slag gaat. Hierin komen al die genoemde kenmerken naar boven. Ik leer er steeds beter naar te kijken (inderdaad, waarnemen en geen oordeel over te hebben) en dit om te zetten naar wat eigenlijk bij me hoort. Hierdoor kom ik steeds meer in mijn kracht te staan. Eindelijk een beetje vooruitgang na 1,5 jaar. Dat herken ik trouwens ook, dat ik dacht dat ik na twee maanden wel weer aan de slag kon, maar dat ik nog steeds fulltime thuis zit. Op een gegeven moment leer je om niet meer te zeggen dat je dan en dan wel denkt dat je weer kunt beginnen, want zo verhoog je de druk vanuit je omgeving naar jezelf toe. Ik schetste steeds een verkeerd beeld naar mijn werkgever uit schuldgevoel, maar pas sinds ik ben gaan zeggen: ik weet niet wanneer ik weer kan beginnen en ik kan even geen direct contact aan, ben ik serieus genomen door mijn werkgever, hebben we een heldere verstandhouding en ik meer lucht. Nou moet ik wel zeggen dat ik een kei van een bedrijfsarts heb die erg met me meeleeft. Daardoor voel ik me erg gesteunt om dit ook zo te kunnen doen. En bovendien heb ik een vast contract.. ; )Van hyperventilatie heb ik ook veel last gehad. Ik ben hiervoor naar een ademtherapeut geweest, die me in twee sessies weer een 'normale' ademhaling heeft leren opbouwen. Echt een genot! meer lucht!Het scheen dat ik ook zonder dat ik het doorhad, standaard verkeerd ademhaalde. Als ik nu een aanval krijg, weet ik hem zelf heel snel om te zetten. Verder blijft mij alleen maar hangen dat iedereen gaat slapen... heerlijk idee, ga ik ook doen.. zzzzz

Hai allemaal!

Ben een paar dagen naar mijn schoonzus geweest en het was gezellig! Wat afleiding en een goed/moeilijk gesprek gehad...volgens mij kan ze beter therapeut worden! Volgens haar wil ik graag een aantal fases in mijn proces van ziek zijn overslaan of ervoor wegvluchten.. Achtergekomen dat ik mijn ziek zijn nog niet heb geaccepteerd..maar ik weet niet hoe ik dat moet doen! Wanneer ik een goede dag heb, voel ik mij schuldig ten op zichte van mijn werk. Ik had dan wel kunnen werken denk ik dan.. Ik ben te veel bezig met de toekomst wanneer mijn pedicuresalon thuis klaar is en ik dus van alle ellende af kan zijn (naar mijn mening). Ik weet dit ook wel eigenlijk, maar ik weet niet hoe ik mezelf kan 'bepraten' zeg maar om over de dingen na te denken. Volgens haar moet ik genieten van de goede dagen en niet me niet schuldig voelen, ik zelf ben belangrijk en ik moet ook niet wegvluchten voor mezelf of net doen alsof ik niet ziek ben! Maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Er zijn zoveel dingen die mee spelen in mijn proces van ziek zijn:mezelf, werk, omstandigheden etc. Ik hoop dat het mw mij hierbij kan helpen, maar ik weet dat ik het zelf moet doen. Eerst accepteren en dan pas kan ik verder met de fase; werken aan mezelf te veranderen/waarderen. Mijn zelfvertrouwen moet weer omhoog etc etc. Er is gisteren 1 ding geweest wat mij geruststelde: het werk heeft niet gebeld!! Voelde zo'n opluchting! Zouden ze eindelijk doorhebben, dat ze me een tijdje met rust moeten laten, zodat ik aan mezelf kan werken??? Ik hoop het, ik hoop het!!! Door die spanningen heb ik geen tijd gehad voor mezelf etc.

Er was iemand die wilde weten waar we allemaal wonen, nou ik woon in Friesland...

Oja, is er iemand die me kan vertellen hoe ik moet accepteren? iemand die al een proces verder is? Of iemand die geschikte leesstof weet hierover, wat kan helpen??

groetjess

Hoi ak, even kort..ik kwam laatst hierop terecht. Ik ben zelf ook nog niet verder dan de theorie, maar misschien heb je er iets aan.. 

http://www.hafkamp.com/



dan bij 'burnout' links klikken en rechts kun je dan klikken op 'burnout en acceptatie'. Succes!

Er is veel over burnout te lezen. In die boeken wordt aangegeven welke situaties er allemaal tot een burnout kunnen leiden.

Ik heb dat op aanraden van de psych gelezen waardoor ik zag dat het helemaal niet gek was dat ik een burnout had gekregen omdat veel voorbeelden op mij van betrekking was.

Dat was stap 1 van de acceptatie. Stap 2 was voor mij om te accepteren dat ik nu veel dingen niet zo kan als voordat ik ziek was. en dat andere mensne die dingen wel kunnen. Dat vind ik nog steeds lastig om te accepteren. Soms gaat het goed maar andere keren kan ik er toch boos en of verdrietig over zijn.

Wat volgens mij helpt, is ook bewust te genieten van de goeie momenten en wat mij hielp is ook, een beetje stiekem, te genieten van al die collega's die zich een rotje rennen en ik die als een slome slak een beetje functioneer.Natuurlijk voel ik me daar soms ook schuldig over maar op andere momenten denk ik, ik heb genoeg gerend en gestresst.Ik mag lekker sloom doen. Maar dat is wel een proces wat bij mij in golven gaat.



Wat betreft de hyperventilatie, ja daar heb ik de laatste tijd weer meer last van. Ik weet dat het een teken is dat ik voor nu te veel doe.Ik plan weer ouderwets te veel dingen achter elkaar. Ook bij mij is het zo dat een ander van mijn hyper niks merkt, ik hijg niet. Maar ik voel het en krijg last van mijn borst en of schouders. De volgende keer gaat de hapto mij daarbij helpen.



Maar ik denk dat iets accepteren tijd nodig heeft en dat dat in golven gaat.

Ik ben daar wel met mezelf mee bezig. In mijn werk is het denk ik alleen maar goed als ik in een versnelling lager ga werken. Ik was te pusherig voor mezelf en voor mijn leerlingen.Legde del lat wat de hoog voor iedereen.Ik denk dus dat de burnout mijn werk ten goede zal komen. Maar voor mijn sport, wat een belangrijk deel van mijn leven was, dat vind ik moeilijker te accepteren.Ik deed vnl. duursporten en ik denk niet dat ik ooit nog op mijn oude niveau zal komen. Ik praat nu met mezelf en zeg steeds dat dat niet uitmaakt, dat het gaat om het plezier dat ik er aan beleef, aan de uitlaatklep die het voor mij is. Maar daar moet ik mezelf nog van overtuigen.

Ik denk dat dat op den duur wel zal gaan lukken maar daar zal ik nog wel wat tranen om gaan laten. Daarom moet ik ook situaties gaan vermijden waarin ik me met ander op sport gebied kan meten. Dat is voor mij zo teleurstellend en maakt me zo verdrietig. Dus dat doe ik ook niet momenteel. Ik sport wel maar dan in mijn eentje of heel recreatief.



Dit is een beetje lang verhaal geworden maar de essentie is dat acceptatie gewoon een tijd duurt en dat je daar in je hoofd actief mee bezig moet zijn. tenminste, zo denk ik daar over. Het is trouwens wel een goed item om eens met de hapto over te spreken.Hoe denken jullie er over, hoe doen jullie dat?

Hallo allemaal,



Gisteren zijn mijn amandelen gelaserd. Absoluut geen pijn gehad, wel vervelend dat ik tijdens de behandeling moest kokhalzen. Ik raakte daar meer gespannen van dan van de behandeling zelf. Het voelt alsof de moeheid die ik altijd voelde nu weg is. Ik hoop niet dat dat ´wishfull´ thinking is!!!!

In ieder geval vond ik de ingreep reuze meevallen. Nu veel ijsjes, ik krijg het er gewoon koud van met dit weer en dat compenseer ik dan weer met een kruikje...

Voor degenen die het laseren overwegen, het kan alleen in het Haga ziekenhuis in Den Haag.



@huisje, bedankt voor je uitgebreide bericht. Ik herken zoveel in je bericht van 4 juli, muv gebruik AD.

Bij mij zijn er in 2004 ook erg heftige dingen gebeurd in mijn leven en dat heeft me achteraf gezien ook erg uitgeput. Ik vind het erg verdrietig voor je dat je met zo´n sterfgeval te maken hebt gehad.

Ik hoop dat je het een plaats hebt kunnen geven.



Over sint janskruid. Ik ben ook wel eens met die pillen aan de slag geweest, weinig resultaat. Bij mijn coach heb ik ontspanningsoefeningen en een cs gekregen en daar heb ik meer baat bij.



sterkte allemaal.... gelukkig is het shit weer en missen we weinig aan de zomer!

Bedankt BrownEyedGirl voor de site op internet, heb 'm direct even bekeken en wat door gelezen over het stukje acceptatie! Ga er thuis mee aan de slag (een aantal vragen die daarin werden gesteld naar jezelf toe).

Eranma jij ook bedankt voor je reactie op mijn bericht! Zo kun je zien, dat we elkaar kunnen helpen en steunen....

hoi,



Ernama: ik denk soms ook aan de rest die maar doorholt en ikke als slome slak, en dat ik altijd zo gehold heb dat t wel fijn voelt nu om even een slome slak te zijn. t is nodig.

Ak, over t accepteren, dat is dnek ik de belangrijkste eerste stap. ben ik ook druk mee bezig in mijn hoofd.

Huisje, inderdaad t halve land door voor mijn grot, ik woon boven zwolle..ben ook zo blij met mijn vriend, echt een lieverd. hij is ook erg stabiel, heeft ook de nodige problemen gehad, maar nu helemaal in balans. doet reiki en is zelf ook van de meditatie en ontspannignsoefeningen als zijn hoofd te vol raakt. Hij is in t verleden door een diep dal gegaan, en weet nu heel goed wat ie wel en niet moet doen om mij te helpen. erg fijn.

Browneyedgirl: mijn vriend heeft geen broer....



Hier verder redelijk ok, had gister promotiedag van vriendin, ben ver over grenzen gegaan en alles genegeerd maar dat mocht van mij en was het waard. geen hyperventilatie gehad, want was allemaal zo leuk dat ik de hele dag afgeleid was. erg veel gekletst met iedereen.  waren 1 uur thuis en erg moe nu. heof alleen zo nog even boodschappen te halen, vriend is hele dag weg, dochtertje is bij mijn ex, dus ben lekker alleen.

nu de komende week niks, morgen een BBQ en woensdag een verjaardag, dat is het.



nou, ik ga maar even boodschappen doen dan..t is super mooi weer, ga maar even lopen.



liefs

Hoi Elisa, fijn dat het promotiefeestje zo leuk was en dat je het goed vol hield.

Vaak zien we van te voren erg tegfen dingen op, maken we ons druk en dan valt het toch weer mee.

Ik ben de laatste paar dagen erg verkouden en daardoor en door de hyperventilatie kort ademig. Dat voelt niet zo prettig.

Ik heb gisteren wel heerlijk van het mooie weer genoten. Vandaag ga ik niet sporten maar bijtanken. Ook moet ik nog naar de bedrijfsarts en hoe aardig hij ook is, ik zie er toch altijd weer tegen op.

Mijn vriend is ook erg lief voor me en remt mij op de goeie momenten af.Ik kan erg negatief over mezelf praten en ook dat accepteert hij niet.

Het weer valt vandaag erg mee dus ik denk dat ik er maar even van ga genieten.Doei.

Hai allemaal,

Afgelopen maandag naar het MW geweest en naar de huisarts. De huisarts wilde wel dat ik door ging met de medicijnen. Dus heb voor 30 dagen mee gekregen, de medicijnen zijn niet verhoogd.. Ben er weer achter gekomen, dat ik mezelf goed voor de gek kan houden, dat het goed gaat. Heb nu 3 dagen achter elkaar me niet lekker en down gevoelt incl wat huilbuitjes. Vandaag voel ik me ondanks een aantal lichamelijke klachten wel goed geestelijk zeg maar. Door die baaldagen kwam ik er dus achter dat de medicijnen nog niet helemaal werken, na mijn idee. Hoe ervaren jullie dat in het begin met medicijnen?. 23 juli moet ik weer naar de huisarts en moet van te voren maar weer op papier zetten, wat mijn klachten nog zijn en hoe het werkelijk met mij gaat. Want als ik er zit, weet ik niks meer en heb het alleen maar over de bijwerkingen etc. Naar mijn idee begin ik het nu te accepteren dat ik nog ziek ben en nog niet kan werken, ben er rustiger onder, nu ik een goede dag heb gehad! Kan nu wel beter na denken over alles door de medicijnen. Ben benieuwd of het werk morgen ook belt of dat ze me voorlopig met rust laten.......

Hoi meiden, hoi ak je zal nog wel vaker mee maken dat je de ene keer denkt dat je al beter bent en een paar dagen later er achter komt dat je er nog lang niet bent. Dat hoort gewoon bij een burnout.

Ik heb geen ervaring met medicatie dus daar kan ik niks over zeggen.

Ik ben deze week bij de bedrijfsarts geweest en ga wel op AT iets meer werken maar hij zei erbij dat als het niet ging ik gewoon minder mag werken.

Ik vind het wel heel fijn dat ik zoveel mede werking krijg.Ik gaf ook aan bang te zijn om misschien niet binnen een jaar beter te zijn. Hij zei dat ik daar niet over moest piekeren en als het langer duurde dan duurde het langer, punt.

Ik vond deze reactie echt super tof. Verder ben ik de laatste dagen wat grieperig en dat samen met de burnout maakt dat ik zo slap als een vaatdoek ben. Maar goed, dat zal ook weer over gaan, gewoon rustig aan doen.

Hoi allemaal,

even een tijdje niks van me laten horen, want ik heb vakantie. Door omstandigheden (niet mijn burn-out) ging de geplande vakantie naar het buitenland niet door, maar ik heb dus maar gewoon in NL vrij genomen. Iedereen vind het heel zielig voor me, maar eigenlijk vind ik het heerlijk. Ik hoef helemaal niks, alleen af en toe boodschappen. Als ik iets leuks wil doen kan dat, maar ik heb niet gevoel dat het moet omdat ik over een week weer naar huis ga of zo, ik hoef niet uit te zoeken waar ik 's avonds ga eten etc. Heel raar, ik heb altijd heel veel gereisd, en nu vind ik het echt prima zo. Ik heb zelfs besloten mijn vakantie nog een weekje te verlengen (zou drie weken weggaan, maar dacht dat in NL twee wel genoeg zou zijn). Ik ga alleen even een ochtendje dingen overdragen en mijn mail afhandelen, en dan ga ik weer. Ik merk nu pas hoe hard ik het nodig had om even helemaal niks te moeten (ik lees zelfs mijn werk e-mail niet, voor het eerst in drie jaar of zo).

Ik heb ook nog een weekje gepland in augustus. Mijn ouders wonen gedeeltelijk in het buitenland, en er waren tijdelijk heel goedkope tickets, dus ga ik daar lekker heen. Daar hoef ik ook niet zo veel, ken de omgeving al goed en zo.



Phoebe, ik ben ook begonnen met sporten, wil in september graag weer mijn oude sport oppakken, dus nu al vast een beetje conditie opbouwen. Ik ben na heel lang aarzelen toch maar gaan hardlopen. Ik had daar altijd een vreselijke hekel aan, maar het is nu het makkelijkste, zonder vaste tijden, ik kan lekker naar buiten. Ik volg ook het programma van de belgische tv dat eerder op deze pagina genoemd is. Ik ben nog maar net begonnen, maar het feit dat ik 18 minuten loop zonder gek te worden van verveling is al heel wat, dus voorlopig bevalt het goed. Ik heb wel een paar loopschoenen gekocht, ben nogal gevoelig voor voetblessures. Ik werd echt onwijs goed geholpen in die winkel, een man is wel drie kwartier bezig geweest om te kijken wat voor voetafwikkeling ik had, exact welke maat (dat scheelt nogal per merk blijkbaar), welke steun etc. Uiteindelijk had ik een paar schoenen van 49 euro, dus voor die prijs vond ik de service echt super. Van dat soort dingen kan ik echt heel vrolijk worden.



Verder gaat het wel redelijk ok, ik ben van de meeste bijwerkingen van de medicatie af. Of ze al echt helpen weet ik niet zo goed, ik voelde me wel een stuk beter, maar ik heb natuurlijk ook vakantie. Na twee dagen vrij veel gedaan te hebben, heb ik nu toch al weer twee flink mindere dagen, vooral vandaag heel moe en veel hoofdpijn. Hopelijk gaat dat vanzelf weer over. Die pillen zijn natuurlijk ook geen wondermiddel, dat weet ik ook wel. Ik heb wel het idee dat ik iets rustiger ben, me wat minder druk maak. Ik heb vorige week een barbecue afgezegd omdat ik me niet zo lekker voelde en er heel erg tegenop zag. Dat lijkt nogal logisch, maar vroeger voelde ik me onwijs rot over dat soort dingen, en nu was ik alleen maar heel opgelucht. En nu heb besloten een week extra vrij te nemen (plus nog een week in augustus), ondanks dat ik onder enorme tijdsdruk sta. Ik heb gewoon iets meer het gevoel van: ik heb dit nu echt nodig, ik heb nog vakantiedagen zat, dan maar twee weken later klaar. Niet dat ik helemaal niet meer pieker of zo, maar wel wat minder. Ik heb ook het idee dat ik beter doorslaap. Ik ben nu alleen een klein beetje bang dat het niet door de medicijnen maar door de vakantie komt, en dat het straks weer misgaat als ik weer aan het werk moet. Maar dat zie ik dan wel weer, denk ik dan maar. Ik heb wel het idee dat omdat ik me iets rustiger voel, ik ook wat minder hard hoef te werken. Ik hoef niet per se tot acht uur te blijven, als anderen hun werk niet in normale uren afkrijgen is dat niet mijn probleem. (zei ze heel dapper....).