Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
woensdag 7 november 2007 om 18:58
Eranma,
allereerst thanx
maar wat ik ff zeggen wou, dat vroege wakker worden
dat heb ik dus ook een tijd gehad, gek word je ervan.
helaas, slaapproblemen horen wel bij burnout.
dat vroege wakker worden kan door een bepaald
stress hormoon komen, mijn psychiater heeft me verteld hoe dat heet maar dat weet ik of course niet meer
ik weet niet of jij AD slikt, dan hoort de stress juist minder te worden, dus dan zou je dat even met je huisarts/psych, wie je de AD voorschrijft moeten bespreken.
Bij mij lag het aan het feit dat ik nogal rommelde met de tijden dat ik naar bed ging. ene moment om halftien, zodat ik tot 24u wakker lag en dat soort gerommel.
ik kreeg de tip op een vaste tijd naar bed te gaan en op een vaste tijd op te staan. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar de gemiddelde mens heeft 8 uur slaap nodig, er zijn mensen (zoals ik) die iets meer slaap nodig hebben.
maar als je bijv. om 7 uur opstaat ga je iedere dag om 23 u naar bed, zodat je dus aan 8 uur komt. (24 u naar bed, 8 u op, enz)
das misschien wel even wennen, maar bij mij was het vroege wakker worden binnen een week opgelost toen ik echt vaste tijden ging doen.
tegenwoordig slaap ik weer als een roosje...
succes en ik heurt het wel.
grtz phoebe
allereerst thanx
maar wat ik ff zeggen wou, dat vroege wakker worden
dat heb ik dus ook een tijd gehad, gek word je ervan.
helaas, slaapproblemen horen wel bij burnout.
dat vroege wakker worden kan door een bepaald
stress hormoon komen, mijn psychiater heeft me verteld hoe dat heet maar dat weet ik of course niet meer
ik weet niet of jij AD slikt, dan hoort de stress juist minder te worden, dus dan zou je dat even met je huisarts/psych, wie je de AD voorschrijft moeten bespreken.
Bij mij lag het aan het feit dat ik nogal rommelde met de tijden dat ik naar bed ging. ene moment om halftien, zodat ik tot 24u wakker lag en dat soort gerommel.
ik kreeg de tip op een vaste tijd naar bed te gaan en op een vaste tijd op te staan. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar de gemiddelde mens heeft 8 uur slaap nodig, er zijn mensen (zoals ik) die iets meer slaap nodig hebben.
maar als je bijv. om 7 uur opstaat ga je iedere dag om 23 u naar bed, zodat je dus aan 8 uur komt. (24 u naar bed, 8 u op, enz)
das misschien wel even wennen, maar bij mij was het vroege wakker worden binnen een week opgelost toen ik echt vaste tijden ging doen.
tegenwoordig slaap ik weer als een roosje...
succes en ik heurt het wel.
grtz phoebe
donderdag 8 november 2007 om 18:18
Hoi Phoebe, ik slik geen AD maar ben wel met de pil begonnenom te kijken of ik dan wat gelijkmatiger ben qua humeur. Ik krijg er in ieder geval iets grotere borsten door
Dat van dat stress hormoon heb ik ook ergens gehoord/gelezen, dat zou inderdaad een verklaring kunnen zijn. ik kan het meenemen naar mijn huisarts.Het is wel opvallend dat wanneer ik sex heb gehad, er geen last van heb. dan word ik wel wakker maar slaap ook meteen weer in. Volgens mijn vriend moeten we dan nog meer sex hebben, jaja!
Ik heb gelukkig een andere haptonoom gevonden en het klikt heel goed. We hebben een intensief gesprek gehad en dat doet mij erg goed.Ik word mij van steeds meer dingen bewust.Ik ben streng voor mezelf en heb een laag zelfbeeld. Ik kom daardoor niet goed voor mezelf op, waardoor ik mijn mening niet goed uit en waardoor ik in de loop der tijd veel boosheid heb opgebouwd.
Nu nog achterhalen waarom ik zo over mezelf denk en mijn eigenbeeld bijstellen. Klinkt simpel maar goed, ik ga de problemen wel steeds beter herkennen.
Over dat op tijd naar bed gaan, ik ga meestal wel rond de zelfde tijd naar bed, slaap redelijk goed in maar als ik 's nachts dan wakker word, staat mijn hoofd meteen vol aan. Zodra ik voor de pilcontrole naar de huisarts moet zal ik dat met haar bespreken.Nou phoebes, tot mails maar weer.
Dat van dat stress hormoon heb ik ook ergens gehoord/gelezen, dat zou inderdaad een verklaring kunnen zijn. ik kan het meenemen naar mijn huisarts.Het is wel opvallend dat wanneer ik sex heb gehad, er geen last van heb. dan word ik wel wakker maar slaap ook meteen weer in. Volgens mijn vriend moeten we dan nog meer sex hebben, jaja!
Ik heb gelukkig een andere haptonoom gevonden en het klikt heel goed. We hebben een intensief gesprek gehad en dat doet mij erg goed.Ik word mij van steeds meer dingen bewust.Ik ben streng voor mezelf en heb een laag zelfbeeld. Ik kom daardoor niet goed voor mezelf op, waardoor ik mijn mening niet goed uit en waardoor ik in de loop der tijd veel boosheid heb opgebouwd.
Nu nog achterhalen waarom ik zo over mezelf denk en mijn eigenbeeld bijstellen. Klinkt simpel maar goed, ik ga de problemen wel steeds beter herkennen.
Over dat op tijd naar bed gaan, ik ga meestal wel rond de zelfde tijd naar bed, slaap redelijk goed in maar als ik 's nachts dan wakker word, staat mijn hoofd meteen vol aan. Zodra ik voor de pilcontrole naar de huisarts moet zal ik dat met haar bespreken.Nou phoebes, tot mails maar weer.
donderdag 8 november 2007 om 21:45
het vroege wakker worden herken ik ook. Ik was altijd een echte lang slaper maar kan nu niet meer uitslapen. Als ik wakker word heb ik vaak last van een soort 'gierend' gevoel, heel onrustig, daardoor kan dan meestal niet meer inslapen. Dus misschien is dat dat stress hormoon waar Phoebe het over had ( cortisol?) wat door mijn lijf raast
ik slaap meestal nog wel 8 uur per nacht dus ik mag niet klagen!
maar dat gevoel 's ochtends is toch wel vervelend.
ik slaap meestal nog wel 8 uur per nacht dus ik mag niet klagen!
maar dat gevoel 's ochtends is toch wel vervelend.
donderdag 8 november 2007 om 22:58
Een aantal jaartjes geleden ook een burnout gehad ruim tweeenenhalf jaar eruit gelegen had ook last van paniekaanvallen en constant een eng gevoel vooral vaak tijdens het ontwaken ( in het begin ) een heel vervelend rotgevoel heb therapie gehad en angstremmers geslikt ben nu sinds een jaar weer terug in de maatschapij zeg maar. Ik ben er enorm enorm door veranderd ik ben stukken asertiever geworden en geef mijn grenzen heeel erg duidelijk aan dit overkomt mij geen tweede keer! Achteraf heeft het mij toch veel positiefs gebracht ik ben er sterker uitgekomen en sta weer stevig in mijn schoenen. Het was een hele hele vervelende tijd waarin ik vaak heb gedacht dat ik er nooit bovenop zou komen maar gelukkig kan ik nu het tegendeel bewijzen. Enige negatieve wat ik wel nog heb ( waar ik nog aan moet werken ) is het afbouwen van die angstremmers die slik ik heel af en toe bijv. voor een presentatie das hooguit 2 keer per maand maar toch........ik weet dat ik zonder kan maar toch is dat nog even moeilijk! Een tip die ik mensen wil geven is om niet zoals mij te vervreemden van je omgeving blijf toch een beetje deelnemen aan de maatschapij bijv. werken op therapeutische basis arboartsen zeggen weleens dat heel lang thuis zitten niet bevorderlijk zou zijn voor herstel en dat is waar....hoe langer je thuiszit hoe hoger die drempel. Maar is je baan hetgeen waar je ziek van werd? ga dan bijv. vrijwilligerswerk doen al zijn het maar 2 uurtjes per week ECHT een nieuwe omgeving kan wonderen verichtten. MAAR als eerste moet je jezelf de tijd gunnen om op te kanppen dus geen overhaaste beslissingen je voelt zelf het beste wanneer je eraan toe bent sterkte voor een ieder die er nog midden in zit
vrijdag 9 november 2007 om 11:46
Hey yaya, bedankt voor je verhaal! Als je er middenin zit denk je inderdaad dat je er nooit meer uitkomt, dat heb ik ook wel heel erg. Ik durf ook geen plannen voor de toekomst te maken omdat ik dan steeds denk: ben ik dan wel beter? stel dat ik dan nog steeds niet beter ben?
wat was dat voor een 'eng' gevoel waar je veel last van had?
wat was dat voor een 'eng' gevoel waar je veel last van had?
vrijdag 9 november 2007 om 17:52
Hoi Yaya, bedankt voor je verhaal. Zoals Zwaantje schrijft ga je wel eens twijfelen of het ooit nog wel goed komt.
Ik begin nu wel te leren dat ik niet assertief ben maar het wel lijk. Ik communiceer niet goed naar anderen terwijl ik wel goed kan praten. maar ik klap dicht als ik me aangevallen voel ipv dat ik voor mezelf op kom.Ik ben erg streng voor mezelf en denk erg negatief over mezelf ook daar moet ik aan werken. Wat jij schrijft over ïn de maatschappij blijven staan"dat is inderdaad wel heel belangrijk. Ik heb dat gelukkig wel gedaan maar het is erg verleidelijk om je werled veilig en klein te maken en dan is de weg terug nog moeilijker.
Ik heb vandaag min of meer voor het eerst een volle dag gewerkt. het ging best goed. ik was ontspannen, had er lol in maar na afloop merkte ik wel dat ik hyperventileerde en dat er een steen op mijn borst lag. Gek he, dat ik dat niet merk als ik druk bezig ben?! Ik wil mezelf de tijd geven om helemaal beter te worden maar dat is best wel lastig want ik wil eigenlijk heel graag weer gewoon aan het werk maar weet dat dat weer onverstandig is. dat zou te veel zijn.
Ik begin nu wel te leren dat ik niet assertief ben maar het wel lijk. Ik communiceer niet goed naar anderen terwijl ik wel goed kan praten. maar ik klap dicht als ik me aangevallen voel ipv dat ik voor mezelf op kom.Ik ben erg streng voor mezelf en denk erg negatief over mezelf ook daar moet ik aan werken. Wat jij schrijft over ïn de maatschappij blijven staan"dat is inderdaad wel heel belangrijk. Ik heb dat gelukkig wel gedaan maar het is erg verleidelijk om je werled veilig en klein te maken en dan is de weg terug nog moeilijker.
Ik heb vandaag min of meer voor het eerst een volle dag gewerkt. het ging best goed. ik was ontspannen, had er lol in maar na afloop merkte ik wel dat ik hyperventileerde en dat er een steen op mijn borst lag. Gek he, dat ik dat niet merk als ik druk bezig ben?! Ik wil mezelf de tijd geven om helemaal beter te worden maar dat is best wel lastig want ik wil eigenlijk heel graag weer gewoon aan het werk maar weet dat dat weer onverstandig is. dat zou te veel zijn.
vrijdag 9 november 2007 om 23:36
Ach Eranma, je voelt zelf nu wel aan dat het wel ging, maar eigenlijk nog wat veel was. Dat is al een goede stap, toch? Ik had in het begin heel veel moeite om aan te voelen wat wel en niet ging, en heb ontdekt dat het al zo veel scheelt nu dat beter gaat. Ik denk wel dat je gelijk hebt dat je eigenlijk te snel zou willen. Ik denk dat alle burnies dat wel hebben, of in ieder geval de meeste. Zolang je dat maar blijft beseffen, kun je zorgen dat je jezelf niet te veel opjaagd.
Ik heb wel het idee dat ik veel beter aanvoel wanneer ik even rust nodig heb, en ook beter in staat ben om dan mezelf echt tot rust te brengen. Dat maakt dat ik me zo veel beter voel.
Oh, en voor degenen die schreven over dat slechte slapen: dat komt waarschijnlijk door cortisol (dat stresshormoon dus). Dat wordt met name tege de ochtend aangemaakt, en daardoor wordt je zo opgejaagd wakker. Veel mensen met een burn-out of depressie voelen zich 's ochtend dan ook slecht, en dan steeds beter naar mate de dag vordert, zodat ze 's avonds eigenlijk niet naar bed willen. Als je er heel veel last van hebt, zou je AD kunnen overwegen, natuurlijk in overleg met een arts. Bij mij heeft dat heel erg geholpen (niet van de ene dag op de andere, dat duurt een tijdje).
Ik heb wel het idee dat ik veel beter aanvoel wanneer ik even rust nodig heb, en ook beter in staat ben om dan mezelf echt tot rust te brengen. Dat maakt dat ik me zo veel beter voel.
Oh, en voor degenen die schreven over dat slechte slapen: dat komt waarschijnlijk door cortisol (dat stresshormoon dus). Dat wordt met name tege de ochtend aangemaakt, en daardoor wordt je zo opgejaagd wakker. Veel mensen met een burn-out of depressie voelen zich 's ochtend dan ook slecht, en dan steeds beter naar mate de dag vordert, zodat ze 's avonds eigenlijk niet naar bed willen. Als je er heel veel last van hebt, zou je AD kunnen overwegen, natuurlijk in overleg met een arts. Bij mij heeft dat heel erg geholpen (niet van de ene dag op de andere, dat duurt een tijdje).
zaterdag 10 november 2007 om 09:41
Hee Meiden,
Goh interessant die therorie van dat stresshormoon? Zou kunnen in de morgen voelde ik mij altijd zo vreselijk rot het gevoel van gatverdamme alweer een dag ellende alweer een dag dat ik mij shit ga voelen. Ook werd ik in die tijd vaak middenin de nacht wakker nat van de zweet en heel angstig. En ik had nog iets heel raars hoop dat jullie me niet raar gaan aankijken Tijdens gemeenschap ( gewoon sex dus ) met mij partner waren er natuurlijk emoties bij meer dan eens moest ik tijdens huilen niet zodat mijn partner het in de gaten had maar er kwamen dan vaak zoveel emoties los haast alsof ik mij schuldig voelde dat ik wel nog energie kon opbrengen om sex te hebben?? Wat in die tijd natuurlijk ook stukken minder was......als je niet lekker in je vel zit heb je ook minder behoefte aan sex ik tenminste!
Wat ik ook herken is het verstoorde dagritme ik begon meestal pas laat in de avond te leven??? Wilde niet vroeg naar bed mijn hele ritme was verstoord, alleen het nadeel was al ging ik vaak pas s'nachts om 2 naar bed toch weer vroeg wakker s'morgens maar ik sliep ook vaak hazeslaapjes op de bank was ontzettend moet en waarvan van niks eigenlijk?
Assertief zijn moet je inderdaad leren hoor......bij mij is het juist andersom als ik aangevallen wordt klap ik niet dicht maar ga ik juist vuur spugen dan ben ik eigenlijk eerder agressief dan assertief ( ook verkeerd hoor ) hier werk ik nog aan alleen aard van het beestje he....ik heb een hele sterke drang om voor mezelf op te komen VROEGER OOK STUKKEN MINDER
Maar geef de moed niet op het komt echt allemaal in orde en ik ben ervan overtuigd dat als je jezelf de tijd gunt en de juiste behandeling krijgt dat je hieruit geraakt vele malen sterker dan je was ECHT!
Goh interessant die therorie van dat stresshormoon? Zou kunnen in de morgen voelde ik mij altijd zo vreselijk rot het gevoel van gatverdamme alweer een dag ellende alweer een dag dat ik mij shit ga voelen. Ook werd ik in die tijd vaak middenin de nacht wakker nat van de zweet en heel angstig. En ik had nog iets heel raars hoop dat jullie me niet raar gaan aankijken Tijdens gemeenschap ( gewoon sex dus ) met mij partner waren er natuurlijk emoties bij meer dan eens moest ik tijdens huilen niet zodat mijn partner het in de gaten had maar er kwamen dan vaak zoveel emoties los haast alsof ik mij schuldig voelde dat ik wel nog energie kon opbrengen om sex te hebben?? Wat in die tijd natuurlijk ook stukken minder was......als je niet lekker in je vel zit heb je ook minder behoefte aan sex ik tenminste!
Wat ik ook herken is het verstoorde dagritme ik begon meestal pas laat in de avond te leven??? Wilde niet vroeg naar bed mijn hele ritme was verstoord, alleen het nadeel was al ging ik vaak pas s'nachts om 2 naar bed toch weer vroeg wakker s'morgens maar ik sliep ook vaak hazeslaapjes op de bank was ontzettend moet en waarvan van niks eigenlijk?
Assertief zijn moet je inderdaad leren hoor......bij mij is het juist andersom als ik aangevallen wordt klap ik niet dicht maar ga ik juist vuur spugen dan ben ik eigenlijk eerder agressief dan assertief ( ook verkeerd hoor ) hier werk ik nog aan alleen aard van het beestje he....ik heb een hele sterke drang om voor mezelf op te komen VROEGER OOK STUKKEN MINDER
Maar geef de moed niet op het komt echt allemaal in orde en ik ben ervan overtuigd dat als je jezelf de tijd gunt en de juiste behandeling krijgt dat je hieruit geraakt vele malen sterker dan je was ECHT!
zaterdag 10 november 2007 om 09:46
quote:zwaantje8 schreef op 09 november 2007 @ 11:46:
Hey yaya, bedankt voor je verhaal! Als je er middenin zit denk je inderdaad dat je er nooit meer uitkomt, dat heb ik ook wel heel erg. Ik durf ook geen plannen voor de toekomst te maken omdat ik dan steeds denk: ben ik dan wel beter? stel dat ik dan nog steeds niet beter ben?
wat was dat voor een 'eng' gevoel waar je veel last van had?Tsja hoe kan ik dat geveo, het beste omschrijven mmm alsof er een olifant op de zit? Alsof er iemand uit je naaste omgeving dood is alsof er die dag nare dingen staan te gebeuren alsof je weet dat deze dag ook weer een teveel is dat je je zo voelt alsof je je nooit meer gelukkig gaat voelen???
Hey yaya, bedankt voor je verhaal! Als je er middenin zit denk je inderdaad dat je er nooit meer uitkomt, dat heb ik ook wel heel erg. Ik durf ook geen plannen voor de toekomst te maken omdat ik dan steeds denk: ben ik dan wel beter? stel dat ik dan nog steeds niet beter ben?
wat was dat voor een 'eng' gevoel waar je veel last van had?Tsja hoe kan ik dat geveo, het beste omschrijven mmm alsof er een olifant op de zit? Alsof er iemand uit je naaste omgeving dood is alsof er die dag nare dingen staan te gebeuren alsof je weet dat deze dag ook weer een teveel is dat je je zo voelt alsof je je nooit meer gelukkig gaat voelen???
zaterdag 10 november 2007 om 10:48
ja dat is wel herkenbaar....
ik heb het meeste last van het gevoel mezelf helemaal kwijt te zijn,het niet bij mezelf kunnen komen, daar kan ik echt behoorlijk wanhopig om zijn
Cortisol inderdaad....ik kan daaraan vaak voorspellen hoe mijn dag gaat worden. Als ik zo opgejaagd wakker word, word het meestal een slechte dag. Als ik 'gewoon' wakker word een betere dag. Wel lastig want als na een paar dagen dat opgejaagde gevoel terug komt schiet ik meteen wer in de stress 'oh nee daar gaan we weer...'
ik heb het meeste last van het gevoel mezelf helemaal kwijt te zijn,het niet bij mezelf kunnen komen, daar kan ik echt behoorlijk wanhopig om zijn
Cortisol inderdaad....ik kan daaraan vaak voorspellen hoe mijn dag gaat worden. Als ik zo opgejaagd wakker word, word het meestal een slechte dag. Als ik 'gewoon' wakker word een betere dag. Wel lastig want als na een paar dagen dat opgejaagde gevoel terug komt schiet ik meteen wer in de stress 'oh nee daar gaan we weer...'
zaterdag 10 november 2007 om 11:13
Trouwens al ik eens de reacties hierzo terug lees over arboartsen die je na 3 weken alweer terug sturen!!! Terwijl je ziek wordt van je werk een burnout kreeg van je werk??? Pffff kan alleen maar als tip geven als je gevoel zegt NEEN daar ben ik nog niet aan toe NIET DOEN! Geef duidelijk aan hoever je kunt gaan en durf op te stappen stel je MOET werken en je hebt al na 1 uur zoiets van het gaat niet WEGWEZEN das echt niet bevorderlijk voor je herstel. Mij stuurde ze ook weleens terug maar ik kon het echt niet meer aan ik was zooo op en had het zooo gehad met alles en iedereen. Ik heb een keertje nog door druk van de arbo een half uur gewerkt en toen weer gevlucht en nooit meer terug gegaan ik werd dood en doodziek van mijn werk ( daarbij ook nogeens de nodige ellende privé ) een dodelijke combi. Maar wat ik zeggen wil laat je niks opdringen door niemand maar vervreemd niet van je omgeveing probeer soms energie op te brengen voor de leuke dingen des levens of probeer iets te vinden waar je wel plezier aan beleefd het helpt echt!
Maar die arboartsen die kunnen je soms echt tuureluur maken als je ziek bent ben je ziek en ookal wil je dat niet je bent het en dan kan niemand niemand jou dwingen om iets te doen wat niet goed voelt
Maar die arboartsen die kunnen je soms echt tuureluur maken als je ziek bent ben je ziek en ookal wil je dat niet je bent het en dan kan niemand niemand jou dwingen om iets te doen wat niet goed voelt
zondag 11 november 2007 om 14:04
Wat ik zelf nog niet zo begrijp is, dat iets wat je erg leuk vind je toch nog te veel kan zijn.
Ik had vrijdag lekker gewerkt. merkte na afloop wel dat ik hyperventileerde en dat het dus eigenlijk te veel was. Nu had ik de pech dat ik het gisteren druk had en ik ben nog niet gestopt met hyperventileren en voel nog steeds druk op mijn borst en voel me een soort hyper. dat zal die cortisol wel zijn. Maar hoe kan het me nog te veel zijn terwijl ik het wel leuk vind/ Hoe werkt dat in je lijf. Kun je dat vergelijken met bv ik sport graag en dan ik in plaats van 25 km atb-en in een keer 50 km atb-en, dat het wel leuk is maar eigenlijk te veel van het goede? Gek eigenlijk, ik vraag het aan jullie maar begin het nu zelf meteen te snappen, grappig he?!
Ik had vrijdag lekker gewerkt. merkte na afloop wel dat ik hyperventileerde en dat het dus eigenlijk te veel was. Nu had ik de pech dat ik het gisteren druk had en ik ben nog niet gestopt met hyperventileren en voel nog steeds druk op mijn borst en voel me een soort hyper. dat zal die cortisol wel zijn. Maar hoe kan het me nog te veel zijn terwijl ik het wel leuk vind/ Hoe werkt dat in je lijf. Kun je dat vergelijken met bv ik sport graag en dan ik in plaats van 25 km atb-en in een keer 50 km atb-en, dat het wel leuk is maar eigenlijk te veel van het goede? Gek eigenlijk, ik vraag het aan jullie maar begin het nu zelf meteen te snappen, grappig he?!
zondag 11 november 2007 om 15:18
woensdag 14 november 2007 om 11:52
Ben bij haptonoom geweest. Gevraagd hoe het kwam dat ik zo last had van dat middagje extra werken terwijl ik het leuk en gezellig vond en het me goed afging.
Zij vroeg mij of als ik heel eerlijk was naar mezelf, echt heel graag die middag wilde doen. Nee, eigenlijk niet omdat het me nog te veel is. Zij vertelde me dat ik tegen mijn gevoel ben ingegaan en heel erg met mijn hoofd die middag heb gedraaid. Dat had mij zoveel energie gekost. Ik was ook zo met mijn bovenkamer bezig dat ook mijn ademhaling omhoog ging. Ik ging hierdoor hyperventileren.Ik moet terug naar onder mijn navel en veel meer op mijn gevoel doen. Ik kan dan wel zo'n middag doen maar dan moet ik heel bewust met mijn buik denken en niet met mijn hoofd. Of tewel bij mezelf blijven. Misschien het allemaal wat minder goed willen doen, wat rustiger maar vooral in mijn buik blijven. Dat is een techniek die aan te leren is maar wel best lastig is.
ik kan me voorstellen dat als jullie dit lezen, dat je denkt waar gaat dit over. maar ook bij de tai chi komt dit terug. In je onderbuik zit een enorme berg energie die wij vaak vergeten aan te spreken. ik ga proberen hier de komende tijd op te focussen. Begrijpt hier een van jullie wat ik bedoel?
Zij vroeg mij of als ik heel eerlijk was naar mezelf, echt heel graag die middag wilde doen. Nee, eigenlijk niet omdat het me nog te veel is. Zij vertelde me dat ik tegen mijn gevoel ben ingegaan en heel erg met mijn hoofd die middag heb gedraaid. Dat had mij zoveel energie gekost. Ik was ook zo met mijn bovenkamer bezig dat ook mijn ademhaling omhoog ging. Ik ging hierdoor hyperventileren.Ik moet terug naar onder mijn navel en veel meer op mijn gevoel doen. Ik kan dan wel zo'n middag doen maar dan moet ik heel bewust met mijn buik denken en niet met mijn hoofd. Of tewel bij mezelf blijven. Misschien het allemaal wat minder goed willen doen, wat rustiger maar vooral in mijn buik blijven. Dat is een techniek die aan te leren is maar wel best lastig is.
ik kan me voorstellen dat als jullie dit lezen, dat je denkt waar gaat dit over. maar ook bij de tai chi komt dit terug. In je onderbuik zit een enorme berg energie die wij vaak vergeten aan te spreken. ik ga proberen hier de komende tijd op te focussen. Begrijpt hier een van jullie wat ik bedoel?
woensdag 14 november 2007 om 13:45
Ja hoor, ik denk dat ik het wel begrijp. Ik noem het zelf meer 'letten op je buikademhaling', omdat je dan voorkomt dat je gaat hyperventileren, en omdat je er wat rustiger van wordt, en daardoor minder na gaat denken. Waarschijnlijk werd je inderdaad zo moe omdat je zelf tot iets dwong wat je weliswaar graag wilde (in je hoofd), maar wat je lijf nog niet aankon.
Bevalt het je een beetje bij die nieuwe haptonoom?
Bevalt het je een beetje bij die nieuwe haptonoom?
donderdag 15 november 2007 om 16:47
Ja hoor, ze is wel wat drukker maar het klikt goed. Zij was zijn partner en werkt op vrijwel de zelfde manier. ik had erg veel geluk want ze wilde maar een paar patienten overnemen en ik was een van de gelukkigen. Joepie!!
Ik voel me ook weer wat beter in mijn hoofd, stabieler, ondanks de hyperventilatie. Ook van de tai chi heb ik veel baat.
Ik ben er nog lang niet maar ik heb wel een goeie weg ingeslagen. Eigenlijk ben ik wel trots op me zelf .
Hoe gaat het met jou? Waar heb jij het meeste baat bij gehad tot nog toe? Trouwens met jullie schrijven en lezen helpt ook erg goed!
Ik voel me ook weer wat beter in mijn hoofd, stabieler, ondanks de hyperventilatie. Ook van de tai chi heb ik veel baat.
Ik ben er nog lang niet maar ik heb wel een goeie weg ingeslagen. Eigenlijk ben ik wel trots op me zelf .
Hoe gaat het met jou? Waar heb jij het meeste baat bij gehad tot nog toe? Trouwens met jullie schrijven en lezen helpt ook erg goed!
donderdag 15 november 2007 om 19:04
Hmmm, ik vrees dat veel mensen het niet willen horen, maar heb het meeste baat gehad bij de AD. Die hebben me rust in mijn hoofd en lijf gebracht, zodat ik kon leren dat ik niet altijd zo veel hoefde te doen als ik dacht. Maar dat neemt niet weg, dat ik ook heel veel rust nodig had, en dingen gewoon anders aan moest pakken. Dat heb ik dnek ik vooral geleerd door heel veel met mensen te praten, onder anderen 'vreemden' hier op het forum, die soms een hele nuttige frisse kijk op dingen hebben.
Het gaat nu eigenlijk heel goed met me, ik ga alleen een enorm onzeker periode tegemoet (qua werk, verhuizing, sociale omgeving, alles eigenlijk). Voorlopig kijk ik daar redelijk rustig naar, en heb ik er eigenlijk wel zin in om allemaal nieuwe dingen te gaan doen, maar ik ben wel benieuwd of dat zo blijft. En ik moet natuurlijk gewoon altijd uit blijven kijken dat ik mezelf niet weer zo vreselijk voorbij loop, want dan gaat het net zo hard weer mis. Maar voorlopig gaat dat aardig goed, vooral omdat ik heb gezien dat mijn leven ook leuk is (eigenlijk nog leuker) als ik niet iedere avond een afspraak heb, en iedere dag keihard werk.
Het gaat nu eigenlijk heel goed met me, ik ga alleen een enorm onzeker periode tegemoet (qua werk, verhuizing, sociale omgeving, alles eigenlijk). Voorlopig kijk ik daar redelijk rustig naar, en heb ik er eigenlijk wel zin in om allemaal nieuwe dingen te gaan doen, maar ik ben wel benieuwd of dat zo blijft. En ik moet natuurlijk gewoon altijd uit blijven kijken dat ik mezelf niet weer zo vreselijk voorbij loop, want dan gaat het net zo hard weer mis. Maar voorlopig gaat dat aardig goed, vooral omdat ik heb gezien dat mijn leven ook leuk is (eigenlijk nog leuker) als ik niet iedere avond een afspraak heb, en iedere dag keihard werk.
donderdag 15 november 2007 om 22:39
Eigenlijk onbegrijpelijk als je hoort dat er over dit onderwerp nog zoveel onbegrip heerst.........kreeg toevallig vandaag te horen dat een collega van mij een burn-out heeft aangezien ik zelf pas 3 maanden op deze plek zit kon ik haar nog niet zo goed, maar heb haar leren kennen als een warm vriendelijk mens. En ik zat met mijn oren te klapperen vanmiddag tijdens de pauze hoeveel collega's er lacherig over doen??? terwijl ik denk mensen mensen ben ik dan de enige die begrijpt hoe ZIJ zich momenteel moet voelen en waardoor ze zo geworden is....bah wat een collegialiteit zeg pffffff begrijp heeel goed waarom ze ziek is van zulke collega's en werkomstandigheden zou je je bijna verbazen over degenen die rechtop blijven staan. Ik hoop voor haar dat ze aan zichzelf gaat denken want daar was ze niet goed in ze heeft echt over zich heen laten lopen. Mag echt hopen dat ze er ook sterker uitkomt en iedereen nadien een poepie laat ruiken
vrijdag 16 november 2007 om 09:22
Hoi Yaya,
ja wat vervelend voor je collega dat er zoveel onbegrip heerst op je werk. (en voor jou trouwens ook niet prettig lijkt me).
Je hoopt dat die collega als ze eenmaal weer hersteld is, de anderen een poepie laat ruiken.
Er schoot mij een mooie spreuk binnen (die ik elders op deze site heb gelezen) namelijk;
"De beste wraak is gelukkig te zijn en te slagen in je eigen leven".
Nou heb ik persoonlijk niet zoveel met het woordje "wraak", maar toch denk ik dat voor mensen die gekwetst zijn, deze spreuk waardevol kan zijn.
Groeten allemaal!
ja wat vervelend voor je collega dat er zoveel onbegrip heerst op je werk. (en voor jou trouwens ook niet prettig lijkt me).
Je hoopt dat die collega als ze eenmaal weer hersteld is, de anderen een poepie laat ruiken.
Er schoot mij een mooie spreuk binnen (die ik elders op deze site heb gelezen) namelijk;
"De beste wraak is gelukkig te zijn en te slagen in je eigen leven".
Nou heb ik persoonlijk niet zoveel met het woordje "wraak", maar toch denk ik dat voor mensen die gekwetst zijn, deze spreuk waardevol kan zijn.
Groeten allemaal!
vrijdag 16 november 2007 om 10:14
Das inderdaad een mooie spreuk.....maar persoonlijk heb ik ook niets met wraak. Wraak vreet energie als je het mij vraagt. Ik heb gewoon met haar te doen omdat ik zelf ooit in die situatie zat en daarvan geleerd heb en er sterker ben uitgekomen door tijdig mijn eigen grenzen aan te geven. Iets wat zij niet kon, dat hoop ik dat ze gaat leren en ja misschien zelfs dat ze egocentrischer gaat worden. Ik hoop het maar!
vrijdag 16 november 2007 om 14:41
Als ik eerlijk ben had ik voor mijn eigen burnout ook weinig begrip voor burnout/overspannen mensen.
Omdat ik hard voor me zelf ben/was, was ik dat ook voor anderen. Ik ben opgevoed met het idee: Heb je koorts, nee.....dan ben je niet ziek!
Nu kijk ik daar natuurlijk heel anders naar. Ik herken nu ook in mijn omgeving mensne en gedragingen die tot een burnout kunnen leiden.
Ik wens iedereen een fijn weekend. Doe dingen die je leuk vindt en die je energie geven.
Omdat ik hard voor me zelf ben/was, was ik dat ook voor anderen. Ik ben opgevoed met het idee: Heb je koorts, nee.....dan ben je niet ziek!
Nu kijk ik daar natuurlijk heel anders naar. Ik herken nu ook in mijn omgeving mensne en gedragingen die tot een burnout kunnen leiden.
Ik wens iedereen een fijn weekend. Doe dingen die je leuk vindt en die je energie geven.
vrijdag 16 november 2007 om 15:58
dat van eranma herken ik ook wel.kom uit een nest met het motto: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. en ik kon ook nooit zoveel met mensen die overspannen raakte of een burnout kregen. ik heb nu wel door dat je dan echt niet een zeur bent. en dat het je mooi in de weg kan zitten. ik zie nu ook wel mensen in mijn omgeving da tik denk. oppassen! want anders ga je er aan onderdoor. het gaat wel steeds beter met mij. stapje voor stapje gaan we de goede richting op. en dat is wel een fijn gevoel. ook ik wens iedereen een goed weekend en tot de volgende keer.
vrijdag 16 november 2007 om 17:15
Inderdaad, ik denk dat men zich niet voor kan stellen hoe het voelt als je ECHT niet meer verder kunt, totdat het je zelf overkomt. Ik dacht ook altijd: als je maar echt wil, kun je altijd nog wel even verder. Tot ik er achter kwam dat dat dus niet altijd opgaat.... Ik had van thuis uit ook meegekregen dat je alleen iets afzegt of thuisblijft als je minstens 39 graden koort hebt. Inmiddels weet ik beter, en mijn ouders ook, mijn vader is ook 2x zwaar overspannen geweest en mijn moeder 1x. Wij hebben dus allemaal moeten leren dat je wel door moet zetten, maar dat je ook wel naar de grenzen van je eigen lichaam moet luisteren.
vrijdag 23 november 2007 om 21:02
ha meiden,
tijd niet geweest, heb wel erg leuk nieuws,
zoals jullie weten doe ik vrijwilligerswerk,
kort gezegd, ze zijn blij met me
en ik word daar dus zeer waarschijnlijk
aangenomen!!!
motten het nog wel ff hebben over het opbouwen van de uurtjes,
maar dat komt allemaal nog wel.
erg raar om te horen dat ze zo tevreden zijn,
mijn vorige baas, waar ik dus burnie werd, had
altijd en eeuwig kritiek....
had van de week wel een heel klein mini baaldagje.
heb toch nog het gevoel dat ik er nog niet helemaal ben.
maar voor de rest ben ik wel blij.
vandaag was wel stress trouwens,
mijn vriend is kok in een keuken van een sauna
die vanochtend dus even heel gezellig afgebrand is
nou prettig wkend allemaal
en tot sinas
tijd niet geweest, heb wel erg leuk nieuws,
zoals jullie weten doe ik vrijwilligerswerk,
kort gezegd, ze zijn blij met me
en ik word daar dus zeer waarschijnlijk
aangenomen!!!
motten het nog wel ff hebben over het opbouwen van de uurtjes,
maar dat komt allemaal nog wel.
erg raar om te horen dat ze zo tevreden zijn,
mijn vorige baas, waar ik dus burnie werd, had
altijd en eeuwig kritiek....
had van de week wel een heel klein mini baaldagje.
heb toch nog het gevoel dat ik er nog niet helemaal ben.
maar voor de rest ben ik wel blij.
vandaag was wel stress trouwens,
mijn vriend is kok in een keuken van een sauna
die vanochtend dus even heel gezellig afgebrand is
nou prettig wkend allemaal
en tot sinas
