Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
donderdag 15 februari 2007 om 11:47
ja ik vind dat niet leuk als mijn mama zo flauw is.
nu ben ik, zeker tegen haar, best wel direct, en zeg ik
dat later ook wel, als ik weer rustig ben.
heb me bedacht dat als ik moe ben, ik gewoon niet naar
haar toe moet gaan. ze is nou eenmaal best wel druk, ik zelf ook,
maar als ik moe ben, raak ik heel gemakkelijk uit mijn hummie.
en als zij het niet leuk vindt dat ik niet altijd meer ga komen, ja heel jammer dan.
ja ik herken dat heel erg, zeker dus als ik moe ben, dan
raak ik in de war van iedere scheet. laatst nog in een winkel (bijenkort, cremetjes afdeling) stelde ik een blijkbaar rare vraag. toen ging zo'n meisje wat daar achter stond heel dom giegelen. ja dan ga ik wel twijfelen aan mezelf, terwijl je je natuurlijk niet van iedere muts wat aan moest trekken.
nou ja, deze week liep ik per ongeluk tegen iemand op, die muts tegen me zei. ik moest lachen, zei sorry en liep weer door. daar ben ik dan heel erg trots op als het me toch lukt niks aan te trekken die chagrijnig is
:P
ach, met een beetje vechtlust komen we er wel.
xx phoebs
nu ben ik, zeker tegen haar, best wel direct, en zeg ik
dat later ook wel, als ik weer rustig ben.
heb me bedacht dat als ik moe ben, ik gewoon niet naar
haar toe moet gaan. ze is nou eenmaal best wel druk, ik zelf ook,
maar als ik moe ben, raak ik heel gemakkelijk uit mijn hummie.
en als zij het niet leuk vindt dat ik niet altijd meer ga komen, ja heel jammer dan.
ja ik herken dat heel erg, zeker dus als ik moe ben, dan
raak ik in de war van iedere scheet. laatst nog in een winkel (bijenkort, cremetjes afdeling) stelde ik een blijkbaar rare vraag. toen ging zo'n meisje wat daar achter stond heel dom giegelen. ja dan ga ik wel twijfelen aan mezelf, terwijl je je natuurlijk niet van iedere muts wat aan moest trekken.
nou ja, deze week liep ik per ongeluk tegen iemand op, die muts tegen me zei. ik moest lachen, zei sorry en liep weer door. daar ben ik dan heel erg trots op als het me toch lukt niks aan te trekken die chagrijnig is
:P
ach, met een beetje vechtlust komen we er wel.
xx phoebs
donderdag 15 februari 2007 om 16:58
Hoi Leon10, mijn moeder is al 15 jaar dood en ik mis haar nu enorm. Ik begin nu pas boos te worden dat ze dood is. dat ze er niet voor mij kan zijn, dat ik niks aan haar kan vragen en dat ik vergeten ben te weten hoe zij gereageerd zou hebben. Ook ik ben die tijd na haar overlijden maar door gegaan en heb het overlijden van mijn moeder op de achtergrond geschoven maar daar heb ik nu last van.
Je schrijft over lichamelijke klachten. De mijne zijn: slechter in slapen, 's nachts wakker worden, onrustig slapen, soms veel dromen, hoofdpijn, spierpijn, last van mijn spieren, hyperventilatie, moe zijn. is dat herkenbaar voor je?
Je schrijft over lichamelijke klachten. De mijne zijn: slechter in slapen, 's nachts wakker worden, onrustig slapen, soms veel dromen, hoofdpijn, spierpijn, last van mijn spieren, hyperventilatie, moe zijn. is dat herkenbaar voor je?
vrijdag 16 februari 2007 om 10:23
Hoi meiden,
ik heb even niets van me laten horen, maar ik blijf jullie wel volgen hoor. Ik ben begonnen met die groepstherapie en ik moet zeggen dat het heel wat losmaakt. Het is wel wennen hoor om 2 dagen in de week weer een dagbesteding te hebben (ik werk verder nog niet) en ik merk dat ik echt moeite heb om me op zo'n dag te blijven concentreren op de verhalen van de anderen. Opvallend is dat we onderling veel overeenkomsten hebben. Vooral het altijd maar doorgaan en jezelf wegcijferen valt op. We moeten echt leren om eigen grenzen te gaan herkennen. Die lichamelijke klachten die jij benoemd Eranma, zijn echt de bekende waarschuwingssignalen.
Sterkte allemaal !
ik heb even niets van me laten horen, maar ik blijf jullie wel volgen hoor. Ik ben begonnen met die groepstherapie en ik moet zeggen dat het heel wat losmaakt. Het is wel wennen hoor om 2 dagen in de week weer een dagbesteding te hebben (ik werk verder nog niet) en ik merk dat ik echt moeite heb om me op zo'n dag te blijven concentreren op de verhalen van de anderen. Opvallend is dat we onderling veel overeenkomsten hebben. Vooral het altijd maar doorgaan en jezelf wegcijferen valt op. We moeten echt leren om eigen grenzen te gaan herkennen. Die lichamelijke klachten die jij benoemd Eranma, zijn echt de bekende waarschuwingssignalen.
Sterkte allemaal !
vrijdag 16 februari 2007 om 12:34
Hai allemaa,
Ik kamp niet met een burn-out, maar mijn lieve vriend wel. Hij werkt bij Justitie en daar werken ze hem op alle fronten tegen. Vanaf het moment dat hij thuis zit zitten ze hem op de huid. Hij is onder behandeling bij een huisarts/psycholoog/fysiotherapeut. Het woord burn-out wordt ernstig gemeden bij hem in de kliniek(hij werkt met patienten), want daar willen ze niet aan. De symptomen die hij heeft zeggen wat anders. Dus wel..
Zijn manager en bedrijfsarts werken hem tegen, met name zijn manager. Die wil dat hij weer vol aan de bak gaat. Dat kan hij dus niet. Na 3mnd thuis zijn, werkt hij 4 dagen 3 tot 4 uur, en dan is hij uitgeteld.
Nu is het zo dat de manager daar eigenlijk geenninvloed op mag hebben, maar dat gebeurd dus wel. En dat is verrotte lastig.
Hebben jullie tips/advies om hier wat aant e doen, want dit is alleen maar stress wat hij tegenkomt. En dat moet nu juist vermeden worden.
Modjoh
Ik kamp niet met een burn-out, maar mijn lieve vriend wel. Hij werkt bij Justitie en daar werken ze hem op alle fronten tegen. Vanaf het moment dat hij thuis zit zitten ze hem op de huid. Hij is onder behandeling bij een huisarts/psycholoog/fysiotherapeut. Het woord burn-out wordt ernstig gemeden bij hem in de kliniek(hij werkt met patienten), want daar willen ze niet aan. De symptomen die hij heeft zeggen wat anders. Dus wel..
Zijn manager en bedrijfsarts werken hem tegen, met name zijn manager. Die wil dat hij weer vol aan de bak gaat. Dat kan hij dus niet. Na 3mnd thuis zijn, werkt hij 4 dagen 3 tot 4 uur, en dan is hij uitgeteld.
Nu is het zo dat de manager daar eigenlijk geenninvloed op mag hebben, maar dat gebeurd dus wel. En dat is verrotte lastig.
Hebben jullie tips/advies om hier wat aant e doen, want dit is alleen maar stress wat hij tegenkomt. En dat moet nu juist vermeden worden.
Modjoh
vrijdag 16 februari 2007 om 20:56
Hoi Modjoh, wat een rotsituatie. Dat is nou net waar iedereen die overspannen is zo bang voor is.... Ik denk niet dat ik jou (of eigenlijk je vriend) echt veel kan helpen, ik kan je alleen maar aanraden om zoveel mogelijk mensen bij de behandeling te betrekken die niks met het bedrijf te maken hebben. Die kunnen dan indien nodig in ieder geval objectief advies geven. Bedrijfsartsen staan toch in een spagaat, zelfs als ze er echt wel voor de patient willen zijn worden ze uiteindelijk toch betaald door het bedrijf en afgerekend op hoe snel mensen weer aan het werk zijn. Mijn bedrijfsarts was in het begin heel behulpzaam, maar ze begint er nu genoeg van te krijgen (ik ben nu 5 weken 50% ziek). Ze blijft alleen maar zeggen dat er toch geen problemen op het werk zijn (dat is ook zo, bij mij komt het door iets anders) dus dat alles toch goed is. Alsof werk het enige is dat invloed op een mens heeft.... Ze heeft mijn psych gebeld om te vragen waarom het niet opschoot, maar die wilde telefonisch geen informatie geven. Was ze daar weer pissig over.... Tja, ik heb geen invloed op het beleid van mijn psych (dat is gewoon een van de standaardvoorwaarden, niet iets waar ik om gevraagd heb), en eerlijk gezegd lijkt het me ook dat de psych zo'n regel vast niet heeft omdat ze zulke goede ervaringen heeft met bedrijfsartsen..... Gelukkig kan ik het vrij goed van me afzetten onder het motto 'dat zie ik wel weer als ik er weer heen moet, nu eerst maar eens zo goed mogelijk uitrusten zodat ik zo snel mogelijk beter ben'.
Wens je vriend heel veel sterkte toe, en ook sterkte voor jou. Ik heb ook een keer in jouw schoenen gestaan (van heel nabij, inclusief een behoorlijke depressie) en ik weet dat het niet makkelijk is. Je blijft maar proberen om iemand zich beter te laten voelen, en dat lukt nu dus gewoon even niet. Blijf geloven dat het over gaat, en zorg er voor dat jij zelf ook nog aan de beurt komt door leuke dingen met vriendinnen te gaan doen of zo. Of door bij ons je verhaal te doen natuurlijk ;).
Wens je vriend heel veel sterkte toe, en ook sterkte voor jou. Ik heb ook een keer in jouw schoenen gestaan (van heel nabij, inclusief een behoorlijke depressie) en ik weet dat het niet makkelijk is. Je blijft maar proberen om iemand zich beter te laten voelen, en dat lukt nu dus gewoon even niet. Blijf geloven dat het over gaat, en zorg er voor dat jij zelf ook nog aan de beurt komt door leuke dingen met vriendinnen te gaan doen of zo. Of door bij ons je verhaal te doen natuurlijk ;).
vrijdag 16 februari 2007 om 23:10
Hoi Eranma (en anderen natuurlijk),
Ja, heel herkenbaar die klachten. Ik slaap heel onrustig, en als ik wakker word ga ik meteen als een idioot liggen malen. Word de laatste tijd nooit meer uitgerust / 'lekker' wakker.
Groetjes.
Ja, heel herkenbaar die klachten. Ik slaap heel onrustig, en als ik wakker word ga ik meteen als een idioot liggen malen. Word de laatste tijd nooit meer uitgerust / 'lekker' wakker.
Groetjes.
anoniem_636276b5dd522 wijzigde dit bericht op 12-07-2008 11:50
Reden: privacy
Reden: privacy
% gewijzigd
zaterdag 17 februari 2007 om 10:41
Hoi Modjoh, mijn vriend wil mij ook dolgraag helpen en als ik weer eens huil vraagt hij ook wat hij voor me kan doen. Maar dat weet ik ook niet. Ik heb gezegd: sla een arm om mij heen maar accepteer ook dat ik hem soms zal weg duwen. daarnaast wil ik niet dat hij me pusht om "leuke"dingen te doen en geen grapjes over "moe"zijn. Al lig ik de hele dag op de bank (doe ik niet) wil ik dat hij me daarin steun. Maar ik vond het wel heel erg lief dat hij het me vroeg wat hij moest doen, later ook nog eens in een mailtje. Ik probeer hem uit te leggen wat er in mijn hoofd om gaat maar dat is wel eens lastig omdat ik me zelf ook niet altijd snap.
Hoi girls, ik zou gisteren naar een healer gaan. Eerst werd ik al moe en met hoofdpijn wakker maar wilde naar de sportschool dus op tijd uit bed. Na de sportschool had ik een verjaardag van mijn beste vriendin. Ik had er geen zin in maar vond dat ik dat niet kon maken dus ben er langs gegaan. Er zaten daar nog 7 andere vrouwen en na 20 minuten kon ik al niet meer tegen het gekakel. Toen ben ik maat gaan afwassen, deed ik iets zinnigs en was ik ff weg van dat geluid. na een uur ging ik heel moe naar huis en ben ik driekwartier naar bed geaan. dat is de eerste keer volgens mij, dit jaar. Toen moest ik weg voor de afspraak met de healer die hier een end vandaan woont en waar ik nog nooit geweest was. Ik rij al jaren auto maar echt een hobby is het niet van me. Op een gegeven moment reed ik verkeerd. dwars door een stad heen en voelde ik me al onrustig worden. toen uiteindelijk weer de goede weg gevonden. toen nam ik weer een verkeede afslag. Ik had expres een half uur extra ruimte ingepland om op tijd te komen. ik keek op de kaart maar kon me helemaal niet meer orienteren. Toen was het al bijna tijd en was ik er bijlangena nog niet. Toen raakte ik in paniek en had nog maar een gedachte: Ik wil naar huis!Uiteindelijk heb ik dus ruim twee uur gereden zonder ergns te komen. ik was helemaal over de rooie. Ik kon die man pas thuis opbellen want ik had zijn nummer niet bij me. Heb op zijn voicemail de situatie uitgelegd. ik heb een flink potje gejankt en voelde me zo dom.
's Avonds heeft die meneer mij opgebeld voor een nieuwe afspraak en neemt mijn vriend vrij. Pfffff herkennen jullie zo'n panieksituaties waarin je niet echt logisch meer kan denken. toen ik thuis kwam bedacht ik me dat mensne die beginnen met dementeren zich ook zo moeten voelen.
Hoi girls, ik zou gisteren naar een healer gaan. Eerst werd ik al moe en met hoofdpijn wakker maar wilde naar de sportschool dus op tijd uit bed. Na de sportschool had ik een verjaardag van mijn beste vriendin. Ik had er geen zin in maar vond dat ik dat niet kon maken dus ben er langs gegaan. Er zaten daar nog 7 andere vrouwen en na 20 minuten kon ik al niet meer tegen het gekakel. Toen ben ik maat gaan afwassen, deed ik iets zinnigs en was ik ff weg van dat geluid. na een uur ging ik heel moe naar huis en ben ik driekwartier naar bed geaan. dat is de eerste keer volgens mij, dit jaar. Toen moest ik weg voor de afspraak met de healer die hier een end vandaan woont en waar ik nog nooit geweest was. Ik rij al jaren auto maar echt een hobby is het niet van me. Op een gegeven moment reed ik verkeerd. dwars door een stad heen en voelde ik me al onrustig worden. toen uiteindelijk weer de goede weg gevonden. toen nam ik weer een verkeede afslag. Ik had expres een half uur extra ruimte ingepland om op tijd te komen. ik keek op de kaart maar kon me helemaal niet meer orienteren. Toen was het al bijna tijd en was ik er bijlangena nog niet. Toen raakte ik in paniek en had nog maar een gedachte: Ik wil naar huis!Uiteindelijk heb ik dus ruim twee uur gereden zonder ergns te komen. ik was helemaal over de rooie. Ik kon die man pas thuis opbellen want ik had zijn nummer niet bij me. Heb op zijn voicemail de situatie uitgelegd. ik heb een flink potje gejankt en voelde me zo dom.
's Avonds heeft die meneer mij opgebeld voor een nieuwe afspraak en neemt mijn vriend vrij. Pfffff herkennen jullie zo'n panieksituaties waarin je niet echt logisch meer kan denken. toen ik thuis kwam bedacht ik me dat mensne die beginnen met dementeren zich ook zo moeten voelen.
zaterdag 17 februari 2007 om 11:01
Hoi Eranma,
ik kan me helemaal voorstellen dat je gisteren van slag was. Het lijkt wel een nachtmerrie. Ik denk dat je 'smorgens al veel te veel gedaan hebt (sporten, verjaardag) en dan 'smiddags nog op pad moeten. Het was denk ik al spannend voor je om naar zo'n healer te gaan, en dan raak je ook nog hopeloos verdwaald !
Ik ben wel eens uit mijn drukke werk naar een acupuncturist gegaan (voor een zwangerschapsprobleem) Te laat en helemaal gestresst kwam ik daar aan (ik kon het ook niet vinden). Die behandeling had toen niet veel effect, misschien omdat ik zo gespannen was.
Ik denk dat het een heel goed idee is als je de volgende keer met je vriend heen gaat. Scheelt een hoop stress en wie weet kan hij je steunen.
Sterkte weer (ik hen zo'n vermoeden dat je na gisteren vandaag wel totall loss zal zijn ...?)
ik kan me helemaal voorstellen dat je gisteren van slag was. Het lijkt wel een nachtmerrie. Ik denk dat je 'smorgens al veel te veel gedaan hebt (sporten, verjaardag) en dan 'smiddags nog op pad moeten. Het was denk ik al spannend voor je om naar zo'n healer te gaan, en dan raak je ook nog hopeloos verdwaald !
Ik ben wel eens uit mijn drukke werk naar een acupuncturist gegaan (voor een zwangerschapsprobleem) Te laat en helemaal gestresst kwam ik daar aan (ik kon het ook niet vinden). Die behandeling had toen niet veel effect, misschien omdat ik zo gespannen was.
Ik denk dat het een heel goed idee is als je de volgende keer met je vriend heen gaat. Scheelt een hoop stress en wie weet kan hij je steunen.
Sterkte weer (ik hen zo'n vermoeden dat je na gisteren vandaag wel totall loss zal zijn ...?)
zaterdag 17 februari 2007 om 11:52
Thanks Yuki, je hebt gelijk. Ik werd al met hoofdpijn wakker.
Ik heb de neiging om dan maar te gaan sporten om zo frustratie, boosheid en verdriet kwijt te raken maar daardoor put ik mezelf ook te veel uit.
Ik was vandaag ook van plan naar de sportschool te gaan maar heb net besloten dat niet te gaan doen. Ik doe rustig aan vandaag. Dit wordt een bijtankdag.
Ik heb de neiging om dan maar te gaan sporten om zo frustratie, boosheid en verdriet kwijt te raken maar daardoor put ik mezelf ook te veel uit.
Ik was vandaag ook van plan naar de sportschool te gaan maar heb net besloten dat niet te gaan doen. Ik doe rustig aan vandaag. Dit wordt een bijtankdag.
zaterdag 17 februari 2007 om 12:22
ja die paniek herken ik wel. laatste weken is dat, godenzijdank, veel minder
door de medicijnen, maar voor dat ik wist wat ik had raakte
ik ook in heftige paniek om niks, werd er helemaal gek van.
ja er is veel onbegrip heb ik het idee. als ik es zit te gapen en
krijg reacties van ja ben je laat naar bed gegaan en zo, zeg ik
nu steeds vaker, jaaa hoor, en denk ik, dag hoor, ga me niet meer veranwoorden, denk maar een end weg... daar word ik best wel rustig van.
misschien een tip voor iedereen??
merk wel dat ik echt een rasoptimist ben, best wel trots op.
laatst zeiden mensen weer dat ik het afgelopen jaren best wel zwaar had en zo.
ik heb namelijk al een hersenbeschadiging, door een auto ongeluk in het verleden, en werkte daarom al halve dagen, in een verzorgingshuis, en daarna in een winkel. nou ja is allebei toch niet echt gelukt enzo, heb mijn 'droombaan' nog nietgevonden, mijn ouders zijn paar jaar terug gescheiden, en nu dit weer.
begin me nu pas te realiseren dat ik het idd. niet zo makkelijk heb,
maar ik geloof dat het echt wel ooit goed komt, ook met werk enzo.
realiseer me nu pas dat lang niet iedereen zo positief kan denken,
want zo'n rampzalig leven heb ik niet, vind ik zelf...
best is goed om jezelf te complimenteren over wat je wel kan en zo.
heb een lange weg nog te gaan, maar ben het beu om perfect te willen zijn.
ga alles eraan doen om dat uit mijn bolletje te krijgen.
JOEHOE!!
(ben vrolijk vandaag, heerlijk alleen maar doen waar ik zin
in heb :D)
xx geer
door de medicijnen, maar voor dat ik wist wat ik had raakte
ik ook in heftige paniek om niks, werd er helemaal gek van.
ja er is veel onbegrip heb ik het idee. als ik es zit te gapen en
krijg reacties van ja ben je laat naar bed gegaan en zo, zeg ik
nu steeds vaker, jaaa hoor, en denk ik, dag hoor, ga me niet meer veranwoorden, denk maar een end weg... daar word ik best wel rustig van.
misschien een tip voor iedereen??
merk wel dat ik echt een rasoptimist ben, best wel trots op.
laatst zeiden mensen weer dat ik het afgelopen jaren best wel zwaar had en zo.
ik heb namelijk al een hersenbeschadiging, door een auto ongeluk in het verleden, en werkte daarom al halve dagen, in een verzorgingshuis, en daarna in een winkel. nou ja is allebei toch niet echt gelukt enzo, heb mijn 'droombaan' nog nietgevonden, mijn ouders zijn paar jaar terug gescheiden, en nu dit weer.
begin me nu pas te realiseren dat ik het idd. niet zo makkelijk heb,
maar ik geloof dat het echt wel ooit goed komt, ook met werk enzo.
realiseer me nu pas dat lang niet iedereen zo positief kan denken,
want zo'n rampzalig leven heb ik niet, vind ik zelf...
best is goed om jezelf te complimenteren over wat je wel kan en zo.
heb een lange weg nog te gaan, maar ben het beu om perfect te willen zijn.
ga alles eraan doen om dat uit mijn bolletje te krijgen.
JOEHOE!!
(ben vrolijk vandaag, heerlijk alleen maar doen waar ik zin
in heb :D)
xx geer
zondag 18 februari 2007 om 19:13
Hoi girls , hoi phoebe, je mag zeker trots op jezelf zijn. Ik denk dat wij veel te hard voor ons zelf zijn en daarom burnout raken.
Ik ben helaas niet zo'n optimist maar ik ben me nu wel meer bewust van mijn negatieve gedachten. ik probeer elke dag een soort mantra in mijn hoofd op te zeggen. Ik ben goed, ik ben slim, ik ben sterk en zelfstandig en ik word beter!
Gisteren heb ik een echte uitrustdag gehouden en vandaag voelde ik me echt energieker, lekker hoor. ik voel me de hele dag al "sterk".
Ik ben helaas niet zo'n optimist maar ik ben me nu wel meer bewust van mijn negatieve gedachten. ik probeer elke dag een soort mantra in mijn hoofd op te zeggen. Ik ben goed, ik ben slim, ik ben sterk en zelfstandig en ik word beter!
Gisteren heb ik een echte uitrustdag gehouden en vandaag voelde ik me echt energieker, lekker hoor. ik voel me de hele dag al "sterk".
maandag 19 februari 2007 om 10:49
dank je Eranma :$...
ik zal eerlijk toegeven, heb het mezelf aangeleerd
om overal voordelen van te zien, waardoor ik nu dus een rasoptimist ben.
zal mijn 'truuk' even vertellen. het kan misschien een beetje raar klinken, maar bij mij heeft het gewerkt. jullie zullen de uitdrukking 'elk nadeel heeft een voordeel' wel kennen. gewoon dat altijd zeggen tegen jezelf. in het begin zal je denken 'sjies, wat een bullshit', maar als je het maar vaak
genoeg zegt dan ga je op een gegeven moment uit alle nadelen voordelen halen. werkt echt!!
moet ook toegeven dat ik het werkelijk vertik om zo'n cynisch wijf
te worden, die over iedere regendrup gaat miemelen.
moet wel gaan accepteren dat ik mindere dagen heb, en dat als ik een goed moment heb, waarin ik energiek ben, dat binnen een
halfuur over is. heb het idee dat me dat begint te lukken.
oww, en wat betreft werk ben ik er uit, en ga ik knoopjes
doorhakken, ik ga een dag minder werken. (is vrijwilligerswerk, dus zoiezo wat soepeler)
zit nu, wat ik al zei, behoorlijk aan mijn grens, terwijl ik uit moet rusten
om beter te worden. dus ik moet wat veranderen...
fijne week allemaal
gr. phoebe
ik zal eerlijk toegeven, heb het mezelf aangeleerd
om overal voordelen van te zien, waardoor ik nu dus een rasoptimist ben.
zal mijn 'truuk' even vertellen. het kan misschien een beetje raar klinken, maar bij mij heeft het gewerkt. jullie zullen de uitdrukking 'elk nadeel heeft een voordeel' wel kennen. gewoon dat altijd zeggen tegen jezelf. in het begin zal je denken 'sjies, wat een bullshit', maar als je het maar vaak
genoeg zegt dan ga je op een gegeven moment uit alle nadelen voordelen halen. werkt echt!!
moet ook toegeven dat ik het werkelijk vertik om zo'n cynisch wijf
te worden, die over iedere regendrup gaat miemelen.
moet wel gaan accepteren dat ik mindere dagen heb, en dat als ik een goed moment heb, waarin ik energiek ben, dat binnen een
halfuur over is. heb het idee dat me dat begint te lukken.
oww, en wat betreft werk ben ik er uit, en ga ik knoopjes
doorhakken, ik ga een dag minder werken. (is vrijwilligerswerk, dus zoiezo wat soepeler)
zit nu, wat ik al zei, behoorlijk aan mijn grens, terwijl ik uit moet rusten
om beter te worden. dus ik moet wat veranderen...
fijne week allemaal
gr. phoebe
maandag 19 februari 2007 om 11:43
Tjee, Phoebe, misschien moet ik dat dan ook maar eens proberen. Ik ben van nature ook niet zo'n optimist. Ik ben nogal het type 'beren-op-de-weg', en kakn echt manieren verzinnen waarop dinegn mis kunnen gaan waar niemand nog aan gedacht had. Leuk hoor, creatief denkvermogen, maar soms even niet ;).
Ik lees ook vaak dat mensen overspannen raken omdat ze 'zichzelf zo wegcijferen'. Hoewel ik absoluut denk dat dat bij sommige mensen een probleem kan zijn, heb ik soms ook het gevoel dat het een soort van excuus is. Ik moet namelijk eerlijk toegeven dat ik mezelf helemaal niet wegcijfer voor anderen, en toch is het misgegaan. Het zou nu veel makkelijker zijn om te zeggen 'ik ben er ook altijd teveel voor anderen'. Dat maakt namelijk dat ik heel aardig lijk, en alsof het gedeeltelijk de schuld van anderen is dat ik nu ziek ben. Ik denk dat iedereen heel eerlijk zou moeten kijken of dat wel echt zo is. Nogmaals, voor sommige mensen gaat deze vlieger absoluut wel op hoor, maar lang niet voor iedereen. In mijn geval: Ik ben ziek omdat ik mezelf altijd veel teveel heb zitten pushen (niet mijn ouders, niet mijn baas). Ik kan dus echt niemand anders de schuld geven. Nu alleen nog even uitvinden hoe ik voorkom dat ik dat in de toekomst blijf doen....
Ik heb op zich wel een goed weekend gehad, maar heb helaas wel weer heel erg slecht geslapen vannacht. Daar baal ik dan zo van, want dan ben ik vandaag dus de hele dag moe, terwijl het juist zo goed ging.... Hebben anderen daar ook last van, dat ze de nacht van zondag op maandag slechter slapen, ondanks dat je er geen hekel aan hebt om weer aan het werk te gaan?
Ik lees ook vaak dat mensen overspannen raken omdat ze 'zichzelf zo wegcijferen'. Hoewel ik absoluut denk dat dat bij sommige mensen een probleem kan zijn, heb ik soms ook het gevoel dat het een soort van excuus is. Ik moet namelijk eerlijk toegeven dat ik mezelf helemaal niet wegcijfer voor anderen, en toch is het misgegaan. Het zou nu veel makkelijker zijn om te zeggen 'ik ben er ook altijd teveel voor anderen'. Dat maakt namelijk dat ik heel aardig lijk, en alsof het gedeeltelijk de schuld van anderen is dat ik nu ziek ben. Ik denk dat iedereen heel eerlijk zou moeten kijken of dat wel echt zo is. Nogmaals, voor sommige mensen gaat deze vlieger absoluut wel op hoor, maar lang niet voor iedereen. In mijn geval: Ik ben ziek omdat ik mezelf altijd veel teveel heb zitten pushen (niet mijn ouders, niet mijn baas). Ik kan dus echt niemand anders de schuld geven. Nu alleen nog even uitvinden hoe ik voorkom dat ik dat in de toekomst blijf doen....
Ik heb op zich wel een goed weekend gehad, maar heb helaas wel weer heel erg slecht geslapen vannacht. Daar baal ik dan zo van, want dan ben ik vandaag dus de hele dag moe, terwijl het juist zo goed ging.... Hebben anderen daar ook last van, dat ze de nacht van zondag op maandag slechter slapen, ondanks dat je er geen hekel aan hebt om weer aan het werk te gaan?
maandag 19 februari 2007 om 16:51
Hoi Nausica, als ik naar mijn werk moet slaap ik ook slecht. dat komt toch omdat het me veel stress oplenks dat ik het best leuk vind.
wat je verder schreef over niet jezelf wegcijferen daar herken ik ook wel een deel van. Ik push mezelf ook, leg de lat voor mezelf (te) hoog maar dacht dat ik wel voor mezelf opkwam.
Toch ben ik eens goed gaan nadenken en nu kom ik er achter dat dat maar ten dele waar is. ik kom niet goed voor mijn eigen rechten op. Ik val stil als anderen gaan schreeuwen of bluffen.Dat was vroeger niet zo maar de laatste jaren wel. Hierdoor ging ik me een beetje terug trekken, profileerde mezelf niet meer op het werk en zo gingen mensne over mij heen lopen. Nu terug kijkend is dat dus ook mijn eigen fout geweest. Als je al niet voor jezelf op komt wie zal het dan wel doen?!
wat je verder schreef over niet jezelf wegcijferen daar herken ik ook wel een deel van. Ik push mezelf ook, leg de lat voor mezelf (te) hoog maar dacht dat ik wel voor mezelf opkwam.
Toch ben ik eens goed gaan nadenken en nu kom ik er achter dat dat maar ten dele waar is. ik kom niet goed voor mijn eigen rechten op. Ik val stil als anderen gaan schreeuwen of bluffen.Dat was vroeger niet zo maar de laatste jaren wel. Hierdoor ging ik me een beetje terug trekken, profileerde mezelf niet meer op het werk en zo gingen mensne over mij heen lopen. Nu terug kijkend is dat dus ook mijn eigen fout geweest. Als je al niet voor jezelf op komt wie zal het dan wel doen?!
dinsdag 20 februari 2007 om 10:59
Volgens mij kan een burnout bijna niet zonder depressieve gevoelens. Je voelt toch voortdurend dat de dingen je niet meer goed afgaan die je eerst wel kon. daar word je toch depressief van?
Daarnaast ben je al moe van niks doen en draait de rest van de wereld wel lekker door. Ik denk dat depressieve gevoelens heel normaal zijn.
Toch ben ik niet zo'n voorstander van antidepressiva. Of je moet zo depressief zijn dat je het echt helemaal niet meer ziet zitten en je bed niet meer wil uitkomen.
IK ben bang dat het mijn geest te veel zal vertroebelen. ik moet er toch achter zien te komen hoe het komt dat ik burnout ben gekomen en hoe ik dat wil gaan veranderen? Ik wil trouwens niemand veroordelen die wel medicatie slikt. iede moet dat voor zich weten. Ik ben persoonlijk ook wel huiverig voor de bijwerking van medicijnen.
Daarnaast ben je al moe van niks doen en draait de rest van de wereld wel lekker door. Ik denk dat depressieve gevoelens heel normaal zijn.
Toch ben ik niet zo'n voorstander van antidepressiva. Of je moet zo depressief zijn dat je het echt helemaal niet meer ziet zitten en je bed niet meer wil uitkomen.
IK ben bang dat het mijn geest te veel zal vertroebelen. ik moet er toch achter zien te komen hoe het komt dat ik burnout ben gekomen en hoe ik dat wil gaan veranderen? Ik wil trouwens niemand veroordelen die wel medicatie slikt. iede moet dat voor zich weten. Ik ben persoonlijk ook wel huiverig voor de bijwerking van medicijnen.
dinsdag 20 februari 2007 om 13:10
Leon (tien)
ik lees best wel veel erover op internet.
zo ben ik dus te weten gekomen, dat de klachten
van burnout wel wat gemeen hebben met die
van depressies. dat word idd. nog wel is door mekaar gehaald,
maar goed, de klachten kunnen dus op elkaar lijken.
ten tweede, burnout noemen ze ook wel is ME of overspannen,
het gaat er niet per se om welke naam de klachten hebben,
maar dat het om te veel stress gaat.
over de medicijnen, ik slik fluoxetine (prozac)
en was ook behoorlijk bang voor de bijwerkingen,
die heb ik wel, vooral de 1e paar weken,
maar het valt me erg mee.
voor de rest ben ik nu echt veel rustiger en
veel minder paniekerig.
ja komt wel door medicijnen misschien,
maar ik vind het heer lijk dat ik me nu weer wat beter voel.
trouwens, als je je leven aanpast aan de medicijnen
(geen alcohol, gezond eten, veel drinken, bewegen)
dan kan het echt niet zo veel kwaad.
suc6 allemaal,
xx Phoebs
ik lees best wel veel erover op internet.
zo ben ik dus te weten gekomen, dat de klachten
van burnout wel wat gemeen hebben met die
van depressies. dat word idd. nog wel is door mekaar gehaald,
maar goed, de klachten kunnen dus op elkaar lijken.
ten tweede, burnout noemen ze ook wel is ME of overspannen,
het gaat er niet per se om welke naam de klachten hebben,
maar dat het om te veel stress gaat.
over de medicijnen, ik slik fluoxetine (prozac)
en was ook behoorlijk bang voor de bijwerkingen,
die heb ik wel, vooral de 1e paar weken,
maar het valt me erg mee.
voor de rest ben ik nu echt veel rustiger en
veel minder paniekerig.
ja komt wel door medicijnen misschien,
maar ik vind het heer lijk dat ik me nu weer wat beter voel.
trouwens, als je je leven aanpast aan de medicijnen
(geen alcohol, gezond eten, veel drinken, bewegen)
dan kan het echt niet zo veel kwaad.
suc6 allemaal,
xx Phoebs
dinsdag 20 februari 2007 om 17:32
dinsdag 20 februari 2007 om 22:16
Hoi meiden,
hier ook niet zo'n geweldige dag. Ik heb al een paar dagen heel slecht geslapen, dus nu ben ik echt de hele tijd moe. Dat is weer zoiets stoms, is het probleem dat je al moe bent, slaap je daardoor slecht, waardoor het alleen maar erger wordt, zucht.... Af en toe ben ik het gewoon zo zat, en wil ik me weer even gewoon lekker voelen. Ik heb het er met mjn psych over gehad, en die zegt dat het allemaal normaal is. Ik heb al jaren zoveel stress en drukte gehad dat mijn lichaam het gewend is, en nu kost het dus heel veel tijd om het weer te 'ontwennen'. Je zou soms gewoon willen dat iemand kon zeggen hoelang dat gaat duren, dan kun je soort van aftellen :(. Mocht iemand nog adviezen hebben om goed te slapen, ik hoor het graag (warme melk exclusief, daar kan mijn maag 's avonds echt niet tegen). Ik ben het ZAT.
Goed, einde klacht....
Leon10, ik dacht niet dat je een man was hoor, ik schrijf iedereen altijd aan met zijn nickname, maar soms vergeet ik wel eens een stukje, sorry
. Balen dat je je zo alleen voelt. Dat is een van de redenen dat ik blij ben dat ik wel nog iets werk, het geeft structuur, en het is ook wel gezellig. Ik snap heel goed dat je nu geen zin hebt in nieuwe clubjes etc. Het is gewoon heel moeilijk om energie op te brengen om gezellige gesprekjes met vreemden te voeren als je al zoveel energie kwijt bent aan gewoon de dagelijkse dingen. Ik weet niet of je een natuurmens bent, maar mij helpt het wel een beetje om gewoon in mijn eentje te gaan wandelen. Of misschien een cursus waar je iets doet met anderen zodat je niet steeds gesprekken hoeft te hebben (schilderen, zoiets?). Anders zou ik het er ook eens met je psych/huisarts over hebben, misschien weten die wel iets in de buurt, soms hebben ze nuttigere informatie dan je zou denken.
En je kunt natuurlijk altijd bij ons je verhaal kwijt!
hier ook niet zo'n geweldige dag. Ik heb al een paar dagen heel slecht geslapen, dus nu ben ik echt de hele tijd moe. Dat is weer zoiets stoms, is het probleem dat je al moe bent, slaap je daardoor slecht, waardoor het alleen maar erger wordt, zucht.... Af en toe ben ik het gewoon zo zat, en wil ik me weer even gewoon lekker voelen. Ik heb het er met mjn psych over gehad, en die zegt dat het allemaal normaal is. Ik heb al jaren zoveel stress en drukte gehad dat mijn lichaam het gewend is, en nu kost het dus heel veel tijd om het weer te 'ontwennen'. Je zou soms gewoon willen dat iemand kon zeggen hoelang dat gaat duren, dan kun je soort van aftellen :(. Mocht iemand nog adviezen hebben om goed te slapen, ik hoor het graag (warme melk exclusief, daar kan mijn maag 's avonds echt niet tegen). Ik ben het ZAT.
Goed, einde klacht....
Leon10, ik dacht niet dat je een man was hoor, ik schrijf iedereen altijd aan met zijn nickname, maar soms vergeet ik wel eens een stukje, sorry
. Balen dat je je zo alleen voelt. Dat is een van de redenen dat ik blij ben dat ik wel nog iets werk, het geeft structuur, en het is ook wel gezellig. Ik snap heel goed dat je nu geen zin hebt in nieuwe clubjes etc. Het is gewoon heel moeilijk om energie op te brengen om gezellige gesprekjes met vreemden te voeren als je al zoveel energie kwijt bent aan gewoon de dagelijkse dingen. Ik weet niet of je een natuurmens bent, maar mij helpt het wel een beetje om gewoon in mijn eentje te gaan wandelen. Of misschien een cursus waar je iets doet met anderen zodat je niet steeds gesprekken hoeft te hebben (schilderen, zoiets?). Anders zou ik het er ook eens met je psych/huisarts over hebben, misschien weten die wel iets in de buurt, soms hebben ze nuttigere informatie dan je zou denken. En je kunt natuurlijk altijd bij ons je verhaal kwijt!
woensdag 21 februari 2007 om 10:52
Hoi girls, leon10, ik reageer vooral even op jouw stukje. Ik heb nog nooit antidepressiva geslikt. Mijn ene zus slikt het al meer dan 20 jaar en mijn andere ongeveer 5 jaar dus er zit wel degelijk iets in de familie.
Ik ben een boek aan het lezen (en dat is zeldzaam!) wat de psych mij heeft aangeraden het heet: Een dertig dagen programma uit je burnout geschreven door carien Karsten. De titel moet je niet letterlijk nemen.
Maar het is een heel goed boek met veel ehrkenbare verhalen en situaties en veel ideeen waar je zelf mee aan de slag kan gaan.
Er staat ook een heel stuk geschreven over negatieve gedachtes zoals jij die beschrijft leon10 en die voor mij ook heel herkenbaar zijn.
Zij werkt volebns het Rationeel Emotieve Therapie=Ret. Vaak heb je geen last van de concrete gebeurtenissen maar van de manier waarop we ze interpreteren. We kijken vaak negatief naar een situatie, halen ons zelf neer.
Via Ret leer je objectiever naar situaties te kijken.Ik zal het proberen uit te leggen.
Ik ben een boek aan het lezen (en dat is zeldzaam!) wat de psych mij heeft aangeraden het heet: Een dertig dagen programma uit je burnout geschreven door carien Karsten. De titel moet je niet letterlijk nemen.
Maar het is een heel goed boek met veel ehrkenbare verhalen en situaties en veel ideeen waar je zelf mee aan de slag kan gaan.
Er staat ook een heel stuk geschreven over negatieve gedachtes zoals jij die beschrijft leon10 en die voor mij ook heel herkenbaar zijn.
Zij werkt volebns het Rationeel Emotieve Therapie=Ret. Vaak heb je geen last van de concrete gebeurtenissen maar van de manier waarop we ze interpreteren. We kijken vaak negatief naar een situatie, halen ons zelf neer.
Via Ret leer je objectiever naar situaties te kijken.Ik zal het proberen uit te leggen.
woensdag 21 februari 2007 om 11:02
-Je bekijkt een situatie met alle gedachten die in je opkomen=bij mij vaak negatief:ik kan hert niet, ik ben dom, anderen vinden mij dom, ik raak in paniek.Ik wil naar huis want hert lukt toch niet.Het zijn vaak irrationele gedachten.
-Nu ga je die irrationele, negatieve gedachten uitdagen. Hoe kan ik weten dat andere mensen denken dat ik dom ben, en als ik het niet kan is dat dan erg? Kan ik er dan juist niet iets van leren?Misschien doe ik mezelf wel tekort door het niet te proberen.
-Hoe wil je je voelen? Positief over jezelf, ga je daarnaar gedragen.
Dit is maar een verkorte versie van het verhaal maar ik zie er wel wat in. het is moeilijk, het vergt een actieve houding van jezelf maar aan de andere kant word je dan ook zelfverantwoordelijk. dat wil ik graag. Het kleine stemmetje in mij zegt, laat me lekker met rust, ik wil gewoon ff helemaal niks meer. maar die andere stem zegt dat ik beter wil worden. Nu merk ik dat vaker in paniek dreig te raken terwijl als ik dan later terug kijk zie ik eigenlijk geen echte aanleiding voor de paniek.
Pfff ingewikkeld verhaal misschien maar ik moet het voor mezelf ook nog duidelijk krijgen.
wat ik probeer te zeggen Leon10, probeer wel met een vriendin af te spreken. Misschien niet meteen met een hele groep maar met 1. Doe iets waarbij je je veilig voelt en breid dit steeds iets meer uit. Stap langzaam uit je cocon. ik vind het ook lastig maar waarom eigenlijk? waar zijn we bang voor?
-Nu ga je die irrationele, negatieve gedachten uitdagen. Hoe kan ik weten dat andere mensen denken dat ik dom ben, en als ik het niet kan is dat dan erg? Kan ik er dan juist niet iets van leren?Misschien doe ik mezelf wel tekort door het niet te proberen.
-Hoe wil je je voelen? Positief over jezelf, ga je daarnaar gedragen.
Dit is maar een verkorte versie van het verhaal maar ik zie er wel wat in. het is moeilijk, het vergt een actieve houding van jezelf maar aan de andere kant word je dan ook zelfverantwoordelijk. dat wil ik graag. Het kleine stemmetje in mij zegt, laat me lekker met rust, ik wil gewoon ff helemaal niks meer. maar die andere stem zegt dat ik beter wil worden. Nu merk ik dat vaker in paniek dreig te raken terwijl als ik dan later terug kijk zie ik eigenlijk geen echte aanleiding voor de paniek.
Pfff ingewikkeld verhaal misschien maar ik moet het voor mezelf ook nog duidelijk krijgen.
wat ik probeer te zeggen Leon10, probeer wel met een vriendin af te spreken. Misschien niet meteen met een hele groep maar met 1. Doe iets waarbij je je veilig voelt en breid dit steeds iets meer uit. Stap langzaam uit je cocon. ik vind het ook lastig maar waarom eigenlijk? waar zijn we bang voor?
