Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 4 maart 2007 om 17:30
Tja, een gebrek aan structuur heb ik natuurlijk niet, dat is het voordeel van blijven werken. Aan de ene kant denk ik dat dat heel goed voor me is, aan de andere kant is het ook wel eens moeilijk. Ik denk dat ik heel erg uit moet kijken dat ik niet te snel weer teveel ga doen (vooral ook qua werk).
Phoebe, ik heb te maken met beide kanten: ik heb nu nog een baan, dus te maken met bedrijfsarts en zo, maar over een aantal maanden loopt mijn contract af, en ik kan sowieso niet blijven. Dat heeft niks met mijn ziek-zijn te maken, het ligt aan de situatie qua werk, en ik wist het van tevoren al, maar ik vind het wel heel vervelend. Ben ik nog heel hard bezig om beter te worden, moet ik ook nog eens op zoek naar een nieuwe baan....
Ik merk nu dat het echt wel heel langzaam vooruit gaat (maar ik wil sneller, sneller, sneller...), maar dat het echt veel tijd kost. Ik kan gelukkig wel wat beter met terugslagen om gaan. De eerste ws het ergste, vooral omdat mijn bedrijfsarts precies toen zei dat ze dat niet verwacht had, en het heel erg jammer vond. Toen dacht ik dus dat het aan mij lag, waardoor je helemaal denkt dat je nooit meer beter wordt. Gelukkig weet ik nu dat het heel normaal is (bedankt dames!), en dat maakt het minder erg. Ik kan nu echt denken: 'Goed, vandaag een rotdag, laat ik mar op tijd naar bed gaan, dan gaat het morgen vast wel weer beter', en meestal is dat ook zo.
Ik heb wel gemerkt dat ik niet teveel op andere sites op internet moet gaan kijken, daar staan alleen maar verhalen op van mensen die jarenlang ziek bleven, en het moeizaam mee blijft gaan. Daar schrok is behoorlijk van, maar nu heb ik ook genoeg mensen gesproken waarbij het binnen een jaar toch ook echt wel een stuk beter of gewoon goed ging. Misschien moeten we hier ook af en toe een positieve noot laten horen? (Misschien spreek ik alleen voor mezelf, maar ik heb nogal de neiging om hier vooral te posten als ik me rot voel). Bij deze: ik heb vandaag best wel een goede dag, niet moe, niet zwaar in mijn hoofd, hoera!
Phoebe, ik heb te maken met beide kanten: ik heb nu nog een baan, dus te maken met bedrijfsarts en zo, maar over een aantal maanden loopt mijn contract af, en ik kan sowieso niet blijven. Dat heeft niks met mijn ziek-zijn te maken, het ligt aan de situatie qua werk, en ik wist het van tevoren al, maar ik vind het wel heel vervelend. Ben ik nog heel hard bezig om beter te worden, moet ik ook nog eens op zoek naar een nieuwe baan....
Ik merk nu dat het echt wel heel langzaam vooruit gaat (maar ik wil sneller, sneller, sneller...), maar dat het echt veel tijd kost. Ik kan gelukkig wel wat beter met terugslagen om gaan. De eerste ws het ergste, vooral omdat mijn bedrijfsarts precies toen zei dat ze dat niet verwacht had, en het heel erg jammer vond. Toen dacht ik dus dat het aan mij lag, waardoor je helemaal denkt dat je nooit meer beter wordt. Gelukkig weet ik nu dat het heel normaal is (bedankt dames!), en dat maakt het minder erg. Ik kan nu echt denken: 'Goed, vandaag een rotdag, laat ik mar op tijd naar bed gaan, dan gaat het morgen vast wel weer beter', en meestal is dat ook zo.
Ik heb wel gemerkt dat ik niet teveel op andere sites op internet moet gaan kijken, daar staan alleen maar verhalen op van mensen die jarenlang ziek bleven, en het moeizaam mee blijft gaan. Daar schrok is behoorlijk van, maar nu heb ik ook genoeg mensen gesproken waarbij het binnen een jaar toch ook echt wel een stuk beter of gewoon goed ging. Misschien moeten we hier ook af en toe een positieve noot laten horen? (Misschien spreek ik alleen voor mezelf, maar ik heb nogal de neiging om hier vooral te posten als ik me rot voel). Bij deze: ik heb vandaag best wel een goede dag, niet moe, niet zwaar in mijn hoofd, hoera!
zondag 4 maart 2007 om 18:10
halla daar mede~burnoutgenoten.
Ik heb een burnout sinds juli vorig jaar en ben al aardig op de goeie weg denk ik. Ik werk weer 8 uur per dag sinds januari, door de weeks 1 keer sporten en 1 sociale aktiviteit. Als ik dat vergelijk met juli 2006... toen kon ik 15 minuten wandelen en daarna naar bed, dan ben ik erg vooruit gegaan. Ik ben net als jullie nog wel elke dag erg moe en in het weekend moet ik me echt rustig houden. Was het eerst ´live life to the max´, nu is het ´less is more´...
Ik begin steeds meer rust te krijgen in mezelf. Ik accepteer dat het anders is en dat dat eigenlijk ook goed is. Ik ben net als jullie mezelf al heel vaak tegengekomen en heb mijn grenzen leren kennen door keihard mijn kop te stoten. Ik herken veel in de verhalen in deze topic. Erg fijn, want het geeft me moed en ontdek dat de symptomen overeenkomen.
Ik heb iig veel aan mijn coach en mijn bedrijfsarts. Ik ben sinds kort onder behandeling bij een homeopaat, maar ik weet nog niet of dat echt werkt. Wat in ieder geval wel helemaal super was was ´floaten´ in een cocon van zoutwater. Ik knap daar echt heel erg van op. Het schijnt dat het goed is voor je centraal zenuwstelsel en voor de afvoer van afvalstoffen. ´Mijn stelsel´ is compleet uitgeput en na zo´n bad ben ik weer als nieuw. Ik heb er zeker 2 a 3 dagen echt plezier van gehad en ben van plan om elke week even te doen. Het kost wat, maar het is het dubbel en dwars waard. Dit wilde ik even met jullie delen, zie ook www.floatplaza.nl. Er zijn ook elder in NL dit soort centra.
Beterschap allemaal.
Ik heb een burnout sinds juli vorig jaar en ben al aardig op de goeie weg denk ik. Ik werk weer 8 uur per dag sinds januari, door de weeks 1 keer sporten en 1 sociale aktiviteit. Als ik dat vergelijk met juli 2006... toen kon ik 15 minuten wandelen en daarna naar bed, dan ben ik erg vooruit gegaan. Ik ben net als jullie nog wel elke dag erg moe en in het weekend moet ik me echt rustig houden. Was het eerst ´live life to the max´, nu is het ´less is more´...
Ik begin steeds meer rust te krijgen in mezelf. Ik accepteer dat het anders is en dat dat eigenlijk ook goed is. Ik ben net als jullie mezelf al heel vaak tegengekomen en heb mijn grenzen leren kennen door keihard mijn kop te stoten. Ik herken veel in de verhalen in deze topic. Erg fijn, want het geeft me moed en ontdek dat de symptomen overeenkomen.
Ik heb iig veel aan mijn coach en mijn bedrijfsarts. Ik ben sinds kort onder behandeling bij een homeopaat, maar ik weet nog niet of dat echt werkt. Wat in ieder geval wel helemaal super was was ´floaten´ in een cocon van zoutwater. Ik knap daar echt heel erg van op. Het schijnt dat het goed is voor je centraal zenuwstelsel en voor de afvoer van afvalstoffen. ´Mijn stelsel´ is compleet uitgeput en na zo´n bad ben ik weer als nieuw. Ik heb er zeker 2 a 3 dagen echt plezier van gehad en ben van plan om elke week even te doen. Het kost wat, maar het is het dubbel en dwars waard. Dit wilde ik even met jullie delen, zie ook www.floatplaza.nl. Er zijn ook elder in NL dit soort centra.
Beterschap allemaal.
maandag 5 maart 2007 om 14:20
Hoi girls, ik was vandaag wat overmoedig en heb voor mijn les body balance (=echt heerlijk!) een les body shape mee gedaan.Flink tempo, veel pasjes, veel mensen. Het was te veel voor me, merk ik nu. Ik voel me opgejaagd, niet prettig! Ik moet ook zo naar de bedrijfsarts en daar ben ik zenuwachtig voor.
Toch zal ik wel eerlijk zeggen dat ik me de laatste twee weken wel iets sterker, weerbaarder voel worden. Toch wil ik er nog geen uren bij, ik ben veel te bang voor een terugval.Ik wil wel de uren die ik werk wat intensiever werken.
Ik gebruik sinds ik bij de healer geweest ben wat homeopatische middelen en ik denk dat ik er baat bij heb.
Ik gebruik een combipil met magnesium, calcium en zink daarnaast biloba en ik drink elke dag twee glazen met groene leem. De pillen zijn voor de weerstand en concentratie te verhogen. De groene leem om mijn lijf te ontdoen van alle afvalstoffen.Daarnaast draag ik nu een barnsteentje om mijn nek tegen angsten en om je fijner te voelen. Misschien een boel hokus pokus maar, al beeld ik het me maar in, ik voel me toch iets sterker worden.
Jullie verhalen doen me ook goed. Het is vaak heel herkenbaar.
Ik kwam laatst een oudere man tegen, een kennis. Hij vroeg hoe het met me ging en ik vertelde van de burnout. Hij fluisterde dat hij sinds november al thuis zat en dat zijn vrouw er niks van begreep. ik vertelde dat ik naar een psych ging en hij vertelde dat hij dat ook deed maar dat hij dat van zijn vrouw tegen niemand mocht zeggen. Ik vond dat zo zielig en ik vond dat ik het zo getroffen had met mijn vriend die me zo probeert te steunen. Ondanks dat ik soms knap onredelijk kan zijn.
Toch zal ik wel eerlijk zeggen dat ik me de laatste twee weken wel iets sterker, weerbaarder voel worden. Toch wil ik er nog geen uren bij, ik ben veel te bang voor een terugval.Ik wil wel de uren die ik werk wat intensiever werken.
Ik gebruik sinds ik bij de healer geweest ben wat homeopatische middelen en ik denk dat ik er baat bij heb.
Ik gebruik een combipil met magnesium, calcium en zink daarnaast biloba en ik drink elke dag twee glazen met groene leem. De pillen zijn voor de weerstand en concentratie te verhogen. De groene leem om mijn lijf te ontdoen van alle afvalstoffen.Daarnaast draag ik nu een barnsteentje om mijn nek tegen angsten en om je fijner te voelen. Misschien een boel hokus pokus maar, al beeld ik het me maar in, ik voel me toch iets sterker worden.
Jullie verhalen doen me ook goed. Het is vaak heel herkenbaar.
Ik kwam laatst een oudere man tegen, een kennis. Hij vroeg hoe het met me ging en ik vertelde van de burnout. Hij fluisterde dat hij sinds november al thuis zat en dat zijn vrouw er niks van begreep. ik vertelde dat ik naar een psych ging en hij vertelde dat hij dat ook deed maar dat hij dat van zijn vrouw tegen niemand mocht zeggen. Ik vond dat zo zielig en ik vond dat ik het zo getroffen had met mijn vriend die me zo probeert te steunen. Ondanks dat ik soms knap onredelijk kan zijn.
dinsdag 6 maart 2007 om 14:05
Hoi Eranma, ik kom ook wel eens mensen tegen die het 'zo knap' vinden dat ik eerlijk zeg wat er aan de hand is. Ik zou er veel te gespannen van worden om steeds te moeten liegen! Ik bedoel, het valt heus wel op dat ik ineens veel minder op mijn werk ben en zo, dus om iedere keer te roepen dat ik 'een griepje' heb, werkt toch niet.
Ik moet ook weer naar de bedrijfsarts deze week, ben best zenuwachtig. Ik ben niet gewend om zielig te gaan doen, maar ik ben zo bang dat ik anders meteen weer veel meer moet gaan werken, terwijl ik dit nog maar net aan kan. De uren die ik nu werk (dat is officieel 50% en in de praktijk 60%, dus zo weinig ben ik er nou ook weer niet) gaan net, maar ik kom nog niet echt aan energie opbouwen toe. Zolang ik verder niks wil is het ok, maar het lijkt me ook niet de bdoeling dat ik de rest van mijn leven alleen kan werken en dan uitgeput op de bank stort.... Bovendien kan ik, zoals ik al eerder schreef, 'er eigenlijk niks bij hebben'. Als er iets vervelends gebeurt (lekkages, dingen die kapot gaan, wel vervelend en geregel, maar geen rampen of zo) kost dat echt alle energie die ik heb. Maar goed, ik zal het zo goed mogelijk uitleggen, en dan maar hopen dat de bedrijfsarts het begrijpt.
Je zei dat jij Body Balance doet, ik had dat bij mij in de buurt ook gezien, en het leek me wel wat. Kun je er misschien iets meer over vertellen, is het meer Yoga, of toch meer aerobic achtig?
Ik moet ook weer naar de bedrijfsarts deze week, ben best zenuwachtig. Ik ben niet gewend om zielig te gaan doen, maar ik ben zo bang dat ik anders meteen weer veel meer moet gaan werken, terwijl ik dit nog maar net aan kan. De uren die ik nu werk (dat is officieel 50% en in de praktijk 60%, dus zo weinig ben ik er nou ook weer niet) gaan net, maar ik kom nog niet echt aan energie opbouwen toe. Zolang ik verder niks wil is het ok, maar het lijkt me ook niet de bdoeling dat ik de rest van mijn leven alleen kan werken en dan uitgeput op de bank stort.... Bovendien kan ik, zoals ik al eerder schreef, 'er eigenlijk niks bij hebben'. Als er iets vervelends gebeurt (lekkages, dingen die kapot gaan, wel vervelend en geregel, maar geen rampen of zo) kost dat echt alle energie die ik heb. Maar goed, ik zal het zo goed mogelijk uitleggen, en dan maar hopen dat de bedrijfsarts het begrijpt.
Je zei dat jij Body Balance doet, ik had dat bij mij in de buurt ook gezien, en het leek me wel wat. Kun je er misschien iets meer over vertellen, is het meer Yoga, of toch meer aerobic achtig?
dinsdag 6 maart 2007 om 18:05
Hoi girls, hoi nausicaa, body balance is een combi van yoga, tai chi en pilatus. Je rent en springt niet en je gebruikt ook geen gewichtjes.
Je maakt eerst wat tai chi oefeningen als warming up, dat gaat heel langzaam en geconcentreerd. Er wordt veel aandacht besteed aan de ademhaling.
Daarna balans oefeningen, ook daar is concentratie en rust voor nodig. Daarna oefeninegen op de mat om je spieren te versterken en we sluiten af met 10 minuten meditatie. Alles gebeurd met passende muziek. Er wordt veel aandacht besteed aan ademhaling en je houding. Het geeft mij weer wat zelfvertrouwen terug. Nou moet ik wel zeggen dat ik normaal erg veel sport en graag met mijn lijf bezig ben.Maar misschien kun je een proefles mee doen. in het begin is het soms best moeilijk maar dat geeft niks. iedereen is heel erg geconcentreerd met zichzelf bezig en letten niet op jou.
Bij de bedrijfsarts ging het gelukkig goed. Ik heb eerlijk gezegd hoe ik me de laatste weken voel en dat het sinds twee weken wat beter gaat. Ik heb ook verteld wat ik doe en welke hulp ik heb ingeschakeld. Hij vond dat ik goed bezig was maar moest oppassen dat ik niet te snel wil gaan.
Hij legde uit dat er nog regelmatig terugvallen zullen zijn maar dat de stijgende lijn er daartussen wel zichtbaar zal zijn.
Ik ben heel eerlijk geweest en niks aangedikt ofzo en dat heeft gewerkt.
ik mag nog drie weken opdezelfde voet verder gaan. daarna een ochtend erbij proberen op AT basis. Ik was echt opgelucht!
vandaag heb ik gewerkt en toen ben ik te lang bezig geweest. Toen ik naar huis ging had ik gewoon pijn op mijn borst. Soms lijk ik al heel wat maar dat valt dan in de praktijk toch wel weer tegen. gelukkig zie ik de stijgende lijn wel! Het gekke is dat ik momenteel alleen maar leuke dingen doe, op mijn werk. waarom dan toch pijn op de borst? dat ga ik donderdag aan de psych vragen.
Je maakt eerst wat tai chi oefeningen als warming up, dat gaat heel langzaam en geconcentreerd. Er wordt veel aandacht besteed aan de ademhaling.
Daarna balans oefeningen, ook daar is concentratie en rust voor nodig. Daarna oefeninegen op de mat om je spieren te versterken en we sluiten af met 10 minuten meditatie. Alles gebeurd met passende muziek. Er wordt veel aandacht besteed aan ademhaling en je houding. Het geeft mij weer wat zelfvertrouwen terug. Nou moet ik wel zeggen dat ik normaal erg veel sport en graag met mijn lijf bezig ben.Maar misschien kun je een proefles mee doen. in het begin is het soms best moeilijk maar dat geeft niks. iedereen is heel erg geconcentreerd met zichzelf bezig en letten niet op jou.
Bij de bedrijfsarts ging het gelukkig goed. Ik heb eerlijk gezegd hoe ik me de laatste weken voel en dat het sinds twee weken wat beter gaat. Ik heb ook verteld wat ik doe en welke hulp ik heb ingeschakeld. Hij vond dat ik goed bezig was maar moest oppassen dat ik niet te snel wil gaan.
Hij legde uit dat er nog regelmatig terugvallen zullen zijn maar dat de stijgende lijn er daartussen wel zichtbaar zal zijn.
Ik ben heel eerlijk geweest en niks aangedikt ofzo en dat heeft gewerkt.
ik mag nog drie weken opdezelfde voet verder gaan. daarna een ochtend erbij proberen op AT basis. Ik was echt opgelucht!
vandaag heb ik gewerkt en toen ben ik te lang bezig geweest. Toen ik naar huis ging had ik gewoon pijn op mijn borst. Soms lijk ik al heel wat maar dat valt dan in de praktijk toch wel weer tegen. gelukkig zie ik de stijgende lijn wel! Het gekke is dat ik momenteel alleen maar leuke dingen doe, op mijn werk. waarom dan toch pijn op de borst? dat ga ik donderdag aan de psych vragen.
dinsdag 6 maart 2007 om 20:48
Bedankt Eranma, ik dacht al dat het zoiets was. Ik sport normaal gesproken ook heel veel, vandaar dat ik heel graag weer wat wil doen. Ik kan mijn oude sporten nog niet weer oppakken, en omdat ik al drie maanden nauwelijks wat heb gedaan is mijn conditie ook niet zo geweldig, dus voluit rondrennen gaat ook niet zo goed. Ik heb over Yoga gedacht, maar de echte yoga-scholen hier in de buurt zijn heel duur, en wat mij betreft wel een beetje erg wazig (ze begonnen allemaal over gong-muziek en zo....). Ook moest ik voor een vaste tijd kiezen. en iets op een vaste tijd moeten doen is momenteel niet waar ik van hou ;). Toen ik dit zag leek het me een goede tussenvorm, en het kan bijna dagelijks, bij mij in de straat! Ik denk dat ik inderdaad ga bellen om te vragen of ik een proefles kan komen doen, moet nog een paar dagen wachten tot ik helemaal van een blessure af ben (waardoor ik twee weken zelfs niet heb kunnen wandelen en zo, dus nu is mijn conditie echt heel slecht, oeps).
Fijn dat het zo goed ging bij de bedrijfsarts, dat stelt mij weer een klein beetje gerust voor mijn eigen bezoek. De eerste twee keer was die van mij eigenlijk ook best aardig, maar de laatste keer was echt een rotgesprek, vandaar dat ik er nu zo tegenop zie. Ik ben ook van plan om gewoon te zeggen dat het wel steeds ietsje beter gaat, maar wel heel langzaam, en dat ik nog een heel duidelijke grens heb.
Ik ken dat trouwens wel hoor, dat ook leuke dingen teveel kunnen zijn. Ik heb nooit een hekel aan mijn werk gehad, maar toch kan het teveel zijn. Ik merk nu zelfs nog dat uit eten gaan naar een druk restaurant, en dan erna naar de film al teveel is. Een van de twee gaat prima, maar blijkbaar kosten leuke dingen ook veel kracht. Dat zal met je werk ook wel zo zijn, je moet toch je hoofd erbij houden en daarom kost het energie.
Fijn dat het zo goed ging bij de bedrijfsarts, dat stelt mij weer een klein beetje gerust voor mijn eigen bezoek. De eerste twee keer was die van mij eigenlijk ook best aardig, maar de laatste keer was echt een rotgesprek, vandaar dat ik er nu zo tegenop zie. Ik ben ook van plan om gewoon te zeggen dat het wel steeds ietsje beter gaat, maar wel heel langzaam, en dat ik nog een heel duidelijke grens heb.
Ik ken dat trouwens wel hoor, dat ook leuke dingen teveel kunnen zijn. Ik heb nooit een hekel aan mijn werk gehad, maar toch kan het teveel zijn. Ik merk nu zelfs nog dat uit eten gaan naar een druk restaurant, en dan erna naar de film al teveel is. Een van de twee gaat prima, maar blijkbaar kosten leuke dingen ook veel kracht. Dat zal met je werk ook wel zo zijn, je moet toch je hoofd erbij houden en daarom kost het energie.
woensdag 7 maart 2007 om 21:54
Hoi girls, herkennen jullie dit ook; huilen zonder aanwijsbare reden?
Nou moet ik volgens mij ook nog ongesteld worden en dan is het helemaal dikke mik. Alles wat mijn vriend zegt of niet zegt vat ik verkeerd op. Dus tranen. Oud verdriet dat boven komt=tranen. verdriet van andere mensne dus tranen. aik word gewoon chagerijnig van mezelf.Moest ik ff kwijt;-))
Nou moet ik volgens mij ook nog ongesteld worden en dan is het helemaal dikke mik. Alles wat mijn vriend zegt of niet zegt vat ik verkeerd op. Dus tranen. Oud verdriet dat boven komt=tranen. verdriet van andere mensne dus tranen. aik word gewoon chagerijnig van mezelf.Moest ik ff kwijt;-))
donderdag 8 maart 2007 om 14:12
Ik weet er nog een: bedrijfsarts = tranen. Mijn gesprek ging dus helemaal niet goed, en ik ben echt heel erg kwaad. Voordat ik uberhaupt binnen was had ze al besloten dat ik weer meer uren kon werken, en alles wat ik zei veranderde daar niks aan. Nou had ik daar eigenlijk al op gerekend, dus dat was nog niet eens het ergste, maar de manier waarop wel. Ik legde uit dat ik de 50% die ik nu deed net haalde, maar dat ik verder nog bijna niks kan (ik ben dan zo moe dat naar de stad/uit eten/sporten etc. helemaal niet gaat). En als ik een nacht slecht slaap heb ik daar 3/4 dagen echt last van. Ik vind eigenlijk dat je pas weer moet gaan opbouwen als je niet meer volledig uitgeput bent van de uren die je wel maakt. Toen zei ze dus dat ik er maar rekening mee moet houden dat het wel weer even een stuk minder zal worden als ik weer meer ga werken, maar dat dat normaal is. Oftewel: als ik vind dat meer werken echt niet gaat mag ik niet zeuren, want het is normaal dat dat lastig is. Dat was voor mij dus echt de druppel, ik kan naast mijn werk nagenoeg niks (ik zal toch echt eten moeten koken en zo, maar zelfs schoonmaken is best een opgave en gaat regelmatig al niet, laat staan alle leuke dingen van het leven) en dan zegt zo'n trut dat het 'normaal is dat het wel weer een stuk minder zal gaan'. Dan weet je toch niet wat je zegt! Ik vind het al zo moeilijk te accepteren dat ik zo weinig kan (ik was nogal een actief persoon, en mijn persoonlijkheid is natuurlijk niet ineens veranderd), en dan trapt iemand je nog een stuk naar beneden. "Beter" betekent voor haar dus "8 uur werken", ook als dat betekent dat ik zo moe ben dat ik in die 8 uur niet zo heel veel werk kan doen en ik mijn eigen huishouden niet meer kan regelen.
Ik was echt helemaal over de rooie toen ik weer terug kwam, gelukkig reageerden mijn collega's wel heel lief, hebben me goed opgevangen en zo. Zij waren ronduit verbijsterd over wat ze gezegd had, en zeiden juist dat ze vonden dat ik zo mijn best deed om beter te worden. Niet dat dat iets veranderd, maar het was wel fijn om te horen.
Helaas ben ik er wel nog steeds van van slag, heb ineens weer heel veel moeite om me te concentreren en zo, dus dat bezoek heeft echt bijgedragen aan mijn herstel. Gelukkig moet ik zo naar de psych, hopelijk kan ik het daarna een beetje laten rusten.
@Eranma, ik geef toe dat pijn op de borst wel raar is, maar ik kan me toch voorstellen dat het wel kan komen van jezelf te veel inspannen (negatief of positief). Ik zou het inderdaad even overleggen met de psych, of als je je echt zorgen maakt de huisarts?
Ik was echt helemaal over de rooie toen ik weer terug kwam, gelukkig reageerden mijn collega's wel heel lief, hebben me goed opgevangen en zo. Zij waren ronduit verbijsterd over wat ze gezegd had, en zeiden juist dat ze vonden dat ik zo mijn best deed om beter te worden. Niet dat dat iets veranderd, maar het was wel fijn om te horen.
Helaas ben ik er wel nog steeds van van slag, heb ineens weer heel veel moeite om me te concentreren en zo, dus dat bezoek heeft echt bijgedragen aan mijn herstel. Gelukkig moet ik zo naar de psych, hopelijk kan ik het daarna een beetje laten rusten.
@Eranma, ik geef toe dat pijn op de borst wel raar is, maar ik kan me toch voorstellen dat het wel kan komen van jezelf te veel inspannen (negatief of positief). Ik zou het inderdaad even overleggen met de psych, of als je je echt zorgen maakt de huisarts?
donderdag 8 maart 2007 om 18:20
Hoi nausicaa, wat erg voor je dat je gesprek bij de arts zo naar verlopen is. Ik weet niet of het kan maar vraag desnoods volgende week nog een gesprek aan om nogmaals aan te geven hoe je je voelt en neem eventueel iemand mee, zodat je je wat sterker voelt.
Mijn psych zei vandaag dat ik meer pauzes moet inlassen waarop ik niks doe. Ik doe nooit niks op mijn werk. verder heeft ze me weer een boek angeraden wat je leert "nee"zeggen. Ik moet het nog bestellen maar als ik het gelezen heb en het is wat dan meld ik dit wel even. Net belden ze trouwens van mijn werk op en daar had ik helemaal geen zin in dus ik heb lekker niet opgenomen. het is nu weekend voor me! dat is ook een soort 'nee"zeggen, toch?!
Mijn psych zei vandaag dat ik meer pauzes moet inlassen waarop ik niks doe. Ik doe nooit niks op mijn werk. verder heeft ze me weer een boek angeraden wat je leert "nee"zeggen. Ik moet het nog bestellen maar als ik het gelezen heb en het is wat dan meld ik dit wel even. Net belden ze trouwens van mijn werk op en daar had ik helemaal geen zin in dus ik heb lekker niet opgenomen. het is nu weekend voor me! dat is ook een soort 'nee"zeggen, toch?!
donderdag 8 maart 2007 om 18:22
Jeetje Nausica
wat een kreng die arts!! en als je het met de psych bespreekt?
denk wel dat hij of zij weet of je weer vol zou kunnen werken,
en dus misschien zo'n officiele verklaring kan maken als dat dus
nog te zwaar is?? Nou ja als dat mens haar zin doordrijft, is het zo weer mis natuurlijk... heel veel sterkte in ieder geval!!
hier ist ook lekker, mijn mama ging vrijdag op wintersport, heeft ongeluk gehad op de piste, knie verdraaid. ze kan voorlopig heel weinig,
ik woon vlakbij haar, maw ik ben de lul :(.. (ik speel ff voor taxi... mag eigenlijk niet echt rijden met medicijnen, maar goed, noodgeval)
nee das niet zo'n ramp hoor... t valt wel mee.
qua onbegrip: mijn vader begrijpt niet dat als er smiddags en savonds een verjaardagsfeestje is het te veel is voor mij om die hele ochtend ff gezellig een belastingaanslag in te gaan vullen......
waarom is het zo moeilijk te snappen dat dat te veel is?? die man komt uit het jaar nul.....
he heerlijk ff mopperen.
grts phoebe en sterkte allemaal
wat een kreng die arts!! en als je het met de psych bespreekt?
denk wel dat hij of zij weet of je weer vol zou kunnen werken,
en dus misschien zo'n officiele verklaring kan maken als dat dus
nog te zwaar is?? Nou ja als dat mens haar zin doordrijft, is het zo weer mis natuurlijk... heel veel sterkte in ieder geval!!
hier ist ook lekker, mijn mama ging vrijdag op wintersport, heeft ongeluk gehad op de piste, knie verdraaid. ze kan voorlopig heel weinig,
ik woon vlakbij haar, maw ik ben de lul :(.. (ik speel ff voor taxi... mag eigenlijk niet echt rijden met medicijnen, maar goed, noodgeval)
nee das niet zo'n ramp hoor... t valt wel mee.
qua onbegrip: mijn vader begrijpt niet dat als er smiddags en savonds een verjaardagsfeestje is het te veel is voor mij om die hele ochtend ff gezellig een belastingaanslag in te gaan vullen......
waarom is het zo moeilijk te snappen dat dat te veel is?? die man komt uit het jaar nul.....
he heerlijk ff mopperen.
grts phoebe en sterkte allemaal
donderdag 8 maart 2007 om 19:35
Hoi Nausicaa,
ik weet niet veel van de wet poortwachter (daar heb je mee te maken als je -gedeeltelijk-in de ziektewet zit). Maar volgens mij sta je in je recht als je je ziek meldt als je het niet redt om meer moet werken dan je aankan. Voorwaarde is dat je in elk geval trouw naar de afspraken met de ARBO-arts gaat.
Hou jezelf goed in de gaten, let op waarschuwingssignalen van je lichaam, en kies voor jezelf als het teveel wordt !! (dit advies kwam ook vandaag weer aan de orde bij de groepstherapie die ik volg.)
Sterkte, ook voor de andere meiden
ik weet niet veel van de wet poortwachter (daar heb je mee te maken als je -gedeeltelijk-in de ziektewet zit). Maar volgens mij sta je in je recht als je je ziek meldt als je het niet redt om meer moet werken dan je aankan. Voorwaarde is dat je in elk geval trouw naar de afspraken met de ARBO-arts gaat.
Hou jezelf goed in de gaten, let op waarschuwingssignalen van je lichaam, en kies voor jezelf als het teveel wordt !! (dit advies kwam ook vandaag weer aan de orde bij de groepstherapie die ik volg.)
Sterkte, ook voor de andere meiden
donderdag 8 maart 2007 om 19:38
Hi Nausica,
Ik vind het erg rot voor je dat je gesprek zo liep. Je voelt je al een wrak en dan ook nog deze exta emoties. Ik herken heel veel, moe, slecht slapen, slecht concentreren, spierpijn enz. Ik zag het ook helemaal niet zitten om meer te gaan werken. Toch heb ik het wel geprobeerd en uiteindelijk kan ik zeggen dat het wel beter voor je is. Je kan altijd alsnog naar huis gaan of je (weer) ziekmelden. Heb ik ook gedaan en je kan het gewoon overleggen met je baas dat je als je het niet trekt je toch naar huis gaat.
Het heeft volgens mij ook alles te maken met het feit dat de bedrijfsarts moet zien te voorkomen dat je niet in de Wia/wao terecht komt na een aantal weken. Ze zijn ook verplicht een reintegratieplan straks op te stellen met jou.
Ik ben ook nog steeds niet de oude, maar het helpt wel als je je er bij neer gaat leggen dat alles nu anders is. Dat betekent inderdaad dat je soms niks uitvoert op je werk, maar dan ben je toch geweest. Ik heb zelf een topfunktie en ook daar zit ik nu inderdaad soms even te dagdromen. Stappen en door de stad banjeren (heeeeeeeel vermoeiend!) zit er niet in. Ik werk nu 5 dagen 8 uur per dag per week, wordt niet vol gegooid met werk, sport 1 x per week en doe 1 sociale activiteit, borrel/ dinner met vrienden. Thats it. Meer zit er niet in en ik ben sinds juli 2006 op weg naar mijn burn-in. Less is more, is nu mijn motto, in plaats van het vroegere: over altijd bijzijn en meedoen met alles.
Koppie op hoor, het is een moeilijke periode maar je komt er wel weer bovenop. ook al duurt het zooooooooooooooooooooo lang!
sterkte.
Ik vind het erg rot voor je dat je gesprek zo liep. Je voelt je al een wrak en dan ook nog deze exta emoties. Ik herken heel veel, moe, slecht slapen, slecht concentreren, spierpijn enz. Ik zag het ook helemaal niet zitten om meer te gaan werken. Toch heb ik het wel geprobeerd en uiteindelijk kan ik zeggen dat het wel beter voor je is. Je kan altijd alsnog naar huis gaan of je (weer) ziekmelden. Heb ik ook gedaan en je kan het gewoon overleggen met je baas dat je als je het niet trekt je toch naar huis gaat.
Het heeft volgens mij ook alles te maken met het feit dat de bedrijfsarts moet zien te voorkomen dat je niet in de Wia/wao terecht komt na een aantal weken. Ze zijn ook verplicht een reintegratieplan straks op te stellen met jou.
Ik ben ook nog steeds niet de oude, maar het helpt wel als je je er bij neer gaat leggen dat alles nu anders is. Dat betekent inderdaad dat je soms niks uitvoert op je werk, maar dan ben je toch geweest. Ik heb zelf een topfunktie en ook daar zit ik nu inderdaad soms even te dagdromen. Stappen en door de stad banjeren (heeeeeeeel vermoeiend!) zit er niet in. Ik werk nu 5 dagen 8 uur per dag per week, wordt niet vol gegooid met werk, sport 1 x per week en doe 1 sociale activiteit, borrel/ dinner met vrienden. Thats it. Meer zit er niet in en ik ben sinds juli 2006 op weg naar mijn burn-in. Less is more, is nu mijn motto, in plaats van het vroegere: over altijd bijzijn en meedoen met alles.
Koppie op hoor, het is een moeilijke periode maar je komt er wel weer bovenop. ook al duurt het zooooooooooooooooooooo lang!
sterkte.
donderdag 8 maart 2007 om 20:47
Hoi allemaal,
bedankt voor alle steun, dat doet me echt goed. Zoals ik al eerder zei, het gaat zeker niet alleen om het aantal uren, maar vooral ook om het feit dat ze zei dat het normaal was dat het weer slechter zou gaan en dat ik dat maar gewoon moest vinden, terwijl het nog zo moeilijk gaat dat 'nog iets slechter' wat mij betreft terug naar af betekent. Ik mocht mijn zinnen niet eens afmaken, ze ramde er gewoon overheen. Het zou voor mij serieus uitgemaakt hebben als ze had gezegd: 'Ik denk dat het goed zou zijn om weer wat op te bouwen, probeer eens hoe het gaat als je zes uur gaat werken i.p.v. vier'. In plaats daarvan was het: "Je moet nu toch echt een keer op gaan bouwen, dus je gaat nu zes uur werken, en dan gaat het weer slechter maar dat moet je maar accepteren'. Misschien lijkt dat niet zo veel uit te maken, maar dat doet het voor mij dus wel. Op dagen dat ik me wat beter voelde werkte ik namelijk toch al 5 a 6 uur. Punt is nu alleen dat ik nu dus 6 uur MOET werken, ook als het eigenlijk niet gaat (als ik heel slecht slaap, 's ochtends te vroeg op moet omdat er iemand aanbelt etc.). Mijn grootste probleem, waardoor ik gedeeltelijk in dit hele gedoe ben beland, is dat ik heel moeilijk kan zeggen: schijt aan alles, ik doe het gewoon niet. Ik kan wel nee zeggen tegen anderen, maar niet tegen mezelf. Als ik een vergadering heb waar ik eigenlijk heen moet, of een sporttraining, waarvan anderen af en toe zeggen 'laat maar, ik trek het even niet', dan ga ik toch. Met als gevolg dat je niet genoeg rust krijgt. Nu ben ik mezelf met veel pijn en moeite aan het afleren om dat te doen, en dan gebeurt er zoiets. Ik val dan heel snel terug in mijn oude '6 uur is 6 uur, dus ik mag nog niet naar huis' gedrag, en daar baal ik enorm van.
Ik heb het er met de psych over gehad, en die vond ook dat ik twee dingen kon doen: een klacht indienen/gesprek aangaan, of het naast me neerleggen, doen wat ik kan en op papier bijhouden hoe alles wel of niet gaat. Een klacht indienen lijkt me nu geen goed idee, ik heb al zo weining energie, en die besteed ik liever niet daar aan. Leuk is dat, moet je energie besteden om een gevecht aan te gaan over het feit dat je geen energie hebt.... Bijhouden wat er wel en niet gaat lijkt me wel een goed idee, dan kan ik dat laten zien. Ik kom namelijk volgens de psych vrij sterk over. Ik kan goed uitleggen wat er aan de hand is, barst meestal niet zomaar in tranen uit (behalve gisteren dan), en daardoor denken mensen soms dat het allemaal wel meevalt, en dat ik dus best wat meer aan kan.
Verder heb ik besloten om het ook met mijn huisarts te bespreken, zodat die ook goed op de hoogte is, en eventueel ook een brief kan sturen (die van de psych waarin stond dat ik uit moest kijken dat ik niet te snel te veel wilde werd volledig genegeerd).
Al met al geen geweldige week, en het ging net wat beter :(. Ik mocht ook nog eens naar de tandarts, die slecht (en pijnlijk) nieuws had, en ik krijg net bericht dat een belangrijke aanvraag van me (werk gerelateerd) is afgewezen, wat betekent dat ik er weer heel veel werk bij heb gekregen. Het zou bijna genoeg zijn om me opnieuw in tranen te doen uitbarsten....
In ieder geval bedankt voor de reacties!
bedankt voor alle steun, dat doet me echt goed. Zoals ik al eerder zei, het gaat zeker niet alleen om het aantal uren, maar vooral ook om het feit dat ze zei dat het normaal was dat het weer slechter zou gaan en dat ik dat maar gewoon moest vinden, terwijl het nog zo moeilijk gaat dat 'nog iets slechter' wat mij betreft terug naar af betekent. Ik mocht mijn zinnen niet eens afmaken, ze ramde er gewoon overheen. Het zou voor mij serieus uitgemaakt hebben als ze had gezegd: 'Ik denk dat het goed zou zijn om weer wat op te bouwen, probeer eens hoe het gaat als je zes uur gaat werken i.p.v. vier'. In plaats daarvan was het: "Je moet nu toch echt een keer op gaan bouwen, dus je gaat nu zes uur werken, en dan gaat het weer slechter maar dat moet je maar accepteren'. Misschien lijkt dat niet zo veel uit te maken, maar dat doet het voor mij dus wel. Op dagen dat ik me wat beter voelde werkte ik namelijk toch al 5 a 6 uur. Punt is nu alleen dat ik nu dus 6 uur MOET werken, ook als het eigenlijk niet gaat (als ik heel slecht slaap, 's ochtends te vroeg op moet omdat er iemand aanbelt etc.). Mijn grootste probleem, waardoor ik gedeeltelijk in dit hele gedoe ben beland, is dat ik heel moeilijk kan zeggen: schijt aan alles, ik doe het gewoon niet. Ik kan wel nee zeggen tegen anderen, maar niet tegen mezelf. Als ik een vergadering heb waar ik eigenlijk heen moet, of een sporttraining, waarvan anderen af en toe zeggen 'laat maar, ik trek het even niet', dan ga ik toch. Met als gevolg dat je niet genoeg rust krijgt. Nu ben ik mezelf met veel pijn en moeite aan het afleren om dat te doen, en dan gebeurt er zoiets. Ik val dan heel snel terug in mijn oude '6 uur is 6 uur, dus ik mag nog niet naar huis' gedrag, en daar baal ik enorm van.
Ik heb het er met de psych over gehad, en die vond ook dat ik twee dingen kon doen: een klacht indienen/gesprek aangaan, of het naast me neerleggen, doen wat ik kan en op papier bijhouden hoe alles wel of niet gaat. Een klacht indienen lijkt me nu geen goed idee, ik heb al zo weining energie, en die besteed ik liever niet daar aan. Leuk is dat, moet je energie besteden om een gevecht aan te gaan over het feit dat je geen energie hebt.... Bijhouden wat er wel en niet gaat lijkt me wel een goed idee, dan kan ik dat laten zien. Ik kom namelijk volgens de psych vrij sterk over. Ik kan goed uitleggen wat er aan de hand is, barst meestal niet zomaar in tranen uit (behalve gisteren dan), en daardoor denken mensen soms dat het allemaal wel meevalt, en dat ik dus best wat meer aan kan.
Verder heb ik besloten om het ook met mijn huisarts te bespreken, zodat die ook goed op de hoogte is, en eventueel ook een brief kan sturen (die van de psych waarin stond dat ik uit moest kijken dat ik niet te snel te veel wilde werd volledig genegeerd).
Al met al geen geweldige week, en het ging net wat beter :(. Ik mocht ook nog eens naar de tandarts, die slecht (en pijnlijk) nieuws had, en ik krijg net bericht dat een belangrijke aanvraag van me (werk gerelateerd) is afgewezen, wat betekent dat ik er weer heel veel werk bij heb gekregen. Het zou bijna genoeg zijn om me opnieuw in tranen te doen uitbarsten....
In ieder geval bedankt voor de reacties!
vrijdag 9 maart 2007 om 18:42
Hoi nausicaa, het lijkt soms dat als het tegen zit, alles tegen gaat zitten. Probeer toch, hoe moeilijk het ook is in andere dingen, hoe klein ook, iets positiefs te zien. verwen je zelf, wees lief voor jezelf. het is weekend hoera, koop iets lekkers voor bij de koffie bv. Ik snap het wel hoor, als de dip diep is dan is alles al snel zwarter dan normaal.
Ik ben vandaag naar de haptonoom geweest en die heeft gezegd dat ik wat meer ruimte voor mezelf moet innemen. Dus voor mezelf moet opkomen.
Geen dingen slikken of wegslikken die je niet wil. Spreek je uit. Brrr lastig...maar inderdaad nodig!
Ik ben vandaag naar de haptonoom geweest en die heeft gezegd dat ik wat meer ruimte voor mezelf moet innemen. Dus voor mezelf moet opkomen.
Geen dingen slikken of wegslikken die je niet wil. Spreek je uit. Brrr lastig...maar inderdaad nodig!
vrijdag 9 maart 2007 om 21:26
Dag Lady's,
Zo te horen had Nausicaa echt een heel vervelend gesprek met de bedrijfsarts! Misschien had ze ook een slechte dag en is het de volgende keer beter.
Ik had een paar maanden terug zo'n slecht gesprek en ik ben de volgende keer daar nog even op terug gekomen. We zijn immers geen kleine kinderen. Je zegt al dat je je goed kunt verwoorden dus ik denk dat je dat best op een normale manier kunt terugkoppelen. Jij weet wat je voelt. Maar houdt het positief.
Ik had sinds hele lange tijd een TOP dag! Ik kreeg complimenten van mijn collega's en een vriendin van me zei net dat ik er echt geweldig uitzag vandaag. Ook eens fijn, want alles wordt minder in zo'n periode, zeg maar... constant er moe uitzien en zwaarder worden is ook niet echt goed voor je zelfvertrouwen. Maar vandaag was dus heel ok. Ook de concentratie op het werk was super vergeleken bij weken terug.
Ik moet nu proberen dit vast te houden en vooral niet overmoedig te worden.
In ieder geval.... er is dus licht aan het eind van de tunnel! The only way is up! Fijn weekend!
Zo te horen had Nausicaa echt een heel vervelend gesprek met de bedrijfsarts! Misschien had ze ook een slechte dag en is het de volgende keer beter.
Ik had een paar maanden terug zo'n slecht gesprek en ik ben de volgende keer daar nog even op terug gekomen. We zijn immers geen kleine kinderen. Je zegt al dat je je goed kunt verwoorden dus ik denk dat je dat best op een normale manier kunt terugkoppelen. Jij weet wat je voelt. Maar houdt het positief.
Ik had sinds hele lange tijd een TOP dag! Ik kreeg complimenten van mijn collega's en een vriendin van me zei net dat ik er echt geweldig uitzag vandaag. Ook eens fijn, want alles wordt minder in zo'n periode, zeg maar... constant er moe uitzien en zwaarder worden is ook niet echt goed voor je zelfvertrouwen. Maar vandaag was dus heel ok. Ook de concentratie op het werk was super vergeleken bij weken terug.
Ik moet nu proberen dit vast te houden en vooral niet overmoedig te worden.
In ieder geval.... er is dus licht aan het eind van de tunnel! The only way is up! Fijn weekend!
zaterdag 10 maart 2007 om 15:52
Hallo allemaal, nogmaals bedankt voor de reacties, dat op zich is al een lichtpuntje voor me.
@dertig06, helaas had ik de vorige keer ook al een gesprek waar ik een naar gevoel over had. Toen dacht ik inderdaad 'ach, misschien had ze haar dag niet, of was er een vervelende persoon voor me, het is ook maar een mens.' Nu het deze keer nog erger was gaat dat niet meer. Het ligt ook gedeeltelijk aan mij, ik ben niet extreem stabiel momenteel, maar ik vind dat zo'n arts dat moet beseffen, ik kom daar niet voor niks. Ik heb het er met de huisarts over gehad (moest ik voor iets anders heen), en toen zat ik weer als een gek te trillen, hoewel het al twee dagen later was. Zij heeft me sterk aangeraden om een andere bedrijfsarts te vragen, omdat ik hier alleen maar zieker van word. Ik heb dus de arbodienst gebeld, maar die willen dat eerst met mijn huidige arts 'overleggen'. Dat betekent waarschijnlijk weer gezeur volgende week, dus ik voel me niet echt ok momenteel. Werd vannacht weer kletsnat van het zweet wakker, trillend als een gek en kostmisselijk (zo was ik ook voordat ik officieel ziek werd). Dacht even dat ik ook nog griep kreeg, maar het gaat nu wel iets beter, dus dat zal gelukkig wel niet. Kent iemand dit soort patroon, tegen de avond gaat het redelijk ok, en dan vroeg in de ochtend heel ziek wakker worden, en de volgende dag weer hetzelfde?
Ik kijk maar even of dat met zo goed mogelijk uitrusten weer overgaat, anders moet ik misschien toch ook maar eens medicijnen vragen, zo wordt het ook niet beter. En ik moet gewoon voet bij stuk houden wat die arts betreft, ik wil daar echt niet meer heen. Jammer dat zij dat niet leuk vindt, maar ik vind mijn gezondheid belangrijker dan haar ego (hmmm, soms laat ik misschien toch wel een beetje over me heen lopen).
Verder hebben jullie uiteraard gelijk, je moet altijd naar positieve dingen blijven zoeken. Dus hier vast een poging: ik kwam er net achter dat ik nog een leuke film op dvd heb om vanmiddag naar te kijken, hoera!
@dertig06, helaas had ik de vorige keer ook al een gesprek waar ik een naar gevoel over had. Toen dacht ik inderdaad 'ach, misschien had ze haar dag niet, of was er een vervelende persoon voor me, het is ook maar een mens.' Nu het deze keer nog erger was gaat dat niet meer. Het ligt ook gedeeltelijk aan mij, ik ben niet extreem stabiel momenteel, maar ik vind dat zo'n arts dat moet beseffen, ik kom daar niet voor niks. Ik heb het er met de huisarts over gehad (moest ik voor iets anders heen), en toen zat ik weer als een gek te trillen, hoewel het al twee dagen later was. Zij heeft me sterk aangeraden om een andere bedrijfsarts te vragen, omdat ik hier alleen maar zieker van word. Ik heb dus de arbodienst gebeld, maar die willen dat eerst met mijn huidige arts 'overleggen'. Dat betekent waarschijnlijk weer gezeur volgende week, dus ik voel me niet echt ok momenteel. Werd vannacht weer kletsnat van het zweet wakker, trillend als een gek en kostmisselijk (zo was ik ook voordat ik officieel ziek werd). Dacht even dat ik ook nog griep kreeg, maar het gaat nu wel iets beter, dus dat zal gelukkig wel niet. Kent iemand dit soort patroon, tegen de avond gaat het redelijk ok, en dan vroeg in de ochtend heel ziek wakker worden, en de volgende dag weer hetzelfde?
Ik kijk maar even of dat met zo goed mogelijk uitrusten weer overgaat, anders moet ik misschien toch ook maar eens medicijnen vragen, zo wordt het ook niet beter. En ik moet gewoon voet bij stuk houden wat die arts betreft, ik wil daar echt niet meer heen. Jammer dat zij dat niet leuk vindt, maar ik vind mijn gezondheid belangrijker dan haar ego (hmmm, soms laat ik misschien toch wel een beetje over me heen lopen).
Verder hebben jullie uiteraard gelijk, je moet altijd naar positieve dingen blijven zoeken. Dus hier vast een poging: ik kwam er net achter dat ik nog een leuke film op dvd heb om vanmiddag naar te kijken, hoera!
zaterdag 10 maart 2007 om 16:32
Hi Nausicaa,
Ik begreep al dat het echt mis zit met je bedrijfsarts. Ik begrijp dat het te veel van je vergt om ´de strijd´ met haar aan te gaan, want zo voelt het volgens mij. En die stress is inderdaad niet gezond, voel je je nog ongelukkiger en zieker. Omdat je schreef dat je best mondig bent en alles goed kan verwoorden dacht ik dat je wel in staat zou zijn om het eea aan haar terug te koppelen. Maar ik begrijp heel goed als je dat niet meer ziet zitten. Ik hoop dat je een andere arts kunt krijgen.
Over dat zieke gevoel s morgens, dat herken ik helemaal. Eenmaal opgestaan gaat het wel, s middags moe, in de loop van de avond acceptabel en dan toch weer ziek en koortserig wakker worden de volgende ochtend (terwijl ik geen koorts had of griep). Ik kan niet zeggen of dat normaal is, maar ik had het ook en nu nog op sommige dagen trouwens.
Ik heb helemaal NIKS gehad aan mijn huisarts en daarom ben ik naar de homeopaat gegaan. Ik ben nu 5 weken onder behandeling en het gaat nu stukken beter. Het was voor mij ook voor het eerst om bij een homeopaat te komen maar tot nu toe dus succesvol.
Hoop dat je film leuk was!
Ik begreep al dat het echt mis zit met je bedrijfsarts. Ik begrijp dat het te veel van je vergt om ´de strijd´ met haar aan te gaan, want zo voelt het volgens mij. En die stress is inderdaad niet gezond, voel je je nog ongelukkiger en zieker. Omdat je schreef dat je best mondig bent en alles goed kan verwoorden dacht ik dat je wel in staat zou zijn om het eea aan haar terug te koppelen. Maar ik begrijp heel goed als je dat niet meer ziet zitten. Ik hoop dat je een andere arts kunt krijgen.
Over dat zieke gevoel s morgens, dat herken ik helemaal. Eenmaal opgestaan gaat het wel, s middags moe, in de loop van de avond acceptabel en dan toch weer ziek en koortserig wakker worden de volgende ochtend (terwijl ik geen koorts had of griep). Ik kan niet zeggen of dat normaal is, maar ik had het ook en nu nog op sommige dagen trouwens.
Ik heb helemaal NIKS gehad aan mijn huisarts en daarom ben ik naar de homeopaat gegaan. Ik ben nu 5 weken onder behandeling en het gaat nu stukken beter. Het was voor mij ook voor het eerst om bij een homeopaat te komen maar tot nu toe dus succesvol.
Hoop dat je film leuk was!
maandag 12 maart 2007 om 15:42
Dat zieke gevoel krijg ik alleen als ik ergens heel erg tegen op zie en als ik dan al eigenlijk te moe ben.
Probeer iemand mee te nemen naar je volgende gesprek met de bedrijfsarts zodat je je misschien iets sterker voelt, nausicaa.
Ik heb dit weekend en vandaag trouwens heerlijk genoten van het warme zonnetje. Ik word er wel lui van maar ik zie de zon ook wel als een energie bron die alles een stukje "lichter"maakt.
Ik hoop dat jullie vandaag ook allemaal even wat zonnestralen mee pikken.
Probeer iemand mee te nemen naar je volgende gesprek met de bedrijfsarts zodat je je misschien iets sterker voelt, nausicaa.
Ik heb dit weekend en vandaag trouwens heerlijk genoten van het warme zonnetje. Ik word er wel lui van maar ik zie de zon ook wel als een energie bron die alles een stukje "lichter"maakt.
Ik hoop dat jullie vandaag ook allemaal even wat zonnestralen mee pikken.
dinsdag 13 maart 2007 om 20:30
Hi Karachije,
Ik weet niet zo goed hoe ik op je boodschap moeten reageren. Ik vind het heel triest om te lezen dat je zo in de knoop bent geraakt. Zitten wij te tobben met een burnout, heb jij een psychose! Ik heb wel het gevoel gehad dat ik geestelijk zou breken, maar bij jou is het echt gebeurd. Ik wens je heel veel sterkte. Het zal ook een lange en zware weg zijn voor jou, maar er is een weg terug.
Liefs.
Ik weet niet zo goed hoe ik op je boodschap moeten reageren. Ik vind het heel triest om te lezen dat je zo in de knoop bent geraakt. Zitten wij te tobben met een burnout, heb jij een psychose! Ik heb wel het gevoel gehad dat ik geestelijk zou breken, maar bij jou is het echt gebeurd. Ik wens je heel veel sterkte. Het zal ook een lange en zware weg zijn voor jou, maar er is een weg terug.
Liefs.
dinsdag 13 maart 2007 om 20:51
Ik weet ook niet echt goed hoe ik je zou kunnen helpen. Ik vind het heel naar om te lezen dat het zo slecht gaat, maar kan je helaas geen tips etc. uit eigen ervaring geven (helaas voor jou bedoel ik natuurlijk). Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen, en hopen dat ze je goed kunnen helpen tijdens je opname.
vrijdag 16 maart 2007 om 16:53
Hoi allemaal,
maar weer eens even een vrolijker berichtje, deze week was veel beter dan de vorige! Ik begin het gevoel te krijgen dat ik weer iets meer energie heb, en niet dat ik het allemaal maar net red. Ben nu wel moe (vrijdagmiddag), maar meer op een 'pff, het is weekend' manier dan op een 'hoe kom ik in vredesnaam thuis' manier.
Weet niet meer wie hier eerder over had geschreven, maar ik heb voor volgende week een float sessie afgesproken. Ik heb het nog nooit eerder gedaan, maar ik hoor zulke goede verhalen dat ik het toch maar eens ga proberen. Ik ben heel erg benieuwd, laat jullie nog weten hoe het bevallen is!
Prettig weekend allemaal.
maar weer eens even een vrolijker berichtje, deze week was veel beter dan de vorige! Ik begin het gevoel te krijgen dat ik weer iets meer energie heb, en niet dat ik het allemaal maar net red. Ben nu wel moe (vrijdagmiddag), maar meer op een 'pff, het is weekend' manier dan op een 'hoe kom ik in vredesnaam thuis' manier.
Weet niet meer wie hier eerder over had geschreven, maar ik heb voor volgende week een float sessie afgesproken. Ik heb het nog nooit eerder gedaan, maar ik hoor zulke goede verhalen dat ik het toch maar eens ga proberen. Ik ben heel erg benieuwd, laat jullie nog weten hoe het bevallen is!
Prettig weekend allemaal.
zaterdag 17 maart 2007 om 10:53
Hoi girls en nausicaa, ik ben heel benieuwd naar je float sessie. het schijnt inderdaad wel ontspannend te zijn. Fijn trouwens dat je wel een goeie week had. Ik eigenlijk ook wel. Niet constnt natuurlijk maar toch zie ik door de dalen wel een stijgende lijn.
Ik heb zelfs donderdag een lang stuk in het bos gelopen wat echt goed ging. ik was na afloop echt trots op mezelf. Aan de andere kant heb ik deze week verschillende keren ruzie gehad met mijn vriend. De laatste keer kwam er zo'n woede bij mij om hoog dat ik er zelf van schrok.Ik kon me nog net inhouden om niet van alles dwars door het raam te gaan gooien en mijn vriend fysiek aan te vallen. Erg he?! Het is nu wel weer rustig.Gisteren wel erg geschrokken want mijn vriend is van een project afgehaald en loopt volgende week thuis. Dat vind ik helemaal niks. Mijn vriend heeft een persoonlijkheidsstoornis en ik denk dat dat debet is geweest aan zijn "ontslag".Hij heeft wel therapie maar dat haalt in mijn ogen te weinig uit. Ik had graag gewild dat hij opgenomen zou worden en dat hij intensieve therapie zou krijgen maar dat durven ze niet aan omdat ze bang zijn dat hij dan bv een psychose zou kunnen krijgen omdat er dan een hoop ellende omhoog komt. Ik verwacht dat niet en nu helpt de therapie ook niet echt.
Dit geeft mij ook weer stress waar ik weer niet op zit te wachten. Mijn burn-out heeft ook deels te maken met wat ik met mijn vriend heb mee gemaakt. Pfff net nu het met mij weer iets beter gaat dreigen er weer dingen bergafwaards te gaan met hem. Oef....nu moet ik even heel goed proberen bij mezelf te blijven en me niet door hem mee laten slepen.
Ach misschien hebben ze deze week wel weer een nieuwe opdracht voor hem.
Ik heb zelfs donderdag een lang stuk in het bos gelopen wat echt goed ging. ik was na afloop echt trots op mezelf. Aan de andere kant heb ik deze week verschillende keren ruzie gehad met mijn vriend. De laatste keer kwam er zo'n woede bij mij om hoog dat ik er zelf van schrok.Ik kon me nog net inhouden om niet van alles dwars door het raam te gaan gooien en mijn vriend fysiek aan te vallen. Erg he?! Het is nu wel weer rustig.Gisteren wel erg geschrokken want mijn vriend is van een project afgehaald en loopt volgende week thuis. Dat vind ik helemaal niks. Mijn vriend heeft een persoonlijkheidsstoornis en ik denk dat dat debet is geweest aan zijn "ontslag".Hij heeft wel therapie maar dat haalt in mijn ogen te weinig uit. Ik had graag gewild dat hij opgenomen zou worden en dat hij intensieve therapie zou krijgen maar dat durven ze niet aan omdat ze bang zijn dat hij dan bv een psychose zou kunnen krijgen omdat er dan een hoop ellende omhoog komt. Ik verwacht dat niet en nu helpt de therapie ook niet echt.
Dit geeft mij ook weer stress waar ik weer niet op zit te wachten. Mijn burn-out heeft ook deels te maken met wat ik met mijn vriend heb mee gemaakt. Pfff net nu het met mij weer iets beter gaat dreigen er weer dingen bergafwaards te gaan met hem. Oef....nu moet ik even heel goed proberen bij mezelf te blijven en me niet door hem mee laten slepen.
Ach misschien hebben ze deze week wel weer een nieuwe opdracht voor hem.
