Psyche
alle pijlers
Contactarm
zondag 28 juni 2015 om 22:20
Ik voel mij zo ontzettend alleen in dit leven. Inmiddels heb ik al meer dan 3 jaar geen vrienden en kan gewoon niet met mensen op een hartelijke manier verbinden. Het is voor mij ontzettend moeilijk om maar even op iemand af te stappen of "hallo" op een hartelijke manier te zeggen. De vrienden die ik heb gehad, waren studie vrienden (eigenlijk studeerden we alleen, een enkele keer de stad in geweest om te lunchen en 3x bowlen in 5 jaar tijd), zij maakten graag gebruik van mij om verder te komen in studie en later in hun werk. Ten kosten van mezelf liet ik het alsmaar toe. Uiteindelijk de contacten "verbroken".
Op werk een sociaal praatje maken met collega's lukt niet. Enige manier is om een paar minuten vakinhoudelijk te discussiëren, dat was dan voor mij het praatje van de dag. Daarna ben ik weer de hele dag stil op af en toe een vriendelijk zinnetje of opmerking bij de koffieautomaat, maar meestal een glimlach, ja, hoi, dankje, na jou en alsjeblieft.
Heb in tussentijd geprobeerd om naar wat borrels te gaan maar verdwijn dan tussen de mensen, op de achtergrond ben ik weg. Ook naar wat vakinhoudelijke presentaties geweest en ook daar gebeurt hetzelfde.... Ik denk dit al elke dag, minimaal 2 jaar lang..... en nu mag ik weer gaan slapen om morgen weer precies zo'n dag te hebben. Verandering lukt gewoon niet op sporadisch een zinnetje hier en daar na. Morgen weer zo'n dag met een intern dialoog in mijn hoofd. Nu weer een avondje depressief lopen doen, mezelf zielig vinden, wat huilen, hart onder de riem steken en daarna zal het vast weer wel een paar dagen goed gaan. Fantastisch al die herhalende dagen...
Op werk een sociaal praatje maken met collega's lukt niet. Enige manier is om een paar minuten vakinhoudelijk te discussiëren, dat was dan voor mij het praatje van de dag. Daarna ben ik weer de hele dag stil op af en toe een vriendelijk zinnetje of opmerking bij de koffieautomaat, maar meestal een glimlach, ja, hoi, dankje, na jou en alsjeblieft.
Heb in tussentijd geprobeerd om naar wat borrels te gaan maar verdwijn dan tussen de mensen, op de achtergrond ben ik weg. Ook naar wat vakinhoudelijke presentaties geweest en ook daar gebeurt hetzelfde.... Ik denk dit al elke dag, minimaal 2 jaar lang..... en nu mag ik weer gaan slapen om morgen weer precies zo'n dag te hebben. Verandering lukt gewoon niet op sporadisch een zinnetje hier en daar na. Morgen weer zo'n dag met een intern dialoog in mijn hoofd. Nu weer een avondje depressief lopen doen, mezelf zielig vinden, wat huilen, hart onder de riem steken en daarna zal het vast weer wel een paar dagen goed gaan. Fantastisch al die herhalende dagen...
maandag 29 juni 2015 om 11:20
Nogmaals TO, wat je nu doet, werkt niet. Denk je dat er op een dag een ruimteschip gaat landen tjokvol leuke nieuwe vrienden voor jou? Wat houd je tegen om hulp in te roepen? Je geeft zelf aan dat het je niet lukt om een sociaal praatje te maken op het werk. Dat vind ik toch wel een groot probleem. In feite heb je dus grote moeite met de 'taal' van het sociale leven. Als al jouw collega's nou Spaans zouden spreken, zou je dan ook gaan zitten wachten tot je 'opeens' Spaans ging spreken? Of ging je dan als de wiedeweerga Spaans leren?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 29 juni 2015 om 11:32
NMLK is al genoemd, maar ook ik kan het aanraden. Ik zit er zelf ook omdat er soms leuke activiteiten worden georganiseerd, die je zonder de geijkte vriendenclubjes er weer bij te betrekken, kan doen. Erg links eten bijvoorbeeld. Niemand die ik ken heeft daar zin in. Bordspelletjes, schaaktoernooitjes, dierentuin. kledingruilen. Het is allemaal zeer divers en laagdrempelig.
Verwacht niet meteen een langdurige vriendschap, ga voor de activiteiten en werk langzaam aan je sociale leven.
Verwacht niet meteen een langdurige vriendschap, ga voor de activiteiten en werk langzaam aan je sociale leven.
maandag 29 juni 2015 om 11:49
quote:safrat schreef op 29 juni 2015 @ 11:32:
NMLK is al genoemd, maar ook ik kan het aanraden. Ik zit er zelf ook omdat er soms leuke activiteiten worden georganiseerd, die je zonder de geijkte vriendenclubjes er weer bij te betrekken, kan doen. Erg links eten bijvoorbeeld. Niemand die ik ken heeft daar zin in. Bordspelletjes, schaaktoernooitjes, dierentuin. kledingruilen. Het is allemaal zeer divers en laagdrempelig.
Verwacht niet meteen een langdurige vriendschap, ga voor de activiteiten en werk langzaam aan je sociale leven.Wat is dat? Erg links eten?
NMLK is al genoemd, maar ook ik kan het aanraden. Ik zit er zelf ook omdat er soms leuke activiteiten worden georganiseerd, die je zonder de geijkte vriendenclubjes er weer bij te betrekken, kan doen. Erg links eten bijvoorbeeld. Niemand die ik ken heeft daar zin in. Bordspelletjes, schaaktoernooitjes, dierentuin. kledingruilen. Het is allemaal zeer divers en laagdrempelig.
Verwacht niet meteen een langdurige vriendschap, ga voor de activiteiten en werk langzaam aan je sociale leven.Wat is dat? Erg links eten?
maandag 29 juni 2015 om 12:07
Ik herken wel wat in jouw openingspost, MrSerenity01.
Een sociaal wonder ben ik ook niet.
Wel heb ik de afgelopen jaren één en ander geleerd op sociaal gebied.
Ik heb wat vaardigheden geleerd waarmee een sociaal praatje wat beter kan lopen.
En wat ik o.a. ook geleerd heb en wat voor jou ook zeker van belang kan zijn: jezelf zielig vinden heeft geen enkel nut! Je helpt jezelf er niet mee verder.
En dat geldt ook voor je altijd laten tegenhouden door angst. Ook daar help je jezelf niet mee; het zorgt dat je leven "stil komt te staan".
Hier wil ik mee zeggen dat er best wat te leren valt.
Dat gaat niet makkelijk en ook niet snel. En ik heb er ook lang niet altijd vertrouwen in dat het "helemaal goedkomt" met mij (wat dat ook mag zijn?).
Maar als ik er nuchter naar kijk, zie ik toch wel veranderingen in mijn leven.
Een tip die ik je kan geven is de "Vereniging van Verlegen mensen" (VVM). Ikzelf heb daar wel wat aan gehad.
Deze organiseert uitstapjes voor mensen die moeite hebben met sociale contacten. Je kunt dan onder de mensen komen en contacten opdoen met mensen die hetzelfde "probleem" hebben.
Dat is een beetje vergelijkbaar met NMLK wat hierboven al genoemd is, maar het is specifiek gericht op mensen die sociaal contact lastig vinden.
En naast de uitstapjes organiseren ze ook cursussen sociale vaardigheden/assertiviteit.
Ik las dat je zoiets al eerder gedaan hebt en dat het je weinig heeft geholpen. Maar misschien kun je hier toch iets aan hebben omdat het vrij langdurig is; er zijn vrij veel bijeenkomsten.
Mijn eigen ervaring is dat dat beter helpt dan een kortere cursus. Misschien kun je er iets mee.
Een sociaal wonder ben ik ook niet.
Wel heb ik de afgelopen jaren één en ander geleerd op sociaal gebied.
Ik heb wat vaardigheden geleerd waarmee een sociaal praatje wat beter kan lopen.
En wat ik o.a. ook geleerd heb en wat voor jou ook zeker van belang kan zijn: jezelf zielig vinden heeft geen enkel nut! Je helpt jezelf er niet mee verder.
En dat geldt ook voor je altijd laten tegenhouden door angst. Ook daar help je jezelf niet mee; het zorgt dat je leven "stil komt te staan".
Hier wil ik mee zeggen dat er best wat te leren valt.
Dat gaat niet makkelijk en ook niet snel. En ik heb er ook lang niet altijd vertrouwen in dat het "helemaal goedkomt" met mij (wat dat ook mag zijn?).
Maar als ik er nuchter naar kijk, zie ik toch wel veranderingen in mijn leven.
Een tip die ik je kan geven is de "Vereniging van Verlegen mensen" (VVM). Ikzelf heb daar wel wat aan gehad.
Deze organiseert uitstapjes voor mensen die moeite hebben met sociale contacten. Je kunt dan onder de mensen komen en contacten opdoen met mensen die hetzelfde "probleem" hebben.
Dat is een beetje vergelijkbaar met NMLK wat hierboven al genoemd is, maar het is specifiek gericht op mensen die sociaal contact lastig vinden.
En naast de uitstapjes organiseren ze ook cursussen sociale vaardigheden/assertiviteit.
Ik las dat je zoiets al eerder gedaan hebt en dat het je weinig heeft geholpen. Maar misschien kun je hier toch iets aan hebben omdat het vrij langdurig is; er zijn vrij veel bijeenkomsten.
Mijn eigen ervaring is dat dat beter helpt dan een kortere cursus. Misschien kun je er iets mee.
maandag 29 juni 2015 om 12:19
maandag 29 juni 2015 om 22:49
@All: Ik waardeer het natuurlijk enorm dat jullie de tijd en moeite nemen om mij verder te helpen. Het is ook niet mijn intentie om iemand te negeren. Ik heb juist bewust namen in berichten vermeld zodat ik iedereen een reactie kan versturen die de tijd heeft genomen om hier te reageren. Ik zal er alert op zijn, mocht ik weer dezelfde fout maken, het is niet met opzet en laat 't me dan even weten.
@Rubber_Ducky: Prima_Donna heb ik gister een privé bericht gestuurd en haar bedankt dat ze bereid is om mij verder te helpen. Excuus dat ik het hier niet heb vermeld, het is niet mijn intentie geweest om haar hier op 't forum te negeren.
@Eleonora: Begrijp goed dat jullie mij willen helpen en wou vanochtend niet te lang laten wachten op mijn reactie. De verwachting was namelijk dat ik pas morgenochtend (vrij gehaast) weer kon reageren, maar heb op deze avond gelukkig nog wel wat tijd!
@chocolol: Online kan ik best een praatje maken met mensen, maar juist dat persoonlijke om met mensen te verbinden mis ik. Misschien dat het hier wel erg negatief overkomt, ben in mijn communicatie wel optimistisch en positief naar mensen toe. Daarentegen ben ik ook weer wel gesloten ja.
@SilverShadow, @3wieler, @belle73: Had eigenlijk niet verwacht dat jullie allemaal de huisarts als optie zien. Ik zal het serieus in overweging nemen. Vind het wel echt belangrijk dat ik zelf voldoende concrete dingen heb gedaan. Zie een psycholoog als een risico omdat het mogelijk in de toekomst carriéremogelijkheden zou kunnen beïnvloeden..
@Verbinder: Zoals jij het omschrijft ervaar ik het precies!! Als ik in een sociale setting iets moet zeggen, dan klap ik gewoon dicht. Ik vind 't ook erg moeilijk om mij kwetsbaar op te stellen naar andere mensen toe. Ik ga inderdaad naar uiten, expressie en communicatie zoeken.
@prima_donna: Toevallig vandaag meegemaakt dat een collega net terug is van vakantie. Lukte mij niet om hem te vragen (wou hem niet onderbreken van zijn werk (voor een sociaal praatje, werk is belangrijker) zeker aangezien hij al zoveel e-mails e.a. zaken te verwerken had. Uiteindelijk moest ik hem even later toch wel een vraag stellen. Ging alsvolgt: "Donderdag heb ik gewerkt aan project X, (korte adempauze om een vraag te stellen..)" zijn reactie meteen (heel droog): Leuk voor je. Gefeliciteerd! Ik kon het negeren en gewoon mijn vraagstellen omdat het een professioneel en zakelijk contact is (het contact hoeft niet hartelijk te zijn). (Hoe stom het ook is: Als het wel een privéomgeving en hartelijk contact was, dan was ik enorm gekwetst geweest en zou ik er de hele dag mee zitten. Nu zit ik er ook wel een beetje mee maar dacht op dat moment "Ja jammer dat ie zo bot reageert, ik moet ook verder met mijn werk dus nu stel ik gewoon mijn vraag". Enigzins omdat ik wel beledigd was zei ik nog wel "Dankjewel!" waarna ik mijn vraag stelde.
@prima_donna, @safrat: Heb geen problemen gehad met de verwachtingen. Vond het gewoon leuk om ze te leren kennen en wilde wel vaker afspreken. Zij leken het best te vinden na één keer. (geen tijd of noemde een verre datum) Dan denk ik ook met je eigen vrienden kan je wel over een week afspreken, maar waarom moet dat bij mij pas in een van de volgende vakanties?
@korenwolf: Vriendschappen opbouwen gaat dus echt niet vanzelf, het is iets waar je aan moet blijven werken.. vind juist het initiatief nemen erg lastig. Denk ook dat dat een punt is waar ik hard aan moet werken.
@misia: Naar NMLK ga ik even kijken, bedankt daarvoor!
@Cateautje: heb ook echt veel moeite om het contact te initiëren. Dus als ik daar alleen sta, is het niet makkelijk voor mij om anderen te benaderen, de kloof is dan te groot.
@lonabonaventura, @safrat: Net even wat NMLK foto's bekeken en ben bang om weer tussen de massa op de achtergrond te verdwijnen. Fijn dat je laat weten dat het in de praktijk toch even anders is.
@Milna: Aansluiten bij een sportclub en toch borrels op werk bezoeken.
@marrie3: Goede tip VVM ga ik eens proberen. En misschien toch weer een cursus qua sociale vaardigheden/assertiviteit volgen.
@Maatje_1987: Dat is wel een goed idee! Ik ga eens kijken of 't lukt om weer in contact te komen met wat vrienden van toen via FB.
@Rubber_Ducky: Prima_Donna heb ik gister een privé bericht gestuurd en haar bedankt dat ze bereid is om mij verder te helpen. Excuus dat ik het hier niet heb vermeld, het is niet mijn intentie geweest om haar hier op 't forum te negeren.
@Eleonora: Begrijp goed dat jullie mij willen helpen en wou vanochtend niet te lang laten wachten op mijn reactie. De verwachting was namelijk dat ik pas morgenochtend (vrij gehaast) weer kon reageren, maar heb op deze avond gelukkig nog wel wat tijd!
@chocolol: Online kan ik best een praatje maken met mensen, maar juist dat persoonlijke om met mensen te verbinden mis ik. Misschien dat het hier wel erg negatief overkomt, ben in mijn communicatie wel optimistisch en positief naar mensen toe. Daarentegen ben ik ook weer wel gesloten ja.
@SilverShadow, @3wieler, @belle73: Had eigenlijk niet verwacht dat jullie allemaal de huisarts als optie zien. Ik zal het serieus in overweging nemen. Vind het wel echt belangrijk dat ik zelf voldoende concrete dingen heb gedaan. Zie een psycholoog als een risico omdat het mogelijk in de toekomst carriéremogelijkheden zou kunnen beïnvloeden..
@Verbinder: Zoals jij het omschrijft ervaar ik het precies!! Als ik in een sociale setting iets moet zeggen, dan klap ik gewoon dicht. Ik vind 't ook erg moeilijk om mij kwetsbaar op te stellen naar andere mensen toe. Ik ga inderdaad naar uiten, expressie en communicatie zoeken.
@prima_donna: Toevallig vandaag meegemaakt dat een collega net terug is van vakantie. Lukte mij niet om hem te vragen (wou hem niet onderbreken van zijn werk (voor een sociaal praatje, werk is belangrijker) zeker aangezien hij al zoveel e-mails e.a. zaken te verwerken had. Uiteindelijk moest ik hem even later toch wel een vraag stellen. Ging alsvolgt: "Donderdag heb ik gewerkt aan project X, (korte adempauze om een vraag te stellen..)" zijn reactie meteen (heel droog): Leuk voor je. Gefeliciteerd! Ik kon het negeren en gewoon mijn vraagstellen omdat het een professioneel en zakelijk contact is (het contact hoeft niet hartelijk te zijn). (Hoe stom het ook is: Als het wel een privéomgeving en hartelijk contact was, dan was ik enorm gekwetst geweest en zou ik er de hele dag mee zitten. Nu zit ik er ook wel een beetje mee maar dacht op dat moment "Ja jammer dat ie zo bot reageert, ik moet ook verder met mijn werk dus nu stel ik gewoon mijn vraag". Enigzins omdat ik wel beledigd was zei ik nog wel "Dankjewel!" waarna ik mijn vraag stelde.
@prima_donna, @safrat: Heb geen problemen gehad met de verwachtingen. Vond het gewoon leuk om ze te leren kennen en wilde wel vaker afspreken. Zij leken het best te vinden na één keer. (geen tijd of noemde een verre datum) Dan denk ik ook met je eigen vrienden kan je wel over een week afspreken, maar waarom moet dat bij mij pas in een van de volgende vakanties?
@korenwolf: Vriendschappen opbouwen gaat dus echt niet vanzelf, het is iets waar je aan moet blijven werken.. vind juist het initiatief nemen erg lastig. Denk ook dat dat een punt is waar ik hard aan moet werken.
@misia: Naar NMLK ga ik even kijken, bedankt daarvoor!
@Cateautje: heb ook echt veel moeite om het contact te initiëren. Dus als ik daar alleen sta, is het niet makkelijk voor mij om anderen te benaderen, de kloof is dan te groot.
@lonabonaventura, @safrat: Net even wat NMLK foto's bekeken en ben bang om weer tussen de massa op de achtergrond te verdwijnen. Fijn dat je laat weten dat het in de praktijk toch even anders is.
@Milna: Aansluiten bij een sportclub en toch borrels op werk bezoeken.
@marrie3: Goede tip VVM ga ik eens proberen. En misschien toch weer een cursus qua sociale vaardigheden/assertiviteit volgen.
@Maatje_1987: Dat is wel een goed idee! Ik ga eens kijken of 't lukt om weer in contact te komen met wat vrienden van toen via FB.
maandag 29 juni 2015 om 23:06
quote:MrSerenity01 schreef op 29 juni 2015 @ 22:49:
@SilverShadow, @3wieler, @belle73: Had eigenlijk niet verwacht dat jullie allemaal de huisarts als optie zien. Ik zal het serieus in overweging nemen. Vind het wel echt belangrijk dat ik zelf voldoende concrete dingen heb gedaan. Zie een psycholoog als een risico omdat het mogelijk in de toekomst carriéremogelijkheden zou kunnen beïnvloeden..
Anders denken! Ik zou het als werkgever fijner vinden dat iemand aan zijn/haar issues werkt dan dat deze binnen het bedrijf iedere keer tegen dezelfde dingen aanloopt.
@SilverShadow, @3wieler, @belle73: Had eigenlijk niet verwacht dat jullie allemaal de huisarts als optie zien. Ik zal het serieus in overweging nemen. Vind het wel echt belangrijk dat ik zelf voldoende concrete dingen heb gedaan. Zie een psycholoog als een risico omdat het mogelijk in de toekomst carriéremogelijkheden zou kunnen beïnvloeden..
Anders denken! Ik zou het als werkgever fijner vinden dat iemand aan zijn/haar issues werkt dan dat deze binnen het bedrijf iedere keer tegen dezelfde dingen aanloopt.
maandag 29 juni 2015 om 23:29
quote:MrSerenity01 schreef op 29 juni 2015 @ 22:49:
@Eleonora: Begrijp goed dat jullie mij willen helpen en wou vanochtend niet te lang laten wachten op mijn reactie. De verwachting was namelijk dat ik pas morgenochtend (vrij gehaast) weer kon reageren, maar heb op deze avond gelukkig nog wel wat tijd!
Helemaal goed.
Het viel me gewoon op maar blij dat je privécontact hebt.
@Eleonora: Begrijp goed dat jullie mij willen helpen en wou vanochtend niet te lang laten wachten op mijn reactie. De verwachting was namelijk dat ik pas morgenochtend (vrij gehaast) weer kon reageren, maar heb op deze avond gelukkig nog wel wat tijd!
Helemaal goed.
Het viel me gewoon op maar blij dat je privécontact hebt.
dinsdag 30 juni 2015 om 07:48
Ik heb me nooit genegeerd gevoeld! Wat goed dat je die pb hebt durven sturen. Succes!
Je vult teveel in voor anderen. Ik denk dat die collega een grapje maakte omdat jij ineens met de deur in huis viel ipv het in te leiden door hem te groeten, te vragen naar zijn vakantie of te zeggen, kan ik je wat vragen of heb je het te druk?
Ik denk dat je collega het prettiger had gevonden dat je interesse in hem had getoond, dan wat je nu doet: hem niet storen omdat hij het druk heeft. Dat laatste is heel goed bedoeld van jou, maar hij kan geen gedachten lezen.
Snap je? Je bedoelt het heel goed, maar je moet duidelijker comnuniceren.
Je vult teveel in voor anderen. Ik denk dat die collega een grapje maakte omdat jij ineens met de deur in huis viel ipv het in te leiden door hem te groeten, te vragen naar zijn vakantie of te zeggen, kan ik je wat vragen of heb je het te druk?
Ik denk dat je collega het prettiger had gevonden dat je interesse in hem had getoond, dan wat je nu doet: hem niet storen omdat hij het druk heeft. Dat laatste is heel goed bedoeld van jou, maar hij kan geen gedachten lezen.
Snap je? Je bedoelt het heel goed, maar je moet duidelijker comnuniceren.
dinsdag 30 juni 2015 om 09:17
Je werkgever hoeft het toch niet te weten? Dat je naar een psycholoog gaat. En eens met Silver Shadow, goede sociale vaardigheden komen jouw werkgever ook ten goede. Je komt, zo op het scherm, op me over als een intelligent persoon en je lijkt goed te weten hoe je dingen op je werk moet aanpakken. Heel fijn dat je nu zo concreet aan de slag gaat met een paar dingen. En heb geduld, een vriendschap opbouwen kost tijd, het is een beetje als een tuin, soms snoei je weer wat, dan plant je weer wat bij.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
dinsdag 30 juni 2015 om 09:36
quote:MrSerenity01 schreef op 29 juni 2015 @ 22:49:
@prima_donna: Toevallig vandaag meegemaakt dat een collega net terug is van vakantie. Lukte mij niet om hem te vragen (wou hem niet onderbreken van zijn werk (voor een sociaal praatje, werk is belangrijker) zeker aangezien hij al zoveel e-mails e.a. zaken te verwerken had. Uiteindelijk moest ik hem even later toch wel een vraag stellen. Ging alsvolgt: "Donderdag heb ik gewerkt aan project X, (korte adempauze om een vraag te stellen..)" zijn reactie meteen (heel droog): Leuk voor je. Gefeliciteerd! Ik kon het negeren en gewoon mijn vraagstellen omdat het een professioneel en zakelijk contact is (het contact hoeft niet hartelijk te zijn). (Hoe stom het ook is: Als het wel een privéomgeving en hartelijk contact was, dan was ik enorm gekwetst geweest en zou ik er de hele dag mee zitten. Nu zit ik er ook wel een beetje mee maar dacht op dat moment "Ja jammer dat ie zo bot reageert, ik moet ook verder met mijn werk dus nu stel ik gewoon mijn vraag". Enigzins omdat ik wel beledigd was zei ik nog wel "Dankjewel!" waarna ik mijn vraag stelde.
Je had er ook gewoon om kunnen lachen. Ik kan me zijn reactie wel voorstellen als een collega naar je toe komt om te zeggen dat hij aan project X werkt en dan stopt met praten.
Dus: lach om jezelf en om anderen. Neem jezelf niet te serieus. Dat je na één zin al een adempauze nodig hebt, geeft aan hoe gespannen je bent. Haal diep adem en relax.
@prima_donna: Toevallig vandaag meegemaakt dat een collega net terug is van vakantie. Lukte mij niet om hem te vragen (wou hem niet onderbreken van zijn werk (voor een sociaal praatje, werk is belangrijker) zeker aangezien hij al zoveel e-mails e.a. zaken te verwerken had. Uiteindelijk moest ik hem even later toch wel een vraag stellen. Ging alsvolgt: "Donderdag heb ik gewerkt aan project X, (korte adempauze om een vraag te stellen..)" zijn reactie meteen (heel droog): Leuk voor je. Gefeliciteerd! Ik kon het negeren en gewoon mijn vraagstellen omdat het een professioneel en zakelijk contact is (het contact hoeft niet hartelijk te zijn). (Hoe stom het ook is: Als het wel een privéomgeving en hartelijk contact was, dan was ik enorm gekwetst geweest en zou ik er de hele dag mee zitten. Nu zit ik er ook wel een beetje mee maar dacht op dat moment "Ja jammer dat ie zo bot reageert, ik moet ook verder met mijn werk dus nu stel ik gewoon mijn vraag". Enigzins omdat ik wel beledigd was zei ik nog wel "Dankjewel!" waarna ik mijn vraag stelde.
Je had er ook gewoon om kunnen lachen. Ik kan me zijn reactie wel voorstellen als een collega naar je toe komt om te zeggen dat hij aan project X werkt en dan stopt met praten.
Dus: lach om jezelf en om anderen. Neem jezelf niet te serieus. Dat je na één zin al een adempauze nodig hebt, geeft aan hoe gespannen je bent. Haal diep adem en relax.
dinsdag 30 juni 2015 om 23:12
@safrat: De foto's lijken inderdaad geen representatief beeld te geven.
@Belle73, @SilverShadow: Heb weleens bij mijn manager ter sprake gebracht dat ik het wat lastiger vindt om contact te leggen. Hij herkende het wel in mij en gaf aan dat het op dit moment geen probleem lijkt te vormen en later vast wel goed komt.. Lijkt me alleen lastig om elke maandag om 10:00 uur een excuus te hebben voor de arts/psycholoog/etc. (vooral omdat ik vaak bij de klant in een andere stad werk)
@Rubber_ducky, @milna: Zo had ik het nog niet bekeken. Ben altijd al wel een beetje gespannen... mijn stem valt vaak ook weg in andere omgevingen.
@korenwolf: Natuurlijk wil ik jou wel beter leren kennen, ik stuur je een berichtje!
P.S. Serenity is volgens mij een innerlijke staat van kalmte, helderheid en rust. Deze staat is bij mij nu niet echt aanwezig en staat dus op 0 als in uit, en moet naar aan 1. Ja, ik weet 't vrij nerdachtig, maar alle nicknames die ik bedacht waren hier al bezet, dus ik moest even snel een unieke naam op dit forum zien te bedenken..
@Belle73, @SilverShadow: Heb weleens bij mijn manager ter sprake gebracht dat ik het wat lastiger vindt om contact te leggen. Hij herkende het wel in mij en gaf aan dat het op dit moment geen probleem lijkt te vormen en later vast wel goed komt.. Lijkt me alleen lastig om elke maandag om 10:00 uur een excuus te hebben voor de arts/psycholoog/etc. (vooral omdat ik vaak bij de klant in een andere stad werk)
@Rubber_ducky, @milna: Zo had ik het nog niet bekeken. Ben altijd al wel een beetje gespannen... mijn stem valt vaak ook weg in andere omgevingen.
@korenwolf: Natuurlijk wil ik jou wel beter leren kennen, ik stuur je een berichtje!
P.S. Serenity is volgens mij een innerlijke staat van kalmte, helderheid en rust. Deze staat is bij mij nu niet echt aanwezig en staat dus op 0 als in uit, en moet naar aan 1. Ja, ik weet 't vrij nerdachtig, maar alle nicknames die ik bedacht waren hier al bezet, dus ik moest even snel een unieke naam op dit forum zien te bedenken..
woensdag 1 juli 2015 om 00:25
Ik herken je probleem ook wel. En het is goed om te zien dat je met de gegeven adviezen aan de slag gaat!
Volgens mij is het geen schande om naar een psycholoog te gaan. Het hangt een beetje vd werkgever af hoe die reageert natuurlijk,
maar ik denk dat je het wel positief kunt uitleggen met welk doel je erheen zou gaan.
Bij mijzelf heb ik ervaren dat het niet zo relatief eenvoudig op te lossen is. Sommige dingen zitten nou eenmaal ingebakken in je hersenen.
Sterker nog, door contact met psychologen e.d. ben ik erachtergekomen dat er bij mij ook een dsm meespeelt.
Daardoor schommel ik al een tijd tussen acceptatie en erbij neerleggen aan de ene kant, en toch nog wat van mijn leven proberen te maken aan de andere kant. Ik heb nu dus een heel 'klein' leven, een beetje zoals jij het beschrijft. En ik weet niet of ik dat volhoud.
Misschien meer voor een eigen topic.
Volgens mij is het geen schande om naar een psycholoog te gaan. Het hangt een beetje vd werkgever af hoe die reageert natuurlijk,
maar ik denk dat je het wel positief kunt uitleggen met welk doel je erheen zou gaan.
Bij mijzelf heb ik ervaren dat het niet zo relatief eenvoudig op te lossen is. Sommige dingen zitten nou eenmaal ingebakken in je hersenen.
Sterker nog, door contact met psychologen e.d. ben ik erachtergekomen dat er bij mij ook een dsm meespeelt.
Daardoor schommel ik al een tijd tussen acceptatie en erbij neerleggen aan de ene kant, en toch nog wat van mijn leven proberen te maken aan de andere kant. Ik heb nu dus een heel 'klein' leven, een beetje zoals jij het beschrijft. En ik weet niet of ik dat volhoud.
Misschien meer voor een eigen topic.
piet pompies, baba bomboy
woensdag 1 juli 2015 om 07:25
Je werkgever is zelfs verplicht om je vrij te geven voor bezoek aan psycholoog. Dus jij vindt het wel normaal om een aantal weken naar de tandarts te gaan voor renovatie van je gebit maar niet om aan jezelf te werken. Ik hoor nog teveel "ja maar" van jouw kant uit.
Je kunt je gesprekken ook eind van de dag plannen en hoeft echt niet wekelijks of dagelijks.
Je moet wel willen hè?
Je kunt je gesprekken ook eind van de dag plannen en hoeft echt niet wekelijks of dagelijks.
Je moet wel willen hè?
woensdag 1 juli 2015 om 07:55
"Je moet wel willen hè?"
Haha, en dan liefst op jóuw manier hè Silvershadow....
Als TO niet in therapie wil betekent het niet dat hij niet aan zichzelf wil werken of werkt. Hij vindt wellicht een andere manier, die niet de jouwe is maar hopelijk ook oké is voor jou.
Haha, en dan liefst op jóuw manier hè Silvershadow....
Als TO niet in therapie wil betekent het niet dat hij niet aan zichzelf wil werken of werkt. Hij vindt wellicht een andere manier, die niet de jouwe is maar hopelijk ook oké is voor jou.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
woensdag 1 juli 2015 om 08:03
Volgens mij moet je officieel pas wat op je CV zetten als je een label krijgt (voorbeeld: autisme). En je kunt weigeren om zo'n label te krijgen. Vriendin van me wilde gaan studeren op de uni een jaar of 5 geleden. Ze kon niet studeren daar met het label discalculie. Dat heeft ze wel. Ze is er ook voor getest maar bewust niet laten labelen daarvoor, anders kon ze niet gaan studeren.
