Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
vrijdag 20 maart 2020 om 17:32
@fade. Bedankt voor je mooie woorden.
Hier gaat het niet zo goed. Gisteren had ik een slechte dag. Uiteindelijk lag ik in bed en werd mij de adem afgesneden door de stress. Ik ben toen een analyse gaan schrijven en werd wat rustiger. Maar ik heb slecht geslapen.
Ik raak zo van de leg zonder al mijn gewoonten. Bovendien voelde ik me dinsdag en woensdag zo goed dat ik mij vanalles op de hals heb gehaald. Van bloedbank tot helpen op het laboratorium (ben afgestudeerd chemicus). Maar ik sta eerder op instorten dan dat ik allemaal nieuwe zaken begin. En nu heb last van schuldgevoel.
En heb de angst voor een terug. Ik voel het in de lucht hangen. Maar ik heb zeker nog hoop dat het niet gaat gebeuren. Alleen het is wel een pittige opdracht om mezelf functionerende te houden onder deze omstandigheden.
Het is minder maar ik voel de hele tijd een spanning in mijn maag. Gisteren kon ik ook niet meer eten.
Vanmorgen had mijn vaste (bel) afspraak met mijn psychiater. Haar had ik nog gestuurd dat het zo goed met mij ging dat ze in deze crisis haar tijd beter dan een ander kon besteden. Maar gelukkig had ze de afspraak laten staan. Want ik had het super nodig.
We hebben even oxazepam en temazepam afspraken gemaakt. En normaal spreek ik haar 1 keer in de maand maar nu belt ze volgende week weer. Wat me nogal verbaasde. En ook wel helpt om mezelf serieus te nemen.
Morgen ga ik werken en dat is weer heel druk. Maar ook heel leuk. Ik hoop dat ik rust in de situatie ga vinden. Genoeg tenminste om te blijven functioneren.
En het gekke is dat ik niet eens bang ben voor het virus zelf. Maar ik kan gewoon niet tegen al die veranderingen. Ik raak daarvan uit balans.
Hopelijk komt er snel wat meer balans.
Hier gaat het niet zo goed. Gisteren had ik een slechte dag. Uiteindelijk lag ik in bed en werd mij de adem afgesneden door de stress. Ik ben toen een analyse gaan schrijven en werd wat rustiger. Maar ik heb slecht geslapen.
Ik raak zo van de leg zonder al mijn gewoonten. Bovendien voelde ik me dinsdag en woensdag zo goed dat ik mij vanalles op de hals heb gehaald. Van bloedbank tot helpen op het laboratorium (ben afgestudeerd chemicus). Maar ik sta eerder op instorten dan dat ik allemaal nieuwe zaken begin. En nu heb last van schuldgevoel.
En heb de angst voor een terug. Ik voel het in de lucht hangen. Maar ik heb zeker nog hoop dat het niet gaat gebeuren. Alleen het is wel een pittige opdracht om mezelf functionerende te houden onder deze omstandigheden.
Het is minder maar ik voel de hele tijd een spanning in mijn maag. Gisteren kon ik ook niet meer eten.
Vanmorgen had mijn vaste (bel) afspraak met mijn psychiater. Haar had ik nog gestuurd dat het zo goed met mij ging dat ze in deze crisis haar tijd beter dan een ander kon besteden. Maar gelukkig had ze de afspraak laten staan. Want ik had het super nodig.
We hebben even oxazepam en temazepam afspraken gemaakt. En normaal spreek ik haar 1 keer in de maand maar nu belt ze volgende week weer. Wat me nogal verbaasde. En ook wel helpt om mezelf serieus te nemen.
Morgen ga ik werken en dat is weer heel druk. Maar ook heel leuk. Ik hoop dat ik rust in de situatie ga vinden. Genoeg tenminste om te blijven functioneren.
En het gekke is dat ik niet eens bang ben voor het virus zelf. Maar ik kan gewoon niet tegen al die veranderingen. Ik raak daarvan uit balans.
Hopelijk komt er snel wat meer balans.
vrijdag 20 maart 2020 om 23:32
Alweer eventjes geleden dat ik echt iets van mezelf heb laten horen.
Ik ben gister bij de psychiater geweest en ga vanaf morgen starten met AD en heb ook fluoxetine gekregen voor de momenten dat ik dit nodig heb.
Ik vind het best wel heel erg spannend/eng om te starten met de medicatie. We beginnen met een lage dosering en verhogen deze komende maand elke 2 weken, maar toch... Ik heb ook elke week contact nu met de psychiater, dus dat is wel fijn. Ben gewoon bang voor allerlei nare bijwerkingen...
En vond het ook wel lastig te horen dat ze me dus dermate zwaar depressief vond dat ze medicatie nodig vind (ook al voelde ik dit zelf ook wel aankomen).
Ook vind ik alle veranderingen, en vooral onzekerheden, van deze en komende tijd lastig. Ik doe heel erg mijn best om bij te blijven met de studie, maar nu deze onduidelijkheid erbij komt merk ik dat ook dit nog lastiger wordt.
@choco
Ik merk dus ook wel dat ik me een stuk minder goed voel door alle veranderingen en onzekerheid, ook al ben ik indd niet heel bang dat ik het zelf krijg.
Wat goed dat je psychiater toch de afspraak heeft laten staan en je nu weer wat vaker gaat bellen. Geeft aan dat ze je serieus neemt en dat ze het echt belangrijk vind om van je te horen hoe het gaat.
Ik ga proberen om ook weer wat meer te reageren op jullie, ipv alleen lezen
Ik ben gister bij de psychiater geweest en ga vanaf morgen starten met AD en heb ook fluoxetine gekregen voor de momenten dat ik dit nodig heb.
Ik vind het best wel heel erg spannend/eng om te starten met de medicatie. We beginnen met een lage dosering en verhogen deze komende maand elke 2 weken, maar toch... Ik heb ook elke week contact nu met de psychiater, dus dat is wel fijn. Ben gewoon bang voor allerlei nare bijwerkingen...
En vond het ook wel lastig te horen dat ze me dus dermate zwaar depressief vond dat ze medicatie nodig vind (ook al voelde ik dit zelf ook wel aankomen).
Ook vind ik alle veranderingen, en vooral onzekerheden, van deze en komende tijd lastig. Ik doe heel erg mijn best om bij te blijven met de studie, maar nu deze onduidelijkheid erbij komt merk ik dat ook dit nog lastiger wordt.
@choco
Ik merk dus ook wel dat ik me een stuk minder goed voel door alle veranderingen en onzekerheid, ook al ben ik indd niet heel bang dat ik het zelf krijg.
Wat goed dat je psychiater toch de afspraak heeft laten staan en je nu weer wat vaker gaat bellen. Geeft aan dat ze je serieus neemt en dat ze het echt belangrijk vind om van je te horen hoe het gaat.
Ik ga proberen om ook weer wat meer te reageren op jullie, ipv alleen lezen
zaterdag 21 maart 2020 om 00:21
@Choco, voor bipo's is deze periode extra moeilijk denk ik, omdat onze hele structuur op z'n kop gaat. En als wij ergens van ontregelen, is het dat wel.
Maar je doet het goed, zoals altijd. Man man man, wat ben jij een doorzetter. Zonder te willen slijmen: ik vind je een voorbeeld voor alle bipo's in Nederland!
@Eline2000: ik had het er ook heel moeilijk mee, de diagnose "zwaar depressief", en het nodig hebben van AD. Het was ineens zo "echt", ik kon niet meer doen alsof alles okay was. En ik voelde me een mislukkeling. Het hoort er allemaal bij, maar het is zo klote.
Sterkte de komende tijd, ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen.
Maar je doet het goed, zoals altijd. Man man man, wat ben jij een doorzetter. Zonder te willen slijmen: ik vind je een voorbeeld voor alle bipo's in Nederland!
@Eline2000: ik had het er ook heel moeilijk mee, de diagnose "zwaar depressief", en het nodig hebben van AD. Het was ineens zo "echt", ik kon niet meer doen alsof alles okay was. En ik voelde me een mislukkeling. Het hoort er allemaal bij, maar het is zo klote.
Sterkte de komende tijd, ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen.
zaterdag 21 maart 2020 om 21:13
@eline. Dat soort dingen kunnen confronterend zijn inderdaad. Maar zo'n moment van confrontatie kan ook lijden tot vooruitgang. Heel simpel omdat er nu een middel word ingezet, maar ook omdat het goed kan zijn om te weten waar je staat, al had je graag ergens anders gestaan.
Door dit te begrijpen alleen kan je soms beginnen met vooruitgaan of misschien milder tegenover jezelf gaan staan.
Logisch dat je moeite hebt om bij te blijven onder deze omstandigheden.
@fade. Jemig, wat een prachtige woorden! Weet niet heel goed wat ik erop moet zeggen, maar reken er maar op dat ik het heel fijn vind.
Hoe is het nu met jou?
Door dit te begrijpen alleen kan je soms beginnen met vooruitgaan of misschien milder tegenover jezelf gaan staan.
Logisch dat je moeite hebt om bij te blijven onder deze omstandigheden.
@fade. Jemig, wat een prachtige woorden! Weet niet heel goed wat ik erop moet zeggen, maar reken er maar op dat ik het heel fijn vind.
Hoe is het nu met jou?
zaterdag 21 maart 2020 om 21:18
Vandaag een zware dag. Huilend opstaan huilend opmaken (niet praktisch hehe).
Op mijn werk ging het even beter. Maar het was heel druk. En aan eind van de shift zei mijn baas 'ga maar zitten' en hij gaf mij koffie.
Op een of andere manier had hij door dat het verkeerd ging met me. Eigenlijk meer nog dan ikzelf. Toen ik namelijk zat voelde ik dat ik totaal naar de tyfus was. Het was zo druk geweest dat ik niet op mezelf had gelet. Ik merkte wel dat ik steeds minder goed op woorden kwam.
Ik liep naar huis en voelde me echt klote. Toen kwam ik mijn zusje en haar vriend tegen. Ik moest echt serieus gelijk keihard huilen. Dat doe ik echt nooit bij mijn zusje.
Nu is het veel huilen. Dit gaat niet de goede kant op.
Maar op het moment is er niet veel meer dat ik kan doen. Het is op hoop van zegen
Op mijn werk ging het even beter. Maar het was heel druk. En aan eind van de shift zei mijn baas 'ga maar zitten' en hij gaf mij koffie.
Op een of andere manier had hij door dat het verkeerd ging met me. Eigenlijk meer nog dan ikzelf. Toen ik namelijk zat voelde ik dat ik totaal naar de tyfus was. Het was zo druk geweest dat ik niet op mezelf had gelet. Ik merkte wel dat ik steeds minder goed op woorden kwam.
Ik liep naar huis en voelde me echt klote. Toen kwam ik mijn zusje en haar vriend tegen. Ik moest echt serieus gelijk keihard huilen. Dat doe ik echt nooit bij mijn zusje.
Nu is het veel huilen. Dit gaat niet de goede kant op.
Maar op het moment is er niet veel meer dat ik kan doen. Het is op hoop van zegen
zondag 22 maart 2020 om 11:40
Sorry zal later nog wel op anderen reageren, het lukt even niet.
Hier gaat het niet goed. Gisteren had ik zo'n rotdag, even erg als in de kerstvakantie toen ik op mn dieptepunt zat. Vandaag halverwege de ochtend al zoveel paniek dat ik oxazepam moest slikken. Gelukkig is dit nog te beheersen met oxazepam en niet iets sterkers. Ik maak me gewoon continu zorgen om mn oma en ik kan haar ook niet zien. Normaal zie ik haar elke week. En het idee dat ze hele dagen alleen zit, gelukkig heeft ze wel zorg die ze meerdere keren per dag ziet. Ook mn ouders gaan richting de risicogroep. Waar ik me ook zorgen over maak, maar dan wel minder. Zij zien eigenlijk geen andere dus is het gevaar kleiner.
Maar ik voel mezelf gewoon afglijden en ik wil niet weer zo diep afglijden als de laatste keer. Al voelde het gisteren wel zo. Ik kan ook om alles huilen en dat is super irritant.
En structuur heb ik wel. Ik ga rond half 11/11 naar bed en ben tussen 6 en en half 7 beneden omdat ik niet langer kan slapen door de stress. Eet op vaste momenten etc. Ik vermaak me prima op een dag en dat is het ook niet. Probeer 1 keer per dag naar buiten te gaan (woon in dorp dus je bent gauw buiten het dorp waar niemand loopt). Op de fiets of lopend als ik puf heb.
Ik probeer zoveel mogelijk nieuws te vermijden want dat wekt extra paniek op. Maar je kan er gewoon niet aan ontkomen. Open ik fb, eerste kop wat ik zie gaat over corona.
Knuffel voor iedereen die het lastig heeft in deze rare tijden!
Hier gaat het niet goed. Gisteren had ik zo'n rotdag, even erg als in de kerstvakantie toen ik op mn dieptepunt zat. Vandaag halverwege de ochtend al zoveel paniek dat ik oxazepam moest slikken. Gelukkig is dit nog te beheersen met oxazepam en niet iets sterkers. Ik maak me gewoon continu zorgen om mn oma en ik kan haar ook niet zien. Normaal zie ik haar elke week. En het idee dat ze hele dagen alleen zit, gelukkig heeft ze wel zorg die ze meerdere keren per dag ziet. Ook mn ouders gaan richting de risicogroep. Waar ik me ook zorgen over maak, maar dan wel minder. Zij zien eigenlijk geen andere dus is het gevaar kleiner.
Maar ik voel mezelf gewoon afglijden en ik wil niet weer zo diep afglijden als de laatste keer. Al voelde het gisteren wel zo. Ik kan ook om alles huilen en dat is super irritant.
En structuur heb ik wel. Ik ga rond half 11/11 naar bed en ben tussen 6 en en half 7 beneden omdat ik niet langer kan slapen door de stress. Eet op vaste momenten etc. Ik vermaak me prima op een dag en dat is het ook niet. Probeer 1 keer per dag naar buiten te gaan (woon in dorp dus je bent gauw buiten het dorp waar niemand loopt). Op de fiets of lopend als ik puf heb.
Ik probeer zoveel mogelijk nieuws te vermijden want dat wekt extra paniek op. Maar je kan er gewoon niet aan ontkomen. Open ik fb, eerste kop wat ik zie gaat over corona.
Knuffel voor iedereen die het lastig heeft in deze rare tijden!
zondag 22 maart 2020 om 13:00
Thanks Shiver, wat een rare tijden hè... 
Ik probeer ook een manier te vinden, ga ook elke dag naar buiten. Ben hardlopen weer aan het opbouwen en verder het van dag tot dag bekijken, ik merk dat me dat heel erg helpt.
Ook even een voor iedereen en hopelijk staan we er over een tijdje een stuk beter voor 
Ik probeer ook een manier te vinden, ga ook elke dag naar buiten. Ben hardlopen weer aan het opbouwen en verder het van dag tot dag bekijken, ik merk dat me dat heel erg helpt.
Ook even een
voor iedereen en hopelijk staan we er over een tijdje een stuk beter voor 
zondag 22 maart 2020 om 15:28
Ik ben een man van begin 30 en heb aardig wat meegemaakt in m'n leven. Ouders vroeg overleden, hartproblemen waar ik sinds m'n 15e een pacemaker voor heb en uiteindelijk ook een trauma aan heb overgehouden. Heb tot vorig jaar in m'n ouderlijk huis gewoond, ben toen voor m'n vriendin naar een andere stad verhuisd. Zij vreemd gegaan kort daarop waardoor de relatie uitging. Hierna ging het echt fout met mij. Nauwelijks slapen waardoor ik suïcidale gedachten kreeg. Bij GGZ belandt, dagbehandeling gehad en uiteindelijk bij een psycholoog terecht gekomen. De diagnose nu is dat ik een afhankelijke/ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en een depressie heb, met misschien ook trekjes van autisme en ADD erbij. Ergens wist ik altijd al dat ik iets 'mankeerde', maar doordat ik veilig en geborgen in m'n ouderlijk huis woonde is dat nooit een 'probleem' geweest. Na de verhuizing heb ik achteraf gezien heel erg op m'n vriendin geleund, thuis ben ik vrij beschermend opgevoed door m'n moeder.
Doordat ik goed bespraakt ben en alles heel duidelijk en systematisch kan uitleggen denkt men al gauw dat er niets met me aan de hand is.
Maar door de verhuizing ben ik er achter gekomen dat ik me dus veel aan anderen vastklamp, niet teveel dingen tegelijk moet doen(zorgt voor koppijn en stress) wat ook weer voor extreem uitstelgedrag zorgt, pas op het allerlaatste moment.
Ik heb inmiddels bij de gemeente gevraagd om een WMO-indicatie. Gesprek gehad, maar die mevrouw vindt dat ik te goed ben en dus nergens recht op heb. Ik had namelijk om beschermd wonen gevraagd. Ik ben heel veel bij m'n zus(momenteel niet door Corona:(), zou ook het liefste willen dat ik bij haar en d'r vriend kan wonen. Ik voel me gewoon heel afhankelijk nu ik het ouderlijk huis heb verkocht. M'n basis en al mijn routines zijn weg.
Nu ben ik inmiddels weer terug verhuisd naar de stad waar ik vandaan kwam, dichter bij familie, maar ik heb het nog steeds moeilijk.
Ik ga morgen een gesprek met m'n huisarts aanvragen of hij wat voor me kan betekenen, ook wil ik een nieuw gesprek bij de gemeente.
Nu is mijn vraag of er hier mensen zijn die ervaring hebben met beschermd wonen of die misschien ook tegen problemen aanliepen dat ze te goed werden bevonden?
Ik hoor het graag.
Doordat ik goed bespraakt ben en alles heel duidelijk en systematisch kan uitleggen denkt men al gauw dat er niets met me aan de hand is.
Maar door de verhuizing ben ik er achter gekomen dat ik me dus veel aan anderen vastklamp, niet teveel dingen tegelijk moet doen(zorgt voor koppijn en stress) wat ook weer voor extreem uitstelgedrag zorgt, pas op het allerlaatste moment.
Ik heb inmiddels bij de gemeente gevraagd om een WMO-indicatie. Gesprek gehad, maar die mevrouw vindt dat ik te goed ben en dus nergens recht op heb. Ik had namelijk om beschermd wonen gevraagd. Ik ben heel veel bij m'n zus(momenteel niet door Corona:(), zou ook het liefste willen dat ik bij haar en d'r vriend kan wonen. Ik voel me gewoon heel afhankelijk nu ik het ouderlijk huis heb verkocht. M'n basis en al mijn routines zijn weg.
Nu ben ik inmiddels weer terug verhuisd naar de stad waar ik vandaan kwam, dichter bij familie, maar ik heb het nog steeds moeilijk.
Ik ga morgen een gesprek met m'n huisarts aanvragen of hij wat voor me kan betekenen, ook wil ik een nieuw gesprek bij de gemeente.
Nu is mijn vraag of er hier mensen zijn die ervaring hebben met beschermd wonen of die misschien ook tegen problemen aanliepen dat ze te goed werden bevonden?
Ik hoor het graag.
zondag 22 maart 2020 om 16:45
Welkom appeltje, je hebt nogal wat meegemaakt wat naar voor je.
Wat betreft je vraag voor beschermd wonen dat is tegenwoordig echt uitzonderlijk. Overwegend worden beschermde woongroepen momenteel gesloten, mensen die al jarenlang goed functioneren terwijl ze daar woonde gaan over naar begeleid wonen. Zelfstandig met begeleiding indien nodig.
Persoonlijk zou ik als ik jou was die begeleiding ook als insteek nemen in je vraag voor WMO.
Ikzelf wordt oa begeleid via WMO en hun schakelen ook meer hulp in indien noodzakelijk. Via hun ben ik bij de crisisdienst en zodoende bij de FACT.
De kans dat je van niks naar beschermd wonen kan is vrijwel 0. Als je begeleiding krijgt en dan alsnog niet voldoende is dan kan de begeleiding motiveren waarom jij wel een geschikt iemand bent hiervoor.
Houd er verder ook rekening mee dat je huisarts momenteel wellicht geen plaats heeft voor dergelijke gesprekken. Ik weet dat ze hier alleen nog maar spoed doen in verband met corona.
Wat betreft je vraag voor beschermd wonen dat is tegenwoordig echt uitzonderlijk. Overwegend worden beschermde woongroepen momenteel gesloten, mensen die al jarenlang goed functioneren terwijl ze daar woonde gaan over naar begeleid wonen. Zelfstandig met begeleiding indien nodig.
Persoonlijk zou ik als ik jou was die begeleiding ook als insteek nemen in je vraag voor WMO.
Ikzelf wordt oa begeleid via WMO en hun schakelen ook meer hulp in indien noodzakelijk. Via hun ben ik bij de crisisdienst en zodoende bij de FACT.
De kans dat je van niks naar beschermd wonen kan is vrijwel 0. Als je begeleiding krijgt en dan alsnog niet voldoende is dan kan de begeleiding motiveren waarom jij wel een geschikt iemand bent hiervoor.
Houd er verder ook rekening mee dat je huisarts momenteel wellicht geen plaats heeft voor dergelijke gesprekken. Ik weet dat ze hier alleen nog maar spoed doen in verband met corona.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 22 maart 2020 om 21:20
Hoi lBlopviva,
Ambulante begeleiding ging ik ook niet krijgen, vond ze me ook te goed voor. Denk dat ik eerst maar via het wijkteam hulp aanvraag en dat zij me eventueel kunnen helpen. 'Probleem' voor nu is ook nog beetje dat ik niet goed weet wat voor hulp ik nodig heb. Ik ben pas net begonnen met gesprekken bij psycholoog dus wellicht moet ik dat eerst een kans geven. Uit een test is gebleken dat ik niet meer autismetrekjes heb dan een gemiddeld persoon, maar zelf ben ik toch van mening dat ik begeleiding nodig heb. Op de website van invoorautisme bij de kopjes wonen en leven staat een en ander beschreven wat mij zo duidelijk voorkomt. Ik ben ook iemand die snel resultaat wilt zien, het liefste nu haha. Dat wil ik ook leren, om het rustiger aan te doen qua resultaat. Psychisch is nou eenmaal een langere weg dan een gebroken been...
En medicatie overdag wil ik zo lang als mogelijk vanaf blijven. Voor de nacht gebruik ik nu alleen mirtazapine. Afgelopen paar nachten weer stukken minder geslapen helaas. Kan door de stress van Corona komen, maar ik heb ook nog een en ander te regelen met m'n vorige woning. Is verkocht, maar ik heb daar nog meubels staan die ik óf moet verkopen óf moet meenemen naar m'n nieuwe woning. En beslissingen nemen, zeker voor een groot onderwerp is heeeel moeilijk voor mij ben ik achter gekomen. Daarom ook dat ik onbewust een verhuizing uit m'n ouderlijk huis al die jaren voor me heb uitgeschoven. En nu durfde ik het aan, ook echt een weloverwogen keuze gemaakt hor daar niet van, en het gaat helemaal mis. Had ikzelf, maar m'n familie ook nooit zien aankomen.
Ambulante begeleiding ging ik ook niet krijgen, vond ze me ook te goed voor. Denk dat ik eerst maar via het wijkteam hulp aanvraag en dat zij me eventueel kunnen helpen. 'Probleem' voor nu is ook nog beetje dat ik niet goed weet wat voor hulp ik nodig heb. Ik ben pas net begonnen met gesprekken bij psycholoog dus wellicht moet ik dat eerst een kans geven. Uit een test is gebleken dat ik niet meer autismetrekjes heb dan een gemiddeld persoon, maar zelf ben ik toch van mening dat ik begeleiding nodig heb. Op de website van invoorautisme bij de kopjes wonen en leven staat een en ander beschreven wat mij zo duidelijk voorkomt. Ik ben ook iemand die snel resultaat wilt zien, het liefste nu haha. Dat wil ik ook leren, om het rustiger aan te doen qua resultaat. Psychisch is nou eenmaal een langere weg dan een gebroken been...
En medicatie overdag wil ik zo lang als mogelijk vanaf blijven. Voor de nacht gebruik ik nu alleen mirtazapine. Afgelopen paar nachten weer stukken minder geslapen helaas. Kan door de stress van Corona komen, maar ik heb ook nog een en ander te regelen met m'n vorige woning. Is verkocht, maar ik heb daar nog meubels staan die ik óf moet verkopen óf moet meenemen naar m'n nieuwe woning. En beslissingen nemen, zeker voor een groot onderwerp is heeeel moeilijk voor mij ben ik achter gekomen. Daarom ook dat ik onbewust een verhuizing uit m'n ouderlijk huis al die jaren voor me heb uitgeschoven. En nu durfde ik het aan, ook echt een weloverwogen keuze gemaakt hor daar niet van, en het gaat helemaal mis. Had ikzelf, maar m'n familie ook nooit zien aankomen.
zondag 22 maart 2020 om 21:51
Bij ons krijg je WMO zorg alleen vanuit het sociaal wijkteam dus ik nam aan dat je daar al contacten mee had. Maar inderdaad ook daar zijn ze flink aan het bezuinigen, misschien kan je psycholoog wat betekenen voor je hierin.Appeltje204 schreef: ↑22-03-2020 21:20Hoi lBlopviva,
Ambulante begeleiding ging ik ook niet krijgen, vond ze me ook te goed voor. Denk dat ik eerst maar via het wijkteam hulp aanvraag en dat zij me eventueel kunnen helpen. 'Probleem' voor nu is ook nog beetje dat ik niet goed weet wat voor hulp ik nodig heb. Ik ben pas net begonnen met gesprekken bij psycholoog dus wellicht moet ik dat eerst een kans geven. Uit een test is gebleken dat ik niet meer autismetrekjes heb dan een gemiddeld persoon, maar zelf ben ik toch van mening dat ik begeleiding nodig heb. Op de website van invoorautisme bij de kopjes wonen en leven staat een en ander beschreven wat mij zo duidelijk voorkomt. Ik ben ook iemand die snel resultaat wilt zien, het liefste nu haha. Dat wil ik ook leren, om het rustiger aan te doen qua resultaat. Psychisch is nou eenmaal een langere weg dan een gebroken been...
Een diagnose is niet altijd nodig maar het kan je helpen om gerichter hulp te krijgen. Als er uit testen is gebleken dat je geen autisme hebt (en de test juist is uitgevoerd) dan kun je op basis van die diagnose uiteraard geen begeleiding krijgen.
En een lange adem hebben is in GGZ land heel heel lang je adem inhouden. Ik sta momenteel bijna een jaar op de wachtlijst. Ik zou in september kunnen starten voor behandeling maar gezien het hele corona gebeuren ga ik ervan uit dat dit wellicht pas 2021 wordt. Ik zou dan 2 en een half jaar bezig zijn.
Medicatie is iets wat je met je arts moet bespreken. Veel medicatie die je in de avond slikt heeft een werking ook in de ochtend en middag.
Als ik jou was zou ik eens bij je psycholoog informeren of er mogelijkheden zijn voor psycho-educatie ik denk dat jij daar veel aan kan hebben.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 22 maart 2020 om 23:13
@Appeltje, welkom hier! Veel is al gezegd door de anderen. Mijn vraag: waarom wil je zo graag beschermd wonen? Wellicht zit ik ernaast, maar is het niet beter dat je leert om op eigen benen te staan? Misschien kan het wijkteam iets voor je doen daarin?
Mijn man heeft autisme en krijgt hulp van InVoorAutisme, maar daar moet je wel echt een diagnose voor hebben.
Mijn man heeft autisme en krijgt hulp van InVoorAutisme, maar daar moet je wel echt een diagnose voor hebben.
maandag 23 maart 2020 om 07:55
@lBlopviva. Nee, ik heb dus niet via het sociaal wijkteam contact gehad, wel via de sociale dienst, is net iets anders.
@fadetoblack. Ik zit naar beschermd wonen te kijken omdat ik het zo ontzettend moeilijk heb en allerlei angsten heb. Het lukt me steeds minder om voor mezelf te zorgen merk ik.
En als ik aan mezelf wil gaan werken, wil ik dat doen vanuit een stabiele omgeving waar er altijd iemand is.
Krijgt jouw man in jullie eigen huis hulp of woont hij in een huis van invoorautisme?
@fadetoblack. Ik zit naar beschermd wonen te kijken omdat ik het zo ontzettend moeilijk heb en allerlei angsten heb. Het lukt me steeds minder om voor mezelf te zorgen merk ik.
En als ik aan mezelf wil gaan werken, wil ik dat doen vanuit een stabiele omgeving waar er altijd iemand is.
Krijgt jouw man in jullie eigen huis hulp of woont hij in een huis van invoorautisme?
maandag 23 maart 2020 om 10:01
@Grietje, wat fijn dat je nu minder last hebt van bijwerkingen! Heb je dan ook wat meer energie?
@Appeltje, mijn man heeft hulp in de vorm van een persoonlijk begeleider die 1x per week bij ons thuis komt en hem helpt met allerlei praktische zaken, zoals: sociale contacten opbouwen, hoe het gaat op het werk, hoe om te gaan met stresssituaties, etc.
Mijn man heeft ook een bipolaire stoornis (net als ik) en dus ook regelmatig depressies (net als ik).
Ik snsp dat je bang bent om alleen te wonen, alleen vrees ik voor je dat je niet in aanmerking komt voor begeleid wonen.
Bespreek met je hulpverlening wat mogelijk is!
@Appeltje, mijn man heeft hulp in de vorm van een persoonlijk begeleider die 1x per week bij ons thuis komt en hem helpt met allerlei praktische zaken, zoals: sociale contacten opbouwen, hoe het gaat op het werk, hoe om te gaan met stresssituaties, etc.
Mijn man heeft ook een bipolaire stoornis (net als ik) en dus ook regelmatig depressies (net als ik).
Ik snsp dat je bang bent om alleen te wonen, alleen vrees ik voor je dat je niet in aanmerking komt voor begeleid wonen.
Bespreek met je hulpverlening wat mogelijk is!
maandag 23 maart 2020 om 15:01
@Eline: Fijn dat je goed wordt geholpen op dit moment. Ik hoop dat de medicatie aanslaat met niet al te veel bijwerkingen. Heb je bijwerkingen op dit moment?
@Choco: Rot dat het met jou ook niet goed gaat en dreigt terug te vallen. Ik hoop dat je er alsnog een beetje "grip" op kan krijgen en kan voorkomen dat je in een diepe depressie belandt
@Appeltje: Heb je er ook al eens aan gedacht dat er ook een hulpverlener aan huis kan komen?
Maar waarom geloof je de autisme test niet? Het kan toch zo zijn dat je geen autisme hebt maar wel een hulpvraag? Ondanks dat je dan geen autisme hebt kan je alsnog wel vastlopen of dingen herkennen ervan.
Je hebt nu een psycholoog, leg aan haar het probleem voor en zij kan je ook beter op weg helpen als er andere hulp nodig is. En heb een beetje geduld, psychische problemen gaan niet binnen 3 tellen weg, jammer genoeg.
@Grietje: Fijn dat je nu minder bijwerkingen hebt!
@Fade: Je hoeft niet te antwoorden hoor, maar dit vraag ik me af. Zelf zeg ik eigenlijk dat ik geen relatie wil met iemand die ook een depressie of bipolaire stoornis heeft. Want iemand die positief in het leven staat kan mij alleen maar mee trekken denk ik. Ik ben bang dat wanneer er 2 depressief zijn, je het elkaar alleen maar lastiger maakt. Klopt dit ook of hoeft dit helemaal zo niet te zijn? Want het lijkt mij fijn dat er 1 stabiel is en ook dingen kan overnemen als het even niet gaat met je. En dat kan misschien niet als je beide in een depressie zit. Maar misschien zit ik er helemaal naast hoor en is het een vooroordeel.
@Choco: Rot dat het met jou ook niet goed gaat en dreigt terug te vallen. Ik hoop dat je er alsnog een beetje "grip" op kan krijgen en kan voorkomen dat je in een diepe depressie belandt
@Appeltje: Heb je er ook al eens aan gedacht dat er ook een hulpverlener aan huis kan komen?
Maar waarom geloof je de autisme test niet? Het kan toch zo zijn dat je geen autisme hebt maar wel een hulpvraag? Ondanks dat je dan geen autisme hebt kan je alsnog wel vastlopen of dingen herkennen ervan.
Je hebt nu een psycholoog, leg aan haar het probleem voor en zij kan je ook beter op weg helpen als er andere hulp nodig is. En heb een beetje geduld, psychische problemen gaan niet binnen 3 tellen weg, jammer genoeg.
@Grietje: Fijn dat je nu minder bijwerkingen hebt!
@Fade: Je hoeft niet te antwoorden hoor, maar dit vraag ik me af. Zelf zeg ik eigenlijk dat ik geen relatie wil met iemand die ook een depressie of bipolaire stoornis heeft. Want iemand die positief in het leven staat kan mij alleen maar mee trekken denk ik. Ik ben bang dat wanneer er 2 depressief zijn, je het elkaar alleen maar lastiger maakt. Klopt dit ook of hoeft dit helemaal zo niet te zijn? Want het lijkt mij fijn dat er 1 stabiel is en ook dingen kan overnemen als het even niet gaat met je. En dat kan misschien niet als je beide in een depressie zit. Maar misschien zit ik er helemaal naast hoor en is het een vooroordeel.
maandag 23 maart 2020 om 19:46
Ik ben nu echt van slag hoor, alles stopt tot 1 juni. Sporten, vrijwilligerswerk, samen stukje fietsen, mijn theatergroep enz Ja misschien heel ego maar ben echt in tranen nu.
En ik denk echt dat mijn dagbehandeling pas in 2021 gaat starten want dat zal nu ook plat liggen.
En ik denk echt dat mijn dagbehandeling pas in 2021 gaat starten want dat zal nu ook plat liggen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 23 maart 2020 om 21:15
@Ibi: Ik vind het wel heel erg voor je dat de behandeling nu nog later kan starten. Want je wacht hier al zolang op. Is de hulp die je nu krijgt "voldoende" of is het nog steeds niet genoeg eigenlijk?
De andere dingen zijn echt heel rot, maar persoonlijk denk ik dat ze wel nodig zijn. Deze zijn volgens mij ook alleen maar opgesteld doordat sommige mensen zich niet aan de vorige maatregelen konden houden. Maar dat neemt niet weg dat het voor jou heel rot is dat je niet meer je activiteiten kan doen. Al kan je volgens mij nog best een rondje fietsen samen met je man. Zolang je op afstand blijft van anderen. Dus misschien als je een polder hebt of ik weet niet waar je woont. Iets waar weinig mensen komen, dan kan je nog wel samen fietsen/lopen.
De andere dingen zijn echt heel rot, maar persoonlijk denk ik dat ze wel nodig zijn. Deze zijn volgens mij ook alleen maar opgesteld doordat sommige mensen zich niet aan de vorige maatregelen konden houden. Maar dat neemt niet weg dat het voor jou heel rot is dat je niet meer je activiteiten kan doen. Al kan je volgens mij nog best een rondje fietsen samen met je man. Zolang je op afstand blijft van anderen. Dus misschien als je een polder hebt of ik weet niet waar je woont. Iets waar weinig mensen komen, dan kan je nog wel samen fietsen/lopen.
dinsdag 24 maart 2020 om 17:40
Ben weer wat rustiger. Met mijn begeleidster wat afspraken gemaakt om de komende periode wat rustig door te komen.
Ze zei ook dat als iedereen zich goed voelt we ook kunnen wandelen een keer dat vind ik wel een fijn idee.
Ben inderdaad met mijn man een stukje gaan fietsen, het is rustig buiten. Djw shiverrr voor je reactie.
Mijn begeleidster heeft ook de GGZ instelling gebeld en daar zeiden ze dat veel therapieën nu online verder gaan. Uiteraard kon ze niets vertellen over de gevolgen voor de wachtlijst maar ben allang blij dat er daar wat dingen door gaan.
Morgen belt degene van de FACT, ik wil toch even overleggen of er medicatie is die ik bij nood in kan nemen. Oxazepam doet niks meer bij mij sinds maagverkleining maar wil kijken of er iets anders is.
Overmorgen krijgen we meer informatie over mijn theatergroep maar ze willen toch proberen november de optredens te behouden wat ik ook heel graag wil.
Zijn nog even met onze kat naar de dierenarts geweest gelukkig was er niks aan de hand en hadden ze zelfs goed nieuws. Hij is wat afgevallen en dat was ook wel nodig. Maar heeft wel even flinke spanning opgeroepen.
Choco,
Wat naar dat je je weg voelt glijden. Heb je contact opgenomen met je begeleiding? Kun je je signaleringsplan erbij pakken
(neem aan dat je die ook hebt?)
Ze zei ook dat als iedereen zich goed voelt we ook kunnen wandelen een keer dat vind ik wel een fijn idee.
Ben inderdaad met mijn man een stukje gaan fietsen, het is rustig buiten. Djw shiverrr voor je reactie.
Mijn begeleidster heeft ook de GGZ instelling gebeld en daar zeiden ze dat veel therapieën nu online verder gaan. Uiteraard kon ze niets vertellen over de gevolgen voor de wachtlijst maar ben allang blij dat er daar wat dingen door gaan.
Morgen belt degene van de FACT, ik wil toch even overleggen of er medicatie is die ik bij nood in kan nemen. Oxazepam doet niks meer bij mij sinds maagverkleining maar wil kijken of er iets anders is.
Overmorgen krijgen we meer informatie over mijn theatergroep maar ze willen toch proberen november de optredens te behouden wat ik ook heel graag wil.
Zijn nog even met onze kat naar de dierenarts geweest gelukkig was er niks aan de hand en hadden ze zelfs goed nieuws. Hij is wat afgevallen en dat was ook wel nodig. Maar heeft wel even flinke spanning opgeroepen.
Choco,
Wat naar dat je je weg voelt glijden. Heb je contact opgenomen met je begeleiding? Kun je je signaleringsplan erbij pakken
(neem aan dat je die ook hebt?)
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 24 maart 2020 om 17:50
@Choco: Wat rot dat je aan het afglijden bent. Is er geen begeleider waarbij je terecht kan? Dat jullie samen kunnen kijken hoe je de situatie kunt aanpakken? Komt dit mede doordat je geen structuur hebt nu door het corona virus? Anders zou je misschien kunnen kijken hoe je dat weer kan aanbrengen in je dag? Ik heb verder ook weinig tips voor je. Sterkte!
@Ibi: Fijn dat je toch nog even naar buiten bent geweest en dat je begeleider mee heeft gedacht aan hoe je de situatie nu het beste kan aanpakken. Zou je niet meer mg oxazepam mogen innemen? Op mijn 14e begon ik met 10mg, maar na al die jaren werkt het niet zo goed meer. Ik neem het niet eens zo vaak normaal gesproken, maar al wel jaren dat ik het heb. Nu moet ik er bijv. 2 nemen om wat rustiger te worden. En anders zijn er vast nog wel andere rustgevende medicijnen die ze kunnen voorschrijven? Ik heb ook alprazolam, deze is wel heel erg sterk en gebruik ik dan ook alleen bij hevige paniek. Maar daarmee mag je tot 3 dagen nadien geen auto rijden. Hopelijk krijg je wat anders voorgeschreven!
____________________
Vanmiddag belde mijn leidinggevende om te vragen hoe het ging en hoe alles ervoor stond. Ik ben eerlijk geweest dat het niet zo goed gaat en dat ik mezelf voel afglijden. Ze was heel begripvol en vond het vervelend voor me en vroeg ook wat ik nodig had van hun. Wel fijn dat er zoveel begrip is, want dan durf ik ook eerlijk te zijn en kunnen zij ook beter inspelen op de situatie.
Maar ik heb heel de dag zo'n paniek/spanningsgevoel op mijn borst. Het voelt alsof je zo in paniek kan raken, dus om dat te voorkomen neem ik dan maar weer oxazepam. Kleuren werkt een beetje, maar ook weer niet voldoende. Ik probeer het niet elke dag in te nemen, maar dat is lastig. Wel probeer ik het te rekken door het zo laat mogelijk in te nemen.
Gelukkig is alles goed met de kat! Dat moet vast ook weer wat rust geven.
@Ibi: Fijn dat je toch nog even naar buiten bent geweest en dat je begeleider mee heeft gedacht aan hoe je de situatie nu het beste kan aanpakken. Zou je niet meer mg oxazepam mogen innemen? Op mijn 14e begon ik met 10mg, maar na al die jaren werkt het niet zo goed meer. Ik neem het niet eens zo vaak normaal gesproken, maar al wel jaren dat ik het heb. Nu moet ik er bijv. 2 nemen om wat rustiger te worden. En anders zijn er vast nog wel andere rustgevende medicijnen die ze kunnen voorschrijven? Ik heb ook alprazolam, deze is wel heel erg sterk en gebruik ik dan ook alleen bij hevige paniek. Maar daarmee mag je tot 3 dagen nadien geen auto rijden. Hopelijk krijg je wat anders voorgeschreven!
____________________
Vanmiddag belde mijn leidinggevende om te vragen hoe het ging en hoe alles ervoor stond. Ik ben eerlijk geweest dat het niet zo goed gaat en dat ik mezelf voel afglijden. Ze was heel begripvol en vond het vervelend voor me en vroeg ook wat ik nodig had van hun. Wel fijn dat er zoveel begrip is, want dan durf ik ook eerlijk te zijn en kunnen zij ook beter inspelen op de situatie.
Maar ik heb heel de dag zo'n paniek/spanningsgevoel op mijn borst. Het voelt alsof je zo in paniek kan raken, dus om dat te voorkomen neem ik dan maar weer oxazepam. Kleuren werkt een beetje, maar ook weer niet voldoende. Ik probeer het niet elke dag in te nemen, maar dat is lastig. Wel probeer ik het te rekken door het zo laat mogelijk in te nemen.
Gelukkig is alles goed met de kat! Dat moet vast ook weer wat rust geven.
