Depressietopic - praat mee!

Yess heel herkenbaar dat je inderdaad voor je gevoel nooit iets opbouwt. Er is gewoon altijd wel iets waardoor je niet goed in je energie zit. En dat iets is naast mijn stemming ook vaak psychosomatisch: hoofdpijn, misselijk, rugpijn.

Ik voel me zo onrustig. Opgelaten en zenuwachtig. In mijn eigen huis. Het voelt zo akelig. Herkennen jullie dit? Hoe kan je daarmee omgaan?

Kohaku knap dat je het inzet en aan de poets gaat. Ik wordt juist passief.

Ja dat is het precies mabelle en daardoor het gevoel hebben nooit écht vooruit te komen.

Ik mis mezelf soms.. gewoon weer mezelf voelen, dat stralende. Klinkt misschien dramatisch hoor... Net weer een huilbui gehad, denk ook veel terug aan vroeger de laatste tijd, vooral mooie tijden. Ik krijg een bepaald gevoel maar niet terug.

Kan bij bepaalde muziek van vroeger spontaan in janken uit barsten.
Alsof er nu een soort leegte is en ik weet niet hoe ik die op moet vullen.

Dat onrustige is ook herkenbaar, heb ik ook al de hele dag.
Ik kijk dan ook de hele dag op de klok, kan me sowieso moeilijk ontspannen.

Yess Nou dat is dus precies wat ik telkens zeg. Waar ben ik gebleven. Die vrolijke spontane vrouw van eerder.
En inderdaad maar niet weten hoe je het kan opvullen.

Ik lees regelmatig verhalen in tijdschriften over mensen die geëmigreerd zijn. Vaak wordt geschreven dat de mensen in het buitenland meer open-minded en relaxter zijn. Over het algemeen dan, uitzonderingen zijn overal. Mijn moeder en ik wilden ooit naar Spanje verhuizen, maar niet gedaan. Alles opgeven vonden we ook nogal wat. Nu gaat het er niet meer van komen. Soms vraag ik me af of ik me daar beter had gevoeld. Zouden jullie naar een ander land willen verhuizen?

@mylene. Ik heb ook zeker psychosomatische klachten. Ik heb sinds mijn tweede langdurige slechte periode (nu zes jaar) met perioden enorme buikpijn (krampen). En sinds een paar jaar een soort rare stekende pijn ongeveer ter hoogte van mijn sleutelbeen.

Toevallig ga ik na al die tijd daar wel voor de zekerheid deze week mee naar de huisarts.
Ergens ben ik er zo aan gewend dat ik het onzin vind, maar mijn omgeving dringt aan.
Maar ik ben er wel van overtuigd dat het psychosomatisch is.

Ook die extreme moeheid. Ik weet niet goed meer hoe het is om niet moe te zijn. Het wisselt wel.

@kohaku. Knap dat je zo doorgaat! Ook dat je hebt doorgezet met je kat, respect!
Hopelijk word je stemming wel snel wat beter, want dit is natuurlijk niet fijn.

@hondenmens. Ik zou nooit naar een ander land willen verhuizen, ik vind het fijn om in een land te wonen waar ik de cultuur tot in de haarvaten kan begrijpen.
Mezelf echt uiten 24/7 in een andere taal lijkt me ook vermoeiend.

Verder zou ik nu ook niet weg willen door mijn functioneren. En zomaar weg bij de hulpverlening die ik heb opgebouwd.
Maar was dat niet het geval, dan zou ik me wel kunnen voorstellen dat ik maanden tot een jaar voor een bepaald doel in het buitenland zou willen zitten.

Maar uiteindelijk wil ik vooral mijn vrienden en familie op lange termijn niet missen!
Een nieuw netwerk opbouwen lijkt mij veel werk en lang duren.

Zit er doorheen vandaag. Zie niet hoe het ooit nog beter kan worden. Verstandelijk weet ik dat dat een gedachte is van De Depressie. Maar het voelt vandaag helemaal waar. Vanuit mijn behandeling doe ik alles wat ik moet doen. Alles wat helpend zou zijn. Maar het helpt niet. Wat blijft er dan nog over.

Heel somber en kut vandaag en heel veel moeite om voor mezelf te zorgen en nu drink ik wijn. En ik moet nog zo ontzettend veel doen. Soms haat ik mezelf zo intens. Naja niet soms eigenlijk. Gewoon altijd.

Martin en Jemmer meer weet ik niet te zeggen want idd er is niet iets wat je ertegen kan doen.

@hondenleven
Als het slecht met me gaat wil ik verhuizen waar niemand mij kent in een hutje op de hei. Maar dat is dus een vlucht. Niet dat ik dat oprecht wil.

Vandaag de hele dag vreselijke hoofdpijn gehad en is nu nog niet weg.
Zijn ergens heen geweest en op de terugweg ben ik in slaap gevallen. Bij thuiskomst ook 2 uur geslapen in bed.
Wilde mijn afspraak van vanavond eigenlijk afzeggen maar uiteindelijk wel gegaan en was ook gezellig.

Er is hier in de buurt kermis. Afgelopen 2 jaar niet gegaan ivm te veel prikkels maar hoop morgenmiddag met mijn man even een rondje te doen. Even sfeer pakken, wellicht een oliebol of kaneelstok kopen. 3 jaar terug wilde ik in een attractie maar ik was te dik en de beugel kon niet dicht. Super gênant. Misschien wil ik dat morgen weer proberen ware het niet dat ik tegenwoordig snel misselijk wordt en het is natuurlijk in zo'n ding wat vrij heftig is. Liefst zou ik even zitten, beugel laag en een foto en voordat dat ding daadwerkelijk gaat bewegen er weer uit maar dat is ook weer zo vreemd en gênant.

Zo naar bed, hoop morgen wakker te worden zonder hoofdpijn.

Bedankt voor jullie antwoord op mijn vraag of jullie psychomatische klachten hebben. Het zijn herkenbare klachten. Ik ben soms ook een hypochonder. Als ik me slecht voel

@maktub en Jammer hoe gaat het vandaag ?

Klinkt inderdaad heftig maktub en jemmer. Vreselijk hoe dat kan voelen, sterkte!

@ibi. Zou leuk zijn als dat lukt. En die kaneelstok kreeg ik direct enorme zin in, dat is lang geleden!

Hier gaat het opzich goed. Maar de afgelopen twee dagen is alles even teveel en is het enorm druk in mijn hoofd.

Ik ben dan enorm betrokken bij het nieuws en de politiek en wil me er dan in mengen. Voer de hele dag discussies in mijn hoofd. En soms ook in het echt. En ik zal mezelf inhouden om over alle theorieën te beginnen.

Dit is enigszins gevaarlijk voor mij. Want ik kan daar heel druk van worden (politiek). En overmoedig ook. Manisch ook dus (maar niet snel hoor, het uiterste).

Maar het valt nog wel mee. Maar het gaat al wel snel in mijn hoofd.

Ik had zaterdag een uitstapje gedaan wat normaal nooit lukte. En ik werd zo eufor dat dit wel ging dat ik sindsdien slecht slaapt (zondag nacht overgeslagen). Wel wat geslapen met temazepam andere nachten.

Gisteren was ik ineens na een drukke afspraak helemaal overprikkeld. Ik zag een vriendin en kwam helemaal niet goed meer uit mijn woorden.

Vandaag voelde ik mij erg overprikkeld. Ik had een gesprek met een vervanger van mijn casemanager (die weeeer weg, een maand nu).

Zij was erg erg erg aardig. Ik was van plan een nacht weer zonder temazepam te doen, maar ze heeft gezegd dat het maar even voor de zekerheid met beter is. Ik vond het iemand om te vertrouwen.

Morgen zie ik mijn psychiater en dan kan ik met haar overleggen, want die weet natuurlijk van de hoed en de rand.

Ik heb er vertrouwen in dat ik snel de rust en stabiliteit terug heb weer.

@choco: Dat 24/7 een andere taal moeten spreken lijkt me ook erg vermoeiend. Ik kan en durf het ook niet goed. Communiceren vind ik al lastig, laat staan in een andere taal. De enige keren dat ik een buitenlandse taal sprak was bij een spreekbeurt op de middelbare school. Daarna nooit meer gedaan. Het voelde te ongemakkelijk.

@Maktub en JEMMER: Rot dat jullie je zo voelen.

@IBI: Eén stad verderop hier is het ook kermis. Ik ga er waarschijnlijk morgen ook even over. Wilde toch voor kleding kijken. Kan ik mooi combineren. Hopelijk kun je morgen in de attractie.
Voor Zaterdag heb ik met een vriendin afgesproken in dezelfde stad. Iets drinken en kermis kijken. Grote kans dat het niet doorgaat, want ze is erg wispelturig. Maar goed, dan heb ik de kermis toch weer eens gezien.

Allen:
Ik kwam vandaag een oude vriendin tegen. Laatste keer dat ik haar gezien heb is 3 jaar terug. De vriendschap is al jaren verwaterd. De enige keren dat we elkaar spreken is als we elkaar toevallig tegenkomen. Onze interesses werden destijds te verschillend. Maar ze was een van mijn leukste vriendinnen. Ik heb vaak gewenst dat ik haar was. Omdat ze altijd zo positief en relaxt is.

Hondenmens:
Ik kan mij voorstellen dat je wat meer van een ander wil hebben. Dat hebben we allemaal wel eens. Alleen het is zo jammer dat je op een dergelijk moment niet naar jezelf kan kijken en wat jou goede eigenschappen zijn.
Plus daarbij het gaat ook een stuk om acceptatie van jezelf. Dat is nogal makkelijk ipv gezegt dan gedaan. Ik heb er ook dagelijks last van.

Matige tot slechte dagen gehad. Gedaan wat perse moest en geen cm meer. Niet naar de kermis gegaan, gebeld met begeleiding dat hielp wel iets.

Vanavond naar de bioscoop met mijn man tweede deel van it. Zo komt een vriendin we gaan wandelen althans dat is het plan. Voelde zojuist alleen dat tussen mijn tenen het open ligt en ook bloed. En om eerlijk te zijn heb ik gewoon niet zoveel energie.
Heb het nu al extreem koud dat wil zeggen dat ik zelfs als ik binnen ben zulke koude handen heb dat mijn telefoon soms het scherm niet pakt.
Ga vanmiddag sowieso op zoek naar een elektrisch dekbed en bij de action naar handenwarmers of iets dergelijks. Iets wat je warm kan maken in de magnetron ofzo. Zal vast wel iets zijn.

mabelle schreef: ↑

18-09-2019 08:50

Hondenmens:
Ik kan mij voorstellen dat je wat meer van een ander wil hebben. Dat hebben we allemaal wel eens. Alleen het is zo jammer dat je op een dergelijk moment niet naar jezelf kan kijken en wat jou goede eigenschappen zijn.
Plus daarbij het gaat ook een stuk om acceptatie van jezelf. Dat is nogal makkelijk ipv gezegt dan gedaan. Ik heb er ook dagelijks last van.

Fijn om herkenning te lezen daarin. Maar wel akelig voor jou dat je er ook last van hebt. Ik vraag me soms af of mensen andersom denken: "Blij dat ik Hondenmens niet ben. Want dat is zo'n minkukel." Ik heb nooit het gevoel gehad dat iemand jaloers op mij is of tegen mij opkijkt.

IBI op viva: een pittenzak! Die kan je opwarmen en lekker bij je leggen. BLijft erg lang warm! Je doet het goed, hoor. Doen wat je aankan! Enige activiteiten blijven ondernemen en verder goed voor jezelf zorgen.

Hondenmens:
Ikzelf ga er van uit dat er mensen zijn die dat misschien denken. Niet om gemeen te zijn meer uit: gelukkig heb ik dat niet.
Maar ik ga er ook zeker vanuit, en weet dit ook, dat er mensen zijn die bij mij denken: goh wat heeft zij het goed voor elkaar! En die dan wel eens jaloers kunnen zijn op mij.
Ongetwijfeld hebben mensen dat ook bij jou. Het is mens eigen.
Ik probeer dit wel tegen te gaan bij mijzelf door op mijzelf te focussen. En mijzelf niet te vergelijken met anderen. Als ik goed in mijn vel zit lukt dit. Als ik in de put zit dan denk ik dat iedereen het zo veel beter voor elkaar heeft dan ik.

Ik denk altijd maar zo: iedereen heeft zo zijn problemen. Als iemand zegt dat het altijd goed gaat dan liegt hij/zij.
En de een maakt zich druk om dit en de ander om dat. Aard van het beestje. Maar helemaal jezelf nooit druk maken lukt niet. Oftewel iedereen heeft wel wat.
Juist acceptatie en toestaan helpt je hierbij. Dan heb je jets, maar kan je ook zo meeveren. Is je veerkracht groter en wordt het 'probleem' ook niet onnodig groot. Dit is mijn visie hierop. En omdat het vandaag goed gaat kan ik dit zo helder voor mijzelf zien. Maar kom niet aan op de slechte dagen: dan kan iemand dit zo tegen mij zeggen maar voel ik het totaal niet zo.

Hier is het weer rustiger.

Vandaag labuitslagen en ik heb nog steeds een vitamine d tekort. Wel minder dan eerst. Van 12 naar 44 en de ondergrens is 50.
Ik slik al vitamine d extra. Maar het kan goed dat ik daardoor ook zo moe ben (onder andere).

Morgen ga ik ook naar huisartsen voor klachten die ik heb verwaarloosd. Hopelijk kan ik het met hem hierover ook even hebben. Misschien weet hij beter wat te doen dan mijn psychiater.

Verder ging het goed met met mijn psychiater. Ze vroeg waarom het steeds beter ging en ik wist het even niet. Dit terwijl ik daar wel een mening over heb. Daarom heb ik het antwoord achteraf gemaild. Ik ben wel tevreden met mijn mail. Het enige is dat ik op antwoord ga wachten. Kennen jullie dat?

Ik weet dat ik mag mailen (is ze duidelijk in) maar toch voel ik mij vaak pas rustig als ik iets terug heb.

Verder hebben we afgesproken dat ik nog een paar nachten temazepam slik.
Wel goed even helemaal uit de gevarenzone komen.

Ik heb ook weer gedoucht (meegeblert met de muziek) een maskertje gedaan en mijn nagels gelakt. Even weer de obsessieve dagen van mij afschudden.

Wel verveel ik mij. Dat heb ik altijd als ik opknap van slechtere dagen.

Sterkte allemaal vanavond!

Choco,
Hoe is het gegaan bij de huisarts vandaag?
Ik mail zelf nooit naar begeleiding maar kan me voorstellen dat je dan wel echt op antwoord wacht.
Je klinkt fijn en goed!

Hondenmens,
Tja ik zie idd ook niet echt iets in mij wat een ander zou willen hebben terwijl ik ergens wel weet dat als ik dat na zou vragen mensen toch iets kunnen bedenken.
Denk dat het ook wel een gewoonte is om dingen af te zwakken, mensen zeggen dat ik lekker kan koken. Mijn reactie in mijn hoofd: nou iedereen kan wel koken met een recept niks bijzonders, ik krijg regelmatig complimenten omdat ik goede presentaties kan geven en helder kan spreken. Mijn reactie in mijn hoofd: Ja uh iedereen hier in de buurt mompelt voor mijn gevoel als ze meer mensen uit Rotterdam zouden kennen weten ze wel dat dit niks speciaals is enz.
Dat spreek ik niet uit want dat vinden mensen over het algemeen irritant dus ik zeg maar: bedankt. Sowieso wel een dingetje voor mij het niet uitspreken wat ik denk. Soms is dat gewoon wel zo handig binnen sociale contacten maar soms is het wel van belang om dat te doen zeker bij begeleiding.
Ben je nog naar de kermis geweest?

JEMMER en maktub.
Hoe gaat het nu met je? Heb je wat betere dagen gehad en eventueel ondersteuning gekregen?

Allen,
Gisteren en vandaag wel een goede dag gehad. Met mijn woonbegeleidster vandaag weer eens mijn doelen doorgenomen en bekeken welke momenteel actueel zijn en daar wat subdoelen voor gemaakt. Gaan er volgende week verder mee.
Morgen komt voor het eerst iemand van het FACT team. Ik heb nog altijd geen duidelijk beeld wat mij dat gaat brengen maar dat zal gaandeweg wel komen lijkt me.
In principe afgesproken niet meer precies bij te houden wat ik eet en drink, geen calorieën meer tellen en dagen niet meer beoordelen op rode (slechte dag) als ik te veel gegeten heb of te weinig bewogen. Dat vind ik wel een dingetje ga dat morgen ook even met de FACT bespreken.
Was paar weken geleden gevraagd om een aantal uren per week iemand te ondersteunen bij haar theaterlessen en ben vandaag voor de tweede keer geweest. Ikzelf vraag me dan af waarom maar ze is erg blij met mij en heeft het idee dat ik van grote meerwaarde was. Das gek om te horen maar wel fijn. In ieder geval afgesproken dat ik haar bij de donderdag lessen blijf ondersteunen. Verder heb ik aangeven dat ik ook wel wat voor haar kon betekenen wat betreft communicatie en social media.
Krijg er een redelijke vergoeding voor en dat kan ik wel goed gebruiken.
Ik wil over een tijdje ook weer beginnen met mijn reguliere vrijwilligerswerk dat is met meer verantwoording, rapporteren, intervisies, veel dingen onthouden, diepe gesprekken enz dus wel een hele andere tak van sport dan het vrijwilligerswerk wat ik nu op de donderdag ga doen. Vind het wel spannend moet waken dat ik niet weer te veel tegelijk ga oppakken.
1 van die doelen was ook een goede balans vinden tussen inspanning en ontspanning en daarbij viel het op dat ik alles waar ik contact heb met een ander als inspanning ervaar. Dus ook het wandelen met een vriendin, mijn theater op maandag, lunchen met een vriendin enz. Juist omdat ik alles als verplichting en inspanning ervaar heb ik ook het gevoel dat ik het steeds maar zo druk heb en tegen dingen opzie.
Ik leg mijzelf ook op dat ik minimaal 8000 stappen op een dag zet en minimaal 10 km te fietsen op een dag, 3 keer per week naar de sportschool en 2 keer per week zwemmen. Dat is een tijdje dwangmatig geweest en op een dag... wordt het mij te veel en laat ik alles los.
Hebben jullie ook moeite met balans vinden? Niet doorslaan in het ene uiterste naar het andere?

IBI: Ik ben inderdaad nog over de kermis gelopen. Nergens in geweest. Niet dat ik niet durf, maar alleen vind ik dat saai. Gelijk nog even gewinkeld en een vest en shirt gekocht. Dat doe ik wel weer graag alleen. In de buurt dan. Morgen ga ik weer naar die kermis en waarschijnlijk ergens wat drinken met een vriendin. Als ze niet weer afzegt. Want ze heeft nu al 2 keer gevraagd of het wel doorgaat. Waarop ik vroeg of ze geen zin heeft. Dat heeft ze wel, maar wilde het zeker weten. Ze zegt 9 van de 10 keer af, ook als het idee van haar komt. Daar word ik een beetje moe van.

@fade. Als het goed gaat ben ik ook bang dat het omslaat. Of eigenlijk meer wanneer.
Ook is het dan altijd hard werken omdat er de afgelopen zes jaar zoveel kapot is gegaan. En dat proberen weet goed te krijgen is altijd erg veel werk.

Als het goed gaat voel ik ook nog restklachten. Cognitief merk ik het nog. Maar vooral de enorme moeheid en extreem lage energie maken het lastig. En omdat het nooit lang/vaak goed gaat blijft dit ook zo.

Ik ben niet echt onzeker. Ben wel tevreden met wie ik ben en ik vind dat ik hard mijn best doe om alles goed te krijgen.

Als het goed gaat voel ik mij ook echt goed. Fijn. Heb weleens moeilijk met alles, maar ik kan me als grondtoon wel echt fijn voelen dan. Juist extra omdat ik er dan zo blij mee ben.

@fade: Dit heb ik wel heel lang gehad. Dat ik mezelf ook niet echt rot voelde, maar nooit echt 'gelukkig'. De laatste 2 keer dat ik stabiel was had ik daar geen last van eigenlijk. Toen was het gewoon wel goed met af en toe een dipdagje. Maar ik ben wel altijd bang voor wanneer ik terugval. Er hoeft maar 1 ding te gebeuren of gewoon helemaal niks zoals nu en ik val terug.

Hoi,

Wat fijn zo’n topic, want het is echt een taboe depressie. De meeste mensen snappen het niet hoe gaan jullie daar mee om?