Psyche
alle pijlers
Dus toch........overspannen :cry:
vrijdag 22 oktober 2010 om 13:25
Jullie zullen wel denken: alweer eentje die een topic opent omdat ze overspannen is... Tja, ik wil best met een ander topic erover praten maar wil niet 'zomaar' bij iemand binnen vallen. Dus als ik straks welkom ben bij een ander topic metzelfde probleem, laat het me dan weten.
Sinds de zomer zit ik niet lekker in mijn vel en heb een aantal weken/maand geleden ook een topic gehad of ik misschien een lichte manische depressief ben/heb. In september ben ik uiteindelijk bij een psycholoog gekomen en heb daar tests gedaan. Afgelopen dinsdag ben ik er weer heen geweest en toen via omwegen te horen gekregen dat ik overspannen ben. MIjn vermoedens, mijn ontkenningen, mijn angst zijn toch waar geworden. Afgelopen maandag bij de arboarts geweest ivm vele ziekmeldingen (4x in het jaar) en alleen maar gehad over mijn slechte weerstand en chronische verkoudheid. Niet verteld dat ik overspannen ben, ontkennen he. Nu moet ik vrijdag 29 oktober heen en ben bezorgd/bang om zijn reactie. Mijn nieuwe cluster manager was het niet met me eens, dat ik me ziek melde omdat je best kan werken wanneer je overspannen bent! Thuis zitten wordt je niet beter van en stappen worden dan moeilijker om terug te keren. Hij vroeg wiens idee het was dat ik me ziek moest melden. Gezegd dat ik op dringend advies van de mijn psycholoog me heb ziek gemeld. Nou volgens hem heeft de bedrijfsarts meer te vertellen, dan mijn psycholoog! Ik weet dat ik goed op mijn strepen moet blijven staan en dat de bedrijfarts alleen in het belang is van de werkgever en niet voor mij. De vorige keer dat ik anderhalf jaar uit de running ben geweest ivm burnout/depressie, heb ik geen positieve ervaring met de werkgever en bedrijfarts gehad. Doordat ik nu nog niet zo ver heen ben (geloof ik) dan toendertijd, denk ik vaak: och valt wel mee met me, misschien stel ik me aan... Dit is de 2e dag nog maar dat ik me ziek melde. Sinds gisteren bij geringe inspanning steeds hoofdpijn, dus doe het rustig aan. En als ik moet huilen, probeer ik me eraan toe te geven (wil nog niet echt lukken). Ik hoop echt dat het allemaal mee valt, want zodra ik er veel aan denk moet ik bijna huilen (ontkenningsfase?). Voor a.s. vrijdag maak ik een lijstje waarop staat waar ik allemaal last van heb en moet ondanks mijn wantrouwen eerlijk zijn tegenover de bedrijfsarts (en dan is het ook nog iemand die je niet kent, die moet je over jezelf vertellen en dat vindt ik moeilijk). Psycholoog heeft me heel duidelijk laten maken dat wanneer ik zo op de oude manier doorging, ik over aantal weken/maanden nog verder was mijn gesteldheid en dat het dan nog langer duurt voordat ik beter ben. Toen ben ik overstag gegaan, want wil niet nog 's door een hel gaan zoals toen.
Zo verhaal van me af geschreven........ en ik hoor graag bij wiens topic ik mag aansluiten.
Sinds de zomer zit ik niet lekker in mijn vel en heb een aantal weken/maand geleden ook een topic gehad of ik misschien een lichte manische depressief ben/heb. In september ben ik uiteindelijk bij een psycholoog gekomen en heb daar tests gedaan. Afgelopen dinsdag ben ik er weer heen geweest en toen via omwegen te horen gekregen dat ik overspannen ben. MIjn vermoedens, mijn ontkenningen, mijn angst zijn toch waar geworden. Afgelopen maandag bij de arboarts geweest ivm vele ziekmeldingen (4x in het jaar) en alleen maar gehad over mijn slechte weerstand en chronische verkoudheid. Niet verteld dat ik overspannen ben, ontkennen he. Nu moet ik vrijdag 29 oktober heen en ben bezorgd/bang om zijn reactie. Mijn nieuwe cluster manager was het niet met me eens, dat ik me ziek melde omdat je best kan werken wanneer je overspannen bent! Thuis zitten wordt je niet beter van en stappen worden dan moeilijker om terug te keren. Hij vroeg wiens idee het was dat ik me ziek moest melden. Gezegd dat ik op dringend advies van de mijn psycholoog me heb ziek gemeld. Nou volgens hem heeft de bedrijfsarts meer te vertellen, dan mijn psycholoog! Ik weet dat ik goed op mijn strepen moet blijven staan en dat de bedrijfarts alleen in het belang is van de werkgever en niet voor mij. De vorige keer dat ik anderhalf jaar uit de running ben geweest ivm burnout/depressie, heb ik geen positieve ervaring met de werkgever en bedrijfarts gehad. Doordat ik nu nog niet zo ver heen ben (geloof ik) dan toendertijd, denk ik vaak: och valt wel mee met me, misschien stel ik me aan... Dit is de 2e dag nog maar dat ik me ziek melde. Sinds gisteren bij geringe inspanning steeds hoofdpijn, dus doe het rustig aan. En als ik moet huilen, probeer ik me eraan toe te geven (wil nog niet echt lukken). Ik hoop echt dat het allemaal mee valt, want zodra ik er veel aan denk moet ik bijna huilen (ontkenningsfase?). Voor a.s. vrijdag maak ik een lijstje waarop staat waar ik allemaal last van heb en moet ondanks mijn wantrouwen eerlijk zijn tegenover de bedrijfsarts (en dan is het ook nog iemand die je niet kent, die moet je over jezelf vertellen en dat vindt ik moeilijk). Psycholoog heeft me heel duidelijk laten maken dat wanneer ik zo op de oude manier doorging, ik over aantal weken/maanden nog verder was mijn gesteldheid en dat het dan nog langer duurt voordat ik beter ben. Toen ben ik overstag gegaan, want wil niet nog 's door een hel gaan zoals toen.
Zo verhaal van me af geschreven........ en ik hoor graag bij wiens topic ik mag aansluiten.
vrijdag 22 oktober 2010 om 13:43
Ben je lid van de vakbond? Er kan iemand met je mee gaan naar de bedrijfsarts.
Waarom heb je de bedrijfsarts niet eerlijk verteld over je vermoedens? Als ik het goed begrijp denkt hij/zij dat je nu thuis zit vanwege een chronische verkoudheid terwijl je je in werkelijkheid op aanraden van je psycholoog hebt ziek gemeld wegens overspannenheid? Ik denk dat je verder komt als je de waarheid vertelt aan de bedrijfsarts. Gelukkig ben je dat nu ook van plan...
Waarom heb je de bedrijfsarts niet eerlijk verteld over je vermoedens? Als ik het goed begrijp denkt hij/zij dat je nu thuis zit vanwege een chronische verkoudheid terwijl je je in werkelijkheid op aanraden van je psycholoog hebt ziek gemeld wegens overspannenheid? Ik denk dat je verder komt als je de waarheid vertelt aan de bedrijfsarts. Gelukkig ben je dat nu ook van plan...
vrijdag 22 oktober 2010 om 13:54
Als je op je werk ziek meldt, moet de bedrijfsarts het beoordelen. Het is wel zo dat de laatste jaren het standpunt wordt gehuldigd dat je zo snel mogelijk weer aan het werk moet, omdat het steeds moeilijker wordt om weer te beginnen. Je arbeidsritme gaat ook weg.
Kan me voorstellen dat je manager schrok, ook omdat je in het verleden 1,5 jaar ziek bent geweest.
Probeer nu je rust te pakken. Vertel alles eerlijk op 29 oktober en spreek een stappenplan af. Is sowieso verplicht.
Sterkte!
Kan me voorstellen dat je manager schrok, ook omdat je in het verleden 1,5 jaar ziek bent geweest.
Probeer nu je rust te pakken. Vertel alles eerlijk op 29 oktober en spreek een stappenplan af. Is sowieso verplicht.
Sterkte!
vrijdag 22 oktober 2010 om 13:54
quote:Leergierig schreef op 22 oktober 2010 @ 13:54:
Als je op je werk ziek meldt, moet de bedrijfsarts het beoordelen. Het is wel zo dat de laatste jaren inderdaad het standpunt wordt gehuldigd dat je zo snel mogelijk weer aan het werk moet, omdat het steeds moeilijker wordt om weer te beginnen. Je arbeidsritme gaat ook weg.
Kan me voorstellen dat je manager schrok, ook omdat je in het verleden 1,5 jaar ziek bent geweest.
Probeer nu je rust te pakken. Vertel alles eerlijk op 29 oktober en spreek een stappenplan af. Is sowieso verplicht.
Sterkte!
Als je op je werk ziek meldt, moet de bedrijfsarts het beoordelen. Het is wel zo dat de laatste jaren inderdaad het standpunt wordt gehuldigd dat je zo snel mogelijk weer aan het werk moet, omdat het steeds moeilijker wordt om weer te beginnen. Je arbeidsritme gaat ook weg.
Kan me voorstellen dat je manager schrok, ook omdat je in het verleden 1,5 jaar ziek bent geweest.
Probeer nu je rust te pakken. Vertel alles eerlijk op 29 oktober en spreek een stappenplan af. Is sowieso verplicht.
Sterkte!
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:08
Ik heb aan mijn manager de telefoonnr van mijn psycholoog door gegeven, hij zal dit weer doorgeven aan de bedrijfsarts. Dit mocht van haar en heb haar op de hoogte gesteld. Ze vond me een held, omdat ik me ziek had gemeld. En dit gaf me een goed gevoel. Als het goed is en de bedrijfsarts slim is, dan belt hij van te voren met mijn psycholoog!
Ik weet dat een plan van aanpak er bij hoort om weer terug te keren op het werk. Maar ze moeten niet vergeten, dat ik daar op dit moment nog niet aan moet denken!
Mijn manager kent me nog maar een week, omdat hij net bij ons is begonnen. Dus geen ideale situatie voor ons beiden. Wel was hij een beetje op de hoogte gesteld door een tijdelijke manager. Mijn oude manager heeft a.s. maandag nog de laatste overdracht en zij zou het een en ander ook aan hem vertellen. Bij haar kreeg veel meer begrip, maar ja ze kent me ook al jaren en weet van me verleden af (vorige burnout).
En dan nog: ik vindt niet dat een bedrijfsarts kan beoordelen hoe ziek je bent. Wel tot een bepaalde mate, maar als je overspannen bent dan is dat voor sommige moeilijk te begrijpen en in te schatten. Met een psycholoog heb je een geheel andere band.
Ik ben niet lid van de vakbond. Ik weet dat mijn psycholoog en huisarts achter me staan en me zullen steunen als dat nodig is. Maar nu nog, kan ik het niet bij me neerleggen dat ik overspannen ben, want ik wil niet overspannen zijn! Ik heb de energie nog om een big smile op te zetten en net te doen alsof er niets aan de hand is. Collega vertelde dat ze het al langer vermoedde omdat ik met een big smile rond liep op het werk en als ze in mijn ogen keek, het net leek of ik net had gehuild of wilde gaan huilen....
Ik weet dat een plan van aanpak er bij hoort om weer terug te keren op het werk. Maar ze moeten niet vergeten, dat ik daar op dit moment nog niet aan moet denken!
Mijn manager kent me nog maar een week, omdat hij net bij ons is begonnen. Dus geen ideale situatie voor ons beiden. Wel was hij een beetje op de hoogte gesteld door een tijdelijke manager. Mijn oude manager heeft a.s. maandag nog de laatste overdracht en zij zou het een en ander ook aan hem vertellen. Bij haar kreeg veel meer begrip, maar ja ze kent me ook al jaren en weet van me verleden af (vorige burnout).
En dan nog: ik vindt niet dat een bedrijfsarts kan beoordelen hoe ziek je bent. Wel tot een bepaalde mate, maar als je overspannen bent dan is dat voor sommige moeilijk te begrijpen en in te schatten. Met een psycholoog heb je een geheel andere band.
Ik ben niet lid van de vakbond. Ik weet dat mijn psycholoog en huisarts achter me staan en me zullen steunen als dat nodig is. Maar nu nog, kan ik het niet bij me neerleggen dat ik overspannen ben, want ik wil niet overspannen zijn! Ik heb de energie nog om een big smile op te zetten en net te doen alsof er niets aan de hand is. Collega vertelde dat ze het al langer vermoedde omdat ik met een big smile rond liep op het werk en als ze in mijn ogen keek, het net leek of ik net had gehuild of wilde gaan huilen....
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:28
TO, allereerst rot voor je dat je ziek bent.
Ik lees alleen in je post dat je je heel erg defensief opstelt. Besef wel dat de bedrijfsarts wel degelijk de aangewezen persoon is die beoordeelt of jij op dit moment arbeidsgeschikt, dan wel arbeidsongeschikt bent. Daar heeft je psycholoog helemaal niets mee te maken.
Mocht je er met de bedrijfsarts niet uitkomen, dan kun je eventueel nog een second opinion aanvragen bij een arts van het UWV. Maar als deze beide artsen concluderen dat jij na 2 weken rust het meest gebaat bent met het weer langzaam opbouwen van jouw werk, dan heb je niet zo heel veel keuze.
Zowel de werkgever als de werknemer hebben een aantal wettelijke verplichtingen naar elkaar toe. Jij moet als werknemer meewerken aan je re-integratie. In ruil daarvoor betaalt je werkgever jouw loon door. Werk je niet mee, dan zou je werkgever in het uiterste geval kunnen besluiten tot het opschorten van de betaling van je loon.
Het is niet mijn eigen ervaring dat bedrijfsartsen er "alleen maar" zijn voor de werkgever. Ze zijn er om jou te helpen en om je werkgever te helpen. Als jij al heengaat vanuit een defensieve houding, dan zal dit het gesprek niet ten goede komen vrees ik. Het is beter je te realiseren dat de meest recente uitgangspunten bij de behandeling van overspannenheid/ depressie ook het hebben van structuur is. Ook werk hoort daarbij. En jij kunt wel vinden dat je er niet aan toe bent, als de bedrijfsarts tot de conclusie komt dat jouw re-integratie wel gebaat is bij een periode van rust en daarna bijvoorbeeld 3 dagen 4 uur werken, dan zul je hieraan moeten meewerken.
Ik lees alleen in je post dat je je heel erg defensief opstelt. Besef wel dat de bedrijfsarts wel degelijk de aangewezen persoon is die beoordeelt of jij op dit moment arbeidsgeschikt, dan wel arbeidsongeschikt bent. Daar heeft je psycholoog helemaal niets mee te maken.
Mocht je er met de bedrijfsarts niet uitkomen, dan kun je eventueel nog een second opinion aanvragen bij een arts van het UWV. Maar als deze beide artsen concluderen dat jij na 2 weken rust het meest gebaat bent met het weer langzaam opbouwen van jouw werk, dan heb je niet zo heel veel keuze.
Zowel de werkgever als de werknemer hebben een aantal wettelijke verplichtingen naar elkaar toe. Jij moet als werknemer meewerken aan je re-integratie. In ruil daarvoor betaalt je werkgever jouw loon door. Werk je niet mee, dan zou je werkgever in het uiterste geval kunnen besluiten tot het opschorten van de betaling van je loon.
Het is niet mijn eigen ervaring dat bedrijfsartsen er "alleen maar" zijn voor de werkgever. Ze zijn er om jou te helpen en om je werkgever te helpen. Als jij al heengaat vanuit een defensieve houding, dan zal dit het gesprek niet ten goede komen vrees ik. Het is beter je te realiseren dat de meest recente uitgangspunten bij de behandeling van overspannenheid/ depressie ook het hebben van structuur is. Ook werk hoort daarbij. En jij kunt wel vinden dat je er niet aan toe bent, als de bedrijfsarts tot de conclusie komt dat jouw re-integratie wel gebaat is bij een periode van rust en daarna bijvoorbeeld 3 dagen 4 uur werken, dan zul je hieraan moeten meewerken.
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:38
quote:[message=7535379,noline]ak25 schreef op 22 oktober
En dan nog: ik vindt niet dat een bedrijfsarts kan beoordelen hoe ziek je bent. Wel tot een bepaalde mate, maar als je overspannen bent dan is dat voor sommige moeilijk te begrijpen en in te schatten. Met een psycholoog heb je een geheel andere band.
Ik ben niet lid van de vakbond. Ik weet dat mijn psycholoog en huisarts achter me staan en me zullen steunen als dat nodig is. ....
Met een psycholoog heb je een heel andere band. Dat klopt. De bedrijfsarts kijkt echter of je nog of wanneer je weer geschikt bent om te werken.
Ben zelf ook overspannen geweest. Zat er tegenaan, moeilijk uit te leggen. Had me ziek gemeld. Bedrijfsarts gaf me nog 2 weken rust en daarna moest ik langzaam opbouwen. Zag er ook wel tegenop, maar ik denk wel dat ik op die manier sneller weer 100% functioneerde dan wanneer ik nog weken/ maanden thuis was gebleven. Is nu jaar geleden en gaat goed.
Kijk wat nog mogelijk is in plaats van wat niet meer kan. Misschien is 2 weken rust en een paar weken 50% werken en dan 75% enz. wel de oplossing.
Kijk ook goed naar jezelf hoe je dit voortaan weet te voorkomen. Bedrijfsarts heeft me toen paar confronterende vragen gesteld. Daar had hij ook wel gelijk in. Zal er niet te veel op ingaan, maar er waren wel aantal dingen waar ik aan moest werken om te voorkomen dat ik er weer aan onderdoor zou gaan.
En dan nog: ik vindt niet dat een bedrijfsarts kan beoordelen hoe ziek je bent. Wel tot een bepaalde mate, maar als je overspannen bent dan is dat voor sommige moeilijk te begrijpen en in te schatten. Met een psycholoog heb je een geheel andere band.
Ik ben niet lid van de vakbond. Ik weet dat mijn psycholoog en huisarts achter me staan en me zullen steunen als dat nodig is. ....
Met een psycholoog heb je een heel andere band. Dat klopt. De bedrijfsarts kijkt echter of je nog of wanneer je weer geschikt bent om te werken.
Ben zelf ook overspannen geweest. Zat er tegenaan, moeilijk uit te leggen. Had me ziek gemeld. Bedrijfsarts gaf me nog 2 weken rust en daarna moest ik langzaam opbouwen. Zag er ook wel tegenop, maar ik denk wel dat ik op die manier sneller weer 100% functioneerde dan wanneer ik nog weken/ maanden thuis was gebleven. Is nu jaar geleden en gaat goed.
Kijk wat nog mogelijk is in plaats van wat niet meer kan. Misschien is 2 weken rust en een paar weken 50% werken en dan 75% enz. wel de oplossing.
Kijk ook goed naar jezelf hoe je dit voortaan weet te voorkomen. Bedrijfsarts heeft me toen paar confronterende vragen gesteld. Daar had hij ook wel gelijk in. Zal er niet te veel op ingaan, maar er waren wel aantal dingen waar ik aan moest werken om te voorkomen dat ik er weer aan onderdoor zou gaan.
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:42
De reden waarom ik zo extreem reageer op de arbodienst is omdat ik in het verleden geen al te leuke ervaring heb gehad en daardoor mede in een depressie ben beland. Dit komt nu allemaal weer boven. Ik weet dat ik van mijn kant mijn best moet doen om te laten zien dat ik weer terug wil en kan om te werken. Ik zal dat zeker doen. Want eigenlijk wil ik helemaal niet ziek zijn. Ik baal er enorm van en kan t nog niet bij me neerleggen. Als ik naar de bedrijfsarts ben geweest, dan ben ik een week thuis geweest. Ik heb me gisteren (donderdag) ziek gemeld, omdat ik het eerst niet wilde.
Ik heb een enorme angst om weer depressief te worden en zal dit ook vertellen aan mijn psycholoog en ook maar aan de bedrijfsarts.Ik hoop gewoon zelf dat ik er over een aantal weken weer ben.
Ik ga nu wandelen met de honden. Proberen hoofd leeg te krijgen door de wind. Auto rijden kan nog net, met de muziek uit. Manlief heeft al een paar keer zonder brood naar z'n werk gemoeten, omdat ik vergeten was brood te kopen. Slecht slapen 's nachts, veel piekeren, huilerig, down gevoel, automatisch piloot leven, nergens echt zin in hebben, angstig, dwangmatige handelingen door onzekerheid en verminderde concentratie, spanningshoofdpijn bij geringe inspanning en drukte om me heen.
Bedankt voor jullie reactie's, zet me toch weer wat te denken over hoe ik denk over de arbo en dat dat niet realistisch is.
Ik heb een enorme angst om weer depressief te worden en zal dit ook vertellen aan mijn psycholoog en ook maar aan de bedrijfsarts.Ik hoop gewoon zelf dat ik er over een aantal weken weer ben.
Ik ga nu wandelen met de honden. Proberen hoofd leeg te krijgen door de wind. Auto rijden kan nog net, met de muziek uit. Manlief heeft al een paar keer zonder brood naar z'n werk gemoeten, omdat ik vergeten was brood te kopen. Slecht slapen 's nachts, veel piekeren, huilerig, down gevoel, automatisch piloot leven, nergens echt zin in hebben, angstig, dwangmatige handelingen door onzekerheid en verminderde concentratie, spanningshoofdpijn bij geringe inspanning en drukte om me heen.
Bedankt voor jullie reactie's, zet me toch weer wat te denken over hoe ik denk over de arbo en dat dat niet realistisch is.
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:45
vrijdag 22 oktober 2010 om 14:47
Ik denk dat je werkgever en je arboarts zich best realiseren dat je het nu moeilijk hebt en dat niemand erbij gebaat is om je voortijdig weer aan het werk te zetten, zonder dat je probleem daadwerkelijk is opgelost. Dan val je namelijk zo weer uit en daar heeft niemand wat aan.
Aan de andere kant is het echt zo dat lang volledig thuiszitten bijna niemand echt goed doet. Ik denk dat het voor jou ook een kwestie is van samen met je arboarts kijken waar de balans ligt en welke stappen er gezet moeten worden om jou weer goed in je vel te krijgen. Dan ben je automatisch weer een betere werknemer voor je baas.
Succes met je hoofd leegmaken. Ontspanning is ook erg belangrijk!
Aan de andere kant is het echt zo dat lang volledig thuiszitten bijna niemand echt goed doet. Ik denk dat het voor jou ook een kwestie is van samen met je arboarts kijken waar de balans ligt en welke stappen er gezet moeten worden om jou weer goed in je vel te krijgen. Dan ben je automatisch weer een betere werknemer voor je baas.
Succes met je hoofd leegmaken. Ontspanning is ook erg belangrijk!
vrijdag 22 oktober 2010 om 15:09
Dus toch....
Ik begrijp helemaal niks van dit topic. Je heb nu een etiket/ label gekregen dat je overspannen bent en gaat daar nu helemaal in zwelgen.
Lekker googlen en dan zie je dat je alle ingredienten bezit om overspannen te worden? Hou daar gauw mee op. Waarschijnlijk bezit je ook alle ingredienten om een leuke baan te kunnen hebben!!
Je gaat er nu al vanuit dat je waarschijnlijk lang uit de running zal zijn?! Lekker positief! Ga wat doen! Vrijwilliger in een bejaardenhuis, de ramen van de overbuurvrouw zemen etc.
Ik begrijp helemaal niks van dit topic. Je heb nu een etiket/ label gekregen dat je overspannen bent en gaat daar nu helemaal in zwelgen.
Lekker googlen en dan zie je dat je alle ingredienten bezit om overspannen te worden? Hou daar gauw mee op. Waarschijnlijk bezit je ook alle ingredienten om een leuke baan te kunnen hebben!!
Je gaat er nu al vanuit dat je waarschijnlijk lang uit de running zal zijn?! Lekker positief! Ga wat doen! Vrijwilliger in een bejaardenhuis, de ramen van de overbuurvrouw zemen etc.
vrijdag 22 oktober 2010 om 15:17
quote:ak25 schreef op 22 oktober 2010 @ 14:42:
De reden waarom ik zo extreem reageer op de arbodienst is omdat ik in het verleden geen al te leuke ervaring heb gehad en daardoor mede in een depressie ben beland. Dit komt nu allemaal weer boven. Ik weet dat ik van mijn kant mijn best moet doen om te laten zien dat ik weer terug wil en kan om te werken. Ik zal dat zeker doen. Want eigenlijk wil ik helemaal niet ziek zijn. Ik baal er enorm van en kan t nog niet bij me neerleggen. Als ik naar de bedrijfsarts ben geweest, dan ben ik een week thuis geweest. Ik heb me gisteren (donderdag) ziek gemeld, omdat ik het eerst niet wilde.
Ik heb een enorme angst om weer depressief te worden en zal dit ook vertellen aan mijn psycholoog en ook maar aan de bedrijfsarts.Ik hoop gewoon zelf dat ik er over een aantal weken weer ben.
Ik ga nu wandelen met de honden. Proberen hoofd leeg te krijgen door de wind. Auto rijden kan nog net, met de muziek uit. Manlief heeft al een paar keer zonder brood naar z'n werk gemoeten, omdat ik vergeten was brood te kopen. Slecht slapen 's nachts, veel piekeren, huilerig, down gevoel, automatisch piloot leven, nergens echt zin in hebben, angstig, dwangmatige handelingen door onzekerheid en verminderde concentratie, spanningshoofdpijn bij geringe inspanning en drukte om me heen.
Bedankt voor jullie reactie's, zet me toch weer wat te denken over hoe ik denk over de arbo en dat dat niet realistisch is.Juist omdat je in het verleden negatieve ervaringen hebt gehad met de bedrijfsarts was het fijn geweest als er een vrijwilliger van de vakbond met je mee had kunnen gaan. Zij kunnen je echt ontzettend steunen. Natuurlijk op een andere manier dan een psycholoog of huisarts maar ik neem ook aan dat zij niet met je mee gaan naar de gesprekken.
De reden waarom ik zo extreem reageer op de arbodienst is omdat ik in het verleden geen al te leuke ervaring heb gehad en daardoor mede in een depressie ben beland. Dit komt nu allemaal weer boven. Ik weet dat ik van mijn kant mijn best moet doen om te laten zien dat ik weer terug wil en kan om te werken. Ik zal dat zeker doen. Want eigenlijk wil ik helemaal niet ziek zijn. Ik baal er enorm van en kan t nog niet bij me neerleggen. Als ik naar de bedrijfsarts ben geweest, dan ben ik een week thuis geweest. Ik heb me gisteren (donderdag) ziek gemeld, omdat ik het eerst niet wilde.
Ik heb een enorme angst om weer depressief te worden en zal dit ook vertellen aan mijn psycholoog en ook maar aan de bedrijfsarts.Ik hoop gewoon zelf dat ik er over een aantal weken weer ben.
Ik ga nu wandelen met de honden. Proberen hoofd leeg te krijgen door de wind. Auto rijden kan nog net, met de muziek uit. Manlief heeft al een paar keer zonder brood naar z'n werk gemoeten, omdat ik vergeten was brood te kopen. Slecht slapen 's nachts, veel piekeren, huilerig, down gevoel, automatisch piloot leven, nergens echt zin in hebben, angstig, dwangmatige handelingen door onzekerheid en verminderde concentratie, spanningshoofdpijn bij geringe inspanning en drukte om me heen.
Bedankt voor jullie reactie's, zet me toch weer wat te denken over hoe ik denk over de arbo en dat dat niet realistisch is.Juist omdat je in het verleden negatieve ervaringen hebt gehad met de bedrijfsarts was het fijn geweest als er een vrijwilliger van de vakbond met je mee had kunnen gaan. Zij kunnen je echt ontzettend steunen. Natuurlijk op een andere manier dan een psycholoog of huisarts maar ik neem ook aan dat zij niet met je mee gaan naar de gesprekken.
vrijdag 22 oktober 2010 om 16:40
@kaetje:psycholoog of huisarts gaan natuurlijk niet mee naar de arboarts. Ik ga alles wel vertellen: wat ik de afgelopen jaren heb te verduren gekregen en dat ik steeds maar door ben gegaan. Daar is wandelen goed voor: alles proberen te achterhalen en proberen te relativeren. Heb tranen gelaten tijdens wandelen, maar dat is goed. Alles moet eruit voor je weer verder kan. Ben zo stom geweest om te denken dat ik bij bepaalde gebeurtenissen geen hulp nodig had (terwijl dat wel werd aangeboden). Ik denk niet dat ik lang uit de running ben, maar heb daar angst voor. Voor sommigen moeilijk te begrijpen.
donderdag 28 oktober 2010 om 00:08
hi to
lullig voor je maar jouw psych kan wel vertellen dat jij je ziek moet melden, hij/zij heeft absoluut geen recht om uitspraken te doen of jij wel of niet kan werken. En idd de bedrijfsarts heeft deze bevoegdheid wel. Die kan niet bepalen hoe ziek je bent, maar wel degelijk een inschatting maken in hoeverre je in staat bent om eigen of tijdelijk ander werk te verrichten. Overigens klagen veel werkgevers dat bedrijfsartsen juist te veel partij trekken voor medewerkers.
Snap dat het moeilijk is voor jou, maar begrijp de angst van werkgever ook wel, als je eerder 1,5 jaar hebt thuis gezeten. Dat je door de bedrijfsarts in een depressie beland, vind ik wat moeilijker te begrijpen.
Ik denk dat je eerder met thuis hangen in een depressie beland dan dat je als is het maar een paar dagen een paar uurtjes gaat werken en een goede dagstructuur aan houdt. Hoe vervelend het ook voor je is, jouw houding -ik-moet-aan-mijzelf-denken-en absoluut niet aan werk of ook maar iets in die richting is ook niet zo netjes, want dat doe je wel op kosten van de baas.
Mocht je het niet eens zijn met het oordeel van de bedrijfsarts ( of met werkgever over het plan van aanpak) kun je voor voor
¤ 50,00 een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen. Als je dat doet met een pleidooi van huisarts en psycholoog dan maak je daar wel een goede kans dat de uitspraak in jouw voordeel zal uitvallen. Maar mocht dat niet het geval zijn, wees je dan ook bewust dat je dan geen kant meer op kan...
Niet meewerken aan (opstellen) plan van aanpak, weigeren van (passende) arbeid geeft werkgever het recht om loon stop te zetten. Tevens vervalt dan je ontslagbescherming.
anyway misschien hoeft het allemaal niet zo ver te komen. probeer een gesprek aan te gaan met manager. Het mooiste is als je kunt komen tot iets als wederzijds begrip; dat hij begrijpt dat het je nu allemaal te veel is en dat je bang bent dat als je te veel gepusht wordt, het alleen maar erger wordt en jij begrijpt dat het vervelend is dat je afwezig bent ( zou erger zijn als je niet wordt gemist!) , dat je beseft dat dit extra werkdruk betekent voor collegae en dat het de baas flink wat geld kost. En probeer vooral de "angst" voor zover aanwezig,dat het weer 1,5 jaar gaat duren weg te nemen.
succes & sterkte!
komt wel weer goed...
lullig voor je maar jouw psych kan wel vertellen dat jij je ziek moet melden, hij/zij heeft absoluut geen recht om uitspraken te doen of jij wel of niet kan werken. En idd de bedrijfsarts heeft deze bevoegdheid wel. Die kan niet bepalen hoe ziek je bent, maar wel degelijk een inschatting maken in hoeverre je in staat bent om eigen of tijdelijk ander werk te verrichten. Overigens klagen veel werkgevers dat bedrijfsartsen juist te veel partij trekken voor medewerkers.
Snap dat het moeilijk is voor jou, maar begrijp de angst van werkgever ook wel, als je eerder 1,5 jaar hebt thuis gezeten. Dat je door de bedrijfsarts in een depressie beland, vind ik wat moeilijker te begrijpen.
Ik denk dat je eerder met thuis hangen in een depressie beland dan dat je als is het maar een paar dagen een paar uurtjes gaat werken en een goede dagstructuur aan houdt. Hoe vervelend het ook voor je is, jouw houding -ik-moet-aan-mijzelf-denken-en absoluut niet aan werk of ook maar iets in die richting is ook niet zo netjes, want dat doe je wel op kosten van de baas.
Mocht je het niet eens zijn met het oordeel van de bedrijfsarts ( of met werkgever over het plan van aanpak) kun je voor voor
¤ 50,00 een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen. Als je dat doet met een pleidooi van huisarts en psycholoog dan maak je daar wel een goede kans dat de uitspraak in jouw voordeel zal uitvallen. Maar mocht dat niet het geval zijn, wees je dan ook bewust dat je dan geen kant meer op kan...
Niet meewerken aan (opstellen) plan van aanpak, weigeren van (passende) arbeid geeft werkgever het recht om loon stop te zetten. Tevens vervalt dan je ontslagbescherming.
anyway misschien hoeft het allemaal niet zo ver te komen. probeer een gesprek aan te gaan met manager. Het mooiste is als je kunt komen tot iets als wederzijds begrip; dat hij begrijpt dat het je nu allemaal te veel is en dat je bang bent dat als je te veel gepusht wordt, het alleen maar erger wordt en jij begrijpt dat het vervelend is dat je afwezig bent ( zou erger zijn als je niet wordt gemist!) , dat je beseft dat dit extra werkdruk betekent voor collegae en dat het de baas flink wat geld kost. En probeer vooral de "angst" voor zover aanwezig,dat het weer 1,5 jaar gaat duren weg te nemen.
succes & sterkte!
komt wel weer goed...
donderdag 28 oktober 2010 om 00:16
was al een erg lang verhaal, maar wil toch nog wat kwijt. Een bedrijfsarts kan je ook helpen. Als hij of zij denkt dat jij gebaat bent bij een bepaalde training, coaching / psychologisch traject, maatschappelijk werk zal hij dat zeker adviseren. Ook al krijg je al hulp, misschien kan je nog meer hulp krijgen.
donderdag 28 oktober 2010 om 09:32
Soms is het jammer dat je hier geen privé berichtjes kan sturen (misschien kan het wel en heb ik nog niet gevonden hoe) Jouw verhaal komt me bekend voor, een huisarts en psycholoog die achter je staan en voor jou kiezen en dan opboksen tegen een werkgever/bedrijfsarts die vind dat je wel aan het werk kan. Natuurlijk is maanden thuiszitten voor niemand goed maar soms heb je wel even wat tijd nodig voor jezelf om tot rust te kunnen komen. Ik kan je iedergeval aanraden om NIET alleen naar de arbidienst te gaan, neem een vriend/vriendin mee of een van je ouders. Je kan het treffen met een arbo arts die zich in kan leven in jouw situatie maar je kan er ook een treffen die het onzin vind en dan is een 2e persoon naast je misschien handig. Ik kom op een gegeven moment niet duidelijk uitleggen aan de arbo hoe ik me voelde en waar ik tegenaan liep, en dat kon de persoon die met mij mee was wel. Wil je morgen veel sterkte wensen en wens je veel rust in je hoofd toe! Doe rustig aan en je hoeft geen maanden thuis te zitten maar bekijk het nu even van dag tot dag.
donderdag 28 oktober 2010 om 11:36
Hoi ak
Wat ontzettend rot, dat je je zo verloren en in de steek gelaten voelt door je werkgever.
Ik weet uit ervaring hoe dat het is om overspannen cq burn out te zijn. Maar ik weet ook uit ervaring dat het echt niet goed is om langer dan hooguit een maand thuis te zijn. Ik had helaas een combi van lichamelijk en geestelijke klachten. Ik wilde zelf al heel snel weer aan het werk, maar mocht niet van de arbo. Ik ben nu al ander half jaar ziek, en ik weet zeker dat het voor mijn psychische gesteldheid absoluut geen goed heeft gedaan.
Bij deze ben je van harte welkom om je sores en verdriet in het topic burn out mee te gaan schrijven, misschien heb je er wat aan.
Wat ontzettend rot, dat je je zo verloren en in de steek gelaten voelt door je werkgever.
Ik weet uit ervaring hoe dat het is om overspannen cq burn out te zijn. Maar ik weet ook uit ervaring dat het echt niet goed is om langer dan hooguit een maand thuis te zijn. Ik had helaas een combi van lichamelijk en geestelijke klachten. Ik wilde zelf al heel snel weer aan het werk, maar mocht niet van de arbo. Ik ben nu al ander half jaar ziek, en ik weet zeker dat het voor mijn psychische gesteldheid absoluut geen goed heeft gedaan.
Bij deze ben je van harte welkom om je sores en verdriet in het topic burn out mee te gaan schrijven, misschien heb je er wat aan.
dinsdag 2 november 2010 om 12:53
Beste poise.., droppie..en annemie...,
Bedankt voor jullie reactie's...
Afgelopen vrijdagmorgen ben ik naar de arboarts geweest en mijn moeder heeft gereden (niet helemaal alleen heen omdat ik niet wist hoe het zou verlopen en hoe ik zou reageren en dan instaat zou zijn geweest om te rijden...). Ben wel alleen naar hem toe gegaan en het viel allemaal mee. Mijn enorme angsten in die hele week, waren niet nodig geweest. Hem alles verteld en op papier gezet, ook uitgelegd van de vorige burn-out en hoe die verliep. Hij vond mij niet geschikt om nu te werken en heeft een plan van aanpak voorgesteld aan mij en mijn werkgever ervan op de hoogte gesteld. Kreeg ook nog tips e.d. mee om in de toekomst een mogelijke burn-out te kunnen voorkomen! Ik moest met de gesprekken bij de psycholoog doorgaan, hij stond er helemaal achter. Als de plan van aanpak halverwege stagneerde (dus als ik het niet aan kan), dan kan ik weer een afspraak bij hem maken en wordt ie aangepast. Dit was zo'n enorme opluchting voor mij!! Ik moest van hem ontspannende dingen doen, dingen die mij weer energie geven etc. Dit is nog uitvogelen voor mij, maar iig : wandelen met honden, bakken en koken wil ik ook oppakken. Mijn cluster manager had ook al via de mail gereageerd en wil graag voor volgende week een afspraak maken en dan het plan van aanpak vastleggen. De komende 4 weken ben ik thuis en dan (als clustermanager en ik overeenkomen) 2 weken 50% boventallig en dan tot januari 2011 50% werken. Ik hoop dat ik aan deze richtlijnen kan voldoen en dat het goed gaat... lukt het niet dan trek ik aan de bel.
Ik vul mij dagen rustig in, want zodra ik inspannende dingen doe b.v. boodschappen, huishouden, praten gesprek volgen etc etc dan krijg ik enorme hoofdpijn en dit is voor mij een teken: je bent te ver gegaan: rusten met de ogen dicht op de bank liggen (vreselijk vindt ik dat overdag, maar ja dan ontspan ik helemaal en kan er dan weer een paar uur tegenaan).
@annemie: bedankt dat ik bij jullie mag komen in je topic!
Bedankt voor jullie reactie's...
Afgelopen vrijdagmorgen ben ik naar de arboarts geweest en mijn moeder heeft gereden (niet helemaal alleen heen omdat ik niet wist hoe het zou verlopen en hoe ik zou reageren en dan instaat zou zijn geweest om te rijden...). Ben wel alleen naar hem toe gegaan en het viel allemaal mee. Mijn enorme angsten in die hele week, waren niet nodig geweest. Hem alles verteld en op papier gezet, ook uitgelegd van de vorige burn-out en hoe die verliep. Hij vond mij niet geschikt om nu te werken en heeft een plan van aanpak voorgesteld aan mij en mijn werkgever ervan op de hoogte gesteld. Kreeg ook nog tips e.d. mee om in de toekomst een mogelijke burn-out te kunnen voorkomen! Ik moest met de gesprekken bij de psycholoog doorgaan, hij stond er helemaal achter. Als de plan van aanpak halverwege stagneerde (dus als ik het niet aan kan), dan kan ik weer een afspraak bij hem maken en wordt ie aangepast. Dit was zo'n enorme opluchting voor mij!! Ik moest van hem ontspannende dingen doen, dingen die mij weer energie geven etc. Dit is nog uitvogelen voor mij, maar iig : wandelen met honden, bakken en koken wil ik ook oppakken. Mijn cluster manager had ook al via de mail gereageerd en wil graag voor volgende week een afspraak maken en dan het plan van aanpak vastleggen. De komende 4 weken ben ik thuis en dan (als clustermanager en ik overeenkomen) 2 weken 50% boventallig en dan tot januari 2011 50% werken. Ik hoop dat ik aan deze richtlijnen kan voldoen en dat het goed gaat... lukt het niet dan trek ik aan de bel.
Ik vul mij dagen rustig in, want zodra ik inspannende dingen doe b.v. boodschappen, huishouden, praten gesprek volgen etc etc dan krijg ik enorme hoofdpijn en dit is voor mij een teken: je bent te ver gegaan: rusten met de ogen dicht op de bank liggen (vreselijk vindt ik dat overdag, maar ja dan ontspan ik helemaal en kan er dan weer een paar uur tegenaan).
@annemie: bedankt dat ik bij jullie mag komen in je topic!
dinsdag 2 november 2010 om 18:21
Ak; Fijn dat het je zo is meegevallen bij de arbo, en dat er direct gestart is met zo een duidelijk plan van aanpak. Helaas werkt dat niet bij iedereen zo hoor. Iedereen weet nu waar die zich aan te houden heeft, en ik denk dat het feit dat je nu zeker weet dat de eerste vier weken echt niets van je verlangd word jou de nodige steun geeft.
En ja toegeven aan je vermoeidheid, is een van de moeilijkste dingen die erzijn. Als je er goed in zou zijn, had je waarschijnlijk geen burn out gekregen. Maar kom maar lekker meeschrijven hoor, in het andere topic. Het is gewoon prettig om het van je af te schrijven, soms is dat dat het goed gaat, en soms wil je gewoon even je ei kwijt.
En ja toegeven aan je vermoeidheid, is een van de moeilijkste dingen die erzijn. Als je er goed in zou zijn, had je waarschijnlijk geen burn out gekregen. Maar kom maar lekker meeschrijven hoor, in het andere topic. Het is gewoon prettig om het van je af te schrijven, soms is dat dat het goed gaat, en soms wil je gewoon even je ei kwijt.
