Psyche
alle pijlers
Dwanggedachten
vrijdag 8 juli 2016 om 12:51
Hi lieve mensen,
Ik ben ten einde raad.. 3 maanden geleden dacht ik dat ik zwanger was (dit was uiteindelijk niet het geval), en in deze tijd kreeg ik opeens een hele nare gedachten "Wat nou als ik de baby niet wil en ik de baby straks iets aan ga doen". Ik ben zo geschrokken van deze gedachten dat ik huilend in bed ben gaan liggen. Sindsdien ben ik in de war voor mijn gevoel en heb ik steeds zulke nare gedachtes over van alles en nog wat.. Voorbeelden: "Wat nou als ik mijn vriend iets aan doe" "Wat als ik straks mijn poes een rotschop geef".. Zulke gedachtes komen de hele dag door op in mijn hoofd, terwijl ik nooit zoiets zou doen. Ik heb dit nu sinds 3 maanden en ik wordt er depressief van.. Ik zit nu ook hierdoor in de ziektewet, omdat ik het "eng" vindt om te werken want straks krijg ik zo'n enge gedachten op werk en kan ik niet wegvluchten.. Als ik weet dat er een vriendin langs komt in de avond dan ben ik de hele dag al zenuwachtig en krijg ik bij voorbaat al een paniek aanval omdat er dan gedachtes in me opkomen van "Misschien ga ik haar dan wel wat aan doen als ze er is". Ik voel mij zo belachelijk schuldig en ik kan hier gewoon NIET mee omgaan. Ik loop nu sinds 2 maanden bij een psycholoog en sinds 1 week slik ik Sertraline (anti depressiva). Ik slikte de eerste 5 dagen 25 mg en nu 50mg.
Herkent iemand zich in mijn verhaal en helpt medicatie hier tegen? Iemand tips om hier mee om te gaan ook?
Liefs!
Ik ben ten einde raad.. 3 maanden geleden dacht ik dat ik zwanger was (dit was uiteindelijk niet het geval), en in deze tijd kreeg ik opeens een hele nare gedachten "Wat nou als ik de baby niet wil en ik de baby straks iets aan ga doen". Ik ben zo geschrokken van deze gedachten dat ik huilend in bed ben gaan liggen. Sindsdien ben ik in de war voor mijn gevoel en heb ik steeds zulke nare gedachtes over van alles en nog wat.. Voorbeelden: "Wat nou als ik mijn vriend iets aan doe" "Wat als ik straks mijn poes een rotschop geef".. Zulke gedachtes komen de hele dag door op in mijn hoofd, terwijl ik nooit zoiets zou doen. Ik heb dit nu sinds 3 maanden en ik wordt er depressief van.. Ik zit nu ook hierdoor in de ziektewet, omdat ik het "eng" vindt om te werken want straks krijg ik zo'n enge gedachten op werk en kan ik niet wegvluchten.. Als ik weet dat er een vriendin langs komt in de avond dan ben ik de hele dag al zenuwachtig en krijg ik bij voorbaat al een paniek aanval omdat er dan gedachtes in me opkomen van "Misschien ga ik haar dan wel wat aan doen als ze er is". Ik voel mij zo belachelijk schuldig en ik kan hier gewoon NIET mee omgaan. Ik loop nu sinds 2 maanden bij een psycholoog en sinds 1 week slik ik Sertraline (anti depressiva). Ik slikte de eerste 5 dagen 25 mg en nu 50mg.
Herkent iemand zich in mijn verhaal en helpt medicatie hier tegen? Iemand tips om hier mee om te gaan ook?
Liefs!
zondag 10 juli 2016 om 22:03
quote:Schatje254 schreef op 10 juli 2016 @ 22:00:
[...]
Oke, dan heb ik je verkeerd begrepen en heb ik iets te aanvallend gereageerd. Ik ben gewoon mega onzeker over medicatie en vind het dan ook doodeng als iemand zegt dat ik misschien de verkeerde medicatie slik.. maar misschien is dat nu ook mijn probleem en ben ik gewoon veel te angstig de afgelopen tijd. Excuses.
Geen probleem. Is ook allemaal kut en eng.
Daarom kan je misschien beter dan niet hier advies/ervaringen vragen, want voor niemand is het hetzelfde.
Ik zou zsm even je behandelaar bellen en voorleggen dat het nog niet werkt en dat je onzeker en angstig van word.
[...]
Oke, dan heb ik je verkeerd begrepen en heb ik iets te aanvallend gereageerd. Ik ben gewoon mega onzeker over medicatie en vind het dan ook doodeng als iemand zegt dat ik misschien de verkeerde medicatie slik.. maar misschien is dat nu ook mijn probleem en ben ik gewoon veel te angstig de afgelopen tijd. Excuses.
Geen probleem. Is ook allemaal kut en eng.
Daarom kan je misschien beter dan niet hier advies/ervaringen vragen, want voor niemand is het hetzelfde.
Ik zou zsm even je behandelaar bellen en voorleggen dat het nog niet werkt en dat je onzeker en angstig van word.
zondag 10 juli 2016 om 22:04
quote:Schatje254 schreef op 10 juli 2016 @ 22:00:
[...]
Oke, dan heb ik je verkeerd begrepen en heb ik iets te aanvallend gereageerd. Ik ben gewoon mega onzeker over medicatie en vind het dan ook doodeng als iemand zegt dat ik misschien de verkeerde medicatie slik.. maar misschien is dat nu ook mijn probleem en ben ik gewoon veel te angstig de afgelopen tijd. Excuses.Sowieso is het vaak een zoektocht naar het juiste medicijn.
[...]
Oke, dan heb ik je verkeerd begrepen en heb ik iets te aanvallend gereageerd. Ik ben gewoon mega onzeker over medicatie en vind het dan ook doodeng als iemand zegt dat ik misschien de verkeerde medicatie slik.. maar misschien is dat nu ook mijn probleem en ben ik gewoon veel te angstig de afgelopen tijd. Excuses.Sowieso is het vaak een zoektocht naar het juiste medicijn.
zondag 10 juli 2016 om 22:06
quote:Goede-Fee schreef op 10 juli 2016 @ 22:03:
[...]
Geen probleem. Is ook allemaal kut en eng.
Daarom kan je misschien beter dan niet hier advies/ervaringen vragen, want voor niemand is het hetzelfde.
Ik zou zsm even je behandelaar bellen en voorleggen dat het nog niet werkt en dat je onzeker en angstig van word.Dat is ook inderdaad zo. Op iedereen zal medicatie een ander effect hebben en het zal nooit exact het zelfde zijn als bij mij! Het kan 1 tot 3 maanden duren voordat Sertraline aanslaat op de Obsessieve Compulsieve Stoornis.. Dus ik krijg dan zeker te horen dat ik nog een paar weken geduld moet hebben helaas.. Ik denk dat het altijd afwachten is of een medicatie wel of niet aanslaat, maar de weg daar naar toe is lastig ..
[...]
Geen probleem. Is ook allemaal kut en eng.
Daarom kan je misschien beter dan niet hier advies/ervaringen vragen, want voor niemand is het hetzelfde.
Ik zou zsm even je behandelaar bellen en voorleggen dat het nog niet werkt en dat je onzeker en angstig van word.Dat is ook inderdaad zo. Op iedereen zal medicatie een ander effect hebben en het zal nooit exact het zelfde zijn als bij mij! Het kan 1 tot 3 maanden duren voordat Sertraline aanslaat op de Obsessieve Compulsieve Stoornis.. Dus ik krijg dan zeker te horen dat ik nog een paar weken geduld moet hebben helaas.. Ik denk dat het altijd afwachten is of een medicatie wel of niet aanslaat, maar de weg daar naar toe is lastig ..
zondag 10 juli 2016 om 22:07
quote:Schatje254 schreef op 10 juli 2016 @ 22:06:
[...]
Dat is ook inderdaad zo. Op iedereen zal medicatie een ander effect hebben en het zal nooit exact het zelfde zijn als bij mij! Het kan 1 tot 3 maanden duren voordat Sertraline aanslaat op de Obsessieve Compulsieve Stoornis.. Dus ik krijg dan zeker te horen dat ik nog een paar weken geduld moet hebben helaas.. Ik denk dat het altijd afwachten is of een medicatie wel of niet aanslaat, maar de weg daar naar toe is lastig ..Klopt en klopt.
[...]
Dat is ook inderdaad zo. Op iedereen zal medicatie een ander effect hebben en het zal nooit exact het zelfde zijn als bij mij! Het kan 1 tot 3 maanden duren voordat Sertraline aanslaat op de Obsessieve Compulsieve Stoornis.. Dus ik krijg dan zeker te horen dat ik nog een paar weken geduld moet hebben helaas.. Ik denk dat het altijd afwachten is of een medicatie wel of niet aanslaat, maar de weg daar naar toe is lastig ..Klopt en klopt.
zondag 10 juli 2016 om 22:26
quote:Schatje254 schreef op 10 juli 2016 @ 22:03:
@yellowlemon : 5 maanden op therapie? Dat is heel erg lang zeg! Kan je niet bij een ander bedrijf aanmelden? Ik was echt serieus binnen 3 dagen op mijn intake gesprek.. 5 maanden is wel heel erg lang! Hoop dat je snel iets te horen krijgt.
Ik heb een huisarts die me helaas helemaal niet serieus lijkt te nemen. Mijn enige optie was de specialistische GGZ.
En vervolgens hebben ze er een samen een potje van gemaakt. Waar het eerst 1 week zou duren voor ik bericht zou krijgen volgens de huisarts lachte ze me bij de GGZ nog net niet uit. Het zou 12 weken duren. De huisarts wilde me niet naar elders doorverwijzen want dit was de enige juiste plek. De zorgverzekeraar wilde geen zorgbemiddeling doen omdat het over psychische zorg ging, dus heb ik besloten die 12 weken te wachten. 12 weken werden er 17 waarnaar ik eindelijk op gesprek mocht komen en vervolgens een advies gesprek kreeg. Op een ANDERE afdeling hadden ze een beter traject voor me. Toppie joppie huisarts. Maar daar kon ik pas over 2 maanden langs komen, want groepscoordinator was op vakantie. Nu heb ik eindelijk dat gesprek gehad van de week. Waarbij bleek dat degene die mij weer naar hun had doorgestuurd niet goed op de hoogte was van het traject. Traject bleek namelijk geen individuele therapie te hebben, alleen een paar inleidende gesprekken voor je in de groep kwam. En ik had aangegeven dat ik alles wilde doen/proberen, als ik daarnaast ook maar individuele begeleiding kon krijgen. Want er zitten ook gewoon dingen in m'n hoofd die ik echt niet voor een groep wil gooien op dit moment. Dus ehm tja, nu gaan ze overleggen en krijg ik ergens binnekort weer een telefoontje? Maar als de huidige therapie doorgaat, is dat ook wel pas over 2 maanden, want er zijn net twee nieuwe in de groep geïntroduceerd en anders is het te onrustig.
Nou schiet mij maar lek. Nu ben ik verhuisd, dus ik MOET een nieuwe huisarts. Ik ben van plan om daar een laatste noodkreet te doen, of ik niet elders een traumatherapeut kan vinden, i.c.m. Psychomotorische fysiotherapie en maatschappelijk werk ofzo.
En in de tussentijd word ik dus kalm gehouden met antipsychotica en kalmeringspillen.
Nu had ik natuurlijk eerder van huisarts over kunnen stappen. Maar ik heb bepaalde dingen die me heel erg triggeren, en een daarvan is naar de huisarts gaan. Dus ik dacht, als dit echt m'n beste optie is dan maar wachten.. Deze hele ervaring heeft dat tot een ontploffingspunt gebracht waarbij ik spontaan begin te kotsen als ik naar de huisarts moet.
@yellowlemon : 5 maanden op therapie? Dat is heel erg lang zeg! Kan je niet bij een ander bedrijf aanmelden? Ik was echt serieus binnen 3 dagen op mijn intake gesprek.. 5 maanden is wel heel erg lang! Hoop dat je snel iets te horen krijgt.
Ik heb een huisarts die me helaas helemaal niet serieus lijkt te nemen. Mijn enige optie was de specialistische GGZ.
En vervolgens hebben ze er een samen een potje van gemaakt. Waar het eerst 1 week zou duren voor ik bericht zou krijgen volgens de huisarts lachte ze me bij de GGZ nog net niet uit. Het zou 12 weken duren. De huisarts wilde me niet naar elders doorverwijzen want dit was de enige juiste plek. De zorgverzekeraar wilde geen zorgbemiddeling doen omdat het over psychische zorg ging, dus heb ik besloten die 12 weken te wachten. 12 weken werden er 17 waarnaar ik eindelijk op gesprek mocht komen en vervolgens een advies gesprek kreeg. Op een ANDERE afdeling hadden ze een beter traject voor me. Toppie joppie huisarts. Maar daar kon ik pas over 2 maanden langs komen, want groepscoordinator was op vakantie. Nu heb ik eindelijk dat gesprek gehad van de week. Waarbij bleek dat degene die mij weer naar hun had doorgestuurd niet goed op de hoogte was van het traject. Traject bleek namelijk geen individuele therapie te hebben, alleen een paar inleidende gesprekken voor je in de groep kwam. En ik had aangegeven dat ik alles wilde doen/proberen, als ik daarnaast ook maar individuele begeleiding kon krijgen. Want er zitten ook gewoon dingen in m'n hoofd die ik echt niet voor een groep wil gooien op dit moment. Dus ehm tja, nu gaan ze overleggen en krijg ik ergens binnekort weer een telefoontje? Maar als de huidige therapie doorgaat, is dat ook wel pas over 2 maanden, want er zijn net twee nieuwe in de groep geïntroduceerd en anders is het te onrustig.
Nou schiet mij maar lek. Nu ben ik verhuisd, dus ik MOET een nieuwe huisarts. Ik ben van plan om daar een laatste noodkreet te doen, of ik niet elders een traumatherapeut kan vinden, i.c.m. Psychomotorische fysiotherapie en maatschappelijk werk ofzo.
En in de tussentijd word ik dus kalm gehouden met antipsychotica en kalmeringspillen.
Nu had ik natuurlijk eerder van huisarts over kunnen stappen. Maar ik heb bepaalde dingen die me heel erg triggeren, en een daarvan is naar de huisarts gaan. Dus ik dacht, als dit echt m'n beste optie is dan maar wachten.. Deze hele ervaring heeft dat tot een ontploffingspunt gebracht waarbij ik spontaan begin te kotsen als ik naar de huisarts moet.
zondag 10 juli 2016 om 22:40
@YellowLemon: Wat een heftig verhaal zeg! En vooral heftig voor jou.. Daar zit je dan te wachten totdat iemand je zou willen helpen.. Ik weet niet waar je woont natuurlijk, maar bij ons in Zuid-Holland zit HSK. Hier kan je je gewoon aanmelden zonder dat de huisarts je doorverwijst. Ik heb zelf gewoon gebeld en de brief van de huisarts doorgestuurd als bewijs en toen ben ik dus binnen 3 dagen uitgenodigd voor een gesprek. Je kan beter zelf een psycholoog vinden ( die vergoed wordt door je ziektekosten) dan de psychologen volgen die je huisarts je voorschotelt. (mijn ervaring!) Ik hoop dat je echt heel snel wordt geholpen, want naast de medicatie (wat wel al fijn is dat je dat nu slikt) is een goede therapie ook erg belangrijk..
Ik vroeg mij alleen nog af of jij dus nu antipsychotica slikt tegen dwanggedachten of voor iets anders? En had je vriend ook dwanggedachten of alleen dwanghandelingen waardoor hij Sertaline slikte?
Ik vroeg mij alleen nog af of jij dus nu antipsychotica slikt tegen dwanggedachten of voor iets anders? En had je vriend ook dwanggedachten of alleen dwanghandelingen waardoor hij Sertaline slikte?
!
zondag 10 juli 2016 om 23:07
maandag 11 juli 2016 om 06:54
To, laat je niks aan praten over anti psychotica ajb. Jij hebt eea besproken met je behandelaar en die heeft jou een AD gegeven. AD is volgens mij de meest bruikbare medicatie tegen dwanggedachten in combi met therapie. Dwanggedachten zijn iets totaal anders dan stemmen horen. Laat je niets aan praten daar word je alleen maar onrustiger van.
Bij mij werd het minder toen ik het begon te snappen. Klinkt simpel he ? Maar was het niet. Ik heb heel diep gezeten. Zodra ik begon te begrijpen dat er tegen vechten niet helpt, de gedachten accepteerde en snapte dat het maar gedachten zijn en meer niet werd het beter.
Bij mij werd het minder toen ik het begon te snappen. Klinkt simpel he ? Maar was het niet. Ik heb heel diep gezeten. Zodra ik begon te begrijpen dat er tegen vechten niet helpt, de gedachten accepteerde en snapte dat het maar gedachten zijn en meer niet werd het beter.
maandag 11 juli 2016 om 08:08
quote:rascalles schreef op 11 juli 2016 @ 06:54:
To, laat je niks aan praten over anti psychotica ajb. Jij hebt eea besproken met je behandelaar en die heeft jou een AD gegeven. AD is volgens mij de meest bruikbare medicatie tegen dwanggedachten in combi met therapie. Dwanggedachten zijn iets totaal anders dan stemmen horen. Laat je niets aan praten daar word je alleen maar onrustiger van.
Bij mij werd het minder toen ik het begon te snappen. Klinkt simpel he ? Maar was het niet. Ik heb heel diep gezeten. Zodra ik begon te begrijpen dat er tegen vechten niet helpt, de gedachten accepteerde en snapte dat het maar gedachten zijn en meer niet werd het beter.Thnx voor de tip! Ik denk dat ik het ook steeds meer ga begrijpen, omdat ik mij nu niet meer eenzaam voel in deze dwanggedachten.. Er zijn zat mensen die dus itrusies hebben, alleen wij (jij en ik idd) zijn er een beetje in door geslagen waardoor het dwanggedachten zijn geworden. Ik hoop dat ik door middel verkenning van jullie en medicatie en behandeling het ook ga accepteren en het weer rustig gaat worden in mijn hoofd!
To, laat je niks aan praten over anti psychotica ajb. Jij hebt eea besproken met je behandelaar en die heeft jou een AD gegeven. AD is volgens mij de meest bruikbare medicatie tegen dwanggedachten in combi met therapie. Dwanggedachten zijn iets totaal anders dan stemmen horen. Laat je niets aan praten daar word je alleen maar onrustiger van.
Bij mij werd het minder toen ik het begon te snappen. Klinkt simpel he ? Maar was het niet. Ik heb heel diep gezeten. Zodra ik begon te begrijpen dat er tegen vechten niet helpt, de gedachten accepteerde en snapte dat het maar gedachten zijn en meer niet werd het beter.Thnx voor de tip! Ik denk dat ik het ook steeds meer ga begrijpen, omdat ik mij nu niet meer eenzaam voel in deze dwanggedachten.. Er zijn zat mensen die dus itrusies hebben, alleen wij (jij en ik idd) zijn er een beetje in door geslagen waardoor het dwanggedachten zijn geworden. Ik hoop dat ik door middel verkenning van jullie en medicatie en behandeling het ook ga accepteren en het weer rustig gaat worden in mijn hoofd!
dinsdag 12 juli 2016 om 22:22
Ik heb EMDR therapie gehad vanwege angst en paniekaanvallen. Ik had ook last van dwang. Met EMDR gaan je gedachten niet weg maar wordt het gevoel die je bij die gedachten hebt minder. Bij mij is hierdoor de paniek verdwenen. Ik heb wel nog gedachten maar voel er niks bij. Nu kan ik pas aan mijn herstel gaan werken nu ik iets rustiger ben. Misschien heb je er iets aan.
