Psyche
alle pijlers
Eenzaamheid bespreken
vrijdag 18 juni 2021 21:49
Beetje een aparte timing nu het forum dreigt te verdwijnen, maar misschien zijn er nog wat mensen die ook hun ervaring willen delen. Mijn ervaring is namelijk dat alleen al praten over eenzaamheid en weten dat je niet de enige bent, al een hoop kan schelen 
Wat mij betreft hoeft het niet een erg zwaarmoedig topic te worden, maar misschien dat we elkaar nog kunnen ondersteunen.
Zelf voel ik me in de zomer eenzamer vaak dan in de winter. Ik heb wel een handjevol vrienden, maar langzaam bij beetje spreidt iedereen zich over het land. Dat soort dingen kunnen puur een kwestie van geluk of pech zijn. In de vriendengroep van mijn broer zijn de meesten gaan samenwonen met vrouwen uit de regio. Zij spreken bijna elk weekend nog wel af met elkaar Mijn vriendinnen vinden partners die in Groningen, Maastricht of Rome wonen, en dan gaat het snel bergafwaarts met de sociale contacten. Binnenkort hebben we een vriendenweekend. Dat wordt pas de eerste keer dat we elkaar gaan zien in 2021.
Gelukkig heb ik nog wel een vriendin die me redelijk vaak uitnodigt, maar zij is getrouwd, woont samen en ze hebben een kleintje. Ik wil daar ook niet elk weekend de deur platlopen. Maar dan komt het dus steeds vaker voor dat één weekend niet met die vriendin afspreken, alweer inhoudt dat ik twee weken eigenlijk geen sociale activiteiten heb. Ik voel me dan wel vaak raar, een outlaw, een vreemde eend in de bijt. Soms ook wel een beetje een mislukking omdat echt iedereen een relatie lijkt te hebben.
Ik merk ook dat ik niet meer zo goed kan genieten van dingen die ik 2 jaar terug nog heel fijn vond. Dan ging ik op een mooie zomeravond nog om 11 uur in de natuur lopen. Of ging ik een lange fietsroute maken. Maar bij steeds meer van die dingen heb ik een ''been there, done that'' gevoel. Ik moet dan uitkijken dat ik uiteindelijk niet gewoon de hele dag met mijn laptop op bed ligt te lamballen.
Wie herkent zich hierin en wil meepraten?
Wat mij betreft hoeft het niet een erg zwaarmoedig topic te worden, maar misschien dat we elkaar nog kunnen ondersteunen.Zelf voel ik me in de zomer eenzamer vaak dan in de winter. Ik heb wel een handjevol vrienden, maar langzaam bij beetje spreidt iedereen zich over het land. Dat soort dingen kunnen puur een kwestie van geluk of pech zijn. In de vriendengroep van mijn broer zijn de meesten gaan samenwonen met vrouwen uit de regio. Zij spreken bijna elk weekend nog wel af met elkaar Mijn vriendinnen vinden partners die in Groningen, Maastricht of Rome wonen, en dan gaat het snel bergafwaarts met de sociale contacten. Binnenkort hebben we een vriendenweekend. Dat wordt pas de eerste keer dat we elkaar gaan zien in 2021.
Gelukkig heb ik nog wel een vriendin die me redelijk vaak uitnodigt, maar zij is getrouwd, woont samen en ze hebben een kleintje. Ik wil daar ook niet elk weekend de deur platlopen. Maar dan komt het dus steeds vaker voor dat één weekend niet met die vriendin afspreken, alweer inhoudt dat ik twee weken eigenlijk geen sociale activiteiten heb. Ik voel me dan wel vaak raar, een outlaw, een vreemde eend in de bijt. Soms ook wel een beetje een mislukking omdat echt iedereen een relatie lijkt te hebben.
Ik merk ook dat ik niet meer zo goed kan genieten van dingen die ik 2 jaar terug nog heel fijn vond. Dan ging ik op een mooie zomeravond nog om 11 uur in de natuur lopen. Of ging ik een lange fietsroute maken. Maar bij steeds meer van die dingen heb ik een ''been there, done that'' gevoel. Ik moet dan uitkijken dat ik uiteindelijk niet gewoon de hele dag met mijn laptop op bed ligt te lamballen.
Wie herkent zich hierin en wil meepraten?
zaterdag 19 juni 2021 00:56
Ik voel me in de zomer ook eenzamer dan in de winter. Dan heb ik meer energie, is er meer te doen buiten zoals braderieën (nu niet door Corona). En dan heb ik niemand om mee te gaan. Dan ga ik maar weer alleen. Vind dat niet altijd leuk. Mijn vriendenkring is erg klein. Het is me maar een paar keer gelukt om met een vriendin te gaan. Meestal konden ze niet. Of ze wilden wel, maar kregen op het laatste moment toch andere plannen. Volgende week ga ik wel een high tea doen met een groepje collega's.
Vrijgezel, heb nog nooit een serieuze relatie gehad op mijn 36e. Ook al zou het niet voor altijd zijn, ik zou het graag eens willen meemaken. Maar heb ASS en ben een einzelgänger. Latten lijkt me het hoogst haalbare. Alleen word ik nooit verliefd, ervaar niet die diepe klik met mensen. De paar vriendjes die ik als twintiger had, dat was gedoemd te mislukken. Ik begon vooral iets met hen omdat ze mij versierden en ik ook wel een vriendje wilde hebben. Maar dat verliefde gevoel bleef uit.
Vrijgezel, heb nog nooit een serieuze relatie gehad op mijn 36e. Ook al zou het niet voor altijd zijn, ik zou het graag eens willen meemaken. Maar heb ASS en ben een einzelgänger. Latten lijkt me het hoogst haalbare. Alleen word ik nooit verliefd, ervaar niet die diepe klik met mensen. De paar vriendjes die ik als twintiger had, dat was gedoemd te mislukken. Ik begon vooral iets met hen omdat ze mij versierden en ik ook wel een vriendje wilde hebben. Maar dat verliefde gevoel bleef uit.
zaterdag 19 juni 2021 07:35
Hier begin 40,gezin. Partner met wisselende diensten.
Ik voel me ook regelmatig een soort van eenzaam.
Vooral de weekenden duren lang als partner werkt en dat is vaak.
Onze kinderen kunnen elkaar niet luchten of zien, dus ik heb het gevoel altijd op scherp te staan.
Ik heb 1 beste vriendin en 1 wandelvriendin en dat is het. Soms heb ik dan het gevoel niet leuk genoeg te zijn of wat.
Ik voel me ook regelmatig een soort van eenzaam.
Vooral de weekenden duren lang als partner werkt en dat is vaak.
Onze kinderen kunnen elkaar niet luchten of zien, dus ik heb het gevoel altijd op scherp te staan.
Ik heb 1 beste vriendin en 1 wandelvriendin en dat is het. Soms heb ik dan het gevoel niet leuk genoeg te zijn of wat.
zaterdag 19 juni 2021 09:01
Ik ga me vooral eenzaam voelen bij anderen, dus dat werkt juist niet voor mij.
Wat meestal wel werkt is iets vinden wat ik heel belangrijk en boeiend vind om te doen, ook alleen. Het meeste valt dan wel tegen achteraf, maar dan ben ik alweer wat dagen verder en verzin ik iets nieuws. En zo gaat de tijd voorbij.
Ik probeer niet meer geforceerd gelukkig te worden en daarnaar te zoeken. Als er een tegenslag kom ben ik even stil maar dan probeer ik mezelf er weer uit te redden door te kijken wat ik wél heb of kan krijgen en daarmee iets leuks te creëren. Het hoeft niet voor altijd maar alleen voor vandaag of misschien ook nog morgen.
Voor mij werkt dit. Toegegeven, het is niet hoe ik mijn leven zag toen ik twaalf was,.
Succes.
Wat meestal wel werkt is iets vinden wat ik heel belangrijk en boeiend vind om te doen, ook alleen. Het meeste valt dan wel tegen achteraf, maar dan ben ik alweer wat dagen verder en verzin ik iets nieuws. En zo gaat de tijd voorbij.
Ik probeer niet meer geforceerd gelukkig te worden en daarnaar te zoeken. Als er een tegenslag kom ben ik even stil maar dan probeer ik mezelf er weer uit te redden door te kijken wat ik wél heb of kan krijgen en daarmee iets leuks te creëren. Het hoeft niet voor altijd maar alleen voor vandaag of misschien ook nog morgen.
Voor mij werkt dit. Toegegeven, het is niet hoe ik mijn leven zag toen ik twaalf was,.
Succes.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 19 juni 2021 09:06
Kan me voorstellen als ik van dansen of kaartspelen zou houden ik hoe dan ook een gelegenheid zou vinden waar men danst of kaart. Je straalt dan ook uit dat je daarmee gelukkig bent dus in no-time heb je dan gelijkgestemde vrienden.
Als je alleen graag wil opscheppen of mensen veroordelen dan vind je alleen bange slachtoffers die jou meteen laten vallen zodra ze beter vinden.
Waarmee ik niemand van dergelijke eigenschappen beschuldig.
Als je alleen graag wil opscheppen of mensen veroordelen dan vind je alleen bange slachtoffers die jou meteen laten vallen zodra ze beter vinden.
Waarmee ik niemand van dergelijke eigenschappen beschuldig.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 19 juni 2021 09:46
Ja, dat herken ik wel van de tijd dat ik begin 30 was, iedereen was toen erg druk bezig met settelen. Hier op de tennisclub trouwens wel veel dertigers, maar woon in een grote stad. Dat is misschien toch anders. Wat jammer toch dat stellen/gezinnen zich zo terugtrekken. In dat opzicht kijk ik wel eens jaloers naar ‘wij’ culturen, alhoewel ik thuis juist ook wel op mezelf ben en er tegelijkertijd niet aan moet denken dat iedereen hier maar in en uit zou lopen, haha! Ik weet even niet wie het schreef maar de tijd zo rond je examens waarbij iedereen feestjes gaf en het vanzelfsprekend was dat je altijd wel met wat mensen kon afspreken mis ik ook. Maar, hand in eigen boezem, ik ben zelf ook niet iemand die vaak feestjes geeft ofzo. Maar bv met tennis afgelopen week heb ik wel voorgesteld om te borrelen (kon eindelijk!) en dat was heel gezellig. En heb nu ook vast tennismaatje met wie ik elke week speel. Dus soms moet je ook lef hebben en gewoon iets voorstellen om te gaan doen.Kai_koura schreef: ↑18-06-2021 22:33Welkom Blabla.
Het lijkt me al helemaal lastig als je uit een relatie komt. De band die je met een partner hebt (als het goed is prioriteit zijn voor elkaar) is toch heel anders met vrienden. Ik ben al best lang single dus eigenlijk weet ik niet beter meer, maar denk dat als ik nu net uit een relatie zou komen, ik de sociale wereld ook erg ''hard'' zou vinden. Voor vrienden (vooral die zélf druk bezig zijn met settelen) ben je toch veel minder een prioriteit dan voor een partner. Als dan ook een belangrijk persoon als je moeder (tijdelijk hopelijk) verminderd beschikbaar is, zijn dat toch al twee belangrijke personen.
Wel goed dat je bent gaan tennissen inderdaad. Ik moet ook meer r nieuwe dingen gaan oppakken. Ik vind het wel lastig, want ik woon niet in een van 's lands traditionele grote steden (>150 k inwoners). Ik merk toch dat de lokale tennis/roei/volleybal etc. vereniging vooral worden geoccupeerd door 20 minners en 45 plussers. Mijn generatie (rond de 30) is toch vooral erg bezig met zichzelf (huis kopen, trouwen, kindjes krijgen).
Herken ook je gevoel wat betreft die ''groep''. Al wordt dat wel minder naarmate ik ouder word. Haast niemand doet meer dagelijks/wekelijks dingen met grote vriendengroepen. Ben al blij als ik gewoon eens iemand vind waarmee ik enigszins laagdrempelig eens een wijntje kan gaan drinken ofzo. Qua daten zit ik alleen op Tinder momenteel, maar er gebeurt niet zo veel
Nav tip over spelletjes kwam ik op ‘nieuwe mensen leren kennen’, kennen jullie dat? Wellicht ook een leuke tip?
Chagrijnig prinsesje: vervelend dat je niet lekker op je plek zit. Dat is toch wel echt de basis, toch? Ik zou dat gevoel iig serieus nemen!
Ik heb trouwens gelukkig wel een hele gezellige dochter en ook nog goed contact met m’n ex. Dat voelt toch wel als een geschenk. En gek genoeg ben ik niet jaloers op zijn nieuwe gezin. Maar ja, zou zelf ook wel graag een nieuwe relatie willen. Wel wat halfslachtig gedate de afgelopen maanden maar was toch nog teveel met m’n vorige relatie bezig (niet de vader van m’n kind). Dat wordt nu wel minder gelukkig, dus wie weet. Maar heb niet zoveel (meer) met daten.
Ben even kwijt wie het schreef maar wat stom van die vriendin met kindje dat ze niet vaker langs wil komen. Sorry, maar sommige vrouwen veranderen echt in een muts zodra ze moeder worden… Ik heb daar echt altijd voor gewaakt. Het geeft een buitengesloten gevoel, alsof je allebei in een andere wereld zit terwijl het ook heel anders kan.
zaterdag 19 juni 2021 10:23
Goedemorgen,
ik wilde ook even inhaken op dit onderwerp. Ik lees veel herkenbaarheid bij jullie, ik ben zelf bijna 50 en vraag me soms wel eens af; is dit alles?
Ik ben al lange tijd vrijgezel, woon alleen en heb geen kinderen. Ik heb wel een handje vol vriendinnen maar die zijn ook allemaal druk met hun eigen levens en dat snap ik ook wel...er gaan weken voorbij dat ik alleen mijn collega's zie en de weekeinden alleen doorbreng. En als ik dan op mooie zonnige dagen mensen/stellen voorbij mijn raam zie fietsen met elkaar of wandelen kan ik daar wel eens jaloers op worden als ik weer eens alleen thuis zit en niemand heb om mee af te spreken. Dan mis ik het hebben van een partner om leuke dingen te doen, om belangrijk te zijn voor iemand. En over t algemeen vermaak ik me wel, ik woon op het platteland en heb een grote tuin die me veel werk geeft maar soms bekruipt me wel eens het gevoel...is dit alles?
ik wilde ook even inhaken op dit onderwerp. Ik lees veel herkenbaarheid bij jullie, ik ben zelf bijna 50 en vraag me soms wel eens af; is dit alles?
Ik ben al lange tijd vrijgezel, woon alleen en heb geen kinderen. Ik heb wel een handje vol vriendinnen maar die zijn ook allemaal druk met hun eigen levens en dat snap ik ook wel...er gaan weken voorbij dat ik alleen mijn collega's zie en de weekeinden alleen doorbreng. En als ik dan op mooie zonnige dagen mensen/stellen voorbij mijn raam zie fietsen met elkaar of wandelen kan ik daar wel eens jaloers op worden als ik weer eens alleen thuis zit en niemand heb om mee af te spreken. Dan mis ik het hebben van een partner om leuke dingen te doen, om belangrijk te zijn voor iemand. En over t algemeen vermaak ik me wel, ik woon op het platteland en heb een grote tuin die me veel werk geeft maar soms bekruipt me wel eens het gevoel...is dit alles?
zaterdag 19 juni 2021 10:46
Hier ook herkenning....
Om de tijd te vullen (en ook voor mijn psyche) sport ik erg veel. Daardoor ben ik nu fysiek op mijn 32e in betere conditie dan ik ooit ben geweest. Ik ben een single man en dan krijg ik wel eens een 'fear of missing out' gevoel bij het idee dat ik eigenlijk nooit meer op terrasjes, in kroegen en op feestjes kom waar leuke vrouwen aanwezig zijn. Dan denk ik : jeetje ik ben nu nog jong, fit, heb al m'n haar nog. Misschien ben ik over een paar jaar wel kalend. Nu is juist de tijd om leuke vrouwen te ontmoeten. In plaats daarvan lig ik nu al twee dagen op mijn bed Big Bang Theory te Bingen. Maar anders dan dat ik al idioot lang op Tinder sta, ontmoet ik helemaal niemand.
Mannenvriendschappen zijn helaas toch vaak zo dat als men heeft wat ze nodig hebben (een relatie) ze de rest redelijk snel laten verslonzen. Iedereen roept vooral dat het gaat om de 'kwaliteit' en niet om de kwantiteit van hoevaak je elkaar ziet. Dan denk ik vooral : ja lekker makkelijk. Jij hebt nu wat je wil, en dan zijn je vrienden opeens niet meer nodig. Ik zie zelf niet zo heel veel reden om nog moeite te investeren in vriendschappen die hooguit twee keer per jaar kunnen afspreken.
Om de tijd te vullen (en ook voor mijn psyche) sport ik erg veel. Daardoor ben ik nu fysiek op mijn 32e in betere conditie dan ik ooit ben geweest. Ik ben een single man en dan krijg ik wel eens een 'fear of missing out' gevoel bij het idee dat ik eigenlijk nooit meer op terrasjes, in kroegen en op feestjes kom waar leuke vrouwen aanwezig zijn. Dan denk ik : jeetje ik ben nu nog jong, fit, heb al m'n haar nog. Misschien ben ik over een paar jaar wel kalend. Nu is juist de tijd om leuke vrouwen te ontmoeten. In plaats daarvan lig ik nu al twee dagen op mijn bed Big Bang Theory te Bingen. Maar anders dan dat ik al idioot lang op Tinder sta, ontmoet ik helemaal niemand.
Mannenvriendschappen zijn helaas toch vaak zo dat als men heeft wat ze nodig hebben (een relatie) ze de rest redelijk snel laten verslonzen. Iedereen roept vooral dat het gaat om de 'kwaliteit' en niet om de kwantiteit van hoevaak je elkaar ziet. Dan denk ik vooral : ja lekker makkelijk. Jij hebt nu wat je wil, en dan zijn je vrienden opeens niet meer nodig. Ik zie zelf niet zo heel veel reden om nog moeite te investeren in vriendschappen die hooguit twee keer per jaar kunnen afspreken.
zaterdag 19 juni 2021 12:04
Herkenbaar. Als tiener ging ik met vriendinnen naar het zwembad. Dat was leuk tot er andere meiden bij ons groepje kwamen. Die wel goed klikten met mijn vriendinnen, maar niet met mij. De gesprekken gingen alleen nog maar over jongens en uitgaan, waar ik niet mee bezig was. Dat boeide mij niet en ging er ook niet aan meedoen om er maar bij te horen. Dus ik kwam buiten de groep te staan. Niet leuk, maar dingen tegen mijn zin doen vond ik nog erger.ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑18-06-2021 22:23Het is overigens ook vooral het gevoel van het verschil met vroeger wat ik het pijnlijkst vind. Dat ik als tiener nog vriendinnen had en mijn zomers en vakanties er toen zó anders uitzagen. En dat ik met mijn ouders op vakantie ging en dat soort dingen.
Als ik nu in mijn eentje buiten ben op zo'n zomeravond (toch een heel specifiek gevoel vind ik dat soort avonden), dan komen die herinneringen van toen terug en dan denk ik, jeetje, wat ben ik nu eigenlijk ongelukkig in vergelijking met vroeger, wat triest.
Met weekendjes weg is er meerdere keren een vriendin mee geweest in mijn tienertijd. Maar daarna niet meer. Omdat ik er niemand meer voor heb. Een aantal jaren terug wel eens gevraagd door een vriendin ( nu verbroken vriendschap). Dat was een groepsreis, wat ik niet zag zitten. Ben niet zo van groepen.
Mijn zomeravonden zien er meestal hetzelfde uit. Al vele jaren. Een beetje met de honden wandelen en in mijn tuin zitten. Terwijl ik vroeger in mijn jeugd vaak met vriendinnen was. Een groot contrast met nu. Ook met mijn verjaardagen. Er zijn in mijn basisschooltijd verjaardagen geweest dat ik 11 vriendinnen op mijn feestje had. Tegenwoordig maar 2 of 3.
zaterdag 19 juni 2021 13:09
Beste lezers,
Ik had het er toevallig gister nog over met een vriend. Ik heb in de afgelopen jaren heel vaak eenzaamheid gevoeld, ook al had ik dan een vriendin. Ik denk dat eenzaamheid niet alleen het gemis is van een fysieke persoon waarmee je over koetjes en kalfjes kan praten, maar ook het missen van diepgang in gesprekken, intieme aanrakingen of het gemis van een doel in het leven.
Ik "strijd" tegen eenzaamheid door mijn hersenen zo veel mogelijk niet eraan te laten denken. Wanneer ik mijn computer uitzet en naar de televisie loop besef ik ineens dat ik eenzaam ben. Daarna zet ik de televisie aan en verdwijnt deze eenzaamheid naar de achtergrond tot het moment ik de televisie weer uit zet.
Vroeger vaak "raar" gevonden dat ik eenzaam was, want ik had toch vrienden en familie en een vriendin? Mensen begrijpen het vaak niet.
Ik had het er toevallig gister nog over met een vriend. Ik heb in de afgelopen jaren heel vaak eenzaamheid gevoeld, ook al had ik dan een vriendin. Ik denk dat eenzaamheid niet alleen het gemis is van een fysieke persoon waarmee je over koetjes en kalfjes kan praten, maar ook het missen van diepgang in gesprekken, intieme aanrakingen of het gemis van een doel in het leven.
Ik "strijd" tegen eenzaamheid door mijn hersenen zo veel mogelijk niet eraan te laten denken. Wanneer ik mijn computer uitzet en naar de televisie loop besef ik ineens dat ik eenzaam ben. Daarna zet ik de televisie aan en verdwijnt deze eenzaamheid naar de achtergrond tot het moment ik de televisie weer uit zet.
Vroeger vaak "raar" gevonden dat ik eenzaam was, want ik had toch vrienden en familie en een vriendin? Mensen begrijpen het vaak niet.
zondag 20 juni 2021 09:16
Heb vandaag ook weer even zo'n dag... (liever niet quoten)
Zat een beetje bij woningen te kijken, wil al lang verhuizen (financieel niet breed) om elke keer tot de conclusie te komen dat dat in mijn eentje gewoon niet op te brengen is.
Je hebt natuurlijk veel meer mogelijkheden met zijn tweeën.
Het begint gewoon steeds meer te knagen de laatste tijd maar ook dat mensen dan zeggen, ja je moet eerst gelukkig zijn met jezelf... nou ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die ook niet helemaal gelukkig zijn met zichzelf maar wel een relatie hebben.
Maar ook al 2 voorbeelden in mijn omgeving die mooi wonen omdat de partner genoeg geld heeft..
Een oude vriendin van mij werkt al jaren niet dus die had zonder haar man nooit dit leven gehad/zo kunnen wonen, vakanties/uitjes e.d. Dat steekt soms weleens. En ja leuk voor haar hoor maar ik gun het mezelf ook. Ik wil ook dingen voor mezelf en dat is gewoon lastig als dat uit blijft en je om je heen van alles ziet gebeuren.
Maar heb ook slaaptekort dus moe en dat versterkt ook weer één en ander momenteel...
Zat een beetje bij woningen te kijken, wil al lang verhuizen (financieel niet breed) om elke keer tot de conclusie te komen dat dat in mijn eentje gewoon niet op te brengen is.
Je hebt natuurlijk veel meer mogelijkheden met zijn tweeën.
Het begint gewoon steeds meer te knagen de laatste tijd maar ook dat mensen dan zeggen, ja je moet eerst gelukkig zijn met jezelf... nou ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die ook niet helemaal gelukkig zijn met zichzelf maar wel een relatie hebben.
Maar ook al 2 voorbeelden in mijn omgeving die mooi wonen omdat de partner genoeg geld heeft..
Een oude vriendin van mij werkt al jaren niet dus die had zonder haar man nooit dit leven gehad/zo kunnen wonen, vakanties/uitjes e.d. Dat steekt soms weleens. En ja leuk voor haar hoor maar ik gun het mezelf ook. Ik wil ook dingen voor mezelf en dat is gewoon lastig als dat uit blijft en je om je heen van alles ziet gebeuren.
Maar heb ook slaaptekort dus moe en dat versterkt ook weer één en ander momenteel...
zondag 20 juni 2021 09:44
Herkenbaar...Boekenzijndebom schreef: ↑18-06-2021 23:35
Het helpt ook niet dat ik al lang single ben, en het gevoel heb dat ik altijd overal alleen naar toe moet en alles zelf moet regelen. Hoewel dat in de praktijk misschien niet echt zo is, voelt het vaak wel zo. Als ik op vakantie wil moet ik of alleen of iemand vragen, als ik een spelletje wil doen kan dat niet vrij laagdrempelig maar moet ik echt iets regelen, idem met uit eten, wat drinken op het terras of bioscoop.
En het klinkt misschien een beetje sneu, maar ik mis ook gewoon het gevoel dat ik voor iemand de leukste/belangrijkste ben.
Als je een partner hebt kun je ook altijd last minute iets gaan doen.
Goh zullen we vanavond ergens iets gaan drinken? Dat idee.
Nu moet ik eerst iemand bellen, wat dan waarschijnlijk pas weken later kan, tegen die tijd heb ik al geen zin meer of er zijn dan weer andere dingen waardoor het slecht uit komt.
Gewoon dat spontane mis ik gewoon.. (ook wat betreft vriendschappen, dat je veel meer verweven bent in elkaars leven, ik merk dat ik het lastig vind als je iemand bijvoorbeeld ook lang niet hebt gesproken ook om dan concreet iets af te spreken ) maar ook met iemand mee groeien en inderdaad voor iemand de leukste knapste belangrijkste zijn.
zondag 20 juni 2021 09:53
Herkenbaar, dat het spontane lastiger is als je alleen bent. Ik ben trouwens net lid geworden van Nieuwe Mensen leren kennen en er komt veel voorbij, misschien ook een idee voor een aantal van jullie? Het is dan inderdaad wel belangrijk dat je van groepen houdt en makkelijk contact maakt en dat is niet voor iedereen zo natuurlijk.
Het gevoel van een partner missen herken ik ook. Ik ben nu een mooi boek aan het lezen, De Keuze van Edith Egers (tip las ik hier ergens op het forum). Een van de dingen die me bijblijft is je houding als je iets overkomt. Je kunt denken: waarom ik? (Waarom heb ik geen partner, waarom heb ik niet veel vrienden) maar daar schiet je niets mee op. Een betere gedachte is: wat nu? Dan ga je uit de slachtofferrol en sta je er positiever in, je staat zelf aan het roer. Waarbij ze absoluut niet zegt dat je over je verdriet heen moet leven hoor, integendeel, je moet het juist doorvoelen. Maar merk het verschil in levensenergie tussen ‘waarom ik?’ En ‘wat nu?’
Iig een dikke knuffel voor iedereen die zich rot voelt vandaag en schrijf vooral lekker van je af!
Het gevoel van een partner missen herken ik ook. Ik ben nu een mooi boek aan het lezen, De Keuze van Edith Egers (tip las ik hier ergens op het forum). Een van de dingen die me bijblijft is je houding als je iets overkomt. Je kunt denken: waarom ik? (Waarom heb ik geen partner, waarom heb ik niet veel vrienden) maar daar schiet je niets mee op. Een betere gedachte is: wat nu? Dan ga je uit de slachtofferrol en sta je er positiever in, je staat zelf aan het roer. Waarbij ze absoluut niet zegt dat je over je verdriet heen moet leven hoor, integendeel, je moet het juist doorvoelen. Maar merk het verschil in levensenergie tussen ‘waarom ik?’ En ‘wat nu?’
Iig een dikke knuffel voor iedereen die zich rot voelt vandaag en schrijf vooral lekker van je af!
zondag 20 juni 2021 11:14
Soms zit ik ook wel een beetje in de 'waarom ik' cirkel. Inderdaad, je schiet er niks mee op. Aan de andere kant merk je vaak wel, wat Yesss volgens mij ook een beetje impliceert : soms als je het één hebt, leidt dat weer tot het ander en zo komt het balletje aan het rollen.
Bijvoorbeeld een partner hebben zorgt (in een gezonde relatie) ervoor dat je iemand hebt om ''spontaan'' iets mee te gaan doen. Het maakt je zelfverzekerd(er), want in zekere zin wordt bevestigd dat jij het ook voor een ander waard bent om het leven mee te delen. Je krijgt een drukker sociaal leven normaal gesproken want ook een (schoon) familie en weer vrienden/kennissen van de partner die feestjes hebben waar jij ook voor bent uitgenodigd. Waar je misschien niet altijd zin in hebt, maar onbewust draagt het toch bij aan je gevoel ''erbij te horen'' of ertoe te doen. Bovendien ben je niet meer ''afhankelijk'' voor de invulling van je sociale leven van vrienden waarvoor jij andersom geen prioriteit bent, en daar bovenop worden samen je financiële mogelijkheden ook groter, waardoor je fijner kunt gaan wonen. Van een appartement met bonkende bovenburen en een balkon langs een drukke weg naar een rustig huisje met tuin bijvoorbeeld.
Natuurlijk moet je er altijd naar streven om het zelf zo fijn mogelijk te maken. En ook om niet te lang met je handen naar de lucht te wijzen en te zeggen ''why always me?'' Aan de andere kant is het ook niet altijd even realistisch om overal maar heel rationeel overheen te stappen.
Bijvoorbeeld een partner hebben zorgt (in een gezonde relatie) ervoor dat je iemand hebt om ''spontaan'' iets mee te gaan doen. Het maakt je zelfverzekerd(er), want in zekere zin wordt bevestigd dat jij het ook voor een ander waard bent om het leven mee te delen. Je krijgt een drukker sociaal leven normaal gesproken want ook een (schoon) familie en weer vrienden/kennissen van de partner die feestjes hebben waar jij ook voor bent uitgenodigd. Waar je misschien niet altijd zin in hebt, maar onbewust draagt het toch bij aan je gevoel ''erbij te horen'' of ertoe te doen. Bovendien ben je niet meer ''afhankelijk'' voor de invulling van je sociale leven van vrienden waarvoor jij andersom geen prioriteit bent, en daar bovenop worden samen je financiële mogelijkheden ook groter, waardoor je fijner kunt gaan wonen. Van een appartement met bonkende bovenburen en een balkon langs een drukke weg naar een rustig huisje met tuin bijvoorbeeld.
Natuurlijk moet je er altijd naar streven om het zelf zo fijn mogelijk te maken. En ook om niet te lang met je handen naar de lucht te wijzen en te zeggen ''why always me?'' Aan de andere kant is het ook niet altijd even realistisch om overal maar heel rationeel overheen te stappen.
zondag 20 juni 2021 12:24
Goedemiddag,
Vandaag is het vaderdag en ik zie in mijn buurtje allemaal gezinnen/stellenn die bij hun vader/schoonvader op de koffie komen, kadootjes meenemen van de kleinkinderen..het maakt me verdrietig aangezien ik zelf geen ouders meer heb en dat maakt het alleen zijn zonder partner en of kinderen nog erger op zulke momenten
en ik weet dat ik me na een tijdje wel weer wat beter voel maar voor nu is het even blehh...
Vandaag is het vaderdag en ik zie in mijn buurtje allemaal gezinnen/stellenn die bij hun vader/schoonvader op de koffie komen, kadootjes meenemen van de kleinkinderen..het maakt me verdrietig aangezien ik zelf geen ouders meer heb en dat maakt het alleen zijn zonder partner en of kinderen nog erger op zulke momenten
en ik weet dat ik me na een tijdje wel weer wat beter voel maar voor nu is het even blehh...
zondag 20 juni 2021 12:38
100% Kai_Koura.. (liever weer niet quoten)
Daarom vind ik het altijd zo lastig als mensen zeggen dat je het toch zelf moet doen etc.
Ja tuurlijk zit er een kern van waarheid in maar om bijvoorbeeld terug te komen op wonen, ik denk niet dat ik nog snel hier weg kan zolang ik alleen blijf en dan kan iedereen zeggen, ja maar je moet je geluk niet van een ander af laten hangen.. maar tuurlijk zit er geluk in leuker wonen, samen plannen maken, je leven delen.
Om maar even met een voorbeeld te komen, ik was laatst bij iemand op bezoek en daar werd uitgebreid over vakantieplannen gepraat en dat ze misschien een camper wilden gaan huren etc. en ik zit daar dan met een boer met kiespijn, haha leuk ja.
Om dan vervolgens weer met een k.. gevoel thuis te komen
(Waar trouwens ook nooit geen mens bij stilstaat, zolang we het zelf allemaal maar goed hebben)
Ik hoop dat er voor mij ook nog een turning point komt hoor, vind het ook steeds lastiger worden om leuk te reageren op anderen en zo wil ik niet worden, maarja... ben er gewoon een beetje klaar mee.
Maarja vandaag maar even een zwelgdag, hopelijk morgen weer een betere dag..
Daarom vind ik het altijd zo lastig als mensen zeggen dat je het toch zelf moet doen etc.
Ja tuurlijk zit er een kern van waarheid in maar om bijvoorbeeld terug te komen op wonen, ik denk niet dat ik nog snel hier weg kan zolang ik alleen blijf en dan kan iedereen zeggen, ja maar je moet je geluk niet van een ander af laten hangen.. maar tuurlijk zit er geluk in leuker wonen, samen plannen maken, je leven delen.
Om maar even met een voorbeeld te komen, ik was laatst bij iemand op bezoek en daar werd uitgebreid over vakantieplannen gepraat en dat ze misschien een camper wilden gaan huren etc. en ik zit daar dan met een boer met kiespijn, haha leuk ja.
Om dan vervolgens weer met een k.. gevoel thuis te komen
(Waar trouwens ook nooit geen mens bij stilstaat, zolang we het zelf allemaal maar goed hebben)
Ik hoop dat er voor mij ook nog een turning point komt hoor, vind het ook steeds lastiger worden om leuk te reageren op anderen en zo wil ik niet worden, maarja... ben er gewoon een beetje klaar mee.
Maarja vandaag maar even een zwelgdag, hopelijk morgen weer een betere dag..
yesss wijzigde dit bericht op 20-06-2021 12:41
0.09% gewijzigd
zondag 20 juni 2021 12:39
Precies... genoeg voorbeelden in mijn omgeving, iedereen heeft wel iets hoor. Maar wat is dan hún geheim denk ik dan? Of is het toch gewoon een kwestie ook van geluk hebben/timing etc.hondenmens schreef: ↑20-06-2021 10:30@yesss: Dat je eerst gelukkig moet zijn met jezelf om een relatie te kunnen hebben vind ik zo'n dooddoener. Ik ken ook genoeg mensen die niet gelukkig zijn met zichzelf of met meerdere psychische diagnoses die toch een relatie hebben.
zondag 20 juni 2021 13:12
Dit is wel écht heel herkenbaar. Ik ben een man en heb mannenvriendschappen, maar het interesseert echt niemand ene fluit. Plus dat het heel vermoeiend is als ik bij mijn ouders ben en mijn tante komt langs en die vraagt ''heb jij eigenlijk nog vakantieplannen?'' Ehh, nee.
Heb mezelf inmiddels wel aangeleerd niet te lang met een kutgevoel te blijven zitten, maar moet wel zeggen dat ik me nog wel eens enorm kan verbazen over hoe ''careless'' veel vrienden van mij zijn geworden nu ze 30 zijn t.o.v. begin 20.
Een vriend van mij heeft 2 kinderen en een relatie. Ik spreek hem weinig meer. In januari appte hij mij op een zaterdagmiddag. Of hij even 'een bakkie' kon komen doen. Eerlijk gezegd zat ik daar niet echt op te wachten. Ga liever in de avond rustig een biertje doen dan koffie midden op de dag, dan doe ik liever mijn eigen ding. ''Een bakkie'' doe ik wel als ik met pensioen ben. Maargoed ik dacht : ik spreek hem al haast nooit meer, dus ik leg mijn planning wel aan de kant, haal even snel wat lekkers en zo gezegd zo gedaan.
Paar weken later denk ik : ik app hem eens, om een biertje te doen. Raad eens? Überhaupt niet eens antwoord. Echt opvallend hoeveel mensen het gewoon geen reet meer uitmaakt. Als ze je nodig hebben dan hoor je van ze, en als ze je niet nodig hebben, dan zijn ze nog te beroerd om überhaupt een berichtje terug te sturen.
zondag 20 juni 2021 13:14
Ah wat rot, Sterkte vandaag. Lijkt me inderdaad lastig als je ook geen ouders meer hebt.Leentje_71 schreef: ↑20-06-2021 12:24Goedemiddag,
Vandaag is het vaderdag en ik zie in mijn buurtje allemaal gezinnen/stellenn die bij hun vader/schoonvader op de koffie komen, kadootjes meenemen van de kleinkinderen..het maakt me verdrietig aangezien ik zelf geen ouders meer heb en dat maakt het alleen zijn zonder partner en of kinderen nog erger op zulke momenten
zondag 20 juni 2021 13:18
Maar denk je ook niet dat je stiekem eigenlijk wel weet wat het 'geheim' is?
Ik heb in mijn omgeving genoeg vreemde vogels die wél een relatie hebben. Ik zie dan ook duidelijk wat het verschil is tussen hen en mij : geen afwachtende houding, niet enorm kritisch en actie ondernemen en daadwerkelijk op date gaan.
zondag 20 juni 2021 13:39
zondag 20 juni 2021 13:48
Ik heb gelukkig wel een paar goede vrienden en veel fijne contacten waar ik heel blij mee ben, dus dat is het bij mij niet. Maar toch... wat ik eerder al beschreef.
Moet wel zeggen dat het heel fijn is om jullie ervaringen te lezen, omdat ik me in de meeste reacties zo herken. Kai_koura, echt precies wat jij beschrijft. En het voorbeeld over gesprekken over vakantieplannen, ook heel herkenbaar.
Ben een aantal jaren met een goede vriendin van me op vakantie geweest, ook toen zij al getrouwd was en een kind had. We keken er allebei altijd ontzettend naar uit, even een weekje samen en wat anders en geeft ook bepaalde verdieping aan je vriendschap. Maar dan zeiden veel mensen tegen mij... o wat leuk dat ze dat nog voor je doet. Alsof het liefdadigheid was om met mij op vakantie te gaan. Gelukkig wist ik beter, maar toch was het pijnlijk om te horen.
Moet wel zeggen dat het heel fijn is om jullie ervaringen te lezen, omdat ik me in de meeste reacties zo herken. Kai_koura, echt precies wat jij beschrijft. En het voorbeeld over gesprekken over vakantieplannen, ook heel herkenbaar.
Ben een aantal jaren met een goede vriendin van me op vakantie geweest, ook toen zij al getrouwd was en een kind had. We keken er allebei altijd ontzettend naar uit, even een weekje samen en wat anders en geeft ook bepaalde verdieping aan je vriendschap. Maar dan zeiden veel mensen tegen mij... o wat leuk dat ze dat nog voor je doet. Alsof het liefdadigheid was om met mij op vakantie te gaan. Gelukkig wist ik beter, maar toch was het pijnlijk om te horen.
zondag 20 juni 2021 14:01
Ik denk ook niet dat gelukkig zijn met jezelf uitmaakt voor het al dan niet hebben voor een relatie. Wel denk ik dat je op een bepaalde manier tevreden moet zijn met jezelf, in die zin dat je je niet meteen te afhankelijk moet opstellen in welke relatie dan ook.
Over je afhankelijk opstellen: vroeger ging ik regelmatig op vakantie met een vriendin, leuke vakanties gehad. Maar toch niet helemaal wat ik altijd wilde qua avontuur en plekken. Dus besloot ik te gaan sparen voor een langere reis alleen. Helemaal geweldig was die reis. Nooit meer iets anders gedaan daarna, maar dat is voor iedereen anders. De desbetreffende vriendin vond het niet leuk en diverse keren heb ik gehoord dat als ik met haar op vakantie wilde zij niet op vakantie kon. Of dat ik, doordat ik alleen op vakantie ging bepaald had dat zij niet op vakantie kon. Hoe dan?
Die afhankelijkheid schiet natuurlijk niet op.
Over je afhankelijk opstellen: vroeger ging ik regelmatig op vakantie met een vriendin, leuke vakanties gehad. Maar toch niet helemaal wat ik altijd wilde qua avontuur en plekken. Dus besloot ik te gaan sparen voor een langere reis alleen. Helemaal geweldig was die reis. Nooit meer iets anders gedaan daarna, maar dat is voor iedereen anders. De desbetreffende vriendin vond het niet leuk en diverse keren heb ik gehoord dat als ik met haar op vakantie wilde zij niet op vakantie kon. Of dat ik, doordat ik alleen op vakantie ging bepaald had dat zij niet op vakantie kon. Hoe dan?
Die afhankelijkheid schiet natuurlijk niet op.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
