Psyche
alle pijlers
(Eindelijk) de diagnose ADHD
zaterdag 18 mei 2019 08:37
Gisteren heb ik de diagnose ADHD gekregen. Na een dag aan onderzoeken en testen en het gebruiken van medicatie kom ik er niet meer om heen.
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
woensdag 9 september 2020 21:35
Sorry je schrijft metylfenidaat maar mijn brein slaat dexamfetamine op.Almdudler schreef: ↑09-09-2020 18:08Bedankt voor de antwoorden!
@ MEFunny: ik bedoelde meer dat ik niet merk dat de methylfenidaat uitgewerkt is. Ik merk niet dat ik drukker/chaotischer/whatever ben.
Ik slik 5mg methylfenidaat, dat is inderdaad een instaphoeveelheid geloof ik. Ik kan inderdaad vragen of ik hierna een tijdje 10mg zou kunnen proberen. Kijken of ik daartussen verschil merk.
Maar ik ben blij om te lezen dat het inderdaad niet echt direct een verschil maakt in de zin dat je echt wat merkt, maar dat het heel subtiel veranderingen teweeg brengt.
Blijft het nog steeds wel dat ik het moeilijk vind om te bepalen of het daadwerkelijk werkt, en of ik daadwerkelijk beter m'n hoofd erbij kan houden, dingen me minder energie kosten etc.
Momenteel zijn we bezig met de aan- en verkoop van een huis, dus dat zijn sowieso gekke tijden en mijn dagen zijn anders dan normaal. Daardoor merk ik dat ik geen referentie heb, omdat ik momenteel een beetje geleefd wordt.
Wel heb ik het gevoel dat ik het allemaal wat beter aankan dan normaal. Maar dat is slechts gissen!
Het blijft lastig wat dat betreft
.Metyl heb ik overigens ook geslikt. Meer rush en rebound bij mij als bij deze.
Overigens heb ik gemerkt dat je vaak pas op de langere termijn merkt wat het middel nou eigenlijk voor je doet.
Na een week nog lastig te beoordelen.
maandag 14 september 2020 08:57
Ik kom me weer even melden na een tijdje stil te zijn geweest 
Ik heb, enkele weken geleden, de stap gezet om de huisarts eens te contacteren. Ik zat mezelf enorm in de weg met eindeloos gepieker, werkontwijkend gedrag en echt nul concentratie. De huisarts vroeg aan me; stel, je wordt gediagnosticeerd met iets, wat wil je daar dan verder mee? Wil je therapie? Wil je medicatie?
Daar had ik geen antwoord op, of was ineens niet meer zo zeker van wat ik wilde, en ben toen toch eens gaan kijken of mijn worstelingen niet in een andere hoek lagen. Zodoende ben ik momenteel in therapie voor iets dat een enorm raakvlak heeft met mijn ADD-achtige eigenschappen en dergelijke worstelingen. Tot op heden is het enorm verhelderend, maar echt nog heel erg oefenen om bepaalde lessen in de praktijk te kunnen brengen.
Ik heb net vakantie gehad en ben nu weer op dag 1 van werk. Ik merk nog steeds dat oa door corona mijn werkdrive en focus niet zijn wat het zou moeten zijn. Dat irriteert me, en kom ik weer bij oude vraagstukken over wat ik eigenlijk met m'n leven wil, en hoe de plannen die ik had voor 2020 volledig in de soep zijn gelopen (net als bij veel mensen).
Bah, het is al met al een stroeve start van de dag. Ik merk dat ik in een soort cirkel zit van het alledaagse leven helemaal zat zijn en woeste en wilde dingen wil gaan ondernemen, maar daarna ben ik toch wel weer soort van content met hoe het nu is. Denk ik.
Ik heb, enkele weken geleden, de stap gezet om de huisarts eens te contacteren. Ik zat mezelf enorm in de weg met eindeloos gepieker, werkontwijkend gedrag en echt nul concentratie. De huisarts vroeg aan me; stel, je wordt gediagnosticeerd met iets, wat wil je daar dan verder mee? Wil je therapie? Wil je medicatie?
Daar had ik geen antwoord op, of was ineens niet meer zo zeker van wat ik wilde, en ben toen toch eens gaan kijken of mijn worstelingen niet in een andere hoek lagen. Zodoende ben ik momenteel in therapie voor iets dat een enorm raakvlak heeft met mijn ADD-achtige eigenschappen en dergelijke worstelingen. Tot op heden is het enorm verhelderend, maar echt nog heel erg oefenen om bepaalde lessen in de praktijk te kunnen brengen.
Ik heb net vakantie gehad en ben nu weer op dag 1 van werk. Ik merk nog steeds dat oa door corona mijn werkdrive en focus niet zijn wat het zou moeten zijn. Dat irriteert me, en kom ik weer bij oude vraagstukken over wat ik eigenlijk met m'n leven wil, en hoe de plannen die ik had voor 2020 volledig in de soep zijn gelopen (net als bij veel mensen).
Bah, het is al met al een stroeve start van de dag. Ik merk dat ik in een soort cirkel zit van het alledaagse leven helemaal zat zijn en woeste en wilde dingen wil gaan ondernemen, maar daarna ben ik toch wel weer soort van content met hoe het nu is. Denk ik.
maandag 14 september 2020 09:56
Kan je aangeven waar dat ligt, wat je bedoeld? of is dat te prive?Suusje666 schreef: ↑14-09-2020 08:57Ik kom me weer even melden na een tijdje stil te zijn geweest
Ik heb, enkele weken geleden, de stap gezet om de huisarts eens te contacteren. Ik zat mezelf enorm in de weg met eindeloos gepieker, werkontwijkend gedrag en echt nul concentratie. De huisarts vroeg aan me; stel, je wordt gediagnosticeerd met iets, wat wil je daar dan verder mee? Wil je therapie? Wil je medicatie?
Daar had ik geen antwoord op, of was ineens niet meer zo zeker van wat ik wilde, en ben toen toch eens gaan kijken of mijn worstelingen niet in een andere hoek lagen. Zodoende ben ik momenteel in therapie voor iets dat een enorm raakvlak heeft met mijn ADD-achtige eigenschappen en dergelijke worstelingen. Tot op heden is het enorm verhelderend, maar echt nog heel erg oefenen om bepaalde lessen in de praktijk te kunnen brengen.
Ik heb net vakantie gehad en ben nu weer op dag 1 van werk. Ik merk nog steeds dat oa door corona mijn werkdrive en focus niet zijn wat het zou moeten zijn. Dat irriteert me, en kom ik weer bij oude vraagstukken over wat ik eigenlijk met m'n leven wil, en hoe de plannen die ik had voor 2020 volledig in de soep zijn gelopen (net als bij veel mensen).
Bah, het is al met al een stroeve start van de dag. Ik merk dat ik in een soort cirkel zit van het alledaagse leven helemaal zat zijn en woeste en wilde dingen wil gaan ondernemen, maar daarna ben ik toch wel weer soort van content met hoe het nu is. Denk ik.
maandag 14 september 2020 10:44
Nou, ik ben van mezelf nogal een chaoot, ben wispelturig en snel afgeleid. Ik kan me doorgaans slecht concentreren op dingen die ik moet doen, versus dingen die ik wil doen waar ik me dan weer goed op kan concentreren. Ik slaap slecht, ervaar een onrust in mezelf die ik maar niet kwijt kan raken en ben een beetje all over the place. Ik merkte het vooral op werk dat ik er veel last van had, slecht concentreren en geen focus hebben. Dat heb ik ook al jaren.
In een notendop: ik betrapte mezelf erop dat ik mijn gevoel structureel negeer. Dit leidt tot veel onrust en piekeren. Ik doe vaak wat ik denk dat er van me verwacht wordt of wat ik denk dat ik zou moeten doen/willen, maar dus niet wat ik zelf echt zou willen doen. Hier heb ik nu therapie voor, en ik merk dat dat wel rust in mijn hoofd geeft. Ik moet nog ondervinden of het me meer focus biedt.
In een notendop: ik betrapte mezelf erop dat ik mijn gevoel structureel negeer. Dit leidt tot veel onrust en piekeren. Ik doe vaak wat ik denk dat er van me verwacht wordt of wat ik denk dat ik zou moeten doen/willen, maar dus niet wat ik zelf echt zou willen doen. Hier heb ik nu therapie voor, en ik merk dat dat wel rust in mijn hoofd geeft. Ik moet nog ondervinden of het me meer focus biedt.
maandag 14 september 2020 17:31
Suusje666 schreef: ↑14-09-2020 10:44Nou, ik ben van mezelf nogal een chaoot, ben wispelturig en snel afgeleid. Ik kan me doorgaans slecht concentreren op dingen die ik moet doen, versus dingen die ik wil doen waar ik me dan weer goed op kan concentreren. Ik slaap slecht, ervaar een onrust in mezelf die ik maar niet kwijt kan raken en ben een beetje all over the place. Ik merkte het vooral op werk dat ik er veel last van had, slecht concentreren en geen focus hebben. Dat heb ik ook al jaren.
In een notendop: ik betrapte mezelf erop dat ik mijn gevoel structureel negeer. Dit leidt tot veel onrust en piekeren. Ik doe vaak wat ik denk dat er van me verwacht wordt of wat ik denk dat ik zou moeten doen/willen, maar dus niet wat ik zelf echt zou willen doen. Hier heb ik nu therapie voor, en ik merk dat dat wel rust in mijn hoofd geeft. Ik moet nog ondervinden of het me meer focus biedt.
Helder verwoord
Maar ook de vraag van je huisarts vind ik heel goed , wat 'verwacht' je van een diagnose.
Voelt misschien als een dooddoener of afwimpelen maar als het nou AD(H)D blijkt te zijn waardoor je in cirkels blijft denken/doen waar hoop je dan op?
Ik heb het echt als héél dubbel ervaren : enerzijds de opluchting, (h)erkenning dat ik niet gek/dom/lui/raar/ongeïnteresseerd òf gemakzuchtig ben. Dat mensen mijn manier van denken, redeneren, vastlopen, al dan niet starten (of afmaken) gewoon herkennen.
Maar ook 'teleurstelling' want het gaat dus nooit over ook niet als ik nog een beetje beter mijn best doe
Dat ik , in mijn geval, echt een stuk strakker moet plannen (booooring!), goed afweeg waar ik mijn echte aandacht aan besteed en vanaf nu accepteer dat overprikkeling een serieus ding is
Iets om rekening mee te houden als ik het voor iedereen een beetje gezellig wil houden
Dat ik héél graag groots & meeslepend wil....ALTIJD , maar dat dat eigenlijk helemaal niet het beste past.
En de medicatie... Eviva schreef t laatst ook al : het gaat er niet van over, het maakt t wel makkelijker om bij te sturen, eerder te zien wat er (dreigt) te gebeuren en het helpt mij ook erg om bijvoorbeeld maar 1 gedachtestroom te blijven volgen, de afleidingen laten zich wat makkelijker negeren.
maandag 14 september 2020 18:59
Teaus schreef: ↑14-09-2020 17:31Helder verwoord
Maar ook de vraag van je huisarts vind ik heel goed , wat 'verwacht' je van een diagnose.
Voelt misschien als een dooddoener of afwimpelen maar als het nou AD(H)D blijkt te zijn waardoor je in cirkels blijft denken/doen waar hoop je dan op?
Ik heb het echt als héél dubbel ervaren : enerzijds de opluchting, (h)erkenning dat ik niet gek/dom/lui/raar/ongeïnteresseerd òf gemakzuchtig ben. Dat mensen mijn manier van denken, redeneren, vastlopen, al dan niet starten (of afmaken) gewoon herkennen.
Maar ook 'teleurstelling' want het gaat dus nooit over ook niet als ik nog een beetje beter mijn best doe
Dat ik , in mijn geval, echt een stuk strakker moet plannen (booooring!), goed afweeg waar ik mijn echte aandacht aan besteed en vanaf nu accepteer dat overprikkeling een serieus ding is
Iets om rekening mee te houden als ik het voor iedereen een beetje gezellig wil houden
Dat ik héél graag groots & meeslepend wil....ALTIJD , maar dat dat eigenlijk helemaal niet het beste past.
En de medicatie... Eviva schreef t laatst ook al : het gaat er niet van over, het maakt t wel makkelijker om bij te sturen, eerder te zien wat er (dreigt) te gebeuren en het helpt mij ook erg om bijvoorbeeld maar 1 gedachtestroom te blijven volgen, de afleidingen laten zich wat makkelijker negeren.
Zo herkenbaar!
Ik wil ook van alles, spanning /sensatie/ veel verandering.
Ben alleen meer geschikt voor een saaie en voorspelbare en prikkelarme dagindeling.
Mét medicatie ben ik in alles wat gematigder.
Krijg ik ook nog weleens wat gedaan in het huishouden ipv hele dag vast te zitten in mijn gedachtestroom.
Hoe is een dag (of een ochtend) zonder medicatie nu voor jou teaus?
Ik heb niet langer dan een halve dag geprobeerd want ik heb dan veel meer last van allerlei drukke gedachtes/ emoties/ piekeren en dan weet ik niet hoe snel ik weer de medicatie moet pakken.
Best gek, want heb het ook 36 jaar zonder ADHD medicatie gedaan
maandag 14 september 2020 19:08
.Suusje666 schreef: ↑14-09-2020 08:57Ik kom me weer even melden na een tijdje stil te zijn geweest
Ik heb, enkele weken geleden, de stap gezet om de huisarts eens te contacteren. Ik zat mezelf enorm in de weg met eindeloos gepieker, werkontwijkend gedrag en echt nul concentratie. De huisarts vroeg aan me; stel, je wordt gediagnosticeerd met iets, wat wil je daar dan verder mee? Wil je therapie? Wil je medicatie?
Daar had ik geen antwoord op, of was ineens niet meer zo zeker van wat ik wilde, en ben toen toch eens gaan kijken of mijn worstelingen niet in een andere hoek lagen. Zodoende ben ik momenteel in therapie voor iets dat een enorm raakvlak heeft met mijn ADD-achtige eigenschappen en dergelijke worstelingen. Tot op heden is het enorm verhelderend, maar echt nog heel erg oefenen om bepaalde lessen in de praktijk te kunnen brengen.
Ik heb net vakantie gehad en ben nu weer op dag 1 van werk. Ik merk nog steeds dat oa door corona mijn werkdrive en focus niet zijn wat het zou moeten zijn. Dat irriteert me, en kom ik weer bij oude vraagstukken over wat ik eigenlijk met m'n leven wil, en hoe de plannen die ik had voor 2020 volledig in de soep zijn gelopen (net als bij veel mensen).
Bah, het is al met al een stroeve start van de dag.
Ik merk dat ik in een soort cirkel zit van het alledaagse leven helemaal zat zijn en woeste en wilde dingen wil gaan ondernemen, maar daarna ben ik toch wel weer soort van content met hoe het nu is. Denk ik.
Dit heb ik ook! Ik wil altijd meer uitdaging, hou niet van sleur.
Tegelijkertijd is vastigheid juist het beste voor me, maar soms merk ik echt dat ik dingen saai vind en uitdagingen zoek.
Mijn man zegt altijd dat ik van alles een te hoog verwachtingspatroon heb en gewoon tevreden moet zijn met alles wat ik heb (saai werk, etc)
dinsdag 15 september 2020 07:48
Goed omschreven... zo ervaar ik het ook allemaal.Teaus schreef: ↑14-09-2020 17:31Helder verwoord
Maar ook de vraag van je huisarts vind ik heel goed , wat 'verwacht' je van een diagnose.
Voelt misschien als een dooddoener of afwimpelen maar als het nou AD(H)D blijkt te zijn waardoor je in cirkels blijft denken/doen waar hoop je dan op?
Ik heb het echt als héél dubbel ervaren : enerzijds de opluchting, (h)erkenning dat ik niet gek/dom/lui/raar/ongeïnteresseerd òf gemakzuchtig ben. Dat mensen mijn manier van denken, redeneren, vastlopen, al dan niet starten (of afmaken) gewoon herkennen.
Maar ook 'teleurstelling' want het gaat dus nooit over ook niet als ik nog een beetje beter mijn best doe
Dat ik , in mijn geval, echt een stuk strakker moet plannen (booooring!), goed afweeg waar ik mijn echte aandacht aan besteed en vanaf nu accepteer dat overprikkeling een serieus ding is
Iets om rekening mee te houden als ik het voor iedereen een beetje gezellig wil houden
Dat ik héél graag groots & meeslepend wil....ALTIJD , maar dat dat eigenlijk helemaal niet het beste past.
En de medicatie... Eviva schreef t laatst ook al : het gaat er niet van over, het maakt t wel makkelijker om bij te sturen, eerder te zien wat er (dreigt) te gebeuren en het helpt mij ook erg om bijvoorbeeld maar 1 gedachtestroom te blijven volgen, de afleidingen laten zich wat makkelijker negeren.
Ik kreeg ook wel eens de vraag ; wat haalt een diagnose nou uit? Je hebt je leven toch op orde?
Nu ik de diagnose dus heb, heb ik nog steeds mijn leven op orde, maar door de diagnose besef ik mij dat ik er knetter hard voor heb moeten Werken. En dat het wat makkelijker had kunnen zijn als ik als kind/jong volwassene daar wat gerichte hulp bij had kunnen krijgen.
Er vallen daarnaast allemaal puzzelstukjes op zijn plaatst die ik zonder diagnose niet had kunnen puzzelen.
Groots en meeslepend... prikkels prikkels prikkels... afwisseling van activiteiten... anders is het leven saai.
onderprikkeling maakt mij depressief en ongelukkig. En ook een beetje gek. Zet mij heel de dag verplicht op een stoel en je vind mij halverwege de dag knetter ergens tegen een muur op.
dinsdag 15 september 2020 08:08
Dit sluit naadloos aan bij waar ik ook mee zit.Teaus schreef: ↑14-09-2020 17:31Helder verwoord
Maar ook de vraag van je huisarts vind ik heel goed , wat 'verwacht' je van een diagnose.
Voelt misschien als een dooddoener of afwimpelen maar als het nou AD(H)D blijkt te zijn waardoor je in cirkels blijft denken/doen waar hoop je dan op?
Ik heb het echt als héél dubbel ervaren : enerzijds de opluchting, (h)erkenning dat ik niet gek/dom/lui/raar/ongeïnteresseerd òf gemakzuchtig ben. Dat mensen mijn manier van denken, redeneren, vastlopen, al dan niet starten (of afmaken) gewoon herkennen.
Maar ook 'teleurstelling' want het gaat dus nooit over ook niet als ik nog een beetje beter mijn best doe
Dat ik , in mijn geval, echt een stuk strakker moet plannen (booooring!), goed afweeg waar ik mijn echte aandacht aan besteed en vanaf nu accepteer dat overprikkeling een serieus ding is
Iets om rekening mee te houden als ik het voor iedereen een beetje gezellig wil houden
Dat ik héél graag groots & meeslepend wil....ALTIJD , maar dat dat eigenlijk helemaal niet het beste past.
En de medicatie... Eviva schreef t laatst ook al : het gaat er niet van over, het maakt t wel makkelijker om bij te sturen, eerder te zien wat er (dreigt) te gebeuren en het helpt mij ook erg om bijvoorbeeld maar 1 gedachtestroom te blijven volgen, de afleidingen laten zich wat makkelijker negeren.
Ik ervaar intern een worsteling met wie ik ben en wie ik vind dat ik moet zijn. Ik kan me enorm aan mezelf ergeren omdat ik luidruchtig en aanwezig kan zijn, maar tegelijkertijd ook heel stil en teruggetrokken als ik weinig energie heb. Ik wil veel, en vaak en groot en fantastisch, het liefst iedere dag sensatie en avontuur - maar tegelijkertijd zou ik dat heel slecht trekken. Ik wil keihard werken en hogerop komen - maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in en durf ik dat helemaal niet. Maar werken op het huidige niveau vind ik ook weer wat saai.
Het is steeds in conflict met elkaar. Dáár heb ik nog het meeste last van. Het is nooit goed. En dat leidt enorm af, daardoor verlies ik focus, in de breedste zin van het woord. Omdat ik steeds intern aan het ruziën ben dat ik van alles wil, maar niks doe en wat ik wel doe moet beter. Ik heb na heel veel gedoe en gezeik en eindeloos veel slapeloze nachten dus kunnen pinpointen dat ik intern geen rust heb omdat ik mezelf steeds in een hoekje drijf met verwachtingen en eisen, maar niet luister naar wat mijn lichaam me vertelt. Ik was er dus echt heel lang van overtuigd dat mijn klachten door iets als ADD veroorzaakt werden.
Toen de huisarts me dus vroeg wat ik met een diagnose wilde, besefte ik me dat ik zelfacceptatie wilde. En of dat nou wel of niet inhoudt dat ADD of wat dan ook daarbij hoort, doet er eigenlijk niet echt toe. De erkenning zou fijn zijn, maar voor mij maakt dat niet ineens het verschil tussen wel of geen rust hebben in mezelf. Misschien een beetje, maar die discussies met mezelf zouden niet ineens ophouden denk ik.
Daar heb ik nu dus therapie voor. En dat heeft wel enorm veel duidelijk gemaakt voor mezelf hoe hard ik mijn 'onderbuikgevoel' of intrinsieke behoeftes al jarenlang structureel negeer omdat ze niet altijd aansluiten bij wat ik denk dat er van me verwacht wordt of wat ik zelf vind dat ik zou moeten doen of voelen. Ik heb de tools niet geleerd om naar mezelf te luisteren. Ik wil daar eerst aan gaan werken, en dan zie ik weer verder.
dinsdag 15 september 2020 10:00
Dit dus, inderdaad. Ik kan ook ab-so-luut niet tegen sleur en vastigheid. Ik trek het nog net om een vaste baan en relatie te hebben, bij wijze van sprekenEviva1983 schreef: ↑14-09-2020 19:08[/b].
Dit heb ik ook! Ik wil altijd meer uitdaging, hou niet van sleur.
Tegelijkertijd is vastigheid juist het beste voor me, maar soms merk ik echt dat ik dingen saai vind en uitdagingen zoek.
Mijn man zegt altijd dat ik van alles een te hoog verwachtingspatroon heb en gewoon tevreden moet zijn met alles wat ik heb (saai werk, etc)
Maar ook daarin ervaar ik dus met regelmaat de drang om echt heel erg uit de band te willen springen. Ik kan er slecht tegen het gevoel te hebben dat mijn leven inwisselbaar is voor dat van een ander. Nu is dat natuurlijk niet echt zo, en in wezen mag ik helemaal niet klagen want ik heb het best goed voor elkaar. Maar toch ... anderen van mijn leeftijd hebben nu kinderen, een koophuis en zijn getrouwd etc. Ik kan het idee bijna niet aan, omdat dan voor m'n gevoel alles mega voorspelbaar wordt (wat echt niet zo hoeft te zijn). Het liefst zou ik iedere dag iets anders doen, maar qua energie en prikkels zou ik dat echt niet trekken.Ik heb ook vaak tegen mezelf gezegd; het leven kan nou eenmaal niet altijd spannend zijn, maar dat accepteren lukt me niet. Ik weiger dat, op een bepaalde manier. Het frustrerende is dan dat ik echt niet iedere avond tegen m'n vriend zeg "kom, we volgen deze gans en kijken waar we uitkomen!" maar dat diep van binnen wel wil ofzo.
dinsdag 15 september 2020 14:52
Het probleem is alleen dat mensen met een adhd brein vaak niet goed zijn in doseren.Suusje666 schreef: ↑15-09-2020 10:00Dit dus, inderdaad. Ik kan ook ab-so-luut niet tegen sleur en vastigheid. Ik trek het nog net om een vaste baan en relatie te hebben, bij wijze van spreken
Ik heb ook vaak tegen mezelf gezegd; het leven kan nou eenmaal niet altijd spannend zijn, maar dat accepteren lukt me niet. Ik weiger dat, op een bepaalde manier. Het frustrerende is dan dat ik echt niet iedere avond tegen m'n vriend zeg "kom, we volgen deze gans en kijken waar we uitkomen!" maar dat diep van binnen wel wil ofzo.
Het is vaak alles of niets..
Heel leuk en spannend allemaal maar doseren is wel essentieel voor je energielevel.
Maar heel moeilijk inderdaad dat we zo vaak ontevreden zijn omdat we alles al snel als een sleur ervaren.
Toch ben ik wel blij dat mijn man me af en toe terugfluit als ik weer impulsieve plannen heb.
dinsdag 15 september 2020 15:10
Ik ervaar eigenlijk maar één moment waarop ik wel het gevoel heb dat mijn behoefte aan spanning en sensatie voldaan wordt: als ik op reis ben. Dat besef ik me nu net pas, want ik denk met regelmaat terug aan een aantal mooie reizen die ik heb gemaakt en waarin ik me dus ook echt on top of the world voelde. Toen voelde ik me helemaal zen en prettig, terwijl ik in het alledaagse leven een basis onrust ervaar. Ik begreep nooit zo goed waarom ik zo blijf terugdenken daaraan. Nu is het natuurlijk niet zo raar dat als je op reis bent in een ver land je in al je spanningsbehoefte bent voorzien, want zelfs naar de supermarkt gaan is dan nog een avontuur. Dat is in het dagelijks leven niet haalbaar. En toch ...Eviva1983 schreef: ↑15-09-2020 14:52Het probleem is alleen dat mensen met een adhd brein vaak niet goed zijn in doseren.
Het is vaak alles of niets..
Heel leuk en spannend allemaal maar doseren is wel essentieel voor je energielevel.
Maar heel moeilijk inderdaad dat we zo vaak ontevreden zijn omdat we alles al snel als een sleur ervaren.
Toch ben ik wel blij dat mijn man me af en toe terugfluit als ik weer impulsieve plannen heb.
dinsdag 15 september 2020 15:45
Dat klinkt goed! Vaak is het zo dat als je dat altijd zou hebben de lol er ook weer af is.Suusje666 schreef: ↑15-09-2020 15:10Ik ervaar eigenlijk maar één moment waarop ik wel het gevoel heb dat mijn behoefte aan spanning en sensatie voldaan wordt: als ik op reis ben. Dat besef ik me nu net pas, want ik denk met regelmaat terug aan een aantal mooie reizen die ik heb gemaakt en waarin ik me dus ook echt on top of the world voelde. Toen voelde ik me helemaal zen en prettig, terwijl ik in het alledaagse leven een basis onrust ervaar. Ik begreep nooit zo goed waarom ik zo blijf terugdenken daaraan. Nu is het natuurlijk niet zo raar dat als je op reis bent in een ver land je in al je spanningsbehoefte bent voorzien, want zelfs naar de supermarkt gaan is dan nog een avontuur. Dat is in het dagelijks leven niet haalbaar. En toch ...
De onrust herken ik, ben altijd op zoek naar "iets".
Op zoek naar prikkels die mijn thrillseeking brein tevreden kan stellen.
Helaas heb ik nog geen hobby gevonden waarin ik dit kan vinden, zonder overprikkeld te raken.
Onregelmatige diensten, spannend werk (zoals bij de politie bijv) lijkt me heerlijk.
Maar kan dat helemaal niet aan, ben veel te gevoelig en kan helemaal niet veel prikkels aan ook
Handig een thrillseeker zijn die niet goed tegen prikkels en verandering kan
woensdag 16 september 2020 07:54
“Ik heb het nog niet eerder gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan”
(Pippi Langkous)
Is wel hetgeen wat op mij slaat.
Gisteravond een sollicitatiegesprek gesprek gehad voor een reisfunctie HRM. Geen idee wat HRM is en doet binnen deze setting. Maar het klonk als iets dat ik wel kan en er vanzelf wel achter kom wat er van mij word gevraagd. (Heb ik ook aangegeven in het gesprek, best hilarisch eigenlijk) Was een leuk gesprek. Vandaag hoor ik of ze mij mee willen nemen.
(Pippi Langkous)
Is wel hetgeen wat op mij slaat.
Gisteravond een sollicitatiegesprek gesprek gehad voor een reisfunctie HRM. Geen idee wat HRM is en doet binnen deze setting. Maar het klonk als iets dat ik wel kan en er vanzelf wel achter kom wat er van mij word gevraagd. (Heb ik ook aangegeven in het gesprek, best hilarisch eigenlijk) Was een leuk gesprek. Vandaag hoor ik of ze mij mee willen nemen.
vrijdag 18 september 2020 07:39
Ivm herkenbaarheid kan ik dit stukje misschien later weghalen.
(Als reisleider, vrijwilliger naar Ierland...in de functie HRM...)
mefunny wijzigde dit bericht op 22-09-2020 07:12
Reden: Ivm herkenbaarheid....
Reden: Ivm herkenbaarheid....
40.89% gewijzigd
maandag 21 september 2020 14:44
Superspannend&leuk MEF!
Mijn overwegingscirkels (de koningin van mitsen, maren en zeker 700 opties ) sturen me precies de andere kant van 't spectrum op : heb je nog nooit gedaan ... super leuk, zou ik héél graag willen kunnen, doemaarniet want ik kan t niet overzien.
Grappig hoor hoe verschillend 'we' zijn en toch ook zó veel herkenning hebben.
En natuurlijk kan ik t prima verklaren Aan de hand van nurture, nature, coping... en dan we zijn ook nog s net gewone mensen
Mijn overwegingscirkels (de koningin van mitsen, maren en zeker 700 opties ) sturen me precies de andere kant van 't spectrum op : heb je nog nooit gedaan ... super leuk, zou ik héél graag willen kunnen, doemaarniet want ik kan t niet overzien.
Grappig hoor hoe verschillend 'we' zijn en toch ook zó veel herkenning hebben.
En natuurlijk kan ik t prima verklaren Aan de hand van nurture, nature, coping... en dan we zijn ook nog s net gewone mensen
dinsdag 22 september 2020 07:18
Ohja ik kan ook heel erg twijfelkonten... maar hoevaak ik Jaaaaaa leeuukkkk! Zeg.. en achteraf bedenk, waar heb ik ja op gezegd?Teaus schreef: ↑21-09-2020 14:44Superspannend&leuk MEF!
Mijn overwegingscirkels (de koningin van mitsen, maren en zeker 700 opties ) sturen me precies de andere kant van 't spectrum op : heb je nog nooit gedaan ... super leuk, zou ik héél graag willen kunnen, doemaarniet want ik kan t niet overzien.
Grappig hoor hoe verschillend 'we' zijn en toch ook zó veel herkenning hebben.
En natuurlijk kan ik t prima verklaren Aan de hand van nurture, nature, coping... en dan we zijn ook nog s net gewone mensen
Het enthousiasme wint dan toch van de twijfel... zo heb ik mij vaak ergens naar binnen gebluft in bepaalde werkfuncties
Gelukkig zijn we net mensen.
dinsdag 22 september 2020 11:14
Oef, breek me de bek niet los!MEFunny schreef: ↑22-09-2020 07:18Ohja ik kan ook heel erg twijfelkonten... maar hoevaak ik Jaaaaaa leeuukkkk! Zeg.. en achteraf bedenk, waar heb ik ja op gezegd?
Het enthousiasme wint dan toch van de twijfel... zo heb ik mij vaak ergens naar binnen gebluft in bepaalde werkfuncties
Gelukkig zijn we net mensen.
dinsdag 22 september 2020 11:20
Ik heb hier even de laatste paar pagina's gelezen en ik herken heel veel...
Dus ik breek even in en wil graag een beetje meeschrijven/lezen voor mn eigen gezelligheid.
Zit nu bij de GGZ (zie andere topic) voor diagnose en ze willen daar eerst de prikkelbaar/spanningsklachten met therapie weghalen want anders is diagnosticeren lastig zeggen ze.
Dat vind ik lastig want het liefst wil ik gewoon een diagnose laten stellen.
Eerlijk gezegd heb ik niet zo'n zin in therapie, maar ook weer wel.
Ben bang dat ze met mindfulness en zo aan gaan komen en dat doe ik al.
Maar goed zij zijn de experts natuurlijk!
Dus ik breek even in en wil graag een beetje meeschrijven/lezen voor mn eigen gezelligheid.
Zit nu bij de GGZ (zie andere topic) voor diagnose en ze willen daar eerst de prikkelbaar/spanningsklachten met therapie weghalen want anders is diagnosticeren lastig zeggen ze.
Dat vind ik lastig want het liefst wil ik gewoon een diagnose laten stellen.
Eerlijk gezegd heb ik niet zo'n zin in therapie, maar ook weer wel.
Ben bang dat ze met mindfulness en zo aan gaan komen en dat doe ik al.
Maar goed zij zijn de experts natuurlijk!
