Psyche
alle pijlers
Gek van de angst
woensdag 21 juli 2010 om 09:13
*onder andere nick ben ik erg herkenbaar dus even nieuwe nick aangemaakt*
In nov "07 kreeg ik ineens vage klachten: duizeligheid, zwalkend lopen, tintelingen, zweten etc. Men zocht het eerst in neurologische hoek aangezien men dacht dat de klachten veroorzaakt werden door de epilepsie die ik heb. Veel geprobeerd met nieuwe medicatie erbij, onderzoeken gehad etc.. Kwam allemaal niets uit. Doorgestuurd naar cardioloog: ook niks. Cardioloog kwam op idee een provocatietest te doen i.v.m. hyperventilatie. Dat was raak, dus diagnose chronische hyperventilatie gekregen. Hiervoor diverse therapieën gevolgd (fysio, psycholoog, psycho-somatische fysio, ademhalingstherapeut etc. Op een gegeven moment leek het gelukkig beter te gaan (najaar 2008) Ik weer opgelucht want veel minder klachten en minder angst. De hyperventilatie resulteerde inmiddels namelijk in paniekaanvallen. Deze paniekaanvallen kwamen toen overigens ook nog niet vaak, maar sporadisch dat ik daar last van had.
Begin vorig jaar gingen we verhuizen. Helemaal blij want van een klein appartement naar een groter huis met ruime tuin. We woonden er een week toen het mis ging. Op zaterdag kreeg ik een paniekaanval waar ik maar niet uitkwam. Maandag kreeg ik bètablokkers en oxazepam van de huisarts om hier eerst maar eens uit te komen (noodoplossing dus) Na een week of 3 was ik weer iets meer ontspannen en niet meer de hele dag door aan het panieken. Toen ook begonnen met antidepressiva (Lexapro) Ging goed dus, in overleg, in september gestopt met de Lexapro. Ook daarna bleef het goed gaan.
In februari dit jaar weer meer paniekaanvallen maar na een kleine week ging het weer oké. Ik had het ook redelijk onder controle. D.m.v. ademhalingsoefeningen kon ik er vrij snel uitkomen. Ook ben ik toen weer begonnen met therapie bij de psycholoog waar ik nu nog onder behandeling ben.
Maar nu... nu is het weer mis.
Ik blijf er weer in, krijg het zelfs met oefeningen niet weg. Ik fok mezelf ook weer ontzettend op merk ik. Ik was net zo blij dat het weer oké is, eindelijk ook een baan gevonden waar ik half augustus kan beginnen en waar ik erg veel zin in heb. Vrijdag gaan we op vakantie, alleen maar leuke vooruitzichten dus waar het nu vandaan komt? Geen enkel idee.
Wie heeft ervaring met paniekaanvallen (evt. icm hyperventilatie) en gaat dit ooit weg? En dan ook echt weg bedoel ik. En wat heeft echt geholpen? Ik voel me zo'n slappeling, want ik weet dat het tussen de oren zit, dat ik "gewoon" de knop om moet zetten, dat ik het zelf opwek door me op te fokken maar hoe?
Alvast bedankt en sorry voor de lange lap tekst.
In nov "07 kreeg ik ineens vage klachten: duizeligheid, zwalkend lopen, tintelingen, zweten etc. Men zocht het eerst in neurologische hoek aangezien men dacht dat de klachten veroorzaakt werden door de epilepsie die ik heb. Veel geprobeerd met nieuwe medicatie erbij, onderzoeken gehad etc.. Kwam allemaal niets uit. Doorgestuurd naar cardioloog: ook niks. Cardioloog kwam op idee een provocatietest te doen i.v.m. hyperventilatie. Dat was raak, dus diagnose chronische hyperventilatie gekregen. Hiervoor diverse therapieën gevolgd (fysio, psycholoog, psycho-somatische fysio, ademhalingstherapeut etc. Op een gegeven moment leek het gelukkig beter te gaan (najaar 2008) Ik weer opgelucht want veel minder klachten en minder angst. De hyperventilatie resulteerde inmiddels namelijk in paniekaanvallen. Deze paniekaanvallen kwamen toen overigens ook nog niet vaak, maar sporadisch dat ik daar last van had.
Begin vorig jaar gingen we verhuizen. Helemaal blij want van een klein appartement naar een groter huis met ruime tuin. We woonden er een week toen het mis ging. Op zaterdag kreeg ik een paniekaanval waar ik maar niet uitkwam. Maandag kreeg ik bètablokkers en oxazepam van de huisarts om hier eerst maar eens uit te komen (noodoplossing dus) Na een week of 3 was ik weer iets meer ontspannen en niet meer de hele dag door aan het panieken. Toen ook begonnen met antidepressiva (Lexapro) Ging goed dus, in overleg, in september gestopt met de Lexapro. Ook daarna bleef het goed gaan.
In februari dit jaar weer meer paniekaanvallen maar na een kleine week ging het weer oké. Ik had het ook redelijk onder controle. D.m.v. ademhalingsoefeningen kon ik er vrij snel uitkomen. Ook ben ik toen weer begonnen met therapie bij de psycholoog waar ik nu nog onder behandeling ben.
Maar nu... nu is het weer mis.
Ik blijf er weer in, krijg het zelfs met oefeningen niet weg. Ik fok mezelf ook weer ontzettend op merk ik. Ik was net zo blij dat het weer oké is, eindelijk ook een baan gevonden waar ik half augustus kan beginnen en waar ik erg veel zin in heb. Vrijdag gaan we op vakantie, alleen maar leuke vooruitzichten dus waar het nu vandaan komt? Geen enkel idee. Wie heeft ervaring met paniekaanvallen (evt. icm hyperventilatie) en gaat dit ooit weg? En dan ook echt weg bedoel ik. En wat heeft echt geholpen? Ik voel me zo'n slappeling, want ik weet dat het tussen de oren zit, dat ik "gewoon" de knop om moet zetten, dat ik het zelf opwek door me op te fokken maar hoe?
Alvast bedankt en sorry voor de lange lap tekst.
woensdag 25 augustus 2010 om 10:55
Ik ben niet echt bang voor een ziekte. Wel heb ik dat wanneer ik duizelig ben, bijv door te snel gaan staan, ik dit meteen link aan een paniekaanval. Daardoor raak ik paniekerig en schiet dan zo weer een paniekaanval in. Kom ik in zo'n cirkel terecht. Heb dit met meer klachten, bijv met oren die piepen of als ik het heel warm heb en ga zweten. Het lukt me overigens wel steeds beter dit wat meer in toom te houden. Dus door te denken dat die duizeligheid komt omdat ik te snel ging staan en dat iedereen dat wel eens heeft. Daardoor kan ik de paniekaanval weer afremmen of soms zelfs tegenhouden.
Ik ben wel vaak moe (heb ook B12-tekort) maar dat is voor mij geen trigger. Wel is het, volgens mij, dat wanneer je moe bent je er gevoeliger voor bent.
Ik ben wel vaak moe (heb ook B12-tekort) maar dat is voor mij geen trigger. Wel is het, volgens mij, dat wanneer je moe bent je er gevoeliger voor bent.
woensdag 8 september 2010 om 10:18
Eigenlijk wil ik hier niet op reageren. Zoveel over gepraat, zoveel mensen willen helpen, zoveel discussies over medicijnen. Ik ben er zat van. En toch wil ik af en toe mijn verhaal ook laten zien. Hetzij in een korte/bondige/statische versie.
8 Jaar lang een paniekstoornis met agorafobie gehad, dóór chronische hyperventilate. Nooit medicijnen gebruikt. Het angstgedeelte heb ik aangepakt met cognitieve gedragstherapie, psychotherapie. De angst was geen issue meer. De lichamelijke klachten bleven. Uiteindelijk bleek dat door de chronische hyperventilatie te komen. Daar heb ik een ademtherapie voor gedaan (en af en toe doe ik die nog). HyperVen. Te vinden op internet. Nu voor 90 procent klachten vrij. Met sporten en een hobby waar ik mijn ding in kwijt kan, hoop ik nog meer op te knappen. Daar heb ik vertrouwen in.
Krijg je een signaal dat je iets niet goed doet, doe het op een andere manier..
Het is een hel. Blijf doorgaan. Denk voor jezelf. Het kan.
8 Jaar lang een paniekstoornis met agorafobie gehad, dóór chronische hyperventilate. Nooit medicijnen gebruikt. Het angstgedeelte heb ik aangepakt met cognitieve gedragstherapie, psychotherapie. De angst was geen issue meer. De lichamelijke klachten bleven. Uiteindelijk bleek dat door de chronische hyperventilatie te komen. Daar heb ik een ademtherapie voor gedaan (en af en toe doe ik die nog). HyperVen. Te vinden op internet. Nu voor 90 procent klachten vrij. Met sporten en een hobby waar ik mijn ding in kwijt kan, hoop ik nog meer op te knappen. Daar heb ik vertrouwen in.
Krijg je een signaal dat je iets niet goed doet, doe het op een andere manier..
Het is een hel. Blijf doorgaan. Denk voor jezelf. Het kan.
