Gekker moet het niet worden.

Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen en onder welke pijler dit eigenlijk zou moeten passen. Kinderen of Psyche? Wat ik wel weet, ik heb er al jaren slapeloze nachten van en dat breekt me op, Doe me hard voor naar de buitenwereld, maar eigenlijk wil ik het liefste in een hoekje gaan zitten huilen en schreeuwen. Maar ja dat schiet niet op, moet toch door gaan.

Mijn zoon, nu 18 jaar, vader een diagnose Narcist, vastgesteld door een psychiater, alcoholist en we zijn al 15 jaar uit elkaar. Mijn zoon heeft wel omgang met hem moeten hebben van BJZ, maar altijd/vaak onder toezicht. Dat mijn zoon 12 jaar was, is door geweld van zijn vader kant, de omgang verboden geweest door de rechtbank. Zijn vader moest afkicken en iets doen aan zijn geestelijke toestand. Beiden niet gelukt, hij had geen problemen. Mijn zoon is wel toen grondig onderzocht en daar uit bleek dat hij een emotionele achterstand had.

Dat mijn zoon 12 jaar was, ben ik samen met hem naar België gevlucht, mijn ex wou me niet met rust laten en bleef me bedreigen met geweld. Zal mijn zoon even verder C noemen, leest makkelijker. De eerste twee jaar ging het goed met C, hij had wel woede uitbarstingen, waar ik hulp voor gezocht heb, maar hij kon niet praten, hij zat op slot.
Daarna begon het stelen, alles wat hij mooi vond nam hij, van knikkers, tot glimmende auto's, weer hulp gezocht en de hulp verlening had hier, het is niet echt stelen, hij lijkt wel dingen te verzamelen die hij mooi vind, net als een raaf. Oke dan, hoe lossen we dat op? Uhh dat weten we niet, hou hem maar goed in de gaten en laat hem niet alleen, zodat hij de kans niet krijgt. Hij was toen 14 jaar en zat op school, ik kon hem niet 24/7 in de gaten houden. Gevolg, hij werd betrapt op school met stelen, wat hij geleerd had van zijn pa, gewoon een grote mond opzetten. Ging niet goed, de kinderen hier begonnen hem te mijden en noemden hem een dief. Nadat hij van een klasgenootje iets gepikt had, werd hij een bushokje op gejaagd, hebben ze gefilmd en stond op FB. Dus wij naar de politie, maar we wisten niet alles. Wel was er elke dag politie op school om te zorgen dat C veilig thuis kon komen. De hulpverlening draaide op volle toeren, maar C zat nog altijd op slot qua praten. Andere school dan, je weet het niet meer wat te doen. Andere school dus, hele andere richting ook, hout bewerking ipv van wetenschap. Het eerste jaar ging goed, toch kregen we verontrustende berichten, hij zonderde zich af, sloot zich niet aan en had vaak een grote mond. Zijn cijfers zakten dramatische, weer praten, praten, proberen hem te stimuleren. Er was 1 vriend die hem omhoog trok, maar die veranderde van school.

Dat C 16 jaar werd, leek het wel alsof hij terug zakte in zijn kindertijd, wou het liefste zandkastelen maken in de tuin, in bad spelen met bootjes, praatte in zich zelf, zoals kleine kinderen dat doen. Enkel hij keek op tv wel naar oorlog en Hitler was zijn grote held. Hij had daar hele verhalen rond, die me echt wel bang maakte. Maar ondertussen zat hij ook hele nachten te spelen op zijn mobiel, worldcraft. Hij zat ondertussen te chatten met een meisje van 12 jaar onder 2 accounts, ene die haar afbrak en onder zijn eigen naam beschermde hij haar. Hij had zelfs gesprekken onder dat tweede account met zich zelf. Zwaarder hulpverlening aangeroepen. Eerst ontkennen en erna toch toegeven, ik was toen al de Arghhh nabij. Dat ik er achter kwam en zijn mobiel pakte, heeft hij mijn polsen hard vast gepakt en begon mijn polsen om te draaien en zijn ogen stonden op rood. Mijn man heeft hem bij zijn nek moeten vastpakken om mij los te laten.

Dat we in zijn geschiedenis keken, werd ik wit, de porno die hij keek, draaide alles rond verkrachten, we hebben toen geprobeerd om eindeloos te praten, mobiel tijden in stellen, alles onder controle proberen te houden. Hem te laten schrijven over wat hij voelde, wat hij dacht. Hulpverlening kwamen we geen stap verder mee, hij loog ze voor, toch zijn we ermee door gegaan. Hij kreeg zijn eerste weekend baan bij een ijssalon, hij bloeide op, eindelijk kwam hij de deur uit. Niet wetende dat hij ons weer keihard voor loog, hij vertelde ons namelijk dat zijn baas hem niet betaalde, maar dat zou nog komen. Na 4 maanden werken had ik, ga toch eens bellen, mijn huidige man had, wacht even. Er zit iemand op onze internet verbinding, weer had ik zo stom als ik ben, dat kan C niet zijn, zijn mobiel ligt hier in de la. Hij was wel uitbetaald en van dat geld had hij een ander mobiel gekocht. C zette zijn wekker om te kunnen gamen en te chatten, hij ging gewoon zijn eigen gang. Dat we hem er op aan spraken en dat mobiel innamen, ging hij zijn tas pakken om weg te lopen, hij nam mee, lego, een Harry Potter boek en potloden. Maar hij kwam terug, hij wou zijn mobiel ook. Ik had je komt er even niet in, hij wou een steen door het raam gooien. Dat hij rustiger werd hebben we hem binnen gelaten, maar de volgende dag meteen de hulpverlening gebeld, die hadden plaats hem in crisis opname, oke super en vlak erna zeiden ze, we hebben nu geen plaats.....Oke, maar weer door gaan denk?

Ondertussen jatte C als de raven, geld verdween, at alles op wat er in huis was, was geen bijhouden aan. ruim 1000 euro van zijn opa en oma, die zijn al iets ouder en schrijven hun paswoorden op, wat we ook zeiden , we kregen geen hulp. C zou op internaat gaan, omdat het geen leven meer was en hij wou het zelf graag. Al zijn spullen waren er, hij zou na zijn werk bij de ijssalon nog thuis komen en dan zouden wij hem zijn dekbed en kussen ernaar toe brengen. Maar dat was juist de avond dat we erachter kwamen dat hij dat geld gepikt had van zijn opa en oma. Hij wou perse 1 tas nog hebben en dat vond ik raar, dus heb nee gezegd. Woest werd hij, hij wou perse die tas hebben, waarom wist ik toen nog niet. Hij is weg gegaan op de fiets met zijn dekbed en kussens, ik ben gaan kijken in die tas die hij perse wou. Daar zaten de kogeltjes in van mijn man zijn wedstrijd wapen. Heb gelijk gezegd tegen mijn man, waar is dat wapen? Nou dat was weg, de volgende dag meteen school gebeld en dat wapen zat geladen in zijn tas. Spoed opname, politie erbij, iedereen in rep en roer. Behalve C, 5 verklaringen gekregen, de rillingen lopen nog door mijn lijf, want we weten nog altijd niet wat hij van plan was. Door de rechter geplaatst in een psychiatrische instelling, maar ja hij werd 18 en dan is de vogel los. Zijn school heeft hem ten dele een tweede kans gegeven, iets waar ik om gevraagd had. De instelling had, we kunnen niet anders dan hem te laten gaan, das de wet.

Hij zit nu op een soort van begeleid wonen, in juli word hij 19 jaar. Vorige week is C betrapt op fikkie stoken in zijn klas, een klas vol met houtstof. Hij is geschorst en is niet langer welkom op die school en daar kan ik inkomen. Elke nacht zie ik weer wat had kunnen gebeuren, het is een school met 1200 leerlingen, hij had er 600 mee kunnen nemen als het hem gelukt was. Ik heb hem gemaild en weer is het niet zijn schuld. Hoe vaak ik ook zeg dat hij gevaarlijk is, word niet geloofd.

Ik ga eerst even reageren op Lenn ,
c zijn vader is en alcoholist en heeft levercirose, niet genezen. Die drinkt nu nog enkel maar bier, dat boeit me nu echt niet meer, zijn keuze. Dat ik in C zijn mobiel keek over dat meisje heb ik inderdaad zijn mobiel afgenomen, computer weg gepakt en hem de les gelezen. Ik heb meteen contact opgenomen met haar en haar ouders, maar ze woont in Argentinië. Toch heb ik haar weten laten weten via chats die op C zijn mobiel vond, dat hij zich voordeed als 2 verschillende mensen. Ene onder zijn eigen naam en de andere onder de naam Sarah Lancaster een bekend persoon. Mijn twee oudste kinderen zijn van mijn eerst ex, nu 27 en 25 jaar, oudste geen contact meer mee. Ik kan geen kwaad woord zeggen over mijn eerste ex, die voelde niet en liet de opvoeding aan mij over. Nadat we twee jaar uit elkaar waren, kwam de alimentatie op gang. Hij woond nog altijd in het huis wat we samen gekocht hadden. Mij heeft het nooit om geld gedraaid, wou gewoon dat de kinderen daar ook een veilige haven hadden. Mijn eerste ex heeft een kind bij een andere vrouw, die hij niet wil kennen. C heeft een andere vader, die kwam dronken en al bibberend aan bij de rechtbank, C zijn vader is diegene die mishandelde, dus niet mijn eerste ex. C zijn vader heeft mijn bedrijf in Nl kapot gemaakt door laster, ik woonde al jaren alleen met C, toch melde zijn pa dat we samen woonde en ik voor fraude zou worden opgepakt en dan C meteen zou kwijt raken. Duidelijk nu? C. is van zijn school verwijderd, diepe zucht. Wat dus concreet betekend is dat zijn kindergeld gestopt is, dus geen inkomen meer. Waar hij nu zit, de wiekslag, gaan hem niet houden zonder enige vorm van inkomen. Hij heeft nog altijd een voorlopige verblijfsvergunning in Belg, maar zonder inkomen, geen verzekering, geen school, geen verblijf plaats. Zijn pa belooft hem gouden bergen, maar die woont al jaren op een camping in een zomerhuisje van zijn ma in wijk aan zee. Mijn huidige man, mist hem wel, maar die heeft hem niet meegemaakt vanaf zijn geboorte, stiefouder is toch anders.

Ik wil niet afwachten tot mijn zoon slachtoffers gaat maken, of mijn dingen wat ik schrijf duidelijk zijn of niet! De politie is er van op de hoogte, school, de hulpverlening, maar mijn makke is, hij kan zo naar Nl gaan, waar niemand hem kent en ik kan hem niet tegen houden. Elke nacht ga ik slapen met de gedachte wat als? Nah slaap liever niet, die dromen, ik zie elke nacht dingen die ik niet wil zien, gek word ik ervan. Wat als dat fikkie stoken wel gelukt was, het is verdorrie een school met 3000 leerlingen. Het was niet zomaar een fikkie stoken, maar in een klas vol met houtstof. Zoek het eens op, op google en geef me dan eens ongelijk. Das mijn zoon, die dat wou doen, aaarghh.

Ik vecht me rot, vandaag contact gehad met zijn school, die willen geen aangifte doen, waarom weet ik ook niet. Voor hun is het over, hij is geschorst en niet langer welkom. Ik heb aangegeven dat ik naar de krant ga en het ga verspreiden op internet, dit mogen ze toch niet zomaar laten gaan? Ik vind het zo raar dat feiten gepleegd worden voordat ze 18 jaar zijn niet meer ingekeken mogen worden. Aan de ene kant niet, als ze leven beteren, maar C gaat gewoon verder. Vandaag wel 2 rekeningen binnen gekregen, ene van school en ene van de wiekslag waar hij verblijft. Zijn inkomen is geschorst nadat de schorsing van kracht was op zijn school, of we even 1180 euro willen betalen? Blijkbaar ben je in België verantwoordelijk totdat ze 23 jaar zijn. Mijn man had ook, zijn ze helemaal gek? Laat ze aangifte gaan doen, niet bij ons aankloppen. C word in juli 19 jaar en dan? Moeten wij zo lang opdraaien voor de misère die hij doet? Soms denk ik weleens laat het allemaal maar, genoeg gevochten, ben moe van het vechten. Mijn therapeut had vandaag, adem in en adem uit. Ach rot toch op zeg, als ik bel ben je nooit te bereiken. Zit er even helemaal doorheen, sorry.