Psyche
alle pijlers
Gesprek voeren met mensen die niet luisteren.
maandag 14 januari 2019 15:59
Ik probeer vaak in een gesprek , ook mijn verhaal te vertellen.
Maar vaak wordt ik in de rede gevallen...door blijven vertellen heeft geen zin.
Mijn partner probeert er wel mee op te letten , maar heeft er zelf vaak geen erg in...omdat ie zelf vaak ook graag veel vertelt.
Verder valt mij op , dat mensen steeds vaker niet naar andere mensen luisteren.
Of dat het ze niet boeit ofzo...
Is dat normaal tegenwoordig of..
Wat vinden jullie ?
Maar vaak wordt ik in de rede gevallen...door blijven vertellen heeft geen zin.
Mijn partner probeert er wel mee op te letten , maar heeft er zelf vaak geen erg in...omdat ie zelf vaak ook graag veel vertelt.
Verder valt mij op , dat mensen steeds vaker niet naar andere mensen luisteren.
Of dat het ze niet boeit ofzo...
Is dat normaal tegenwoordig of..
Wat vinden jullie ?
anoniem_380540 wijzigde dit bericht op 01-02-2019 20:06
1.13% gewijzigd
maandag 14 januari 2019 17:02
Ja, ik weet dat ik er soms naast zit, maar meestal niet.Nitflex schreef: ↑14-01-2019 16:56Bovendien herkennen we ook allemaal de mensen die je zin afmaken met iets dat je helemaal niet zou gaan zeggen!
Ik herken de drang om te onderbreken, maar ik probeer toch altijd netjes af te wachten. Het is lang niet altijd zo voorspelbaar als je denkt.
Maar ik weet van mezelf dat ik daar op moet letten, dus vandaar dat ik daar scherp op probeer te zijn in gesprek.
Want ook ik heb natuurlijk wel geleerd dat het niet netjes is enzo, dus ik let er wel op en hoop vaak dat ik verrast ga worden.
Overigens heb ik vriendinnen die ook onderbreken en daar geniet ik meestal van. Het snelle associëren en reageren vind ik prettig.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 14 januari 2019 17:03
Het ligt er natuurlijk ook allemaal aan hoe je hier naar kijkt. Hoe ik het vaak ervaar is dat ik letterlijk geen zin kan afmaken, mensen over zichzelf beginnen of helemaal niet luisteren.Thordis* schreef: ↑14-01-2019 16:58Oh ik wel hoor. Ik val mensen in de rede, soms omdat het me te lang duurt voordat ze een punt maken en soms uit enthousiasme en heb ik het niet eens door. En ik vind mezelf inderdaad heel sociaal. En ik verwacht dat mensen als ze wat te vertellen hebben dat gewoon doen, en niet dat ze wachten tot ze het gevoel hebben dat er ruimte voor is. Of dat, als ik het niet door heb, ze me in de rede vallen en zeggen ‘ik was nog niet uitgepraat’. Want ik doe het niet expres doorgaans en ik stop heus als mensen iets willen vertellen. Ik overschat alleen regelmatig de mate waarin mensen regie over een gesprek kunnen pakken. Ik kan dat zelf prima en ik ga er vanuit dat anderen dat ook kunnen.
Bijvoorbeeld:
"Nouuu moet je eens horen wat ik vanmiddag heb meegemaakt. Ik liep bij de bakker...."-
- Daar was ik gisteren! Toen -blablablabalabala-
"Maargoed, ik liep daar dus, zag ik 20 euro liggen!"
- De zus van de buurman haar nichtje heeft een keer 100 euro gevonden -blablabla-
Met zulke mensen is geen gesprek te voeren.
maandag 14 januari 2019 17:08
butterfly- schreef: ↑14-01-2019 17:03Het ligt er natuurlijk ook allemaal aan hoe je hier naar kijkt. Hoe ik het vaak ervaar is dat ik letterlijk geen zin kan afmaken, mensen over zichzelf beginnen of helemaal niet luisteren.
Bijvoorbeeld:
"Nouuu moet je eens horen wat ik vanmiddag heb meegemaakt. Ik liep bij de bakker...."-
- Daar was ik gisteren! Toen -blablablabalabala-
"Maargoed, ik liep daar dus, zag ik 20 euro liggen!"
- De zus van de buurman haar nichtje heeft een keer 100 euro gevonden -blablabla-
Met zulke mensen is geen gesprek te voeren.
Ik maak dat eigenlijk nooit mee.
Of je stelt het extreem, of ik doe het zelf en heb een blinde vlek. Maar dat geloof ik niet.
Ik kom een enkele keer weleens iemand tegen die alleen maar vertelt en nooit reageert op wat ik vertel, maar gewoon zelf weer iets vertelt, en dat vind ik dan ook wel prima. Dan ga ik wel vragen stellen en heel geïnteresseerd ‘oh ja’ en ‘hmhm’ doen. Dan worden we nooit vrienden, maar dat hoeft ook niet. Ik kan me daar niet zo aan storen eigenlijk, genoeg mensen bij wie ik wel mijn verhaal kwijt kan, dus als iemand het alleen maar even over zichzelf wil hebben, ook goed.
maandag 14 januari 2019 17:09
Ja, mij maakt het ook niet uit, maar ik ben zelf vrij assertief in gesprek. Ik probeer toch te denken aan mensen die dat minder zijn. Met vrienden is het anders, maar je hebt nou eenmaal ook collega’s, familieleden of buren die je soms aan moet horen.Solomio schreef: ↑14-01-2019 17:02Ja, ik weet dat ik er soms naast zit, maar meestal niet.
Want ook ik heb natuurlijk wel geleerd dat het niet netjes is enzo, dus ik let er wel op en hoop vaak dat ik verrast ga worden.
Overigens heb ik vriendinnen die ook onderbreken en daar geniet ik meestal van. Het snelle associëren en reageren vind ik prettig.
maandag 14 januari 2019 17:14
Ooh ik maak het wel vaak mee! Niet alleen bij mezelf maar ook dat ik met een vriendin in de stad ben en zij een bekende tegenkomt bijvoorbeeld. Of nog erger; verjaardagen. Op de meeste verjaardagen zijn er gewoon een paar mensen die non-stop praten. Maar misschien vinden sommige mensen het niet erg, waardoor het je niet opvalt. Ik vind het niet heel erg maar daardoor zal ik niet snel weer iets vertellen.Thordis* schreef: ↑14-01-2019 17:08Ik maak dat eigenlijk nooit mee.
Of je stelt het extreem, of ik doe het zelf en heb een blinde vlek. Maar dat geloof ik niet.
Ik kom een enkele keer weleens iemand tegen die alleen maar vertelt en nooit reageert op wat ik vertel, maar gewoon zelf weer iets vertelt, en dat vind ik dan ook wel prima. Dan ga ik wel vragen stellen en heel geïnteresseerd ‘oh ja’ en ‘hmhm’ doen. Dan worden we nooit vrienden, maar dat hoeft ook niet. Ik kan me daar niet zo aan storen eigenlijk, genoeg mensen bij wie ik wel mijn verhaal kwijt kan, dus als iemand het alleen maar even over zichzelf wil hebben, ook goed.
maandag 14 januari 2019 17:16
Lekker weer is het vandaag he?
Maar waar moeten die gesprekken dan wel over gaan? Daar ben ik echt benieuwd naar!
maandag 14 januari 2019 17:20
huh? Het maakt niet uit waar het over gaat. Ik bedoel juist dat iemand door je heen praat over iets totaal anders en over zichzelf. En als je daarna eindelijk je verhaal af kunt maken, die persoon het naar zichzelf toetrekt ipv even leuk te reageren en daarna pas over zichzelf te praten.TanteBedelia schreef: ↑14-01-2019 17:16Lekker weer is het vandaag he?
Maar waar moeten die gesprekken dan wel over gaan? Daar ben ik echt benieuwd naar!
maandag 14 januari 2019 17:22
Ik ken ze ook wel, maar dat worden idd geen vrienden wat mij betreft.Thordis* schreef: ↑14-01-2019 17:08Ik maak dat eigenlijk nooit mee.
Of je stelt het extreem, of ik doe het zelf en heb een blinde vlek. Maar dat geloof ik niet.
Ik kom een enkele keer weleens iemand tegen die alleen maar vertelt en nooit reageert op wat ik vertel, maar gewoon zelf weer iets vertelt, en dat vind ik dan ook wel prima. Dan ga ik wel vragen stellen en heel geïnteresseerd ‘oh ja’ en ‘hmhm’ doen. Dan worden we nooit vrienden, maar dat hoeft ook niet. Ik kan me daar niet zo aan storen eigenlijk, genoeg mensen bij wie ik wel mijn verhaal kwijt kan, dus als iemand het alleen maar even over zichzelf wil hebben, ook goed.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
maandag 14 januari 2019 17:42
Dat is wel zo ja. Maar zeg eens eerlijk, luister jij naar iedereen even aandachtig of zit je gespannen te wachten op een gaatje in je conversatie waarin jij je verhaal kan vertellen zonder dat je nog écht hoort wat de ander zegt? Iedereen doet dat hoor. Ik vind het wel makkelijk eigenlijk. Dan kan ik me focussen op de hapjes. 
Natuurlijk kan je ook op je recht staan en onderbreken met: "en nu ben ik aan de beurt!" waarna je meteen begint.
Natuurlijk kan je ook op je recht staan en onderbreken met: "en nu ben ik aan de beurt!" waarna je meteen begint.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 14 januari 2019 19:21
Precies dit , zo ervaar ik het ook.Weddingpresent schreef: ↑14-01-2019 16:25Ik herken dit wel: zelf ben ik soms best wel stil en luister ik meer dan dat ik zelf meteen begin met lullen. Bij mijn schoonfamilie kom ik er bijvoorbeeld nooit door, omdat ik altijd netjes wacht tot een ander is uitgepraat.
Zij tetteren overigens allemaal door elkaar heen en gaan steeds harder praten. Ze bedoelen het helemaal niet verkeerd, maar ik heb hierdoor wel geleerd om wat meer de aandacht op mezelf te vestigen als ik eenmaal wat wil vertellen (houding/stemgeluid/toonhoogte).
Ik ben meer een luisteraar, maar ik herken wel wat je bedoelt met dat mensen niet meer écht naar je willen luisteren of de interesse niet oprecht is. Dat mensen vragen 'hoe gaat het nu met je' en dan totaal niet luisteren. Echt heel storend vind ik het. Dat is ook één van de redenen dat ik een aantal vriendschappen heb laten doodbloeden. Ik moest altijd luisteren, maar zodra ik iets had, werd er overheen gepraat of snel over iets anders begonnen.
maandag 14 januari 2019 19:29
Lilaatje_x schreef: ↑14-01-2019 16:37Wie zijn die mensen? Familie..kennissen en vriendenDat lijkt mij nogal uitmaken...alleen van belangrijke mensen (partner, gezinsleden en een handjevol goede vrienden) verwacht ik dat ze naar me luisteren. En doen ze dat te vaak niet, dan worden ze aangesprokenHelpt niet , al vaker wat van gezegd of knikker ik ze uiteindelijk uit mn leven als het te ernstig wordt.Gaat niet met kinderen en schoonfamilie
Maar je moet ook kritisch zijn over wat je deelt. Als zij bijv elke keer hetzelfde aan moeten horen (al dan niet in een ander jasje) dan zou ik ook niet meer luisteren.Nou zo saai is het niet hoor , ik wil mijn ervaringen en of herinneringen en ook graag delen En kritisch zijn over hoe vaak ze naar je moeten luisteren...niet in elk gesprek moet het ook over jou gaan.Nee..logisch maar dat hoeft ook niet..'s 'n keer is genoeg..ik ben nl niet iemand die graag in de belangstelling wil staan of het hoogste woord heeft...ik ben wat stiller..en luister meestal gewoon i.p.v dat ik praat
Voor anderen geldt: mooi als je luistert, dan krijg je dat terug. Zo niet, dan luister ik ook niet meer.Kon ik dat maar. Ik vind het niet zo belangrijk om veel gehoord te worden, ik weet wat ik waard ben dus als je niet luistert, ook prima....maar dan is het andersom ook klaar.Misschien toch maar proberen , in de hoop dat het die ander(e) opvalt
maandag 14 januari 2019 19:31
Solomio schreef: ↑14-01-2019 16:50Ik laat mensen heel vaak niet uitpraten.
Meestal omdat ik halverwege al weet wat er komt en ik dan alvast ga reageren.
Soms omdat ik halverwege al wil reageren op wat er tot dan toe gezegd is en ik bang ben dat ik mijn reactie vergeet als ik de ander eerst nog laat uitpraten.
Ik denk sneller dan de meeste mensen praten, daar kan ik allemaal niet op wachten hoor.
Idem hier.
En dat niet luisteren herken ik wel. Van mezelf. Het interesseert me vaak gewoon niet. Maar goed, ik zal dan ook niet gaan vragen 'hoe gaat het met je' en dan vervolgens niet luisteren. Ik vraag het alleen als ik het echt wil weten.
maandag 14 januari 2019 19:36
En dit...geen beginnen aan.butterfly- schreef: ↑14-01-2019 17:03Het ligt er natuurlijk ook allemaal aan hoe je hier naar kijkt. Hoe ik het vaak ervaar is dat ik letterlijk geen zin kan afmaken, mensen over zichzelf beginnen of helemaal niet luisteren.
Bijvoorbeeld:
"Nouuu moet je eens horen wat ik vanmiddag heb meegemaakt. Ik liep bij de bakker...."-
- Daar was ik gisteren! Toen -blablablabalabala-
"Maargoed, ik liep daar dus, zag ik 20 euro liggen!"
- De zus van de buurman haar nichtje heeft een keer 100 euro gevonden -blablabla-
Met zulke mensen is geen gesprek te voeren.
maandag 14 januari 2019 19:40
IK ga het steeds beter leren, vroeger zat ik overal met mijn tetter doorheen en vroegen mensen of ik geen 2 minuten mijn mond kon houden, tegenwoordig ben ik meer een luisteraar en interrumpeer ik alleen als ik denk dat ik écht iets toe te voegen heb. Ik probeer ook écht te luisteren zonder steeds in mijn hoofd te laten rondcircelen dat ik ook wat wil zeggen en wát ik wil zeggen. Ik stel vragen, luister naar de antwoorden en ervaar dat als enorm leerzaam, leerzamer dan tetteren.
Mijn vriend is een fantastische leermeester, die houdt hele spreekbeurten en laat zich nergens door weerhouden álle bijzaken mee te benoemen. Voor veel mensen bijzonder vermoeiend, ik vind het wel leuk eigenlijk.
Mijn vriend is een fantastische leermeester, die houdt hele spreekbeurten en laat zich nergens door weerhouden álle bijzaken mee te benoemen. Voor veel mensen bijzonder vermoeiend, ik vind het wel leuk eigenlijk.
...
maandag 14 januari 2019 19:41
Pusswithoutboots schreef: ↑14-01-2019 16:08Gewoon een klap voor hun harses geven en zeggen: wie niet horen wil moet maar voelen.
maandag 14 januari 2019 19:42
Ik denk dat dit niet helemaal waar is. Voor veel mensen is het gewoon een manier van communiceren en ze kennen geen andere, vaak laten ze zich daar ook niet op wijzen omdat velen het niet herkennen in zichzelf.
Ik heb een lief vriendinnetje die je ook geen zin kan laten uitpraten, ze krijgt nu namelijk de aandacht die ze als kind nooit gekregen heeft. Ze wil het wel anders doen maar mist de tools. Ik probeer daar echt geduldig mee te zijn al ergert me soms ook behoorlijk.
...
maandag 14 januari 2019 19:47
maandag 14 januari 2019 20:19
Ik vind het irritant om onderbroken te worden en probeer dat dus bij anderen niet te doen. Mislukt wel eens.
Ik vind het ook irritant (nu heb ik echt een stuk of drie specifieke personen in gedachten ) als mensen het overduidelijk niet met je eens zijn, maar er verder niet op in gaan, of iets mompelen. Je hoeft het niet met me eens te zijn, geen punt, ik hoeft ook geen hele discussies, maar met toegeknepen lippen en afkeurende blik 'hmmhmm' te mompelen. ..komt over alsof mijn opmerkingen de moeite niet waard zijn om een reactie op te geven.
Verder ben ik de muurbloem in mijn schoonfamilie. Precies zoals al beschreven is: ik wil wel wat zeggen, maar zij praten alleen maar over mede dorpelingen die ik niet ken. En dan maar wachten tot ik er een speld tussen kan krijgen. ...lukt zelden. Ik ga ook niet meer zo vaak mee.
En ik had eens een collega, ontzettend lief mens, kon enorm goed luisteren. Maar maakte wel van ieder gesprek een soort psychologisch consult. Ook niet altijd fijn.
To, is het bij jou vooral het probleem dat je je niet gehoord voelt? Dat is lastig. En na dit hele relaas over mezelf heb ik niet eens een tip....sorry....
Ik vind het ook irritant (nu heb ik echt een stuk of drie specifieke personen in gedachten ) als mensen het overduidelijk niet met je eens zijn, maar er verder niet op in gaan, of iets mompelen. Je hoeft het niet met me eens te zijn, geen punt, ik hoeft ook geen hele discussies, maar met toegeknepen lippen en afkeurende blik 'hmmhmm' te mompelen. ..komt over alsof mijn opmerkingen de moeite niet waard zijn om een reactie op te geven.
Verder ben ik de muurbloem in mijn schoonfamilie. Precies zoals al beschreven is: ik wil wel wat zeggen, maar zij praten alleen maar over mede dorpelingen die ik niet ken. En dan maar wachten tot ik er een speld tussen kan krijgen. ...lukt zelden. Ik ga ook niet meer zo vaak mee.
En ik had eens een collega, ontzettend lief mens, kon enorm goed luisteren. Maar maakte wel van ieder gesprek een soort psychologisch consult. Ook niet altijd fijn.
To, is het bij jou vooral het probleem dat je je niet gehoord voelt? Dat is lastig. En na dit hele relaas over mezelf heb ik niet eens een tip....sorry....
