Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
maandag 5 juli 2010 om 17:23
maandag 5 juli 2010 om 17:50
Oh woensdag pas bankje, kun je het wachten nog een beetje uithouden?
@ste: zoals bankje zegt goed om te kappen met dat forum. Flauw hoor om anoniem via internet zo lomp te doen tegen iemand anders.
Gaat het vandaag weer wat beter met je?
Soesje
GE: tjee wat nu weer? Heb je nee gezegd tegen het ene project weer werk erbij voor het andere project.
Ze vragen wel heel veel van je...
Vind je het extra werk voor dat project zinvol? En is het echt nodig dat jij het doet?
@ste: zoals bankje zegt goed om te kappen met dat forum. Flauw hoor om anoniem via internet zo lomp te doen tegen iemand anders.
Gaat het vandaag weer wat beter met je?
Soesje
GE: tjee wat nu weer? Heb je nee gezegd tegen het ene project weer werk erbij voor het andere project.
Ze vragen wel heel veel van je...
Vind je het extra werk voor dat project zinvol? En is het echt nodig dat jij het doet?
maandag 5 juli 2010 om 19:14
dinsdag 6 juli 2010 om 10:48
Slechte dagEN. Het lijkt niet op te houden. Vrijdagavond was een ramp. Het begon leuk, maar ben lastig gevallen door twee mannen en daarna is de avond niet meer goed gekomen. Gezelschap met wie ik was had ook issues dus echt gezellig was het niet. En...ik ben erachter gekomen, al surfend op Facebook, dat mijn ex een vriendin heeft en die al heel snel had na mij. Hij ontkent dat hij is vreemdgegaan (ik heb hem direct geconfronteerd per email hiermee) maar mijn gevoel spreekt anders. Ik heb haar foto's gezien, een vlotte blonde slanke meid. Mijn ex-schoonmoeder heeft haar goedkeuring onder haar foto geplaatst en dat het zo leuk is haar eindelijk te zien en dat ze zo leuk is. Een klap in mijn gezicht, ik ben na tien jaar nu al vergeten en ingeruild voor een leuker exemplaar.
Een stomp in mijn maag echt. De eenzaamheid kan niet groter. Mijn zus en broers zijn allemaal op vakantie en dat maakt het ook eenzamer. En dan ook dat verdomde voetbal weer vanavond en het wordt weer warmer.
Kijken jullie voetbal met anderen of alleen vanavond? Ik zit gewoon te hopen dat Nederland niet door gaat, erg he. Overigens niet meer naar de huisarts geweest. Zou niet weten hoe ik dit allemaal onder woorden moet brengen, ook omdat mijn (grotendeels onverwerkte) verleden me fijn komt bezoeken met grote regelmaat nu. Gisteren heb ik overdags alleen maar geslapen, niet omdat ik moe was maar omdat ik niet wakker wilde zijn. Vandaag moet ik wel, ik heb een stapel werk liggen en vanmiddag een afspraak. Het liefst slaap ik de dagen weg.
Een grote voor iedereen hier.
Een stomp in mijn maag echt. De eenzaamheid kan niet groter. Mijn zus en broers zijn allemaal op vakantie en dat maakt het ook eenzamer. En dan ook dat verdomde voetbal weer vanavond en het wordt weer warmer.
Kijken jullie voetbal met anderen of alleen vanavond? Ik zit gewoon te hopen dat Nederland niet door gaat, erg he. Overigens niet meer naar de huisarts geweest. Zou niet weten hoe ik dit allemaal onder woorden moet brengen, ook omdat mijn (grotendeels onverwerkte) verleden me fijn komt bezoeken met grote regelmaat nu. Gisteren heb ik overdags alleen maar geslapen, niet omdat ik moe was maar omdat ik niet wakker wilde zijn. Vandaag moet ik wel, ik heb een stapel werk liggen en vanmiddag een afspraak. Het liefst slaap ik de dagen weg.
Een grote voor iedereen hier.
dinsdag 6 juli 2010 om 11:20
@green_eyes Het zal inderdaad niet onmogelijk zijn, op sommige (slechte) momenten lijkt het alsof werkelijk iedereen een blik vrienden opentrekt op ieder gewenst moment. En dan nog hecht ook. Hoe doen ze dat? Bij mij weet ik denk ik wel de oorzaak als ik eerlijk ben, die ligt in mijn jeugd. Ik ben vanaf mijn geboorte geisoleerd geweest en heb dus geen contact leren maken met andere kinderen. Dat heeft wel invloed op je verdere leven, absoluut. Ik probeer er echter het beste van te maken en dat gaat me best goed af. Vrijdagavond dus weer twee nieuwe vrouwen ontmoet en ik denk dat dat best soepel ging. Geen trillende zenuwachtige toestanden maar gewoon een stevige handdruk en hallo, hier ben ik. Dat ik van binnen niet relaxed ben dan, haha...pokerface denk ik. Gaat allemaal prima lijkt het, tot ze dichterbij komen en bijvoorbeeld hier langs zouden willen komen. No way. Kan niet. Dan stoot ik ze af. Stoot jij ook mensen af op dat punt of verzin je excuses etc.?
Interessant stukje schrijf je over de mechanismes. Het wordt inderdaad als ongeïnteresseerd (en arrogant!) ervaren als je wegkijkt bij oogcontact. Bij mij werkt het ook zo, angst. Krijg ook wel eens te horen dat ik letterlijk een stap achteruit zet als mensen te dichtbij komen.
Sporten lijkt me fijn. Ik sta hier in huis met regelmaat op een step, voelt prettig naderhand. Het is zo voelbaar he. Maar in een sportschool dat zou ik niet durven, me nooit op mijn gemak voelen. Ach, zo gaat het ook!
Thanks voor je woorden, ik heb er zeker wat aan, alleen al de herkenning! En wat een lieve konijnen heb je, had de foto’s nog net op tijd gezien.
@Ste_ Ook zo’n hekel aan je verjaardag, ik herken het, ik word binnenkort ook jarig, vreselijk. Vier jij het ook niet?
@Bankje sterkte
Voor iedereen nog een keer een
Interessant stukje schrijf je over de mechanismes. Het wordt inderdaad als ongeïnteresseerd (en arrogant!) ervaren als je wegkijkt bij oogcontact. Bij mij werkt het ook zo, angst. Krijg ook wel eens te horen dat ik letterlijk een stap achteruit zet als mensen te dichtbij komen.
Sporten lijkt me fijn. Ik sta hier in huis met regelmaat op een step, voelt prettig naderhand. Het is zo voelbaar he. Maar in een sportschool dat zou ik niet durven, me nooit op mijn gemak voelen. Ach, zo gaat het ook!
Thanks voor je woorden, ik heb er zeker wat aan, alleen al de herkenning! En wat een lieve konijnen heb je, had de foto’s nog net op tijd gezien.
@Ste_ Ook zo’n hekel aan je verjaardag, ik herken het, ik word binnenkort ook jarig, vreselijk. Vier jij het ook niet?
@Bankje sterkte
Voor iedereen nog een keer een
dinsdag 6 juli 2010 om 13:14
quote:Soesje78 schreef op 06 juli 2010 @ 11:20:
@green_eyes Het zal inderdaad niet onmogelijk zijn, op sommige (slechte) momenten lijkt het alsof werkelijk iedereen een blik vrienden opentrekt op ieder gewenst moment. En dan nog hecht ook. Hoe doen ze dat? Bij mij weet ik denk ik wel de oorzaak als ik eerlijk ben, die ligt in mijn jeugd. Ik ben vanaf mijn geboorte geisoleerd geweest en heb dus geen contact leren maken met andere kinderen. Dat heeft wel invloed op je verdere leven, absoluut. Ik probeer er echter het beste van te maken en dat gaat me best goed af. Vrijdagavond dus weer twee nieuwe vrouwen ontmoet en ik denk dat dat best soepel ging. Geen trillende zenuwachtige toestanden maar gewoon een stevige handdruk en hallo, hier ben ik. Dat ik van binnen niet relaxed ben dan, haha...pokerface denk ik. Gaat allemaal prima lijkt het, tot ze dichterbij komen en bijvoorbeeld hier langs zouden willen komen. No way. Kan niet. Dan stoot ik ze af. Stoot jij ook mensen af op dat punt of verzin je excuses etc.?
Het hele verhaal is zeer herkenbaar In het begin verzin ik excuses maar ben ik kwaad op mezelf dat ik het bezoek niet toelaat. Komen ze uiteindelijk wel dan ben ik nog uren bezig met wat ik gezegd heb en hoe dat dan overgekomen is, ze vinden me nu vast......
@green_eyes Het zal inderdaad niet onmogelijk zijn, op sommige (slechte) momenten lijkt het alsof werkelijk iedereen een blik vrienden opentrekt op ieder gewenst moment. En dan nog hecht ook. Hoe doen ze dat? Bij mij weet ik denk ik wel de oorzaak als ik eerlijk ben, die ligt in mijn jeugd. Ik ben vanaf mijn geboorte geisoleerd geweest en heb dus geen contact leren maken met andere kinderen. Dat heeft wel invloed op je verdere leven, absoluut. Ik probeer er echter het beste van te maken en dat gaat me best goed af. Vrijdagavond dus weer twee nieuwe vrouwen ontmoet en ik denk dat dat best soepel ging. Geen trillende zenuwachtige toestanden maar gewoon een stevige handdruk en hallo, hier ben ik. Dat ik van binnen niet relaxed ben dan, haha...pokerface denk ik. Gaat allemaal prima lijkt het, tot ze dichterbij komen en bijvoorbeeld hier langs zouden willen komen. No way. Kan niet. Dan stoot ik ze af. Stoot jij ook mensen af op dat punt of verzin je excuses etc.?
Het hele verhaal is zeer herkenbaar In het begin verzin ik excuses maar ben ik kwaad op mezelf dat ik het bezoek niet toelaat. Komen ze uiteindelijk wel dan ben ik nog uren bezig met wat ik gezegd heb en hoe dat dan overgekomen is, ze vinden me nu vast......
dinsdag 6 juli 2010 om 13:50
Gister was zowel een goede dag als een slechte.
Had gisteren meerdere malen het gevoel tegen paniekaanval aan te zitten (paniek voor de paniek).
Echt heel irritant.
Heb gister ook 2 paracetamols gehad voor koppijn ('s ochtends en 's avonds).
Hier en daar wel goede dingen gedaan, maar niet echt genoten zoals als ik in mijn goeie doen ben. Was meer mezelf ook aan het afleiden wanneer ik me weer vanbinnen niet happy voel.
En dan zit je km. van huis (jippie, NOT).
Dat wat jullie hebben met contact dat heb ik nooit echt gehad.
Wel dat ik op gegeven ogenblik nergens meer heen durfde en alleen nog maar thuis was (jaren terug, in den beginne).
Gister nog even een goed gesprek gehad met manlief:
Heb aangegeven dat ik nog geen kinderen wil zolang ik me niet stabiel voel. Hier had ie begrip voor alhoewel hij mij mij stabieler vindt dan dat ik mezelf vindt.
Ook vertelde ik dat de heuveltjes soms bergen lijken en dat ik zo moe wordt van telkens berg te beklimmen.
Heb het ook met hem er over gehad om weer aan de paroxetine beginnen, hij stond hier op zich wel positief tegenover, wou alleen wel de gevolgen van dit gebruik weten (vooral de nadelen). Hij weet ook dat ik aan de ene kant eigenwijs ben en er liever niet aan wil (wil het zelf kunnen en ivm baby).
Het voelt nu of moet ik een termijn stellen om te zeggen als het dan en dan nog niet goed is dan begin ik weer aan de paroxetine ,eerste weken i.c.m. oxazepam (dit om door te kunnen met werk en opleiding).
En wellicht cognitieve therapie, alleen daar ben ik niet van overtuigd dat het helpt. Ik weet hoe men dat aanpakt en probeer dat zelf ook toe te passen, maar werkt niet.
Een vriendin zei: je kunt niet je eigen therapeut spelen.
Maar ja wat doet een therapeut die kijkt naar je denkwijze en je zult thuis moeten oefenen, dus het op laatst ook zelf kunnen, en dat wil soms niet echt.
Ook weet ik van mezelf dat als ik weer aan de paroxetine ga ik op een gegeven ogenblik denk : ah ik ben er weer en heb verder geen hulp nodig en vervolgens jezelf weer zo goed te voelen dat je wellicht gaat stoppen.
Been there, done that.
Mijn vraag aan jullie is eigenlijk: hebben jullie medicatie, wat is precies jullie 'handicap' en hebben jullie iets van therapie gevolgd.
Als jullie er geen antwoord op willen geven dan respecteer ik dat ook.
Ps. Sorry voor de ego post
Had gisteren meerdere malen het gevoel tegen paniekaanval aan te zitten (paniek voor de paniek).
Echt heel irritant.
Heb gister ook 2 paracetamols gehad voor koppijn ('s ochtends en 's avonds).
Hier en daar wel goede dingen gedaan, maar niet echt genoten zoals als ik in mijn goeie doen ben. Was meer mezelf ook aan het afleiden wanneer ik me weer vanbinnen niet happy voel.
En dan zit je km. van huis (jippie, NOT).
Dat wat jullie hebben met contact dat heb ik nooit echt gehad.
Wel dat ik op gegeven ogenblik nergens meer heen durfde en alleen nog maar thuis was (jaren terug, in den beginne).
Gister nog even een goed gesprek gehad met manlief:
Heb aangegeven dat ik nog geen kinderen wil zolang ik me niet stabiel voel. Hier had ie begrip voor alhoewel hij mij mij stabieler vindt dan dat ik mezelf vindt.
Ook vertelde ik dat de heuveltjes soms bergen lijken en dat ik zo moe wordt van telkens berg te beklimmen.
Heb het ook met hem er over gehad om weer aan de paroxetine beginnen, hij stond hier op zich wel positief tegenover, wou alleen wel de gevolgen van dit gebruik weten (vooral de nadelen). Hij weet ook dat ik aan de ene kant eigenwijs ben en er liever niet aan wil (wil het zelf kunnen en ivm baby).
Het voelt nu of moet ik een termijn stellen om te zeggen als het dan en dan nog niet goed is dan begin ik weer aan de paroxetine ,eerste weken i.c.m. oxazepam (dit om door te kunnen met werk en opleiding).
En wellicht cognitieve therapie, alleen daar ben ik niet van overtuigd dat het helpt. Ik weet hoe men dat aanpakt en probeer dat zelf ook toe te passen, maar werkt niet.
Een vriendin zei: je kunt niet je eigen therapeut spelen.
Maar ja wat doet een therapeut die kijkt naar je denkwijze en je zult thuis moeten oefenen, dus het op laatst ook zelf kunnen, en dat wil soms niet echt.
Ook weet ik van mezelf dat als ik weer aan de paroxetine ga ik op een gegeven ogenblik denk : ah ik ben er weer en heb verder geen hulp nodig en vervolgens jezelf weer zo goed te voelen dat je wellicht gaat stoppen.
Been there, done that.
Mijn vraag aan jullie is eigenlijk: hebben jullie medicatie, wat is precies jullie 'handicap' en hebben jullie iets van therapie gevolgd.
Als jullie er geen antwoord op willen geven dan respecteer ik dat ook.
Ps. Sorry voor de ego post
dinsdag 6 juli 2010 om 15:05
Fijn dat je zo'n goed gesprek met je man hebt gehad!
Wel een dilemma, wat betreft de medicatie. Ik weet er niet iets zinnigs over te zeggen eigenlijk. Ik heb wel medicatie gehad, maar niet zo lang en het is ook inmiddels al weer lang geleden.
Lastig hoor, je wilt gewoon graag zonder, maar misschien brengt het juist net weer meer stabiliteit. Misschien inderdaad wel een goed plan om een termijn te stellen: geeft dat iets meer rust?
Wat je schrijft over een therapeut: het is inderdaad het streven dat je het uiteindelijk zelf kan, maar dat proces er naartoe hoef je natuurlijk niet per se in je eentje af te leggen. Wat ik zelf wel merk is dat je/ik bijv. soms heel goed dingen kan beredeneren en bedenken hoe het dus moet, maar als iemand anders het dan nog eens benadrukt/uitlegt/vertelt (hoeft niet per se een therapeut te zijn), kan dat toch best verhelderend zijn of geeft het mij net dat exrta zetje dat nodig is.
Ik ga later misschien nog wel even op je vragen in!
Wel een dilemma, wat betreft de medicatie. Ik weet er niet iets zinnigs over te zeggen eigenlijk. Ik heb wel medicatie gehad, maar niet zo lang en het is ook inmiddels al weer lang geleden.
Lastig hoor, je wilt gewoon graag zonder, maar misschien brengt het juist net weer meer stabiliteit. Misschien inderdaad wel een goed plan om een termijn te stellen: geeft dat iets meer rust?
Wat je schrijft over een therapeut: het is inderdaad het streven dat je het uiteindelijk zelf kan, maar dat proces er naartoe hoef je natuurlijk niet per se in je eentje af te leggen. Wat ik zelf wel merk is dat je/ik bijv. soms heel goed dingen kan beredeneren en bedenken hoe het dus moet, maar als iemand anders het dan nog eens benadrukt/uitlegt/vertelt (hoeft niet per se een therapeut te zijn), kan dat toch best verhelderend zijn of geeft het mij net dat exrta zetje dat nodig is.
Ik ga later misschien nog wel even op je vragen in!
dinsdag 6 juli 2010 om 23:04
Oke dit gaat heel raar klinken maar...wat baal ik dat Nederland gewonnen heeft. Dit betekent dat er zondagavond weer zo'n avond is waarop je niet thuis hoort te zitten in je eentje. En ik heb niemand om voetbal mee te kijken althans...niet dat ik zo weet.
Enige lichtpuntje vandaag was een telefoontje. Ik had gereageerd op een baan die me heel leuk lijkt met mijn CV en portfolio. Ik mag volgende week op gesprek komen! Dat had ik niet verwacht, was het al vergeten zelfs!
Enige lichtpuntje vandaag was een telefoontje. Ik had gereageerd op een baan die me heel leuk lijkt met mijn CV en portfolio. Ik mag volgende week op gesprek komen! Dat had ik niet verwacht, was het al vergeten zelfs!
woensdag 7 juli 2010 om 17:06
Oh ik ben zo blij voor je bankje
Wat een goed nieuws!!!
Enne niet zo gek dat je moe bent, al die spanningen de afgelopen tijd.
Ben blij dat je een paar weken vakantie hebt.
Ga je ook nog weg?
@soesje: waarom moet je voetbal met iemand anders kijken? Ik had voor gisteren wel afspraken staan maar ze afgebeld en heb de 1e helft in mijn eentje gekeken en ben in de pauze in slaap gevallen. Even wat LAtijd zeg maar
GE hoe is je dag verder gegaan? Gekke vraag misschien maar het valt me bij mijzelf op dat ik dat plotselinge huilen en extreem onhandige heel erg heb als mijn menstruatie eraan komt. Komt dat er aan?
Wat een goed nieuws!!!
Enne niet zo gek dat je moe bent, al die spanningen de afgelopen tijd.
Ben blij dat je een paar weken vakantie hebt.
Ga je ook nog weg?
@soesje: waarom moet je voetbal met iemand anders kijken? Ik had voor gisteren wel afspraken staan maar ze afgebeld en heb de 1e helft in mijn eentje gekeken en ben in de pauze in slaap gevallen. Even wat LAtijd zeg maar
GE hoe is je dag verder gegaan? Gekke vraag misschien maar het valt me bij mijzelf op dat ik dat plotselinge huilen en extreem onhandige heel erg heb als mijn menstruatie eraan komt. Komt dat er aan?
