Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
dinsdag 18 december 2018 11:19
woensdag 19 december 2018 10:31
woensdag 19 december 2018 18:53
Aaah super lief, ik moest even huilen toen ik je berichtje lastu1nhek schreef: ↑19-12-2018 10:31Poe, vervelend bericht mors.
Het is zo naar dat je je zo alleen en onbegrepen voelt. Je bent niet de enige die zich zo voelt/gevoeld heeft, het maakt het niet makkelijker, ik weet het, maar weet dat je niet alleen bent als het soms even kanWe houden je hier figuurlijk vast.
Het voelt nu zo alsof iedereen even erdoor zit. Mijn psycholoog zei dat ze het even niet meer weet, mijn ouders zijn op en weten niet meer wat ze moeten zeggen, de psychiater zegt dat hij niet weet hoe het de komende drie maanden moet... het enige waar ik nu nog hoop op heb is dat ik vandaag weer een ophoging van de antidepressiva heb gekregen. De bijwerkingen zijn wel heel heftig trouwens, had de psychiater me al voor gewaarschuwd maar ik had het onderschat, duizelig, wazig zien, trillende handen, niet kunnen slapen en een hele hoge hartslag bij kleine inspanning al. Hoort er allemaal bij.
Ik krijg best wat kerstkaartjes, dat postmoment is wel een leuk moment van de dag.
dinsdag 25 december 2018 19:50
Bedankt kerstavond en eerste kerstdag gingen niet zo goed. Erg verdrietig, ongelukkig. Mijn moeder werd daar weer verdrietig van. Behoorlijk wat gehuild dus. Morgenvroeg zou ik kerst vieren bij vrienden en morgenmiddag met familie, morgenvroeg afgebeld omdat ik net al helemaal overstuur was door de kerst tot nu toe.
kerstavond en eerste kerstdag gingen niet zo goed. Erg verdrietig, ongelukkig. Mijn moeder werd daar weer verdrietig van. Behoorlijk wat gehuild dus. Morgenvroeg zou ik kerst vieren bij vrienden en morgenmiddag met familie, morgenvroeg afgebeld omdat ik net al helemaal overstuur was door de kerst tot nu toe.
vrijdag 28 december 2018 09:35
Hoi Mors,
Wat mooi dat je kerstkaartjes hebt ontvangen! Hier, maar ook irl denken mensen aan je. En eerlijk, waarom speel je toneel? Wat heb je nog te verliezen? Je hebt álles al geprobeerd, laat het los, stop met toneelspelen, probeer die andere weg: wat als ik niet toneel speel? Volgens mij heb je niks te verliezen.
Kerst is extralastig als je je niet vrolijk voelt. Als het niet goed gaat is kerst eigenlijk gewoon een heel moeilijke tijd
Wat mooi dat je kerstkaartjes hebt ontvangen! Hier, maar ook irl denken mensen aan je. En eerlijk, waarom speel je toneel? Wat heb je nog te verliezen? Je hebt álles al geprobeerd, laat het los, stop met toneelspelen, probeer die andere weg: wat als ik niet toneel speel? Volgens mij heb je niks te verliezen.
Kerst is extralastig als je je niet vrolijk voelt. Als het niet goed gaat is kerst eigenlijk gewoon een heel moeilijke tijd
