Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
zondag 19 oktober 2025 om 23:53
Het voorstel wat er lag voor reïntegratie kwam van mij. Maar dat staat nu on hold. Totdat collega ook kan reïntegreren.
Vanaf 1/1 gaan er meerdere nieuwe wetten in die voor heel veel veranderingen zorgen. En ik ben eigenlijk degene die daar het meeste vanaf weet want grotendeels mijn vakgebied. En nu ik weer zichtbaar ben, gaat het dus vooral daarover.
Maar mis ik dat er overgangsbeleid is. Mis ik dat een onderdeel niet in 2026, maar 2027 pas in gaat. Dat soort dingen.
Het is teveel. En ik weet niet zo goed wat handig is om wel te doen. Wel wil ik kaders, wat wel en niet. Maar heb daar, voor het eerst, geen voorstel op. En ik vrees dat mijn lg te weinig zicht heeft op mijn werk om mij wel kaders te geven.
Het zou mij rust geven als ik zelf met een plan kon komen. Maar ik zie het niet meer. Want het gaat vooral ook over:
- weten wat een beslissing gaat doen op uitvoerend niveau, financieel niveau, juridisch niveau,voor de inwoners, voor andere werkgebieden, op bestuurlijk niveau
- verschillende scenario's uitwerken met bovenstaande
- met verschillende afdelingen en partnerorganisaties overleggen
- bestuurders meenemen
En ik was hier goed in. Maar ik kan het niet meer: alles in de gaten houden, schakelen, alle veranderingen weten, alle consequenties overzien, iedereen meenemen. Ik maak fouten. Omdat mijn hoofd niet meer op al deze niveaus tegelijk kan functioneren.
En dat is zo fucking verdrietig. Want ik was zo blij dat ik überhaupt weer een mening had ergens over. Maar dat is ook waar het nu even stopt: mijn mening over iets...
Dus ik weet het niet Griebus. Waar ik wel van betekenis kan zijn...
Vanaf 1/1 gaan er meerdere nieuwe wetten in die voor heel veel veranderingen zorgen. En ik ben eigenlijk degene die daar het meeste vanaf weet want grotendeels mijn vakgebied. En nu ik weer zichtbaar ben, gaat het dus vooral daarover.
Maar mis ik dat er overgangsbeleid is. Mis ik dat een onderdeel niet in 2026, maar 2027 pas in gaat. Dat soort dingen.
Het is teveel. En ik weet niet zo goed wat handig is om wel te doen. Wel wil ik kaders, wat wel en niet. Maar heb daar, voor het eerst, geen voorstel op. En ik vrees dat mijn lg te weinig zicht heeft op mijn werk om mij wel kaders te geven.
Het zou mij rust geven als ik zelf met een plan kon komen. Maar ik zie het niet meer. Want het gaat vooral ook over:
- weten wat een beslissing gaat doen op uitvoerend niveau, financieel niveau, juridisch niveau,voor de inwoners, voor andere werkgebieden, op bestuurlijk niveau
- verschillende scenario's uitwerken met bovenstaande
- met verschillende afdelingen en partnerorganisaties overleggen
- bestuurders meenemen
En ik was hier goed in. Maar ik kan het niet meer: alles in de gaten houden, schakelen, alle veranderingen weten, alle consequenties overzien, iedereen meenemen. Ik maak fouten. Omdat mijn hoofd niet meer op al deze niveaus tegelijk kan functioneren.
En dat is zo fucking verdrietig. Want ik was zo blij dat ik überhaupt weer een mening had ergens over. Maar dat is ook waar het nu even stopt: mijn mening over iets...
Dus ik weet het niet Griebus. Waar ik wel van betekenis kan zijn...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 20 oktober 2025 om 01:58
Lucy: moet je het nu al helemaal weten? Kun je niet alleen aangeven dat je eigen plan toch iets te snel gaat naast alle andere dingen die spelen? Dat je merkt dat dit niet de goede weg is met het oog op jouw herstel? En dan nog eens goed nadenken of met iemand samen een ander, rustiger, plan op papier zetten?
Het lijkt me ook echt superfrusterend. Wel willen en ook merken dat het beter gaat met de klachten en ook dat collega's je weer weten te vinden en dat je er dus weer bij hoort op het werk en ertoe doet, maar dat je dan merkt dat het eigenlijk toch net te snel gaat. Dat is ook helemaal niet leuk en niet zoals je je reïntegratie het liefst zou doen, nog los van alle eventuele gevolgen (wel of geen wia).
Avo: wow!
Maisnon: hoe vond je de musical?
Het lijkt me ook echt superfrusterend. Wel willen en ook merken dat het beter gaat met de klachten en ook dat collega's je weer weten te vinden en dat je er dus weer bij hoort op het werk en ertoe doet, maar dat je dan merkt dat het eigenlijk toch net te snel gaat. Dat is ook helemaal niet leuk en niet zoals je je reïntegratie het liefst zou doen, nog los van alle eventuele gevolgen (wel of geen wia).
Avo: wow!
Maisnon: hoe vond je de musical?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 20 oktober 2025 om 07:02
Lucy, dus als ik je nu goed snap was je oorspronkelijke reïntegratie plan misschien wel haalbaar (want duidelijke afgebakende taak). Maar omdat dat nog niet kan doe je nu andere dingen, waar je meer vanaf weet, met minder kaders, en waarin je nu als vraagbaak wordt gebruikt omdat het oorspronkelijk jouw expertise is? Ik snap hoe zoiets dan snel kan 'ontsporen', want het heeft geen kaders.
Eigenlijk weet je nu dus ook wel heel goed waar het probleem hem inzit. Als je leidinggevende onvoldoende inhoudelijke kennis heeft om die kaders te scheppen, is er dan geen collega die dat wel kan? Die samen met jou kan kijken naar een afgebakende taak in dit geheel? Waarbij jij dus niet als ultieme vraagbaak kan fungeren voor collega's, omdat je nu helaas nog niet altijd alles overziet.
Ik snap dat het heel naar is om weer geconfronteerd te worden met dat het niet lukt. Maar ik weet niet of je dit nooit meer kan, je kan het nu nog niet
Diva, je geheugen is goed
Ik vond hem geweldig! Heel tof om hem live te zien, erg goede cast en bepaalde stukken stonden de tranen echt in mijn ogen. Ik denk dat dat iedereen het thema herkent, ook als je zelf niet op die manier angstig bent. Maar wel dat je je buiten de groep voelt vallen, dat iets wat je goed bedoelde ontzettend uit de hand kan lopen, maar voor mij ook dat je als ouder zo je best doet om er voor je kind te zijn en dat je weet dat je het niet altijd goed zal doen.
Eigenlijk weet je nu dus ook wel heel goed waar het probleem hem inzit. Als je leidinggevende onvoldoende inhoudelijke kennis heeft om die kaders te scheppen, is er dan geen collega die dat wel kan? Die samen met jou kan kijken naar een afgebakende taak in dit geheel? Waarbij jij dus niet als ultieme vraagbaak kan fungeren voor collega's, omdat je nu helaas nog niet altijd alles overziet.
Ik snap dat het heel naar is om weer geconfronteerd te worden met dat het niet lukt. Maar ik weet niet of je dit nooit meer kan, je kan het nu nog niet
Diva, je geheugen is goed
Ik vond hem geweldig! Heel tof om hem live te zien, erg goede cast en bepaalde stukken stonden de tranen echt in mijn ogen. Ik denk dat dat iedereen het thema herkent, ook als je zelf niet op die manier angstig bent. Maar wel dat je je buiten de groep voelt vallen, dat iets wat je goed bedoelde ontzettend uit de hand kan lopen, maar voor mij ook dat je als ouder zo je best doet om er voor je kind te zijn en dat je weet dat je het niet altijd goed zal doen.
maandag 20 oktober 2025 om 07:16
Lieve Avo, wat ontzettend moedig wat je vertelt. En wat een verdrietig beeld. Dat besef en dat zo te zien lijkt me heel pijnlijk. Hopelijk is je nacht een beetje oké gegaan. 
Wat lastig Lucy. Maar ik zou inderdaad kijken of er iemand anders is die het wel met jou kan afbakenen. En het hoeft ook niet meteen helder te zijn toch? Reïntegratie is ook aftasten hoe iets gaat en dat verder vormgeven. Erachter komen dat het één misschien nog niet helemaal lukt, maar je op een ander stuk wel een stapje kunt maken.
En herstel kan lang duren, dus wie weet waar je uiteindelijk staat en wat allemaal nog kan/lukt.
Wat lastig Lucy. Maar ik zou inderdaad kijken of er iemand anders is die het wel met jou kan afbakenen. En het hoeft ook niet meteen helder te zijn toch? Reïntegratie is ook aftasten hoe iets gaat en dat verder vormgeven. Erachter komen dat het één misschien nog niet helemaal lukt, maar je op een ander stuk wel een stapje kunt maken.
En herstel kan lang duren, dus wie weet waar je uiteindelijk staat en wat allemaal nog kan/lukt.
maandag 20 oktober 2025 om 08:29
Geen tips Lucy, maar ik lees je wanhoop hierin.
Jij schiet niet te kort, deze taak is nu te groot. Je lijkt teveel verwachtingen te voelen.
Hier was ik oke, tot ik moest toegeven dat ik gewoon eigenlijk niet oke was.
Dat kwam bij een gesprek met een groepsgenoot, die zei 'maar dan ben je toch niet oke?' en de verpleging ging halen.
Lange tijd bij de verpleging zitten snotteren en praten. Echt over alles in mijn hoofd, en dat december eraan komt, en hoe bang en teleurgesteld ik ben dat ik die weer gewoon in moet op dezelfde manier. Want niets aan gedaan.
Dat het nu eigenlijk alleen maar ingewikkelder is.
Omdat ik begin te zien, te twijfelen aan de 6. Maar straks weer terug moet, alleen. Naar een wereld waarin de 6 overal is. Mijn ouders weer onder ogen moet komen.
Dan heeft het geen zin ze e vandaag nog te verraden. Het heeft eigenlijk geen zin meer vandaag. Niets meer?
En ik kreeg de viezigheid niet van me af. Zo zo vies. De misselijkheid. De vieze dikke smaak in mijn mond.
Alles eruit gegooid bij de verpleging die lief luisterde.
En voorstelde pillen te nemen.
Wat een opluchting.
Dus om 11 uur pillen erin.
Ik haalde mijn kamer net. Gelukkig was ik al in pyjama haha.
Dus... En nu weer ik het niet.
Ik ga rennen.
Jij schiet niet te kort, deze taak is nu te groot. Je lijkt teveel verwachtingen te voelen.
Hier was ik oke, tot ik moest toegeven dat ik gewoon eigenlijk niet oke was.
Dat kwam bij een gesprek met een groepsgenoot, die zei 'maar dan ben je toch niet oke?' en de verpleging ging halen.
Lange tijd bij de verpleging zitten snotteren en praten. Echt over alles in mijn hoofd, en dat december eraan komt, en hoe bang en teleurgesteld ik ben dat ik die weer gewoon in moet op dezelfde manier. Want niets aan gedaan.
Dat het nu eigenlijk alleen maar ingewikkelder is.
Omdat ik begin te zien, te twijfelen aan de 6. Maar straks weer terug moet, alleen. Naar een wereld waarin de 6 overal is. Mijn ouders weer onder ogen moet komen.
Dan heeft het geen zin ze e vandaag nog te verraden. Het heeft eigenlijk geen zin meer vandaag. Niets meer?
En ik kreeg de viezigheid niet van me af. Zo zo vies. De misselijkheid. De vieze dikke smaak in mijn mond.
Alles eruit gegooid bij de verpleging die lief luisterde.
En voorstelde pillen te nemen.
Wat een opluchting.
Dus om 11 uur pillen erin.
Ik haalde mijn kamer net. Gelukkig was ik al in pyjama haha.
Dus... En nu weer ik het niet.
Ik ga rennen.
maandag 20 oktober 2025 om 09:59
Lucy de taak die je omschrijft is ook gewoon heel groot. Prachtig dat je dat normaal heel goed kan, maar het vergt enorm veel onderzoek, inzicht en overzicht en eigenlijk ook vooral tijd. Gezien je reïntegratie is dat laatste waar het je sowieso aan ontbreekt. Dit is niet iets dat je tijdens je reïntegratie erbij kunt doen. En en ieder die je vakgebied een beetje kent zal dat onderschrijven verwacht ik.
Avo kunnen ze proberen een soort afstand tot dit beeld in te bouwen? En soort filter, iets wat wat rust geeft. Iets dat december toch leefbaarder gaat maken ondanks dat je de 9 nu ook gezien hebt? Sorry ik weet het ook niet, maar snap je angst en wanhoop heel goed
Avo kunnen ze proberen een soort afstand tot dit beeld in te bouwen? En soort filter, iets wat wat rust geeft. Iets dat december toch leefbaarder gaat maken ondanks dat je de 9 nu ook gezien hebt? Sorry ik weet het ook niet, maar snap je angst en wanhoop heel goed
Forever is a hell of a long time.
maandag 20 oktober 2025 om 13:17
Avo, ik snap dat het zo dubbel voelt. Een shift in je denken, wat zoveel andere dingen in beweging zet. Maar tegelijkertijd los gelaten te worden als de shift je net in het gezicht slaat, en je nog steeds het trauma niet opgelost hebt. Hoop dat je dat vandaag in therapie in hebt kunnen brengen: hoe moet ik nu verder?
Wat heb je veel aangekeken deze week, wat heb je een stap gezet... hopelijk brengt dit je echt weer een stuk verder.
Hier vanochtend gesprek gehad. Aan het begin gezegd: er gaan tranen komen, want ik vind dit spannend. Hij zei: dat ben ik ondertussen van je gewend. Niet op een verwijtende manier, maar een accepterende. Dus dat was prima.
Goed gesprek gehad. Voor nu besloten weer even een stap terug te zetten en volledig te reïntegreren bij de uitvoering. Hij gaat nadenken over een afgekaderde opdracht. Tegelijkertijd vroeg hij me of ik ook bereid was te reïntegreren op de juridische afdeling. Het was een balletje wat ik al 2x omgegooid had, maar wat hij had afgewezen. Kennelijk was het toch iets wat in zijn hoofd vorm heeft gekregen. Heb gezegd dat hij het wel echt af moet stemmen met betreffende afdeling, want werk dat ik nog nooit heb gedaan en er staat een vacature uit dus weet niet of ze ruimte hebben voor een soort reintegratiestagiaire.
Hij heeft ondertussen afstemming gezocht met 1 van de 2 medewerkers (een vriendin van mij), die zei gekscherend: ik geloof dat hij een afdeling om je heen wil opzetten.
Dus eigenlijk is het beter gegaan dan verwacht.
Dank jullie wel dat jullie gisteren even wilde luisteren en meedenken. Was fijn en behulpzaam.
Wat heb je veel aangekeken deze week, wat heb je een stap gezet... hopelijk brengt dit je echt weer een stuk verder.
Hier vanochtend gesprek gehad. Aan het begin gezegd: er gaan tranen komen, want ik vind dit spannend. Hij zei: dat ben ik ondertussen van je gewend. Niet op een verwijtende manier, maar een accepterende. Dus dat was prima.
Goed gesprek gehad. Voor nu besloten weer even een stap terug te zetten en volledig te reïntegreren bij de uitvoering. Hij gaat nadenken over een afgekaderde opdracht. Tegelijkertijd vroeg hij me of ik ook bereid was te reïntegreren op de juridische afdeling. Het was een balletje wat ik al 2x omgegooid had, maar wat hij had afgewezen. Kennelijk was het toch iets wat in zijn hoofd vorm heeft gekregen. Heb gezegd dat hij het wel echt af moet stemmen met betreffende afdeling, want werk dat ik nog nooit heb gedaan en er staat een vacature uit dus weet niet of ze ruimte hebben voor een soort reintegratiestagiaire.
Hij heeft ondertussen afstemming gezocht met 1 van de 2 medewerkers (een vriendin van mij), die zei gekscherend: ik geloof dat hij een afdeling om je heen wil opzetten.
Dus eigenlijk is het beter gegaan dan verwacht.
Dank jullie wel dat jullie gisteren even wilde luisteren en meedenken. Was fijn en behulpzaam.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
dinsdag 21 oktober 2025 om 11:04
Wat knap hoe je het gesprek bent aangegaan Lucy! Moeilijk om te merken dat het niet gaat, maar er toch naar luisteren en naar handelen. Dat zijn ook echt grote stappen die je zet naar herstel waar jij zelf de regie houdt! En wat fijn dat er goed op gereageerd is door je leidinggevende, het klinkt als een fijne plek waar ze met je meedenken en je graag willen behouden. Voelt dat ook zo voor jou?
Avo, wat ben je dapper geweest de afgelopen week en wat heb je moedige en moeilijke stappen gezet. Heel moeilijk om nu weer naar huis te moeten. Het is nog niet klaar, voor je gevoel heb je misschien veel te weinig bereikt, ligt er van alles open en weet je niet hoe je nu verder moet. Weer naar huis en functioneren in het gezin, op je werk en bij je familie. Het is heel herkenbaar. Hopelijk heb je een goed afsluitend gesprek vanochtend en kunnen ze je helpen met een plan voor de eerste periode thuis. Kon man (of hapto?) nog aansluiten bij dat laatste gesprek?
Neem de tijd om weer te landen komende week (of weken), het is zo intensief wat je gedaan hebt. Je hebt echt tijd nodig om daarvan te herstellen. Ik denk aan je en wij zijn hier met luisterende oren, kleedjes en steunkousen als je daar behoefte aan hebt
Avo, wat ben je dapper geweest de afgelopen week en wat heb je moedige en moeilijke stappen gezet. Heel moeilijk om nu weer naar huis te moeten. Het is nog niet klaar, voor je gevoel heb je misschien veel te weinig bereikt, ligt er van alles open en weet je niet hoe je nu verder moet. Weer naar huis en functioneren in het gezin, op je werk en bij je familie. Het is heel herkenbaar. Hopelijk heb je een goed afsluitend gesprek vanochtend en kunnen ze je helpen met een plan voor de eerste periode thuis. Kon man (of hapto?) nog aansluiten bij dat laatste gesprek?
Neem de tijd om weer te landen komende week (of weken), het is zo intensief wat je gedaan hebt. Je hebt echt tijd nodig om daarvan te herstellen. Ik denk aan je en wij zijn hier met luisterende oren, kleedjes en steunkousen als je daar behoefte aan hebt
dinsdag 21 oktober 2025 om 23:40
Ik ben weer thuis, en zal komende dagen even proberen een update te geven van de laatste twee dagen, als daar behoefte aan is.
Ik kijk terug op de opname met zo'n warm gevoel. Het is onvoorstelbaar hoe ze je daar het gevoel geven dat je er toe doet, misschien zelfs belangrijk bent, hoe ze met je meeleven en meedenken en er alles aan doen om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken, voor zover dit gemakkelijk kan zijn.
Ik heb deze week een paar keer moeten denken aan je Selune, en dat ik je dit ook gun.
Ze zijn alles gewend.
Van nutridrinkers tot mensen met een heel beperkend dieet. Van mensen die niet praten tot mensen die alleen maar onzin lullen, tot mensen die hun trauma bijna manifesteren.
Het is zo op maat, het wordt zo veilig gemaakt daar voor je. Dit is echt ook iets voor jou.
Als je wilt pben we en geef ik je alle info van dag tot dag.
Ik had graag een week langer willen blijven. Ik hebbendenk dat dat wel iets zegt.
Lucy, lekker bezig. Blij dat het goed liep en leidinggevende zo mee wil denken. Goud.
Ik heb flinke dip spanning. Herbelevingen, pijn op plekken van toen,
Ik kijk terug op de opname met zo'n warm gevoel. Het is onvoorstelbaar hoe ze je daar het gevoel geven dat je er toe doet, misschien zelfs belangrijk bent, hoe ze met je meeleven en meedenken en er alles aan doen om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken, voor zover dit gemakkelijk kan zijn.
Ik heb deze week een paar keer moeten denken aan je Selune, en dat ik je dit ook gun.
Ze zijn alles gewend.
Van nutridrinkers tot mensen met een heel beperkend dieet. Van mensen die niet praten tot mensen die alleen maar onzin lullen, tot mensen die hun trauma bijna manifesteren.
Het is zo op maat, het wordt zo veilig gemaakt daar voor je. Dit is echt ook iets voor jou.
Als je wilt pben we en geef ik je alle info van dag tot dag.
Ik had graag een week langer willen blijven. Ik hebbendenk dat dat wel iets zegt.
Lucy, lekker bezig. Blij dat het goed liep en leidinggevende zo mee wil denken. Goud.
Ik heb flinke dip spanning. Herbelevingen, pijn op plekken van toen,
dinsdag 21 oktober 2025 om 23:42
Ik ben weer thuis, en zal komende dagen even proberen een update te geven van de laatste twee dagen, als daar behoefte aan is.
Ik kijk terug op de opname met zo'n warm gevoel. Het is onvoorstelbaar hoe ze je daar het gevoel geven dat je er toe doet, misschien zelfs belangrijk bent, hoe ze met je meeleven en meedenken en er alles aan doen om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken, voor zover dit gemakkelijk kan zijn.
Ik heb deze week een paar keer moeten denken aan je Selune, en dat ik je dit ook gun.
Ze zijn alles gewend.
Van nutridrinkers tot mensen met een heel beperkend dieet. Van mensen die niet praten tot mensen die alleen maar onzin lullen, tot mensen die hun trauma bijna manifesteren.
Het is zo op maat, het wordt zo veilig gemaakt daar voor je. Dit is echt ook iets voor jou.
Als je wilt pben we en geef ik je alle info van dag tot dag.
Ik had graag een week langer willen blijven. Ik hebbendenk dat dat wel iets zegt.
Lucy, lekker bezig. Blij dat het goed liep en leidinggevende zo mee wil denken. Goud.
Ik heb flinke dip spanning. Herbelevingen, pijn op plekken van toen,
Ik kijk terug op de opname met zo'n warm gevoel. Het is onvoorstelbaar hoe ze je daar het gevoel geven dat je er toe doet, misschien zelfs belangrijk bent, hoe ze met je meeleven en meedenken en er alles aan doen om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken, voor zover dit gemakkelijk kan zijn.
Ik heb deze week een paar keer moeten denken aan je Selune, en dat ik je dit ook gun.
Ze zijn alles gewend.
Van nutridrinkers tot mensen met een heel beperkend dieet. Van mensen die niet praten tot mensen die alleen maar onzin lullen, tot mensen die hun trauma bijna manifesteren.
Het is zo op maat, het wordt zo veilig gemaakt daar voor je. Dit is echt ook iets voor jou.
Als je wilt pben we en geef ik je alle info van dag tot dag.
Ik had graag een week langer willen blijven. Ik hebbendenk dat dat wel iets zegt.
Lucy, lekker bezig. Blij dat het goed liep en leidinggevende zo mee wil denken. Goud.
Ik heb flinke dip spanning. Herbelevingen, pijn op plekken van toen,
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
