
Intens verdrietig


vrijdag 6 augustus 2010 om 12:51
Ja dat kan ik me heel goed voorstellen.
Heb je je vakantie wel aangekondigd aan je familie? Of kwam je onverwachts binnenvallen....dat maakt natuurlijk ook wel wat verschil. Kan me indenken dat het dan soms inderdaad ongelegen komt. Maar dan nog; je bent familie en altijd welkom, vind ik.
Heb je wel een fijn eigen huis? Mijn ervaring is dat dat enorm kan schelen, als je in je huis een stabiele thuisbasis hebt.
Slecht slapen, geprikkeld gedrag, somber gevoel......laat het niet te lang duren. Neem in dat geval contact op met je huisarts, misschien heeft hij tips om het cirkeltje even te verbreken.
Heb je je vakantie wel aangekondigd aan je familie? Of kwam je onverwachts binnenvallen....dat maakt natuurlijk ook wel wat verschil. Kan me indenken dat het dan soms inderdaad ongelegen komt. Maar dan nog; je bent familie en altijd welkom, vind ik.
Heb je wel een fijn eigen huis? Mijn ervaring is dat dat enorm kan schelen, als je in je huis een stabiele thuisbasis hebt.
Slecht slapen, geprikkeld gedrag, somber gevoel......laat het niet te lang duren. Neem in dat geval contact op met je huisarts, misschien heeft hij tips om het cirkeltje even te verbreken.
vrijdag 6 augustus 2010 om 13:58
Er komt een dag dat je opnieuw in de spiegel kijkt en ziet dat jij daar weer staat.
Als je rust nodig hebt, neem rust, heb je actie nodig, onderneem actie, heb je veel liefde nodig, hou dan enorm van jezelf, en laat jezelf ademen.
Ik wil je zo heel veel kracht wensen! Die heb je, haal het naar boven..
Als je rust nodig hebt, neem rust, heb je actie nodig, onderneem actie, heb je veel liefde nodig, hou dan enorm van jezelf, en laat jezelf ademen.
Ik wil je zo heel veel kracht wensen! Die heb je, haal het naar boven..
..popcorn?

vrijdag 6 augustus 2010 om 14:05
oh nora, wat akelig, ook die opmerking van je zus dat je al vaak genoeg bij hen gelogeerd hebt! Ik vind het niet gek dat je hier verdrietig van wordt.
ik heb zelf ooit eens te vanzelfsprekend aangenomen dat mn familie zou helpen bij een verhuizing en dat is me later duur komen te staan (ik had mijn dankbaarheid niet genoeg geuit...)
Zijn je zus en moeder wel gelukkig? Of zijn ze misschien een beetje jaloers op wat jij hebt?
ik heb zelf ooit eens te vanzelfsprekend aangenomen dat mn familie zou helpen bij een verhuizing en dat is me later duur komen te staan (ik had mijn dankbaarheid niet genoeg geuit...)
Zijn je zus en moeder wel gelukkig? Of zijn ze misschien een beetje jaloers op wat jij hebt?
vrijdag 6 augustus 2010 om 14:34
Het je gewoon 'teveel' voelen, of uberhaupt al op je woorden letten en het onvoorspelbaar vinden hoe je eigen familie reageert op de vraag of je ergens een paar dagen kunt slapen..dat is toch niet normaal?
Zowel mijn zus leiden een goed, gelukkig leven. Een heel ander leven dan ik, dat wel. Alles is tot in de puntjes georganiseerd, ook wel burgerlijk te noemen. Waar niets mis mee is, sterker nog, ik ben blij voor ze dat ze het fijn hebben. Ik vind mezelf altijd erg flexibel en kan me met geen mogelijkheid voorstellen dat ik zo zou reageren in situaties. Nu is iedereen natuurlijk anders, maar toch...
Zowel mijn zus leiden een goed, gelukkig leven. Een heel ander leven dan ik, dat wel. Alles is tot in de puntjes georganiseerd, ook wel burgerlijk te noemen. Waar niets mis mee is, sterker nog, ik ben blij voor ze dat ze het fijn hebben. Ik vind mezelf altijd erg flexibel en kan me met geen mogelijkheid voorstellen dat ik zo zou reageren in situaties. Nu is iedereen natuurlijk anders, maar toch...