Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee! Deel 2
donderdag 23 juli 2020 08:59
Het vorige deel hebben we vol geschreven. In dit deel gaan we verder. Wie schrijft er nog meer mee?
Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
In this mad house we must all survive
zondag 4 oktober 2020 20:53
Het waren algemene opmerkingen die je volledig op jezelf betrekt. Vervelend als het je kwetst, maar je hebt je hier ook afgevraagd waarom het soms wat stiller wordt hier. Dat kan dus zijn omdat sommigen zich niet in alle problematiek herkennen.
Jij schrijft hier wat jij ervaart, een ander schrijft ook vanuit zichzelf. Als er hier iets duidelijk wordt, is het dat er niet één soort introvert is. Op een forum kan iedereen zich uiten en soms ben je het niet met elkaar eens. Dat geeft toch niet? Net als in het echte leven. Wij zijn allemaal maar mensen met meningen en ervaringen op een forum. Je mag opmerkingen naast je neerleggen, ieders bijdrage is evenveel waard.
Ik hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Dat zal voor jou misschien wel lastig zijn, maar toch.
Sterkte.
Jij schrijft hier wat jij ervaart, een ander schrijft ook vanuit zichzelf. Als er hier iets duidelijk wordt, is het dat er niet één soort introvert is. Op een forum kan iedereen zich uiten en soms ben je het niet met elkaar eens. Dat geeft toch niet? Net als in het echte leven. Wij zijn allemaal maar mensen met meningen en ervaringen op een forum. Je mag opmerkingen naast je neerleggen, ieders bijdrage is evenveel waard.
Ik hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Dat zal voor jou misschien wel lastig zijn, maar toch.
Sterkte.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 04-10-2020 21:02
Reden: Had een stukje over afscheid van het forum niet goed gelezen
Reden: Had een stukje over afscheid van het forum niet goed gelezen
9.12% gewijzigd
zondag 4 oktober 2020 21:29
Woord voor woord met je eens.rumforviva schreef: ↑04-10-2020 20:53Het waren algemene opmerkingen die je volledig op jezelf betrekt. Vervelend als het je kwetst, maar je hebt je hier ook afgevraagd waarom het soms wat stiller wordt hier. Dat kan dus zijn omdat sommigen zich niet in alle problematiek herkennen.
Jij schrijft hier wat jij ervaart, een ander schrijft ook vanuit zichzelf. Als er hier iets duidelijk wordt, is het dat er niet één soort introvert is. Op een forum kan iedereen zich uiten en soms ben je het niet met elkaar eens. Dat geeft toch niet? Net als in het echte leven. Wij zijn allemaal maar mensen met meningen en ervaringen op een forum. Je mag opmerkingen naast je neerleggen, ieders bijdrage is evenveel waard.
Ik hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Dat zal voor jou misschien wel lastig zijn, maar toch.
Sterkte.
zondag 4 oktober 2020 21:45
Als je ergens een dikke huid moet hebben dan is het wel op een anoniem forum.
En hoewel ik het vervelend vind dat het je raakt, zoek je toch echt een slachtofferrol. Het gaat allemaal om wat jij voelt. Naast het feit dat er een dikke kans is dat dit totaal niet het gevoel van de ander en de rest van de wereld reflecteert, kun je niet verwachten dat de wereld zich aan jou aanpast.
Mensen vinden mij vaak ook raar (en terecht), maar dat is, omdat ze niet begrijpen hoe ik in elkaar zit. Ik kan ze dat niet kwalijk nemen, ik kan hoogstens proberen uit te leggen, waar ik vandaan kom. Ik kan oprecht niet begrijpen dat mensen zoiets persoonlijk nemen.
Maar hoe dan ook volgens mij heb je nog veel werk te verrichten, zodat je jezelf echt kunt waarderen voor wie je bent. Ik wens je dan ook veel sterkte.
En hoewel ik het vervelend vind dat het je raakt, zoek je toch echt een slachtofferrol. Het gaat allemaal om wat jij voelt. Naast het feit dat er een dikke kans is dat dit totaal niet het gevoel van de ander en de rest van de wereld reflecteert, kun je niet verwachten dat de wereld zich aan jou aanpast.
Mensen vinden mij vaak ook raar (en terecht), maar dat is, omdat ze niet begrijpen hoe ik in elkaar zit. Ik kan ze dat niet kwalijk nemen, ik kan hoogstens proberen uit te leggen, waar ik vandaan kom. Ik kan oprecht niet begrijpen dat mensen zoiets persoonlijk nemen.
Maar hoe dan ook volgens mij heb je nog veel werk te verrichten, zodat je jezelf echt kunt waarderen voor wie je bent. Ik wens je dan ook veel sterkte.
maandag 5 oktober 2020 10:43
Mund, het zou goed kunnen dat mijn posts over het moeite hebben met slachtoffergedrag je hebben geraakt. Dat vind ik heel jammer en het spijt me ook hoe je je nu voelt.
Zoals rumforviva ook schreef, was dat bericht eerder bedoeld als algemene opmerking. Ik schrijf graag op het forum en als introvert schrijf ik graag mee in dit topic. Sommige zaken als je niet gezien voelen door derden en je anders voelen herken ik erg. Daar heb ik ook over geschreven. Zulke gedachten en gevoelens zijn rot en die wens ik niemand toe. Alleen heb ik die periode voor mezelf afgesloten. Dankzij therapie heb ik meer vertrouwen in mezelf en is mijn zelfbeeld, dat zich op het nulpunt bevond, de hoogte in geschoten. Ik weet hoe rot het is om je ‘minder’ en ‘anders’ te voelen. Ik heb nu wel voor mezelf een modus vivendi gevonden om om te gaan met mijn ‘anderszijn’. Sterker nog, ik vind mezelf een prima mens en ik ben graag in mijn eigen gezelschap. En dat is maar goed ook, aangezien ik als introvert veel alleen-tijd nodig heb
.
Sterkte met je beslissing. Ik hoop dat je je snel beter in je vel voelt.
Zoals rumforviva ook schreef, was dat bericht eerder bedoeld als algemene opmerking. Ik schrijf graag op het forum en als introvert schrijf ik graag mee in dit topic. Sommige zaken als je niet gezien voelen door derden en je anders voelen herken ik erg. Daar heb ik ook over geschreven. Zulke gedachten en gevoelens zijn rot en die wens ik niemand toe. Alleen heb ik die periode voor mezelf afgesloten. Dankzij therapie heb ik meer vertrouwen in mezelf en is mijn zelfbeeld, dat zich op het nulpunt bevond, de hoogte in geschoten. Ik weet hoe rot het is om je ‘minder’ en ‘anders’ te voelen. Ik heb nu wel voor mezelf een modus vivendi gevonden om om te gaan met mijn ‘anderszijn’. Sterker nog, ik vind mezelf een prima mens en ik ben graag in mijn eigen gezelschap. En dat is maar goed ook, aangezien ik als introvert veel alleen-tijd nodig heb
. Sterkte met je beslissing. Ik hoop dat je je snel beter in je vel voelt.
Veritas vos liberabit
maandag 5 oktober 2020 11:30
Ik snap dat het hard aan kan komen als je je al weinig begrepen voelt in het leven en dan het idee hebt op een forum onder wat je dacht dat gelijkgezinden waren weer tegen dezelfde zaken aan te lopen.
Maar het mooie van een forum is ook dat je meer inzicht krijgt in wat anderen echt denken en vinden en hoe bepaalde dingen opgepakt worden. Je kunt hier zelf meer vrijuit spreken, maar je krijgt ook meer mee van andermans gedachtengang, dingen die normaal niet in je gezicht gezegd zouden worden.
Ik realiseer me dat Mund waarschijnlijk niet meer meeleest. Heel jammer dat het zo loopt, teruglezend hebben we vaak genoeg complimenten of steun gegeven of meegedacht bij situaties die hadden plaatsgevonden en bijvoorbeeld gezegd dat ze goed had gehandeld of dat we haar een hart onder de riem staken. Heel jammer dat ze nu zo uit het veld is geslagen, dat vind ik echt naar voor Mund.
Ik hoop toch niet dat anderen teveel afgeschrikt worden. Ik hoop dat iedereen blijft vertellen wat er in ze omgaat en dat hier wil delen.
Maar het mooie van een forum is ook dat je meer inzicht krijgt in wat anderen echt denken en vinden en hoe bepaalde dingen opgepakt worden. Je kunt hier zelf meer vrijuit spreken, maar je krijgt ook meer mee van andermans gedachtengang, dingen die normaal niet in je gezicht gezegd zouden worden.
Ik realiseer me dat Mund waarschijnlijk niet meer meeleest. Heel jammer dat het zo loopt, teruglezend hebben we vaak genoeg complimenten of steun gegeven of meegedacht bij situaties die hadden plaatsgevonden en bijvoorbeeld gezegd dat ze goed had gehandeld of dat we haar een hart onder de riem staken. Heel jammer dat ze nu zo uit het veld is geslagen, dat vind ik echt naar voor Mund.
Ik hoop toch niet dat anderen teveel afgeschrikt worden. Ik hoop dat iedereen blijft vertellen wat er in ze omgaat en dat hier wil delen.
maandag 5 oktober 2020 12:59
Mund is een man.rumforviva schreef: ↑05-10-2020 11:30
Ik realiseer me dat Mund waarschijnlijk niet meer meeleest. Heel jammer dat het zo loopt, teruglezend hebben we vaak genoeg complimenten of steun gegeven of meegedacht bij situaties die hadden plaatsgevonden en bijvoorbeeld gezegd dat ze goed had gehandeld of dat we haar een hart onder de riem staken. Heel jammer dat ze nu zo uit het veld is geslagen, dat vind ik echt naar voor Mund.
maandag 5 oktober 2020 18:44
Ook ik ben niet meer zo actief in dit topic en ik heb zitten twijfelen of ik nog zou reageren. Hierin spelen ook persoonlijke omstandigheden mee, maar ook de reacties / het onderwerp van gesprek van de laatste pagina’s.
Ik vind het lastig om te omschrijven waar voor mij het venijn nou zit en ik weet niet of ik daar op dit moment ook de behoefte aan heb.
Het enige wat ik er voor nu kwijt over wil is dat ik de reacties over het ‘slachtoffergedrag’ begrijp (hier loop ik ook tegenaan), maar ik vind ook dat andere reacties best wel hard overkomen.
Ik vind het lastig om te omschrijven waar voor mij het venijn nou zit en ik weet niet of ik daar op dit moment ook de behoefte aan heb.
Het enige wat ik er voor nu kwijt over wil is dat ik de reacties over het ‘slachtoffergedrag’ begrijp (hier loop ik ook tegenaan), maar ik vind ook dat andere reacties best wel hard overkomen.
In this mad house we must all survive
maandag 5 oktober 2020 19:37
Zoals al werd aangegeven; er zijn meerdere introverte types. Denkers, voelers, intuitieven, sensors. Dat levert totaal verschillende persoonlijkheidstypes op, maar we hebben de neiging woorden van een ander door onze eigen filters te interpreteren.Zijdehoentje schreef: ↑05-10-2020 18:44Ook ik ben niet meer zo actief in dit topic en ik heb zitten twijfelen of ik nog zou reageren. Hierin spelen ook persoonlijke omstandigheden mee, maar ook de reacties / het onderwerp van gesprek van de laatste pagina’s.
Ik vind het lastig om te omschrijven waar voor mij het venijn nou zit en ik weet niet of ik daar op dit moment ook de behoefte aan heb.
Het enige wat ik er voor nu kwijt over wil is dat ik de reacties over het ‘slachtoffergedrag’ begrijp (hier loop ik ook tegenaan), maar ik vind ook dat andere reacties best wel hard overkomen.
Ik beleef de wereld zoals ik hem zie, niet zoals ie zou kunnen zijn. Dat wil ook zeggen dat ik dingen benoem op het moment dat ik ze zie. Daar zit echter totaal geen oordeel bij. Mijn issue is vaak dat mensen dat wel denken. Ik ben het eigenlijk al meteen weer vergeten, want ik leef in het moment. Ik ben heel direct, juist, omdat ik er geen emoties aan verbind. Het is voor mij ontzettend lastig om in te schatten of iemand zoiets als "hard" opneemt, maar dat is in ieder geval niet de bedoeling.
maandag 5 oktober 2020 19:51
Oh, dat had ik niet door.
woensdag 15 september 2021 23:04
Ik kwam op dit topic via Google zoekopdracht, weet niet helemaal of dit het geschikte topic is. Ik ben ook introvert maar blijkbaar straal ik dat niet uit want ik word wel uitgenodigd voor feestjes wat totaal niet mijn ding is. Mijn collega heeft me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeest bij een horecagelegenheid vrijdagavond en het lijkt me op zich wel leuk maar volgens mij ben ik de enige die van werk komt (dit heb ik gevraagd maar nog geen reactie) en ik weet echt niet of ik er heen moet gaan... :/ heb het gevoel als ik niet ga dat ik haar dan kwets en ik moet de volgende dag 7 uur beginnen met werk (thuis), maar aan de ene kant wil ook weer wel gaan ofzo. Iemand advies? hehe
Bericht niet citeren aub.
Bericht niet citeren aub.
donderdag 16 september 2021 10:32
Doordat het topic weer omhoog kwam zie ik het nu voor het eerst.
Ik ben een introvert type, ik vermaak me reuze in mijn eentje en wordt moe van sociale dingen. Dat betekent niet dat ik ze niet leuk vind, maar ze kosten me wel energie. Ik woon samen met mijn heel extraverte vriend, wat een bijzondere balans geeft. Hij gaat wat minder vaak de deur uit dan hij uit zichzelf zou doen, ik ga juist vaker dan ik uit mezelf zou doen. En hij gaat regelmatig zonder mij, en spreekt dan af met vrienden. Dit werkt prima voor ons.
@Liptonicetea: ik zou wel gaan. Ik denk ook dat je je collega kwetst als je niet gaat. Je kunt altijd besluiten eerder weg te gaan als het te veel is, toch?
Ik ben een introvert type, ik vermaak me reuze in mijn eentje en wordt moe van sociale dingen. Dat betekent niet dat ik ze niet leuk vind, maar ze kosten me wel energie. Ik woon samen met mijn heel extraverte vriend, wat een bijzondere balans geeft. Hij gaat wat minder vaak de deur uit dan hij uit zichzelf zou doen, ik ga juist vaker dan ik uit mezelf zou doen. En hij gaat regelmatig zonder mij, en spreekt dan af met vrienden. Dit werkt prima voor ons.
@Liptonicetea: ik zou wel gaan. Ik denk ook dat je je collega kwetst als je niet gaat. Je kunt altijd besluiten eerder weg te gaan als het te veel is, toch?
donderdag 16 september 2021 21:32
Van 20:00 tot 00.00 uur.... dan zou ik tegen tien uur weggaan denk ik. Ligt er ook een beetje aan hoe leuk het is natuurlijk, maar omdat je weer vroeg moet werken. En je ziet haar morgen ook op je werk misschien? Kunnen jullie het ook alvast een beetje vieren.
Als collega zijnde zou ik trouwens niet gekwetst zijn als je niet zou komen, opladen voor de volgende dag is ook heel belangrijk. Maar toch leuk om wel even te gaan inderdaad!
Als collega zijnde zou ik trouwens niet gekwetst zijn als je niet zou komen, opladen voor de volgende dag is ook heel belangrijk. Maar toch leuk om wel even te gaan inderdaad!
maandag 2 mei 2022 21:00
maandag 2 mei 2022 21:14
Hier gaat het met ups en downs. Ik vind het leven best ingewikkeld momenteel (man zit nog steeds afgekeurd thuis vanwege een depressie). Echt tijd voor mezelf is er niet en dat voelt dubbel: ik snap dat man door zijn ziek-zijn thuis zit, maar heb daardoor juist nog meer tijd voor mezelf nodig. Laatst met man een gesprek gehad over me-time en hij snapte dat ik meer tijd voor mezelf nodig heb. Nu nog doen en dat vind ik lastig.
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes en daar teer ik op, hoe klein ze ook zijn.
Vorig jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest en daar denk ik regelmatig aan (op een positieve manier).
Het lijkt me lastig om op kantoor te werken, vooral gezien het sociale gedeelte ervan. Ik werk zelf als postbezorger en vind het heerlijk om tijdens mijn werk op mezelf te zijn. Heerlijk in de buitenlucht (ok, als het weer prut is, dan is het minder prettig...) en je kan tot op zekere hoogte je eigen tijd indelen.
Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes en daar teer ik op, hoe klein ze ook zijn.
Vorig jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest en daar denk ik regelmatig aan (op een positieve manier).
Het lijkt me lastig om op kantoor te werken, vooral gezien het sociale gedeelte ervan. Ik werk zelf als postbezorger en vind het heerlijk om tijdens mijn werk op mezelf te zijn. Heerlijk in de buitenlucht (ok, als het weer prut is, dan is het minder prettig...) en je kan tot op zekere hoogte je eigen tijd indelen.
In this mad house we must all survive
vrijdag 18 november 2022 18:24
Oud topic, misschien leuk om het weer wat actiever te maken. Ik merk dat ik wel steun had aan dit topic.
Heb de laatste tijd, en komende tijd, verschillende feestjes met mensen die ik niet zelf uitgekozen heb. Dus personeelsfeest van mn partner bijv. Ik kan daar dan zo tegenop zien. Vreselijk vind ik het. Dat je ergens heen moet waar je geen/weinig mensen kent. En mn man die loopt natuurlijk van de een naar de ander. Hij houdt wel rekening met me hoor, maar logisch dat hij ook zn collega's wil spreken. En ik, ik wil niet als een hondje achter m aan huppen, maar ik kan zelf zo moeilijk gesprekken op gang houden. Een paar zinnen, en dan ben ik met onbekenden wel uitgekletst. Of ik weet überhaupt niet eens iets te vragen.
Soms skip ik zulke feestjes maar soms heb je ook feestjes waar je toch wel heen moet vind ik. Als elke collega bijv zn partner meeneemt is het voor mn man niet leuk als ik thuis blijf.
Binnenkort ook weer een feestje/diner met mensen die ik niet goed ken. Hoe groter de groep hoe lastiger ik het vind. Je valt dan zo weg in de massa. Een paar mensen ken ik wel, maar zij kennen wel veel meer mensen daar dus zullen niet alleen met mij kletsen. Ik zie er gewoon nu al tegenop. En dat vind ik zo stom van mezelf. Waarom praat ik niet wat makkelijker, waarom zie ik er zo tegenop? Waarom kan ik niet iets gezelliger zijn. Ik merk ook wel dat mensen minder snel op mij afstappen. Gewoon omdat ik toch niet zo spontaan en gezellig ben. Met vrienden en collega's, liefst 1 op 1 of in kleine groepjes, kan ik wel lekker kletsen, geen probleem. Dus ik kan het wel. Alleen niet in groepen en zeker niet met onbekenden. Is ook gewoon een vervelend gevoel, dat ik denk van: wat zullen anderen van me denken, wat een saai/stil mens is zij.
Baal er van dat ik dan weer een week zit aan te hikken tegen zo'n feestje, terwijl het leuk zou moeten zijn. Lekker eten, drinken. Maar gewoon, dat kletsen.. ik kan het niet en voel me vaak wat 'verloren'. Laat me dan maar een activiteit doen, bowlen, iets sportiefs. Dan raak je vanzelf wel in gesprek met elkaar.
Heb de laatste tijd, en komende tijd, verschillende feestjes met mensen die ik niet zelf uitgekozen heb. Dus personeelsfeest van mn partner bijv. Ik kan daar dan zo tegenop zien. Vreselijk vind ik het. Dat je ergens heen moet waar je geen/weinig mensen kent. En mn man die loopt natuurlijk van de een naar de ander. Hij houdt wel rekening met me hoor, maar logisch dat hij ook zn collega's wil spreken. En ik, ik wil niet als een hondje achter m aan huppen, maar ik kan zelf zo moeilijk gesprekken op gang houden. Een paar zinnen, en dan ben ik met onbekenden wel uitgekletst. Of ik weet überhaupt niet eens iets te vragen.
Soms skip ik zulke feestjes maar soms heb je ook feestjes waar je toch wel heen moet vind ik. Als elke collega bijv zn partner meeneemt is het voor mn man niet leuk als ik thuis blijf.
Binnenkort ook weer een feestje/diner met mensen die ik niet goed ken. Hoe groter de groep hoe lastiger ik het vind. Je valt dan zo weg in de massa. Een paar mensen ken ik wel, maar zij kennen wel veel meer mensen daar dus zullen niet alleen met mij kletsen. Ik zie er gewoon nu al tegenop. En dat vind ik zo stom van mezelf. Waarom praat ik niet wat makkelijker, waarom zie ik er zo tegenop? Waarom kan ik niet iets gezelliger zijn. Ik merk ook wel dat mensen minder snel op mij afstappen. Gewoon omdat ik toch niet zo spontaan en gezellig ben. Met vrienden en collega's, liefst 1 op 1 of in kleine groepjes, kan ik wel lekker kletsen, geen probleem. Dus ik kan het wel. Alleen niet in groepen en zeker niet met onbekenden. Is ook gewoon een vervelend gevoel, dat ik denk van: wat zullen anderen van me denken, wat een saai/stil mens is zij.
Baal er van dat ik dan weer een week zit aan te hikken tegen zo'n feestje, terwijl het leuk zou moeten zijn. Lekker eten, drinken. Maar gewoon, dat kletsen.. ik kan het niet en voel me vaak wat 'verloren'. Laat me dan maar een activiteit doen, bowlen, iets sportiefs. Dan raak je vanzelf wel in gesprek met elkaar.
vrijdag 25 november 2022 18:24
Zo wat herken ik mij zeg in jou stukje.Tulpje22 schreef: ↑18-11-2022 18:24Oud topic, misschien leuk om het weer wat actiever te maken. Ik merk dat ik wel steun had aan dit topic.
Heb de laatste tijd, en komende tijd, verschillende feestjes met mensen die ik niet zelf uitgekozen heb. Dus personeelsfeest van mn partner bijv. Ik kan daar dan zo tegenop zien. Vreselijk vind ik het. Dat je ergens heen moet waar je geen/weinig mensen kent. En mn man die loopt natuurlijk van de een naar de ander. Hij houdt wel rekening met me hoor, maar logisch dat hij ook zn collega's wil spreken. En ik, ik wil niet als een hondje achter m aan huppen, maar ik kan zelf zo moeilijk gesprekken op gang houden. Een paar zinnen, en dan ben ik met onbekenden wel uitgekletst. Of ik weet überhaupt niet eens iets te vragen.
Soms skip ik zulke feestjes maar soms heb je ook feestjes waar je toch wel heen moet vind ik. Als elke collega bijv zn partner meeneemt is het voor mn man niet leuk als ik thuis blijf.
Binnenkort ook weer een feestje/diner met mensen die ik niet goed ken. Hoe groter de groep hoe lastiger ik het vind. Je valt dan zo weg in de massa. Een paar mensen ken ik wel, maar zij kennen wel veel meer mensen daar dus zullen niet alleen met mij kletsen. Ik zie er gewoon nu al tegenop. En dat vind ik zo stom van mezelf. Waarom praat ik niet wat makkelijker, waarom zie ik er zo tegenop? Waarom kan ik niet iets gezelliger zijn. Ik merk ook wel dat mensen minder snel op mij afstappen. Gewoon omdat ik toch niet zo spontaan en gezellig ben. Met vrienden en collega's, liefst 1 op 1 of in kleine groepjes, kan ik wel lekker kletsen, geen probleem. Dus ik kan het wel. Alleen niet in groepen en zeker niet met onbekenden. Is ook gewoon een vervelend gevoel, dat ik denk van: wat zullen anderen van me denken, wat een saai/stil mens is zij.
Baal er van dat ik dan weer een week zit aan te hikken tegen zo'n feestje, terwijl het leuk zou moeten zijn. Lekker eten, drinken. Maar gewoon, dat kletsen.. ik kan het niet en voel me vaak wat 'verloren'. Laat me dan maar een activiteit doen, bowlen, iets sportiefs. Dan raak je vanzelf wel in gesprek met elkaar.
Ik zit er ook altijd tegen op te kijken en denk ook altijd dat de mensen mij stom, saai en stil vinden.
Ik had het zo zelf kunnen schrijven
zaterdag 26 november 2022 15:07
Ik heb het feestje/etentje inmiddels achter de rug afgelopen donderdag en echt, het viel 100% mee. Verbaas me erover dat ik zoveel heb gekletst, zelfs ook met iemand die ik helemaal niet kende. De avond verliep erg vlot, voor ik het wist was het voorbij. Het waren vooral mensen die ik wel van gezicht kende, (die ene vrouw waar ik mee praatte kende ik niet) maar verder nooit echt mee had gepraat.Fleur_2008 schreef: ↑25-11-2022 18:24Zo wat herken ik mij zeg in jou stukje.
Ik zit er ook altijd tegen op te kijken en denk ook altijd dat de mensen mij stom, saai en stil vinden.
Ik had het zo zelf kunnen schrijven
Eerder had ik een feestje waar ik echt niemand kende (op 2 man na ofzo) en dat vond ik dan weer minder geslaagd, daar voelde ik me wel echt een saaie stille muts. Weinig gesprekken gevoerd toen. Maar donderdag ging ik wel met een blij gevoel naar huis. Ik vond het gezellig en had een goed gevoel bij hoe het gegaan was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
