Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
woensdag 4 december 2019 10:12
Zien jullie ook zo tegen de feestdagen op? Ik wel. Kerst niet want dat vieren we niet. Man moet eerste kerstdag werken (godzijdank) en tweede kerstdag is hij wel vrij maar hebben we nog niets op de planning en dat wil ik graag zo houden.
Oud&Nieuw vind ik vreselijk, ik wil dat echt niet vieren. Laatste paar jaar ben ik er goed vanaf gekomen want man moest steeds werken dus ik was alleen thuis (prima) maar dit jaar weet ik het niet. Hij is vrij en ik weet dat hij het wel met vrienden wilt vieren. (we hebben nog niks afgesproken) Ik heb zo'n hekel aan die avond, de sfeer doet iets negatiefs met me, kan het niet uitleggen. (misschien onbewust omdat mijn moeder een paar weken voor de feestdagen is overleden 6 jaar geleden?) Ik word gewoon al niet goed bij het idee een hele avond te moeten zitten met 'vrienden' (ik zeg vrienden tussen aanhalingtekens omdat ik het zelf niet als vrienden zie maar als kennissen) Een avond waar geen eind aan lijkt te komen...
Ik heb al gezegd tegen m'n man dat hij best naar vrienden mag gaan en dat ik wel thuis blijf maar dat werd nog net geen ruzie.
En dan nieuwjaarsdag; uren naar schoonfamilie en daar met circa 25 mensen in een woonkamer gepropt zitten
Pfff, zal blij zijn als die k*t feestdagen voorbij zijn!
Oud&Nieuw vind ik vreselijk, ik wil dat echt niet vieren. Laatste paar jaar ben ik er goed vanaf gekomen want man moest steeds werken dus ik was alleen thuis (prima) maar dit jaar weet ik het niet. Hij is vrij en ik weet dat hij het wel met vrienden wilt vieren. (we hebben nog niks afgesproken) Ik heb zo'n hekel aan die avond, de sfeer doet iets negatiefs met me, kan het niet uitleggen. (misschien onbewust omdat mijn moeder een paar weken voor de feestdagen is overleden 6 jaar geleden?) Ik word gewoon al niet goed bij het idee een hele avond te moeten zitten met 'vrienden' (ik zeg vrienden tussen aanhalingtekens omdat ik het zelf niet als vrienden zie maar als kennissen) Een avond waar geen eind aan lijkt te komen...
Ik heb al gezegd tegen m'n man dat hij best naar vrienden mag gaan en dat ik wel thuis blijf maar dat werd nog net geen ruzie.
En dan nieuwjaarsdag; uren naar schoonfamilie en daar met circa 25 mensen in een woonkamer gepropt zitten
Pfff, zal blij zijn als die k*t feestdagen voorbij zijn!
woensdag 4 december 2019 12:51
woensdag 4 december 2019 13:07
Ik heb het nog makkelijk met de feestdagen vergeleken met sommigen. Omdat ik single ben en dus niet met schoonfamilieverplichtingen zit. Ga altijd wel bij mijn moeder en stiefvader eten. Maar die zijn daar heel makkelijk in, ik mag komen en gaan wanneer ik wil. Soms gaan we 's middags samen ergens wandelen. Het voelt voor mij alsof ik er op een gewone dag ga eten, maar dan met een feestelijk tintje. Wij houden niet van dat hele uitgebreide en heel de avond aan tafel zitten. Wel doen we altijd 1 avond fun-cooking (wokken, gourmetten, fondue of pizzarette). Maar dan ben je bezig en gaat de tijd sneller.
Gelukkig is de traditie "Kerst vieren met de kinderen en kleinkinderen van mijn stiefvader" afgeschaft. Dat heb ik 3 keer meegemaakt en dat voelde zo als een enorme verplichting. Ik zat daar echt mijn tijd uit. Te druk, te laat eten, mensen erbij die ik helemaal niet leuk vind.
Zijn jongste dochter wil vaak nog wel Kerstavond vieren met ons erbij, zonder haar zus. Ik vind haar wel aardig, maar toch ga ik nooit. Geen zin. Eten bij anderen doe ik toch al niet graag. Het duurt ook altijd langer dan gepland. En daarbij vind ik 3 avonden achter elkaar iets moeten teveel.
Met Oudejaarsavond ben ik de laatste 2 jaar voor het vuurwerk al naar huis gegaan. Nog wel gegeten bij mijn moeder en stiefvader. Ik ben een echt avondmens kan makkelijk opblijven. Maar vind het gewoon vermoeiend om zo lang in gezelschap te zijn. Dan ben ik ze gewoon na middernacht op om Nieuwjaar te wensen. En als Oudejaarsavond bij mijn oom te doen is, eet ik nog thuis en ben daar pas rond 21:00. Dat de helft van de avond al om is en het niet meer zo vreselijk lang duurt.
Gelukkig is de traditie "Kerst vieren met de kinderen en kleinkinderen van mijn stiefvader" afgeschaft. Dat heb ik 3 keer meegemaakt en dat voelde zo als een enorme verplichting. Ik zat daar echt mijn tijd uit. Te druk, te laat eten, mensen erbij die ik helemaal niet leuk vind.
Zijn jongste dochter wil vaak nog wel Kerstavond vieren met ons erbij, zonder haar zus. Ik vind haar wel aardig, maar toch ga ik nooit. Geen zin. Eten bij anderen doe ik toch al niet graag. Het duurt ook altijd langer dan gepland. En daarbij vind ik 3 avonden achter elkaar iets moeten teveel.
Met Oudejaarsavond ben ik de laatste 2 jaar voor het vuurwerk al naar huis gegaan. Nog wel gegeten bij mijn moeder en stiefvader. Ik ben een echt avondmens kan makkelijk opblijven. Maar vind het gewoon vermoeiend om zo lang in gezelschap te zijn. Dan ben ik ze gewoon na middernacht op om Nieuwjaar te wensen. En als Oudejaarsavond bij mijn oom te doen is, eet ik nog thuis en ben daar pas rond 21:00. Dat de helft van de avond al om is en het niet meer zo vreselijk lang duurt.
woensdag 4 december 2019 13:36
Over drukte in je woonomgeving... ik woon in een stad en inderdaad is het in sommige periodes overal druk. In de herfst/winter kan ik nog wel eens gaan hardlopen in het park zonder iemand/veel mensen tegen te komen. Mede daarom houd ik van die seizoenen. Geen garanties: de buren zijn vandaag blijkbaar druk bezig met klussen, maken veel lawaai. Kan het met muziek niet overstemmen. Had dat even aangekondigd!!
Hoe anders is dat in de zomer. Als de zon schijnt en de temperaturen hoger, worden veel mensen zo uitbundig. Ik kan er niet goed tegen, kan dan nergens zijn zonder uitgelaten mensen. Bij mij thuis hoor ik de feestjes en barbecues in de buurt, in het park zitten grote groepen bij elkaar, in het bos zijn vrij veel mensen... terwijl ik zelf regelmatig behoefte heb om te ontprikkelen, maar dat is dus nog behoorlijk lastig in de stad tijdens de zomertijd.
Hoe anders is dat in de zomer. Als de zon schijnt en de temperaturen hoger, worden veel mensen zo uitbundig. Ik kan er niet goed tegen, kan dan nergens zijn zonder uitgelaten mensen. Bij mij thuis hoor ik de feestjes en barbecues in de buurt, in het park zitten grote groepen bij elkaar, in het bos zijn vrij veel mensen... terwijl ik zelf regelmatig behoefte heb om te ontprikkelen, maar dat is dus nog behoorlijk lastig in de stad tijdens de zomertijd.
woensdag 4 december 2019 15:39
De laatste jaren heb ik gemerkt dat ik veel geconfronteerd ben geweest met mensen die een verkeerde invloed op me hebben gehad
Vooral qua gedrag en communicatie.
Ik heb dit in vriendschappen gemerkt, maar ook op de werkvloer, online etc.
Dit uitte zich vaak in negativiteit, zoals kritiek op een beledigende manier en communicatie die niet erg prettig was.
Sommige mensen kunnen je ronduit het bloed onder de nagels halen en je behoorlijk leeg zuigen.
Ik kan er erg negatieve energie van krijgen en het kan me erg benauwen en beklemmen.
Tevens wekt het veel irritatie bij me op.
Ik weet dat dit probleem bij mij ligt en ik heb soms grote moeite in de sociale omgang.
Voor sommige mensen kan ik erg allergisch zijn.
Ik besef me echter ook weer dat ik zelf ook minder negatief en ook zelfverzekerder moet gaan worden.
Vooral qua gedrag en communicatie.
Ik heb dit in vriendschappen gemerkt, maar ook op de werkvloer, online etc.
Dit uitte zich vaak in negativiteit, zoals kritiek op een beledigende manier en communicatie die niet erg prettig was.
Sommige mensen kunnen je ronduit het bloed onder de nagels halen en je behoorlijk leeg zuigen.
Ik kan er erg negatieve energie van krijgen en het kan me erg benauwen en beklemmen.
Tevens wekt het veel irritatie bij me op.
Ik weet dat dit probleem bij mij ligt en ik heb soms grote moeite in de sociale omgang.
Voor sommige mensen kan ik erg allergisch zijn.
Ik besef me echter ook weer dat ik zelf ook minder negatief en ook zelfverzekerder moet gaan worden.
woensdag 4 december 2019 20:58
Ik zie vooral tegen O&N een beetje op. Het ene jaar heb ik drie uitnodigingen voor feestjes, het andere jaar nul. Dit jaar lijkt zo'n jaar te worden.
Ergens stom, want O&N vind ik eigenlijk maar stom. Maar toch is alleen zitten wel even slikken... Ook de kerst periode.... ik merk toch dat ik het wat anders ervaar nu... Normaal was ik al zes keer naar de kerst-afdeling van de intratuin geweest, om de ''sfeer'' te proeven. Dit jaar zeg ik elke keer als ik vanuit werk richting huis erlangs rijd dat ik even uitstap, maar op het moment zelf denk ik nah, ik rij lekker door naar huis. Ook weinig zin om een kerstboom te halen bijvoorbeeld.
Wordt echt hoog tijd voor een relatie hier. T/m mijn 28e echt prima gehad als single, maar nu (30) groeit de behoefte wel heel erg. Ik vraag me trouwens af : hoe kijken jullie introverten tegen relaties aan? Mijn interne belevings- en gevoelswereld is groot, maar ik ben in beginsel niet iemand die geniet van uren lang achter elkaar praten. 95% van de gesprekken zijn voor mij ook een formaliteit. Ook als ik collega's hoor praten, denk ik vaak : waar GAAT dit over?!
Ik maak me daar wel eens zorgen om m.b.t. het (kunnen) vinden van een partner. bijvoorbeeld daten lijkt me al niet leuk, omdat je dan de heeeeele tijd moet praten. Maar hopelijk vind je dan ''opeens'' zo'n persoon waarbij het allemaal wél goed voelt (dat hoop ik tenminste).
Oh en nog een vraag: hoe is oogcontact voor jullie? Als ik online zoek wordt er al snel verwezen naar autisme, maar ik heb verder niet heel veel kenmerken van autisme. Voel een sfeer/emotie ook prima aan en ben heel sociaal vaardig. Maar oogcontact vind ik vaak ehh.... best intens. Ik heb het wel, maar als ik iemand aankijk, span ik toch mijn spieren net even iets meer aan ofzo... Ik vind het zo diep bij mijn ''ik'' komen ofzo.. Hebben jullie dat ook ?
Ergens stom, want O&N vind ik eigenlijk maar stom. Maar toch is alleen zitten wel even slikken... Ook de kerst periode.... ik merk toch dat ik het wat anders ervaar nu... Normaal was ik al zes keer naar de kerst-afdeling van de intratuin geweest, om de ''sfeer'' te proeven. Dit jaar zeg ik elke keer als ik vanuit werk richting huis erlangs rijd dat ik even uitstap, maar op het moment zelf denk ik nah, ik rij lekker door naar huis. Ook weinig zin om een kerstboom te halen bijvoorbeeld.
Wordt echt hoog tijd voor een relatie hier. T/m mijn 28e echt prima gehad als single, maar nu (30) groeit de behoefte wel heel erg. Ik vraag me trouwens af : hoe kijken jullie introverten tegen relaties aan? Mijn interne belevings- en gevoelswereld is groot, maar ik ben in beginsel niet iemand die geniet van uren lang achter elkaar praten. 95% van de gesprekken zijn voor mij ook een formaliteit. Ook als ik collega's hoor praten, denk ik vaak : waar GAAT dit over?!
Ik maak me daar wel eens zorgen om m.b.t. het (kunnen) vinden van een partner. bijvoorbeeld daten lijkt me al niet leuk, omdat je dan de heeeeele tijd moet praten. Maar hopelijk vind je dan ''opeens'' zo'n persoon waarbij het allemaal wél goed voelt (dat hoop ik tenminste).
Oh en nog een vraag: hoe is oogcontact voor jullie? Als ik online zoek wordt er al snel verwezen naar autisme, maar ik heb verder niet heel veel kenmerken van autisme. Voel een sfeer/emotie ook prima aan en ben heel sociaal vaardig. Maar oogcontact vind ik vaak ehh.... best intens. Ik heb het wel, maar als ik iemand aankijk, span ik toch mijn spieren net even iets meer aan ofzo... Ik vind het zo diep bij mijn ''ik'' komen ofzo.. Hebben jullie dat ook ?
woensdag 4 december 2019 21:28
@Campercamping: Ik heb nooit een serieuze relatie gehad, maar houd ook niet van urenlang praten. Iemand lang aankijken voelt ongemakkelijk. Op mijn 24e had een 4 jaar jongere man een oogje op me. Hij sprak me aan op straat, had me al vaker gezien en zei mij leuk te vinden. Bleek in dezelfde wijk te wonen als ik. Even wat drinken bij mij thuis. Hij kon zijn ogen niet van me afhouden. Hij reageerde ook amper op wat ik zei, zat me steeds smachtend aan te staren. Brrrr! Hij bleek ook maar op 1 ding uit. Blij dat ik niet heb toegegeven. De 3e "date" was ik alleen thuis en hij probeerde me subtiel in bed te krijgen. Toen werd hij gebeld en moest direct komen. Dat was saved by the bell. Bah, vond het maar een griezel.
woensdag 4 december 2019 22:07
Ik ben getrouwd en met kinderen 
En daten is al laaaang geleden. Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat als je iemand hebt met wie het goed klikt, het praten ook makkelijker gaat en een date misschien wel voorbij vliegt. Dat heb ik op zich nog steeds wel, dat ik met sommige mensen (zonder intenties) ineens aansluiting heb en daar leuk mee kan kletsen. Maar met andere dan weer totaaaal niet haha. Dan voelt het wel als een formaliteit ja om een gesprek gaande te houden. En dat is dus wat ik niet graag doe en in de regel ook uit de weg ga. Terwijl dat niet wil zeggen dat ik die mensen dan niet aardig vind, maar er mist dan een soort klik waardoor ik moeilijker met ze praat.
Feestdagen zie ik niet per se tegenop, we zijn toch vooral met de kinderen en brengen een bezoekje aan onze beider ouders. O&N gewoon thuis en dan om twaalf uur even de straat op om de buren een gelukkig nieuwjaar te wensen. Maar het zijn geen hele langdurige of uitgebreide dingen dus die wij gepland hebben, dat scheelt wel. Een hele avond ergens O&N vieren waar je niet helemaal op je gemak bent zou voor mij ook wel een opgave zijn.
En daten is al laaaang geleden. Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat als je iemand hebt met wie het goed klikt, het praten ook makkelijker gaat en een date misschien wel voorbij vliegt. Dat heb ik op zich nog steeds wel, dat ik met sommige mensen (zonder intenties) ineens aansluiting heb en daar leuk mee kan kletsen. Maar met andere dan weer totaaaal niet haha. Dan voelt het wel als een formaliteit ja om een gesprek gaande te houden. En dat is dus wat ik niet graag doe en in de regel ook uit de weg ga. Terwijl dat niet wil zeggen dat ik die mensen dan niet aardig vind, maar er mist dan een soort klik waardoor ik moeilijker met ze praat.Feestdagen zie ik niet per se tegenop, we zijn toch vooral met de kinderen en brengen een bezoekje aan onze beider ouders. O&N gewoon thuis en dan om twaalf uur even de straat op om de buren een gelukkig nieuwjaar te wensen. Maar het zijn geen hele langdurige of uitgebreide dingen dus die wij gepland hebben, dat scheelt wel. Een hele avond ergens O&N vieren waar je niet helemaal op je gemak bent zou voor mij ook wel een opgave zijn.
donderdag 5 december 2019 04:51
Erg naar zulke mensen.hondenmens schreef: ↑04-12-2019 21:28@Campercamping: Ik heb nooit een serieuze relatie gehad, maar houd ook niet van urenlang praten. Iemand lang aankijken voelt ongemakkelijk. Op mijn 24e had een 4 jaar jongere man een oogje op me. Hij sprak me aan op straat, had me al vaker gezien en zei mij leuk te vinden. Bleek in dezelfde wijk te wonen als ik. Even wat drinken bij mij thuis. Hij kon zijn ogen niet van me afhouden. Hij reageerde ook amper op wat ik zei, zat me steeds smachtend aan te staren. Brrrr! Hij bleek ook maar op 1 ding uit. Blij dat ik niet heb toegegeven. De 3e "date" was ik alleen thuis en hij probeerde me subtiel in bed te krijgen. Toen werd hij gebeld en moest direct komen. Dat was saved by the bell. Bah, vond het maar een griezel.
Dat soort mensen proberen alleen maar misbruik van je te maken.
Goed dat je dit hebt afgehouden.
anoniem_391482 wijzigde dit bericht op 05-12-2019 04:59
1.83% gewijzigd
donderdag 5 december 2019 04:55
Ik herken het zeker wel.Campercamping schreef: ↑04-12-2019 20:58Ik zie vooral tegen O&N een beetje op. Het ene jaar heb ik drie uitnodigingen voor feestjes, het andere jaar nul. Dit jaar lijkt zo'n jaar te worden.
Ergens stom, want O&N vind ik eigenlijk maar stom. Maar toch is alleen zitten wel even slikken... Ook de kerst periode.... ik merk toch dat ik het wat anders ervaar nu... Normaal was ik al zes keer naar de kerst-afdeling van de intratuin geweest, om de ''sfeer'' te proeven. Dit jaar zeg ik elke keer als ik vanuit werk richting huis erlangs rijd dat ik even uitstap, maar op het moment zelf denk ik nah, ik rij lekker door naar huis. Ook weinig zin om een kerstboom te halen bijvoorbeeld.
Wordt echt hoog tijd voor een relatie hier. T/m mijn 28e echt prima gehad als single, maar nu (30) groeit de behoefte wel heel erg. Ik vraag me trouwens af : hoe kijken jullie introverten tegen relaties aan? Mijn interne belevings- en gevoelswereld is groot, maar ik ben in beginsel niet iemand die geniet van uren lang achter elkaar praten. 95% van de gesprekken zijn voor mij ook een formaliteit. Ook als ik collega's hoor praten, denk ik vaak : waar GAAT dit over?!
Ik maak me daar wel eens zorgen om m.b.t. het (kunnen) vinden van een partner. bijvoorbeeld daten lijkt me al niet leuk, omdat je dan de heeeeele tijd moet praten. Maar hopelijk vind je dan ''opeens'' zo'n persoon waarbij het allemaal wél goed voelt (dat hoop ik tenminste).
Oh en nog een vraag: hoe is oogcontact voor jullie? Als ik online zoek wordt er al snel verwezen naar autisme, maar ik heb verder niet heel veel kenmerken van autisme. Voel een sfeer/emotie ook prima aan en ben heel sociaal vaardig. Maar oogcontact vind ik vaak ehh.... best intens. Ik heb het wel, maar als ik iemand aankijk, span ik toch mijn spieren net even iets meer aan ofzo... Ik vind het zo diep bij mijn ''ik'' komen ofzo.. Hebben jullie dat ook ?
Ondanks dat ik ASS (autisme) heb, voel ik sfeer en emotie wel degelijk goed aan en kan sociaal ook best vaardig zijn.
Toch vind ik oogcontact ook erg lastig en ben snel afgeleid en/of niet meer gefocust.
donderdag 5 december 2019 04:59
Heb even mezelf gequote.Spike76 schreef: ↑04-12-2019 15:39De laatste jaren heb ik gemerkt dat ik veel geconfronteerd ben geweest met mensen die een verkeerde invloed op me hebben gehad
Vooral qua gedrag en communicatie.
Ik heb dit in vriendschappen gemerkt, maar ook op de werkvloer, online etc.
Dit uitte zich vaak in negativiteit, zoals kritiek op een beledigende manier en communicatie die niet erg prettig was.
Sommige mensen kunnen je ronduit het bloed onder de nagels halen en je behoorlijk leeg zuigen.
Ik kan er erg negatieve energie van krijgen en het kan me erg benauwen en beklemmen.
Tevens wekt het veel irritatie bij me op.
Ik weet dat dit probleem bij mij ligt en ik heb soms grote moeite in de sociale omgang.
Voor sommige mensen kan ik erg allergisch zijn.
Ik besef me echter ook weer dat ik zelf ook minder negatief en ook zelfverzekerder moet gaan worden.
Ik besef dat ik met deze vorige post wellicht wat negatief kan overkomen en dat vind ik wel jammer.
Ik vind omgang met bepaalde mensen echter zo vreselijk complex en wat ik al eerder schreef; sommige personen kunnen op den duur in mijn irritatiezone gaan zitten.
Ergens besef ik dat het ook kan aantrekken door mijn onzekere en te weinig assertieve houding.
Voor wie is het eigenlijk herkenbaar?
En dan vooral ook dat je met bepaalde mensen totaal geen klik ervaart en dat het alleen maar negatieve energie kan geven.
Ben hier best wel benieuwd naar.
donderdag 5 december 2019 09:44
Campercamping, dat begrijp ik wel dat het even slikken is om met Oud&Nieuw alleen te zitten. En misschien zit er ook verschil in tussen niemand hebben en er zelf voor kiezen om alleen te zitten?
Maar zie je er ook echt tegen op om alleen te zitten of is het meer het gevoel van bij niemand uitgenodigd zijn waardoor je je wat alleen voelt? Is er wel iemand waarbij je terecht kan? (familie, vrienden waar je altijd welkom bent?)
Ik heb al 20 jaar een relatie maar als ik nu alleen zou zijn ben ik er van overtuigd dat ik nooit meer iemand kan vinden. Toen ik m'n man leerde kennen (ik was 18) was ik zelf een heel ander persoon. Nu ben ik altijd moe en ga niet graag weg, hou niet van verjaardagen, feestjes of andere sociale verplichtingen. Momenteel geniet ik alleen nog maar van avondjes thuis op de bank (alleen of met man) en m'n dieren om me heen. Meer heb ik (even) niet nodig.
Maar zie je er ook echt tegen op om alleen te zitten of is het meer het gevoel van bij niemand uitgenodigd zijn waardoor je je wat alleen voelt? Is er wel iemand waarbij je terecht kan? (familie, vrienden waar je altijd welkom bent?)
Ik heb al 20 jaar een relatie maar als ik nu alleen zou zijn ben ik er van overtuigd dat ik nooit meer iemand kan vinden. Toen ik m'n man leerde kennen (ik was 18) was ik zelf een heel ander persoon. Nu ben ik altijd moe en ga niet graag weg, hou niet van verjaardagen, feestjes of andere sociale verplichtingen. Momenteel geniet ik alleen nog maar van avondjes thuis op de bank (alleen of met man) en m'n dieren om me heen. Meer heb ik (even) niet nodig.
donderdag 5 december 2019 12:15
Feestdagen zie ik niet tegen aan, maar dat komt omdat er bij ons geen tradities zijn van de hele dag bij elkaar. En juist omdat ik normaal weinig beleef zie ik er naar uit.
Relatie heb ik, gelukkig met iemand die net zo introvert is als mij. Dat scheelt een heleboel. Een relatie met iemand die extravert is zou ik moeilijk trekken. Ik heb een hekel aan verplichtingen en als van mij op sociaal gebied een heleboel verwacht wordt zou me erg tegen staan.
Daten heb ik al heel lang niet meer gedaan, maar ik geloof inderdaad dat ik door de jaren heen minder flexibel ben geworden en niet gauw zou daten met iemand die het tegenovergestelde is dan mij.
Relatie heb ik, gelukkig met iemand die net zo introvert is als mij. Dat scheelt een heleboel. Een relatie met iemand die extravert is zou ik moeilijk trekken. Ik heb een hekel aan verplichtingen en als van mij op sociaal gebied een heleboel verwacht wordt zou me erg tegen staan.
Daten heb ik al heel lang niet meer gedaan, maar ik geloof inderdaad dat ik door de jaren heen minder flexibel ben geworden en niet gauw zou daten met iemand die het tegenovergestelde is dan mij.
donderdag 5 december 2019 13:31
Reizende, ik ben getrouwd met een extravert. Gek genoeg gaat dat best goed
Hij vindt feestjes en uitgaan helemaal geweldig. Ik ben daar niet zo van. Meestal gaat hij dan zonder mij.
Onze dochter (15) lijkt meer op mij, en onze zoon (10) lijkt meer op zijn vader
Kerst zie ik niet zo tegenop. 1 dag blijven we thuis en de andere dag waarschijnlijk naar mijn moeder.
Oud en nieuw wilt man altijd met zijn kameraden vieren. Maar dit jaar blijf ik thuis bij onze pup. Ben ik hoogstwaarschijnlijk wel alleen maar maakt niet zoveel uit
Doubletree, ik ben ook 20 jaar samen met mijn man. Mijn zusje is ook introvert, en zij heeft haar vriend via een datingsite leren kennen
Hondenmens, dat klinkt wel eng van die man die een oogje op je had. Gelukkig is het goed afgelopen maar ik zou me ook totaal niet om mijn gemak voelen
Hij vindt feestjes en uitgaan helemaal geweldig. Ik ben daar niet zo van. Meestal gaat hij dan zonder mij.
Onze dochter (15) lijkt meer op mij, en onze zoon (10) lijkt meer op zijn vader
Kerst zie ik niet zo tegenop. 1 dag blijven we thuis en de andere dag waarschijnlijk naar mijn moeder.
Oud en nieuw wilt man altijd met zijn kameraden vieren. Maar dit jaar blijf ik thuis bij onze pup. Ben ik hoogstwaarschijnlijk wel alleen maar maakt niet zoveel uit
Doubletree, ik ben ook 20 jaar samen met mijn man. Mijn zusje is ook introvert, en zij heeft haar vriend via een datingsite leren kennen
Hondenmens, dat klinkt wel eng van die man die een oogje op je had. Gelukkig is het goed afgelopen maar ik zou me ook totaal niet om mijn gemak voelen
Dit is deels wel herkenbaar, maar dan vaak met (extraverte) mensen die vooral over zichzelf willen praten en aangezien wij introverten wel goed kunnen luisteren...Ik vind omgang met bepaalde mensen echter zo vreselijk complex en wat ik al eerder schreef; sommige personen kunnen op den duur in mijn irritatiezone gaan zitten.
Ergens besef ik dat het ook kan aantrekken door mijn onzekere en te weinig assertieve houding.
donderdag 5 december 2019 15:28
Ik ben altijd weer blij als het januari is.
Feestdagen zijn nooit een feest voor mij geweest. Geen fijne jeugd gehad en toen ouders gingen scheiden was ik er helemaal klaar mee. Tel daarbij nog die eeuwige jeuk-reclames op van 'met kerst mag niemand alleen zijn' mag ik even een teiltje?
Oud&nieuw breng ik altijd door bij vrienden, daar kan ik altijd wel ontspannen.
Feestdagen zijn nooit een feest voor mij geweest. Geen fijne jeugd gehad en toen ouders gingen scheiden was ik er helemaal klaar mee. Tel daarbij nog die eeuwige jeuk-reclames op van 'met kerst mag niemand alleen zijn' mag ik even een teiltje?
Oud&nieuw breng ik altijd door bij vrienden, daar kan ik altijd wel ontspannen.
donderdag 5 december 2019 16:49
Dat herken ik ook erg sterk.
Heb vroeger ook zo'n soort vriendschap gehad.
Werd op den duur wel erg vermoeiend.
donderdag 5 december 2019 18:17
Ik heb dan thuis wel een fijne jeugd gehad en warme herinneringen aan de Decemberdagen, maar dat soort reclames werken ook op mijn zenuwen.Kwebbeltje91 schreef: ↑05-12-2019 15:28Ik ben altijd weer blij als het januari is.
Feestdagen zijn nooit een feest voor mij geweest. Geen fijne jeugd gehad en toen ouders gingen scheiden was ik er helemaal klaar mee. Tel daarbij nog die eeuwige jeuk-reclames op van 'met kerst mag niemand alleen zijn' mag ik even een teiltje?
Oud&nieuw breng ik altijd door bij vrienden, daar kan ik altijd wel ontspannen.
donderdag 5 december 2019 19:03
Wat vervelend Kwebbeltje dat je geen fijn gevoel hebt bij kerst omdat je een nare jeugd hebt gehad. Ik herken het wel, mijn jeugd was ook niet om over naar huis te schrijven (agressieve vader die alcoholist was) Weet niet of ik daarom een hekel aan kerst heb, heb ook leuke herinneringen aan kerst. Wel voel ik me vaak extra eenzaam tijdens zulke dagen omdat de focus ligt op gezelligheid en familie en iedereen om me heen lijkt het leuk en gezellig te hebben.
Maar dat opgelegde en overdreven gedoe... bleh. En inderdaad die reclames
Wel fijn Hondenmens dat je bij je moeder en haar vriend terecht kan zonder dat het een verplichting is en je gewoon kunt komen en gaan wanneer jij wilt. Vrijgezel zijn heeft genoeg voordelen zie je wel.
Ik had vanmorgen een mailtje op werk om te gaan eten met team in Jan of Feb. Pfff, geen zin in, geen behoefte aan. Dus ik ga uiteraard weer niet mee. Toch voel ik me dan zo’n bijzondere. Doubletree die nooit mee gaat. Hebben jullie wel eens moeite met nee zeggen tegen zulke dingen?
Maar dat opgelegde en overdreven gedoe... bleh. En inderdaad die reclames
Wel fijn Hondenmens dat je bij je moeder en haar vriend terecht kan zonder dat het een verplichting is en je gewoon kunt komen en gaan wanneer jij wilt. Vrijgezel zijn heeft genoeg voordelen zie je wel.
Ik had vanmorgen een mailtje op werk om te gaan eten met team in Jan of Feb. Pfff, geen zin in, geen behoefte aan. Dus ik ga uiteraard weer niet mee. Toch voel ik me dan zo’n bijzondere. Doubletree die nooit mee gaat. Hebben jullie wel eens moeite met nee zeggen tegen zulke dingen?
donderdag 5 december 2019 19:40
Klopt Spike, je voelt je dan toch weer zo’n einzelgänger ook al is het je eigen keus om niet te gaan. Vroeger verzon ik altijd smoesjes waarom ik niet kon. Die fase heb ik grotendeels wel gehad maar omdat ik nou weer nee zeg voel ik me toch lullig. (Toevallig deze maand nee gezegd tegen een ander etentje en teamevent)
donderdag 5 december 2019 22:52
@campercamping
Ik ben begonnen met vrouwen aan te spreken om dat te oefenen en om de theorie die ik geleerd heb hoe aantrekkingskracht te creëren in de praktijk toe te passen. Maar dat gaat zo goed dat ik een slachtoffer van mijn eigen succes te worden.
Mijn ervaring is dat bij het daten vrouwen vaker de insteek hebben om eens te kijken of de man wel past en leuk is, terwijl veel mannen in hoofd al heel hun leven samen uitgestippeld hebben.
Ik heb dat ook, ik ben me er alleen van bewust, maar ik schiet bij die gedachte in de stress, omdat ik mijn leven namelijk heel goed op orde heb en eigenlijk alles wat ik doe ingevuld heb met vrienden/ vriendinnen die dat ook leuk vinden.
Ik raak in de war, omdat ik ontzettend loyaal ben aan hen, en in mijn hoofd moet ik dan gaan schipperen tussen een nieuw iemand die dingen verwacht, terwijl ik voor mijn gevoel mijn huidige vrienden tekort doe. Ik vind dat een heel vervelend gevoel, want ik kan heel slecht met sociale druk en verwachtingen omgaan. Ik ben echt een lone wolf wat dat betreft.
Uiteindelijk raak ik dus dubbel in de war, want naast mijn vrienden teleurstellen, wil ik ook niet vrouwen aanspreken, het moment creëren dat ze verwachten dat ik ze uitvraag en dat dan weer niet doen, maar ik vind het wel een ontzettend belangrijke skill om te bezitten, want stel dat ik echt ooit iemand tegenkom, waarbij het wauw is, dan moet ik weten wat ik moet doen om het tot een succes te maken.
Dan denk ik wel eens, ik word kluizenaar dan heb ik daar geen last van.
Qua oogcontact; ik heb zelf blijkbaar een ontzettend intense blik (de ISTP stare wordt het ook wel eens genoemd. Een beetje dezelfde blik als Daniel Craig en Clint Eastwood), waar mensen snel voor wegkijken.
Ik heb zelf niet zo'n moeite met oogcontact op zich, alleen ik ben altijd gefocust op 1 ding en ik kan niet praten en oogcontact hebben tegelijk, omdat dat oogcontact al een taak op zich is en ik de draad van mijn verhaal kwijtraak. Ik kijk mensen daarom altijd net onder de pupil aan. Ik heb dat aan verschillende mensen gevraagd en die ervaren dat als oogcontact.
Ik pas dat directe oogcontact eigenlijk alleen toe bij nieuwe collega's of bij vrouwen die ik aanspreek, maar dat doe ik bewust.
Ik ben begonnen met vrouwen aan te spreken om dat te oefenen en om de theorie die ik geleerd heb hoe aantrekkingskracht te creëren in de praktijk toe te passen. Maar dat gaat zo goed dat ik een slachtoffer van mijn eigen succes te worden.
Mijn ervaring is dat bij het daten vrouwen vaker de insteek hebben om eens te kijken of de man wel past en leuk is, terwijl veel mannen in hoofd al heel hun leven samen uitgestippeld hebben.
Ik heb dat ook, ik ben me er alleen van bewust, maar ik schiet bij die gedachte in de stress, omdat ik mijn leven namelijk heel goed op orde heb en eigenlijk alles wat ik doe ingevuld heb met vrienden/ vriendinnen die dat ook leuk vinden.
Ik raak in de war, omdat ik ontzettend loyaal ben aan hen, en in mijn hoofd moet ik dan gaan schipperen tussen een nieuw iemand die dingen verwacht, terwijl ik voor mijn gevoel mijn huidige vrienden tekort doe. Ik vind dat een heel vervelend gevoel, want ik kan heel slecht met sociale druk en verwachtingen omgaan. Ik ben echt een lone wolf wat dat betreft.
Uiteindelijk raak ik dus dubbel in de war, want naast mijn vrienden teleurstellen, wil ik ook niet vrouwen aanspreken, het moment creëren dat ze verwachten dat ik ze uitvraag en dat dan weer niet doen, maar ik vind het wel een ontzettend belangrijke skill om te bezitten, want stel dat ik echt ooit iemand tegenkom, waarbij het wauw is, dan moet ik weten wat ik moet doen om het tot een succes te maken.
Dan denk ik wel eens, ik word kluizenaar dan heb ik daar geen last van.
Qua oogcontact; ik heb zelf blijkbaar een ontzettend intense blik (de ISTP stare wordt het ook wel eens genoemd. Een beetje dezelfde blik als Daniel Craig en Clint Eastwood), waar mensen snel voor wegkijken.
Ik heb zelf niet zo'n moeite met oogcontact op zich, alleen ik ben altijd gefocust op 1 ding en ik kan niet praten en oogcontact hebben tegelijk, omdat dat oogcontact al een taak op zich is en ik de draad van mijn verhaal kwijtraak. Ik kijk mensen daarom altijd net onder de pupil aan. Ik heb dat aan verschillende mensen gevraagd en die ervaren dat als oogcontact.
Ik pas dat directe oogcontact eigenlijk alleen toe bij nieuwe collega's of bij vrouwen die ik aanspreek, maar dat doe ik bewust.
zaterdag 7 december 2019 15:28
Begrijpelijk hoor Yess. Ik zou ook niet voor zoiets afspreken. Als je hun toch met kerst ziet kun je dan gelijk toch de auto zien? (Een auto kan mij sowieso niet boeien. Als iemand nou een nieuwe kat of hond heeft sta ik direct voor de deur hoor 
)
En je zegt dat je haar anders ook niet echt hoort? Nou, dan zou ik zeker niet gaan.
Kun je niet gewoon zeggen dat je een rustig dagje geplant hebt of je niet zo fit voelt en dus niet zo’n zin hebt om weg te gaan? Dat is mijn standaard smoes de laatste tijd. Nou ja, smoes niet helemaal want ik voel me ook echt niet fit laatste weken en ben altijd moe maar ik heb ook ook geen zin om af te spreken laatste tijd. Maar geen zin als antwoord is ook zo wat hè.
)En je zegt dat je haar anders ook niet echt hoort? Nou, dan zou ik zeker niet gaan.
Kun je niet gewoon zeggen dat je een rustig dagje geplant hebt of je niet zo fit voelt en dus niet zo’n zin hebt om weg te gaan? Dat is mijn standaard smoes de laatste tijd. Nou ja, smoes niet helemaal want ik voel me ook echt niet fit laatste weken en ben altijd moe maar ik heb ook ook geen zin om af te spreken laatste tijd. Maar geen zin als antwoord is ook zo wat hè.
