Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
woensdag 27 november 2019 om 19:18
woensdag 27 november 2019 om 23:21
Ook voor mij erg herkenbaar.
Zelf heb ik ook wel last van een zekere gemakzucht.
Vind het vaak ook wel lastig om nieuwe contacten aan te gaan en neig er naar veel bij hetzelfde te houden.
In het verleden heb ik helaas wat nare ervaringen gehad met wat contacten (waaronder enkele vriendschappen).
Soms kunnen 'verkeerde contacten' net voelen als dat je een trein (of bus) neemt die de verkeerde richting op blijkt te gaan en waar je pas (te) laat achter komt.
Zodoende kost het veel tijd om deze fout te herstellen oid.
Ik weet het; het is een soort van metafoor, maar toch bekroop mij dit vandaag.
Zelf heb ik ook wel last van een zekere gemakzucht.
Vind het vaak ook wel lastig om nieuwe contacten aan te gaan en neig er naar veel bij hetzelfde te houden.
In het verleden heb ik helaas wat nare ervaringen gehad met wat contacten (waaronder enkele vriendschappen).
Soms kunnen 'verkeerde contacten' net voelen als dat je een trein (of bus) neemt die de verkeerde richting op blijkt te gaan en waar je pas (te) laat achter komt.
Zodoende kost het veel tijd om deze fout te herstellen oid.
Ik weet het; het is een soort van metafoor, maar toch bekroop mij dit vandaag.
donderdag 28 november 2019 om 22:58
Wil morgen weer graag naar mijn werk, maar zie er best wel tegen op.
Vrijdag is er nogal een irritante collega, die niets anders doet dan stangen en de popie-jopie uithangen.
Echt behoorlijk irritant.
Heb de neiging om dan terug te trekken en ook om hem te vermiden.
Durf vaak in zulke situaties niet van me af te bijten.
Blijft moeilijk, vooral met dit soort mensen.
Soms heb ik het gevoel dat ik het aantrek oid.
Vooral ook wellicht door mijn houding, die kwetsbaar kan overkomen (onzeker etc).
Dat vind ik best pijnlijk en frustrerend.
Vrijdag is er nogal een irritante collega, die niets anders doet dan stangen en de popie-jopie uithangen.
Echt behoorlijk irritant.
Heb de neiging om dan terug te trekken en ook om hem te vermiden.
Durf vaak in zulke situaties niet van me af te bijten.
Blijft moeilijk, vooral met dit soort mensen.
Soms heb ik het gevoel dat ik het aantrek oid.
Vooral ook wellicht door mijn houding, die kwetsbaar kan overkomen (onzeker etc).
Dat vind ik best pijnlijk en frustrerend.
donderdag 28 november 2019 om 23:05
Ook herkenbaar. Vaak kies ik toch weer voor het vertrouwde. En met honden heb ik daar ook wel een excuus voor.Blijenvrij schreef: ↑27-11-2019 19:18Mooi geschreven Campercamping. Ik kan me daar in vinden.
Ik neig erg naar luiheid en comfort en doe bijzonder weinig dingen die anders dan anders zijn Hierdoor beleef ik weinig. Dat is een keuze, maar ook gemakzucht. En eigenlijk vind ik het ook weer heerlijk.
Heel dubbel dus.
vrijdag 29 november 2019 om 10:55
Wat rot zeg Spike. Ik hoop dat het goed gaat vandaag.
Zulke mensen weten precies bij wie ze wat kunnen en wij introverten zijn vaak een makkelijk slachtoffer omdat we weinig terug zeggen.
Toen ik een kind was werd ik nog wel eens nageroepen of zeiden ze vervelende dingen tegen me. Ik had toen gehoord dat ik niet moest reageren en dus zei ik niks terug en dat vonden ze dan heel vervelend want er kwam geen reactie
Je hebt het er ook over dat je onzeker bent. Herkennen de andere introverten dat ook?
Ik heb dat de laatste tijd vooral op mijn werk maar ik probeer me maar voor te houden dat als het niet goed is dat ik het allang had gehoord.
Hondenmens; mijn man vindt het geweldig geweldig om oud en nieuw met zijn kameraden te vieren. Eerlijk gezegd zie ik er elk jaar weer tegenop. Voor hem is iets anders onbespreekbaar (Het zijn ook echt zijn kameraden. Ze zijn wel aardig hoor, maar ik heb gewoon niet zo'n klik met hen zoals mijn man dat heeft) Ik ga dan wel mee maar ga vaak ook eerder weg terwijl hij nog blijft. Dit jaar heb ik een excuus om niet mee te gaan want we hebben sinds kort een puppy en die kunnen we natuurlijk niet alleen thuis laten dus ik heb al aangeboden om thuis te blijven voor de hond. Zit ik waarschijnlijk wel alleen thuis want de kinderen willen waarschijnlijk wel mee, maar ach ik vermaak me wel.
Zulke mensen weten precies bij wie ze wat kunnen en wij introverten zijn vaak een makkelijk slachtoffer omdat we weinig terug zeggen.
Toen ik een kind was werd ik nog wel eens nageroepen of zeiden ze vervelende dingen tegen me. Ik had toen gehoord dat ik niet moest reageren en dus zei ik niks terug en dat vonden ze dan heel vervelend want er kwam geen reactie
Je hebt het er ook over dat je onzeker bent. Herkennen de andere introverten dat ook?
Ik heb dat de laatste tijd vooral op mijn werk maar ik probeer me maar voor te houden dat als het niet goed is dat ik het allang had gehoord.
Hondenmens; mijn man vindt het geweldig geweldig om oud en nieuw met zijn kameraden te vieren. Eerlijk gezegd zie ik er elk jaar weer tegenop. Voor hem is iets anders onbespreekbaar (Het zijn ook echt zijn kameraden. Ze zijn wel aardig hoor, maar ik heb gewoon niet zo'n klik met hen zoals mijn man dat heeft) Ik ga dan wel mee maar ga vaak ook eerder weg terwijl hij nog blijft. Dit jaar heb ik een excuus om niet mee te gaan want we hebben sinds kort een puppy en die kunnen we natuurlijk niet alleen thuis laten dus ik heb al aangeboden om thuis te blijven voor de hond. Zit ik waarschijnlijk wel alleen thuis want de kinderen willen waarschijnlijk wel mee, maar ach ik vermaak me wel.
vrijdag 29 november 2019 om 17:42
hoi winters,
Heb vandaag toch maar besloten om thuis te blijven.
Voelde me nogal geirriteerd en overprikkelt.
Heb maar een aantal wasjes gedraait en nog wat muziek gemaakt.
Ben ook niet echt iemand die zich snel verveeld.
Om nog terug te komen op die vervelende situatie.
Ik weiger me slachtoffer te voelen van dit soort situaties en bij dit soort personen.
Wel is het zo dat ik me hierin een zeker doelwit voel en dat is bijzonder onprettig.
Toch kan ik er ook weer wat van leren en kijken of ik me in dit soort situaties wellicht anders en ook weerbaarder kan gaan opstellen.
Toch blijft het wel complex.
Heb vandaag toch maar besloten om thuis te blijven.
Voelde me nogal geirriteerd en overprikkelt.
Heb maar een aantal wasjes gedraait en nog wat muziek gemaakt.
Ben ook niet echt iemand die zich snel verveeld.
Om nog terug te komen op die vervelende situatie.
Ik weiger me slachtoffer te voelen van dit soort situaties en bij dit soort personen.
Wel is het zo dat ik me hierin een zeker doelwit voel en dat is bijzonder onprettig.
Toch kan ik er ook weer wat van leren en kijken of ik me in dit soort situaties wellicht anders en ook weerbaarder kan gaan opstellen.
Toch blijft het wel complex.
vrijdag 29 november 2019 om 18:07
Ik was van de week in gesprek met een vrouw die me wel interessant vindt, en die vroeg op een gegeven moment een beetje geïrriteerd: "waarom ben je zo lui". (Ik hing half onderuit op de bank op de sportschool). Ik zei eerst: "omdat ik er heel erg goed in ben, kijk maar lui met een gouden randje".Blijenvrij schreef: ↑27-11-2019 19:18Mooi geschreven Campercamping. Ik kan me daar in vinden.
Ik neig erg naar luiheid en comfort en doe bijzonder weinig dingen die anders dan anders zijn Hierdoor beleef ik weinig. Dat is een keuze, maar ook gemakzucht. En eigenlijk vind ik het ook weer heerlijk.
Heel dubbel dus.
Toen zei ik: jij noemt het lui, want dat is wat jij denkt te zien. Ik noem het energie efficiënt. Ik zeg: "en ik kan het zijn, omdat ik de luxe heb dat ik precies weet wat ik moet doen in mijn leven en zelden twijfel over iets of er tijd aan hoef te besteden".
Ik vroeg haar hoeveel boeken ze nog moest lezen over voeding en ze zei 7. Ik zeg, ik 0. Ik doe wat ik moet doen, omdat ik er 100% zeker ben van wat ik moet doen en dat geldt ook voor trainen. Ik stop mijn energie in het doen ervan en verder in het opdoen van kennis.
Zo had ze het nog nooit bekeken.
zaterdag 30 november 2019 om 10:05
Energie-efficiënt, dat vind ik mooi gezegd. Ook wel knap dat je zo’n antwoord kan geven op de ‘beschuldiging’ lui te zijn.
Ik ben ook energie-efficiënt. Herken me niet in al die ‘druk-drukker-drukst’ verhalen. Er zijn zeker uitzonderingen maar in het algemeen heb je best veel invloed op hoe druk je het hebt. Door het aantal dingen dat je aangaat en door de prioriteiten die je stelt. En door hoeveel tijd je voor dingen vrijmaakt/je tijdsplanning.
Ik ben ook energie-efficiënt. Herken me niet in al die ‘druk-drukker-drukst’ verhalen. Er zijn zeker uitzonderingen maar in het algemeen heb je best veel invloed op hoe druk je het hebt. Door het aantal dingen dat je aangaat en door de prioriteiten die je stelt. En door hoeveel tijd je voor dingen vrijmaakt/je tijdsplanning.
zaterdag 30 november 2019 om 17:25
Vaak wordt er van mij gezegd dat ik te bescheiden, onzeker en zachtaardig ben.
Dat geloof ik ook wel.
Heb vaak het gevoel ook dat ik op eieren kan lopen en moeilijke confrontaties het liefste vermijd.
Vooral met bemoeizuchtige, bazige en dominante personen.
Vind sociale omgang vaak erg complex en dan vooral met situaties als duidelijk en tijdig grenzen aangeven en om voor mezelf te kunnen opkomen.
Vind mezelf vaak best wel soft; een zacht ei haast.
Merk dat ik wel in een soort verandering en lijk te zitten en me steeds meer besef hoe deze problemen mij parten spelen.
Daar moet ik anders en ook beter mee om zien te gaan.
Dat geloof ik ook wel.
Heb vaak het gevoel ook dat ik op eieren kan lopen en moeilijke confrontaties het liefste vermijd.
Vooral met bemoeizuchtige, bazige en dominante personen.
Vind sociale omgang vaak erg complex en dan vooral met situaties als duidelijk en tijdig grenzen aangeven en om voor mezelf te kunnen opkomen.
Vind mezelf vaak best wel soft; een zacht ei haast.
Merk dat ik wel in een soort verandering en lijk te zitten en me steeds meer besef hoe deze problemen mij parten spelen.
Daar moet ik anders en ook beter mee om zien te gaan.
zaterdag 30 november 2019 om 17:39
@Spike76: Ik heb ook altijd veel moeite met zulke mensen. Weet dan niet ad-rem te reageren.
@winters: Wat voor puppy heb je?
Oh ik ga ook meestal eerder weg dan mijn moeder als we naar een feestje of bezoek gaan dat als verplichting voelt. Dan ga ik op eigen vervoer. We hebben een aantal keren Oudejaarsavond bij mijn oom gevierd met koude schotel. Toen reed ik nog met mijn moeder mee. Maar vond het altijd te lang en koude schotel vult mijn maag niet echt. De laatste keer dat we het daar vierden heb ik thuis nog gegeten en was er pas om 21:00. Dan is het niet meer zo vreselijk lang.
@winters: Wat voor puppy heb je?
Oh ik ga ook meestal eerder weg dan mijn moeder als we naar een feestje of bezoek gaan dat als verplichting voelt. Dan ga ik op eigen vervoer. We hebben een aantal keren Oudejaarsavond bij mijn oom gevierd met koude schotel. Toen reed ik nog met mijn moeder mee. Maar vond het altijd te lang en koude schotel vult mijn maag niet echt. De laatste keer dat we het daar vierden heb ik thuis nog gegeten en was er pas om 21:00. Dan is het niet meer zo vreselijk lang.
zaterdag 30 november 2019 om 21:48
Hoi allemaal,
Ik zou het leuk vinden om met jullie mee te schrijven... Ik ben ook een introvert type. Ik maak op zich wel makkelijk contact met mensen maar vind het ook niet altijd makkelijk om één op één hele gesprekken te voeren. Dan zit ik liever met een clubje mensen bij wie ik dan ook af en toe gewoon kan luisteren en mijn mond houden. Daar geniet ik dan ook van, ik hoef niet per se steeds zelf aan het woord te zijn. Ook met bijvoorbeeld borrels op het werk heb ik dat. Ik vind het wel gezellig om even een uurtje of twee te blijven, maar ik praat dan meestal niet zoveel omdat ik ten eerste geen harde stem heb en niet kan schreeuwen, ten tweede altijd de kleinste ben en dus al buiten de groep val en ten derde ook gewoon van luisteren en af en toe wat zeggen hou
Ik vind het wel gezellig om met vrienden of familie af te spreken maar meestal maar voor een paar uurtjes. Oudejaarsavond vind ik om die reden vaak te lang duren, op een gegeven moment ben ik gewoon moe En ik merk dat ik ook erg aan structuur hecht. Ben ik een avond niet thuis, kan ik gelijk niet slapen. Om die reden blijf ik meestal 's avonds thuis.
Ik zou het leuk vinden om met jullie mee te schrijven... Ik ben ook een introvert type. Ik maak op zich wel makkelijk contact met mensen maar vind het ook niet altijd makkelijk om één op één hele gesprekken te voeren. Dan zit ik liever met een clubje mensen bij wie ik dan ook af en toe gewoon kan luisteren en mijn mond houden. Daar geniet ik dan ook van, ik hoef niet per se steeds zelf aan het woord te zijn. Ook met bijvoorbeeld borrels op het werk heb ik dat. Ik vind het wel gezellig om even een uurtje of twee te blijven, maar ik praat dan meestal niet zoveel omdat ik ten eerste geen harde stem heb en niet kan schreeuwen, ten tweede altijd de kleinste ben en dus al buiten de groep val en ten derde ook gewoon van luisteren en af en toe wat zeggen hou
Ik vind het wel gezellig om met vrienden of familie af te spreken maar meestal maar voor een paar uurtjes. Oudejaarsavond vind ik om die reden vaak te lang duren, op een gegeven moment ben ik gewoon moe En ik merk dat ik ook erg aan structuur hecht. Ben ik een avond niet thuis, kan ik gelijk niet slapen. Om die reden blijf ik meestal 's avonds thuis.
zaterdag 30 november 2019 om 23:18
Welkom Pezdorado!
Ik ben ook bijna overal de kleinste en mensen praten dan al gauw over me heen. Alleen op mijn werk zitten een paar nog kleinere vrouwen dan ik. Maar ik heb ook geen harde schreeuwstem. Negen van de 10 keer ben ik 's avonds ook thuis. Als ik 's avonds nog iets moet ben ik daar heel de dag mee bezig in mijn hoofd.
Allen: Ik word een beetje moe van mijn single-vriendin. Ze wisselt nogal van mening over hetzelfde onderwerp. Zij werkt 32 uur, ik 16. Een tijdje terug zei ze dat ze ook wel net als ik elke middag vrij wil zijn. Zij houdt zo weinig tijd over. Maar ze heeft een contract van 32 uur. En daaromheen plant ze alles vol. Bijna elk weekend naar haar ouders en regelmatig dagjes weg. Haar enige vrije dag door de week is Woensdag, maar sinds kort sport ze dan 's morgens.
Nu ineens vroeg ze wat ik dan die vrije middagen doe. Zij zou vooral veel weg gaan dan. "Want alleen maar huishouden is toch ook niks?" Ik verdeel mijn huishouden over de middagen, wandel met honden, boodschappen en kook. Ik verveel me zelden. Zij begrijpt dat maar niet en wil constant tussen mensen zijn. Ook vindt ze dat ik een ander opzadel met mijn werk omdat ik om 12 uur naar huis ga.
Maar het is een Sociale Werkplaats en dat is anders dan een gewone baan. Er werken nog meer mensen halve dagen. Bij ons werk je samen aan een opdracht en is het niet af, ga je morgen verder. Is het spoed, dan zet de werkleiding er andere mensen aan. Ik vind haar toon best negatief. Ook vraagt ze vaak of haar drukke baan als conciërge op een grote school iets voor mij is. Nee dat is te hechtisch. "Oh ik ga ook met een vol hoofd slapen hoor", zegt ze dan. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. Ze lijkt me steeds te willen veranderen.
Ik ben ook bijna overal de kleinste en mensen praten dan al gauw over me heen. Alleen op mijn werk zitten een paar nog kleinere vrouwen dan ik. Maar ik heb ook geen harde schreeuwstem. Negen van de 10 keer ben ik 's avonds ook thuis. Als ik 's avonds nog iets moet ben ik daar heel de dag mee bezig in mijn hoofd.
Allen: Ik word een beetje moe van mijn single-vriendin. Ze wisselt nogal van mening over hetzelfde onderwerp. Zij werkt 32 uur, ik 16. Een tijdje terug zei ze dat ze ook wel net als ik elke middag vrij wil zijn. Zij houdt zo weinig tijd over. Maar ze heeft een contract van 32 uur. En daaromheen plant ze alles vol. Bijna elk weekend naar haar ouders en regelmatig dagjes weg. Haar enige vrije dag door de week is Woensdag, maar sinds kort sport ze dan 's morgens.
Nu ineens vroeg ze wat ik dan die vrije middagen doe. Zij zou vooral veel weg gaan dan. "Want alleen maar huishouden is toch ook niks?" Ik verdeel mijn huishouden over de middagen, wandel met honden, boodschappen en kook. Ik verveel me zelden. Zij begrijpt dat maar niet en wil constant tussen mensen zijn. Ook vindt ze dat ik een ander opzadel met mijn werk omdat ik om 12 uur naar huis ga.
Maar het is een Sociale Werkplaats en dat is anders dan een gewone baan. Er werken nog meer mensen halve dagen. Bij ons werk je samen aan een opdracht en is het niet af, ga je morgen verder. Is het spoed, dan zet de werkleiding er andere mensen aan. Ik vind haar toon best negatief. Ook vraagt ze vaak of haar drukke baan als conciërge op een grote school iets voor mij is. Nee dat is te hechtisch. "Oh ik ga ook met een vol hoofd slapen hoor", zegt ze dan. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. Ze lijkt me steeds te willen veranderen.
zondag 1 december 2019 om 12:23
Hoi pezdorado.
Klinkt ook herkenbaar wat je schrijft. In een groep ben ik ook de luisteraar. Ik heb ook een zachte stem en ben ook nog eens klein
Hondenmens, wij hebben een new english bulldog puppy. Hij is nu 12 weken en een echte dondersteen
Ik snap wel dat je moe wordt van je vriendin. Het is ook natuurlijk hoe je je dagen indeelt. Ik vind het ook heerlijk om niet zo veel te doen.
Vervelend dat ze je lijkt te willen veranderen. Je bent goed zoals je bent. Daarom zijn jullie ook vriendinnen toch.
Ik werk zelf ook 4 dagen. Dinsdag is mijn vrije dag. Maar die is ook zo om. Boodschappen doen. Beetje huishouden. Kind van school halen + speelafspraakje, daarna koken en eten en de dag is alweer voorbij. Ik vind het ook heerlijk als we in het weekend niks hebben
Klinkt ook herkenbaar wat je schrijft. In een groep ben ik ook de luisteraar. Ik heb ook een zachte stem en ben ook nog eens klein
Hondenmens, wij hebben een new english bulldog puppy. Hij is nu 12 weken en een echte dondersteen
Ik snap wel dat je moe wordt van je vriendin. Het is ook natuurlijk hoe je je dagen indeelt. Ik vind het ook heerlijk om niet zo veel te doen.
Vervelend dat ze je lijkt te willen veranderen. Je bent goed zoals je bent. Daarom zijn jullie ook vriendinnen toch.
Ik werk zelf ook 4 dagen. Dinsdag is mijn vrije dag. Maar die is ook zo om. Boodschappen doen. Beetje huishouden. Kind van school halen + speelafspraakje, daarna koken en eten en de dag is alweer voorbij. Ik vind het ook heerlijk als we in het weekend niks hebben
zondag 1 december 2019 om 13:29
Wat leuk! Ga je er mee naar puppycursus?winters schreef: ↑01-12-2019 12:23
Hondenmens, wij hebben een new english bulldog puppy. Hij is nu 12 weken en een echte dondersteen
Ik snap wel dat je moe wordt van je vriendin. Het is ook natuurlijk hoe je je dagen indeelt. Ik vind het ook heerlijk om niet zo veel te doen.
Vervelend dat ze je lijkt te willen veranderen. Je bent goed zoals je bent. Daarom zijn jullie ook vriendinnen toch.
Met die vriendin kon ik de eerste jaren interesses delen, maar de laatste jaren helaas niet meer. Ze wil niet naar plekken waar ik graag kom. Ook zegt ze 9 van de 10 keer af. Altijd heeft ze wel wat waardoor het niet kan doorgaan. Niet fit, vergeten, iets tussengekomen. Ik kan niet van haar op aan en laat het initiatief dan maar van haar afhangen. Ze gaf vorig jaar zelf ook aan dat ze het contact niet lekker vind lopen tussen ons. We zijn toch wel erg verschillend, wat in het begin niet zo leek. Jammer, maar je kunt de ander niet veranderen.
zondag 1 december 2019 om 13:51
zondag 1 december 2019 om 14:16
hondenmens schreef: ↑30-11-2019 23:18Allen: Ik word een beetje moe van mijn single-vriendin. Ze wisselt nogal van mening over hetzelfde onderwerp. Zij werkt 32 uur, ik 16. Een tijdje terug zei ze dat ze ook wel net als ik elke middag vrij wil zijn. Zij houdt zo weinig tijd over. Maar ze heeft een contract van 32 uur. En daaromheen plant ze alles vol. Bijna elk weekend naar haar ouders en regelmatig dagjes weg. Haar enige vrije dag door de week is Woensdag, maar sinds kort sport ze dan 's morgens.
Nu ineens vroeg ze wat ik dan die vrije middagen doe. Zij zou vooral veel weg gaan dan. "Want alleen maar huishouden is toch ook niks?" Ik verdeel mijn huishouden over de middagen, wandel met honden, boodschappen en kook. Ik verveel me zelden. Zij begrijpt dat maar niet en wil constant tussen mensen zijn. Ook vindt ze dat ik een ander opzadel met mijn werk omdat ik om 12 uur naar huis ga.
Maar het is een Sociale Werkplaats en dat is anders dan een gewone baan. Er werken nog meer mensen halve dagen. Bij ons werk je samen aan een opdracht en is het niet af, ga je morgen verder. Is het spoed, dan zet de werkleiding er andere mensen aan. Ik vind haar toon best negatief. Ook vraagt ze vaak of haar drukke baan als conciërge op een grote school iets voor mij is. Nee dat is te hechtisch. "Oh ik ga ook met een vol hoofd slapen hoor", zegt ze dan. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. Ze lijkt me steeds te willen veranderen.
Jij werkt natuurlijk niet voor niets 16 uur. Jammer dat ze het niet begrijpt. Ga je zeker niet verdedigen. Je zou het nog eenmaal goed kunnen uitleggen, maar als ze het niet snapt, is dat jammer, maar dan kan ze het niet snappen blijkbaar. Sommige mensen kunnen niet verder kijken dan hun eigen referentiekader en misschien is zij er 1 van.
Zij is heel extravert en jij het tegenovergestelde. Zij leeft het leven wat bij haar past en jij wat bij jou past. Beide niets mis mee.
En als ze erover blijft zeuren kan je best zeggen: ik heb het je meerdere keren uitgelegd, ik houd het daarbij en ga je over naar een ander onderwerp.
zondag 1 december 2019 om 16:33
Klopt, ik werk 16 uur omdat ik heel snel overprikkeld ben en kan me ook geen hele dag concentreren. Ze zou het zo kunnen teruglezen, want ons contact is meer via Facebook dan in real life.Blijenvrij schreef: ↑01-12-2019 14:16Jij werkt natuurlijk niet voor niets 16 uur. Jammer dat ze het niet begrijpt. Ga je zeker niet verdedigen. Je zou het nog eenmaal goed kunnen uitleggen, maar als ze het niet snapt, is dat jammer, maar dan kan ze het niet snappen blijkbaar. Sommige mensen kunnen niet verder kijken dan hun eigen referentiekader en misschien is zij er 1 van.
Zij is heel extravert en jij het tegenovergestelde. Zij leeft het leven wat bij haar past en jij wat bij jou past. Beide niets mis mee.
En als ze erover blijft zeuren kan je best zeggen: ik heb het je meerdere keren uitgelegd, ik houd het daarbij en ga je over naar een ander onderwerp.
Ja zou best kunnen dat ze niet verder kijkt dan haar eigen referentiekader. Ze komt uit een nogal net gezin. Bij haar ouders thuis alles spik en span. Chique kleding. Doek over de deurmat binnen. Toen ze een keer klaagde over haar baan dat ze steeds de rotklusjes moet doen, maar er niet weg kan, vroeg ik of ze misschien (tijdelijk) vrijwilligerswerk kon gaan doen. Ze heeft de Wajong-uitkering borg achter haar staan. Dat vonden zij en haar ouders maar niks, want je bouwt er geen pensioen mee op. Ik heb een beetje het idee alsof ze opgevoed is met het idee: netjes in de pas lopen. Maar dat is mijn invulling.
Dat laatste kan ik inderdaad wel schrijven als ze er weer over begint. Misschien ook als ze weer voorstelt om naar een café te gaan. Want daar vind ik niks aan. Dat heb ik haar al minstens 5 keer uitgelegd. Toch een aantal keren meegegaan omdat ze maar bleef vragen. Maar ze zegt zelf dat ze dat van haar begeleiding moet vragen. Die is bang dat ze vereenzaamt en pusht haar af te spreken.
maandag 2 december 2019 om 09:15
Ach, ik neem dingen nooit zo persoonlijk. Ik moet er meestal hard om lachen. De meeste mensen zeggen wat ze zien, dat betekent nog niet dat het allemaal slecht bedoeld is. Ik ben zelf geen haar beter.
Ik lees hier bij heel veel mensen dat ze zich heel veel zaken persoonlijk aantrekken en te weinig emotionele zelfcontrole hebben. Dan maak je het leven een stuk moeilijker dan dat het hoeft te zijn.
maandag 2 december 2019 om 23:13
Hoi !
Herkenbaar wat sommigen hier zeggen hoor... Graag alles hetzelfde houden, uitdaging een beetje uit de weg gaan. Ik heb het ook, en het is lastig waar je precies de grens moet trekken waar je zegt : dit past bij mij, en nu geef ik mezelf even een schop onder de kont.
Ik heb dat wel gedaan dit weekend : vrijdag een belangrijke sollicitatie, en vrijwel direct daarna het vliegtuig in om in mijn eentje een weekend naar Oslo te gaan! Toen ik 19 was reisde ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld zonder enige angst, en nu heb ik allerlei angsten waardoor ik véél dingen gewoon niet doe...
Maar ik dacht ook : verdorie zeg, ik ga toch niet op allerlei vlakken nu aan de zijlijn zitten? En wat me wel opvalt : hoewel ik van een veilig en comfortabel leven houd en daar ook wel gelukkig van kan worden : als ik even doorschakel van de derde naar de vijfde versnelling, dan gaat dat uiteindelijk ook prima. Maar uiteindelijk ''glijd'' ik vanzelf weer terug naar z'n drie want daar ligt mijn comfort zone... alleen vind ik wel dat je soms moet proberen toch weer even naar z'n vijf te gaan...
Wat met trouwens in Oslo opviel, maar ook in veel andere grote steden waar ik ben geweest in het buitenland : denken jullie ook wel eens dat NL niet zo geschikt is voor jou als introvert? Ik bedoel : elke buitenlandse stad waar ik kom, hoe toeristerig ook, heeft een bepaalde uitgestrektheid. Er zijn altijd plekken te vinden waar je even tot jezelf kunt komen. En in veel grote steden heb je ook écht verlaten gebieden als je de stad uitrijdt. Veel steden zijn miljoenensteden en toch glijdt het verkeer rustig voorbij..
Maar dan weer terugkomend in Amsterdam / NL valt me telkens weer op wat een enorme chaos het hier is. Luid verkeer, fietsen, scooters, véél te veel mensen maar erger nog : eigenlijk géén plek om even op jezelf te zijn. Echt nergens. Als de zon even schijnt, zitten de parken meteen bommetje vol. Als je in het bos loopt, kom je een heel leger aan mensen tegen. Als ik sochtends met mijn auto wegrijd, kun je misschien 5 seconden tellen of er zit er alweer één op 3 meter van je bumper achter je te rijden...... Echt ik merk dat Nederland enorm op mijn zenuwen werkt... Bijvoorbeeld zo'n plek als Oslo : je rijdt één uur weg van de stad, en je zit in de wildernis.. Nooit echt bij stil gestaan, maar in Nederland kun je eigenlijk nooit echt ''ontsnappen''. Behalve in je eigen huis ofzo... Stranden, bossen, fietspaden, terrassen, autowegen, supermarkten : het is altijd en overal druk. Er zijn ook geen rustige momenten meer, lijkt het wel. Hoe ervaren jullie dit?
Herkenbaar wat sommigen hier zeggen hoor... Graag alles hetzelfde houden, uitdaging een beetje uit de weg gaan. Ik heb het ook, en het is lastig waar je precies de grens moet trekken waar je zegt : dit past bij mij, en nu geef ik mezelf even een schop onder de kont.
Ik heb dat wel gedaan dit weekend : vrijdag een belangrijke sollicitatie, en vrijwel direct daarna het vliegtuig in om in mijn eentje een weekend naar Oslo te gaan! Toen ik 19 was reisde ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld zonder enige angst, en nu heb ik allerlei angsten waardoor ik véél dingen gewoon niet doe...
Maar ik dacht ook : verdorie zeg, ik ga toch niet op allerlei vlakken nu aan de zijlijn zitten? En wat me wel opvalt : hoewel ik van een veilig en comfortabel leven houd en daar ook wel gelukkig van kan worden : als ik even doorschakel van de derde naar de vijfde versnelling, dan gaat dat uiteindelijk ook prima. Maar uiteindelijk ''glijd'' ik vanzelf weer terug naar z'n drie want daar ligt mijn comfort zone... alleen vind ik wel dat je soms moet proberen toch weer even naar z'n vijf te gaan...
Wat met trouwens in Oslo opviel, maar ook in veel andere grote steden waar ik ben geweest in het buitenland : denken jullie ook wel eens dat NL niet zo geschikt is voor jou als introvert? Ik bedoel : elke buitenlandse stad waar ik kom, hoe toeristerig ook, heeft een bepaalde uitgestrektheid. Er zijn altijd plekken te vinden waar je even tot jezelf kunt komen. En in veel grote steden heb je ook écht verlaten gebieden als je de stad uitrijdt. Veel steden zijn miljoenensteden en toch glijdt het verkeer rustig voorbij..
Maar dan weer terugkomend in Amsterdam / NL valt me telkens weer op wat een enorme chaos het hier is. Luid verkeer, fietsen, scooters, véél te veel mensen maar erger nog : eigenlijk géén plek om even op jezelf te zijn. Echt nergens. Als de zon even schijnt, zitten de parken meteen bommetje vol. Als je in het bos loopt, kom je een heel leger aan mensen tegen. Als ik sochtends met mijn auto wegrijd, kun je misschien 5 seconden tellen of er zit er alweer één op 3 meter van je bumper achter je te rijden...... Echt ik merk dat Nederland enorm op mijn zenuwen werkt... Bijvoorbeeld zo'n plek als Oslo : je rijdt één uur weg van de stad, en je zit in de wildernis.. Nooit echt bij stil gestaan, maar in Nederland kun je eigenlijk nooit echt ''ontsnappen''. Behalve in je eigen huis ofzo... Stranden, bossen, fietspaden, terrassen, autowegen, supermarkten : het is altijd en overal druk. Er zijn ook geen rustige momenten meer, lijkt het wel. Hoe ervaren jullie dit?
dinsdag 3 december 2019 om 07:31
Voor mij is het echt belangrijk om tijdig en duidelijk mijn grenzen aan te geven in vervelende situaties.
Bijvoorbeeld als mensen vervelende opmerkingen kunnen maken en/of als ik me ergens aan irriteer pid.
En niet conitnu spanningen etc laten oplopen.
Dat heb ik al te vaak gehad in het verleden en dat wil ik niet langer meer.
Daardoor krijg je alleen maar meer scheefgroei en negativiteit.
Vooral in bepaalde vriendschappen ben ik herin erg spaak in gelopen.
En dat heeft voor veel narigheid gezorgd, zoals conflicten, schuldgevoelen etc.
Dat wil ik absoluut niet langer meer.
Het heeft me te lang achtervolgd.
Bijvoorbeeld als mensen vervelende opmerkingen kunnen maken en/of als ik me ergens aan irriteer pid.
En niet conitnu spanningen etc laten oplopen.
Dat heb ik al te vaak gehad in het verleden en dat wil ik niet langer meer.
Daardoor krijg je alleen maar meer scheefgroei en negativiteit.
Vooral in bepaalde vriendschappen ben ik herin erg spaak in gelopen.
En dat heeft voor veel narigheid gezorgd, zoals conflicten, schuldgevoelen etc.
Dat wil ik absoluut niet langer meer.
Het heeft me te lang achtervolgd.
dinsdag 3 december 2019 om 08:48
Ja dat herken ik zeker Campercamping!
Valt me ook al heel lang op dat het tegenwoordig drukker is en ik kan er ook steeds slechter tegen. Ik merk het vooral als ik naar de stad ga. Amsterdam zou voor mij ook veel te druk zijn.
Ik kan me herinneren dat als ik een aantal jaar terug de stad in ging overdag om te winkelen dat het dan gewoon rustig was en dan werd het in de middag pas drukker. Maar nu lijkt het wel alsof het tijdstip niet meer uitmaakt, ook in openbaar vervoer.
Gelukkig valt het in mijn directe omgeving wel mee, dus ik zoek het zo min mogelijk op, woon vlakbij de bossen dus ga regelmatig een boswandeling maken.
Gaaf trouwens dat je alleen naar Oslo bent gegaan! Heb ook een tijdje alleen gereisd, was echt een mooie tijd.
Valt me ook al heel lang op dat het tegenwoordig drukker is en ik kan er ook steeds slechter tegen. Ik merk het vooral als ik naar de stad ga. Amsterdam zou voor mij ook veel te druk zijn.
Ik kan me herinneren dat als ik een aantal jaar terug de stad in ging overdag om te winkelen dat het dan gewoon rustig was en dan werd het in de middag pas drukker. Maar nu lijkt het wel alsof het tijdstip niet meer uitmaakt, ook in openbaar vervoer.
Gelukkig valt het in mijn directe omgeving wel mee, dus ik zoek het zo min mogelijk op, woon vlakbij de bossen dus ga regelmatig een boswandeling maken.
Gaaf trouwens dat je alleen naar Oslo bent gegaan! Heb ook een tijdje alleen gereisd, was echt een mooie tijd.
yesss wijzigde dit bericht op 03-12-2019 09:59
25.12% gewijzigd
dinsdag 3 december 2019 om 09:37
Dat is misschien ook het beste om je schouders op te halen en niks aan te trekken van wat een ander zegt. En je hebt wel gelijk misschien denken wij het ook wel, maar tussen iets denken en zeggen zit nogal een verschil.spell68 schreef: ↑02-12-2019 09:15Ach, ik neem dingen nooit zo persoonlijk. Ik moet er meestal hard om lachen. De meeste mensen zeggen wat ze zien, dat betekent nog niet dat het allemaal slecht bedoeld is. Ik ben zelf geen haar beter.
Ik lees hier bij heel veel mensen dat ze zich heel veel zaken persoonlijk aantrekken en te weinig emotionele zelfcontrole hebben. Dan maak je het leven een stuk moeilijker dan dat het hoeft te zijn.
Campercamping misschien ligt het ook aan de plaats waar je woont. Ik woon in de achterhoek. Bos zat in de buurt. Als ik daar wandel kom ik misschien wel eens iemand tegen maar dat is maar een enkeling.
Hoe ging trouwens de sollicitatie?
Wat goed Spike, dat jij je grenzen aangeeft. Zou ik ook moeten doen dat zou veel rust geven maar dat is iets waar ik aan moet werken.
Mijn dochter zit op het voortgezet onderwijs. 3e klas. De mentor heeft aan haar gevraagd of wij (of 1 van ons) ook naar de kernkwaliteitenavond komen. Toen vroeg dochter dat aan mij. Ik heb haar naar haar vader verwezen aangezien ik de meeste avonden werk. Pa zegt 'is goed, geef ons maar op' En nu hoor ik net van dochter dat het vanavond is. En laat dinsdag nou mijn vrije dag zij. En het leuke is; dat je met andere ouders en kinderen in een groepje zit. Daar zie ik het meeste tegenop.
Sowieso zit eigenlijk mijn dag al vol. Ik moet nog iets afmaken aan zoon zijn surprise. Een gedicht verzinnen, ik moet nog het 1 en ander in huis doen. Zoon neemt vanmiddag ook nog iemand mee om te spelen. Daarna koken. Hond naar de dierenarts. Gauw eten, naar school dochter en mijn vrije dag is alweer om
dinsdag 3 december 2019 om 22:18
Ik woon in Goirle in Brabant, naast Tilburg, iets van 23.000 inwoners en het is in veel stukken aardig druk, maar als je het centrum uitrijdt dan merk je 300 meter verderop dat het rustiger is en als je een afslag neemt, zit je binnen 200 meter in een uitgebreid natuurgebied. We hebben ook een hele grote afgraving en als je daar in de zomer naar toe gaat is er bijna niemand. Te weinig horeca. Fantastisch helder en koel water.Campercamping schreef: ↑02-12-2019 23:13Hoi !
Herkenbaar wat sommigen hier zeggen hoor... Graag alles hetzelfde houden, uitdaging een beetje uit de weg gaan. Ik heb het ook, en het is lastig waar je precies de grens moet trekken waar je zegt : dit past bij mij, en nu geef ik mezelf even een schop onder de kont.
Ik heb dat wel gedaan dit weekend : vrijdag een belangrijke sollicitatie, en vrijwel direct daarna het vliegtuig in om in mijn eentje een weekend naar Oslo te gaan! Toen ik 19 was reisde ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld zonder enige angst, en nu heb ik allerlei angsten waardoor ik véél dingen gewoon niet doe...
Maar ik dacht ook : verdorie zeg, ik ga toch niet op allerlei vlakken nu aan de zijlijn zitten? En wat me wel opvalt : hoewel ik van een veilig en comfortabel leven houd en daar ook wel gelukkig van kan worden : als ik even doorschakel van de derde naar de vijfde versnelling, dan gaat dat uiteindelijk ook prima. Maar uiteindelijk ''glijd'' ik vanzelf weer terug naar z'n drie want daar ligt mijn comfort zone... alleen vind ik wel dat je soms moet proberen toch weer even naar z'n vijf te gaan...
Wat met trouwens in Oslo opviel, maar ook in veel andere grote steden waar ik ben geweest in het buitenland : denken jullie ook wel eens dat NL niet zo geschikt is voor jou als introvert? Ik bedoel : elke buitenlandse stad waar ik kom, hoe toeristerig ook, heeft een bepaalde uitgestrektheid. Er zijn altijd plekken te vinden waar je even tot jezelf kunt komen. En in veel grote steden heb je ook écht verlaten gebieden als je de stad uitrijdt. Veel steden zijn miljoenensteden en toch glijdt het verkeer rustig voorbij..
Maar dan weer terugkomend in Amsterdam / NL valt me telkens weer op wat een enorme chaos het hier is. Luid verkeer, fietsen, scooters, véél te veel mensen maar erger nog : eigenlijk géén plek om even op jezelf te zijn. Echt nergens. Als de zon even schijnt, zitten de parken meteen bommetje vol. Als je in het bos loopt, kom je een heel leger aan mensen tegen. Als ik sochtends met mijn auto wegrijd, kun je misschien 5 seconden tellen of er zit er alweer één op 3 meter van je bumper achter je te rijden...... Echt ik merk dat Nederland enorm op mijn zenuwen werkt... Bijvoorbeeld zo'n plek als Oslo : je rijdt één uur weg van de stad, en je zit in de wildernis.. Nooit echt bij stil gestaan, maar in Nederland kun je eigenlijk nooit echt ''ontsnappen''. Behalve in je eigen huis ofzo... Stranden, bossen, fietspaden, terrassen, autowegen, supermarkten : het is altijd en overal druk. Er zijn ook geen rustige momenten meer, lijkt het wel. Hoe ervaren jullie dit?
Ik kijk zelf uit op de voetbalvelden en als ik in de zomer op mijn balkon lig in de zon dan ervaar ik heel veel rust.
Als je de grote steden ingaat en vnl de randstad dat is gewoon overvol. Daar moet je als introvert gewoon niet zijn, zeker niet, omdat er vnl extraverten, carrièrejagers, yuppies en hele hippe mensen wonen, zelfs niet drukke plaatsen ervaar je dan als overvol.
woensdag 4 december 2019 om 08:58
Ben erg benieuwd naar het volgende.
Hoe ervaren jullie situaties op sociaal vlak op de werkvloer en omgang met collega's?
Zelf werk ik bij een dagbestedingswerkplek (ICT) en dit bevalt me prima.
Er zitten hier vrij veel mensen met ASS (autisme) en ik voel mij daar wel erg thuis.
In het verleden heb ik erg nare situaties op andere werkplekken meegemaakt.
Vooral met mensen die erg vals konden zijn en op een nare manier over me heen konden lopen (treiteren, uitdagen, kleineren, intimideren etc).
Daar heb ik er veel last van gehad en soms kan het nog steeds wel opborrelen (onvrede, boosheid etc).
Hoe ervaren jullie situaties op sociaal vlak op de werkvloer en omgang met collega's?
Zelf werk ik bij een dagbestedingswerkplek (ICT) en dit bevalt me prima.
Er zitten hier vrij veel mensen met ASS (autisme) en ik voel mij daar wel erg thuis.
In het verleden heb ik erg nare situaties op andere werkplekken meegemaakt.
Vooral met mensen die erg vals konden zijn en op een nare manier over me heen konden lopen (treiteren, uitdagen, kleineren, intimideren etc).
Daar heb ik er veel last van gehad en soms kan het nog steeds wel opborrelen (onvrede, boosheid etc).
