Psyche
alle pijlers
Is dit de grens?
maandag 14 maart 2011 om 15:37
Mijn 'vaste' topic ligt al een paar dagen stil en ik heb toch behoefte om te schrijven / advies te krijgen dus dan maar een nieuw topic.
Ik ben nu een half jaar bezig met een cursus / opleiding. Deze week zou ik alles af moeten hebben: opdracht en verslag.
Maar het gaat niet. Het ligt deels aan mijn eigen slechte planning, deels aan het feit dat in t begin niet geheel duidelijk was wat de bedoeling was en deels - ik moet het toch toegeven - aan mijn gezondheid / psyche.
Ik heb een bipolaire stoornis en hoewel het de laatste tijd best goed gaat, ondervind ik er wel hinder van. Slechte concentratie, slecht slapen. Of soms gaat het studeren best lekker maar heb ik na anderhalf uur zo'n vol hoofd dat ik echt moet stoppen.
Het liefst zou ik nu keihard doorwerken en deze week alles inleveren, maar ik voel dat ik op het randje zit. Er is ook nog onverwacht een man voorbij gekomen die mijn hoofd op hol brengt (verliefdheid is een enorme trigger om uit balans te raken bij een bipolaire stoornis helaas...)
Ik slaap dus slecht, heb een druk hoofd en met wat ik nu over mijn ziekte weet, voel ik dat ik hier even moet stoppen en rust nemen.
Ik heb mijn SPV-er al gemaild voor een afspraak (hij is er nooit op maandag, vandaar niet gebeld) en vrees dat ik mijn docent moet mailen dat ik meer tijd nodig heb.
Het is echt geen ramp allemaal, toch heeft het me net wel wat tranen gekost. Ik had die opdracht klaar willen hebben en het voelt als falen.
Ik had gewild dat ik geen last meer zou hebben van mijn ziekte maar helaas, zo werkt het niet.
Ik ben nu een half jaar bezig met een cursus / opleiding. Deze week zou ik alles af moeten hebben: opdracht en verslag.
Maar het gaat niet. Het ligt deels aan mijn eigen slechte planning, deels aan het feit dat in t begin niet geheel duidelijk was wat de bedoeling was en deels - ik moet het toch toegeven - aan mijn gezondheid / psyche.
Ik heb een bipolaire stoornis en hoewel het de laatste tijd best goed gaat, ondervind ik er wel hinder van. Slechte concentratie, slecht slapen. Of soms gaat het studeren best lekker maar heb ik na anderhalf uur zo'n vol hoofd dat ik echt moet stoppen.
Het liefst zou ik nu keihard doorwerken en deze week alles inleveren, maar ik voel dat ik op het randje zit. Er is ook nog onverwacht een man voorbij gekomen die mijn hoofd op hol brengt (verliefdheid is een enorme trigger om uit balans te raken bij een bipolaire stoornis helaas...)
Ik slaap dus slecht, heb een druk hoofd en met wat ik nu over mijn ziekte weet, voel ik dat ik hier even moet stoppen en rust nemen.
Ik heb mijn SPV-er al gemaild voor een afspraak (hij is er nooit op maandag, vandaar niet gebeld) en vrees dat ik mijn docent moet mailen dat ik meer tijd nodig heb.
Het is echt geen ramp allemaal, toch heeft het me net wel wat tranen gekost. Ik had die opdracht klaar willen hebben en het voelt als falen.
Ik had gewild dat ik geen last meer zou hebben van mijn ziekte maar helaas, zo werkt het niet.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 maart 2011 om 16:31
Het is juist enorm goed van je dat je je grens (h)erkent en aangeeft. Dat is heel sterk! Je weet hoe het werkt met jouw ziekte en geeft daar zo goed mogelijk gehoor aan, ook al is het moeilijk. Daar is moed voor nodig. Je zou ze de kost moeten geven die toch maar door gaan omdat de buitenwereld dat van hen verlangt... en vervolgens gaat het fout. Dat wil je natuurlijk niet. Dus kop op meid, dan maar iets later, je hebt een goede reden.
maandag 14 maart 2011 om 16:37
Wat ben ik blij met jullie reacties. Ja, jullie hebben gelijk. Ik denk dat mijn SPV-er een gat in de lucht springt dat ik uit mezelf contact zoek nu. (deed ik meestal niet, als het echt mis ging belde mn moeder m)
Waar ik me vooral rot over voel: ik wil zo graag weer echt iets doen in de maatschappij. Studie of werk. En dan heb je ook te maken met stress en deadlines. Dus ik heb nog heel wat te leren.
Maar het heeft geen zin om me vandaag druk te maken daarover, ik moet uitrusten.
Waar ik me vooral rot over voel: ik wil zo graag weer echt iets doen in de maatschappij. Studie of werk. En dan heb je ook te maken met stress en deadlines. Dus ik heb nog heel wat te leren.
Maar het heeft geen zin om me vandaag druk te maken daarover, ik moet uitrusten.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 maart 2011 om 17:20
maandag 14 maart 2011 om 17:51
quote:Moonlight82 schreef op 14 maart 2011 @ 16:37:
Waar ik me vooral rot over voel: ik wil zo graag weer echt iets doen in de maatschappij. Studie of werk. En dan heb je ook te maken met stress en deadlines. Dus ik heb nog heel wat te leren.
Prima dat je je grens voelt en daarnaar handelt. Heb ik helaas ook een aantal keer moeten doen. Omdat je dan gewoon 'voelt' (wat het dan is wat je voelt is lastig uit te leggen, want het gaat veel verder dan wat stress voelen) dat als je zo doorgaat, je doorschiet in ofwel hyper (manie) ofwel een smak naar beneden maakt.
Echter, als je weer wat wil betekenen op de arbeidsmarkt, zul je -zonder ziektebeeld- toch ook beter moeten leren plannen en/of dingen navragen als ze onduidelijk zijn. Dat moet iedereen. Ook diegenen zonder ziektebeeld. Dus je bent maar half vrij gepleit hoor
Waar ik me vooral rot over voel: ik wil zo graag weer echt iets doen in de maatschappij. Studie of werk. En dan heb je ook te maken met stress en deadlines. Dus ik heb nog heel wat te leren.
Prima dat je je grens voelt en daarnaar handelt. Heb ik helaas ook een aantal keer moeten doen. Omdat je dan gewoon 'voelt' (wat het dan is wat je voelt is lastig uit te leggen, want het gaat veel verder dan wat stress voelen) dat als je zo doorgaat, je doorschiet in ofwel hyper (manie) ofwel een smak naar beneden maakt.
Echter, als je weer wat wil betekenen op de arbeidsmarkt, zul je -zonder ziektebeeld- toch ook beter moeten leren plannen en/of dingen navragen als ze onduidelijk zijn. Dat moet iedereen. Ook diegenen zonder ziektebeeld. Dus je bent maar half vrij gepleit hoor
maandag 14 maart 2011 om 17:55
quote:Moonlight82 schreef op 14 maart 2011 @ 15:37:
Mijn 'vaste' topic ligt al een paar dagen stil en ik heb toch behoefte om te schrijven / advies te krijgen dus dan maar een nieuw topic.
Ik ben nu een half jaar bezig met een cursus / opleiding. Deze week zou ik alles af moeten hebben: opdracht en verslag.
Maar het gaat niet. Het ligt deels aan mijn eigen slechte planning, deels aan het feit dat in t begin niet geheel duidelijk was wat de bedoeling was en deels - ik moet het toch toegeven - aan mijn gezondheid / psyche.
Ik heb een bipolaire stoornis en hoewel het de laatste tijd best goed gaat, ondervind ik er wel hinder van. Slechte concentratie, slecht slapen. Of soms gaat het studeren best lekker maar heb ik na anderhalf uur zo'n vol hoofd dat ik echt moet stoppen.
Het liefst zou ik nu keihard doorwerken en deze week alles inleveren, maar ik voel dat ik op het randje zit. Er is ook nog onverwacht een man voorbij gekomen die mijn hoofd op hol brengt (verliefdheid is een enorme trigger om uit balans te raken bij een bipolaire stoornis helaas...)
Ik slaap dus slecht, heb een druk hoofd en met wat ik nu over mijn ziekte weet, voel ik dat ik hier even moet stoppen en rust nemen.
Ik heb mijn SPV-er al gemaild voor een afspraak (hij is er nooit op maandag, vandaar niet gebeld) en vrees dat ik mijn docent moet mailen dat ik meer tijd nodig heb.
Het is echt geen ramp allemaal, toch heeft het me net wel wat tranen gekost. Ik had die opdracht klaar willen hebben en het voelt als falen.
Ik had gewild dat ik geen last meer zou hebben van mijn ziekte maar helaas, zo werkt het niet.Relatieveren en denken dat het allemaal goed komt en dat je blij bent dat je verliefd bent. Alles komt goed! Praat er met je docent over. Hij wil ook dat je slaagt!
Mijn 'vaste' topic ligt al een paar dagen stil en ik heb toch behoefte om te schrijven / advies te krijgen dus dan maar een nieuw topic.
Ik ben nu een half jaar bezig met een cursus / opleiding. Deze week zou ik alles af moeten hebben: opdracht en verslag.
Maar het gaat niet. Het ligt deels aan mijn eigen slechte planning, deels aan het feit dat in t begin niet geheel duidelijk was wat de bedoeling was en deels - ik moet het toch toegeven - aan mijn gezondheid / psyche.
Ik heb een bipolaire stoornis en hoewel het de laatste tijd best goed gaat, ondervind ik er wel hinder van. Slechte concentratie, slecht slapen. Of soms gaat het studeren best lekker maar heb ik na anderhalf uur zo'n vol hoofd dat ik echt moet stoppen.
Het liefst zou ik nu keihard doorwerken en deze week alles inleveren, maar ik voel dat ik op het randje zit. Er is ook nog onverwacht een man voorbij gekomen die mijn hoofd op hol brengt (verliefdheid is een enorme trigger om uit balans te raken bij een bipolaire stoornis helaas...)
Ik slaap dus slecht, heb een druk hoofd en met wat ik nu over mijn ziekte weet, voel ik dat ik hier even moet stoppen en rust nemen.
Ik heb mijn SPV-er al gemaild voor een afspraak (hij is er nooit op maandag, vandaar niet gebeld) en vrees dat ik mijn docent moet mailen dat ik meer tijd nodig heb.
Het is echt geen ramp allemaal, toch heeft het me net wel wat tranen gekost. Ik had die opdracht klaar willen hebben en het voelt als falen.
Ik had gewild dat ik geen last meer zou hebben van mijn ziekte maar helaas, zo werkt het niet.Relatieveren en denken dat het allemaal goed komt en dat je blij bent dat je verliefd bent. Alles komt goed! Praat er met je docent over. Hij wil ook dat je slaagt!
maandag 14 maart 2011 om 17:59
Hey Moon, verliefdheid laat echt iedereen anders functioneren, dus trek je dat niet zo persoonlijk aan (door het te koppelen aan je psych.). Probeer wat prioriteiten te stellen, zaken letterlijk op een rijtje te zetten voor jezelf: is je cursus nu echt zo belangrijk? Onderneem dan datgeen wat je aankunt op dit moment. En verder, niet te streng voor jezelf en/of faalangstig zijn, want het komt hoe dan ook best in orde.
(zei zij die zojuist een filmpje van de Tsunami in Japan zag en werkelijk zo verbijsterd was dat het haar eigen leven in een klap relativeerde ),. Succes!
(zei zij die zojuist een filmpje van de Tsunami in Japan zag en werkelijk zo verbijsterd was dat het haar eigen leven in een klap relativeerde ),. Succes!
maandag 14 maart 2011 om 19:02
quote:Geraldine schreef op 14 maart 2011 @ 17:20:
Moonlight,sterkte ermee!Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk
vind allemaal.Misschien moet je toch eerst aan jezelf denken en
pas weer een studie gaan beginnen als je voor 100% weet dat je
het aankunt.Volg je gevoel!Ik wens me het beste voor je.
Wat is precies een bipolaire stoornis?
Bipolaire stoornis is hetzelfde als manisch depressief. Dat zegt je misschien meer. Bip. stoornis wordt binnen de psychiatrie nu meer gebruikt als benaming.
Bedankt voor je post. Probleem is een beetje dat ik al vijf jaar 'aan mezelf denk'. Het zal nooit helemaal overgaan dus daarop wachten heeft geen zin.
En hoe minder ik te doen heb, hoe meer kans op depressie.
Ik moet alleen wel doseren wat ik doe.
Moonlight,sterkte ermee!Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk
vind allemaal.Misschien moet je toch eerst aan jezelf denken en
pas weer een studie gaan beginnen als je voor 100% weet dat je
het aankunt.Volg je gevoel!Ik wens me het beste voor je.
Wat is precies een bipolaire stoornis?
Bipolaire stoornis is hetzelfde als manisch depressief. Dat zegt je misschien meer. Bip. stoornis wordt binnen de psychiatrie nu meer gebruikt als benaming.
Bedankt voor je post. Probleem is een beetje dat ik al vijf jaar 'aan mezelf denk'. Het zal nooit helemaal overgaan dus daarop wachten heeft geen zin.
En hoe minder ik te doen heb, hoe meer kans op depressie.
Ik moet alleen wel doseren wat ik doe.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 maart 2011 om 19:03
maandag 14 maart 2011 om 19:12
quote:schouderklopje schreef op 14 maart 2011 @ 17:51:
[...]
Echter, als je weer wat wil betekenen op de arbeidsmarkt, zul je -zonder ziektebeeld- toch ook beter moeten leren plannen en/of dingen navragen als ze onduidelijk zijn. Dat moet iedereen. Ook diegenen zonder ziektebeeld. Dus je bent maar half vrij gepleit hoor
I know
Dus ik trek ook wel mijn conclusies in de zin van: wat kan ik hiervan leren. Denk dat ik ook iets moet doen op gebied van ontspanningsoefeningen o.i.d. Het is zo vervelend als je s avonds hard gestudeerd hebt en daar op zich tevreden mee bent, maar vervolens niet kan slapen omdat je hoofd nog zo wakker is.
En het is misschien niet helemaal duidelijk in dit verhaal: maar ik ben zo apetrots dat ik zo ver gekomen ben met deze cursus. In het begin was het zelfs de vraag of ik het treinreizen niet vervelend zou vinden.... maar na een half jaar is dat echt geen issue meer. Wat ook weer bemoedigend werkt.
Ik heb één les gemist door ziekte maar verder ben ik er altijd geweest. En wat nu nog niet af is zijn echt de laatste loodjes.
Ik heb zoveel angst gehad in het begin. Dat ik me niet de hele avond zou kunnen concentreren, dat ik halverwege de herfst as usual depressief zou worden.
Dat ik mijn trein zou missen, dat de trein vertraging zou hebben, dat ik zou vergeten te OV-chippen..... etc. De eerste weken was ik één brok stress.
Wat ook niet zo raar is na een paar jaar 'niks'.
Dus in principe ben ik hartstikke blij dat ik de hele cursus volgehouden heb en dat ik m ga afronden.
Het was alleen fijn geweest als ik de boel kon inleveren en denken: hehe... KLAAR.
Ik heb net nog een kwartier geprobeerd wat te doen maar t gaat echt niet. Kan me niet focussen.
[...]
Echter, als je weer wat wil betekenen op de arbeidsmarkt, zul je -zonder ziektebeeld- toch ook beter moeten leren plannen en/of dingen navragen als ze onduidelijk zijn. Dat moet iedereen. Ook diegenen zonder ziektebeeld. Dus je bent maar half vrij gepleit hoor
I know
Dus ik trek ook wel mijn conclusies in de zin van: wat kan ik hiervan leren. Denk dat ik ook iets moet doen op gebied van ontspanningsoefeningen o.i.d. Het is zo vervelend als je s avonds hard gestudeerd hebt en daar op zich tevreden mee bent, maar vervolens niet kan slapen omdat je hoofd nog zo wakker is.
En het is misschien niet helemaal duidelijk in dit verhaal: maar ik ben zo apetrots dat ik zo ver gekomen ben met deze cursus. In het begin was het zelfs de vraag of ik het treinreizen niet vervelend zou vinden.... maar na een half jaar is dat echt geen issue meer. Wat ook weer bemoedigend werkt.
Ik heb één les gemist door ziekte maar verder ben ik er altijd geweest. En wat nu nog niet af is zijn echt de laatste loodjes.
Ik heb zoveel angst gehad in het begin. Dat ik me niet de hele avond zou kunnen concentreren, dat ik halverwege de herfst as usual depressief zou worden.
Dat ik mijn trein zou missen, dat de trein vertraging zou hebben, dat ik zou vergeten te OV-chippen..... etc. De eerste weken was ik één brok stress.
Wat ook niet zo raar is na een paar jaar 'niks'.
Dus in principe ben ik hartstikke blij dat ik de hele cursus volgehouden heb en dat ik m ga afronden.
Het was alleen fijn geweest als ik de boel kon inleveren en denken: hehe... KLAAR.
Ik heb net nog een kwartier geprobeerd wat te doen maar t gaat echt niet. Kan me niet focussen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 15 maart 2011 om 08:36
quote:Moonlight82 schreef op 14 maart 2011 @ 19:02:
[...]
Bipolaire stoornis is hetzelfde als manisch depressief. Dat zegt je misschien meer. Bip. stoornis wordt binnen de psychiatrie nu meer gebruikt als benaming.
Bedankt voor je post. Probleem is een beetje dat ik al vijf jaar 'aan mezelf denk'. Het zal nooit helemaal overgaan dus daarop wachten heeft geen zin.
En hoe minder ik te doen heb, hoe meer kans op depressie.
Ik moet alleen wel doseren wat ik doe.
Bedankt voor je antwoord!Ik dacht eerst dat dit zoiets als
borderline was gepaard met een depressie maar nu is het
duidelijker.Zoals ik al zei,doe zoals jij het op dit moment het
fijnste vind voor jezelf.Ik wens me echt het beste voor je en blijf
ook duimen.
[...]
Bipolaire stoornis is hetzelfde als manisch depressief. Dat zegt je misschien meer. Bip. stoornis wordt binnen de psychiatrie nu meer gebruikt als benaming.
Bedankt voor je post. Probleem is een beetje dat ik al vijf jaar 'aan mezelf denk'. Het zal nooit helemaal overgaan dus daarop wachten heeft geen zin.
En hoe minder ik te doen heb, hoe meer kans op depressie.
Ik moet alleen wel doseren wat ik doe.
Bedankt voor je antwoord!Ik dacht eerst dat dit zoiets als
borderline was gepaard met een depressie maar nu is het
duidelijker.Zoals ik al zei,doe zoals jij het op dit moment het
fijnste vind voor jezelf.Ik wens me echt het beste voor je en blijf
ook duimen.
dinsdag 15 maart 2011 om 10:06
Youk: jawel ook wel een beetje trots. Gisteren was het echt een tweestrijd tussen trots en falen.
(leuk dat je hier komt posten trouwens!)
Ik merk dat ik nog wel zin heb in leuke dingen. Dat is wel eens anders geweest, dan wilde ik liever niks doen.
Nu wil ik wel leuke dingen doen, maar niet studeren.
Ik zat net Max Geheugentrainer te kijken en merk dat die dingen ook niet echt lukken. Genoeg signalen denk ik.
Vanochtend was ik om 9 uur wakker. Ik denk dat ik tussen 2 en 3 in slaap gevallen ben. Voel me beter dan gisteren, 9 uur wakker is voor mijn doen van de laatste tijd wel vroeg.
Heb mijn docent nog niet gemaild. Moet nog even de juiste woorden vinden.
(ga vanavond wel naar les overigens, maar vooraf niks meer doen)
(leuk dat je hier komt posten trouwens!)
Ik merk dat ik nog wel zin heb in leuke dingen. Dat is wel eens anders geweest, dan wilde ik liever niks doen.
Nu wil ik wel leuke dingen doen, maar niet studeren.
Ik zat net Max Geheugentrainer te kijken en merk dat die dingen ook niet echt lukken. Genoeg signalen denk ik.
Vanochtend was ik om 9 uur wakker. Ik denk dat ik tussen 2 en 3 in slaap gevallen ben. Voel me beter dan gisteren, 9 uur wakker is voor mijn doen van de laatste tijd wel vroeg.
Heb mijn docent nog niet gemaild. Moet nog even de juiste woorden vinden.
(ga vanavond wel naar les overigens, maar vooraf niks meer doen)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 15 maart 2011 om 10:08
Vind het ook lastig met mijn studiegenote. Met één klasgenote reis ik een stukje samen en ze vraagt altijd hoe het gaat met mijn opdracht.
Zij had serieus 2 maanden geleden alles al af (okee wel als enige van de klas)
Heb niet zoveel zin om in de bus mijn klachten te gaan vertellen. Ach, ik kijk wel wat ik zeg.
Zij had serieus 2 maanden geleden alles al af (okee wel als enige van de klas)
Heb niet zoveel zin om in de bus mijn klachten te gaan vertellen. Ach, ik kijk wel wat ik zeg.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 15 maart 2011 om 12:05
Okee, mijn SPV-er heeft gemaild. Hij zit deze week vol en heeft volgende week tijd.
Als het dringend was zou hij tijd maken deze week.
Heb gezegd dat volgende week goed is en dat ik zal bellen als er deze week iets is.
Begin wel te twijfelen of het slim is om vanavond naar cursus te gaan. Als ik Max Geheugentrainer al niet kan volgen, pik ik dan vanavond wel iets op? Ik kan mezelf oplappen en erheen gaan, dat red ik wel, maar de vraag is of iemand er iets aan heeft. Zal morgen heel moe zijn.
Wat we nu gaan behandelen kan ook op zelfstudie en telt niet mee voor de eindopdracht.
Nouja ik hoef pas om 17 uur weg, ik heb nog bedenktijd.
Als het dringend was zou hij tijd maken deze week.
Heb gezegd dat volgende week goed is en dat ik zal bellen als er deze week iets is.
Begin wel te twijfelen of het slim is om vanavond naar cursus te gaan. Als ik Max Geheugentrainer al niet kan volgen, pik ik dan vanavond wel iets op? Ik kan mezelf oplappen en erheen gaan, dat red ik wel, maar de vraag is of iemand er iets aan heeft. Zal morgen heel moe zijn.
Wat we nu gaan behandelen kan ook op zelfstudie en telt niet mee voor de eindopdracht.
Nouja ik hoef pas om 17 uur weg, ik heb nog bedenktijd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 16 maart 2011 om 11:50
(tjee ik zie alleen maar posts van mezelf )
Ik ben niet gegaan gisteren. Ik kreeg ook nog diarree en had het idee dat het niet verstandig was in die toestand naar cursus te gaan.
Heb huilend geSMSt dat ik buikgriep had. Kon het nog even niet aan meer informatie te geven. Het zou een leuke les geworden zijn en ik vond het echt jammer dat ik er niet bij was. Stiekem hoop ik dat de computers kapot waren (dat is een keer zo geweest) dan moet dit onderdeel een andere keer
Vanochtend werd ik wakker en dacht: er is iets, wat is er ook alweer? Oja, ik ben ziek. (of labiel of hoe ik het ook noemen moet)
Gisteren wel allemaal lekkere dingen gehaald bij de supermarkt, soort van troost-eten. Ik ben geen emotie-eter maar gisteren was het verwen-avond.
Helaas eindigde de verwenavond met een douche die niet warm werd. Brrrrr. Gelukkig doet ie t nu weer.
Wil nog wel even zeggen dat ik me enorm gesteund voel door de reacties hier. Heb mijn ouders niks verteld en voel er nu ook niet zo veel voor dit met ze te delen. Maar door dit topic sta ik er niet alleen voor, heb ik het idee.
Ik ben niet gegaan gisteren. Ik kreeg ook nog diarree en had het idee dat het niet verstandig was in die toestand naar cursus te gaan.
Heb huilend geSMSt dat ik buikgriep had. Kon het nog even niet aan meer informatie te geven. Het zou een leuke les geworden zijn en ik vond het echt jammer dat ik er niet bij was. Stiekem hoop ik dat de computers kapot waren (dat is een keer zo geweest) dan moet dit onderdeel een andere keer
Vanochtend werd ik wakker en dacht: er is iets, wat is er ook alweer? Oja, ik ben ziek. (of labiel of hoe ik het ook noemen moet)
Gisteren wel allemaal lekkere dingen gehaald bij de supermarkt, soort van troost-eten. Ik ben geen emotie-eter maar gisteren was het verwen-avond.
Helaas eindigde de verwenavond met een douche die niet warm werd. Brrrrr. Gelukkig doet ie t nu weer.
Wil nog wel even zeggen dat ik me enorm gesteund voel door de reacties hier. Heb mijn ouders niks verteld en voel er nu ook niet zo veel voor dit met ze te delen. Maar door dit topic sta ik er niet alleen voor, heb ik het idee.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 16 maart 2011 om 11:55
Volgens mij is het goed dat je niet gegaan bent. Neem gewoon even rust! Ga lekker volgende week naar de SVP-er (of bel hem/haar eerder als het nodig is) en zie daarna weer verder. Volgens mij is het echt super dat je zelf optijd ziet dat het fout gaat. Die cursus haal je wel weer in. Je had ook echt buikgriep kunnen hebben en dan had je ook niet kunnen gaan, heel gewoon om wat te missen.
Succes!
Succes!
Het is zoals het is
woensdag 16 maart 2011 om 20:01
Goed dat jij jezelf gisteren avond verwend hebt!Het is ook belangrijk om af en toe lief voor jezelf te zijn,vooral nu.Hoe is
dat trouwens zo gekomen?Heb je in het verleden iets bepaalds
meegemaakt ofzo?In ieder geval goed dat je naar jezelf luistert
al begrijp ik dat het voor jou ook niet zo makkelijk is.
dat trouwens zo gekomen?Heb je in het verleden iets bepaalds
meegemaakt ofzo?In ieder geval goed dat je naar jezelf luistert
al begrijp ik dat het voor jou ook niet zo makkelijk is.
woensdag 16 maart 2011 om 21:12
Ha Moonlight,
Ik heb wel eens meegelezen op je andere topic, dus ik weet een beetje waar je in zit. Ik denk dat je het al hartstikke goed doet, zeker gezien je situatie.
Mijn vriend is ook bipolair en sinds een paar maanden volledig afgekeurd. Hij zit er héél erg mee dat hij niet meer 'nuttig' kan zijn in de maatschappij en 'mee kan doen'. We hebben daar heel veel over gepraat. Nu doet hij wel vrijwilligerswerk, maar dat geeft hem toch minder voldoening. Een studie heeft hij nooit afgerond.
Ik kan me je gevoel van falen wel voorstellen. Ik herken veel van wat je zegt ook bij mijn vriend.
Misschien kun je proberen wat milder (minder veeleisend) voor jezelf te zijn. Er is geen man overboord idd en volgens mij ben je al hartstikke goed bezig!
Ik heb wel eens meegelezen op je andere topic, dus ik weet een beetje waar je in zit. Ik denk dat je het al hartstikke goed doet, zeker gezien je situatie.
Mijn vriend is ook bipolair en sinds een paar maanden volledig afgekeurd. Hij zit er héél erg mee dat hij niet meer 'nuttig' kan zijn in de maatschappij en 'mee kan doen'. We hebben daar heel veel over gepraat. Nu doet hij wel vrijwilligerswerk, maar dat geeft hem toch minder voldoening. Een studie heeft hij nooit afgerond.
Ik kan me je gevoel van falen wel voorstellen. Ik herken veel van wat je zegt ook bij mijn vriend.
Misschien kun je proberen wat milder (minder veeleisend) voor jezelf te zijn. Er is geen man overboord idd en volgens mij ben je al hartstikke goed bezig!
donderdag 17 maart 2011 om 12:28
quote:Youk79 schreef op 16 maart 2011 @ 11:55:
Volgens mij is het goed dat je niet gegaan bent. Neem gewoon even rust! Ga lekker volgende week naar de SVP-er (of bel hem/haar eerder als het nodig is) en zie daarna weer verder. Volgens mij is het echt super dat je zelf optijd ziet dat het fout gaat. Die cursus haal je wel weer in. Je had ook echt buikgriep kunnen hebben en dan had je ook niet kunnen gaan, heel gewoon om wat te missen.
Succes!
Dank je.
Het verschil is wel dat ik met buikgriep na een paar dagen weer gewoon mijn opdracht op zou kunnen pakken, en dat het nu ws wat langer gaat duren.
Ik heb na die SMS nog geen contact gehad met docent. Maar die man ligt er ook niet wakker van. Ik ga m mailen als ik me goed genoeg voel (en dan vragen om een paar weken extra tijd)
Volgens mij is het goed dat je niet gegaan bent. Neem gewoon even rust! Ga lekker volgende week naar de SVP-er (of bel hem/haar eerder als het nodig is) en zie daarna weer verder. Volgens mij is het echt super dat je zelf optijd ziet dat het fout gaat. Die cursus haal je wel weer in. Je had ook echt buikgriep kunnen hebben en dan had je ook niet kunnen gaan, heel gewoon om wat te missen.
Succes!
Dank je.
Het verschil is wel dat ik met buikgriep na een paar dagen weer gewoon mijn opdracht op zou kunnen pakken, en dat het nu ws wat langer gaat duren.
Ik heb na die SMS nog geen contact gehad met docent. Maar die man ligt er ook niet wakker van. Ik ga m mailen als ik me goed genoeg voel (en dan vragen om een paar weken extra tijd)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
