Psyche
alle pijlers
Kind van een alcoholist
dinsdag 10 oktober 2017 16:50
Met enige regelmaat komen topics voorbij van vrouwen die te maken hebben met drankproblemen van hun partner. Vaak zijn er kinderen in het spel en in dat geval wordt er (fel) gereageerd door personen die als kind deze situatie hebben meegemaakt met een verslaafde vader of moeder.
Ik ben dit topic gestart als uitlaatklep voor degenen die het hebben meegemaakt en erover willen praten. Ik heb nl. in het huidige topic gereageerd en merk dat het toch best wel weer impact heeft, de herinneringen aan hoe erg het was.
TO begint ...
Mijn vader was alcoholist, of eigenlijk helemaal niet natuurlijk, want vond zelf dat hij geen enkel probleem met drank had. Om 11 uur 's ochtends zat ie al aan het bier en begin van de middag lag ie stomdronken op de bank te slapen. We liepen op eieren, om het minste kon ie kwaad worden. Er was altijd geldgebrek, want een groot deel van z'n salaris/pensioen ging naar de slijter. Het heeft nauwelijks iets gescheeld of ik was niet ouder dan 14 geworden. Toen reed m'n vader met het hele gezin stomdronken en zwalkend van Antwerpen naar onze woonplaats in Nederland (m'n moeder had geen rijbewijs). Ik heb zo vaak gehoopt dat de politie 'm zou pakken als ie weer dronken in de auto stapte, maar het is nooit gebeurd. Wat kun je als kind anders doen? Dit gebeurde pre-Kindertelefoon en Veilig Thuis.
Ik nodigde nooit iemand thuis uit, hoe leg je die man uit die zit te lallen? En dat vind ik nog het stomste, ik schaamde me. Ik schaamde me voor een situatie waar ik helemaal niets aan kon doen, een situatie die me aan werd gedaan en die me - blijvend - heeft beschadigd. Het heeft jaren geduurd voor ik hardop kon zeggen dat m'n vader alcoholist was, terwijl de hele omgeving het natuurlijk al lang door had.
M'n vader is uiteindelijk overleden toen ik 29 was, aan een hartstilstand. Na de eerste schok was ik vooral opgelucht. Het zou nog lang duren voor m'n woede over de passieve houding van m'n moeder naar boven kwam. Uiteindelijk was er een psycholoog nodig om me weer een beetje op de rit te krijgen.
Ik drink zelf geen druppel alcohol, kan niet tegen dronken mensen en vind dat alle verslaafden opgesloten moeten worden om verplicht af te kicken. En don't get me started over de geitenwollensokken "verslaving is een ziekte".
Ik ben dit topic gestart als uitlaatklep voor degenen die het hebben meegemaakt en erover willen praten. Ik heb nl. in het huidige topic gereageerd en merk dat het toch best wel weer impact heeft, de herinneringen aan hoe erg het was.
TO begint ...
Mijn vader was alcoholist, of eigenlijk helemaal niet natuurlijk, want vond zelf dat hij geen enkel probleem met drank had. Om 11 uur 's ochtends zat ie al aan het bier en begin van de middag lag ie stomdronken op de bank te slapen. We liepen op eieren, om het minste kon ie kwaad worden. Er was altijd geldgebrek, want een groot deel van z'n salaris/pensioen ging naar de slijter. Het heeft nauwelijks iets gescheeld of ik was niet ouder dan 14 geworden. Toen reed m'n vader met het hele gezin stomdronken en zwalkend van Antwerpen naar onze woonplaats in Nederland (m'n moeder had geen rijbewijs). Ik heb zo vaak gehoopt dat de politie 'm zou pakken als ie weer dronken in de auto stapte, maar het is nooit gebeurd. Wat kun je als kind anders doen? Dit gebeurde pre-Kindertelefoon en Veilig Thuis.
Ik nodigde nooit iemand thuis uit, hoe leg je die man uit die zit te lallen? En dat vind ik nog het stomste, ik schaamde me. Ik schaamde me voor een situatie waar ik helemaal niets aan kon doen, een situatie die me aan werd gedaan en die me - blijvend - heeft beschadigd. Het heeft jaren geduurd voor ik hardop kon zeggen dat m'n vader alcoholist was, terwijl de hele omgeving het natuurlijk al lang door had.
M'n vader is uiteindelijk overleden toen ik 29 was, aan een hartstilstand. Na de eerste schok was ik vooral opgelucht. Het zou nog lang duren voor m'n woede over de passieve houding van m'n moeder naar boven kwam. Uiteindelijk was er een psycholoog nodig om me weer een beetje op de rit te krijgen.
Ik drink zelf geen druppel alcohol, kan niet tegen dronken mensen en vind dat alle verslaafden opgesloten moeten worden om verplicht af te kicken. En don't get me started over de geitenwollensokken "verslaving is een ziekte".
donderdag 30 november 2017 14:49
donderdag 30 november 2017 15:07
Death, Ik ben ook ontzettend blij met zijn reactie. Ik wil hem niet kwijt.
En inderdaad, December MOET gezellig zijn, en daar HOORT drank bij, en dat MOET ik dus normaal vinden. En dat ben ik dus nu wel zo'n beetje zat.
Welke rol speelt alcohol een rol in jouw leven? Gezien je reacties, waaruit blijkt dat je er behoorlijk wat van af weet, ben ik daar benieuwd naar. En omdat je denkt aan de verdoving van alcohol, dat klinkt als een verleiding.
Negeer deze vraag alsjeblieft als je daarover niets kwijt wil.
Simitci, niet zozeer alcohol. Wel vaak met mensen die een knik hebben, waar iets mee is. Ik vind dat meestal ook wel interessant, als het niet zo rechttoerechtaan is.
En inderdaad, December MOET gezellig zijn, en daar HOORT drank bij, en dat MOET ik dus normaal vinden. En dat ben ik dus nu wel zo'n beetje zat.
Welke rol speelt alcohol een rol in jouw leven? Gezien je reacties, waaruit blijkt dat je er behoorlijk wat van af weet, ben ik daar benieuwd naar. En omdat je denkt aan de verdoving van alcohol, dat klinkt als een verleiding.
Negeer deze vraag alsjeblieft als je daarover niets kwijt wil.
Simitci, niet zozeer alcohol. Wel vaak met mensen die een knik hebben, waar iets mee is. Ik vind dat meestal ook wel interessant, als het niet zo rechttoerechtaan is.
donderdag 30 november 2017 16:06
Oe, die zit!
vrijdag 19 januari 2018 19:09
Even weer de behoefte om hier te reageren.
Ben wel blij dat december voorbij is en de zogeheten januari borrels.
Ik wil best gezellig zijn en vind de (meeste) mensen ook echt leuk en lief. Maar zodra drank wat al te prominent aanwezig wordt gaan bij mij de sluisdeuren dicht.
Van binnen verstijf ik, ik word bang en ontzettend alert en alle tekenen van aankomende dronkenschap zie en hoor ik uitvergroot. Ik trek me terug in mezelf en hoor er niet echt meer bij.
Tegelijkertijd doe ik erg mijn best om dat allemaal niet te laten merken en doe ik ogenschijnlijk gezellig mee. Het kan me eigenlijk nog niet eens zoveel schelen als mensen met wie ik niets hoef straalbezopen worden. Maarrrrr mijn eigen man, die houd ik supergoed in de gaten (terwijl ik dat natuurlijk niet laat merken). En hij wordt misschien wat aangeschoten, maar zeker niet dronken. Ik vertrouw niemand als het gaat om drank, ook niet mijn eigen man. Ik ben altijd bang dat hij teveel gaat drinken. Ik blijf dat lastig vinden hoor. Ik wil niet de zeur zijn en de boel verpesten. Dus probeer ik uit alle macht niets te laten merken.
Okay....... we hebben het weer gehad dus.........
Het zit er gewoon ingestempeld: feest = drank = gevaar.
Ben wel blij dat december voorbij is en de zogeheten januari borrels.
Ik wil best gezellig zijn en vind de (meeste) mensen ook echt leuk en lief. Maar zodra drank wat al te prominent aanwezig wordt gaan bij mij de sluisdeuren dicht.
Van binnen verstijf ik, ik word bang en ontzettend alert en alle tekenen van aankomende dronkenschap zie en hoor ik uitvergroot. Ik trek me terug in mezelf en hoor er niet echt meer bij.
Tegelijkertijd doe ik erg mijn best om dat allemaal niet te laten merken en doe ik ogenschijnlijk gezellig mee. Het kan me eigenlijk nog niet eens zoveel schelen als mensen met wie ik niets hoef straalbezopen worden. Maarrrrr mijn eigen man, die houd ik supergoed in de gaten (terwijl ik dat natuurlijk niet laat merken). En hij wordt misschien wat aangeschoten, maar zeker niet dronken. Ik vertrouw niemand als het gaat om drank, ook niet mijn eigen man. Ik ben altijd bang dat hij teveel gaat drinken. Ik blijf dat lastig vinden hoor. Ik wil niet de zeur zijn en de boel verpesten. Dus probeer ik uit alle macht niets te laten merken.
Okay....... we hebben het weer gehad dus.........
Het zit er gewoon ingestempeld: feest = drank = gevaar.
vrijdag 19 januari 2018 19:59
Ik was dit jaar weg met Oud en Nieuw. Dat vond ik heerlijk. Ik haat Oud en Nieuw. Er werd natuurlijk altijd gedronken, maar met Oud en Nieuw werd er niet eens gestopt, dat was twee dagen nonstop. Ik kan me nog herinneren hoe bang ik was als kind en hoe boos.
En alhoewel daar nu helemaal geen sprake meer van is en mijn man het bij een glas sekt houdt, als hij al iets drinkt, ben ik nog steeds opgefokt. Zo dom.
En alhoewel daar nu helemaal geen sprake meer van is en mijn man het bij een glas sekt houdt, als hij al iets drinkt, ben ik nog steeds opgefokt. Zo dom.
vrijdag 19 januari 2018 20:58
Vrouw Jagersma, ik word er ook nog steeds kwaad om. Ik vind het niet dom dat je opgefokt bent, je reageert vanuit je ruggenmerg, het zit er ingestempeld.
Het luktme wel steeds beter om onderscheid te maken tussen toen en nu, tussen mijn pa en mijn man, en herken bij mezelf inmiddels beter wat er gebeurt. Dankzij die CBT sessies met name hoor. Dat helpt allemaal wel.
Ik vind het lastig omdat alcohol zo erbij hoort en je vaak als zeikerd wordt gezien als je het allemaal niet zo gezellig vindt. Drugs en alle andere verslavingen, daar is volgens mij meer begrip voor als je er niet meer tegen kunt door ervaringen vroeger.
Het luktme wel steeds beter om onderscheid te maken tussen toen en nu, tussen mijn pa en mijn man, en herken bij mezelf inmiddels beter wat er gebeurt. Dankzij die CBT sessies met name hoor. Dat helpt allemaal wel.
Ik vind het lastig omdat alcohol zo erbij hoort en je vaak als zeikerd wordt gezien als je het allemaal niet zo gezellig vindt. Drugs en alle andere verslavingen, daar is volgens mij meer begrip voor als je er niet meer tegen kunt door ervaringen vroeger.
vrijdag 19 januari 2018 21:05
Niemand merkt er iets van verder, hoor. Ik heb heel goed geleerd om stoicijns te blijven. En ik ken hem al zo lang, ik weet precies wat ik van hem kan verwachten. Dus die opgefoktheid is echt gewoon in mijn lijf door de herinnering, niet doordat ik bang ben voor nu. Tsja.
Fijn dat de therapie zo goed voor je gewerkt heeft.
Verder eens. Kerstborrels, leuke feestjes, flessen wijn als relatiegeschenk.
Fijn dat de therapie zo goed voor je gewerkt heeft.
Verder eens. Kerstborrels, leuke feestjes, flessen wijn als relatiegeschenk.
vrijdag 19 januari 2018 23:33
Mwoh,ik leer er op een meer gezonde manier mee om te gaan, en dat is al veel meer dan ik gedacht had te kunnen. Ik ben er wel erg bij mee ja.
Het gevoel van dat het niet eerlijk is dat ik mij moet aanpassen aan een wereld vol alcoholdrinkende mensen en dat ik me dus aan moet passen aan iets waaraan ik me helemaal niet aan wil passen heeft plaatsgemaakt voor dat ik op een gezondere manier tegen mijn reacties aan kan kijken. Ik bekijk het allemaal wat realistischer en niet meer zo vanuit angst en het idee dat ik een waardeloos persoon ben. Als kind geloofde ik dat omdat drank altijd voor ging en daardoor gevaarlijke situaties blijkbaar ook daaraan niets veranderde.
Het gevoel van dat het niet eerlijk is dat ik mij moet aanpassen aan een wereld vol alcoholdrinkende mensen en dat ik me dus aan moet passen aan iets waaraan ik me helemaal niet aan wil passen heeft plaatsgemaakt voor dat ik op een gezondere manier tegen mijn reacties aan kan kijken. Ik bekijk het allemaal wat realistischer en niet meer zo vanuit angst en het idee dat ik een waardeloos persoon ben. Als kind geloofde ik dat omdat drank altijd voor ging en daardoor gevaarlijke situaties blijkbaar ook daaraan niets veranderde.
zaterdag 20 januari 2018 14:56
Mijn broer is trouwens bij ons gecrashed tijdens kerst en ook O&N. Ik vind het wel fijn, ons contact is veel beter dan een tijdje terug, meer gelijkwaardig. Ik schrok er wel van hoe kapot hij was. Volgens mij gebruikt hij meer dan hij toegeeft. Hij zit in een wereldje van snelle jongens en snelle zaken. Ik weet dat daar coke gebruikt wordt en vlgs mij doet hij dat ook. Maarrrr, ik heb ook het idee dat hij op een punt belandt is waarop hij daar allemaal geen zin meer in heeft; het kostte hem zijn relatie bv. Ik laat hem lekker sudderen en zie wel waar hij mee komt.
Ook daarin ben ik gezonder gaan denken, mede door een aantal reacties van jullie.
Ook daarin ben ik gezonder gaan denken, mede door een aantal reacties van jullie.
maandag 22 januari 2018 11:52
Ik ben de laatste tijd mijn ouders kant opgegaan.
M'n vaders kant om precies te zijn.
Gelukkig zag m'n vriend het, heeft ie een voorzichtige waarschuwing geplaatst en ben ik het gaan inzien.
Nu moet ik wel zeggen dat het de laatste tijd écht écht niet goed met me ging. Blijkbaar zit het er zo ingebakken dan toch naar de fles te grijpen.
M'n vaders kant om precies te zijn.
Gelukkig zag m'n vriend het, heeft ie een voorzichtige waarschuwing geplaatst en ben ik het gaan inzien.
Nu moet ik wel zeggen dat het de laatste tijd écht écht niet goed met me ging. Blijkbaar zit het er zo ingebakken dan toch naar de fles te grijpen.
maandag 22 januari 2018 14:42
Ik ga zeker op de rem staan. Ik heb vroeger te vaak de negativiteit ondervonden ervan. Tot mijn eerste depressie heb ik er ook altijd de hand op kunnen houden. Ik mocht mezelf toestaan 1 drankje te drinken, máár dan genoot ik er van.
De rest van de avond fris.
Dus dit is weer een goede stok achter de deur.
De rest van de avond fris.
Dus dit is weer een goede stok achter de deur.
dinsdag 23 januari 2018 22:44
Goh wat een verhalen...mijn moeder was/is alcoholist,vroeger kreeg ze bijna altijd een kwade dronk. Altijd peilen hoe het ervoor stond. Wat ik ook zei of niet zei,ze werd altijd boos,de ene keer was m’n stiefvader de pineut,andere keer ik.
Ik ben het huis uitgegaan op m’n 18e en kreeg zelf allerlei problemen,ook met drank. Daar vecht ik nog steeds tegen. Ik kan gewoon nooit meer drinken want dan gaat het gelijk mis,ik heb 2 kinderen en ik wil hen nooit die ellende aan doen.
Met m’n moeder heb ik goed contact,ik weet dat ze nog steeds veel drinkt en ik ben elke keer zo blij dat ik gewoon naar huis kan als ik een bui op voel komen.
Ik ben het huis uitgegaan op m’n 18e en kreeg zelf allerlei problemen,ook met drank. Daar vecht ik nog steeds tegen. Ik kan gewoon nooit meer drinken want dan gaat het gelijk mis,ik heb 2 kinderen en ik wil hen nooit die ellende aan doen.
Met m’n moeder heb ik goed contact,ik weet dat ze nog steeds veel drinkt en ik ben elke keer zo blij dat ik gewoon naar huis kan als ik een bui op voel komen.
woensdag 24 januari 2018 12:14
Ja, ik kan me voorstellen dat dat zo zijn invloed heeft. Goed van jou hoor . Weten dat je niet moet drinken is al een goed inzicht. Maar er dan ook naar handelen is een tweede. Goed van jou dat je dat doet.
Ik vind het nog steeds fijn om te lezen of te horen dat er dus ook mensen zijn die wel weten wat drank doet en er voor kiezen dat hun naasten belangrijker zijn dan drank. En dat ze dus de keuze maken om dat serieus te nemen en niet te drinken. Op een of andere manier geeft dat wat gezond tegengas.
Ik vind het nog steeds fijn om te lezen of te horen dat er dus ook mensen zijn die wel weten wat drank doet en er voor kiezen dat hun naasten belangrijker zijn dan drank. En dat ze dus de keuze maken om dat serieus te nemen en niet te drinken. Op een of andere manier geeft dat wat gezond tegengas.
donderdag 25 januari 2018 06:42
Jee wat een verhalen. Ik heb ook nog flarden van herinneringen van mijn vader die thuis met kleine kinderen om zich heen straalbezopen was. Hij is gelukkig op tijd gestopt zei mijn moeder, maar mijn vader dronk veel verdriet weg, alcohol was voor hem het enige middel dat hem zijn pijn en verdriet uit zijn jeugd deed vergeten.
Ik drink trouwens geen druppel alcohol, nooit gedaan en altijd een hekel aan gehad. Maar blijkbaar hoor je er niet bij als je zegt dat je nooit never jamais drinkt.
Ik ben nu bezig in het boek : 'ik ben van niemand' van Asa Linderborg (boek is ook verfilmd)
Ontroerend en herkenbaar autobiografisch verhaal van een dochter van een alcoholist. Ze groeit alleen met haar alcoholverslaafde vader op nadat haar moeder hen verlaten heeft. Zeer herkenbare situaties (verwaarlozing, schaamte) maar ondanks dat toch een eerbetoon aan haar vader die in alles tekortschoot door zijn alcoholverslaving. .
Aangrijpend boek.
Ik drink trouwens geen druppel alcohol, nooit gedaan en altijd een hekel aan gehad. Maar blijkbaar hoor je er niet bij als je zegt dat je nooit never jamais drinkt.
Ik ben nu bezig in het boek : 'ik ben van niemand' van Asa Linderborg (boek is ook verfilmd)
Ontroerend en herkenbaar autobiografisch verhaal van een dochter van een alcoholist. Ze groeit alleen met haar alcoholverslaafde vader op nadat haar moeder hen verlaten heeft. Zeer herkenbare situaties (verwaarlozing, schaamte) maar ondanks dat toch een eerbetoon aan haar vader die in alles tekortschoot door zijn alcoholverslaving. .
Aangrijpend boek.
