Psyche
alle pijlers
Kind van een alcoholist
dinsdag 10 oktober 2017 16:50
Met enige regelmaat komen topics voorbij van vrouwen die te maken hebben met drankproblemen van hun partner. Vaak zijn er kinderen in het spel en in dat geval wordt er (fel) gereageerd door personen die als kind deze situatie hebben meegemaakt met een verslaafde vader of moeder.
Ik ben dit topic gestart als uitlaatklep voor degenen die het hebben meegemaakt en erover willen praten. Ik heb nl. in het huidige topic gereageerd en merk dat het toch best wel weer impact heeft, de herinneringen aan hoe erg het was.
TO begint ...
Mijn vader was alcoholist, of eigenlijk helemaal niet natuurlijk, want vond zelf dat hij geen enkel probleem met drank had. Om 11 uur 's ochtends zat ie al aan het bier en begin van de middag lag ie stomdronken op de bank te slapen. We liepen op eieren, om het minste kon ie kwaad worden. Er was altijd geldgebrek, want een groot deel van z'n salaris/pensioen ging naar de slijter. Het heeft nauwelijks iets gescheeld of ik was niet ouder dan 14 geworden. Toen reed m'n vader met het hele gezin stomdronken en zwalkend van Antwerpen naar onze woonplaats in Nederland (m'n moeder had geen rijbewijs). Ik heb zo vaak gehoopt dat de politie 'm zou pakken als ie weer dronken in de auto stapte, maar het is nooit gebeurd. Wat kun je als kind anders doen? Dit gebeurde pre-Kindertelefoon en Veilig Thuis.
Ik nodigde nooit iemand thuis uit, hoe leg je die man uit die zit te lallen? En dat vind ik nog het stomste, ik schaamde me. Ik schaamde me voor een situatie waar ik helemaal niets aan kon doen, een situatie die me aan werd gedaan en die me - blijvend - heeft beschadigd. Het heeft jaren geduurd voor ik hardop kon zeggen dat m'n vader alcoholist was, terwijl de hele omgeving het natuurlijk al lang door had.
M'n vader is uiteindelijk overleden toen ik 29 was, aan een hartstilstand. Na de eerste schok was ik vooral opgelucht. Het zou nog lang duren voor m'n woede over de passieve houding van m'n moeder naar boven kwam. Uiteindelijk was er een psycholoog nodig om me weer een beetje op de rit te krijgen.
Ik drink zelf geen druppel alcohol, kan niet tegen dronken mensen en vind dat alle verslaafden opgesloten moeten worden om verplicht af te kicken. En don't get me started over de geitenwollensokken "verslaving is een ziekte".
Ik ben dit topic gestart als uitlaatklep voor degenen die het hebben meegemaakt en erover willen praten. Ik heb nl. in het huidige topic gereageerd en merk dat het toch best wel weer impact heeft, de herinneringen aan hoe erg het was.
TO begint ...
Mijn vader was alcoholist, of eigenlijk helemaal niet natuurlijk, want vond zelf dat hij geen enkel probleem met drank had. Om 11 uur 's ochtends zat ie al aan het bier en begin van de middag lag ie stomdronken op de bank te slapen. We liepen op eieren, om het minste kon ie kwaad worden. Er was altijd geldgebrek, want een groot deel van z'n salaris/pensioen ging naar de slijter. Het heeft nauwelijks iets gescheeld of ik was niet ouder dan 14 geworden. Toen reed m'n vader met het hele gezin stomdronken en zwalkend van Antwerpen naar onze woonplaats in Nederland (m'n moeder had geen rijbewijs). Ik heb zo vaak gehoopt dat de politie 'm zou pakken als ie weer dronken in de auto stapte, maar het is nooit gebeurd. Wat kun je als kind anders doen? Dit gebeurde pre-Kindertelefoon en Veilig Thuis.
Ik nodigde nooit iemand thuis uit, hoe leg je die man uit die zit te lallen? En dat vind ik nog het stomste, ik schaamde me. Ik schaamde me voor een situatie waar ik helemaal niets aan kon doen, een situatie die me aan werd gedaan en die me - blijvend - heeft beschadigd. Het heeft jaren geduurd voor ik hardop kon zeggen dat m'n vader alcoholist was, terwijl de hele omgeving het natuurlijk al lang door had.
M'n vader is uiteindelijk overleden toen ik 29 was, aan een hartstilstand. Na de eerste schok was ik vooral opgelucht. Het zou nog lang duren voor m'n woede over de passieve houding van m'n moeder naar boven kwam. Uiteindelijk was er een psycholoog nodig om me weer een beetje op de rit te krijgen.
Ik drink zelf geen druppel alcohol, kan niet tegen dronken mensen en vind dat alle verslaafden opgesloten moeten worden om verplicht af te kicken. En don't get me started over de geitenwollensokken "verslaving is een ziekte".
maandag 12 februari 2018 13:23
maandag 12 februari 2018 13:38
Simitçi schreef: ↑12-02-2018 13:23Ach death toch dit zo snel mogelijk vergeten je bent even gestruikeld maar al weer overeind gekomen
Vraag me wel eens af of de pijn ooit weg gaat , soms denk ik het, maar een kleine trigger en dan is het er weer .
En de ene keer kan ik dat beter handelen dan de andere keer.
Ik denk niet dat het bij mij weggaat, die zwarte gedachten zijn er altijd.
maandag 12 februari 2018 13:45
Wat een heftige verhalen. Mijn schoonmoeder drinkt erg veel. Of ze nou alcoholist is weet ik niet; ze functioneert er wel goed mee en is bijvoorbeeld niet dronken als ze aan het werk is. Maar als we een weekendje met ze weggaan dan drinkt ze wel erg veel en kan dan soms ook opeens heel erg lelijk doen.
Mijn man heeft hierdoor nog nooit in zijn leven ook maar enkele vorm van verslavende middelen aangeraakt. Ik lees nu dat er best veel mensen zijn wiens ouders alcoholist zijn die zelf dus juist helemaal niet drinken.
wat ik zelf heel moeilijk vind is dat het onderwerp totaal niet mag worden benoemd. Als ik er iets over zeg dan klapt mijn man direct helemaal dicht. Meestal hou ik mijn mond er dus over dicht, maar als mijn schoonmoeder in een dronken bui iets lelijks zegt over ons zoontje, dan moet ik daar toch echt even gal over spuien bij mijn man achteraf. En dat vindt hij dan heel erg moeilijk.
Er wordt ook net gedaan alsof het niet echt is, alsof het normaal is hoeveel zij drinkt. De hele familie weet het, ze staat bekend als het drankorgel en feestbeest van de familie, maar er wordt net gedaan alsof dit niet heel genant is bij vlagen. Ik vind dat enorm lastig.
Mijn man heeft hierdoor nog nooit in zijn leven ook maar enkele vorm van verslavende middelen aangeraakt. Ik lees nu dat er best veel mensen zijn wiens ouders alcoholist zijn die zelf dus juist helemaal niet drinken.
wat ik zelf heel moeilijk vind is dat het onderwerp totaal niet mag worden benoemd. Als ik er iets over zeg dan klapt mijn man direct helemaal dicht. Meestal hou ik mijn mond er dus over dicht, maar als mijn schoonmoeder in een dronken bui iets lelijks zegt over ons zoontje, dan moet ik daar toch echt even gal over spuien bij mijn man achteraf. En dat vindt hij dan heel erg moeilijk.
Er wordt ook net gedaan alsof het niet echt is, alsof het normaal is hoeveel zij drinkt. De hele familie weet het, ze staat bekend als het drankorgel en feestbeest van de familie, maar er wordt net gedaan alsof dit niet heel genant is bij vlagen. Ik vind dat enorm lastig.
maandag 12 februari 2018 17:14
Je ogen sluiten voor een probleem is tweede natuur. Nadenken doet teveel pijn. Dus dan zijn mensen "gezellige drinkers" en wordt er snel over iets anders gesproken.
Daarnaast verplicht het probleem benoemen je ook tot handelen. En dat is ruk, want dan moet je echt iets doen. Als kind was ik doodsbenauwd dat we uit huis geplaatst zouden worden. Dus zei ik niets en deed ik alsof alles prima was.
Daarnaast verplicht het probleem benoemen je ook tot handelen. En dat is ruk, want dan moet je echt iets doen. Als kind was ik doodsbenauwd dat we uit huis geplaatst zouden worden. Dus zei ik niets en deed ik alsof alles prima was.
maandag 12 februari 2018 17:25
vrouwjagersma schreef: ↑12-02-2018 17:14Je ogen sluiten voor een probleem is tweede natuur. Nadenken doet teveel pijn. Dus dan zijn mensen "gezellige drinkers" en wordt er snel over iets anders gesproken.
Daarnaast verplicht het probleem benoemen je ook tot handelen. En dat is ruk, want dan moet je echt iets doen. Als kind was ik doodsbenauwd dat we uit huis geplaatst zouden worden. Dus zei ik niets en deed ik alsof alles prima was.
Ik snap dat mensen die neiging hebben. Tegelijk heb ik hem zelf niet. Maar ik merk wel vaker dat ik een 'rare' zienswijze heb ten opzichte van andere mensen. Ik kan vrij direct / bot zijn waar andere mensen sneller doorhebben dat iets niet gewenst is om over te praten.
woensdag 28 maart 2018 21:38
Even weer terug gelezen.
Death, ben je alweer opgedroogd?
Bumba, ik kan me je frustratie voorstellen. Maar inderdaad, erover praten betekent er wat mee moeten doen. Erover nadenken is pijnlijk. VrouwJagersma slaat de spijker op zijn kop. Maar het lijkt me moeilijk als jij dingen ziet, maar er niet over kunt praten.
Met mijn verknipte manier van denken over alcoholisme, lijkt het mij zalig als je man dus daarom nevernooitiets te maken wil hebben met verslavende middelen. Lijkt mij heerlijk rustig.
Mijn broertje doet het goed! We hebben vaker contact nu en hij praat openlijk over zijn coke gebruik. Hij zegt dat hij er echt van af wil, dat hij sinds 1 februari niet meer gebruikt en zih beter voelt. Hij ziet er ook veel beter uit!
Als ik nu naast hem loop ben ik trots dat het mijn broer is die naast me loopt. (het is best wel een stuk......). Hij is energieker en straalt levenslust uit.
Death, ben je alweer opgedroogd?
Bumba, ik kan me je frustratie voorstellen. Maar inderdaad, erover praten betekent er wat mee moeten doen. Erover nadenken is pijnlijk. VrouwJagersma slaat de spijker op zijn kop. Maar het lijkt me moeilijk als jij dingen ziet, maar er niet over kunt praten.
Met mijn verknipte manier van denken over alcoholisme, lijkt het mij zalig als je man dus daarom nevernooitiets te maken wil hebben met verslavende middelen. Lijkt mij heerlijk rustig.
Mijn broertje doet het goed! We hebben vaker contact nu en hij praat openlijk over zijn coke gebruik. Hij zegt dat hij er echt van af wil, dat hij sinds 1 februari niet meer gebruikt en zih beter voelt. Hij ziet er ook veel beter uit!
Als ik nu naast hem loop ben ik trots dat het mijn broer is die naast me loopt. (het is best wel een stuk......). Hij is energieker en straalt levenslust uit.
woensdag 28 maart 2018 22:33
Ik heb ook een verschrikkelijke hekel aan oud en nieuw, maar ik kon er nooit echt de vinger achter krijgen waarom precies. Verder dan dat ik vind dat er een rotsfeer hangt, kwam ik nooit. Tot nu. Wat een eye-opener.vrouwjagersma schreef: ↑19-01-2018 19:59Ik was dit jaar weg met Oud en Nieuw. Dat vond ik heerlijk. Ik haat Oud en Nieuw. Er werd natuurlijk altijd gedronken, maar met Oud en Nieuw werd er niet eens gestopt, dat was twee dagen nonstop. Ik kan me nog herinneren hoe bang ik was als kind en hoe boos.
En alhoewel daar nu helemaal geen sprake meer van is en mijn man het bij een glas sekt houdt, als hij al iets drinkt, ben ik nog steeds opgefokt. Zo dom.
donderdag 29 maart 2018 17:30
Ik voel me wel vaak niet goed genoeg ja. Ik leg de lat voor mezelf erg hoog en wil iedereen graag bewijzen dat ik wel goed genoeg ben. heb ik weer eens een mooi doel bereikt en merk ik dat ik het weer niet goed genoeg vind; het kan altijd meer uren, beter uitgevoerd, betere feedback etc. het heeft voordelen, want ik ben net een pitbull als ik ergens mijn tanden in zet. Met de nadelen moet ik uitkijken, dan zorg ik niet goed voor mezelf en levert het teveel stress op. Maar daar wordt aan gewerkt.
Maar dat verschijnsel heeft denk ik eerder met verwaarlozing te maken dan puur met alcoholmisbruik vroeger. Ik weet niet of dat anders is als je je wel gewenst en geliefd hebt gevoeld.
Maar dat verschijnsel heeft denk ik eerder met verwaarlozing te maken dan puur met alcoholmisbruik vroeger. Ik weet niet of dat anders is als je je wel gewenst en geliefd hebt gevoeld.
zaterdag 31 maart 2018 22:48
Havertjehier; ik ben weer redelijk opgedroogd. Na mijn laatste post hier heb ik een aantal keer heel veel gezopen. Twee weken geleden was ik daar ‘s ochtends zo ziek van dat ik dat niet meer wil meemaken.
Ik blijf voorlopig weg van sociale gezelligheid waar wordt geschonken/ gedronken want daar voel ik me nog niet sterk genoeg voor. Zo snel heeft het je weer in zijn greep.
Fijn dat het zo goed gaat met je broer!
Ik blijf voorlopig weg van sociale gezelligheid waar wordt geschonken/ gedronken want daar voel ik me nog niet sterk genoeg voor. Zo snel heeft het je weer in zijn greep.
Fijn dat het zo goed gaat met je broer!
zondag 1 april 2018 14:46
Death, ik probeer een fraaie reactie te schrijven nav jouw post, maar dat gaat niet lukken. Ik denk dat je ook niet op medelijden zit te wachten, dat heb ik ook niet, alleen maar projectie en dat is ook weer niet eerlijk naar jou toe.
De dreiging van opeens weer teveel drinken hing vroeger als een donkere wolk boven mijn hoofd. Bij dreigende tegenslag kon je er op wachten dat het bier weer tevoorschijn kwam. Ik werd daar erg bang van en probeerde van alles om evt aanleidingen om te buigen. Vreselijk.
Een ex dronk ook veel te veel, toen dacht ik nog dat ik degene was die moest leren om dat normaler te vinden ipv de eeuwige zeikerd als het op drank aan kwam.
Dat wil ik nooit weer.
Inderdaad, erg blij dat mijn broer goed gaat. Bij hem zal ik ook altijd wel wantrouwend zijn hoor. Hij zegt ook dat hij dat nooit meer wil meemaken, maar ik weet niet wat hij gaat doen bij teveel stress of tegenslag. In zijn wereld zit coke bwv in de lunchtrommel.
Maar ik wil in ieder geval niet meer degene zijn die aanleidingen probeert om te buigen. Zijn leven, zijn beslissingen, daar wil ik niet verantwoorlijk meer voor zijn.
Dat heb jij dus gezegd Death hè?
Ik waardeer het trouwens erg dat je schrijft hoe het is en hoe je tegen jezelf aankijkt. Dat is een verademing, ik ben alleen gewend dat alles werd verzwegen, gelogen, omgebogen. Het lag nooit aan de drinker. Als kind (en als ex-van die het nog niet doorhad allemaal), was dat een extra belasting erbij, dan ga je nl invullen, aanvoelen en proberen te voorkomen. (Nu ik toch aan het projecteren ben, is dat wel eerlijk om er bij te vermelden).
De dreiging van opeens weer teveel drinken hing vroeger als een donkere wolk boven mijn hoofd. Bij dreigende tegenslag kon je er op wachten dat het bier weer tevoorschijn kwam. Ik werd daar erg bang van en probeerde van alles om evt aanleidingen om te buigen. Vreselijk.
Een ex dronk ook veel te veel, toen dacht ik nog dat ik degene was die moest leren om dat normaler te vinden ipv de eeuwige zeikerd als het op drank aan kwam.
Dat wil ik nooit weer.
Inderdaad, erg blij dat mijn broer goed gaat. Bij hem zal ik ook altijd wel wantrouwend zijn hoor. Hij zegt ook dat hij dat nooit meer wil meemaken, maar ik weet niet wat hij gaat doen bij teveel stress of tegenslag. In zijn wereld zit coke bwv in de lunchtrommel.
Maar ik wil in ieder geval niet meer degene zijn die aanleidingen probeert om te buigen. Zijn leven, zijn beslissingen, daar wil ik niet verantwoorlijk meer voor zijn.
Dat heb jij dus gezegd Death hè?
Ik waardeer het trouwens erg dat je schrijft hoe het is en hoe je tegen jezelf aankijkt. Dat is een verademing, ik ben alleen gewend dat alles werd verzwegen, gelogen, omgebogen. Het lag nooit aan de drinker. Als kind (en als ex-van die het nog niet doorhad allemaal), was dat een extra belasting erbij, dan ga je nl invullen, aanvoelen en proberen te voorkomen. (Nu ik toch aan het projecteren ben, is dat wel eerlijk om er bij te vermelden).
anoniem_353745 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 14:57
16.34% gewijzigd
zondag 1 april 2018 18:21
Bedankt voor je reactie, Havertjehier.
De kant als kind met verwaarlozing en agressie ken ik ook, maar heb ik achter me gelaten want ik kan daar niets meer aan veranderen.
Ik ben mijn pa niet, ik maak andere keuzes dan hij. Ik maak geen kinderen en heb wel zelfdiscipline.
Ik hoop voor je dat je broer op het rechte pad blijft. Spreek je trots uit, dat is voor hem misschien een extra reden om zijn best te doen.
De kant als kind met verwaarlozing en agressie ken ik ook, maar heb ik achter me gelaten want ik kan daar niets meer aan veranderen.
Ik ben mijn pa niet, ik maak andere keuzes dan hij. Ik maak geen kinderen en heb wel zelfdiscipline.
Ik hoop voor je dat je broer op het rechte pad blijft. Spreek je trots uit, dat is voor hem misschien een extra reden om zijn best te doen.
zondag 1 april 2018 22:54
Ik hoop dat je zelfdicipline je er weer door heen trekt Death. Ik heb dan misschien geen medelijden, maar kan me wel goed voorstellen dat de lijn tussen wel/niet drinken dun is en het erg moeilijk kan zijn om aan de gezonde kant van die lijn te blijven.
Ik zal mijn broer blijven laten weten dat ik trots op hem ben. Ben ik ook.
Die idioot kwam vandaag langs met van die belachelijk grote chocolade paashazen voor mijn zoontjes. Geen gezicht en natuurlijk ook belachelijk duur.
Maar ik vond het zo ontroerend; zo'n 'snelle' vent met twee van die hazen in folie en een schaapachtige grijns.
Ik zal mijn broer blijven laten weten dat ik trots op hem ben. Ben ik ook.
Die idioot kwam vandaag langs met van die belachelijk grote chocolade paashazen voor mijn zoontjes. Geen gezicht en natuurlijk ook belachelijk duur.
Maar ik vond het zo ontroerend; zo'n 'snelle' vent met twee van die hazen in folie en een schaapachtige grijns.
maandag 2 april 2018 00:40
Mijn zelfdiscipline zal me er zeker door heen helpen, daar twijfel ik niet aan.
Medelijden is ook nergens voor nodig, ik heb mezelf nooit zielig gevonden.
Het lijkt voor mij alleen moeilijk om aan de goede kant van de lijn te blijven als ik iets ingrijpends meemaak.
Ik probeer dan op die manier te ontsnappen uit het leven.
Medelijden is ook nergens voor nodig, ik heb mezelf nooit zielig gevonden.
Het lijkt voor mij alleen moeilijk om aan de goede kant van de lijn te blijven als ik iets ingrijpends meemaak.
Ik probeer dan op die manier te ontsnappen uit het leven.
dinsdag 3 april 2018 14:16
