kindermishandeling, wat deed het met jou?

AMSTERDAM - Een op de zes Nederlanders zegt in zijn jeugd fysiek te zijn mishandeld door ouders of andere volwassenen. Bijna een op de vijf zegt bovendien emotioneel te zijn mishandeld door zijn ouders. Dat stellen onderzoekers van TNO vandaag tijdens een conferentie in Den Haag over kindermishandeling.

Het is een van de eerste Nederlandse onderzoeken waarin volwassenen rapporteren over mishandeling in hun jeugd. TNO ondervroeg 2200 mensen in de leeftijd van 18 tot 74 jaar.



Fysieke mishandeling houdt volgens het onderzoek in dat kinderen in hun gezin vaak werden geduwd en geslagen door een volwassene, of dat er vaak dingen naar hen werden gegooid. Bijna 10 procent zei wel eens zo hard te zijn geslagen door hun ouders dat ze blauwe plekken opliepen of gewond raakten.



Uitgescholden

Emotionele mishandeling houdt in dat mensen in hun gezin zeer vaak werden uitgescholden, gekleineerd of vernederd door een ouder of een andere volwassene. Zo'n 9 procent van de ondervraagden gaf aan dat hun ouders zich zo gedroegen dat ze vaak bang waren gewond te raken.



Meer dan 20 procent van de volwassenen zegt ook emotioneel te zijn verwaarloosd: ze hadden vaak of zeer vaak het gevoel dat niemand in het gezin van hen hield, of hen belangrijk vond. Hieronder vallen ook mensen die vinden dat gezinsleden geen oog hadden voor elkaar of elkaar niet steunden.



Grote problemen

Dit onderzoek toont aan dat huiselijk geweld en kindermishandeling grote problemen zijn, zegt de Leidse hoogleraar gezinspedagogiek Rien van IJzendoorn. 'Zelfs in een welvarend land als Nederland. We hebben hier te maken met de 'gewoonste' en omvangrijkste verzameling strafbare feiten die we kennen; daarbij valt geweld op straat in het niet.' Hoewel de cijfers hoog zijn, verschillen ze volgens hem 'niet drastisch van wat elders in de wereld is gevonden'.



Kindermishandeling wordt de laatste jaren steeds vaker gesignaleerd in Nederland. Maar volgens onderzoeksadviseur en kinderarts Ferko Öry van TNO gebeurt er daarna vrijwel niets. Kinderen die eenmaal zijn aangemeld, worden soms wel uit huis geplaatst, maar vervolgens vrijwel nooit gezien door een arts, laat staan behandeld voor hun trauma's. 'We signaleren ons rot. Maar niemand doet wat. Niemand voelt zich verantwoordelijk voor deze kinderen.'



Plaatsen pleeggezin

'We hebben doorgaans geen ander beproefd geneesmiddel dan het kind bij voortdurende ernstige mishandeling in een pleeggezin te plaatsen, om te voorkomen dat het nog eens wordt mishandeld', zegt Van IJzendoorn. 'Maar de psychische en fysieke schade wordt daarmee niet vanzelfsprekend opgeheven of beperkt.'



TNO vroeg behalve naar mishandeling ook naar andere negatieve ervaringen, zoals echtscheiding, alcohol- of drugsverslaving bij ouders, negatieve seksuele ervaringen, en depressie of gevangenisstraf van ouders.



Gezondheidsproblemen

De groep die hoog scoort, heeft een opvallend grote kans op gezondheidsproblemen: uit Amerikaans onderzoek blijkt dat negatieve levenservaringen in de kindertijd samenhangen met gezondheidsproblemen op latere leeftijd. Hoe meer trauma's, hoe meer gezondheidsproblemen.



IJzendoorn plaatst wel een kanttekening bij het onderzoek: het levert geen exacte cijfers op. 'Het laat ruimte voor een persoonlijke definitie van wat mishandeling is. Maar dat het groot is en meer aandacht verdient, is duidelijk.'





Het wordt nogal eens over het hoofd gezien, dat slachtoffers dat met hun hele volwassen leven meedragen. Hoe ga je daar mee om?

.

quote:moeilijkenaam schreef op 19 november 2010 @ 09:41:

"





Nee dat wordt soms inderdaad niet beperkt door het plaatsen in pleeggezinnen... gelukkig ben ik behalve wat schrikkerig met plotselinge bewegingen, niet erg geschaad erdoor.



Helaas zijn er veel mensen die er wel veel last van hebben.





.Als je schrikkerig reageert op plotselinge bewegingen, lijkt het me , dat je wel degelijk met een aardig trauma rondloopt.Het lichaam is eerlijk, het is de geest die dit soort zaken wenst te negeren.

quote:tjongetjonge schreef op 19 november 2010 @ 10:32:

ik waarschijnlijk alle soorten meegemaakt die hierboven beschreven staan, mis alleen misbruik. Ik weet er niks meer van.

Ik heb alles verdrongen van voor mn 21e levensjaar en ook vanaf daar zitten er behoorlijke gaten in mn geheugen.

Ik zit al jaren in de wao.

Vertrouw eigenlijk niemand en zo hobbel ik door.

Hulpverlening faalt want ik ben te complex.

Teveel op mn bord gehad en kunnen ze niet behapstukken denk ik.

Als je me tegen komt zal je niet zoveel aan me merken behalve dan als ik het warm krijg, dan trek ik mn mouwen op en heb ik littekens op mn armen. Je moet toch wat om te overleven.



Ik kan niet tegen veel dingen maar ben een ster in dat verbergen. Blijkbaar was het vroeger zo; liet je wat merken was je meer de sjaak.

Ik ben heel blij dat men niet zoveel aan me ziet en merkt, dat ik in die zin mee kan komen, dat ik een groot sociaal netwerk heb en dat mensen me amper geloven als ik iets vertel over mn verleden. Zal nooit veel vertellen want dat schrikt mensen af.Wat mij opbreekt is, dat ik een hele sterke uitstraling heb en dat mensen denken dat ik wel tegen een stootje kan. Het typische is, dat, naar mijn ervaring, veel mensen dat ook graag uit willen proberen en ik val altijd zwaar tegen als blijkt dat dat stootje te hard blijkt, dan ligt het aan mij.Hoewel het mijn zelfvertrouwen niet aantast, ben ik me er wel van bewust, dat ik, nog steeds , altijd de l*l ben. Op één of andere manier, trek ik roofdieren aan en dat is aardig vermoeiend.

quote:amalia schreef op 19 november 2010 @ 10:55:

Wat een vreselijk akelig topic .

Van mij een voor iedereen die het nodig heeft. Wat zijn er toch een hoop kanjers hier op het forum!Misschien we een heel goed topic. Volwassenen die als kind mishandeld zijn, lopen nogal eens alleen rond met het verhaal en de trauma's. Ik hoop dat dit iets helpt.