Psyche
alle pijlers
Koudwatervrees verre reis
donderdag 3 april 2025 om 16:46
Ik heb al eerder een topic geopend omdat we destijds een cruise wilden gaan doen maar we hebben het plan inmiddels alweer 10 keer omgegooid.... 
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 
5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
Updte: we hebben de reis inmiddels geboekt.
We zijn al jaren aan het sparen om een verre reis te maken als ons kind van de basisschool naar de middelbare gaat, en dat zit er nu dus heel dicht aan te komen, maar ik krijg enorm koudwatervrees. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en misschien dat mensen het herkennen of een beetje geruststelling kunnen geven.
Wat ik allemaal aan beren op de weg zie:
1. het is zo duur
ja we hebben er jaren voor gespaard dus i wist dat het eraan zat te komen dat we dat geld ooit zouden moeten gaan uitgeven, maar nu het puntje bij paaltje komt schrik ik toch wel heel erg af van het feit om 10.000 euro te gaan betalen aan een reis waarvan ik niet 100% zeker ben of we het leuk gaan vinden (als we het geld zouden uitgeven aan een vakantie ergens in Europa zou ik het wel aandurven maar mijn man wil persé buiten Europa)
2. jetlag
Het plan is nu Japan, 8 uur tijdsverschil. Ik heb al last van de overgang van zomer- naar wintertijd en andersom
3. wat als er iemand doodgaat?
We hebben twee (schoon)ouders met kanker, ze zijn weliswaar beide nog onder behandeling en niet terminaal, maar ik heb het al even uitgezocht: als ze tijdens onze vakantie komen te overlijden dan hebben we hoogstwaarschijnlijk geen recht op een vergoeding om eerder terug te komen omdat we nu al weten dat ze ziek zijn. Plus uit Japan ben je ook niet 1,2,3 terug
4. uberhaupt de vliegreis.
12 tot 20 uur onderweg
Bagage die kwijt kan raken. Trombosebenen door het lange zitten.... Ja, ik weet het ik ben doemscenario's aan het bedenken maar 5. japan
Enerzijds lijkt het me een prachtig land, aan de andere kant: we spreken de taal niet, we kennen de gebruiken daar niet etc. etc.
Uiteindelijk gaan we het waarschijnlijk wel doen hoor, maar ik ben er zo onwijs gespannen over. Herkent iemand dit en wat doe je eraan?
Updte: we hebben de reis inmiddels geboekt.
auroraatje wijzigde dit bericht op 05-04-2025 11:04
1.15% gewijzigd
woensdag 25 juni 2025 om 10:12
Dat lijken mij allemaal hele logische en normale gevoelens.
Maar probeer het los te laten. En bedenk een plan.
Bijvoorbeeld:
Als hij/zij vlak ervoor overlijdt: dan ga je niet.
Is het overlijden én begrafenis er net voor: dan kun je wel gaan.
Als diegene overlijdt op vakantie: dan ga je terug.
Hier ben je voor verzekerd. Ik moet wel zeggen dat ik pas wel schrok van hoe laag mijn vergoede bedrag was, en heb dat vorig jaar flink opgehoogd (van 1500 naar 5000 euro).
Aan de andere kant: toen ik dit jaar daadwerkelijk moest annuleren, kreeg ik van de vliegmaatschappij 75% van het ticket terug, omdat dit belastingen etc waren. En de rest kreeg ik van de annuleringsverzekering.
Sterkte!
Maar probeer het los te laten. En bedenk een plan.
Bijvoorbeeld:
Als hij/zij vlak ervoor overlijdt: dan ga je niet.
Is het overlijden én begrafenis er net voor: dan kun je wel gaan.
Als diegene overlijdt op vakantie: dan ga je terug.
Hier ben je voor verzekerd. Ik moet wel zeggen dat ik pas wel schrok van hoe laag mijn vergoede bedrag was, en heb dat vorig jaar flink opgehoogd (van 1500 naar 5000 euro).
Aan de andere kant: toen ik dit jaar daadwerkelijk moest annuleren, kreeg ik van de vliegmaatschappij 75% van het ticket terug, omdat dit belastingen etc waren. En de rest kreeg ik van de annuleringsverzekering.
Sterkte!
woensdag 25 juni 2025 om 10:35
Hey Auroraatje, wat enorm balen dat er slecht nieuws is mbt je ouder.
Maar ik wil je zeggen dat wij vorig jaar in hetzelfde schuitje zaten.... 2 maanden naar Japan/Australië en een ouder met terminale kanker. Ook veel zorgen over gemaakt, maar op een gegeven moment toch de knop omgezet. De reis kon gewoon niet verzet worden, al een jaar alles aan het regelen, kosten gemaakt onbetaald verlof genomen etc. Plus het besef dat er altijd iets onverwachts kan gebeuren. Iedereen kan doodgaan, je kunt zelf iets krijgen waardoor de reis niet door kan gaan.... het leven is niet maakbaar en planbaar. We hebben dus goede verzekering afgesloten, duidelijke afspraken gemaakt met familie en serieus afscheid genomen van iedereen (sowieso nooit een slecht idee denk ik) en zijn gegaan. 2 maanden genoten. Ouder genoot mee via onze verhalen en foto's... en leeft 10 maanden later nog steeds. Dat is natuurlijk geen garantie, maar ik hoop dat het jullie ook gegund is. Geniet ervan en zet niet je eigen (gezins)leven on hold, daarvoor is het te kostbaar.
Als je in je emotie blijft hangen kun je misschien een afspraak maken bij de praktijkondersteuner van je huisarts? Daar kun je meestal wel snel terecht.
Overigens heb ik een zoon met autisme en die gaat echt heel goed in Japan, geen zorgen wat dat betreft! Veel sterkte in elk geval met de hele situatie.
Maar ik wil je zeggen dat wij vorig jaar in hetzelfde schuitje zaten.... 2 maanden naar Japan/Australië en een ouder met terminale kanker. Ook veel zorgen over gemaakt, maar op een gegeven moment toch de knop omgezet. De reis kon gewoon niet verzet worden, al een jaar alles aan het regelen, kosten gemaakt onbetaald verlof genomen etc. Plus het besef dat er altijd iets onverwachts kan gebeuren. Iedereen kan doodgaan, je kunt zelf iets krijgen waardoor de reis niet door kan gaan.... het leven is niet maakbaar en planbaar. We hebben dus goede verzekering afgesloten, duidelijke afspraken gemaakt met familie en serieus afscheid genomen van iedereen (sowieso nooit een slecht idee denk ik) en zijn gegaan. 2 maanden genoten. Ouder genoot mee via onze verhalen en foto's... en leeft 10 maanden later nog steeds. Dat is natuurlijk geen garantie, maar ik hoop dat het jullie ook gegund is. Geniet ervan en zet niet je eigen (gezins)leven on hold, daarvoor is het te kostbaar.
Als je in je emotie blijft hangen kun je misschien een afspraak maken bij de praktijkondersteuner van je huisarts? Daar kun je meestal wel snel terecht.
Overigens heb ik een zoon met autisme en die gaat echt heel goed in Japan, geen zorgen wat dat betreft! Veel sterkte in elk geval met de hele situatie.
woensdag 25 juni 2025 om 10:39
Ze heeft het gisteren gehoord, ik zou het even een week of twee geven voordat er professionele hulp wordt ingeschakeld.
Wat eten we vanavond?
woensdag 25 juni 2025 om 13:10
Kan me voorstellen dat dat even alles op z'n kop zet. Afgezien van je reisplannen überhaupt.
Geef jezelf even tijd om aan het idee te wennen, om het te laten landen. Het nieuws is nu nog vers en je moet het verwerken. Dit is sowieso niet het moment om iets aan je vakantie te wijzigen. Bekijk gewoon even hoe je je er over een tijdje over voelt, in combinatie met hoe het met je ouder gaat.
Ik ben het eens met Taskmasker (en zo doe ik het zelf ook altijd): maak een plan A, B en C, en werk die scenario's uit. Overal is uiteindelijk een oplossing voor. En ik denk ook dat je goed moet onthouden dat je stress niet over je reis gaat, maar over de zorgen om je ouder. Projecteer het dus niet.
Ook eens met Nootbook; er kan altijd iemand doodgaan, en het leven is niet maakbaar en planbaar. Ook ik ging 4,5 maand naar Australië terwijl er meerdere familieleden ernstig ziek waren. Je houdt contact, en alleen als het echt crisis is ga je terug. Ook mijn familieleden genoten van de verhalen, en haalden daar kracht uit.
Geef jezelf even tijd om aan het idee te wennen, om het te laten landen. Het nieuws is nu nog vers en je moet het verwerken. Dit is sowieso niet het moment om iets aan je vakantie te wijzigen. Bekijk gewoon even hoe je je er over een tijdje over voelt, in combinatie met hoe het met je ouder gaat.
Ik ben het eens met Taskmasker (en zo doe ik het zelf ook altijd): maak een plan A, B en C, en werk die scenario's uit. Overal is uiteindelijk een oplossing voor. En ik denk ook dat je goed moet onthouden dat je stress niet over je reis gaat, maar over de zorgen om je ouder. Projecteer het dus niet.
Ook eens met Nootbook; er kan altijd iemand doodgaan, en het leven is niet maakbaar en planbaar. Ook ik ging 4,5 maand naar Australië terwijl er meerdere familieleden ernstig ziek waren. Je houdt contact, en alleen als het echt crisis is ga je terug. Ook mijn familieleden genoten van de verhalen, en haalden daar kracht uit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
