Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
maandag 29 juni 2009 om 17:09
maandag 29 juni 2009 om 17:22
Hoe het met mij is? Wel goed, zit weer in een borduurmanie - zie mijn nieuwe onderschrift. Ben toe aan vakantie, en geef de emoties rondom toekomst de tijd om uit te sudderen. Dat soort dingen blijven lang bij me hangen, duurt lang voor het wegebt. Omdat ik daar rekening mee houd is het niet erg. Maar 't kost wel tijd.
Heb van de week een deel van een kast uitgeruimd en uitgezocht. Dat geeft een opgeruimd gevoel. Heb vandaaag een shirtje aan waarin ik mezelf wel aantrekkelijk vind; mijn figuur komt er mooi in uit.
Heb zin om mooie sieraden te kopen. Ging van de week op een paar Swarovski oorbellen staan -handig!. Daar ben ik wat minder blij mee. Gelukkig is de kettng nog wel heel.
Appel, naar dat je hoofd zo'n chaos is. Wat ik me afvroeg, vind je het vooral voor jezelf lastig om eerlijk te zijn? Omdat je dan dingen anders moet gaan doen? Als je het geen woorden geeft is het veel makkelijker om te doen alsof het niet bestaat. Of klets ik nu in de ruimte?
Heb van de week een deel van een kast uitgeruimd en uitgezocht. Dat geeft een opgeruimd gevoel. Heb vandaaag een shirtje aan waarin ik mezelf wel aantrekkelijk vind; mijn figuur komt er mooi in uit.
Heb zin om mooie sieraden te kopen. Ging van de week op een paar Swarovski oorbellen staan -handig!. Daar ben ik wat minder blij mee. Gelukkig is de kettng nog wel heel.
Appel, naar dat je hoofd zo'n chaos is. Wat ik me afvroeg, vind je het vooral voor jezelf lastig om eerlijk te zijn? Omdat je dan dingen anders moet gaan doen? Als je het geen woorden geeft is het veel makkelijker om te doen alsof het niet bestaat. Of klets ik nu in de ruimte?
maandag 29 juni 2009 om 17:27
Hoi
Wat leuk, weer eens wat bij te lezen hier na de rust van afgelopen dagen.
Mystieh, welkom hier!
Blijf het apart vinden dat mensen hier al zolang meelezen.
Maar dat ligt aan mij hoor, moet ik even aan wennen. Moest ik bijv ook bij Wurm en Ster toen zij erbij kwamen. Nu zou ik ze echt niet meer willen missen
Dus voel je welkom en neem je ruimte hier om je verhaal te doen.
Laat je niet tegen houden, omdat wij elkaar al langer kennen.
En Vos, hetzelfde geldt voor jou natuurlijk!
EV, jammer dat je wat afstand houdt (hield?).
Ik vond jouw vragen heel begrijpelijk en een kritische noot moeten we allemaal kunnen plaatsen vind ik.
Alleen maar met elkaar mee praten daar komen we ook niet veel verder mee, dus kritische vragen mogen er zeker ook zijn.
Wat leuk, weer eens wat bij te lezen hier na de rust van afgelopen dagen.
Mystieh, welkom hier!
Blijf het apart vinden dat mensen hier al zolang meelezen.
Maar dat ligt aan mij hoor, moet ik even aan wennen. Moest ik bijv ook bij Wurm en Ster toen zij erbij kwamen. Nu zou ik ze echt niet meer willen missen
Dus voel je welkom en neem je ruimte hier om je verhaal te doen.
Laat je niet tegen houden, omdat wij elkaar al langer kennen.
En Vos, hetzelfde geldt voor jou natuurlijk!
EV, jammer dat je wat afstand houdt (hield?).
Ik vond jouw vragen heel begrijpelijk en een kritische noot moeten we allemaal kunnen plaatsen vind ik.
Alleen maar met elkaar mee praten daar komen we ook niet veel verder mee, dus kritische vragen mogen er zeker ook zijn.
saartje1980 wijzigde dit bericht op 29-06-2009 23:15
Reden: teveel tekst en nog niet duidelijk kunnen maken wat ik bedoel
Reden: teveel tekst en nog niet duidelijk kunnen maken wat ik bedoel
% gewijzigd
maandag 29 juni 2009 om 17:42
Oh Wurm, dank je wel. Tja, ik vind het dus erg eng om mezelf te laten zien, zelfs met wat ik (voorzichtig, vond ik zelf) aan je geschreven had. Zo bang dat iemand kwaad wordt, of schrikt, of wat dan ook. Dat krijg je dus met een moeder die een meesteres is in het manipuleren, waardoor ik een meesteres in het aanpassen ben geworden. En probeer ik nu eens iets uit, dan schrik ik meteen bij het eerste tegengeluid, zelfs al ken ik je niet eens persoonlijk, zó diep zit de angst bij mij om mezelf te zijn en te zeggen wat ik voel en denk.
Duur dagje geweest vandaag: grote beurt van de auto, inclusief twee nieuwe achterbanden. Ik viel bijna achterover toen ik de rekening zag. En dan had EV ook nog twee dvd-boxen van Star Trek Voyager meegebracht voor mij; cadeautje. Lief! Ik ben dus weer een tijdje onder de pannen, zeg maar.
En dan wil ik ook nog een wii... omdat ik niet naar een sportschool wil en wél een beetje strakker wil worden. Denk er al weken en weken over na, maar vind het wel een smak geld. Ach, vakantiegeld gehad en al het salaris nog, dus...
Verder niet echt lekker hier: gevoel of mijn leven stilstaat. Mijn ex-medestudenten van de hypno-opleiding hebben hun opleiding afgerond en kunnen aan de slag. En ik zit hier, boos te zijn op mijn ouders, en af en toe zwaar te piekeren hoe mijn toekomst qua werk (kinderen durf ik niet eens meer aan te denken) eruit gaat zien. Lijkt allemaal verder weg dan ooit. Mijn wereld is zo klein op het moment.
Duur dagje geweest vandaag: grote beurt van de auto, inclusief twee nieuwe achterbanden. Ik viel bijna achterover toen ik de rekening zag. En dan had EV ook nog twee dvd-boxen van Star Trek Voyager meegebracht voor mij; cadeautje. Lief! Ik ben dus weer een tijdje onder de pannen, zeg maar.
En dan wil ik ook nog een wii... omdat ik niet naar een sportschool wil en wél een beetje strakker wil worden. Denk er al weken en weken over na, maar vind het wel een smak geld. Ach, vakantiegeld gehad en al het salaris nog, dus...
Verder niet echt lekker hier: gevoel of mijn leven stilstaat. Mijn ex-medestudenten van de hypno-opleiding hebben hun opleiding afgerond en kunnen aan de slag. En ik zit hier, boos te zijn op mijn ouders, en af en toe zwaar te piekeren hoe mijn toekomst qua werk (kinderen durf ik niet eens meer aan te denken) eruit gaat zien. Lijkt allemaal verder weg dan ooit. Mijn wereld is zo klein op het moment.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 juni 2009 om 17:54
Goh EV, dat is lastig, als dat allemaal om je heen gebeurt. Dat voor je gevoel je eigen leven stilstaat en de rest van de wereld wel het 'normale' tempo volgt. En er bij andere mensen de dingen gebeuren waar je voor jezelf zo op hoopt.
Er gebeurt veel meer in je en in je dan je misschien doorhebt. Als ik jouw posts vergelijk met een jaar geleden dan zit er al zoveel meer kracht en eigenheid in...
Er gebeurt veel meer in je en in je dan je misschien doorhebt. Als ik jouw posts vergelijk met een jaar geleden dan zit er al zoveel meer kracht en eigenheid in...
maandag 29 juni 2009 om 18:10
Ja, het is ook zo bizar hé. Het lijkt wel of ik de enige ben die helemaal niet eens weet wáár haar kinderen zijn, laat staan hoe het gaat, of ze nog leven. Dat is zó ontzettend onwerkelijk, ik kan er gewoon niet bij. Ik kan het niet bevatten. En als ik dan zo'n bericht lees, dan ben ik blij voor haar (hoewel dochtertje dan nog wel bij vader is), maar voor mezelf lijkt het allemaal wel een vorig leven, ik snap er gewoon helemaal niets meer van.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 29 juni 2009 om 19:01
Dat lijkt het me ook, onwerkelijk. Jouw kinderen zitten je zo onder je huid, die zijn je zo eigen. De liefde die je voor ze voelt... en dan opeens zijn ze weg, onvindbaar. Daar sta je dan met je lege handen, met je volle hart en met je boze/verwarde hoofd.
Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt nu in een hele andere wereld te leven. Dat de tijd die je met je kinderen had zich in een andere dimensie afspeelde (om maar even in star trek termen te praten).
En laten we wel wezen: het is voor jou harstikke pijnlijk. Je kunt je liefde niet kwijt, je bent je kinderen kwijt (nouja, ze zijn gewoon gestolen).
In mijn tienertijd was mijn zus een tijd 'verdwenen'. Vanuit mijn perspectief dan, want ze was met onbekende bestemming vertrokken nadat mijn moeder haar verteld had dat ze het huis uit moest. Ik kan me nog goed herinneren wat een wirwar aan emoties ik had. Schuldgevoel, kwaadheid, onmacht, bezorgdheid. Ik voelde me in de steek gelaten. Het meest rotte was dat het niet 'af' was. Geen closure, zoals men dat in het engels zo mooi kan zeggen. Daardoor had ik het gevoel dat ik niet verder kwam. Niet door kon gaan naar het volgende, niet mijn eigen leven vorm kon geven. Omdat het zo de boel overheerste.
Dat je doorgaat met leven vind ik zo bijzonder. Het getuigt van respect voor jezelf, voor het leven, dat je er ondanks alles wat van probeert te maken.
Nog even een kanttekening over je opmerking over je kleine wereld. Dat kun je negatief beoordelen. Of je bekijkt het vanuit het oogpunt dat je nu zorgt dat je in veiligheid leeft. Daarvoor heb je dingen moeten schrappen. En over een poos, als het voor jou veilig is, maak je die wereld weer groter. Het heeft een functie en daar hoef je je niet voor te schamen! (f)
Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt nu in een hele andere wereld te leven. Dat de tijd die je met je kinderen had zich in een andere dimensie afspeelde (om maar even in star trek termen te praten).
En laten we wel wezen: het is voor jou harstikke pijnlijk. Je kunt je liefde niet kwijt, je bent je kinderen kwijt (nouja, ze zijn gewoon gestolen).
In mijn tienertijd was mijn zus een tijd 'verdwenen'. Vanuit mijn perspectief dan, want ze was met onbekende bestemming vertrokken nadat mijn moeder haar verteld had dat ze het huis uit moest. Ik kan me nog goed herinneren wat een wirwar aan emoties ik had. Schuldgevoel, kwaadheid, onmacht, bezorgdheid. Ik voelde me in de steek gelaten. Het meest rotte was dat het niet 'af' was. Geen closure, zoals men dat in het engels zo mooi kan zeggen. Daardoor had ik het gevoel dat ik niet verder kwam. Niet door kon gaan naar het volgende, niet mijn eigen leven vorm kon geven. Omdat het zo de boel overheerste.
Dat je doorgaat met leven vind ik zo bijzonder. Het getuigt van respect voor jezelf, voor het leven, dat je er ondanks alles wat van probeert te maken.
Nog even een kanttekening over je opmerking over je kleine wereld. Dat kun je negatief beoordelen. Of je bekijkt het vanuit het oogpunt dat je nu zorgt dat je in veiligheid leeft. Daarvoor heb je dingen moeten schrappen. En over een poos, als het voor jou veilig is, maak je die wereld weer groter. Het heeft een functie en daar hoef je je niet voor te schamen! (f)
maandag 29 juni 2009 om 20:03
Nou nou bedankt voor de lieve woorden, voel me al welkom dankzij jullie! Ben blij dat ik nu toch zelf ook kan posten en niet alleen een stille meelezer ben.. 
Leuk om te zien dat er veel reacties zijn op elkaar, ik vind het fijn om dingen te lezen namelijk (sowieso ben ik echt gek op lezen..). Ben sinds een half jaar afgestudeerd en ben toen echt aan het lezen geslagen. Want met de schoolstress kwam ik daar nooit aan toe en de werkstress kan ik makkelijker van me afzetten vreemd genoeg.
Hanke, erg leuk om te lezen over jouw werk. Ik werk ook met kinderen, leeftijd 4 t/m 12 jaar en haal hier veel voldoening uit. Net als jij zegt; sommige momenten zijn echt een overwinning en er zit genoeg uitdaging aan. Ik hoef bij kinderen nooit aan mezelf te twijfelen, omdat ze heel snel laten merken wat ze van je vinden. En het leuke is dat het altijd zo is dat kinderen gelijk op me af komen en van alles kwijt kunnen aan mij. Zelf was dit mij nooit opgevallen, omdat ik dit al gewend was, maar anderen wijzen me hier steeds meer op en voelt natuurlijk erg goed!
Voor mij is het altijd erg lastig geweest over dingen te praten of iets erover te schrijven. Dit komt door een diepgewortelde angst die mijn hele jeugd ook gekenmerkt heeft. Mijn eerste herinneringen zijn niet fijn. Als ik terug denk aan mijn kinderjaren probeer ik altijd wel aan fijne dingen te denken, maar de negatieve dingen zitten dieper zeg maar. Je hoort wel vaak dat mensen die nare dingen doen met kinderen tegen die kinderen zeggen: je moet je mond hierover houden, anders..... (vul maar in). Dit is mij dus ook overkomen en ik heb jarenlang mijn mond dus ook gehouden. Totdat mijn ouders, leerkrachten en psychologen een manier vonden om het subtiel uit mij te krijgen.
Vanaf het moment dat ik mijn mond open getrokken heb, is de angst ook gekomen. Want mijn eerste herinneringen zijn dat als ik mijn mond over de gebeurtenissen open doe, dat mij en mijn familie van alles aan gedaan zal worden. Eigenlijk wacht ik nog steeds op het moment dat mij dus iets aangedaan wordt omdat ik hem verraden heb. Weet niet of jullie het nog kunnen volgen? In ieder geval ben ik in mijn hele leven nog nooit een trap afgelopen zonder bang achterom te kijken of er niet toevallig iemand mij de trap af wilde duwen. Altijd dus angstig. Gelukkig (!) speelt dit alleen op als het donker is, dus de zomermaanden zijn voor mij veel relaxter dan de wintermaanden (want nu is het veeeeel langer licht..).
Ik hoop dat jullie het een beetje kunnen volgen, maar vind het moeilijk dingen concreet te noemen, zoals jullie miss wel merken. iig bedankt al voor de ruimte die jullie mij geven!
Leuk om te zien dat er veel reacties zijn op elkaar, ik vind het fijn om dingen te lezen namelijk (sowieso ben ik echt gek op lezen..). Ben sinds een half jaar afgestudeerd en ben toen echt aan het lezen geslagen. Want met de schoolstress kwam ik daar nooit aan toe en de werkstress kan ik makkelijker van me afzetten vreemd genoeg.
Hanke, erg leuk om te lezen over jouw werk. Ik werk ook met kinderen, leeftijd 4 t/m 12 jaar en haal hier veel voldoening uit. Net als jij zegt; sommige momenten zijn echt een overwinning en er zit genoeg uitdaging aan. Ik hoef bij kinderen nooit aan mezelf te twijfelen, omdat ze heel snel laten merken wat ze van je vinden. En het leuke is dat het altijd zo is dat kinderen gelijk op me af komen en van alles kwijt kunnen aan mij. Zelf was dit mij nooit opgevallen, omdat ik dit al gewend was, maar anderen wijzen me hier steeds meer op en voelt natuurlijk erg goed!
Voor mij is het altijd erg lastig geweest over dingen te praten of iets erover te schrijven. Dit komt door een diepgewortelde angst die mijn hele jeugd ook gekenmerkt heeft. Mijn eerste herinneringen zijn niet fijn. Als ik terug denk aan mijn kinderjaren probeer ik altijd wel aan fijne dingen te denken, maar de negatieve dingen zitten dieper zeg maar. Je hoort wel vaak dat mensen die nare dingen doen met kinderen tegen die kinderen zeggen: je moet je mond hierover houden, anders..... (vul maar in). Dit is mij dus ook overkomen en ik heb jarenlang mijn mond dus ook gehouden. Totdat mijn ouders, leerkrachten en psychologen een manier vonden om het subtiel uit mij te krijgen.
Vanaf het moment dat ik mijn mond open getrokken heb, is de angst ook gekomen. Want mijn eerste herinneringen zijn dat als ik mijn mond over de gebeurtenissen open doe, dat mij en mijn familie van alles aan gedaan zal worden. Eigenlijk wacht ik nog steeds op het moment dat mij dus iets aangedaan wordt omdat ik hem verraden heb. Weet niet of jullie het nog kunnen volgen? In ieder geval ben ik in mijn hele leven nog nooit een trap afgelopen zonder bang achterom te kijken of er niet toevallig iemand mij de trap af wilde duwen. Altijd dus angstig. Gelukkig (!) speelt dit alleen op als het donker is, dus de zomermaanden zijn voor mij veel relaxter dan de wintermaanden (want nu is het veeeeel langer licht..).
Ik hoop dat jullie het een beetje kunnen volgen, maar vind het moeilijk dingen concreet te noemen, zoals jullie miss wel merken. iig bedankt al voor de ruimte die jullie mij geven!
maandag 29 juni 2009 om 21:24
Ach lieve EV.
Ik heb zo met je te doen. En dan bedoel ik niet dat ik je zielig vind ofzo hoor, begrijp me niet verkeerd! Vind het zo erg voor je.
Het is zo logisch dat het lijkt of je wereld stil staat.
Het is ook niet niks allemaal.
Ik begrijp even niet wat je nou bedoeld met je even terugtrekken. En op welk stuk je bang was dat er iemand (Wurm?) boos werd. Ik volg het niet helemaal, maar zou heel goed kunnen dat dat aan mij ligt.
Mys, ik begrijp je wel hoor. Weet niet helemaal wat je bedoeld maar kan het wel raden. Jij bepaalt wat je schrijft en als je bepaalde dingen niet wilt benoemen is dat prima!
Hier weer 10 mg van de AD minder.
Begin nu aardig wat concentratie problems te krijgen en kraam af en toe rare dingen uit.
Maar zolang ik niet misselijk ben, vind ik alles best.
Zoen!
Ik heb zo met je te doen. En dan bedoel ik niet dat ik je zielig vind ofzo hoor, begrijp me niet verkeerd! Vind het zo erg voor je.
Het is zo logisch dat het lijkt of je wereld stil staat.
Het is ook niet niks allemaal.
Ik begrijp even niet wat je nou bedoeld met je even terugtrekken. En op welk stuk je bang was dat er iemand (Wurm?) boos werd. Ik volg het niet helemaal, maar zou heel goed kunnen dat dat aan mij ligt.
Mys, ik begrijp je wel hoor. Weet niet helemaal wat je bedoeld maar kan het wel raden. Jij bepaalt wat je schrijft en als je bepaalde dingen niet wilt benoemen is dat prima!
Hier weer 10 mg van de AD minder.
Begin nu aardig wat concentratie problems te krijgen en kraam af en toe rare dingen uit.
Maar zolang ik niet misselijk ben, vind ik alles best.
Zoen!
dinsdag 30 juni 2009 om 10:02
Mys, een goed verstaander heeft maar een half woord nodig; daar hoef je dingen helemaal niet expliciet voor te benoemen. Degenen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, herkennen meteen wat je bedoelt. Die angst als je je mond gaat opendoen heb ik ook heel erg; zelfs als ik naar therapie ga (straks), terwijl dat toch een veilige omgeving is. Maar dat zit er zó diep in..
Hanke, bedankt voor wat je zegt over 'de kleine wereld' (... zo heette trouwens de school destijds waar mijn kinderen op zaten...). Dat helpt me wel om er niet zo negatief tegenaan te kijken. Ik moet het niet zien als stilstaan, er wordt juist heel erg hard gewerkt, maar als er dan zulke dingen gebeuren lijkt het wel net of bij mij helemaal niets gebeurt en ik hier maar wat in de tuin zit met mijn hond.
Ster, sterkte met het afbouwen.
Liefs aan jullie allemaal, ik wens jullie een goede dag toe.
Hanke, bedankt voor wat je zegt over 'de kleine wereld' (... zo heette trouwens de school destijds waar mijn kinderen op zaten...). Dat helpt me wel om er niet zo negatief tegenaan te kijken. Ik moet het niet zien als stilstaan, er wordt juist heel erg hard gewerkt, maar als er dan zulke dingen gebeuren lijkt het wel net of bij mij helemaal niets gebeurt en ik hier maar wat in de tuin zit met mijn hond.
Ster, sterkte met het afbouwen.
Liefs aan jullie allemaal, ik wens jullie een goede dag toe.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 30 juni 2009 om 11:53
Ik ben echt hèèèèèèl zielig...
Had me voorgenomen vandaag iets leuks te kopen wat ik al heeeeeeel lang wil hebben. Echt naartoe geleeft, op verheugd!
Blijkt dat het vanaf morgen in de aanbieding is...
(Jaha, dat is op zich een goed iets, aanbieding. Maar ik wilde vandaag. Had al bijna een nachtjes afstreep kalender gemaakt, zo verheugd.
En morgen zit het er niet in, overmorgen ook niet, nou dan wordt het dus volgende week...
*zucht*
Pas volgende week... )
Zielig voor mij he?
Troost graag!!!
Had me voorgenomen vandaag iets leuks te kopen wat ik al heeeeeeel lang wil hebben. Echt naartoe geleeft, op verheugd!
Blijkt dat het vanaf morgen in de aanbieding is...
(Jaha, dat is op zich een goed iets, aanbieding. Maar ik wilde vandaag. Had al bijna een nachtjes afstreep kalender gemaakt, zo verheugd.
En morgen zit het er niet in, overmorgen ook niet, nou dan wordt het dus volgende week...
*zucht*
Pas volgende week... )
Zielig voor mij he?
Troost graag!!!
dinsdag 30 juni 2009 om 13:42
Wurm, hier een troostknuffel. Alsjeblieft!
Gaat het morgen echt niet lukken? Volgende week is het misschien al weg. Ik ben nu natuurlijk wel heel benieuwd wat het is, dat waar je je zo op verheugd hebt. Ja, ik vind het echt heel zielig voor je! En ik herken begrijp het ook.
Gaat het morgen echt niet lukken? Volgende week is het misschien al weg. Ik ben nu natuurlijk wel heel benieuwd wat het is, dat waar je je zo op verheugd hebt. Ja, ik vind het echt heel zielig voor je! En ik herken begrijp het ook.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 30 juni 2009 om 18:49
Ja, ik ben fan van Saar, dus probeer ook net te doen of ik een leven heb.
Wat fijn om je afgelopen dagen zo vaak te lezen Appel!!! Bij mij werkt schrijven ook verhelderend.
EV, dank voor je steun hoor!!! Heb ik heeeeel hard nodig nu, dat begrijp je. *zwelg*
Zodra de buit binnen is zal ik m op hyves gooien, okee?
Maar wordt dus waarschijnlijk volgende week...
Iemand anders laten halen is niet handig, niemand woont er echt in de buurt. En ik heb er gewoon zin in om hte zelf te doen. Verheugselt!
Morgen spannende dag. Bij therapie een verwijzing aanvragen voor een specialistische afdeling 'zwangerschap en psychiatrie'. Eng, eng, eng.
Zou het er dan eindelijk van gaan komen?
Wat fijn om je afgelopen dagen zo vaak te lezen Appel!!! Bij mij werkt schrijven ook verhelderend.
EV, dank voor je steun hoor!!! Heb ik heeeeel hard nodig nu, dat begrijp je. *zwelg*
Zodra de buit binnen is zal ik m op hyves gooien, okee?
Maar wordt dus waarschijnlijk volgende week...
Iemand anders laten halen is niet handig, niemand woont er echt in de buurt. En ik heb er gewoon zin in om hte zelf te doen. Verheugselt!
Morgen spannende dag. Bij therapie een verwijzing aanvragen voor een specialistische afdeling 'zwangerschap en psychiatrie'. Eng, eng, eng.
Zou het er dan eindelijk van gaan komen?
