Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 14 september 2009 om 20:37
Ik vind de laatste post van Hanke een heel helder en duidelijk verhaal.
Je weet Ster, dat ik erg veel herken van je donkere periode. En ik herken eigenlijk ook veel in de houding van jou behandelaar.
Ook bij mij werd altijd gezegd dat ik mijn problemen 'uit handen gaf'.
En ik denk dat ik dat ook doe als het echt rot ga.
Aankomen met 'het gaat echt heel rot' en dan kijken zo van 'doe er es wat aan'.
Maar ik besef ook heel goed dat het geen onwil is, maar onmacht. Je weet zelf ècht niet waar je het zoeken moet, en hoe je verder moet. En hoopt op de juiste tip van behandelaar om eruit te komen.
Helaas hebben die de oplossing ook niet. Wat hij waarschijnlijk ook tegen je zegt.
Ook mij wilden ze niet opnemen. Omdat het juist mijn valkuil was: verantwoordelijkheid uit handen willen geven.
Een crisisplan (was je nu aan het maken toch?) bood me wel veel houvast, en wat ook erg geholpen heeft uiteindelijk was een BOR (bed op recept) regeling.
Als ik mezelf niet vertrouwde kon ik daarheen bellen, en voor max. 48 uur terecht. En waarom het zo goed werkte? Het was compleet gericht op eigen verantwoordelijkheid haha.
Ik moest bellen, er zelf heen, en ook daar was ik zelf verantwoordelijk voor op tijd een gesprekje, of op tijd aanvraag voor de gesloten. Automutilatie of medicatie-op-je-kamer betekende dat je er onherroepelijk uitgeknikkerd werd.
Kortom: de hulp is dichterbij, je bent even uit je dagelijkse omgeving, maar er is ook ècht niemand die op je past.
Rete-eenzaam, en ik heb er in no-time een bloedje-hekel aan gekregen. Maar het is wèl heel fijn als je angstig bent en bang voor jezelf dat je er terecht kan en dan de rest van de wereld niet lastig hoeft te vallen.
Misschien nog idee voor jou?
Je weet Ster, dat ik erg veel herken van je donkere periode. En ik herken eigenlijk ook veel in de houding van jou behandelaar.
Ook bij mij werd altijd gezegd dat ik mijn problemen 'uit handen gaf'.
En ik denk dat ik dat ook doe als het echt rot ga.
Aankomen met 'het gaat echt heel rot' en dan kijken zo van 'doe er es wat aan'.
Maar ik besef ook heel goed dat het geen onwil is, maar onmacht. Je weet zelf ècht niet waar je het zoeken moet, en hoe je verder moet. En hoopt op de juiste tip van behandelaar om eruit te komen.
Helaas hebben die de oplossing ook niet. Wat hij waarschijnlijk ook tegen je zegt.
Ook mij wilden ze niet opnemen. Omdat het juist mijn valkuil was: verantwoordelijkheid uit handen willen geven.
Een crisisplan (was je nu aan het maken toch?) bood me wel veel houvast, en wat ook erg geholpen heeft uiteindelijk was een BOR (bed op recept) regeling.
Als ik mezelf niet vertrouwde kon ik daarheen bellen, en voor max. 48 uur terecht. En waarom het zo goed werkte? Het was compleet gericht op eigen verantwoordelijkheid haha.
Ik moest bellen, er zelf heen, en ook daar was ik zelf verantwoordelijk voor op tijd een gesprekje, of op tijd aanvraag voor de gesloten. Automutilatie of medicatie-op-je-kamer betekende dat je er onherroepelijk uitgeknikkerd werd.
Kortom: de hulp is dichterbij, je bent even uit je dagelijkse omgeving, maar er is ook ècht niemand die op je past.
Rete-eenzaam, en ik heb er in no-time een bloedje-hekel aan gekregen. Maar het is wèl heel fijn als je angstig bent en bang voor jezelf dat je er terecht kan en dan de rest van de wereld niet lastig hoeft te vallen.
Misschien nog idee voor jou?
maandag 14 september 2009 om 20:40
ps. tnx Hanke, voor je duidelijke post.
Het maakte voor mij ook weer wat dingen duidelijk.
Namelijk dat ik jarenlang suicidaal 1 geweest ben, dagelijks flirtend met de dood, en nu niet meer.
Nu enkel nog per periodes heel heftig, dus 2.
Fijn inzicht is dat zeg!
Enne, bij je oude kliniek kan ik je vertellen dat er ook zo ontzettend veel veranderd is. pfff. Alleen de naam al.
Maar, het zijn wel goede dingen moet ik zeggen.
Tot nu toe worden ze alleen maar beter georganiseerd etc.
Het maakte voor mij ook weer wat dingen duidelijk.
Namelijk dat ik jarenlang suicidaal 1 geweest ben, dagelijks flirtend met de dood, en nu niet meer.
Nu enkel nog per periodes heel heftig, dus 2.
Fijn inzicht is dat zeg!
Enne, bij je oude kliniek kan ik je vertellen dat er ook zo ontzettend veel veranderd is. pfff. Alleen de naam al.
Maar, het zijn wel goede dingen moet ik zeggen.
Tot nu toe worden ze alleen maar beter georganiseerd etc.
maandag 14 september 2009 om 22:16
Ook de vraag die mij laatst werd gesteld doet mij nog erg veel pijn.
Of ik wel besefte hoeveel pijn ik er mensen/vriendje mee doe.
Alsof ik dit allemaal wil.
Of is dat dan weer de slachtofferrol te snel aannemen?
Weet niet zo goed wat ik nou moet doen, wat ik nou wel en niet kan zeggen. Wat ik op mn werk moet zeggen..
Of ik wel besefte hoeveel pijn ik er mensen/vriendje mee doe.
Alsof ik dit allemaal wil.
Of is dat dan weer de slachtofferrol te snel aannemen?
Weet niet zo goed wat ik nou moet doen, wat ik nou wel en niet kan zeggen. Wat ik op mn werk moet zeggen..
maandag 14 september 2009 om 22:18
maandag 14 september 2009 om 22:45
Ik ben nu op MSN maar krijg alle gesprekken terug.
Wilde je even sterkte wensen..
Ja, maar het werken gaat op zich wel. Heb de afleiding nodig anders word ik gek van eenzaamheid en van mezelf.
Maar ja.. wil wel eerlijk zijn. Maar wil ook verder met de re-integratie.
Verdorie, ik heb het zo verschrikkelijk moeilijk met mezelf. Als persoon.
Zo in strijd de hele dag. Ben zo moe.
Wilde je even sterkte wensen..
Ja, maar het werken gaat op zich wel. Heb de afleiding nodig anders word ik gek van eenzaamheid en van mezelf.
Maar ja.. wil wel eerlijk zijn. Maar wil ook verder met de re-integratie.
Verdorie, ik heb het zo verschrikkelijk moeilijk met mezelf. Als persoon.
Zo in strijd de hele dag. Ben zo moe.
maandag 14 september 2009 om 22:50
Ik ben ook best open de laatste tijd.
Juist omdat het me nu even niet zo uitmaakt wat mensen van me vinden, omdat ik zo stuk zit, zeg ik gewoon hoe het is. Noem het beessie bij zn naam.
Merk wel dat dat mensen afschrikt. Vind ik lastig, maar begrijpelijk. Het blijft toch een moeilijk onderwerp. Je niet goed voelen, mensen verwachten toch op een gegeven moment dat het weer beter gaat.
Na weken het antwoord 'niet zo goed' geantwoord te hebben, zijn mensen er wel een beetje klaar mee.
Niet dat ik genegeerd wordt, maar voel me wel erg alleen.
Juist omdat het me nu even niet zo uitmaakt wat mensen van me vinden, omdat ik zo stuk zit, zeg ik gewoon hoe het is. Noem het beessie bij zn naam.
Merk wel dat dat mensen afschrikt. Vind ik lastig, maar begrijpelijk. Het blijft toch een moeilijk onderwerp. Je niet goed voelen, mensen verwachten toch op een gegeven moment dat het weer beter gaat.
Na weken het antwoord 'niet zo goed' geantwoord te hebben, zijn mensen er wel een beetje klaar mee.
Niet dat ik genegeerd wordt, maar voel me wel erg alleen.
maandag 14 september 2009 om 22:51
Ik krijg ook al gesprekken terug.
Storing op msn ofzo?
Had je even willen spreken Appel, maar dan maar even hier.
Ik wil afzeggen voor zondag.
Vind het heel vervelend, maar denk wel dat het beter is om dat te doen.
Merk dat ik echt heel spaarzaam om moet gaan met de weinige energie die ik heb.
En dus keuzes moet maken.
Ik leef nu alleen maar toe naar mijn vakantie in de hoop dat ik dan een beetje tot rust kom. Maar dat is niet goed. Ik wil niet uitgeput op vakantie gaan.
Ik zal heel goed mijn grenzen in de gaten moeten houden. Als ik zo doorga zit ik binnenkort weer thuis.
Want het valt me allemaal even behoorlijk zwaar op dit moment.
Storing op msn ofzo?
Had je even willen spreken Appel, maar dan maar even hier.
Ik wil afzeggen voor zondag.
Vind het heel vervelend, maar denk wel dat het beter is om dat te doen.
Merk dat ik echt heel spaarzaam om moet gaan met de weinige energie die ik heb.
En dus keuzes moet maken.
Ik leef nu alleen maar toe naar mijn vakantie in de hoop dat ik dan een beetje tot rust kom. Maar dat is niet goed. Ik wil niet uitgeput op vakantie gaan.
Ik zal heel goed mijn grenzen in de gaten moeten houden. Als ik zo doorga zit ik binnenkort weer thuis.
Want het valt me allemaal even behoorlijk zwaar op dit moment.
maandag 14 september 2009 om 23:02
Het is niet dat ik er tegen op zie Appel. En ik kan het op zich ook wel zien als ontspanning.
Maar ik weet ook dat ik er achteraf last van zal hebben.
Want zo'n eerste kennismaking is nou eenmaal niet een en al ontspanning. En de gesprekken zullen dat ook niet zijn.
Niet erg, helemaal niet zelfs, maar nu even niet.
Ik merk bv ook dat de gesprekken hier (met name vorige week) er erg hebben ingehakt bij mij.
Dus ik zeg af, omdat ik denk dat het beter is.
Maar ik weet ook dat ik er achteraf last van zal hebben.
Want zo'n eerste kennismaking is nou eenmaal niet een en al ontspanning. En de gesprekken zullen dat ook niet zijn.
Niet erg, helemaal niet zelfs, maar nu even niet.
Ik merk bv ook dat de gesprekken hier (met name vorige week) er erg hebben ingehakt bij mij.
Dus ik zeg af, omdat ik denk dat het beter is.
