Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
dinsdag 5 januari 2010 om 17:18
He gatsklote Saar, hoop dat het vandaag wat weggetrokken is. Dat soort nachten kunnen zo beklemmend bij je blijven de hele dag!
Appel, waarom had je geen zin om naar je psych te gaan? Te moe, of weerstand? Dat laaste heb ik zelf regelmatig, en ben erachter gekomen dat dat vaak inhoud dat ik Juist moet gaan, maar dat ik bang ben voor de confrontatie/bepaalde dingen onder woorden te brengen. zware sessies dus dan.
Lukt het je misschien om op hyves iets van je af te schrijven wat je eigenlijk bij je psych kwijt gewild had vandaag?
We zijn geen psych, maar kunnen wèl heel goed luisteren...
Ik schrok vanochtend om 11 uur pas wakker.
O wat was het fijn om weer even echt geslapen te hebben. Wurmini levert nogal wat gebroken nachten op, en ik was echt kapotjemoe.
Verder eigenlijkl niet veel gedaan, behalve een afspraak en boodschappen. Was meer dan genoeg.
Zit nu op de b ank moeite te doen om mn ogen open te houden.
Morgen weer werken, eerste keer sinds de vakantie.
Moet ik nog zeggen hoe erg ik ertegenop zie? T maakt t donkere wel weer donkerder.
Wil eigenlijk nu al naar bed om alles 'te stoppen', maar wil absoluut niet dat het 8 uur wordt, want dan is het 'al bijna morgen'.
Nouja, blabla.
Appel, waarom had je geen zin om naar je psych te gaan? Te moe, of weerstand? Dat laaste heb ik zelf regelmatig, en ben erachter gekomen dat dat vaak inhoud dat ik Juist moet gaan, maar dat ik bang ben voor de confrontatie/bepaalde dingen onder woorden te brengen. zware sessies dus dan.
Lukt het je misschien om op hyves iets van je af te schrijven wat je eigenlijk bij je psych kwijt gewild had vandaag?
We zijn geen psych, maar kunnen wèl heel goed luisteren...
Ik schrok vanochtend om 11 uur pas wakker.
O wat was het fijn om weer even echt geslapen te hebben. Wurmini levert nogal wat gebroken nachten op, en ik was echt kapotjemoe.
Verder eigenlijkl niet veel gedaan, behalve een afspraak en boodschappen. Was meer dan genoeg.
Zit nu op de b ank moeite te doen om mn ogen open te houden.
Morgen weer werken, eerste keer sinds de vakantie.
Moet ik nog zeggen hoe erg ik ertegenop zie? T maakt t donkere wel weer donkerder.
Wil eigenlijk nu al naar bed om alles 'te stoppen', maar wil absoluut niet dat het 8 uur wordt, want dan is het 'al bijna morgen'.
Nouja, blabla.
dinsdag 5 januari 2010 om 17:23
dinsdag 5 januari 2010 om 17:29
quote:Wurmpje schreef op 05 januari 2010 @ 17:18:
Appel, waarom had je geen zin om naar je psych te gaan? Te moe, of weerstand? Dat laaste heb ik zelf regelmatig, en ben erachter gekomen dat dat vaak inhoud dat ik Juist moet gaan, maar dat ik bang ben voor de confrontatie/bepaalde dingen onder woorden te brengen. zware sessies dus dan.
Lukt het je misschien om op hyves iets van je af te schrijven wat je eigenlijk bij je psych kwijt gewild had vandaag?
We zijn geen psych, maar kunnen wèl heel goed luisteren...
Ik dacht gisteren dat het kwam omdat ik gewoon geen zin had.
Nu weet ik dat het weerstand was.
En heb nu dus spijt.. Want het was beter wel te gaan.
Ik doe mijn best het eruit te krijgen op hyves.
begin was al gemaakt.. nu de rest nog.
Maar het is een beetje waar Saar ook mee worstelt.. ik zit een beetje vast. en weet niet wat te zeggen. terwijl het aan de andere kant ook weer zoveel is.
Word vervolgd. (hoop ik)
Appel, waarom had je geen zin om naar je psych te gaan? Te moe, of weerstand? Dat laaste heb ik zelf regelmatig, en ben erachter gekomen dat dat vaak inhoud dat ik Juist moet gaan, maar dat ik bang ben voor de confrontatie/bepaalde dingen onder woorden te brengen. zware sessies dus dan.
Lukt het je misschien om op hyves iets van je af te schrijven wat je eigenlijk bij je psych kwijt gewild had vandaag?
We zijn geen psych, maar kunnen wèl heel goed luisteren...
Ik dacht gisteren dat het kwam omdat ik gewoon geen zin had.
Nu weet ik dat het weerstand was.
En heb nu dus spijt.. Want het was beter wel te gaan.
Ik doe mijn best het eruit te krijgen op hyves.
begin was al gemaakt.. nu de rest nog.
Maar het is een beetje waar Saar ook mee worstelt.. ik zit een beetje vast. en weet niet wat te zeggen. terwijl het aan de andere kant ook weer zoveel is.
Word vervolgd. (hoop ik)
dinsdag 5 januari 2010 om 18:11
Ha meiden, daar ben ik ook weer. Wurm, alvast sterkte voor morgen. En Saar, wat rot he, zo'n paniekaanval. Ik weet het..
Iemand vroeg hoe dat achteraf voelde, dat bij PMT. Ik kijk erop terug als een grote zelfoverwinning. En hoe voelde het... eigenlijk fijn om iets met iemand te kunnen delen. Dit is wat ik nooit heb gedurfd, nooit gedaan thuis en later ook niet; het is compleet nieuw voor mij. En eigenlijk is dat wat je als kind zou moeten ervaren, dat er iemand is die naar je luistert en die geruststellende woorden zegt. Die gewoon bij je is. Dat laatste was nog het belangrijkste: dat ze bij me was. Tot ik het niet meer kon verdragen en haar vroeg even koffie voor mij te halen, maar zelfs dat was goed.
Dat heb ik zo nodig: iemand die gewoon bij je is. Die hoeft niet eens echt iets te doen. Gewoon niet alleen zijn. Ik ben als kind gewoon aan mijn lot overgelaten.
Oei, die laatste zin voel ik wel zeg.....
Iemand vroeg hoe dat achteraf voelde, dat bij PMT. Ik kijk erop terug als een grote zelfoverwinning. En hoe voelde het... eigenlijk fijn om iets met iemand te kunnen delen. Dit is wat ik nooit heb gedurfd, nooit gedaan thuis en later ook niet; het is compleet nieuw voor mij. En eigenlijk is dat wat je als kind zou moeten ervaren, dat er iemand is die naar je luistert en die geruststellende woorden zegt. Die gewoon bij je is. Dat laatste was nog het belangrijkste: dat ze bij me was. Tot ik het niet meer kon verdragen en haar vroeg even koffie voor mij te halen, maar zelfs dat was goed.
Dat heb ik zo nodig: iemand die gewoon bij je is. Die hoeft niet eens echt iets te doen. Gewoon niet alleen zijn. Ik ben als kind gewoon aan mijn lot overgelaten.
Oei, die laatste zin voel ik wel zeg.....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 5 januari 2010 om 18:26
Maar Saar, wat denk je dan als je een paniekaanval hebt? Waar denk je dan aan dat je dat krijgt?
Is het weerstand tegen werk, is het somberheid, ben je onrustig?
Fijn EV, dat je dat nu kunt ervaren, dat je het toelaat. Langzaam, maar het lukt je.
Je bent een kanjer.
Wurmpie, same here.
Morgen ook weer mijn eerste werkdag. Moet tot s avonds laat werken moet dan in de kou nog rete lang reizen. Zie er ook zo tegen op.
Stom he, je weet dat je het kan (ik werk er immers alweer een aantal jaartjes) en als je er dan bent valt het best mee.
Maar toch, een steen in mn maag.
Succes mop! We moeten samen, dat maakt het iets minder zwaar.
Is het weerstand tegen werk, is het somberheid, ben je onrustig?
Fijn EV, dat je dat nu kunt ervaren, dat je het toelaat. Langzaam, maar het lukt je.
Je bent een kanjer.
Wurmpie, same here.
Morgen ook weer mijn eerste werkdag. Moet tot s avonds laat werken moet dan in de kou nog rete lang reizen. Zie er ook zo tegen op.
Stom he, je weet dat je het kan (ik werk er immers alweer een aantal jaartjes) en als je er dan bent valt het best mee.
Maar toch, een steen in mn maag.
Succes mop! We moeten samen, dat maakt het iets minder zwaar.
dinsdag 5 januari 2010 om 18:33
EV, vaak weet ik niet zo goed hoe ik op jou moet reageren. Ik durf niet zo goed ofzo..
(dat je denkt, daar heb je haar weer, wat weet zij nou dat broekie)
Je hebt zoveel meegemaakt, je bent door zoveel dingen gegaan. Kijk een beetje tegen je op. En ik weet ook wel dat je onzeker bent en dat je je dat waarschijnlijk niet kan voorstellen.
Maar toch..
Je bent echt een kanjer.
(dat je denkt, daar heb je haar weer, wat weet zij nou dat broekie)
Je hebt zoveel meegemaakt, je bent door zoveel dingen gegaan. Kijk een beetje tegen je op. En ik weet ook wel dat je onzeker bent en dat je je dat waarschijnlijk niet kan voorstellen.
Maar toch..
Je bent echt een kanjer.
dinsdag 5 januari 2010 om 18:37
Ster, dat denk ik echt noooooooit.
Ik kan me er zo niets bij voorstellen, dat er iemand tegen mij op zou kijken, weet je dat?
Zoals ik me nu voel, is het net alsof ik pas nu de puber- en volwassendingen echt aan het voelen ben. En ik heb veel kind-herbelevingen. Mijn leeftijd is dus heel veranderlijk. Oei, dat klinkt gek. Ik weet niet of ik dat durf te laten staan. Ik heb natuurlijk al een heel volwassen leven achter de rug, met kinderen krijgen en werken en alles wat daarbij hoort. Snap je?
Alsjeblieft, praat gewoon vrijuit tegen me.
Compliment trouwens voor je eerlijkheid. Echt goed dat je dit nu vertelt, ik had werkelijk geen idee dat je zo zou denken.
Ik kan me er zo niets bij voorstellen, dat er iemand tegen mij op zou kijken, weet je dat?
Zoals ik me nu voel, is het net alsof ik pas nu de puber- en volwassendingen echt aan het voelen ben. En ik heb veel kind-herbelevingen. Mijn leeftijd is dus heel veranderlijk. Oei, dat klinkt gek. Ik weet niet of ik dat durf te laten staan. Ik heb natuurlijk al een heel volwassen leven achter de rug, met kinderen krijgen en werken en alles wat daarbij hoort. Snap je?
Alsjeblieft, praat gewoon vrijuit tegen me.
Compliment trouwens voor je eerlijkheid. Echt goed dat je dit nu vertelt, ik had werkelijk geen idee dat je zo zou denken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 5 januari 2010 om 18:52
Ik denk, ik zeg het gewoon.
En ja, logisch ook dat je nu af en toe verspringt. Zo leer je alle 'delen' van jezelf kennen, omdat je dit eerder niet kon. (doordat het je ontnomen is en je nooit geleerd hebt hoe jezelf te zijn)
Want het altijd maar pleasen van andere mensen, dat is een hel EV. En er dan achterkomen, dicht bij je gevoel blijven, leren ontdekken wie jij bent en wat jij wil, dat kost écht jaren.
Ik hoop dat je nog heel veel vechtlust hebt.
En ja, logisch ook dat je nu af en toe verspringt. Zo leer je alle 'delen' van jezelf kennen, omdat je dit eerder niet kon. (doordat het je ontnomen is en je nooit geleerd hebt hoe jezelf te zijn)
Want het altijd maar pleasen van andere mensen, dat is een hel EV. En er dan achterkomen, dicht bij je gevoel blijven, leren ontdekken wie jij bent en wat jij wil, dat kost écht jaren.
Ik hoop dat je nog heel veel vechtlust hebt.
dinsdag 5 januari 2010 om 22:07
woensdag 6 januari 2010 om 10:02
Goedemorgen meiden
Ik hoop dat jullie goed geslapen hebben. Hier niet, enge droom.
En zo dadelijk ga ik even lekker praktisch bezig zijn: twee (laden)kastjes van Ikea in elkaar zetten, stoer. Bureau hebben we gisteravond samen gedaan. Deze kamer krijgt een upgrade dus
Stomme behangrand met beertjes is nu ook eindelijk overgeschilderd. Beetje belachelijk misplaatst in een huis zonder kinderen.
Sterkte voor degenen die met angstbibbers en tegenzin of gewoon enthousiast weer aan het werk zijn gegaan, ik denk aan jullie.
Ik hoop dat jullie goed geslapen hebben. Hier niet, enge droom.
En zo dadelijk ga ik even lekker praktisch bezig zijn: twee (laden)kastjes van Ikea in elkaar zetten, stoer. Bureau hebben we gisteravond samen gedaan. Deze kamer krijgt een upgrade dus
Stomme behangrand met beertjes is nu ook eindelijk overgeschilderd. Beetje belachelijk misplaatst in een huis zonder kinderen.
Sterkte voor degenen die met angstbibbers en tegenzin of gewoon enthousiast weer aan het werk zijn gegaan, ik denk aan jullie.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 6 januari 2010 om 12:26
Eergisteren weer een gewone dag gehad. Die op zich prima ging. Maar door wat kleine dingetjes kwam mijn onzekerheid weer de kop opduiken. Gister had ik een behoorlijke baaldag. Ik hoefde niet zoveel en kwam de hele dag tot niks. Gespannen spieren, nergens zin in, van alles uit mijn handen laten vallen. Uiteindelijk toch gesport en gezongen. Maar toen ik op tijd op bed lag kom ik niet slapen. Irritant. Uiteindelijk er maar wat oxa ingegooid en dat werkte wel. Om te slapen dan, mijn stemming is niet veel beter vandaag.
Heb de irrationele gedachte in mijn hoofd: ' Wanneer heb ik nou eens tijd voor mij!!" Ik snap 'm niet.
Ook vandaag vallen de sleutels, de handschoenen en weet ik wat al niet meer elke keer op de grond. Bah.
Misschien een rare vraag Saar, maar heb je wel echt contact met je vrienden als je uitgaat? In een kroeg kan ik mensen slecht verstaan. Dansen en drinken is leuk maar is het wat je nodig hebt?
Goh EV, een make-over in een kamer... ben benieuwd of het mooi wordt. Lijkt me wel onwerkelijk om een kamer te ontdoen van de kindfunctie. Al kom je zo vaak dat soort situaties tegen lijkt me.
Appel sterkte met al dat geborrel in je. Eenzaam en druk tegelijk....
Heb de irrationele gedachte in mijn hoofd: ' Wanneer heb ik nou eens tijd voor mij!!" Ik snap 'm niet.
Ook vandaag vallen de sleutels, de handschoenen en weet ik wat al niet meer elke keer op de grond. Bah.
Misschien een rare vraag Saar, maar heb je wel echt contact met je vrienden als je uitgaat? In een kroeg kan ik mensen slecht verstaan. Dansen en drinken is leuk maar is het wat je nodig hebt?
Goh EV, een make-over in een kamer... ben benieuwd of het mooi wordt. Lijkt me wel onwerkelijk om een kamer te ontdoen van de kindfunctie. Al kom je zo vaak dat soort situaties tegen lijkt me.
Appel sterkte met al dat geborrel in je. Eenzaam en druk tegelijk....
woensdag 6 januari 2010 om 12:39
Dag leukerds!
Nou, het zit erop, ik heb het weer overleefd.
Eenmaal bezig dacht ik inderdaad weer ' waar heb ik me druk om gemaakt'. Maar toch helpt dat na al die tijd nog steeds niet tegen de dinsdagavondsomberheid.
Wurmini heeft me gered gister moet ik zeggen, want zonder hem/haar had ik waarschijnlijk een of ander goedje naar binnen gewerkt waar ik heel ziek van geworden was zodat ik niet kon werken.
In plaats daarvan heb ik nu teveel compleet zinloze programma's gekeken op standje ' vegeteren'. en ging om 11 uur dralend naar boven om er 12 uur jankend in te liggen.
Lieve Wurman met zijn brede schouders en zijn eeuwige geduld...
Kids vandaag op mn werk verteld over Wurmini. Was erg leuk . Echt de schattigste reacties gehad, en zelfs de onrespectvolle pubers brommen dan ineens dat je voorzichtig moet doen en dat zij het wel even tillen.
Doet een mens goed.
Ev, dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Ik was echt oprecht benieuwd. Omdat ik het dus ook niet kan, zoiets delen. Of uberhaupt contact maken met iemand als ik heftige emoties ervaar.
Wat je verteld klinkt mooi. Triest, omdat het niet nodig zou moeten zijn. Om hoe je was als kind.
Maar mooi hoe je het nu ervaren hebt. Dat je je een keer niet zo alleen voelde met al je verdriet. Dat lijkt me erg prettig, om dat te ervaren.
Pluim hoor! Vidn je echt een held.
Enne, ben benieuwd hoeveel schroefjes je over houd van je Ikea-kastjes
Saar, dat ' ziekmelden is geen optie' klinkt wel heul hard hoor!
Hoewel ik weet dat het voor jou beter werkt om toch maar de dingen te doen, maak ik me dan wel meteen weer zorgen.
Leuk dat vriendin naar jou toe komt. Idd zekerheid dat je haar ziet dan dit weekend.
En lukt stappen echt niet, dan is samen op de bank een fles wijn leegzuipen toch ook heel gezellig? En net zoveel contact maken. (als het niet meer is, door de wijn )
Iry:
Nou, het zit erop, ik heb het weer overleefd.
Eenmaal bezig dacht ik inderdaad weer ' waar heb ik me druk om gemaakt'. Maar toch helpt dat na al die tijd nog steeds niet tegen de dinsdagavondsomberheid.
Wurmini heeft me gered gister moet ik zeggen, want zonder hem/haar had ik waarschijnlijk een of ander goedje naar binnen gewerkt waar ik heel ziek van geworden was zodat ik niet kon werken.
In plaats daarvan heb ik nu teveel compleet zinloze programma's gekeken op standje ' vegeteren'. en ging om 11 uur dralend naar boven om er 12 uur jankend in te liggen.
Lieve Wurman met zijn brede schouders en zijn eeuwige geduld...
Kids vandaag op mn werk verteld over Wurmini. Was erg leuk . Echt de schattigste reacties gehad, en zelfs de onrespectvolle pubers brommen dan ineens dat je voorzichtig moet doen en dat zij het wel even tillen.
Doet een mens goed.
Ev, dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Ik was echt oprecht benieuwd. Omdat ik het dus ook niet kan, zoiets delen. Of uberhaupt contact maken met iemand als ik heftige emoties ervaar.
Wat je verteld klinkt mooi. Triest, omdat het niet nodig zou moeten zijn. Om hoe je was als kind.
Maar mooi hoe je het nu ervaren hebt. Dat je je een keer niet zo alleen voelde met al je verdriet. Dat lijkt me erg prettig, om dat te ervaren.
Pluim hoor! Vidn je echt een held.
Enne, ben benieuwd hoeveel schroefjes je over houd van je Ikea-kastjes
Saar, dat ' ziekmelden is geen optie' klinkt wel heul hard hoor!
Hoewel ik weet dat het voor jou beter werkt om toch maar de dingen te doen, maak ik me dan wel meteen weer zorgen.
Leuk dat vriendin naar jou toe komt. Idd zekerheid dat je haar ziet dan dit weekend.
En lukt stappen echt niet, dan is samen op de bank een fles wijn leegzuipen toch ook heel gezellig? En net zoveel contact maken. (als het niet meer is, door de wijn )
Iry:
woensdag 6 januari 2010 om 12:42
Appel: heel herkenbaar hoor, dat geen zin-onee, toch weerstand- verhaal. Hier ook vaak zo.
Juist als het zoveel is wil het bij mij wel eens helpen om het ' zinnen schrijven' los te laten.
Gewoon in losse woorden, telegramachtig, mijn hoofd legen.
Wie weet werkt het voor jou ook?
Gewoon
geen druk
maar
eruitgooien.
loslaten
wat jou
zo vasthoud-
of jij
datgene?
Juist als het zoveel is wil het bij mij wel eens helpen om het ' zinnen schrijven' los te laten.
Gewoon in losse woorden, telegramachtig, mijn hoofd legen.
Wie weet werkt het voor jou ook?
Gewoon
geen druk
maar
eruitgooien.
loslaten
wat jou
zo vasthoud-
of jij
datgene?
woensdag 6 januari 2010 om 12:44
woensdag 6 januari 2010 om 13:50
Voelen bij welke behoefte die past:
Naar de sauna gaan! Is het eerste wat er in me op komt. En dan op een doordeweekse dag waarin ik geen afspraken heb. Maar die dagen heb ik niet! In het weekend vind ik sauna minder leuk: veel meer stelletjes die samen gaan. Minder alleengangers om een praatje mee te maken. Qua geld gun ik me ook minder op dit moment. De feestdagen gehad, schoenen gekocht, kraamcadeautjes en dan mag ik niet meer uitgeven van mezelf. Dus dit valt onder de combi kadootjes en aandacht.
Ik voel me bij bepaald vrijwilligerswerk leeggezogen. Er is geen contactgroei en de persoon is erg negatief en niet geinteresseerd in wat dan ook. Dat begin ik zat te worden maar vind dat ik het niet kan maken want ik ben tenslotte er ook ooit aan begonnen. Dit valt onder aandacht en bevestiging.
Wat betreft aandacht en bevestiging: met 1 hobbyjuf heb ik geen klik. Is niet erg, maar ze negeert me, doet jeugdig popiejopie met een paar andere cursisten. Dat stoort me en maakt me onzeker.
Ben nu bij vriendin aan het oppassen. Heb net al wat aandacht en bevestiging gekregen. Echt helpen doet het niet.
Ik ratel nog even door hoor. Zo heb ik de pest aan mijn lijf. Al die ontstekingen laatst hebben er behoorlijk ingehakt. Moet nog voor wat controledingen naar de ha. en ik stel het maar uit omdat ik niet wil. Kutlijf. Een vriendin zit me achter de broek erover en dat geeft me een opgejaagd gevoel.
Mijn huid heeft last van de droogte, voel stekelig en droog. En ik heb waarschijnlijk weer een infectie in mijn gezicht, voor de zoveelste keer. Bah.
Het stelt allemaal niks voor, is gezeur in de marge en ik baal dat ik zeur.
Nu zit ik ook nog te simmen dat ik mijn vader mis. Terwijl ik helemaal niet zoveel aan hem had en me regelmatig dood aan hem ergerde (en de rest van de mensheid ook trouwens). Maar ik was graag vandaag een bioscoopje met hem gaan pakken. Dat deden we weleens en een aantal van die films komen deze week op televisie.
Nu ben ik officieel een huilie
Wurm wat naar dat je je door de nacht hebt moeten ploegen. Wel leuk joh, die reacties van de jongelui....
Naar de sauna gaan! Is het eerste wat er in me op komt. En dan op een doordeweekse dag waarin ik geen afspraken heb. Maar die dagen heb ik niet! In het weekend vind ik sauna minder leuk: veel meer stelletjes die samen gaan. Minder alleengangers om een praatje mee te maken. Qua geld gun ik me ook minder op dit moment. De feestdagen gehad, schoenen gekocht, kraamcadeautjes en dan mag ik niet meer uitgeven van mezelf. Dus dit valt onder de combi kadootjes en aandacht.
Ik voel me bij bepaald vrijwilligerswerk leeggezogen. Er is geen contactgroei en de persoon is erg negatief en niet geinteresseerd in wat dan ook. Dat begin ik zat te worden maar vind dat ik het niet kan maken want ik ben tenslotte er ook ooit aan begonnen. Dit valt onder aandacht en bevestiging.
Wat betreft aandacht en bevestiging: met 1 hobbyjuf heb ik geen klik. Is niet erg, maar ze negeert me, doet jeugdig popiejopie met een paar andere cursisten. Dat stoort me en maakt me onzeker.
Ben nu bij vriendin aan het oppassen. Heb net al wat aandacht en bevestiging gekregen. Echt helpen doet het niet.
Ik ratel nog even door hoor. Zo heb ik de pest aan mijn lijf. Al die ontstekingen laatst hebben er behoorlijk ingehakt. Moet nog voor wat controledingen naar de ha. en ik stel het maar uit omdat ik niet wil. Kutlijf. Een vriendin zit me achter de broek erover en dat geeft me een opgejaagd gevoel.
Mijn huid heeft last van de droogte, voel stekelig en droog. En ik heb waarschijnlijk weer een infectie in mijn gezicht, voor de zoveelste keer. Bah.
Het stelt allemaal niks voor, is gezeur in de marge en ik baal dat ik zeur.
Nu zit ik ook nog te simmen dat ik mijn vader mis. Terwijl ik helemaal niet zoveel aan hem had en me regelmatig dood aan hem ergerde (en de rest van de mensheid ook trouwens). Maar ik was graag vandaag een bioscoopje met hem gaan pakken. Dat deden we weleens en een aantal van die films komen deze week op televisie.
Nu ben ik officieel een huilie
Wurm wat naar dat je je door de nacht hebt moeten ploegen. Wel leuk joh, die reacties van de jongelui....
woensdag 6 januari 2010 om 14:17
Lieve Hanke, doe het niet af als 'gezeur in de marge', niets is gezeur in de marge. Het is er en je zit ermee, en dat mag gezegd worden. Echt heel goed dat je hier van je afschrijft.
Ik denk dat alleen het delen met een ander je vooruithelpt, tenminste, dat merk ik zelf. Of het nu via internet is, of irl (liever dat, maar dat is soms ook te eng).
En ik merk ook dat een lijf op allerlei manieren aangeeft dat er een verhaal zit wat de ruimte wil en wat verteld wil worden. Zoals bij mij zo'n droom aangeeft, maar ook allerlei symtomen en dingen die ik letterlijk voel. En wat ik dus bij PMT steeds beter leer 'te volgen'. Doodeng, maar wel heel nodig dus, want ik was 'ver weg van mijn lijf'.
Even nog over deze kamer. Dit is niet het huis waar ik nog met mijn kinderen heb gewoond (we wonen hier nu 2 jaar). Maar in deze kamer hadden ze er behang op zitten met zo'n beertjesrand. Behang is verder nog netjes dus we hebben geen zin om dat eraf te gaan halen, vandaar de snelle oplossing 'behangrand overschilderen'. Ik heb al genoeg last van 'het kind in mij' zonder dat ik daar ook nog uiterlijke triggers bij nodig heb. Last moet ik niet zeggen, ze heeft een verhaal te vertellen. Dat het mij soms wat lastig uitkomt, dat is wat anders.
Ik denk dat alleen het delen met een ander je vooruithelpt, tenminste, dat merk ik zelf. Of het nu via internet is, of irl (liever dat, maar dat is soms ook te eng).
En ik merk ook dat een lijf op allerlei manieren aangeeft dat er een verhaal zit wat de ruimte wil en wat verteld wil worden. Zoals bij mij zo'n droom aangeeft, maar ook allerlei symtomen en dingen die ik letterlijk voel. En wat ik dus bij PMT steeds beter leer 'te volgen'. Doodeng, maar wel heel nodig dus, want ik was 'ver weg van mijn lijf'.
Even nog over deze kamer. Dit is niet het huis waar ik nog met mijn kinderen heb gewoond (we wonen hier nu 2 jaar). Maar in deze kamer hadden ze er behang op zitten met zo'n beertjesrand. Behang is verder nog netjes dus we hebben geen zin om dat eraf te gaan halen, vandaar de snelle oplossing 'behangrand overschilderen'. Ik heb al genoeg last van 'het kind in mij' zonder dat ik daar ook nog uiterlijke triggers bij nodig heb. Last moet ik niet zeggen, ze heeft een verhaal te vertellen. Dat het mij soms wat lastig uitkomt, dat is wat anders.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 6 januari 2010 om 15:44
Zeer herkenbaar EV, al is voor mijn gevoel dat kinderlijke aardig geintegreerd in de hanke in het hier en nu.
Wat kunnen andere mensen toch lelijk behang uitzoeken he?
In de kerstvakantie heb ik in een interieurzaak naar behang gekeken, gewoon voor de lol. Van die rollen van 50 euro per stuk. Mooi joh.... Ook van dat engelse behang, type Morris als je dat wat zegt.
Wat kunnen andere mensen toch lelijk behang uitzoeken he?
In de kerstvakantie heb ik in een interieurzaak naar behang gekeken, gewoon voor de lol. Van die rollen van 50 euro per stuk. Mooi joh.... Ook van dat engelse behang, type Morris als je dat wat zegt.
