Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
woensdag 6 januari 2010 om 16:20
Ik heb jullie gelezen en deel, bij gebrek aan zinnige tekst, maar even een uit aan wie hem maar wil.
Werk overleeft ondanks een zeer korte nacht. Kon niet in slaap komen, dus er maar weer uit gegaan.
Iry, bedankt dat je er was!
Hanke, geen rare vraag hoor of ik wel echt contact heb als ik uitga. Dat heb je dan inderdaad niet, veel te veel herrie. Dat is puur voor de ontspanning (hoop ik dan). Beetje ouwehoeren, dansen, wat drinken.
Maar vriendin komt hier eind van de middag al, dus we hebben tijd genoeg om bij te kletsen voor we de stad ingaan. En ze blijft ook slapen. En daarbij kom ik er bij haar niet mee weg niet echt te vertellen hoe het gaat.
Die bijt zich vast als een pitbull en laat niet los totdat ik echt eerlijk ben
Werk overleeft ondanks een zeer korte nacht. Kon niet in slaap komen, dus er maar weer uit gegaan.
Iry, bedankt dat je er was!
Hanke, geen rare vraag hoor of ik wel echt contact heb als ik uitga. Dat heb je dan inderdaad niet, veel te veel herrie. Dat is puur voor de ontspanning (hoop ik dan). Beetje ouwehoeren, dansen, wat drinken.
Maar vriendin komt hier eind van de middag al, dus we hebben tijd genoeg om bij te kletsen voor we de stad ingaan. En ze blijft ook slapen. En daarbij kom ik er bij haar niet mee weg niet echt te vertellen hoe het gaat.
Die bijt zich vast als een pitbull en laat niet los totdat ik echt eerlijk ben
woensdag 6 januari 2010 om 17:47
Brr, rollen van 50 euro per stuk. Ik zou niet durven knippen, denk ik. Laat dit behang maar zitten, verder is het wel aardig, alleen die rand was afschuwelijk. Ik denk dat de vorige-daarnogvoor-bewoners kinderen hadden; bij het jonge stel waar wij het huis van kochten heb ik geen kinderen gezien (wel een hond).
Ach ja, smaken verschillen. Liever zou ik alles van deze muren afhalen, maar daar ben ik te lui voor.
Nou ja, lui. Ik heb de hele dag geschroefd en gepast en tekeningen gelezen, ik heb de blaren in mijn handen en rugpijn, maar het ene kastje is klaar en het brede ladenblok bijna. En vanavond het grote bureau neerzetten. Wat zal dat heerlijk zijn, zoveel ruimte! Nu staat die lompe grote computer hier naast me als een zwart blok; straks in een ding onder het bureau.
Knutselkind is in ieder geval aardig geïntegreerd, dat wel.
Ach ja, smaken verschillen. Liever zou ik alles van deze muren afhalen, maar daar ben ik te lui voor.
Nou ja, lui. Ik heb de hele dag geschroefd en gepast en tekeningen gelezen, ik heb de blaren in mijn handen en rugpijn, maar het ene kastje is klaar en het brede ladenblok bijna. En vanavond het grote bureau neerzetten. Wat zal dat heerlijk zijn, zoveel ruimte! Nu staat die lompe grote computer hier naast me als een zwart blok; straks in een ding onder het bureau.
Knutselkind is in ieder geval aardig geïntegreerd, dat wel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 6 januari 2010 om 20:09
Whoei, goed aan het klussen EV! En dan is het zo leuk om het resultaat daarna te zien, ervan te kunnen genieten!
Hanke, wat een eerlijk stuk!
Als ik je stuk zo lees komen er een aantal dingen in me op:
1. Je hebt behoefte aan tijd zonder afspraken om jezelf te verwennen met dingen die je echt fijn vindt.
2. Je hebt behoefte om geld aan jezelf te besteden, ondanks dat je verstand het niet okee vindt.
3. je voelt je ongezien en ongehoord bij een aantal mensen. Je vind dat je de band met hen niet zomaar op mag geven, maar ondertussen negeer je daarmee jou gevoel van ontkenning.
Zijn er misschien dingen die je zelf kan doen aan bovenstaande punten? Zodat je jezelf wat tegemoet kan komen? Compromis kan sluiten tussen gevoel en verstand?
Enne... zeuren mag. Zeuren is heerlijk. En het lucht op.
Zeur je gek!
Saar, soms zijn niet-zo-heftige-contacten ook heel fijn, en ontspannend. Zeker als je zo'n vriendin hebt die wel echt wil weten hoe het gaat.
Hanke, wat een eerlijk stuk!
Als ik je stuk zo lees komen er een aantal dingen in me op:
1. Je hebt behoefte aan tijd zonder afspraken om jezelf te verwennen met dingen die je echt fijn vindt.
2. Je hebt behoefte om geld aan jezelf te besteden, ondanks dat je verstand het niet okee vindt.
3. je voelt je ongezien en ongehoord bij een aantal mensen. Je vind dat je de band met hen niet zomaar op mag geven, maar ondertussen negeer je daarmee jou gevoel van ontkenning.
Zijn er misschien dingen die je zelf kan doen aan bovenstaande punten? Zodat je jezelf wat tegemoet kan komen? Compromis kan sluiten tussen gevoel en verstand?
Enne... zeuren mag. Zeuren is heerlijk. En het lucht op.
Zeur je gek!
Saar, soms zijn niet-zo-heftige-contacten ook heel fijn, en ontspannend. Zeker als je zo'n vriendin hebt die wel echt wil weten hoe het gaat.
woensdag 6 januari 2010 om 23:10
Mooie combi Saar, dingen doen die afleiden en ontspannen, en een goed gesprek. Ik hoop dat het leuk wordt en dat je eerlijk kan zijn. Wat heel fijn zou zijn is als het ook lukt de oester weer te sluiten. Zodat je niet de hele tijd je open en kwetsbaar voelt...
EV, knap hoor om dingen te monteren. Vraag me niet erbij, bij zo´n klus. Als ik ergens knorrig van word.... dan is het iets technisch dat inzicht, een soepel lijf en een stuk gereedschap vereist. Mocht ik ooit zo´n behangrol kiezen, dan weet ik gelukkig iemand die erg goed behangen kan. Ook ik ga dat echt niet zelf doen.
Wurm, ik word door een aantal vrienden regelmatig uitgescholden voor ´gereformeerd´ omdat ik mezelf te weinig gun. Dat ik nu al 2 winters maar 1 paar schoenen heb is een goed voorbeeld. De laatste aankoop van een paar prachtige schoenen van ´Think!´ was tamelijk bijzonder.
Zie het maar voor je, mij al bibberend afrekenen... Dat was al een grote strijd tussen gevoel en verstand.
Ik zal nadenken over wat je vraagt, ook vrienden hebben al zo hun commentaar gegeven. Wat dat vrijwilligerswerk betreft had ik in mijn hoofd dat ik dat vol zou houden tot april, dat i.v.m. mijn planning om tot die tijd te sporten en daarna te bepalen wat ik met mijn toekomst wil en kan. Geld uitgeven vind ik moeilijk, mijn inkomen is laag, ik doe al 2 hobbies en nu de dure sportschool erbij. Die overigens een sauna heeft, dus dan vind ik een dag saunacomplex eigenlijk niet kunnen... Wat vinden jullie?
Vanmiddag bleek dat het pesthumeur voor het merendeel toch echt te maken had met het missen van mijn vader. Een fikse huilbui met een liefdevolle arm om mijn schouder hielp wel. En wat comford food.
EV, knap hoor om dingen te monteren. Vraag me niet erbij, bij zo´n klus. Als ik ergens knorrig van word.... dan is het iets technisch dat inzicht, een soepel lijf en een stuk gereedschap vereist. Mocht ik ooit zo´n behangrol kiezen, dan weet ik gelukkig iemand die erg goed behangen kan. Ook ik ga dat echt niet zelf doen.
Wurm, ik word door een aantal vrienden regelmatig uitgescholden voor ´gereformeerd´ omdat ik mezelf te weinig gun. Dat ik nu al 2 winters maar 1 paar schoenen heb is een goed voorbeeld. De laatste aankoop van een paar prachtige schoenen van ´Think!´ was tamelijk bijzonder.
Zie het maar voor je, mij al bibberend afrekenen... Dat was al een grote strijd tussen gevoel en verstand.
Ik zal nadenken over wat je vraagt, ook vrienden hebben al zo hun commentaar gegeven. Wat dat vrijwilligerswerk betreft had ik in mijn hoofd dat ik dat vol zou houden tot april, dat i.v.m. mijn planning om tot die tijd te sporten en daarna te bepalen wat ik met mijn toekomst wil en kan. Geld uitgeven vind ik moeilijk, mijn inkomen is laag, ik doe al 2 hobbies en nu de dure sportschool erbij. Die overigens een sauna heeft, dus dan vind ik een dag saunacomplex eigenlijk niet kunnen... Wat vinden jullie?
Vanmiddag bleek dat het pesthumeur voor het merendeel toch echt te maken had met het missen van mijn vader. Een fikse huilbui met een liefdevolle arm om mijn schouder hielp wel. En wat comford food.
woensdag 6 januari 2010 om 23:44
Fijn Hanke, dat je weet waar het grotendeels vandaan kwam, en ook een bevredigend surrogaat gevonden hebt voor die behoefte!
Goedzo!
Verder vind ik het heel moeilijk om uitspraken te doen over 'wat mag ik uitgeven', omdat ik niet in jou portomonnee kan kijken, en al helemaal niet in jej vaste lasten en je prioriteiten.
Het enige wat ik erover kan zeggen is dit:
Ik krijg niet veel geld binnen. NOoit gehad ook, en het grootste deel ging en gaat op aan vaste lasten als wonen, studie en verzekeringen.
Dat zet ik elke jaar zo eens bij elkaar in een begroting, en dan kijk ik daarbij ook wat ik nog graag zou willen.
Zo staat in mijn begroting een bedrag per half jaar uitgetrokken voor sport en hobby's, en vind ik het belangrijk dat ik per maand een klein bedrag kleedgeld en 'zakgeld' heb.
Dit vantevoren zo overzien geeft me gedurende het jaar wat meer rust. Die ene dure hobby, die kàn dan gewoon.
Want ik kan het per half jaar betalen met mijn sportpotje, wat verjaardagsgeld, en twee maandjes zakgeld.
Ik ken het principe van moeite hebben met geld uitgeven voor mezelf. Shoppen vind ik moeilijk, zeker omdat ik weet dat we het geld zo goed in het huis kunnen steken.
Daarom bied het me houvast te weten dat ik dat bedrag per maand gewoon aan kleding kàn besteden, zonder me schuldig te voelen. Omdat ik dat begroot heb, en ik ook weet dat ik daarnaast netjes geld in het huis en de gezamenlijke kas stop, want dat heb ik ook begroot.
Misschien ben ik er erg neurotisch in, maar voor mij is het de enige manier om mezelf een kadootje te gunnen, of een nieuw shirtje.
Ik heb dan weliswaar wel meer dan een paar schoenen, maar dat is omdat ik sinds mijn 18e maar een paar weggegooid heb...
Jij weet zelf denk ik heel goed hoe het zit met je kas. Of je ècht niet naar de sauna kan vanwege de sportschool, of dat je vind dat je niet moet zeuren omdat je al genoeg verwend wordt door jezelf.
In het laatste geval kan je misschien een compromis met jezelf sluiten, en jezelf dit jaar een x aantal keer sauna beloven. Dat is een lekker vooruitzicht, je hebt het besloten dus je hoeft niet in moreel dillemma, en als je iets van jezelf mag wordt de behoefte op een of andere rare manier ook vaak minder.
Nouja, bla bla.
Ikben het moraal van het verhaal een beetje kwijt.
Wat ik ervan vind? Het is goed compromissen te sluiten tussen gevoel en verstand.
Onverstandige dingen zijn niet okee, maar erg hard zijn voor jezelf tegen je gevoel in ook niet.
Je hebt klote jaren genoeg gehad. Waarom niet jezelf koesteren en verwennen? Waarom doorgaan met jezelf tot nare dingen te verplichten, of niets te gunnen.
Zou je dat bij een ander doen?
Of ben je bezig jezelf hetzlefde te behandelen als mensen vroeger deden. Je behoeftes negeren omdat je het niet waard bent?
Jij bent de enige die het antwoord weet op alle vragen.
Of je uberhaupt behoeftes negeert, of juist al heel veel tegemoet komt. Of je jezelf al koestert.
Het is dus absoluut geen oordeel, meer algemene vragen om tot een antwoord te komen op jou vraag.
Je doet het namelijk zo knap, omgaan met jezelf, met alles, met de wereld. En dat mag beloond worden.
Jij mag beloond worden.
He, en wie kan dat beter dan jijzelf?
Goedzo!
Verder vind ik het heel moeilijk om uitspraken te doen over 'wat mag ik uitgeven', omdat ik niet in jou portomonnee kan kijken, en al helemaal niet in jej vaste lasten en je prioriteiten.
Het enige wat ik erover kan zeggen is dit:
Ik krijg niet veel geld binnen. NOoit gehad ook, en het grootste deel ging en gaat op aan vaste lasten als wonen, studie en verzekeringen.
Dat zet ik elke jaar zo eens bij elkaar in een begroting, en dan kijk ik daarbij ook wat ik nog graag zou willen.
Zo staat in mijn begroting een bedrag per half jaar uitgetrokken voor sport en hobby's, en vind ik het belangrijk dat ik per maand een klein bedrag kleedgeld en 'zakgeld' heb.
Dit vantevoren zo overzien geeft me gedurende het jaar wat meer rust. Die ene dure hobby, die kàn dan gewoon.
Want ik kan het per half jaar betalen met mijn sportpotje, wat verjaardagsgeld, en twee maandjes zakgeld.
Ik ken het principe van moeite hebben met geld uitgeven voor mezelf. Shoppen vind ik moeilijk, zeker omdat ik weet dat we het geld zo goed in het huis kunnen steken.
Daarom bied het me houvast te weten dat ik dat bedrag per maand gewoon aan kleding kàn besteden, zonder me schuldig te voelen. Omdat ik dat begroot heb, en ik ook weet dat ik daarnaast netjes geld in het huis en de gezamenlijke kas stop, want dat heb ik ook begroot.
Misschien ben ik er erg neurotisch in, maar voor mij is het de enige manier om mezelf een kadootje te gunnen, of een nieuw shirtje.
Ik heb dan weliswaar wel meer dan een paar schoenen, maar dat is omdat ik sinds mijn 18e maar een paar weggegooid heb...
Jij weet zelf denk ik heel goed hoe het zit met je kas. Of je ècht niet naar de sauna kan vanwege de sportschool, of dat je vind dat je niet moet zeuren omdat je al genoeg verwend wordt door jezelf.
In het laatste geval kan je misschien een compromis met jezelf sluiten, en jezelf dit jaar een x aantal keer sauna beloven. Dat is een lekker vooruitzicht, je hebt het besloten dus je hoeft niet in moreel dillemma, en als je iets van jezelf mag wordt de behoefte op een of andere rare manier ook vaak minder.
Nouja, bla bla.
Ikben het moraal van het verhaal een beetje kwijt.
Wat ik ervan vind? Het is goed compromissen te sluiten tussen gevoel en verstand.
Onverstandige dingen zijn niet okee, maar erg hard zijn voor jezelf tegen je gevoel in ook niet.
Je hebt klote jaren genoeg gehad. Waarom niet jezelf koesteren en verwennen? Waarom doorgaan met jezelf tot nare dingen te verplichten, of niets te gunnen.
Zou je dat bij een ander doen?
Of ben je bezig jezelf hetzlefde te behandelen als mensen vroeger deden. Je behoeftes negeren omdat je het niet waard bent?
Jij bent de enige die het antwoord weet op alle vragen.
Of je uberhaupt behoeftes negeert, of juist al heel veel tegemoet komt. Of je jezelf al koestert.
Het is dus absoluut geen oordeel, meer algemene vragen om tot een antwoord te komen op jou vraag.
Je doet het namelijk zo knap, omgaan met jezelf, met alles, met de wereld. En dat mag beloond worden.
Jij mag beloond worden.
He, en wie kan dat beter dan jijzelf?
donderdag 7 januari 2010 om 02:18
Je weet me wel weer aan het huilen te krijgen vandaag Wurm (alhoewel het is al morgen).
Ik geloof dat je een gevoelige snaar raakt. Mijn financien heb ik op zich prima op orde. Een overzicht met vaste uitgaven e.d. heb ik. Ik weet wat ik per week en maand te besteden heb. De extra´s als belastingteruggave, langdurigheidstoeslag en dat soort dingen, dat geld gebruik ik voor zaken als kleding, matras, vakantie en af en toe leuke dingen. Maar dat heb ik niet heel vast gebudgetteerd. Ik heb geen aparte potjes voor kleding, uitgaan of ´zomaar´. Kleding koop ik wanneer ik het nodig heb, niet omdat ik nog 80 euro heb liggen in het kledingpotje.
Het gaat ook niet om het creeren van potjes. Heb ik overdag lopen janken over mijn vader, nu kan het gezeur over mijn moeder beginnen. De eerste keer dat ik echt over haar ben gaan praten (jij weet waar) heb ik op een grote rol behang (ook al zo´n thema vandaag) het woord ´GELD´ geschreven. Daarna kwamen pas de woorden. Ik vond dat ik met dat ene geschreven woord al heel veel onthuld had...
Mijn moeder die mij al jaren niet meer gezien heeft, heeft tijdens ons laatste gesprek het voornamelijk over geld gehad. Dat ik zo materialistisch was, dat ik gemakzuchtig was en nog meer van dat soort fraais. Geld is dus voor mij een beladen iets. Het heeft gemaakt dat ik pas sinds kort (lees maanden) zo lang als ik wil onder de douche sta, en me bij alles afvraag of ik geen decadent verwend nest ben.
Dus ja, het heeft met oude boodschappen te maken. Ergens is het ook wel veilig om daarnaar te luisteren. Dan werk ik me niet in de schulden, is er altijd potje voor noodgevallen en raak ik niet gewend aan luxe dingen die ik niet betalen kan. Maar het maakt me ook een halve monnik. Ik zie hetzelfde gedrag bij mijn zus. Met het idee in mijn hoofd van evt. een studie merk ik nu dat ik geen extra dingen mag doen uit angst dat ik het anders niet betalen kan. Angst voor de toekomst, zoiets.
De sportschool zie ik in principe niet als gewone maandelijkse last. Ik vind het onderdeel van mijn reintegratie en gebruik indien nodig wat spaargeld. Elke maand heb ik een klein bedrag opzij gezet en dat kan daar goed voor dienen.
O en nu een opmerking waar je misschien kwaad op gaat worden maar ik dacht eerst dat je het cynisch bedoelde ´dat ik het zo knap doe´. Vind je dat echt? Of schrijf je dat als onderdeel van een peptalk? Ik vind het wel tegenvallen namelijk. Worstel nog steeds met onzekerheid en sociaal onaangepast gedrag. De term ´een typische Hanke opmerking´ wordt gelukkig steeds meer in de verleden tijd gebruikt maar ik hoorde mezelf er gister weer een paar maken....
Ik wou dat mijn pa er was en even kon zeggen dat het goed komt en dat ik ok ben. Ik blijf bezig en het is niet eens hormonentijd.
Ik krul me op in mijn bed, het is wel even genoeg zo.
Ik geloof dat je een gevoelige snaar raakt. Mijn financien heb ik op zich prima op orde. Een overzicht met vaste uitgaven e.d. heb ik. Ik weet wat ik per week en maand te besteden heb. De extra´s als belastingteruggave, langdurigheidstoeslag en dat soort dingen, dat geld gebruik ik voor zaken als kleding, matras, vakantie en af en toe leuke dingen. Maar dat heb ik niet heel vast gebudgetteerd. Ik heb geen aparte potjes voor kleding, uitgaan of ´zomaar´. Kleding koop ik wanneer ik het nodig heb, niet omdat ik nog 80 euro heb liggen in het kledingpotje.
Het gaat ook niet om het creeren van potjes. Heb ik overdag lopen janken over mijn vader, nu kan het gezeur over mijn moeder beginnen. De eerste keer dat ik echt over haar ben gaan praten (jij weet waar) heb ik op een grote rol behang (ook al zo´n thema vandaag) het woord ´GELD´ geschreven. Daarna kwamen pas de woorden. Ik vond dat ik met dat ene geschreven woord al heel veel onthuld had...
Mijn moeder die mij al jaren niet meer gezien heeft, heeft tijdens ons laatste gesprek het voornamelijk over geld gehad. Dat ik zo materialistisch was, dat ik gemakzuchtig was en nog meer van dat soort fraais. Geld is dus voor mij een beladen iets. Het heeft gemaakt dat ik pas sinds kort (lees maanden) zo lang als ik wil onder de douche sta, en me bij alles afvraag of ik geen decadent verwend nest ben.
Dus ja, het heeft met oude boodschappen te maken. Ergens is het ook wel veilig om daarnaar te luisteren. Dan werk ik me niet in de schulden, is er altijd potje voor noodgevallen en raak ik niet gewend aan luxe dingen die ik niet betalen kan. Maar het maakt me ook een halve monnik. Ik zie hetzelfde gedrag bij mijn zus. Met het idee in mijn hoofd van evt. een studie merk ik nu dat ik geen extra dingen mag doen uit angst dat ik het anders niet betalen kan. Angst voor de toekomst, zoiets.
De sportschool zie ik in principe niet als gewone maandelijkse last. Ik vind het onderdeel van mijn reintegratie en gebruik indien nodig wat spaargeld. Elke maand heb ik een klein bedrag opzij gezet en dat kan daar goed voor dienen.
O en nu een opmerking waar je misschien kwaad op gaat worden maar ik dacht eerst dat je het cynisch bedoelde ´dat ik het zo knap doe´. Vind je dat echt? Of schrijf je dat als onderdeel van een peptalk? Ik vind het wel tegenvallen namelijk. Worstel nog steeds met onzekerheid en sociaal onaangepast gedrag. De term ´een typische Hanke opmerking´ wordt gelukkig steeds meer in de verleden tijd gebruikt maar ik hoorde mezelf er gister weer een paar maken....
Ik wou dat mijn pa er was en even kon zeggen dat het goed komt en dat ik ok ben. Ik blijf bezig en het is niet eens hormonentijd.
Ik krul me op in mijn bed, het is wel even genoeg zo.
donderdag 7 januari 2010 om 07:52
Hee maar lieve Hanke,
Een typische Hanke opmerking, hoeft toch niet perse verkeerd te zijn? Of stoor je je daar zelf aan?
Mij gebeuren ook vaak dingen dat vrienden dan zeggen, das ook echt iets voor jou. Typisch Ster.
Ik vind je he-le-maal niet materialistisch. Alles behalve dat. Ik koop echt elke maand wel iets van kleding of iets van mezelf en zelfs daar schaam ik me niet voor. Ik verdien het hoor!
Okee, bij mij gaat het weer de andere kant uit (geef vaak teveel uit), maar daar ben ik mee bezig.
En zeg nou zelf, een sauna-tje in een sportschool is werkelijk iets heel anders dan een gewoon sauna complex.
Gewoon lekker gaan hoor.
Fijne dag allemaal.
Een typische Hanke opmerking, hoeft toch niet perse verkeerd te zijn? Of stoor je je daar zelf aan?
Mij gebeuren ook vaak dingen dat vrienden dan zeggen, das ook echt iets voor jou. Typisch Ster.
Ik vind je he-le-maal niet materialistisch. Alles behalve dat. Ik koop echt elke maand wel iets van kleding of iets van mezelf en zelfs daar schaam ik me niet voor. Ik verdien het hoor!
Okee, bij mij gaat het weer de andere kant uit (geef vaak teveel uit), maar daar ben ik mee bezig.
En zeg nou zelf, een sauna-tje in een sportschool is werkelijk iets heel anders dan een gewoon sauna complex.
Gewoon lekker gaan hoor.
Fijne dag allemaal.
donderdag 7 januari 2010 om 11:33
Lieve Hank,
Nee, ik meende het eigenlijk.
Dat je worstelt, maar je handhaaft betekent toch dat je knap bezig bent? Je laat het er niet bij hangen, je leert van jezelf, en je probeert te dealen met de dingen die je tegenkomt.
Dat vind ik bij jou, net als bij ieder ander, knap.
Ook ben ik het wel eens met Ster dat een karaktertrek of iets anders typisch niet iets is om je voor te schamen.
Vaak is het iets wat jou uniek maakt, en waar diegenen die je liefhebben je graag eens mee plagen.
Anderen hebben het namelijk vaak al lang geaccepteerd en veroordelen je er niet om. Dat doen we vooral zelf.
Sterkte met het gemis van je vader... Misschien kan je nog ergens weer even een arm lenen?
Nee, ik meende het eigenlijk.
Dat je worstelt, maar je handhaaft betekent toch dat je knap bezig bent? Je laat het er niet bij hangen, je leert van jezelf, en je probeert te dealen met de dingen die je tegenkomt.
Dat vind ik bij jou, net als bij ieder ander, knap.
Ook ben ik het wel eens met Ster dat een karaktertrek of iets anders typisch niet iets is om je voor te schamen.
Vaak is het iets wat jou uniek maakt, en waar diegenen die je liefhebben je graag eens mee plagen.
Anderen hebben het namelijk vaak al lang geaccepteerd en veroordelen je er niet om. Dat doen we vooral zelf.
Sterkte met het gemis van je vader... Misschien kan je nog ergens weer even een arm lenen?
donderdag 7 januari 2010 om 12:27
Lieve Hanke,
wat kunnen uitspraken van moeders er toch inhakken hé (en blijven hangen, nog erger). Terwijl ik, als ik jou lees, altijd onder de indruk ben van jouw - hoe moet ik het zeggen - evenwicht. Hoe je bezig bent met jezelf. Keuzes maakt. Zorgt voor jezelf. En 'een typische Hanke-opmerking' vind ik juist iets positiefs: iets met de energie van Hanke, iets eigens, van jou.
Iets wat iemand anders niet op dezelfde (namelijk jouw unieke) manier kan zeggen.
Ja, en gemissen kunnen soms ook flink opspelen.. hier, een virtuele
wat kunnen uitspraken van moeders er toch inhakken hé (en blijven hangen, nog erger). Terwijl ik, als ik jou lees, altijd onder de indruk ben van jouw - hoe moet ik het zeggen - evenwicht. Hoe je bezig bent met jezelf. Keuzes maakt. Zorgt voor jezelf. En 'een typische Hanke-opmerking' vind ik juist iets positiefs: iets met de energie van Hanke, iets eigens, van jou.
Iets wat iemand anders niet op dezelfde (namelijk jouw unieke) manier kan zeggen.
Ja, en gemissen kunnen soms ook flink opspelen.. hier, een virtuele
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 7 januari 2010 om 12:41
Een verkoopster die ik elke week 1 tot 2 keer kort zie (bij het doen van een boodschap) had afgelopen dinsdag over mij gedroomd. Dat ik zo verdrietig was... Zij wist eerder dan ik wat ik voelde. Bijzonder. Op een of andere manier voel ik me er door gesteund.
De boel uiten heeft geholpen trouwens. Ik voel me een stuk opgewekter en blijer. Werken ging goed, ga zo sporten.
Over die Hanke opmerkingen, daar ben ik nog niet uit. Vrienden zien het idd. als een eigenaardigheid van me. Bij vreemden vind ik het wat minder als ik er weer eens wat uit floep. Het schijnt al stukken minder te zijn trouwens.
Fijne dag allemaal! Bedankt voor het meedenken en luisteren.
De boel uiten heeft geholpen trouwens. Ik voel me een stuk opgewekter en blijer. Werken ging goed, ga zo sporten.
Over die Hanke opmerkingen, daar ben ik nog niet uit. Vrienden zien het idd. als een eigenaardigheid van me. Bij vreemden vind ik het wat minder als ik er weer eens wat uit floep. Het schijnt al stukken minder te zijn trouwens.
Fijne dag allemaal! Bedankt voor het meedenken en luisteren.
donderdag 7 januari 2010 om 16:27
sporten? Wat is dat?
Ik heb al sidns september niet meer gesport geloof ik...
Moet er ook echt niet aan denken nu zeg.
Wat een pokkedag.
Kinderen bleven maar vallen en ongelukken maken. Ben echt compleet gesloopt en alles zat.
Stop de wereld, ik wil eraf! blegh.
Nouja, morgen weer een dag zullen we maar zeggen.
Ik heb al sidns september niet meer gesport geloof ik...
Moet er ook echt niet aan denken nu zeg.
Wat een pokkedag.
Kinderen bleven maar vallen en ongelukken maken. Ben echt compleet gesloopt en alles zat.
Stop de wereld, ik wil eraf! blegh.
Nouja, morgen weer een dag zullen we maar zeggen.
donderdag 7 januari 2010 om 17:46
Ik ook
De yogales deze week was zo zennnn dat ik het hele uur moeite had niet in slaap te vallen. Het zegt veel over m'n vermoeidheid.
Hanke wat fijn dat je je hier zo hebt kunnen uiten. Ik kom je een brengen.
Het is te vol in m'n hoofd en tegelijk te leeg om te reageren. Vreemd gevoel. Vol van emoties van de afgelopen weken, het speelt nog steeds allemaal door m'n hoofd en helaas 's nachts ook nog. Dromen, snel wakker, beelden zien.
Stukjes "vroeger" komen terug voorbij. Ook gemis.
Werk en thuis is even helemaal genoeg nu.
De yogales deze week was zo zennnn dat ik het hele uur moeite had niet in slaap te vallen. Het zegt veel over m'n vermoeidheid.
Hanke wat fijn dat je je hier zo hebt kunnen uiten. Ik kom je een brengen.
Het is te vol in m'n hoofd en tegelijk te leeg om te reageren. Vreemd gevoel. Vol van emoties van de afgelopen weken, het speelt nog steeds allemaal door m'n hoofd en helaas 's nachts ook nog. Dromen, snel wakker, beelden zien.
Stukjes "vroeger" komen terug voorbij. Ook gemis.
Werk en thuis is even helemaal genoeg nu.
donderdag 7 januari 2010 om 18:34
