Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
maandag 11 januari 2010 om 09:48
maandag 11 januari 2010 om 12:45
Saar, morgen kan je iig je ei kwijt. Vandaag maar kijken hoe het loopt. Ik snap wel dat je er niet veel van verwacht. Misschien valt het mee.
EV, neem de ruimte vandaag, bij PMT. Je hebt het nodig.
Wurm, mooi hoor witte deuren. Kan schoon(o)pa een beetje verven?
Met mij gaat het ok, de emoties zijn gezakt en mijn hoofd staat weer naar de dagelijkse bezigheden. Veel mantelzorg deze week - doe het graag maar ga binnenkort een dagje ´afsprakenvrij´ plannen, een goede tip van 1 van jullie.
Eergisteren bij het sporten kon ik voor het eerst met mijn hand mijn enkel naar achter trekken om ´m te strekken. Voorheen kon ik dat niet: te stijf, te dik... Leuk!
EV, neem de ruimte vandaag, bij PMT. Je hebt het nodig.
Wurm, mooi hoor witte deuren. Kan schoon(o)pa een beetje verven?
Met mij gaat het ok, de emoties zijn gezakt en mijn hoofd staat weer naar de dagelijkse bezigheden. Veel mantelzorg deze week - doe het graag maar ga binnenkort een dagje ´afsprakenvrij´ plannen, een goede tip van 1 van jullie.
Eergisteren bij het sporten kon ik voor het eerst met mijn hand mijn enkel naar achter trekken om ´m te strekken. Voorheen kon ik dat niet: te stijf, te dik... Leuk!
maandag 11 januari 2010 om 12:50
maandag 11 januari 2010 om 13:01
Ach, als je niets verwacht van die groep kan het ook alleen maar meevallen Saar.
Zo simpel ben ik dan weer wel.
En dan morgen idd met je 'eigen' psych bijpraten en evalueren etc.
Lekker he Hanke, als je meer kan dan daarvoor. Dat vond ik ooit het verslavende van sporten. En na mijn zwangerschap vast wel weer een keer haha.
Fijn dat je je weer beter voelt!
Hier gaat t wel okee. Boodschappen gedaan, gegeten met Wurman en schoonpa, en nu effies op de lap.
Schilderen zou ie wel heel goed moeten kunnen, maar vorige keer had ie met de franse slag meer verf op de muur dan op de deuren gesmeerd, en nog met een hoop geknoei en druipers ook.
Toen was ik wel heeeeeeeel boos.
Gelukkig heeft Wurman m daarop aangesproken, en issie nu weer braaf met zeiltjes, afplaktape en veel geduld in de weer.
Hij WILDE namelijk schilderen hier, terwijl wij zeiden: Lief, maar hoeft niet joh.
Aldus, enzo. Nog een halve middag.
En nog een supermarkt te gaan. Blegh. Kan ik niet al naar mn bed?
Zo simpel ben ik dan weer wel.
En dan morgen idd met je 'eigen' psych bijpraten en evalueren etc.
Lekker he Hanke, als je meer kan dan daarvoor. Dat vond ik ooit het verslavende van sporten. En na mijn zwangerschap vast wel weer een keer haha.
Fijn dat je je weer beter voelt!
Hier gaat t wel okee. Boodschappen gedaan, gegeten met Wurman en schoonpa, en nu effies op de lap.
Schilderen zou ie wel heel goed moeten kunnen, maar vorige keer had ie met de franse slag meer verf op de muur dan op de deuren gesmeerd, en nog met een hoop geknoei en druipers ook.
Toen was ik wel heeeeeeeel boos.
Gelukkig heeft Wurman m daarop aangesproken, en issie nu weer braaf met zeiltjes, afplaktape en veel geduld in de weer.
Hij WILDE namelijk schilderen hier, terwijl wij zeiden: Lief, maar hoeft niet joh.
Aldus, enzo. Nog een halve middag.
En nog een supermarkt te gaan. Blegh. Kan ik niet al naar mn bed?
maandag 11 januari 2010 om 13:43
maandag 11 januari 2010 om 17:26
Hoe was het bij de psych Appel?
Ondanks dat ik er een knallende koppijn aan over heb gehouden, moet ik zeggen dat het me erg mee is gevallen vanmiddag.
Eerste half uur vroeg ik me af waar ik in godsnaam beland was, voelde mij echt niet op mijn plek.
Maar tijdens het voorstelrondje vond ik al zoveel herkenning, dat ik er steeds meer vertrouwen in kreeg.
Het was eigenlijk gewoon heel fijn om tussen mensen te zitten die zich ongeveer net zo voelen als jij. Die je niet veel hoeft uit te leggen, omdat ze het begrijpen.
Best een grote groep, totaal 11 mensen geloof ik.
Wat wel iets teveel is, dus volgende keer gaan we opsplitsen.
Mannen en vrouwen nu ongeveer gelijk verdeeld, verschillende leeftijden en nationaliteiten. Ik ben de jongste.
Leuk, en volgens mij valt er best veel van elkaar te leren.
Over de inhoud kan ik nog niet veel zeggen. Stond vooral in het teken van voorstellen, vanwege aantal nieuwe mensen.
Al wel even confronterend. Moesten een vragenlijst invullen over hoe je je de afgelopen week gevoeld hebt.
Hier komt een score uit. Eens in de zoveel tijd vul je die lijst opnieuw in om te kijken waar je dan staat.
Mijn score was hoog, kwam uit op ernstige depressie.
Maar goed, vanaf hier kan het alleen maar beter gaan toch?
Ondanks dat ik er een knallende koppijn aan over heb gehouden, moet ik zeggen dat het me erg mee is gevallen vanmiddag.
Eerste half uur vroeg ik me af waar ik in godsnaam beland was, voelde mij echt niet op mijn plek.
Maar tijdens het voorstelrondje vond ik al zoveel herkenning, dat ik er steeds meer vertrouwen in kreeg.
Het was eigenlijk gewoon heel fijn om tussen mensen te zitten die zich ongeveer net zo voelen als jij. Die je niet veel hoeft uit te leggen, omdat ze het begrijpen.
Best een grote groep, totaal 11 mensen geloof ik.
Wat wel iets teveel is, dus volgende keer gaan we opsplitsen.
Mannen en vrouwen nu ongeveer gelijk verdeeld, verschillende leeftijden en nationaliteiten. Ik ben de jongste.
Leuk, en volgens mij valt er best veel van elkaar te leren.
Over de inhoud kan ik nog niet veel zeggen. Stond vooral in het teken van voorstellen, vanwege aantal nieuwe mensen.
Al wel even confronterend. Moesten een vragenlijst invullen over hoe je je de afgelopen week gevoeld hebt.
Hier komt een score uit. Eens in de zoveel tijd vul je die lijst opnieuw in om te kijken waar je dan staat.
Mijn score was hoog, kwam uit op ernstige depressie.
Maar goed, vanaf hier kan het alleen maar beter gaan toch?
maandag 11 januari 2010 om 18:06
Oh Saar, fijn dat het meeviel, maar vooral dat je al herkenning voelde. Dat je je begrepen voelde. Hé, ik ben écht blij voor je dat deze eerste keer beter uitpakte dan je verwacht had! Wel goed dat ze de groep opsplitsen, beetje veel. Wie begeleidt zo'n groep eigenlijk, een psycholoog, psychotherapeut?
Hier gaat het wel iets beter na PMT vanmiddag. En ik mag haar bellen als het niet gaat, en daar hoeft het niet eens 'erg' voor te zijn. Want ik moet leren om hulp te vragen, leren dat dat mag. Ik hoef niet meer alles alleen op te lossen, omdat ik dat vroeger thuis als oudste, en met zulke ouders, wél moest. Dat hoeft nu niet meer. Leren dat ik niet meer altijd zo sterk hoef te zijn... wat een opgave.
Hier gaat het wel iets beter na PMT vanmiddag. En ik mag haar bellen als het niet gaat, en daar hoeft het niet eens 'erg' voor te zijn. Want ik moet leren om hulp te vragen, leren dat dat mag. Ik hoef niet meer alles alleen op te lossen, omdat ik dat vroeger thuis als oudste, en met zulke ouders, wél moest. Dat hoeft nu niet meer. Leren dat ik niet meer altijd zo sterk hoef te zijn... wat een opgave.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 11 januari 2010 om 18:55
Saar dat klinkt veel beter dan wat je had verwacht! Je noemt het zelfs "leuk", positief dus. Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat het klikt.
Sterkte met je hoofdpijn
EV wat een toptherapeute dat je haar mag bellen. Alleen al dat gegeven kan je rust geven: er is een luisterend oor als je die nodig hebt.
Appel, hoe is het met jou nu?
Iry wat een dapper plan, stoppen met roken. Is het serieus?
Ik zit nog steeds in de hangmodus en daar kwam gisteren een extraatje bij: kaakontsteking.
Zat ik bij een vreemde tandarts die rigoreus de spuit er in zette en de boel open sneed
Met een dubbele antibioticakuur en een wang als een hamster ga ik verder met hangen. Sjonge wat baal ik hiervan, als de ontsteking weg is volgt er nog een behandeling, hopelijk bij de eigen tandarts (hele lieve vrouw) en anders bij de kaakchirurg. Mijn fantasie slaat al aardig op hol...
Sterkte met je hoofdpijn
EV wat een toptherapeute dat je haar mag bellen. Alleen al dat gegeven kan je rust geven: er is een luisterend oor als je die nodig hebt.
Appel, hoe is het met jou nu?
Iry wat een dapper plan, stoppen met roken. Is het serieus?
Ik zit nog steeds in de hangmodus en daar kwam gisteren een extraatje bij: kaakontsteking.
Zat ik bij een vreemde tandarts die rigoreus de spuit er in zette en de boel open sneed
Met een dubbele antibioticakuur en een wang als een hamster ga ik verder met hangen. Sjonge wat baal ik hiervan, als de ontsteking weg is volgt er nog een behandeling, hopelijk bij de eigen tandarts (hele lieve vrouw) en anders bij de kaakchirurg. Mijn fantasie slaat al aardig op hol...
