Psyche
alle pijlers
Mijn leven is een farce
vrijdag 10 september 2010 om 11:24
Iedereen kent me als die vrolijke vrouw, vol grapjes, geintjes, altijd bereidwillig een ander op te vrolijken, te helpen.
Ondanks de vele tegenslagen blijf ik optimistisch... helaas is het een absolute farce...
Ik voel woede, razende woede en ik weet me er geen raad mee. Ik kan er uren, dagen, weken, maanden (welja, jaren) over malen in m'n hoofd, maar een plek geven en ermee leren leven lukt me niet.
De woede komt te pas en te onpas boven... M'n therapeut had het over het kanaliseren van die woeden, maar... ik weet niet hoe, ik krijg het niet gedraaid.
Iedereen kent me van het beeld wat ik schets, maar ben ik alleen, dan komt mijn ware aard boven en val ik diep, heel diep.
Ik geloof niet, dat ik direct depressief ben ofzo, want over het algemeen gaat het best goed. Maar die oude rottigheid, die blijft me dwars zitten, vooral ook, omdat het iets is wat ik niet kan ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden. De ene keer lukt dat goed, de andere verlies ik mezelf...
Herkent iemand dit? Van de buitenkant het happy vrouwtje, maar tegenstrijdigheid naar binnen toe...
Ondanks de vele tegenslagen blijf ik optimistisch... helaas is het een absolute farce...
Ik voel woede, razende woede en ik weet me er geen raad mee. Ik kan er uren, dagen, weken, maanden (welja, jaren) over malen in m'n hoofd, maar een plek geven en ermee leren leven lukt me niet.
De woede komt te pas en te onpas boven... M'n therapeut had het over het kanaliseren van die woeden, maar... ik weet niet hoe, ik krijg het niet gedraaid.
Iedereen kent me van het beeld wat ik schets, maar ben ik alleen, dan komt mijn ware aard boven en val ik diep, heel diep.
Ik geloof niet, dat ik direct depressief ben ofzo, want over het algemeen gaat het best goed. Maar die oude rottigheid, die blijft me dwars zitten, vooral ook, omdat het iets is wat ik niet kan ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden. De ene keer lukt dat goed, de andere verlies ik mezelf...
Herkent iemand dit? Van de buitenkant het happy vrouwtje, maar tegenstrijdigheid naar binnen toe...
vrijdag 10 september 2010 om 11:33
Geloof me, heb 't geprobeerd... Heb zelfs een boksbal aangeschaft die hier op zolder, ver weg buiten beeld, hangt en dagelijks z'n portie krijgt.
De oorzaak weet ik wel: ik heb verkeerde beslissingen genomen in het verleden en te veel vertrouwd op het goede in de mens. En telkens zo hard op m'n bek gegaan... die deceptie.
En dat komt telkens weer naar boven en langzaamaan voel ik dan de woede weer opborrelen. Inslikken lukt dan niet, ik trek me terug, in mezelf en ach, die dag dat "Ah joh, alles gaat goed hoor!" komt dan vanzelf wel... Maar het oud zeer blijft me achtervolgen.
Misschien kom ik hier klagerig over... en dat is zò in tegenstelling met hoe ik in de grote boze buitenwereld overkom...
De oorzaak weet ik wel: ik heb verkeerde beslissingen genomen in het verleden en te veel vertrouwd op het goede in de mens. En telkens zo hard op m'n bek gegaan... die deceptie.
En dat komt telkens weer naar boven en langzaamaan voel ik dan de woede weer opborrelen. Inslikken lukt dan niet, ik trek me terug, in mezelf en ach, die dag dat "Ah joh, alles gaat goed hoor!" komt dan vanzelf wel... Maar het oud zeer blijft me achtervolgen.
Misschien kom ik hier klagerig over... en dat is zò in tegenstelling met hoe ik in de grote boze buitenwereld overkom...
vrijdag 10 september 2010 om 11:35
quote:kitty elastic schreef op 10 september 2010 @ 11:27:
en je mag best verdrietig, depresiief, boos o.i.d. zijn hoor. Niemand die daar raar van opkijkt.
Maar het zit mezelf zo dwars... het vreet aan me.
En ach, iedereen kent m'n verhaal, heeft symphatie voor me, maar gevoelsmatig kan ik me niet meer uiten, buiten dat inmiddels gekunstelde lachje en die licht hysterische Gaat super met me!
en je mag best verdrietig, depresiief, boos o.i.d. zijn hoor. Niemand die daar raar van opkijkt.
Maar het zit mezelf zo dwars... het vreet aan me.
En ach, iedereen kent m'n verhaal, heeft symphatie voor me, maar gevoelsmatig kan ik me niet meer uiten, buiten dat inmiddels gekunstelde lachje en die licht hysterische Gaat super met me!
vrijdag 10 september 2010 om 11:35
quote:BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:24:
Ik geloof niet, dat ik direct depressief ben ofzo, want over het algemeen gaat het best goed. Maar die oude rottigheid, die blijft me dwars zitten, vooral ook, omdat het iets is wat ik niet kan ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden. De ene keer lukt dat goed, de andere verlies ik mezelf...
Ik denk niet dat ik je vraag goed kan beantwoorden. Je wilt je gevoel kanaliseren, sublimeren, tik weet niet of dat bij jou gaat werken. In het bovenstaande stukje dat ik hier quote heb je het over 'oude rottigheid' en iets wat je niet kunt ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden.
Dat klinkt alsof de oorzaak van die woede nog steeds niet weg is. Alsof er nog steeds iets speelt. Waarschijnlijk zul je dat -wat het ook moge zijn- moeten confroteren of moeten vergeven. Tot die tijd zal het erg moeilijk worden om te gaan met die woede, vermoed ik.
Maar goed, ik weet niet genoeg van jouw situatie.
Overigens, qua herkenbaarheid: ja, herkenning maar dan met een andere emotie: verdriet. Dus bij mij is het sterk voordoen, blijven lachen en bij thuiskomst inzakken en huilen, althans soms. Vaak kan ik het wel de baas, zeker als het verder goed met me gaat. Ik denk dat we allemaal wel eens onze echte emoties verbergen.
Maar als het echt zover gaat dat het je leven beheerst is dat ongezond, dit moet je heel veel energie kosten vermoed ik.
Wellicht heb je ook iets aan een psychfysio, dan kun je meer met je lichaam werken.
Ik geloof niet, dat ik direct depressief ben ofzo, want over het algemeen gaat het best goed. Maar die oude rottigheid, die blijft me dwars zitten, vooral ook, omdat het iets is wat ik niet kan ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden. De ene keer lukt dat goed, de andere verlies ik mezelf...
Ik denk niet dat ik je vraag goed kan beantwoorden. Je wilt je gevoel kanaliseren, sublimeren, tik weet niet of dat bij jou gaat werken. In het bovenstaande stukje dat ik hier quote heb je het over 'oude rottigheid' en iets wat je niet kunt ontlopen en keer op keer het hoofd moet bieden.
Dat klinkt alsof de oorzaak van die woede nog steeds niet weg is. Alsof er nog steeds iets speelt. Waarschijnlijk zul je dat -wat het ook moge zijn- moeten confroteren of moeten vergeven. Tot die tijd zal het erg moeilijk worden om te gaan met die woede, vermoed ik.
Maar goed, ik weet niet genoeg van jouw situatie.
Overigens, qua herkenbaarheid: ja, herkenning maar dan met een andere emotie: verdriet. Dus bij mij is het sterk voordoen, blijven lachen en bij thuiskomst inzakken en huilen, althans soms. Vaak kan ik het wel de baas, zeker als het verder goed met me gaat. Ik denk dat we allemaal wel eens onze echte emoties verbergen.
Maar als het echt zover gaat dat het je leven beheerst is dat ongezond, dit moet je heel veel energie kosten vermoed ik.
Wellicht heb je ook iets aan een psychfysio, dan kun je meer met je lichaam werken.
vrijdag 10 september 2010 om 11:38
Het heeft te maken met personen die niet te ontlopen zijn (m'n ex), met situaties die keer op keer terugkomen op zakelijk gebied (ben daar zo enorm in bedonderd, het werd echt persoonlijk terwijl ik die persoon zo'n vertrouwen geschonken had).
Ik snak naar vergeving, naar het een plek geven, ernaar terugkijken met een bepaalde berusting. Maar ik kan het niet, ik heb eerder nare moordneigingen (niet echt dus, maar de gedachten dan).
Ik snak naar vergeving, naar het een plek geven, ernaar terugkijken met een bepaalde berusting. Maar ik kan het niet, ik heb eerder nare moordneigingen (niet echt dus, maar de gedachten dan).
vrijdag 10 september 2010 om 11:42
Wat vervelend dat je vertrouwen zo geschaad is. Als ik het goed begrijp draait daar je woede dus om? Dat jij naief was en je vertrouwen is misbruikt? Da;s heel naar. Maar waarom loop jij nou met die woede rond? Jij hebt toch niets verkeerds gedaan? Degene die je vertrouwen niet waard bleek te zijn, die zat fout. Dus al die woede zou ik lekker bij hem laten. Wat een zonde dat je jezelf daarmee kwelt!
vrijdag 10 september 2010 om 11:44
vrijdag 10 september 2010 om 11:46
vrijdag 10 september 2010 om 11:46
vrijdag 10 september 2010 om 11:46
[quote]BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:41:
Heb het boek gegoogled en de tranen stromen over m'n wangen.
Dat wilde ik er nog bij schrijven: misschien stromen de tranen over je wangen. Maar ik vond het te ver gaan dus heb ik het weggehaald. Ik denk dat het goed is het boek te lezen en aan de hand daarvan met je therapeut erover te praten. En je gaat diep, heel diep. Maar doe het, het is een begin van een nieuwe weg. En zo laat je je ex en de mensen die je bedonderd hebben achter je.
Heb het boek gegoogled en de tranen stromen over m'n wangen.
Dat wilde ik er nog bij schrijven: misschien stromen de tranen over je wangen. Maar ik vond het te ver gaan dus heb ik het weggehaald. Ik denk dat het goed is het boek te lezen en aan de hand daarvan met je therapeut erover te praten. En je gaat diep, heel diep. Maar doe het, het is een begin van een nieuwe weg. En zo laat je je ex en de mensen die je bedonderd hebben achter je.
vrijdag 10 september 2010 om 11:47
quote:kitty elastic schreef op 10 september 2010 @ 11:46:
heb je dat al eens uitgesproken naar de betrokken personen?
Ik ben een jaar lang zo kwaad geweest op een ex dat ik als ik hem tegengekomen was met de auto hem 3x overreden zou hebben.
Op het moment dat ik dat naar hem uitsprak ( speciaal uitgenidigd daarvoor ) kon ik ophouden met boos zijn.Ach meid, heb het zo vaak geprobeerd aan te kaarten, we hebben het hele scenario doorlopen. Maar hij is zò maf, ontkent dingen keihard, legt het bij mij neer... en oh ja, mama is gek...
heb je dat al eens uitgesproken naar de betrokken personen?
Ik ben een jaar lang zo kwaad geweest op een ex dat ik als ik hem tegengekomen was met de auto hem 3x overreden zou hebben.
Op het moment dat ik dat naar hem uitsprak ( speciaal uitgenidigd daarvoor ) kon ik ophouden met boos zijn.Ach meid, heb het zo vaak geprobeerd aan te kaarten, we hebben het hele scenario doorlopen. Maar hij is zò maf, ontkent dingen keihard, legt het bij mij neer... en oh ja, mama is gek...
vrijdag 10 september 2010 om 11:47
quote:emaille schreef op 10 september 2010 @ 11:42:
Wat vervelend dat je vertrouwen zo geschaad is. Als ik het goed begrijp draait daar je woede dus om? Dat jij naief was en je vertrouwen is misbruikt? Da;s heel naar. Maar waarom loop jij nou met die woede rond? Jij hebt toch niets verkeerds gedaan? Degene die je vertrouwen niet waard bleek te zijn, die zat fout. Dus al die woede zou ik lekker bij hem laten. Wat een zonde dat je jezelf daarmee kwelt!
Mee eens.
Zo maak je jezelf dubbel slachtoffer.
Er klinkt veel zelfverwijt. Je bent hard voor jezelf. Misschien moet je eerst jezelf vergeven. Jij weet waarom je toen zo hebt gehandeld, waarom je die persoon toen vertrouwde. Als je kijkt naar de situatie van toen en de kennis die je toen had, dan was jouw manier van handelen waarschijnlijk volledig terecht.
Accepteer dat.
Makkelijk gezegd maar toch...
Wat vervelend dat je vertrouwen zo geschaad is. Als ik het goed begrijp draait daar je woede dus om? Dat jij naief was en je vertrouwen is misbruikt? Da;s heel naar. Maar waarom loop jij nou met die woede rond? Jij hebt toch niets verkeerds gedaan? Degene die je vertrouwen niet waard bleek te zijn, die zat fout. Dus al die woede zou ik lekker bij hem laten. Wat een zonde dat je jezelf daarmee kwelt!
Mee eens.
Zo maak je jezelf dubbel slachtoffer.
Er klinkt veel zelfverwijt. Je bent hard voor jezelf. Misschien moet je eerst jezelf vergeven. Jij weet waarom je toen zo hebt gehandeld, waarom je die persoon toen vertrouwde. Als je kijkt naar de situatie van toen en de kennis die je toen had, dan was jouw manier van handelen waarschijnlijk volledig terecht.
Accepteer dat.
Makkelijk gezegd maar toch...
vrijdag 10 september 2010 om 11:48
quote:BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:47:
[...]
Ach meid, heb het zo vaak geprobeerd aan te kaarten, we hebben het hele scenario doorlopen. Maar hij is zò maf, ontkent dingen keihard, legt het bij mij neer... en oh ja, mama is gek...geen discussie met hem aangaan.. maar een monoloog..Ik vind dat jij dit en dit hebt fout gedaan/doet enz...
[...]
Ach meid, heb het zo vaak geprobeerd aan te kaarten, we hebben het hele scenario doorlopen. Maar hij is zò maf, ontkent dingen keihard, legt het bij mij neer... en oh ja, mama is gek...geen discussie met hem aangaan.. maar een monoloog..Ik vind dat jij dit en dit hebt fout gedaan/doet enz...
vrijdag 10 september 2010 om 11:49
quote:kitty elastic schreef op 10 september 2010 @ 11:47:
en anders even lekker boos op je zelf worden "waarom was ik zo stom? domme muts "en dan zeggen : ik heb hiervan geleerd, dit overkomt me niet meer en dan verder gaan. eventueel mbv een andere therapeut?
M'n therapeut heeft me in ieder geval in laten zien dat het meer over hem zegt dan over mij... en dat was op zich al een eyeopener. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken, ik zou trots op mezelf moeten zijn over hoe onbaatzuchtig ik gehandeld heb, met uitsluitend belangen van anderen voor ogen.
Maar als ik in de spiegel kijk, zie ik woede, teleurstelling...
en anders even lekker boos op je zelf worden "waarom was ik zo stom? domme muts "en dan zeggen : ik heb hiervan geleerd, dit overkomt me niet meer en dan verder gaan. eventueel mbv een andere therapeut?
M'n therapeut heeft me in ieder geval in laten zien dat het meer over hem zegt dan over mij... en dat was op zich al een eyeopener. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken, ik zou trots op mezelf moeten zijn over hoe onbaatzuchtig ik gehandeld heb, met uitsluitend belangen van anderen voor ogen.
Maar als ik in de spiegel kijk, zie ik woede, teleurstelling...
vrijdag 10 september 2010 om 11:50
quote:dutskop schreef op 10 september 2010 @ 11:46:
[quote]BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:41:
Heb het boek gegoogled en de tranen stromen over m'n wangen.
Dat wilde ik er nog bij schrijven: misschien stromen de tranen over je wangen. Maar ik vond het te ver gaan dus heb ik het weggehaald. Ik denk dat het goed is het boek te lezen en aan de hand daarvan met je therapeut erover te praten. En je gaat diep, heel diep. Maar doe het, het is een begin van een nieuwe weg. En zo laat je je ex en de mensen die je bedonderd hebben achter je.Lief van je, ik ga het zeker kopen, ik wil zo graag beginnen aan die nieuwe weg...
[quote]BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:41:
Heb het boek gegoogled en de tranen stromen over m'n wangen.
Dat wilde ik er nog bij schrijven: misschien stromen de tranen over je wangen. Maar ik vond het te ver gaan dus heb ik het weggehaald. Ik denk dat het goed is het boek te lezen en aan de hand daarvan met je therapeut erover te praten. En je gaat diep, heel diep. Maar doe het, het is een begin van een nieuwe weg. En zo laat je je ex en de mensen die je bedonderd hebben achter je.Lief van je, ik ga het zeker kopen, ik wil zo graag beginnen aan die nieuwe weg...
vrijdag 10 september 2010 om 11:52
vrijdag 10 september 2010 om 11:52
Ik herken er wel wat in... in die zin dat ik van buiten de vrolijke jongen ben, altijd bereid anderen te helpen, jezelf op de tweede plaats zetten, etcetera... Ik ben heel pragmatisch ingesteld en ik zie het zo:
Dingen die uit je verleden nog steeds van invloed zijn op je heden, moet je op een gegeven moment achter je kunnen laten. Wil niet zeggen dat het easy is, das anders.
Maar wil je los komen van die woede en niet steeds weer opnieuw geconfronteerd worden met de oorzaken van die woede, laat het dan achter je. Letterlijk en figuurlijk.
Heb je er wel eens aan gedacht te gaan verhuizen, ver weg van je ex, ver weg van de mensen die je goedheid hebben misbruikt? Een nieuw leven, een nieuwe baan bijvoorbeeld?
Als jij wil dat er iets veranderd, zul je zelf die verandering moeten bewerkstelligen, dat doet niemand anders voor je.
Ik kan heel goed begrijpen dat je ook teleurgesteld bent in de mens an sich, er werd misbruik van je goedheid gemaakt en dat kan overal gebeuren. Kies voor jezelf, en laat je leven niet langer beheersen door het negatieve verleden. jij verdiend beter!
Dingen die uit je verleden nog steeds van invloed zijn op je heden, moet je op een gegeven moment achter je kunnen laten. Wil niet zeggen dat het easy is, das anders.
Maar wil je los komen van die woede en niet steeds weer opnieuw geconfronteerd worden met de oorzaken van die woede, laat het dan achter je. Letterlijk en figuurlijk.
Heb je er wel eens aan gedacht te gaan verhuizen, ver weg van je ex, ver weg van de mensen die je goedheid hebben misbruikt? Een nieuw leven, een nieuwe baan bijvoorbeeld?
Als jij wil dat er iets veranderd, zul je zelf die verandering moeten bewerkstelligen, dat doet niemand anders voor je.
Ik kan heel goed begrijpen dat je ook teleurgesteld bent in de mens an sich, er werd misbruik van je goedheid gemaakt en dat kan overal gebeuren. Kies voor jezelf, en laat je leven niet langer beheersen door het negatieve verleden. jij verdiend beter!
vrijdag 10 september 2010 om 11:53
Sja, mensen zien dingen en ervaren dingen nou eenmaal verschillend. Je kan hem niet dwingen om jouw kant van het verhaal aan te nemen. Dat is dus ook zinloos.
En weet je, stel dat je gedachten kloppen, dat je onwijs naief was, dat iedereen het al zag aankomen behalve jij, dat jij als enige erin getrapt bent.. wat dan nog? Iedereen maakt fouten hoor. Belangrijk is dat je ervan leert. En wie weet maak je ze nog een keer. Jammer dan. Niemand is perfect! Het feit dat je het inziet is toch al heel wat? Je moest eens weten hoeveel mensen er géén zelfreflectie hebben en denken dat ze nagenoeg perfect door het leven gaan.
Vergeef jezelf!
En weet je, stel dat je gedachten kloppen, dat je onwijs naief was, dat iedereen het al zag aankomen behalve jij, dat jij als enige erin getrapt bent.. wat dan nog? Iedereen maakt fouten hoor. Belangrijk is dat je ervan leert. En wie weet maak je ze nog een keer. Jammer dan. Niemand is perfect! Het feit dat je het inziet is toch al heel wat? Je moest eens weten hoeveel mensen er géén zelfreflectie hebben en denken dat ze nagenoeg perfect door het leven gaan.
Vergeef jezelf!
vrijdag 10 september 2010 om 11:54
quote:BelindaMenthol schreef op 10 september 2010 @ 11:52:
Mijn woede heeft ook te maken dat ik merk dat de "boosdoeners" gewoon verder leven, alsof er niets aan de hand is. Ik word afgeschilderd als lastig en oh ja, als leugenaar... want natuurlijk is alles niet zo gebeurd als ik me wel niet inprent...Dat weet je natuurlijk niet. Je weet niet wat ze van binnen voelen. En daar moet je je ook niet mee bezig houden. Lastig, dat klopt, want het voelt zo onterecht. Maar uiteindelijk heb jij alleen met jezelf en je eigen geweten te maken, niet met dat van hen.
Mijn woede heeft ook te maken dat ik merk dat de "boosdoeners" gewoon verder leven, alsof er niets aan de hand is. Ik word afgeschilderd als lastig en oh ja, als leugenaar... want natuurlijk is alles niet zo gebeurd als ik me wel niet inprent...Dat weet je natuurlijk niet. Je weet niet wat ze van binnen voelen. En daar moet je je ook niet mee bezig houden. Lastig, dat klopt, want het voelt zo onterecht. Maar uiteindelijk heb jij alleen met jezelf en je eigen geweten te maken, niet met dat van hen.
vrijdag 10 september 2010 om 11:55
Laat die acceptatie niet van anderen afhangen want dan gaat het niet lukken.
Jij hebt keuzes in het leven gemaakt en die zijn niet altijd goed uitgepakt. Dat is echt niet erg, dat hoef/kan/moet je jezelf niet verwijten. Het heeft je dingen geleerd over jezelf. Misschien ook over anderen maar wat zij hiermee doen is aan hen, niet aan jou.
Jij moet verder met je eigen leven. Dingen zijn gebeurd, keuzes zijn gemaakt. Zolang jij jezelf niet vergeeft dat je keuzes hebt gemaakt blijf je hangen in deze circel.
Stop de circel en het hangen aan het verleden. Goed, dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, je verandert daar niets meer aan. Wat je NU kan doen is kijken hoe je met die (levens)lessen verder kan. Je leeft nu en niet in het verleden of de toekomst. Wel naar een toekomst toe maar het hier en nu is waar je zit.
Je hoeft niets meer met de mensen die je vertrouwen beschaamd hebben. Wil je ze geen vertrouwen meer geven dan doe je dat niet, wil je dat wel dan doe je dat wel. Jouw keuze en dus ok.
Maar stop met het wachten op excuses en het koesteren van wrok. Dat verteert jou van binnen en een ander merkt er geen zak van. Dus wat schiet je daar nu mee op?
Trek die streep onder het verleden en ga leven....
Jij hebt keuzes in het leven gemaakt en die zijn niet altijd goed uitgepakt. Dat is echt niet erg, dat hoef/kan/moet je jezelf niet verwijten. Het heeft je dingen geleerd over jezelf. Misschien ook over anderen maar wat zij hiermee doen is aan hen, niet aan jou.
Jij moet verder met je eigen leven. Dingen zijn gebeurd, keuzes zijn gemaakt. Zolang jij jezelf niet vergeeft dat je keuzes hebt gemaakt blijf je hangen in deze circel.
Stop de circel en het hangen aan het verleden. Goed, dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, je verandert daar niets meer aan. Wat je NU kan doen is kijken hoe je met die (levens)lessen verder kan. Je leeft nu en niet in het verleden of de toekomst. Wel naar een toekomst toe maar het hier en nu is waar je zit.
Je hoeft niets meer met de mensen die je vertrouwen beschaamd hebben. Wil je ze geen vertrouwen meer geven dan doe je dat niet, wil je dat wel dan doe je dat wel. Jouw keuze en dus ok.
Maar stop met het wachten op excuses en het koesteren van wrok. Dat verteert jou van binnen en een ander merkt er geen zak van. Dus wat schiet je daar nu mee op?
Trek die streep onder het verleden en ga leven....
