Mijn vader heeft een oorlogstrauma

12-11-2009 11:18 73 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen,



Aangezien ik het er zelf erg moeilijk mee heb op dit moment wil ik het graag delen. Wellicht dat er mensen zijn die dit herkennen of waarvan de ouders dit ook zo ervaren hebben.

Mijn vader heeft in een Japans concentratiekamp gezeten in Indonesie. Dat betekent dat ik de 2e generatie van oorlogslachtoffers ben. Mijn vader heeft er een verschrikkelijk trauma aan overgehouden. Dit heeft altijd een enorme druk gelegd op mijn moeder en mij. Nu is mijn vader de afgelopen weken teruggegaan naar de plekken waar het allemaal gebeurd is. Onherroepelijk komt er bij mij nu ook een gevoel van woede en verdriet naar boven.

Op 4 mei 2007 las staatssecretaris Bussemaker een speech voor op de Dam. Die plaats ik hier graag omdat deze speech voor mij alles zegt.





De oorlog begon voor mijn vader op 8 december 1941.

Die dag verklaarde Nederland Japan de oorlog.

De oorlog begon voor mijn vader met de dood van mijn oma in het concentratiekamp.

Hij bleef achter in Nederlands Indië.

In diverse gevangenkampen.

Hij werd vernederd en gestraft.

Geslagen.

Mijn vader overleefde de oorlog.

Maar de oorlog ging niet voorbij.

Herinneringen zijn onverbiddelijk.

De oorlog begon voor mij toen ik 25 was.

Mijn vader ging naar Indonesië.

Hij zag de plaatsen van zijn jeugd.

Waar hij urenlang in de brandende zon stond. ‘Voor straf’.

Waar hij werd geslagen.

Vernederd.

Als jongetje van drie.

Ik kende geen oorlog.

Maar de oorlog leeft ook in mij.

De echo’s klinken in míjn hoofd.

De oorlog begint elke dag opnieuw.

Voor mensen die betrokken raken bij een nieuwe oorlog.

Voor jonge vrouwen en mannen die op vredesmissie gaan.

Voor hun ouders.

Geliefden.

Kinderen.

Broers en zussen en andere familie.

Voor hun vrienden en dierbaren.

Voor de goede verstaander.

We staan stil bij de verschrikkingen van oorlog. En de wreedheid.

We staan stil bij wat mensen andere mensen aandoen.

Onverdraagzaamheid.

Onverschilligheid.

Onbegrip.

Dat ligt niet achter ons.

Maar is van alle tijden.

Ook als er geen oorlog is.



Een Japanse keizer heeft destijds gezegd " jullie mogen de oorlog danwel gewonnen hebben, maar zullen het voelen tot aan de 3e generatie". Ik vrees dat hij gelijk krijgt als ik mezelf zo zie, maar ik wil het niet toestaan.
Alle reacties Link kopieren
Ouders van mijn vriend hebben in jappenkamp gezeten.. vreselijk inderdaad. Gelukkig heeft mijn vriend er zelf geen last van in deze mate, maar het lijkt me heel erg logisch dat bepaalde emoties boven komen bij het horen van de vreselijke dingen die je ouder heeft moeten mee maken.
Computer says nooooo
Alle reacties Link kopieren


Dit grijpt mij heel erg aan. Ik ben er een uit de 3e generatie. Mijn opa heeft ook in Nederlands Indië gezeten en gestreden. Nooit heeft hij daar over gesproken, tot ik er voor mijn havo eind werkstuk geschiedenis naar gevraagd heb, eigenlijk in al mijn onschuld en onwetendheid.

Dat is de dag geweest dat mijn opa is gaan praten. En nu al 11 jaar lang komen er steeds meer verhalen boven. Verhalen die mij boven de pet gaan, en waar ik me geen voorstelling van kan maken. De pijn, de vernedering, de dood... Mijn opa zat bij de 3e genie en was chauffeur. Elke dag weer reed hij met een wagen vol jonge mannen naar de plekken waar zij bruggen en wegen moesten bouwen... En elke dag reed hij terug met een wagen vol lijken... Dit waren dezelfde jongens die hij 's ochtends had vervoerd.

Dit is slechts één van de verhalen. Zo zijn er helaas nog meer.



Mijn opa ziet mij als een engeltje dat hem heeft verlost uit zijn zwijgend lijden. Volgens hem moest ik in zijn leven komen om hem te helpen dit te verwerken.

Sindsdien zijn zijn nachtmerries minder en is 4 mei iets draaglijker. Weg gaan zal het nooit, en ja hij lijdt nog steeds.

En eigenlijk lijdt ik mee. Ik heb een heleboel 'overgenomen' van mijn opa en dat werd mij pas vorig jaar echt duidelijk (10 jaar na het gesprek met mijn opa). Ik was in Den Haag tijdens het defilé. Ik fietste mijn gebruikelijke route naar de stad toen er opeens gevechtsvliegtuigen over vlogen. Een vlaag van angst overviel me. Ik ben gestopt, en kon niet meer verder tot alle vliegtuigen en helikopters voorbij waren. Tijdens de mars, die ik toch ben gaan bekijken, heb ik gehuild als een klein kind. Zo bang, maar zo'n diep respect voor deze (oude) mannen die hier liepen. Ik woon sinds vorig jaar vlakbij de Waalsdorpervlakte... vanuit huis kon ik de klok horen, en dat ging bij mij door merg en been. In 2010 wil ik er bij zijn, puur uit respect.



Opa wordt volgende week 84 en is een relatief fitte en hippe man. En ow wat ben ik trots op hem, en wat hou ik veel van hem. De band met mijn opa is heel bijzonder en onverwoestbaar. Ik kan er soms gewoon van in tranen raken. Ik draag zijn leed met trots en met alle liefde in de wereld.
Alle reacties Link kopieren
quote:summer73 schreef op 12 november 2009 @ 11:48:

Ouders van mijn vriend hebben in jappenkamp gezeten.. vreselijk inderdaad. Gelukkig heeft mijn vriend er zelf geen last van in deze mate, maar het lijkt me heel erg logisch dat bepaalde emoties boven komen bij het horen van de vreselijke dingen die je ouder heeft moeten mee maken.



Bedankt voor je reactie, misschien klinkt het stom maar ik ben al zo blij dat er meerdere mensen rond mijn leeftijd of iets ouder zijn die hetzelfde herkennen of waarbij een ouder in een kamp heeft gezeten. Wat fijn voor je vriend dat hij er zelf geen last van heeft!

Merk je het wel aan zijn vader?
Alle reacties Link kopieren
quote:Olive01 schreef op 12 november 2009 @ 11:51:



Dit grijpt mij heel erg aan. Ik ben er een uit de 3e generatie. Mijn opa heeft ook in Nederlands Indië gezeten en gestreden. Nooit heeft hij daar over gesproken, tot ik er voor mijn havo eind werkstuk geschiedenis naar gevraagd heb, eigenlijk in al mijn onschuld en onwetendheid.

Dat is de dag geweest dat mijn opa is gaan praten. En nu al 11 jaar lang komen er steeds meer verhalen boven. Verhalen die mij boven de pet gaan, en waar ik me geen voorstelling van kan maken. De pijn, de vernedering, de dood... Mijn opa zat bij de 3e genie en was chauffeur. Elke dag weer reed hij met een wagen vol jonge mannen naar de plekken waar zij bruggen en wegen moesten bouwen... En elke dag reed hij terug met een wagen vol lijken... Dit waren dezelfde jongens die hij 's ochtends had vervoerd.

Dit is slechts één van de verhalen. Zo zijn er helaas nog meer.



Mijn opa ziet mij als een engeltje dat hem heeft verlost uit zijn zwijgend lijden. Volgens hem moest ik in zijn leven komen om hem te helpen dit te verwerken.

Sindsdien zijn zijn nachtmerries minder en is 4 mei iets draaglijker. Weg gaan zal het nooit, en ja hij lijdt nog steeds.

En eigenlijk lijdt ik mee. Ik heb een heleboel 'overgenomen' van mijn opa en dat werd mij pas vorig jaar echt duidelijk (10 jaar na het gesprek met mijn opa). Ik was in Den Haag tijdens het defilé. Ik fietste mijn gebruikelijke route naar de stad toen er opeens gevechtsvliegtuigen over vlogen. Een vlaag van angst overviel me. Ik ben gestopt, en kon niet meer verder tot alle vliegtuigen en helikopters voorbij waren. Tijdens de mars, die ik toch ben gaan bekijken, heb ik gehuild als een klein kind. Zo bang, maar zo'n diep respect voor deze (oude) mannen die hier liepen. Ik woon sinds vorig jaar vlakbij de Waalsdorpervlakte... vanuit huis kon ik de klok horen, en dat ging bij mij door merg en been. In 2010 wil ik er bij zijn, puur uit respect.



Opa wordt volgende week 84 en is een relatief fitte en hippe man. En ow wat ben ik trots op hem, en wat hou ik veel van hem. De band met mijn opa is heel bijzonder en onverwoestbaar. Ik kan er soms gewoon van in tranen raken. Ik draag zijn leed met trots en met alle liefde in de wereld.



Ik zou even niet weten wat ik op jouw fantastische post moet zeggen. Ergens ben ik er'"blij" mee, het voelt als herkenning.

Wat heb je het enorm mooi opgeschreven, ik geloof dat ik 'm al 3 keer heb overgelezen. Woorden schieten mij op dit moment te kort.:hug:
Alle reacties Link kopieren
Olive, ik kom hier 'toevallig' terecht. Meisje, de tranen stromen me over mijn wangen.....



Nachtvlinder, wil je topic niet vervuilen, maar ik ken Olive van een ander (heel vrolijk) topic. Voor jou ook een hele dikke , vond de speech in je openingspost heel aangrijpend.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
Alle reacties Link kopieren
@ Miss thang, geen probleem!
Alle reacties Link kopieren
zo zo zo herkenbaar! Ik heb de tekst heel snel gelezen, gewoon omdat ik die woorden niet kan zien zonder heel erg kwaad en verdrietig te worden. Soms komt er zo'n enorme woede jegens de Jap bij me omhoog.

Mijn vader zat als puber in een jappenkamp, zijn vader is door de jap vermoord en hij heeft zijn trauma nooit kunnen verwerken. Ik ben dus tweede generatie en het galmt nog steeds door...
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Vreselijk allemaal! En ik snap werkelijk niet dat de discussie over wel of geen bevrijdingsdag vieren nog steeds regelmatig naar voren komt. Natuurlijk moet dat gevierd worden, en natuurlijk moeten de slachtoffers en veteranen herdacht worden!



Diep respect vanaf mijn veilige werkplekkie voor jullie vaders/opa's
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het zo bijzonder, dat er steeds meer mensen blijken te zijn die dit herkennen! Tot vandaag heb ik nooit mensen gesproken van wie de vader in een jappenkamp heeft gezeten.

@felice71 fijn dus dat je reageert! Is jouw vader weleens terug geweest naar Indonesie? En merk je het nog steeds in zijn dagelijkse doen en laten?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een ander topic op deze pijler omhoog gehaald, nachtvlinder, misschien heb je er iets aan. Er was ook nog iets over een jappenkamp-ervaring, ik ga even zoeken.



Sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
quote:Bianca40 schreef op 12 november 2009 @ 13:52:

Vreselijk allemaal! En ik snap werkelijk niet dat de discussie over wel of geen bevrijdingsdag vieren nog steeds regelmatig naar voren komt. Natuurlijk moet dat gevierd worden, en natuurlijk moeten de slachtoffers en veteranen herdacht worden!



Diep respect vanaf mijn veilige werkplekkie voor jullie vaders/opa's Mee eens! Voor alle slachtoffers over de gehele wereld. Maar ook voor de slachtoffers die vandaag nog vallen of in een situatie verkeren zoals onze opa's/vaders. Maar ook om ons eraan te herrineren dat vrijheid een bijzonder goed is waar wij in leven.
Alle reacties Link kopieren
quote:Moonlight82 schreef op 12 november 2009 @ 13:57:

Ik heb een ander topic op deze pijler omhoog gehaald, nachtvlinder, misschien heb je er iets aan. Er was ook nog iets over een jappenkamp-ervaring, ik ga even zoeken.



Sterkte.Ik heb het gezien, ben je erg dankbaar!!
Alle reacties Link kopieren
@ Nachtvinder: weet je wat het is, op dit soort dingen valt niet zoveel te zeggen . Ik zag jouw topic en ik moest gewoon reageren, en ik vind het 'fijn' dat er wederzijdse herkenning is hier.



Wat daar gebeurd is, is zo verschrikkelijk heftig. Als jonge hollandse vrouw kan ik me er geen voorstelling bij maken hoe verschrikkelijk het geweest moet zijn. Ik ben blij en dankbaar dat ik mijn opa op deze manier kan helpen. Gewoon door te luisteren, samen te huilen en hem een hele dikke knuffel te geven.



Wat ik overigens er mooi vind aan mijn opa is dat hij absoluut geen woede of haat heeft tegen de Jappen of Duitsers. Hij heeft ook in kamp Amersfoort gezeten en was op deportatie naar Bergen Belsen. De trein is toen gebombardeerd en hij heeft kunnen ontsnappen.

Opa heeft in de loop der tijd iedereen vergeven. En is ook terug geweest naar Indonesië.



@Bianca40: Ik snap de discussie over het afschaffen van 4/5 mei ook niet. Dat is iets waar ik me echt over op kan winden.



@MT: dit is opeens weer aan andere kan van Olive... Dank voor je lieve woorden meis!
Alle reacties Link kopieren
@Olive01 je hebt helemaal gelijk, er valt niet zoveel te zeggen.

Wat knap dat jouw opa iedereen heeft kunnen vergeven.

Mijn vader heeft dat totaal niet, die krijgt al woede aanvallen als er een Japanse auto voor hem rijdt. (en veel meer van dat soort eigenaardig gedrag)



Ik vind het zo bijzonder dat je er zo fijn over kan praten met je opa. Ik denk dat jij inderdaad zijn engeltje bent. Heel speciaal, wat zal jouw opa blij zijn met zo'n kleindochter!
Alle reacties Link kopieren
Nachtvlinder; Wat ontzettend rot dat jouw vader er nog zoveel last van heeft. Merk je dat jij die woede ook voelt?



Door de enorme vergevingsgezindheid van mij opa voel ik ook geen woede. We veel verdriet, pijn en angst. Ik vind het heel knap en bijzonder van hem dat hij iedereen zo heeft kunnen vergeven.

Eigenaardig gedrag heeft opa ook nog wel hoor. Maar daar kom ik later op terug, want ik moet nu even richting huisarts.



Nachtvlinder, ik ben echt blij dat je dit topic hebt geopend.
Alle reacties Link kopieren
@Olive01, die woede voel ik zelf niet. Wel soms richting mijn vader. Dan vraag ik me af of hij er zelf niet wat meer moeite in had kunnen steken om van zijn trauma af te komen en om mij hierdoor een beter leven te geven. (en mijn moeder uiteraard) Het lijkt alsof hij zich er zo bij heeft neergelegd, en dat hij zich prettig voelt in zijn slachtofferrol. En daar maak ik me weleens boos om, voornamelijk omdat ik het gevoel heb mijn vader van 68 nog steeds te moeten verzorgen en dat zijn leven mijn verantwoordelijkheid is. Ik doe alles wat ik kan om hem gelukkig te maken, maar ik geloof niet dat het genoeg is. (of hij laat het gewoon te slecht merken want zo open is hij niet)



Ben wel benieuwd naar het eigenaardige gedrag van jouw opa. maar nogmals wat respecteer ik zijn vergevingsgezindheid!
Alle reacties Link kopieren
Mocht jij of je vader er echt iets 'mee willen' je hebt wel instanties die gespecialiseerd zijn in hulp bieden aan deze eh... 'doelgroep'

Bijv. http://www.centrum45.nl/



Wel heftig hoor...
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
Alle reacties Link kopieren
Hoi nachtvlinder, mijn vader leeft helaas niet meer. De laatste jaren van zijn leven heeft hij het extra moeilijk met zijn trauma gehad.

Ik moet nu weg maar merk bij mezelf dat ik er ook best behoefte aan heb om er met anderen die 2e generatie zijn erover te praten. Ik mail morgen verder...
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Alle reacties Link kopieren
trouwens, dat van die slachtofferrol herken ik... en ik ben er soms ook boos om geweest maar dan denk ik eraan dat er na de tweede wereldoorlog nauwelijks opvang was voor deze mensen... wat moeten ze het moeilijk hebben gehad!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Alle reacties Link kopieren
Hoi Felice71,



Wat spijtig om te horen dat jouw vader niet meer leeft. En nog triester om te horen dat hij het de laatste jaren van zijn leven nog moeilijker heeft gehad.

Wat een ellende deze generatie wel niet met zich meedraagt.



Ik ben blij dat ik mijn verhaal heb geschreven vanochtend. In mijn stoutste dromen had ik zulke snelle en prettige reacties niet verwacht.
Alle reacties Link kopieren
Felice, wat spijtig te horen dat jouw vader niet meer leeft en dat hij het daar zo moeilijk mee heeft. Voelt het voor jou ook als een onafgesloten stuk?



Nachtvlinder: Ik heb even na zitten denken over de eigenaardigheden van mijn opa. Ik kan ze alleen moeilijk verwoorden. Rond 4 en 5 mei is mijn opa doodziek en hij heeft bepaalde dingen die hem triggeren er over te praten. Dat is moeilijk uit te leggen. Ik merk wel, dat nu hij ouder wordt, hij het steeds vaker over vroeger heeft, maar dat is normaal.

Misschien dat me nog concrete dingen te binnen schieten



Ik vind het wel heel mooi, maar ook triest dat nog zo doorleeft in volgende generaties. Daarom vind ik het mooi dat nachtvlinder dit topic heeft geopend. En Felice, ik hoop dat je wat steun kan vinden in dit topic.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb "vandaag 4 mei" even voor je ge upt, staat bij actueel maar ik zal vragen m te verplaatsen. Ik ben dezelfde als Gioia71 maar had mijn nick veranderd.....
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Alle reacties Link kopieren
@Olive; geeft niks dat je nu geen concrete dingen kan bedenken. Ik was gewoon op zoek naar een stukje herkenning. Mijn vader heeft naar ik weet helemaal geen moeite met 4 en 5 mei. Hij gaat altijd wel naar een herdenking maar ervaart het uiterlijk zoals een ieder ander.



@Felice is 71 ook het jaartal waarin je geboren bent?
Alle reacties Link kopieren
ja, mijn vader was er laat bij
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven